Warszawa, 11 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ul. Jasna 2/ Warszawa. sygn. akt II SAB/Wa 152/09 PISMO PROCESOWE

Transkrypt

1 Warszawa, 11 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ul. Jasna 2/ Warszawa sygn. akt II SAB/Wa 152/09 PISMO PROCESOWE Helsińska Fundacja Praw Człowieka podtrzymuje zarzuty przedstawione w skardze z dnia 11 września 2009 r. na bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (dalej: Szef ABW ) w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na temat danych statystycznych dotyczących kontroli operacyjnych stosowanych przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego (dalej: ABW ) na podstawie art. 27 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu 1. Jednocześnie Helsińska Fundacja Praw Człowieka pragnie zakwestionować wszystkie argumenty przedstawione przez Szefa ABW w odpowiedzi na powyższą skargę. 1. [Sprzeczność w argumentacji Szefa ABW] W odpowiedzi na skargę Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, Szef ABW wskazał, iż w ocenie organu administracji informacja, której żądała Fundacja nie jest informacją publiczną (s. 4 uzasadnienia). Sformułowanie to stoi w sprzeczności z oceną wyrażoną uprzednio przez dyrektora Departamentu Postępowań Karnych ABW w piśmie z dnia 14 maja 2009 r. (pismo nr Z-1443/III/09), w którym jako jedną z podstaw niemożności udostępnienia Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka informacji statystycznych na temat kontroli operacyjnych, wskazano art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej 2 (dalej: u.d.i.p. ). Zgodnie z tym przepisem prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Wynika z tego, że w odpowiedzi na skargę Szef ABW wycofał się z uprzednio zajętego 1 Ustawa z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (Dz.U. z 2002 r. Nr 74 poz. 676 ze zm.) 2 Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112 poz.1198 ze zm.)

2 stanowiska, zgodnie z którym informacje będące przedmiotem wniosków Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka są informacją publiczną, a jedynie na mocy art. 5 ust. 1 u.d.i.p. następuje ograniczenie ich udostępnienia. Co więcej Szef ABW w odpowiedzi na skargę błędnie uznał, że ograniczenie prawa do informacji publicznej w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych (art. 5 ust. 1 u.d.i.p.), powoduje utratę przez informację statusu informacji publicznej. Zgodnie bowiem z konsekwentnymi poglądem doktryny informacja niejawna również stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy, a jedynie zasady i tryb uzyskiwania do niej dostępu określają inne przepisy 3. Stanowisko Szefa ABW w przedmiotowej sprawie jest zatem niekonsekwentne. Z jednej strony Szef ABW twierdził, że informacja, o którą wnioskowała Helsińska Fundacja Praw Człowieka nie jest informacją publiczną. Z drugiej zaś jako podstawę odmowy jej udostępnienia wskazywał konkretny przepis ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jak stwierdził WSA w Poznaniu w postanowieniu z 23 czerwca 2009 r. 4 nie można jednocześnie twierdzić, że informacja nie ma charakteru informacji publicznej i odmawiać dostępu do niej w oparciu o art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z kolei NSA w wyroku z 9 lutego 2007 r. 5 wskazał, iż przyczyna i podstawa odmowy uwzględnienia żądania zawsze musi być jednak jednoznaczna. Tego zaś zabrakło przy podejmowaniu kontrolowanych przez WSA w Warszawie decyzji. Niekonsekwencją było bowiem twierdzenie, że w przedmiotowej sprawie nie ma w ogóle zastosowania ustawa o dostępie do informacji publicznej, a jednocześnie próba wykorzystania przewidzianych w tej ustawie środków oraz powołanie się na przewidziane w niej możliwości ograniczenia jawności informacyjnej. Zatem Szef ABW już w piśmie z dnia 14 maja 2009 r. wskazał, iż informacje o które wnioskowała Helsińska Fundacja Praw Człowieka stanowiły informację publiczną. Winien ją zatem udostępnić lub wydać decyzję administracyjną, gdyż zgodnie z konsekwentnym orzecznictwem sądów administracyjnych, jeśli dana informacja nosi znamiona publicznej, czyli wchodzi w zakres podmiotowy i przedmiotowy ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmowa jej udostępnienia następuje w formie decyzji administracyjnej, jeśli w ocenie organu udzielającego jej uzasadniają to względy ochrony danych osobowych, tajemnicy