(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2012/43 EP B1 (13) (51) T3 Int.Cl. C02F 3/30 ( ) B09B 3/00 ( ) C05F 17/00 ( ) C12M 1/107 ( ) (54) Tytuł wynalazku: Sposób obróbki perkolatu zebranego podczas fermentacji suchej (30) Pierwszeństwo: DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2010/32 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2013/03 (73) Uprawniony z patentu: Holm, Niels Christian, Minden, DE (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 NIELS CHRISTIAN HOLM, Minden, DE (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Lidia Chlebicka BRANDPAT KANCELARIA RZECZNIKÓW PATENTOWYCH CHLEBICKA CZYŻ GAŁĄZKIEWICZ ZIÓŁKOWSKI SP.P. ul. Hoża 29/31 lok Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 1260-PAT-EP-PL EP Opis [0001] Wynalazek dotyczy sposobu biologicznego uzdatniania perkolatu, powstającego w trakcie fermentacji suchej odpadów organicznych lub innych stałych substancji organicznych. [0002] Odpady organiczne niezawierające istotnych substancji obcych są obecnie wykorzystywane przeważnie jako zastępcze produkty paszowe lub poddawane procesowi odzysku energii w biogazowniach albo komunalnych komorach fermentacyjnych, przy czym przetworzenie odpadów organicznych lub surowców odnawialnych zależy w pierwszej kolejności od składu danego materiału. [0003] Odpady organiczne, zawierające dużą ilość substancji obcych, np. odpady z gospodarstw domowych, wyrzucane w Niemczech do tak zwanych pojemników na odpady biologiczne, są przeważnie przetwarzane w mechaniczno-biologicznych zakładach przetwarzania odpadów. W wyniku kilku różnych etapów przetwarzania wstępnego i zwykle ostatniego etapu kompostowania organiczna część takich odpadów biologicznych jest redukowana względnie stabilizowana na tyle, że możliwe jest ich składowanie lub wykorzystanie jako kompostu. [0004] Sposób i instalacja do fermentowania odpadów bioorganicznych są znane przykładowo z DE A1. [0005] Przed kompostowaniem frakcje odpadowe wykazujące odpowiednio wysoką zawartość składników organicznych mogą zostać poddane przeróbce energetycznej w postaci fermentacji suchej w specjalnych fermentorach. Przy tym większość frakcji organicznych (dalej określanych jako ChZT - chemiczne zapotrzebowanie tlenu) fermentuje w warunkach beztlenowych. Fermentacja jest inicjowana, względnie przyśpieszana i

3 1260-PAT-EP-PL EP optymalizowana dzięki recyrkulacji perkolatu. W trakcie procesu fermentacji mocno obciążone ścieki (tak zwany perkolat) przesiąkają przez odpady organiczne, zbierają się w obszarze dna i są odprowadzane do zbiornika perkolatu. Z niego następuje recyrkulacja w formie zraszania stosu odpadów organicznych perkolatem. W zależności od sposobu zraszania i jego intensywności biogaz jest produkowany w przeważającej części w zbiornikach perkolatu lub na stosie odpadów organicznych, co dla niniejszego wynalazku nie ma znaczenia. [0006] W większości przypadków, w zależności od zawartości wody w oczyszczanych odpadach organicznych powstaje mniejszy lub większy nadmiar mocno obciążonego perkolatu. Podlegający utylizacji nadmiar perkolatu nie powstaje tylko wówczas, gdy zawartość wody nie przekracza określonej granicy minimalnej. [0007] W pozostałych przypadkach nadmiar perkolatu musi być poddany dalszej obróbce i/lub zutylizowany. Ponieważ nadmiar perkolatu jest mocno obciążony składnikami organicznymi (ChZT często powyżej mg/l) oraz związkami azotu, dalsze przetwarzanie lub utylizacja wymagają dużych nakładów technicznych i finansowych. Dotychczasowe sposoby dalszego przetwarzania są realizowane oddzielnie, bez związku z wcześniejszą beztlenową fermentacją odpadów organicznych. [0008] W zależności od składu przetwarzanych odpadów organicznych powstaje perkolat, mogący zawierać inhibitory, które mogą hamować tworzenie się biogazu, na przykład wskutek uwolnienia lub nagromadzenia dużych ilości amoniaku. Ponadto w nadmiarze perkolatu znajdują się duże ilości pozostałości substancji organicznych, których potencjał produkcji biogazu pozostaje niewykorzystany. Jeśli po przetwarzaniu beztlenowym

