Szkoła Podstawowa nr 6 w lublinie PROJEKT EDUKACYJNY UCZYMY SIĘ I KSZTAŁTUJEMY TOŻSAMOŚĆ KARAJOBRAZU Z JANEM PAWŁEM II

Transkrypt

1 Szkoła Podstawowa nr 6 w lublinie PROJEKT EDUKACYJNY UCZYMY SIĘ I KSZTAŁTUJEMY TOŻSAMOŚĆ KARAJOBRAZU Z JANEM PAWŁEM II

2 Konkurs literacko-plastyczny MOJE MIEJSCE NA ZIEMI Cele konkursu: - zachęcenie do przeżywania kontaktów z przyrodą, - inspirowanie do spojrzenia na piękno otaczającego świata, - wzmocnienie poczucia wspólnoty z Polakami z różnych stron świata, - inspirowanie uczniów do twórczych poszukiwań literackich i plastycznych. Część I: Prace wyróżnione. Część II: Inne prace literackie. Część III: Wyróżnione prace plastyczne. Część IV: Inne prace plastyczne.

3 Część I: Prace wyróżnione.

4 Moje miejsce na ziemi Czereśniczka Moim miejscem na ziemi jest rosnąca nieopodal domu czereśnia. Lubię na niej spędzać wolny czas, czytając książki lub rozmyślając. Drzewo rośnie przy bramie, w rogu naszej działki. Jest bardzo wysokie i stare ma około trzydziestu lat. Przy ziemi, na wysokości półtora metra rośnie sam pień, za to na górze widać rozłożystą koronę. Wszystkie gałęzie zwrócone są ku górze, więc wygodnie się na nich siedzi. Kora czereśni jest gładka i czerwonawa. Liście mają kształt owalny i podłużny. Lubię maj, gdy czereśnia kwitnie. Siedzę wówczas całymi wieczorami i upajam się wonią jej kwiatów. Robię to tylko przez pierwsze dwa dni kwitnienia, gdyż później zlatują się pszczoły, by zapylić kwiaty i robi się niebezpiecznie. Gdy owoce dojrzewają, z utęsknieniem sprawdzam, czy się już zaczerwieniły. Bardzo lubię się nimi objadać, gdyż są słodkie i świeżutkie. Jest to czas, w którym można powiedzieć, że nie schodzę z czereśni. Zaszywam się wtedy pośród liści, słuchając ich szumu i marząc. Jesienią bardzo lubię się wspinać na konary, by strącać z nich kolorowe liście. Jest to zabawne i czarujące. Wygląda jakby padał różnobarwny deszcz. W zimie nie odwiedzam czereśni, gdyż kora jest bardzo śliska i łatwo można spaść z drzewa, dlatego z niecierpliwością czekam kolejnej wiosny. Uważam, że jest to moje miejsce na ziemi, gdzie czuję się bezpiecznie i szczęśliwie. Moja Czereśniczka. HONORATA KOPYCKA, KLASA V B Dzień w Lublinie moim miejscu Słońce już zaczyna migotać zza szybującego po niebie kogucika. Nieme lwy, które strzegą zamku, skąpane w złocistym świetle zaczynają ryczeć. Oddają cześć Bogu, który dał im nowy dzień. Do kościoła Dominikanów zaczyna wlewać się światło dzisiejszego poranka. Słońce wznosi się coraz wyżej. Od czasu do czasu jakaś chmurka przemknie po niebie. Nikt nie wie, gdzie ona zmierza. Jakby goniąc za obłokiem, jakaś pani z obrazkami idzie w stronę Bramy Krakowskiej. Nagle przystaje. Wyjmuje aparat i fotografuje słońce odbijające się w na pozór matowym bruku. Na jej zdjęciu przypadkiem znalazła się przypadkiem grupa dzieci. Ich czerwona piłka kontrastuje z błękitem nieba. Potem przeszło kilka innych osób. Kocie łby rozgrzewają się w słońcu lubelskiego popołudnia. Dęby lasu Dąbrowa wznoszą swe gałęzie wysoko ku górze, podczas gdy słońce zachodzi. Różowe obłoczki otaczają coraz bledszą gwiazdę niczym baranki. Dzień w Lublinie się skończył. Dzień w moim miejscu odszedł bezpowrotnie. AGNIESZKA ZAGRABA, KLASA V A