państwowej, służbowej, zawodowej, skarbowej, statystyczne [Pojęcie informacji publicznej] Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Szef ABW słusznie wskazał, iż pojęcie sprawy publicznej, budzi zasadnicze wątpliwości związane z wyznaczeniem zakresu przedmiotowego tego pojęcia. Definicja ta w wielu opracowaniach określana jest jako przykład tautologii 7. Niemniej jednak nieprecyzyjna definicja ustawowa winna ustępować precyzyjnej i przejrzystej definicji zawartej w art. 61 Konstytucji RP 8. Dlatego rozważania nad legalnością odmowy udzielenia informacji należy rozpoczynać od przypomnienia unormowań zwartych w 61 Konstytucji, a także w art. 14 Konstytucji w zakresie w jakim dostęp do informacji publicznej ma znaczenie dla wolnej prasy 9. Powyższe przepisy ustawy zasadniczej gwarantują obywatelowi prawo dostępu do 3 T.R. Aleksandrowicz, Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej, s Postanowienie WSA w Poznaniu z 23 czerwca 2009 r., sygn. IV SAB/Po 34/09. 5 Wyrok NSA z 9 lutego 2007 r., sygn. I OSK 517/06. 6 Tak m.in. w wyroku NSA z 11 grudnia 2002 r., sygn. II SA 2867/02 7 Zob. E. Jarzęcka-Siwik, Dostęp do informacji publicznej (uwagi krytyczne), Kontrola Państwowa 1/2002, s K. Tarnacka, Prawo do informacji w Polsce, PiP 5/2003, s Zob. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s , tak też w wyroku NSA z 25 marca 2003 r., sygn. II SA 4059/02 jak i 2

3 informacji o działalności organów władzy publicznej w sposób jasny, precyzyjny i bezwarunkowy. Jest to prawo silnie gwarantowane, co dowodzi woli ustrojodawcy by działalność władzy publicznej i osób pełniących funkcje publiczne oraz innych podmiotów była transparentna. W świetle Konstytucji RP jawność życia publicznego jest zasadą, a tajność wyjątkiem; wyjątki zaś powinny być interpretowane zawężająco. Jak wyraził to NSA w wyroku z 2 lipca 2003 r. 10 Ogólną zasadą wynikającą z art. 61 Konstytucji, jest dostęp do informacji. Wszelkie wyjątki od tej zasady powinny być formułowane w sposób wyraźny, a wątpliwości powinny przemawiać na rzecz dostępu. Podobnie w doktrynie podkreśla się, iż jawność jest zasadą, tajność zaś od tej zasady wyjątkiem 11. W ocenie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka wyinterpretowywanie możliwości utajnienia informacji na temat danych statystycznych dotyczących stosowania przez ABW kontroli operacyjnych, na podstawie brzmienia przepisów art. 2 pkt 1 i pkt 24 części I załącznika nr 1 do ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych 12 (dalej: u.o.i.n. ) oraz art. 39 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, stanowi przejaw nadinterpretacji. 3. [Informacja wnioskowana przez Helsińską Fundację Praw Człowieka jest informacją związaną z realizacją kompetencji władczych przez ABW] Uzasadniając niemożność zakwalifikowania informacji, o które zwróciła się Helsińska Fundacja Praw Człowieka jako informacji publicznej Szef ABW wskazał, iż informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych i jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej, a także treść wystąpień, opinii i ocen, dokonywanych przez organy władzy publicznej 13. Przy czym może być to także informacja niewytworzona także przez podmioty publiczne, ale odnosząca się do tych podmiotów 14. Zatem informacja publiczna dotyczyć ma w założeniu działalności organów administracji publicznej. Na działalność tych podmiotów składają się wszelkie ich zachowania związane z realizacją kompetencji władczych przyznanych im przez Konstytucję RP i ustawy, a także gospodarowaniem mieniem państwowym 15. Dane, o które zwróciła się Helsińska Fundacja Praw Człowieka są informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Informacja ta, odnosząca się do faktów czy też stanu zjawisk na dzień udzielenia odpowiedzi, z pewnością dotyczy spraw publicznych. Nie wiedzieć czemu, zdaniem Szefa ABW powyższy argument przemawia za niemożnością udostępnienia Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka ww. informacji. Należy jedynie zasygnalizować, iż ww. zbiorcze, statystyczne informacje zawarte są chociażby w dokumentach sporządzanych przez funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na podstawie 3-5 Rozporządzenia w sprawie sposobu dokumentowania prowadzonej przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego kontroli operacyjnej, przechowywania i przekazywania wniosków i zarządzeń oraz przechowywania, przekazywania, przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli z dnia 3 października 2002 r. 16. w wyroku NSA z 5 października 2000 r., sygn. II SA 414/ Wyrok NSA z 2 lipca 2003 r., sygn. II SA 837/ H. Izdebski, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Prawie wszystko jawne, Rzeczpospolita z 29 października 2001 r. 12 Ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. z 1999 r. Nr 11 poz. 95 ze zm.). 