Ewaluacja. Techniki oceny poziomu satysfakcji z działań animacyjnych

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Ewaluacja. Techniki oceny poziomu satysfakcji z działań animacyjnych"

Kamila Michalik
6 lat temu
Przeglądów:

1 Ewaluacja. Techniki oceny poziomu satysfakcji z działań animacyjnych Ewaluacja oznacza opartą na faktach, systematyczną refleksję nad sensem naszego działania. Pozwala określić, na ile cele, które staramy się osiągnąć, odpowiadają na realne, trafnie określone problemy i potrzeby. Pomaga diagnozować istniejące deficyty i rozumieć rzeczywistość społeczną, w której pracujemy, aby w razie potrzeby elastycznie reagować i modyfikować cele programów.

2 Praca w obszarze kultury to miękka, elastyczna materia. Zmiany, które mają się wydarzyć w konsekwencji naszych inicjatyw, szczególnie te, które zachodzą na poziomie relacji, albo dotyczą indywidualnych postaw są często trudne do uchwycenia. Bywa, że można je zauważyć dopiero po dłuższym czasie. Kultura jest sferą oddziaływania na emocjach i w trakcie zadań doświadczamy pełnej ich gamy. Jak działać, żeby praca z ludźmi była źródłem naszej satysfakcji? Domykając proces realizacji określonego projektu przychodzi czas na refleksję, zestawienie celów i założeń z tym, co udało się osiągnąć. Jest to ważny moment zatrzymania się i refleksji nad całością. Dajmy sobie czas na wspólne przepracowanie wniosków wynikających z opinii uczestników wydarzeń, zestawienie faktów, namysł zespołu nad jakością naszej pracy i mądrą rozmowę o tym, co było dla nas trudne. Pomoże to w wykonaniu czynności sprawozdawczych dla tych, którzy powierzyli nam środki. Grantodawcy proszą o używanie wskaźników i mierzenie za ich pomocą efektywności i skali naszych działań: liczebności projektowych wytworów, nakładów pracy, czasu i środków, frekwencji odbiorców wydarzeń. Dostajemy do wypełnienia rubryki i założenia kalkulacyjne, które pomagają udowodnić, że warto było nam zaufać i powierzyć środki. Nie zawsze jednak po zakończonych działaniach dominującym uczuciem jest euforia. Jak zdiagnozować co poszło nie tak? Co zrobić, żeby refleksja nad projektem kojarzyła się pozytywnie, a wykonana zespołowo praca pomogła lepiej zaplanować działania w przyszłości? Po czym poznać, czy odnieśliśmy sukces? W poniższym tekście postaramy się przedstawić sposoby mierzenia satysfakcji dla samych realizatorów działań, wychodząc z przekonania, że jest już bardzo obszerna literatura (patrz bibliografia), która wspiera w mierzeniu satysfakcji uczestników działań, a także pomaga grantodawcom ocenić naszą efektywność./

3 / Co może być źródłem naszego niezadowolenia i jak sprawić, żeby frustracje stały się źródłem naszej mądrości? Przykłady wykorzystania różnych elementów ewaluacji.

1/ Sukces ale co to znaczy? Proponujemy odejść na chwilę od nomenklatury grantowej i spróbować odpowiedzieć sobie na pytanie co dla mnie znaczy sukces?

4 1/ Sukces ale co to znaczy? Proponujemy odejść na chwilę od nomenklatury grantowej i spróbować odpowiedzieć sobie na pytanie co dla mnie znaczy sukces?, co się musi wydarzyć, żebym poczuł/(a), że osiągnęłam to, co zamierzałam?. Ważne są indywidualne, subiektywne odpowiedzi, ale warto ich udzielić w zaufanym gronie zespołu realizującego zadanie. 2/ Kiedy czujemy, że bardzo się napracowaliśmy, a niewiele z tego wynika Zdarza się, że zadania związane z realizacją projektu, pochłonęły dużo naszego czasu i energii, a nie przekładają się na poziom naszej satysfakcji. Żeby uniknąć frustracji podczas kolejnych realizacji, warto obejrzeć matrycę logiczną projektu, żeby zobaczyć czy dobrze go zaplanowaliśmy i co mogło pójść nie tak. Polega ona na rozłożeniu naszego projektu na pojedyncze elementy i zastanowieniu się, które przeważyły i co poszło nie tak, czy może przyjęliśmy błędne założenia. Wzory różnych wariantów matryc bez trudu znajdziemy w internecie. 3/ Kiedy nasze zajęcia/ imprezy świecą pustkami Warto przy pomocy ewaluacyjnych narzędzi (szczegółowo opisane narzędzia w tekstach bibliograficznych), zastanowić się nad trafnością oferty, wyborem miejsca na realizacje zadania i jego specyfiką. Zadać sobie pytanie czy na pewno nasze działania są zrozumiałe dla potencjalnych odbiorców, zastanowić się nad czytelnością komunikatów i trafnością doboru kanałów przekazu informacji. 4/ Odpowiedź na potrzeby czy kształtowanie potrzeb? Zdarza się, że organizatorzy wydarzeń kulturalnych stoją na rozdrożu pomiędzy odpowiadaniem na potrzeby odbiorców, związane ze sposobami spędzania czasu wolnego, a kształtowaniem nowych potrzeb i proponowaniem rozwiązań bliższych własnym gustom. W tej sytuacji warto jest sięgnąć do celów i misji naszej instytucji, a także rozważyć konsekwencje obranej drogi i zastanowić się w jakim stopniu jesteśmy gotowi, żeby iść pod wiatr i czy iść tą drogą jest warto? Ciekawa inspiracja: 5/ Czy sprostaliśmy oczekiwaniom? Powyższa obawa jest często związana z rozumieniem naszej roli (w zespole, w projekcie, w społeczności lokalnej, w strukturach instytucji). Sytuacje ewaluacyjne stwarzają możliwość do obejrzenia oczekiwań i perspektyw wielu osób jednocześnie i pomogą zrozumieć specyfikę zadań poszczególnych podmiotów w ramach większej części układanki. Polecamy zacząć od siebie i opowiedzieć o swoim rozumieniu powierzonych ról i zadań, używając komunikatu ja (czuję, nie chcę etc.)

