Modlitwa nad ziarnem siewnym. Obrzęd poświęcenia zasianych pól

Transkrypt

1 Modlitwa nad ziarnem siewnym Panie Boże nasz, otrzymane z przeczystej i szczodrej Twej dłoni, i leżące oto przed oczyma Twymi ziarna przynieśliśmy Tobie, Władco, i modlimy się do Ciebie, nie śmiemy bowiem umieścić je w bezdusznej ziemi bez uprzedniego wejrzenia na wolę Twego Majestatu, który nakazałeś ziemi rodzić i wydawać, i dawać ziarno siewcy i chleb na pokarm. Prosimy Ciebie teraz, Boże nasz, usłysz nas, modlących się do Ciebie, i otwórz nam Twoje wielkie i dobre skarbnice niebieskie, ześlij błogosławieństwo Twoje według prawdziwej Twojej obietnicy i odpędź od nas wszystko, co niszczy ten plon ziemi, a także wszelką karę sprawiedliwie na nas skierowaną za nasze grzechy. Ześlij bogate Twoje łaski na cały Twój lud, przez łaskę i przyjaźń do człowieka Jednorodzonego Twego Syna, z którym błogosławiony jesteś z Najświętszym, i Dobrym, i Życiodajnym Twoim Duchem, teraz i zawsze, i na wieki Obrzęd poświęcenia zasianych pól Zwykle nabożeństwo zaczyna się w świątyni od molebna, czyli modlitewnych pieni błagalnych, a gdy zaczyna się kanon, wszyscy wychodzą ze świątyni i idą na pola. Przy pierwszej stacji kapłan i chórzyści zatrzymują się, zwróceni ku wschodowi, i odmawiają Psalm 84: Łaskawym okazałeś się, Panie, dla Twej ziemi, odmieniłeś los Jakuba, odpuściłeś winę Twemu ludowi, zakryłeś wszystkie ich grzechy. Powściągnąłeś całe zagniewanie Twoje, zaniechałeś zapalczywość Twojego gniewu. Odnów nas, Boże, nasz Zbawco, i zaniechaj Twego oburzenia na nas. Czyż będziesz się na nas gniewał na wieki, czy gniew Twój rozciągniesz na wszystkie pokolenia? Czyż to nie Ty przywrócisz nam życie, aby Twój lud weselił się w Tobie? okaż nam, Panie, swoją łaskawość i daj nam swoje zbawienie. Chciałbym słuchać tego, co mówi Pan Bóg: Oto ogłaszam pokój ludowi swemu i świętym swoim, niech się nie staną znów nierozsądni. Zaiste, bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją, tak, iż chwała zamieszka w naszej ziemi. Łaskawość i wierność spotkają się ze sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość wychyli się z nieba. Pan sam obdarzy szczęściem, a nasza ziemia wyda swój owoc. Sprawiedliwość pójdzie przed Nim, a po śladach Jego kroków zbawienie.

2 Wszechmogący, Przedwieczny Boże, Ojcze miłosierdzia, wejrzyj, prosimy, na nasze codzienne potrzeby i daj nam odpowiedni urodzaj. Wysław nad nami imię Twoje święte, a na nasze pola, winogrady i ogrody ześlij obfite Twoje błogosławieństwo, aby wszystkie trudy sług Twoich, drzewa i sadzonki nasze były pełne płodów. Odwróć, miłosierny Boże, od plonów naszych niebiosa nieprzyjazne, zimno, chmury, grady, szkodliwe deszcze, powodzie i wszelkie zło, które może szkodzić ludzkim potrzebom. Albowiem Ty jesteś Bogiem naszym i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi, i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze, i na wieki Diakon: Abyśmy mogli wysłuchać świętą Ewangelię, Pana Boga prośmy! Chór: Panie, zmiłuj się (trzy razy). Diakon: Oto mądrość! Stańmy prosto! Wysłuchajmy świętą Ewangelię! Kapłan: Pokój wszystkim. Chór: I duchowi twemu. Kapłan: Czytanie świętej Ewangelii według Mateusza (perykopa 44; 12, 1-8) Chór: Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie. Diakon: Bądźmy uważni! Kapłan: W owym czasie Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, będąc głodni, zaczęli zrywać kłosy i jeść. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli do Niego: Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić szabat. A on im odpowiedział: Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu, ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu. Chór: Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie. Wszechmogący Boże, przyzywamy Twoje miłosierdzie, żebyś te nasiona, które zechciałeś wykarmić wiatrem i deszczem, otoczył Twoim błogosławieństwem. Daj, Władco, ludowi Twemu, aby mógł zawsze składać Tobie dziękczynienie za Twoje dary i zachowaj od nieurodzaju dusze pragnących, aby ubogi i bogaty, słaby i mocny, wysławiali Twoje imię, Ojca i Syna, i Świętego Ducha, teraz i zawsze, i na wieki Także błogosławi nasiona: Niech nas pobłogosławi Bóg, Bóg nasz, i ziemi naszej da obfite urodzaje,