13 Tak m.in. w wyroku WSA w Warszawie z 26 września 2007 r., sygn. II SA/Wa 2199/ Zob. wyrok NSA z 30 października 2002 r., sygn. II SA 1956/ K. Tarnacka, Prawo do informacji w polskim prawie konstytucyjnym, Wyd. Sejmowe, Warszawa 2009, s Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie sposobu dokumentowania prowadzonej przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego kontroli operacyjnej, przechowywania i przekazywania wniosków i zarządzeń oraz przechowywania, przekazywania, przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania 3

4 4. [Szef ABW mylnie interpretuje ustawę o ochronie informacji niejawnych w kontekście dostępu do informacji publicznej] Dalej Szef ABW wskazał, iż w sytuacji, gdy żądana informacja nie jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, organ zawiadamia o tym wnioskodawcę pismem. Pismo takie nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego określonej przepisem art. 3 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz ze zm.). Szef ABW przytoczył tu także wyrok NSA z 15 lipca 2003 r. 17, w którym wskazano, iż udzielenie informacji ani poinformowanie strony o tym, że z uwagi na regulację zawartą w odrębnej ustawie, nie znajduje zastosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie następuje w drodze wydania decyzji. Odnosząc się do powyższych argumentów należy wskazać, iż żadne z powyższych orzeczeń przytoczonych przez Szefa ABW nie zostało wydane w związku z odmową udostępnienia informacji z uwagi na treść przepisów u.o.i.n. W pierwszym przypadku informacja dotyczyła dokumentu udostępnianego na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych 18. W drugim zaś odmowy udostępnienia informacji z uwagi na przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej 19. Dla przykładu należy wskazać, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd o odmowie udostępnienia informacji publicznej w formie bezdecyzyjnej był podnoszony, gdy: - występował brak w reprezentacji podmiotu domagającego się informacji 20, - wnioskodawca pominął szczególny sposób jej udzielenia 21, - postępowanie było bezprzedmiotowe 22, - organ nie dysponował żądaną informacją 23, lub - nie znajdowały zastosowania przepisy ustawy o dostępie, gdyż przedmiotem wniosku była treść przepisów prawa i ich interpretacja 24. W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z informacją, która kwalifikowałaby się jako jeden z ww. przypadków. Wniosek o udostępnienie informacji dotyczył konkretnych, zbiorczych danych statystycznych będących w posiadaniu ABW, które to informacje podlegają ujawnianiu w krajach o ustabilizowanej demokracji. Szef ABW pominął także zupełnie okoliczność, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych pojawiły się również orzeczenia prezentujące pogląd przeciwny. Otóż w wyroku z 16 stycznia 2004 r. WSA w Warszawie 25, wskazał, iż odmowa udzielenia informacji, z uwagi na to, iż nie stanowi ona informacji publicznej, powinna być dokonana w drodze decyzji. tej kontroli z dnia 3 października 2002 r. (Dz.U. Nr 173, poz. 1414). 17 Wyrok NSA z 15 lipca 2003 r., sygn. II SA 1214/ Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 1994 r. Nr 24 poz. 83 ze zm.). 19 Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424, Nr 64, poz. 432, Nr 83, poz. 561, Nr 85, poz. 571 i Nr 140, poz. 983). 20 Tak m.in. w wyroku WSA w Krakowie z 4 grudnia 2007 r., sygn. II SA/Kr 596/ Patrz wyrok WSA w Krakowie z 29 października 2007 r., sygn. II SAB/Kr 39/ M. Zaremba, Prawo dostępu do informacji publicznej. Zagadnienia praktyczne, Warszawa 2009, s Patrz wyrok WSA w Warszawie z 14 grudnia 2007 r., II SA/Wa 1642/ Tak m.in. w wyroku NSA z 19 grudnia 2002 r., sygn. II SA 3301/ Wyrok WSA w Warszawie z 16 stycznia 2004 r., sygn. II SAB/Wa 325/03. 4