5 Moim ulubionym miejscem jest poddasze w moim domu. Lubię przesiadywać tam całymi godzinami i rozmyślać. Gromadzę tam różne pamiątki. Bardzo lubię słuchać, jak krople deszczu stukają w dach. Przez małe okienko widać skrawek nieba. Gdy jest słoneczna pogoda, przez okienko wpadają promyki słońca. Nocą widać księżyc i gwiazdy. Zawsze jest tam cicho i spokojnie. Zapominam tam o dniu codziennym. Czytam książki, piszę pamiętnik. Jest to miejsce magiczne. Tam wyobrażam sobie, że jestem królewną w pięknej sukni z koroną na głowie. Wymyślam różne ciekawe historie i marzę, aby się spełniły. Każdy człowiek powinien mieć takie miejsce, w którym się wyciszy, uspokoi, porozmawia sam ze sobą. IZABELA POPKO, KLASA V A Mój wymarzony ogród znajduje się nieopodal Lublina. Położony jest na wzgórzu, z którego rozciąga się przepiękna panorama miasta. Aby się do niego dostać, trzeba skręcić z Alei Kraśnickiej w ulicę Raszyńską. Potem należy jechać prosto przez ok. 2 km wzdłuż pięknych wąwozów porośniętych drzewami. Kiedy przekroczy się bramę mego ogrodu, najpierw rzuca się w oczy cudowna, różowa gerania, rosnąca wzdłuż muru otaczającego ogród. Tuż za nią leżą pojedyncze kamienie, porośnięte czerwoną, białą i żółtą byliną. Idąc dalej można zauważyć olbrzymiego krasnala ogrodowego. Skrzat posiada czerwoną, spiczastą czapkę i bordowe spodnie z szelkami. Za nim rośnie przepiękna biało-czerwona petunia. Obok niej znajduje się mała, posiadająca białe kwiaty hortensja. Podążając dalej tą alejką, łatwo dostrzec bardzo dużo różnobarwnych pelargonii. Kwiatki te są w rozmaitych odcieniach czerwieni i różu. Koło nich rosną drobniutkie, żółte roślinki, o nazwie aksamitki. Powyżej pelargonii znajdują się pomarańczowe, czerwone i białe malwy. Są to dość wysokie i smukłe kwiaty. W pobliżu nich rośnie rozłożysty iglak. Niedaleko tego krzewu jest drzewo pomarańczowe, które posiada duże, błyszczące liście, a latem dorodne owoce. Za nim znów można spotkać ulubione kwiatki mojej mamy aksamitki. W centralnym punkcie mojego ogrodu rośnie olbrzymi, rozłożysty słonecznik, który ma wielkie, długie, żółte płatki. (Jest on moją ulubioną rośliną w całym ogrodzie!) W sąsiedztwie tego kwiatka można ujrzeć krzew dzikiej róży. Jego kwiatki są bladoróżowe i bardzo delikatne, liście drobniutkie. Tuż za tym krzewem znajduje się obszar porośnięty byliną o fioletowych kwiatkach. Nieopodal niej rośnie tuja i kaktus. Nie są one dobrze widoczne, ponieważ przysłaniają je inne rośliny. Powyżej fioletowej byliny rośnie pasmo pięknych tuj, o nazwie Szmaragd. Są one wysokie, smukłe i tworzą ozdobną ścianę zieleni. Idąc wzdłuż alejki, ukazuje się glicynia, a tuż za nią rzuca się w oczy wspaniałe kapryfolium. Posiada ono odurzający zapach. Ma kolorowe kwiaty. Z jednej strony są bordowe, a z drugiej kremowe. Liście tej rośliny są dość duże. Za tym pnączem rośnie kilka ogrodowych maków, o charakterystycznej pomarańczowej barwie. Przemierzając dalej mój busz pojawia się ogromna, różowa azalia. Posiada ona piękne, kolorowe kwiaty. Są niestety bardzo trudne w hodowli. Przed azaliami posadzone są ostróżki, w odcieniach granatu. Są smukłe i dość wysokie. Koło nich rosną hortensje. Wyróżniają je różowe i fioletowe kwiaty. Kształtem przypominają mi baldachimy. Za nimi wzdłuż ogrodzenia rośnie żywopłot, zrobiony z różnych gatunków roślin.