3 niech stokrotnie pomnoży jej owoce, abyśmy przyszli z radością i zbierali je w nasze garście w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, któremu przynależy wszelka chwała, cześć i pokłon z Przedwiecznym Jego Ojcem i Najświętszym, i Dobrym, i Życiodajnym Duchem, teraz i zawsze, i na wieki Kapłan kropi pola wodą święconą i idzie z ludem dalej, śpiewając kanon. Przy drugiej stacji, stają zwróceni ku południowi i odmawiają Psalm 125: Gdy Pan odmienił los Syjonu, byliśmy jak we śnie. Wtedy usta nasze były pełne śmiechu, a język wołał pełen radości. Wtedy mówiono między poganami: Wielkodusznie postąpił z nimi Pan. Wielkodusznie postąpił z nami i staliśmy się radośni. Odmień nasz los, Panie, jak strumienie w ziemi Negeb. Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości. Postępują naprzód wśród płaczu, niosąc ziarno na zasiew. Z powrotem przychodzą wśród radości, przynosząc swoje snopy. Władco Święty, Ojcze wszechmogący, Przedwieczny Boże, modlimy się gorliwie, abyś z przychylności Twego miłosierdzia dał nam obfite urodzaje, obfitość plonów, owoców drzew i obfitość wszelakich rzeczy, a wszelkie szkodliwe chmury, chłód i gradobicie odwróć. Albowiem przynależy Tobie wszelka chwała, cześć i pokłon, Ojcu i Synowi, i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze, i na wieki Ewangelia według Marka (perykopa 17; 4, 26-32) W owym czasie rzecze Jezus swoim uczniom: Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, a on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo. Mówił jeszcze: Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy. Gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn, wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu. Prosimy Ciebie, Władco, pomnóż nad nami Twoje miłosierdzie, aby na te nasiona zstąpiła wielość upragnionej łaski, a my po zaspokojeniu naszych potrzeb zawsze wielbili święte imię Twojej chwały. Albowiem Ty jesteś Bogiem naszym i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi, i Świętemu Duchowi,

4 teraz i zawsze, i na wieki Pobłogosław, Panie, tę ziemię, aby wydała w swoim czasie obfity plon, aby nie mógł zaszkodzić jej duch niepokoju przyzwane jest nad nią święte imię Twoje. Amen. Następnie idą dalej, śpiewając kanon, a kapłan idąc kropi pola wodą święconą. Przy trzeciej stacji stają zwróceni ku zachodowi i odmawiają Psalm 146: Dobrze jest grać naszemu Bogu, wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną. Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela. On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany. On liczbę gwiazd oznacza, wszystkie je woła po imieniu. Pan nasz jest wielki i zasobny w siły, mądrość Jego jest niewypowiedziana. Pan dźwiga pokornych, a występnych poniża aż do ziemi. Śpiewajcie pieśń wdzięczną dla Pana, grajcie Bogu naszemu na harfie. On niebo okrywa chmurami, deszcz przygotowuje dla ziemi, sprawia, że góry wypuszczają trawę i zioła, by ludziom służyły. On daje pokarm bydłu, pisklętom kruka to, o co wołają. Nie kocha się w sile rumaka, nie ma też upodobania w goleniach męża. Panu podobają się ci, którzy się Go boją, który wyczekują Jego łaski. Władco Jezu Chryste, Synu Boga Żywego, ześlij Twego świętego anioła z niebios, aby zachował niwy, nasiona i urodzaje nasze od nawałnic deszczowych, od błyskawic, od szkód wyrządzanych przez ptaki, od żarłoczności myszy, od ugryzień robaków i od wszelkiej napaści diabelskiej. Niech zachowa w swojej opiece nasze poruszenia, otoczy je wokół ścianą ognistą. Niech błogosławieństwem swoim anielskim pobłogosławi i pomnoży nasze nasiona, abyśmy błogosławili imię Twoje święte, Ojca i Syna, i Świętego Ducha, teraz i zawsze, i na wieki Ewangelia według Łukasza (perykopa 34; 8, 4-8) W owym czasie zebrał się wielki tłum i z miast przychodzili do niego, a On rzekł w przypowieści: Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy ział, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło na skałę i, gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny. Przy tych słowach zawołał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.