6/ Czy wywiązaliśmy się z zadania? Ewaluacja ma pomagać w dokumentowaniu i analizowaniu dowodów zmiany, czyli tego, co udało nam się zrobić za pomocą działań.

5 6/ Czy wywiązaliśmy się z zadania? Ewaluacja ma pomagać w dokumentowaniu i analizowaniu dowodów zmiany, czyli tego, co udało nam się zrobić za pomocą działań. Warto skupić się na: -wkładach: poprzez stawianie pytań, czy udostępnione zostały wszystkie potencjalne wkłady i czy dobrze je wykorzystano -procesach: czy i jak zachodził proces wzmocnienia społeczności, w jaki sposób różni uczestnicy przyczynili się do zmiany -efektach: jaka była ich liczba oraz jakość -rezultatach: w jaki sposób zmieniały się okoliczności i na czym polegały kluczowe czynniki zmian -nauce: czy odkryto i sprawdzono nowe pomysły lub innowacje

6 Wybrane metody refleksji nad pracą zespołu projektowego: a.dzienniczki lub formularz obserwacji Osoby pracujące przy danym wydarzeniu (pracownicy instytucji, wolontariusze, prowadzący zajęcia) mają okazję do prowadzenia obserwacji uczestniczącej w procesie. Pamiętają reakcje uczestników, założenia, trudności i największe zaskoczenia. Polecamy prowadzenie dzienniczków w formie bloga lub wewnętrznych notatek. Po zakończeniu realizacji całego procesu, stwarzają możliwość przywołania doświadczeń i przemyśleń z realizacji działań. c.spotkania poświęcone refleksji z zewnętrznym ewaluatorem Ewaluacja jest obowiązkiem, spoczywającym na zespole realizującym projekt, jednak spojrzenie z dystansu osoby posiadającej kompetencje mentorskie bardzo się przydaje podczas monitorowania procesu i czuwania, czy dobrze określiliśmy działania, czy zmierzamy w odpowiednim kierunku, a także przepracowania wszelkich punktów zapalnych w relacjach ze społecznością lokalną i wewnątrz zespołu. b.regularne spotkania podsumowujące projekt Polecamy tę formę cyklicznej, regularnej refleksji zespołu pracującego nad realizacją zadania. Stwarzają możliwość opowiedzenia sobie nawzajem o etapach poszczególnych realizacji, wspólnie zaplanować najbliższe przedsięwzięcia, a także sposoby opowiadania o nich. Podzielić się swoimi potrzebami i obawami względem pracy ze społecznością lokalną i wybrać zadania adekwatnie do umiejętności i predyspozycji członków zespołu. d.superwizja koleżeńska Jest to narzędzie, które łączy elementy opisane w punktach b) i c), jednak wymaga dodatkowego przygotowania/ kompetencji wśród członków zespołu ze względu na ściśle określoną procedurę. Polecamy tę metodę szczególnie kiedy trapi nas bardzo konkretne pytanie, związane z realizacją przedsięwzięcia. Pomaga ona w udzieleniu sobie odpowiedzi na pomniejsze wątpliwości i zwerbalizowaniu przemyśleń na temat realizacji zadania i znalezienia optymalnych rozwiązań.

Bibliografia Ewaluacja, Jak to się robi, Poradnik dla Programów PAWF, Tekst i Redakcja: Paweł Ostrowski, Maria Wiśnicka, Fundacja Pracownia Badań i Innowacji Społecznych Stocznia, Warszawa 2016.

7 Bibliografia Ewaluacja, Jak to się robi, Poradnik dla Programów PAWF, Tekst i Redakcja: Paweł Ostrowski, Maria Wiśnicka, Fundacja Pracownia Badań i Innowacji Społecznych Stocznia, Warszawa Alan Barr, Stuart Hashagen Jak osiągnąć lepszy rozwój społeczności Podręcznik do planowania i ewaluacji MODEL ABCD Alan Barr, Jane Dailly Podręcznik do nauki ewaluacji i planowania w rozwoju społeczności LEAP Wydane przez Centrum Aktywności Lokalnej, Warszawa, Poradnik ewaluacji MKiDN, Ewaluacja w edukacji, H. Król Ewaluacja w pracy metodą projektu, PAJP, Miniporadnik ewaluacji

8 Dostępne na licencji CC 3.0 by-sa

Podobne dokumenty

Wzór na rozwój. Karty pracy. Kurs internetowy. Nauki ścisłe odpowiadają na wyzwania współczesności. Moduł 3. Data rozpoczęcia kursu

Wzór na rozwój. Karty pracy. Kurs internetowy. Nauki ścisłe odpowiadają na wyzwania współczesności. Moduł 3. Data rozpoczęcia kursu 2 slajd Cele modułu 3 Kurs internetowy Wzór na rozwój Nauki ścisłe odpowiadają na wyzwania współczesności Poznasz przykładowy przebieg działań w projekcie edukacyjnym zrealizowanym w ramach projektu Wzór