5 5. [Konsekwencją interpretacji przyjętej przez Szefa ABW jest wyłączenie kontroli sądowej w zakresie realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do informacji publicznej] Helsińska Fundacja Praw Człowieka pragnie także zaznaczyć, iż udzielanie odpowiedzi odmownej na wniosek o udostępnienie informacji publicznej przy użyciu zwykłej formy pisemnej pozbawiało ją ochrony sądowej w aspekcie korzystania z dostępu do informacji publicznej. W takich sytuacjach sądy administracyjne nie mogą sprawować na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej, wyrażonej w art. 184 Konstytucji RP kontroli działalności administracji publicznej, której istotą jest sformułowanie zwrotu stosunkowego o zgodności lub niezgodności zaskarżonego aktu administracyjnego z normą prawną 26. Helsińska Fundacja Praw Człowieka pragnie podkreślić, iż na odmowę udostępnienia informacji publicznej na podstawie art. 5 u.d.i.p. można się powoływać tylko i wyłącznie, gdy nie istnieje jakakolwiek wątpliwość, iż dana informacja jest w oczywisty sposób spod reżimu ustawy o dostępie do informacji wyłączona. Taka postawa organu administracji stanowi w ocenie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka przykład zlekceważenia art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, nakładającego na organy administracji publicznej obowiązek prowadzenia postępowania w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów państwa. 6. [Szef ABW błędnie interpretuje Załącznik nr 1 do ustawy o ochronie informacji niejawnej i nie wykazuje w jaki sposób ujawnienie wnioskowanej informacji statystycznej miałoby naruszać jakiekolwiek dobra chronione prawem] Szef ABW błędnie przyjął, że wszystkie informacje wymienione w Załączniku nr 1 do u.o.i.n. stanowią tajemnicę państwową i z tej racji nie mogą być udostępniane w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 2 pkt 1 u.o.i.n. tajemnicą państwową jest informacja określona w wykazie rodzajów informacji stanowiącym Załącznik nr 1 do u.o.i.n., której nieuprawnione ujawnienie może spowodować istotne zagrożenie dla podstawowych interesów RP dotyczących porządku publicznego, obronności, bezpieczeństwa, stosunków międzynarodowych lub gospodarczych państwa. Ustosunkowując się do powyższego argumentu należy przede wszystkim wskazać, iż w odpowiedzi na skargę Szef ABW nie wykazał jakim konkretnie dobrom chronionym prawem zagrażałoby udostępnienie informacji, o których udostępnienie zwróciła się Helsińska Fundacja Praw Człowieka. Nie wynika to w szczególności z pisma z 14 maja 2009 r. Co więcej Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka nie znane są przyczyny, dla których udostępnienie ww. informacji miałoby szkodzić jakimkolwiek dobrom chronionym prawem. Wszak dane statystyczne dotyczące liczby zarządzanych kontroli operacyjnych, w ujęciu rocznym, abstrahują od danych indywidualnych i dają obraz przekrojowy, ogólny, niepozwalający na identyfikację osób zdarzeń, dat i innych istotnych okoliczności. Powyższy wniosek koresponduje w pełni ze stanowiskiem wyrażonym przez Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego w liście do Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z dnia 29 października 2009 r. oraz w projekcie ustawy o zmianie ustawy kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw z dnia 18 grudnia 2009 r. 27. W ocenie Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego ujawnienie informacji statystycznych nie byłoby jednoznaczne ze spowodowaniem istotnego zagrożenia dla podstawowych interesów RP dotyczących interesu publicznego, obronności, bezpieczeństwa, stosunków międzynarodowych lub gospodarczych państwa, który to warunek jest konieczny dla uznania 26 Wyrok NSA z 3 kwietnia 2006 r., sygn. I GSK 1985/ Projekt dostępny jest na stronie: 5

6 danej informacji za informację niejawną. Zatem w ocenie Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego informacje powyższe mają charakter informacji publicznych na gruncie art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Załącznik nr 2 Pismo Ministra Sprawiedliwości do Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z dnia 29 października 2009 r.) Jedynie dla porównania należy przytoczyć wyrok WSA w Warszawie z 7 maja 2004 r. 28, w którym wskazał on, iż do zaakceptowania byłby pogląd o niemożności udzielenia w ramach dostępu do informacji publicznej danych dotyczących np. indywidualnego podatku konkretnego podatnika. Informacja taka istotnie stanowiłaby tajemnicę skarbową. Natomiast, jeśli chodzi o informacje o charakterze zbiorczym to NSA w wyroku z 2 lutego 2005 r. 29 wskazał, że dane podatników mogą być ujawnione w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej jedynie od strony zbiorczej, a nie z punktu widzenia konkretnego podatnika. W ocenie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka nie widać przeszkód by podobne konstatacje przenieść na grunt przedmiotowej sprawy. 