6 Mój ogród jest bardzo bogaty w wspaniałe rośliny o różnych barwach i niezwykłych zapachach. Wszyscy, którzy odwiedzają ten ogród są nim oczarowani. Najlepiej odpoczywam pracując w nim. WOJCIECH URBAN, KLASA V D Moje miejsce Moim ulubionym miejscem jest mój pokój. Znalazłam w nim swój kawałek świata, odkąd przeprowadziłam się na ulicę Sudecką. Ten pokój to mój domek, moja norka. Zna moje sekrety i tajemnice. Mogę się tutaj odprężyć. Mogę przemyśleć różne sprawy, mogę śpiewać, mogę tańczyć, mogę marzyć, mogę popłakać w poduszkę. Mój pokój przyjaźni się ze mną. Rozwesela i uspokaja mnie zielono-żółtymi ścianami. Na podłodze rozściela mi miękką zieloną wykładzinę. Moje rzeczy ułożył w sosnowych mebelkach. Nad łóżkiem umieścił duży zielony liść, pod którym mogę się schować, a obok łóżka usadowił wygodny fotel. Często w nim siadam i robi mi się tak dobrze, zapominam o wszystkich złych rzeczach. Okno mojego pokoju spogląda na wieś. Codziennie pomaga mi uciec w inny świat. Jest w nim mnóstwo zwierząt. Rano gdy wschodzi słońce, słychać piejącego koguta, w dzień rżenie konia, a w nocy zaś pohukującą sowę. Jest cudownie. Na parapecie i komodzie stoją kaktusy. Mam ich aż siedemnaście. Każdy ma imię. W rogu pokoju stoi moja deska snowbordowa. Przypomina mi ona zimowe wakacje i daje nadzieję na następne takie cudowne ferie. W komodzie są moje ulubione książki. Jest ich co prawda niewiele. W ciężkie dnie, kiedy jest mi źle i czuję się samotna czytam książkę, to pomaga... W moim pokoju zawsze znajdę ciszę i spokój, ukojenie, lecz nigdy cierpienie. Czuję się w nim dobrze i nie chcę zmienić mojego miejsca. Zawsze znajdę tam rozwiązanie na wszystkie moje problemy. Czasami ktoś zapuka do moich drzwi i wtedy znajdzie się w moim miejscu. KINGA POŻAROWSKA, KLASA V A Moje miejsce Jest takie miejsce na ziemi, mój kąt na świecie. Jest tylko moje i ja znam je dokładnie. Wchodzę do domu, idę na strych i siadam na poduszki. Jest tu miło i przytulnie. Bardzo lubię tu siadać i rozmyślać. Miło tu czytać książki, malować, rozmawiać przez telefon, a czasem spać. Jak jestem na poduszkach, to widzę okno w dachu, a za oknem moje wielkie drzewo lipę, która jest taka piękna. Lubię ją rysować lub wyobrażać ja sobie z kwiatami wiśni lub jabłoni. Na poduszkach siedzą moje wspaniałe przytulanki, a obok, w wózeczku dla lalek, znajduje się ich jeszcze więcej. Są bardzo mięciutkie i milutkie. Są tu również szmatki, gałganki, stroje, w które przebieram się, kiedy chcę pobawić się w inną postać. Jest tu milion drobiazgów pochowanych w kolorowych pudełkach, które stoją w równym rządku pod skośną ścianą dachem. Mogę tu spędzać cały wolny czas, bawić się z zaproszonymi koleżankami i nigdy się nie nudzę. Oprócz mojego kącika przytulaka są tu moje zabawki z dzieciństwa i książki, które lubię. Gdy muszę przeczytać lekturę szkolną lub jakąś książkę dla przyjemności, to wchodzę na strych, siadam w poduszkach i czytam. Jest mi wtedy przyjemnie. Ach, jest tu tak ładnie i mięciutko! Mogłabym tu leżeć cały

7 dzień i całą noc. Kiedy czasem zasnę w poduszkach na strychu, to wydaje mi się, że śpię w obłokach, które pływają po niebie. Czasami odrabiam tu również lekcje. Dziś piszę to opowiadanie, właśnie tu w moim ulubionym miejscu na ziemi. DOMINIKA WIERZCHOŃ, KLASA V A