4 1260-PAT-EP-PL EP odpady organiczne (wraz z perkolatem) zostaną wyjęte z fermentorów, dochodzi wówczas do znaczącej emisji dwutlenku węgla i metanu do atmosfery, co zważywszy na problematykę klimatyczną należy ocenić zdecydowanie negatywnie. Poza tym sfermentowane odpady biologiczne są nasycone nieoczyszczonym perkolatem, co utrudnia względnie podraża ich dalsze przetwarzanie i/lub utylizację. Przykładowo w przypadku następującego później etapu kompostowania doszłoby do powstania mocno obciążonej wody infiltracyjnej. [0009] Zadaniem wynalazku jest dlatego przygotowanie procesu, w wyniku którego obciążenie perkolatem zostanie w dużej mierze wyeliminowane. [0010] Zadanie to zostanie zrealizowane dzięki sposobowi, składającemu się z etapów wymienionych w zastrz. 1. Zastrzeżenia zależne pokazują korzystne postaci wynalazku. [0011] Sposób charakteryzują następujące zalety: a) Obciążenie nadmiarem perkolatu jest redukowane do tego stopnia, że koszty utylizacji takiego przetworzonego nadmiaru znacząco maleją. Ma to miejsce m.in. dlatego, iż perkolat jest oczyszczany do takiej jakości, jaką charakteryzują się ścieki odprowadzane przez użytkowników pośrednio do kanalizacji. b) Nadmiar perkolatu, podlegający przetwarzaniu, jest łączony z recyrkulacją perkolatu fermentacji suchej w taki sposób, że zwiększa się powstawanie biogazu dzięki wykorzystaniu pozostałości substancji organicznych i zmniejszeniu działania hamującego nieoczyszczonego perkolatu. c) Jakość sfermentowanych odpadów organicznych poprawia się o tyle, że ich dalsze przetwarzanie i/lub utylizacja generuje mniej kosztów.

5 1260-PAT-EP-PL EP d) Emisja dwutlenku węgla i metanu do atmosfery jest wyraźnie redukowana. [0012] Wynalazek wyjaśniono poniżej w oparciu o rysunek. Przy tym: Fig. 1 pokazuje schemat poprzedzającego sposobu denitryfikacji, a Fig. 2 pokazuje schemat zasilania zbiorników perkolatu i komór fermentacyjnych. [0013] Fig. 1 pokazuje, że perkolat (z przedstawionego lub z jednego z nieprzedstawionych na fig. 1 zbiorników perkolatu) jest transportowany najpierw do zbiornika denitryfikacyjnego 10. Do zbiornika denitryfikacyjnego 10, dzięki wewnętrznej recyrkulacji, jest następnie transportowany osad czynny ze znajdującego się dalej zbiornika nitryfikacyjnego 12 (przelew awaryjny 14 ze zbiornika nitryfikacyjnego 12 do zbiornika denitryfikacyjnego 10). W zbiorniku denitryfikacyjnym 10 następuje denitryfikacja azotanu powstałego w zbiorniku nitryfikacyjnym (12) dzięki źródłom węgla doprowadzonym z perkolatu. [0014] Osad czynny jest transportowany do zbiornika nitryfikacyjnego 12 nie standardowo w sposób bezpośredni, lecz za pomocą osadnika 16 znajdującego się pomiędzy zbiornikami, który tutaj przedstawiono jako zbiornik lejowy z przepływem pionowym (osadnik stożkowy). W tym celu otwierana jest armatura zamykająca D1 i zamykana armatura zamykająca N1. Z wierzchołka osadnika 16 jest stale pobierany strumień częściowy 1 i prowadzony dzięki pompie P1 do zbiornika nitryfikacyjnego 12 (strumień częściowy 1a). W tym celu otwierana jest armatura zamykająca S1a i zamykana armatura