7. [Szef ABW ze względu na nie wydanie decyzji administracyjnej pozostaje w stanie bezczynności] Z uwagi na powyższe należy wskazać, iż Szef ABW udzielając odpowiedzi pisemnej na wniosek Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z dnia 14 kwietnia 2009 r., a także nie udzielając do dnia dzisiejszego odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej z dnia 1 czerwca 2009 r., pozostaje w stanie bezczynności. Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności 30. Natomiast, jeśli chodzi o brak rozpatrzenia wniosku z 1 czerwca 2009 r. to zgodnie z aktualnym orzecznictwem sądów administracyjnych organ zobowiązany jest każdorazowo odpowiedzieć na wniosek nawet w przypadku, gdy ostatecznie informacji nie posiada lub uważa się za właściwy w sprawie. Brak reakcji na wniosek jest podstawą do wniesienia skargi na bezczynność do sądu administracyjnego 31. Ponadto jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 20 marca 2006 r. 32 spoczywający na organach władzy publicznej obowiązek udzielenia obywatelom określonych informacji o działalności instytucji polega nie tyle na dostępności określonych informacji dla odbiorcy, ale przynajmniej co do zasady oznacza konieczność aktywnego działania ze strony organu udzielającego informacji, które polega na dostarczeniu osobie zainteresowanej na jej żądanie pewnego zakresu informacji. W odpowiedzi na skargę Szef ABW podnosi, iż po wezwaniu przez Helsińską Fundację Praw Człowieka w dniu 15 lipca 2009 r. do usunięcia naruszenia prawa, przedstawił Zarządowi Fundacji powody, dla których uznał, że zgodnie z obowiązującym prawem nie może przekazać żądanych informacji. W dniu 22 lipca 2009 r. doszło do spotkania Szefa ABW z członkami Zarządu Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W trakcie przedmiotowego spotkania obie strony przedstawiły swoje stanowiska, przy czym Helsińska Fundacja Praw Człowieka zażądała wydania w tej sprawie decyzji administracyjnej. Jak dotychczas Szef ABW nie wydał stosownej decyzji administracyjnej, a także nie udzielił w tym zakresie odpowiedzi pisemnej. Po stronie Szefa ABW próżno 28 Wyrok WSA w Warszawie z 7 maja 2004 r. sygn. II SA/Wa 221/ Wyrok NSA z 2 lutego 2005 r., sygn. OSK 1060/ Por. T. Woś: Postępowanie sądowoadministracyjne, Wyd. Prawnicze PWN, Warszawa 1996, s Tak m.in. w wyroku WSA w Warszawie z 11 lutego 2004 r., sygn. II SAB 391/03, jak i w wyroku WSA w Warszawie z dnia 11 lutego 2004 r.,sygn. II SAB 408/ Wyrok TK z 20 marca 2006 r. sygn. K 17/05. 6

7 doszukać wykazania jakiejkolwiek woli załatwienia przedmiotowej sprawy, a zatem nie sposób podzielić w tej sprawie konstatacji, iż nie pozostaje on w stanie bezczynności. 8. [Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego w inny sposób niż Szef ABW interpretuje prawo wydaje decyzje administracyjne odmawiające dostępu do informacji publicznej] Jedynie dla porównania Helsińska Fundacja Praw Człowieka pragnie zauważyć, że Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego w odpowiedzi na wniosek dotyczący udostępnienia takich samych informacji, dwukrotnie odmówił udostępnienia informacji publicznej w ww. zakresie, zachowując przy tym formę decyzji administracyjnej. Przedmiotowe decyzje są obecnie przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt II SA/Wa 1350/09). W związku z powyższym stan bezczynności na gruncie przedmiotowej sprawy jest stanem trwałym, a zatem skarga Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka jest uzasadniona. W załączeniu: 1) Pełnomocnictwo do reprezentowania Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka dla Adama Bodnara 2) Pełnomocnictwo do reprezentowania Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka dla Artura Pietryki 3) Odpis pisma procesowego dla organu administracji 4) Pismo Ministra Sprawiedliwości do Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z dnia 29 października 2009 r Artur Pietryka dr Adam Bodnar Sekretarz Zarządu 7