8 Część II: Inne prace literackie.

9 Mój ogród Trudno było mi wybrać moje miejsce na Ziemi. Jednak po kilkudniowym namyśle zdecydowałam, że jest to mój ogród. Jest on dość duży, o kształcie prostokąta. Ze wszystkich stron otacza go betonowy płot oraz żywopłot z różnokolorowych żywotników. Są one zielone, żółte oraz srebrne i wspaniale odgradzają nasz dom od pyłów z dróg i pól. W moim ogródku znajduje się wiele niespotykanych drzew i krzewów. Należy do nich brzoza czarna o ciemnej korze. Liście buka trójkolorowego na wiosnę mają trzy kolory. Odrosty świerka Białoboki wyglądają jak białe, delikatne w dotyku pędzelki. Rosną tu trzy majestatyczne sosny czarne o wspaniałych, długich igłach. Wiecznie zielona daglezja zachwyca swoimi rozmiarami, niespotykanym rodzajem igieł oraz zapachem żywicy. Niespotykane róże okrywowe tworzą kolczasty dywan. Nietypowość roślin można by podziwiać bez końca. Jednak posadziliśmy tu jeszcze kilka pospolitych, ale urodziwych drzew i krzewów. Robinia akacjowa, popularnie zwana akacją ma śmiesznie powyginane gałązki oraz różowe kwiatostany. Dąb czerwony jesienią przybiera rubinową barwę. Klony prezentują się w kolorach: biało-zielonym, żółtym oraz ciemno ognistym. Jałowce przyciągają urodą, jednak, gdy się ich dotknie to poczuje się ostre igiełki. Nawet każde źdźbło trawy jest tu wyjątkowe. Wiosną trawnik pokrywa się różnobarwnymi krokusami. Na dwóch rabatach i pod niektórymi krzakami towarzyszą im słoneczne żonkile, różowe sasanki, śnieżnobiałe zawilce i przebiśniegi oraz czerwone prymulki. Cóż to za cudowny widok! Uwielbiam obserwować, gdy wszystko budzi się do życia. Jesienią ogród wcale nie wygląda przygnębiająco, przyjmuje różnorodne barwy. Od bladej żółci, poprzez ciepły pomarańcz, gorącą czerwień i rudości do rozgrzanego brązu. Sosny, świerki i jodły nadal pozostają zielone. Szadź, która zimą pokrywa rośliny jest nie do opisania. Całość, niezależnie od pory roku wygląda bajecznie. Za każdym razem, gdy przebywam w ogrodzie uczę się czegoś nowego. Dostrzegam wiele zmian w życiu natury. Jestem szczęśliwa i dumna z mojego ogrodu. Wiem, że wielu ludzi wciąż o takim marzy. Magdalena Choina V b

10 Mój ogród, który nazwałam magicznym, znajduje się w mych snach. Aby się do niego dostać, należy położyć się wygodnie na swym łóżku i zamknąć oczy. Po chwili pojawi się światełko, które jest kluczem do mojej kwiatowej krainy. Wystarczy po nie sięgnąć, by przejść przez bramę ogrodu. Przy wejściu do mojego magicznego ogrodu znajdują się doniczki z kwiatami, a obok nich żółte i fioletowe bratki. By dojść do fontanny ukrytej między krzewami irgi i gałęziami wierzby płaczącej, trzeba przejść po alejce wyłożonej granitowymi kafelkami. Zaraz przy początku ścieżki stoi żelazna latarenka, przy której rośnie piękny, duży, zielony iglasty krzew, który pełni rolę jej strażnika. Naprzeciwko znajdują się klomby nagietków, które wraz z niecierpkami otaczają wdzięcznie jasnozieloną sosnę. Dalej rosną piękne rozłożyste kwiaty, a za nimi mnóstwo innych żółtych, pomarańczowych, różowych. Zaś żonkile i lobelie przeplatają się przez cały ogród. Po drodze można ujrzeć grypy różnobarwnych tulipanów, szafirków, a także surfinii. W rogu znajduje się murek ozdobiony małymi, trójkątnymi cyprysami, koło których kwitną pomarańczowe pelargonie. Pod drzewkami rosną wysokie różowe kwiaty z szerokimi liśćmi, a przed znów kolorowe J tulipany, azalie oraz magnolie. Obok nich fioletowe krokusy i jakby latające w powietrzu dzwonki. Według mnie mój magiczny ogród jest przepiękny, barwny i warty obejrzenia. Dlatego też serdecznie do niego wszystkich zapraszam. Izabella Siedlecka kl. V d Mój ogród jest wytworem mojej wyobraźni. Chcąc się do niego dostać, należy zamknąć oczy i myśleć o otaczającej nas przyrodzie, o zielonych listkach drzew wirujących w powietrzu pod wpływem delikatnych podmuchów wiatru. W moim ogrodzie znajduje się duży staw otoczony wieloma przepięknymi krzewami. Uroku dodają mu olbrzymie głazy. Nad stawem biegnie mostek prowadzący do altanki, którą