6 1260-PAT-EP-PL EP zamykająca S1b. Pozostały strumień częściowy 2 jest odprowadzany do pompy P3 jako nadmiar, niezawierający lub zawierający niewielkie ilości osadu czynnego. Ten strumień 2, zawierający część lub całość powstałego nadmiaru osadu czynnego, jest odprowadzany z powrotem do recyrkulacji perkolatu uprzedniej beztlenowej fermentacji suchej i tym samym w nią włączany. [0015] Recyrkulacja między zbiornikami denitryfikacyjnym i nitryfikacyjnym może przebiegać w sposób odwrotny: w tym celu D1 i S1a zostają po prostu zamknięte, a otwierane są N1 i S1b. Następnie dochodzi do recyrkulacji ze zbiornika nitryfikacyjnego do zbiornika denitryfikacyjnego. Dane przepływy powrotne pokazano na fig. 1. Przy tym istotne jest to, że w tym sposobie strumień częściowy 2 pochodzi ze zbiornika nitryfikacyjnego 12 i tym samym nie zawiera już amonu oraz jest w dużej mierze natleniony w odniesieniu do rozpuszczonych związków węgla. Taka woda nadaje się dlatego tym bardziej do szczególnie zaawansowanego wymywania perkolatu z fermentujących odpadów organicznych. [0016] Następnie, jak przedstawia fig. 1, powstały nadmiar osadu środowiska tlenowego może być włączony do fermentacji suchej: za pomocą pompy P2 nadmiar osadu można poprowadzić bezpośrednio do zbiornika perkolatu (przedstawionego na fig. 2). Ten innowacyjny etap sposobu pomiędzy zbiornikami denitryfikacyjnym i nitryfikacyjnym przynosi następujące korzyści: 1. Następuje radykalna selekcja indeksu osadu (indeks osadu ISV określa szybkość osiadania osadu czynnego) w kierunku niższego indeksu osadu, ponieważ strumień częściowy 1,

7 1260-PAT-EP-PL EP pozostający w systemie, zawiera nieproporcjonalnie wysoki udział szybko osiadających cząstek. Taka selekcja indeksu osadu opiera się na takiej samej zasadzie, jak inne sposoby selekcji indeksu osadu (EP , EP oraz EP ), jednak jest inaczej realizowana pod względem technicznym. [0017] W oparciu o selekcję indeksu osadu w kierunku bardzo niskiego indeksu zbiornik nitryfikacyjny 10 i zbiornik denitryfikacyjny 12 mogą otrzymać porównywalnie bardzo wysokie stężenie osadu czynnego, wynoszące 10 g TS/l, co umożliwia zastosowanie odpowiednio mniejszych pojemności zbiorników. 2. Strumień częściowy 2 jest poprowadzony z powrotem jako przetworzony recyrkulat perkolatu (z silnie zredukowaną zawartością azotu i węgla (ChZT)) do zbiornika perkolatu fermentacji suchej lub bezpośrednio do komory fermentacyjnej, co pozwala uzyskać wymywanie perkolatu na poziomie przekraczającym typowe wielkości. W ten sposób optymalizowana jest produkcja biogazu i minimalizowana emisja metanu do atmosfery. [0018] Ze strumienia częściowego 2 jest pobierany także nadmiar perkolatu w celu pośredniego odprowadzenia lub dalszego przetwarzania. Najlepiej, gdy pobór ten ma miejsce przy strumieniu częściowym 1a, ponieważ wówczas strumień częściowy 2 stanowi najbardziej oczyszczoną wodę ze zbiornika nitryfikacyjnego. 3. Możliwość wyboru strumienia częściowego 1a i strumienia częściowego 1b można wykorzystać w następujący sposób w celu optymalizacji procesu: na początku wymywania perkolatu z fermentowanych odpadów organicznych wykorzystywany jest 1a.

8 1260-PAT-EP-PL EP Umożliwia to łagodny początek wymywania bez znaczącego blokowania produkcji biogazu, ponieważ strumień częściowy 2 pochodzi wówczas ze zbiornika denitryfikacyjnego 10. Na koniec wypłukiwania perkolatu powinno ono być zintensyfikowane poprzez 1b. Wtedy strumień częściowy 2 (wówczas ze zbiornika nitryfikacyjnego) jest w dużej mierze oczyszczony i można kontynuować wymywanie perkolatu aż do zupełnego wymycia pozostałości substancji organicznych. 4. Strumień częściowy 1 pobierany stale z wierzchołka leja 16 można (manualnie lub w pełni automatycznie) zwiększyć do tego stopnia, że strumień częściowy 2 będzie wolny od osadu czynnego. Jest to szczególnie korzystne zwłaszcza na koniec fazy fermentacji suchej, gdy recyrkulacja perkolatu jest wolna od osadu czynnego. [0019] Odniesiemy się teraz do fig. 2. Właściwą fermentację suchą można przeprowadzić przy wykorzystaniu dwóch zbiorników perkolatu. Doprowadzenie do systemu zraszania perkolatem dla wszystkich komór fermentacyjnych F1-F6 jest zbędne. Do zbiornika perkolatu P1, P2 przyporządkowane jest zawsze jedno doprowadzenie. Ze zbiornika perkolatu można zasilać wedle wyboru różne komory fermentacyjne. Ta redundancja dotyczy również recyrkulacji perkolatu infiltracyjnego. [0020] Między zbiornikiem perkolatu P1 i wszystkimi komorami fermentacyjnymi F1-F6 z wyjątkiem tej, w której proces zakończy się jako kolejny, ma miejsce "typowa" recyrkulacja perkolatu z nieoczyszczonym perkolatem tak, jak to ma miejsce w dotychczas znanych systemach perkolatu i fermentacji suchej. [0021] Zbiornik perkolatu P2 może służyć do recyrkulacji perkolatu z komorą fermentacyjną, która ma być opróżniana jako