5 Wszechmogący, Przedwieczny Boże, Ty utrzymujesz świat stworzony z niczego i ku pożytkowi rodzaju ludzkiego nakazałeś przygotowywać pola, gorliwie przybiegamy do Twego miłosierdzia, abyś zasiane na tych polach i winnicach zdrowe nasiona lub sadzonki pobłogosławił spojrzeniem Twojej łaskawości, i dał umiarkowane powietrze, usunął nieczystość robactwa i cierni, okazał nasiona płodnymi, we właściwym czasie pozwolił im urosnąć, abyśmy my, słudzy Twoi dojrzali przez Twoje dary i napełnieni nimi mogli Tobie oddawać godną chwałę w każdym czasie, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. Niech te nasiona pobłogosławi Bóg Ojciec, niech te nasiona pobłogosławi Bóg Syn, niech te nasiona pobłogosławi Duch Święty, rośnijcie i mnóżcie się, i napełnijcie spichlerze oraz świątynie nasze ku czci Wszechmogącego Boga i wszystkich świętych. Amen. Potem idą dalej, śpiewając kanon, a kapłan idą kropi pola wodą święconą. Także przy czwartej stacji, stojąc zwróceni ku północy, odmawiają Psalm 147: Chwal, Jerozolimo, Pana, chwal Boga Twego, Syjonie. Umacnia bowiem zawory bram twoich i błogosławi synom twoim w tobie. Zapewnia pokój twoim granicom, nasyca ciebie najlepszą pszenicą. Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo. On daje śnieg niby wełnę, a szron jak popiół rozsiewa. Ciska swój grad jak okruchy chleba, od Jego mrozu ścinają się wody. Posyła słowo swoje i każe im tajać, każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody. Obwieścił swoje słowa Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki. Tak nie uczynił każdemu narodowi, o swoich wyrokach ich nie pouczył. Stwórco wszystkiego, Boże, któryś powiedział słudze Twemu Mojżeszowi: Powiedz synom Izraela, że gdy wejdziecie w ziemię, którą Ja wam dam, i zbierzecie plony, przynieście nowe snopy ze swego urodzaju do kapłana, a on przyniesie snop przed Panem w waszym imieniu. Prosimy niezmierzoną Twoją łaskawość, abyś te nasiona, zioła i trawy zechciał pobłogosławić, zachować i doprowadzić do pełnego wzrostu, abyśmy ich pierwociny dali Tobie, Twoim kapłanom i ubogim, abyśmy mogli je mieć na pokarm potrzebny nam i naszym zwierzętom dzięki Tobie, naszemu dobroczyńcy, któremu przynależy wszelka chwała, cześć i pokłon z Ojcem Przedwiecznym, i z Najświętszym, i Dobrym, i Życiodajnym Duchem, teraz i zawsze, i na wieki

6 Ewangelia według Jana (perykopa 12; 4, 35-38) W owym czasie powiedział Jezus do swoich uczniów: Czyż nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa? Oto powiadam wam: Podnieście oczy wasze i popatrzcie na pola, jak bieleją na żniwo. Żniwiarz otrzymuje już zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, tak, iż siewca cieszy się razem ze żniwiarzem. Tu bowiem okazuje się prawdziwym powiedzenie: Jeden sieje, a drugi zbiera. Ja was wysłałem żąć to, nad czym wyście się nie natrudzili. Inni się natrudzili, a w ich trud wyście weszli. Władco, Święty Ojcze, który stworzyłeś niebo i ziemię, i nieustannie rządzisz nimi, i w swojej Opatrzności zachowujesz, pokornie Ciebie prosimy i modlimy się, aby z Twego niezmierzonego miłosierdzia te pola, drzewa, nasiona i pustynie zechciał pobłogosławić i dać im obfity plon, na pokarm nam, sługom i służebnicom Twoim, na pociechę ciałom i pokarm duchowy dla dusz, abyśmy żyli i wiernie Tobie służyli, Ojcu i Synowi, i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze, i na wieki Po czym wszyscy wracają do świątyni, śpiewając kanon, w świątyni wygłasza się wielką ektenię, a po niej zwykłe rozesłanie.