9 1260-PAT-EP-PL EP następna. Redundancja przewodów powrotnych gwarantuje, że perkolat infiltracyjny z komory fermentacyjnej, która jest zraszana ze zbiornika perkolatu P2, zostanie do niego również odprowadzony. Ponadto z tego zbiornika perkolatu P2 lub z przewodu obejściowego BP1 następuje recyrkulacja do denitryfikacji tlenowej obróbki perkolatu. [0022] Na fig. 2 pokazano oba zbiorniki perkolatu P1, P2 i sześć komór fermentacyjnych F1-F6. Każda komora fermentacyjna F1-F6 jest opróżniana np. co 6 tygodni i napełniana świeżym materiałem. Napełnienie/opróżnianie odbywa się zawsze z tygodniowym przesunięciem, dzięki czemu każdego tygodnia opróżniania i napełniana jest jedna komora. [0023] Wraz z początkiem tygodnia 1 otwierana i opróżniana jest komora fermentacyjna F1 (mająca za sobą sześciotygodniową fermentację beztlenową), a następnie na nowo napełniana. Do momentu otwarcia komora 1 cały poprzedzający tydzień była zraszana ze zbiornika perkolatu P2 (lub bezpośrednio z odpływów strumienia częściowego 2 zbiornika nitryfikacyjnego 12 lub zbiornika denitryfikacyjnego 10). Po otwarciu komory F1 zraszanie ze zbiornika perkolatu P2 jest kierowane na komorę F2 aż do początku tygodnia 2 itd. Wszystkie komory fermentacyjne F1-F6, które nie są zraszane ze zbiornika perkolatu P2, są zraszane ze zbiornika perkolatu P1.

10 1260-PAT-EP-PL EP Tydzień F1z P1 x x x x x x x X F1 z P2 F2 z P1 x x x x x X F2 z P2 x x F3 z P1 x x x x x X F3 z P2 x x F4z P1 x x x x x x x F4 z P2 x X F5 z P1 x x x x x x X F5 z P2 x F6 z P1 x x x x x x x X F6 z P2 x *) x w tygodniu 1 przy F1 z P1 oznacza, że w tym tygodniu komora fermentacyjna F1 podlega recyrkulacji ze zbiornikiem perkolatu P1. x w tygodniu 1 przy F2 z P2 oznacza, że w tym tygodniu komora fermentacyjna F2 podlega recyrkulacji ze zbiornikiem perkolatu P2 (lub strumieniem częściowym 2, patrz rysunek 1). Można dostrzec, że z każdym nowym tygodniem kolejna komora fermentacyjna jest przyporządkowywana do zbiornika perkolatu P2. x [0024] W tabeli 1 zaprezentowano przebieg tego procesu*): [0025] Na fig. 2 przedstawiono schematycznie cały proces fermentacji suchej wraz z perkolacją: ze zbiornika na perkolat P2 można za pomocą armatur zamykających P21 do P26 napełniać pojedynczo wszystkie sześć komór fermentacyjnych F1-F6. W normalnych warunkach otwarta jest tylko jedna z armatur zamykających P21-P26, a mianowicie ta, do której przyporządkowany jest fermentor, opróżniany jako następny (przykładowo na fig. 2 armatura zamykająca P22 zgodnie z tabelą 1). Pozostałe pięć komór fermentacyjnych (F1 i F3-F 6) są napełniane za pomocą pompy recyrkulacyjnej PP 1 ze zbiornika perkolatu P1. W związku z tym woda infiltracyjna z sześciu fermentorów jest prowadzona do dwóch studni zbiorczych perkolatu PSS 1 (przyporządkowanej do P1) i PSS 2 (przyporządkowanej do P2). Są one połączone za pomocą armatur zamykających F11 do F26. Tylko F22, czyli połączenie komory fermentacyjnej F2 ze

11 1260-PAT-EP-PL EP studnią zbiorczą perkolatu PSS 2 jest otwarte, żeby perkolat z F2 mógł wrócić do zbiornika perkolatu P2 i być poprowadzony przewodem obiegowym BP1 bezpośrednio do tlenowej obróbki dodatkowej (patrz fig. 1). [0026] Nadmiar perkolatu związany ze zbiornikiem perkolatu P1 można pobrać w pełni lub częściowo z wody infiltracyjnej perkolatu fermentora związanego ze zbiornikiem perkolatu P1, który jest następnie przyporządkowywany do zbiornika perkolatu P2. Na tym przykładzie jest to komora fermentacyjna F3. Spośród wszystkich komór fermentacyjnych F1-F6 związanych ze zbiornikiem perkolatu P1 proces fermentacji jest najbardziej zaawansowany w komorze fermentacyjnej F3 i tym samym woda infiltracyjna perkolatu jest tu najmniej obciążona. Przyporządkowanie drugiej komory fermentacyjnej do studni zbiorczej perkolatu PSS 2 może nastąpić przykładowo poprzez wyznaczenie wartości zadanej stanów wysokości w zbiorniku perkolatu P1: jeżeli wysokość zadana zostanie przekroczona, otwierana jest armatura zamykająca F23, a zamykana armatura F13, aż do pobrania dowolnej ilości ze zbiornika perkolatu P1. [0027] Armatury zamykające innej komory fermentacyjnej F4 lub F5 są otwarte w kierunku na studnię zbiorczą perkolatu PSS 1, skąd ma miejsce recyrkulacja do zbiornika perkolatu P1. [0028] Po otwarciu i opróżnieniu F2 zamykana jest armatura zamykająca P22 i otwierana armatura P23, a także zamykana armatura F22 i otwierana armatura F23. [0029] 4 lub 5 fermentorów połączonych ze zbiornikiem perkolatu P1 produkuje stały nadmiar perkolatu. Ten jest prowadzony w pełni lub częściowo poprzez pompę lub przelew RZP1 do zbiornika perkolatu 2, jeżeli nadmiar ten nie jest

12 1260-PAT-EP-PL EP związany z wodą infiltracyjną perkolatu komory fermentacyjnej F1-F6 najbardziej zaawansowanej w procesie fermentacji i związanej ze zbiornikiem perkolatu P1. [0030] Nadmiar perkolatu powstały w zbiorniku perkolatu P1 jest wyższy dokładnie o ilość nadmiaru osadu z późniejszego środowiska tlenowego, która zgodnie z preferowaną formą wynalazku jest transportowana do zbiornika perkolatu P1. [0031] Przeważnie transportowane są większe ilości niż wspomniany wyżej nadmiar perkolatu za pomocą pompy recyrkulacyjnej RZP1 lub studni recyrkulacyjnej perkolatu PSS2 ze zbiornika perkolatu P1 do zbiornika perkolatu P2. Te dodatkowe ilości muszą być skompensowane zgodnie z wynalazkiem poprzez ich odprowadzenie ze zbiornika perkolatu P2 z powrotem do zbiornika perkolatu P1 poprzez pompę lub przelew RZP2. Im wyższa recyrkulacja dodatkowej ilości, tym mniejsze stężenie perkolatu w zbiorniku perkolatu P1. Należy dążyć do cyrkulacji ilości dodatkowej, prowadzącej do stężenia amonu w zbiorniku perkolat P1 poniżej stężenia blokującego tworzenie biogazu. [0032] Recyrkulacja perkolatu przetwarzanego w środowisku tlenowym ma miejsce ze zbiornika perkolatu P2 z powrotem do zbiornika perkolatu P2 przewodem PRZ. Recyrkulacja może odbywać się jednak również przewodem obejściowym (BP2) obok zbiornika perkolatu P2 i tym samym bezpośrednio do przewodu zasilającego perkolatem komory fermentacyjnej F1-F6, połączonej ze zbiornikiem perkolatu P2. W ten sposób zwiększana jest intensywność wymywania danej komory fermentacyjnej F1-F6, ponieważ oczyszczony perkolat zawiera mniejsze stężenia perkolatu niż perkolat w zbiorniku perkolatu P 2.

13 1260-PAT-EP-PL EP [0033] Na fig. 2: F1-F6: oznaczają komory fermentacyjne 1-6 P1, P2: zbiorniki perkolatu 1 i 2 RZP1 i RZP2: pompy recyrkulacyjne między P1 i P2 PP1 i PP2: pompy perkolacyjne BP1 i BP2: przewody obejściowe P2 P11... P26: armatura zamykająca służąca do sterowania zasilaniem fermentorów z P1 lub P2. Pxy oznacza, że komora fermentacyjna y jest zasilana ze zbiornika perkolatu x. F11... F26: armatura zamykająca służąca do sterowania zwrotem perkolatu z komór fermentacyjnych do P1 lub P2. Fxy oznacza, że recyrkulat z komory fermentacyjnej x jest transportowany do studni zbiorczej perkolatu (PSS y) w celu odprowadzenia z powrotem do zbiornika perkolatu y. PSS1, PSS2: studnie recyrkulacyjne perkolatu. [0034] Dzięki temu innowacyjnemu sposobowi można uzyskać następujące cechy procesu: 1. Do zbiornika perkolatu P2 (lub do wyboru do komory fermentacyjnej, aktualnie połączonej z tym zbiornikiem) doprowadzany jest stale oczyszczony recyrkulat perkolatu z odpływu/przelewu osadnika stożkowego, strumień częściowy 2, do wyboru z niewielką lub też bez zawartości osadu czynnego. Równocześnie do zbiornika perkolatu P 2 przez okres tygodnia z komory fermentacyjnej F 2 jest doprowadzany recyrkulat perkolatu, którego proces fermentacji jest najbardziej zaawansowany i którego perkolat jest już w dużej mierze sfermentowany. W trakcie tego tygodnia z komory fermentacyjnej F 2 jest wypłukiwany nieoczyszczony perkolat i wymieniany na perkolat oczyszczony. W trakcie tego tygodnia proces wymywania

14 1260-PAT-EP-PL EP postępuje coraz dalej, aż do wymycia nie tylko perkolatu jako takiego, lecz również innych składników organicznych odpadów organicznych. Proces wymywania można dowolnie zintensyfikować, na przykład dzięki zwiększeniu stopnia recyrkulacji w zależności od pożądanego/wymaganego stopnia wymycia. [0035] Jeżeli został osiągnięty stopień oczyszczenia, nieprowadzący już do powstawania biogazu w zbiorniku perkolatu P2, recyrkulat perkolatu nie jest już do niego odprowadzany. Od tego momentu recyrkulat perkolatu powinien być poprowadzony przewodem obejściowym BP1 (patrz fig. 2) bezpośrednio do dopływu środowiska tlenowego. [0036] Dzięki stałej recyrkulacji między beztlenową fermentacją a tlenowym oczyszczaniem perkolatu można zredukować substancje organiczne perkolatu do niemalże każdego pożądanego stopnia rozkładu, abstrahując od minimalnych ilości substancji organicznych, które nie podlegają rozkładowi zarówno tlenowemu, jak i beztlenowemu. Taka redukcja pozostałości substancji organicznych w odpadach organicznych może postępować tak daleko, że spełnione zostaną kryteria składowania odpadów komunalnych po obróbce mechanicznobiologicznej / rozporządzenia w sprawie technicznych norm przy usuwaniu odpadów bytowych. 2. Przetworzony perkolat można oczyścić do takiej jakości, jaką charakteryzują się ścieki odprowadzane przez użytkowników pośrednio do kanalizacji. Ponieważ stężenie równowagi dynamicznej CSB i NH 4 -N w zbiorniku perkolatu P2 jest o wiele mniejsze niż w zbiorniku perkolatu P1, w tlenowych etapach obróbki dodatkowej powstaną populacje osadu czynnego, które są szczególnie przystosowane do rozkładu trudno rozkładających

15 1260-PAT-EP-PL EP się frakcji ChZT. Kolejną zaletą tej koncepcji jest to, że partie ze zbiornika perkolatu P1, zawierające szczególnie duże stężenia, są w zbiorniku perkolatu P2 mocno rozrzedzane i tym samym dobrze przygotowywane do tlenowej obróbki dodatkowej. [0037] Oczyszczone ścieki pobrane ze zbiornika nitryfikacyjnego 12 można dlatego poddać opcjonalnym późniejszym etapom obróbki, takim jak ultrasączenie i odwrócona osmoza. Późniejsza odwrócona osmoza pozwala oczyścić ścieki do jakości użytkownika bezpośrednio odprowadzającego ścieki do kanalizacji. 3. Przetworzone w ten sposób odpady organiczne po opróżnieniu komór fermentacyjnych F1-F6 nie będą emitowały lub będą emitowały tylko niewielkie ilości metanu do atmosfery, a pojawiająca się ewentualnie woda infiltracyjna będzie tylko w niewielkim stopniu obciążona.

16 1260-PAT-EP-PL EP Zastrzeżenia patentowe 1. Sposób obróbki perkolatu pojawiającego się podczas fermentacji suchej z zastosowaniem - kilku komór fermentacyjnych (F1-F6) - zbiornika perkolatu (P1) połączonego z kilkoma komorami fermentacyjnymi (F1-F6), - drugiego zbiornika perkolatu (P2) połączonego z kilkoma komorami fermentacyjnymi (F1-F6), - zbiornika denitryfikacyjnego (10), - zbiornika nitryfikacyjnego, znajdującego się za zbiornikiem denitryfikacyjnym (10) oraz - osadnika (16), który z jednej strony jest połączony ze zbiornikiem nitryfikacyjnym (12), a z drugiej strony ze zbiornikiem denitryfikacyjnym (10) i wyposażony w odpływ/przelew, przy czym - pierwszy zbiornik perkolatu (P1) i/lub drugi zbiornik perkolatu (P2) połączony jest ze zbiornikiem denitryfikacyjnym (10) oraz - odpływ/przelew osadnika (16) jest połączony z drugim zbiornikiem na perkolat (P2) oraz/lub kilkoma komorami fermentacyjnymi (F1-F6) obejmujący etapy: - zasilania kilku komór fermentacyjnych (F1-F6) z przesunięciem czasowym, - recyrkulacji perkolatu powstałego w kilku pierwszych komorach fermentacyjnych (F1-F5) między kilkoma pierwszymi komorami fermentacyjnymi (F1-F5) i pierwszym zbiornikiem perkolatu (P1) - recyrkulacji perkolatu powstałego w kolejnej komorze fermentacyjnej (F6) między kolejną komorą fermentacyjną (F6) i

17 1260-PAT-EP-PL EP drugim zbiornikiem perkolatu (P2), przy czym fermentacja sucha w kolejnej komorze fermentacyjnej (F6) jest najbardziej zaawansowana w stosunku do kilku komór fermentacyjnych (F1- F5), - zasilania zbiornika denitryfikacyjnego (10) perkolatem z pierwszego zbiornika perkolatu (P1) lub z drugiego zbiornika perkolatu (P2) w celu oczyszczenia perkolatu, - doprowadzenia osadu czynnego ze zbiornika nitryfikacyjnego do zbiornika denitryfikacyjnego poprzez osadnik połączony z jednej strony ze zbiornikiem denitryfikacyjnym i z drugiej strony ze zbiornikiem nitryfikacyjnym. - dalszego poprowadzenia denitryfikowanego perkolatu ze zbiornika denitryfikacyjnego do zbiornika nitryfikacyjnego poprzez znajdujący się między nimi osadnik; oraz - odprowadzenia oczyszczonego perkolatu z odpływu/przelewu osadnika (16) i doprowadzenia oczyszczonego perkolatu do drugiego zbiornika perkolatu (P2) lub do kolejnej komory fermentacyjnej (F6) zasilanej z drugiego zbiornika perkolatu (P2). 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że nadmiar osadu z osadnika (16) jest pompowany do jednego ze zbiorników perkolatu (P1, P2). 3. Sposób według jednego z wcześniejszych zastrzeżeń, znamienny tym, że recyrkulat perkolatu poprowadzony między drugim zbiornikiem perkolatu (P2) i kolejną komorą fermentacyjną (F6) jest doprowadzany do dopływu środowiska tlenowego wtedy, gdy perkolat osiągnął stopień oczyszczenia nieprowadzący już do tworzenia się biogazu w zbiorniku perkolatu (P2).

18 1260-PAT-EP-PL EP

19 1260-PAT-EP-PL EP