11 wspierają konary jabłoni. Tuż przy altance znajduje się oczko wodne otoczone dużą ilością małych, różowych kamieni, które błyszczą w słońcu prawie jak brylanty. Nieopodal znajduje się jeszcze jeden staw. jego brzegi ozdobione są jasnymi kamieniami. Można przy nim zobaczyć wiele krzewów mających kształt kopuł i stożków. W całym ogrodzie rośnie króciutko przystrzyżona trawa. jest też bardzo dużo drzew. Są to przeważnie brzozy. Uwagę zwracają też przepiękne czerwone róże. Moim zdaniem jest to najpiękniejszy ogród na świecie. Bardzo chciałbym posiadać taki w rzeczywistości. Daniel Gąsiński kl. V d PRZEWODNIK PO MOIM WYMARZONYM OGRODZIE Zaprojektowany przeze mnie ogród znajduje się na nieznanej wyspie, którą porasta bujna roślinności. Żyje tam dzika zwierzyna. Tego miejsca nie ma na żadnej mapie. Aby się tam dostać, musisz pomyśleć sobie o czymś miłym, a najlepiej o pięknie natury. Wtedy moc czarów przeniesie Cię do świata magii. Kiedy znajdziesz się już w lesie, a słońce powoli będzie chyliło się ku zachodowi udaj się pod olbrzymią palmę. Dotknij pnia. Klucz do ogrodu błyskawicznie pojawi się w Twoich dłoniach. Miejsce, do którego chcesz się przenieść otoczone jest wysokim murem. Znajdź furtkę i otwórz ją. Przy wejściu znajdują się białe, dzwonowate konwalie o długich łodygach. Obok nich umieszczone są fioletowe, w kształcie szyszki oraz różowe, kwiaty. Żółte tulipany i różaneczniki rozpościerają się naprzeciwko kamienistej ścieżki, prowadzącej do oczka wodnego. Koło stawu stoi fontanna w postaci ryby. Rośnie tam bardzo dużo krzewów i drzewek iglastych. Wśród nich dominującym kolorem jest zielony. Zadomowił się tam piękny, o ciekawych, nieregularnych, bladoróżowych płatkach pierwiosnek japoński. Złociste, 80 centymetrowe goldprinzy delikatnie komponują z białymi persilami. Jasnozielone pióropuszniki strusie mieszczą się obok żółto - czerwonych azalii. Wyżej usytuowany został olbrzymi, potężny, ciemnozielony klomb. W tym samym miejscu pojawiają się piękne jałowce. Naprzeciwko wraz z innymi krzewami występują różaneczniki. Zza nich wylania się okazała sosna limba. W ogrodzie nie zabraknie również wysokiej, egzotycznej trawy. Drobniutko

12 rozsiane, małe kwiatuszki okalają jodłę, która posiada duże, brązowe szyszki. Wreszcie dotarliśmy na sam szczyt. Do białej altanki, która ma czerwony dach prowadzą białe, kręte schody. Wokół nich rosną różne, kolorowe rośliny. Możemy wyróżnić karminkisseny oraz nicoletty. To dobry punkt do obserwacji rzadkich gatunków roślin. Ten ogród jest idealnym miejscem, w którym można wypocząć. Tutaj potrafimy zapomnieć o codziennych zmartwieniach. Wystarczy wsłuchać się w szum morza i ciche odgłosy śpiewu ptaków. Kiedy będziesz czul się zmęczony problemami, pomyśl o tajemniczym ogrodzie, znajdującym się na wyspie. Zobaczysz, wszystkie troski i zmartwienia rozwieje wiatr, a Ty wrócisz do domu rześki i wypoczęty. Aleksandra Goławska kl. V d Moje miejsce na ziemi Swój ślad na ziemi zaznaczyłem, gdy przyszedłem na świat w kochającej się rodzinie. Urodziłem się w Lublinie, gdzie mieszkam do dzisiaj. Tu jest mój dom i moja rodzina. Gdzie jestem otoczony miłością swoich najbliższych. Rosnę i rozwijam się w poczuciu bezpieczeństwa i troski moich rodziców i braci. Ze swoimi kłopotami nigdy nie jestem pozostawiony sam sobie. Wszyscy wspierają mnie w trudnych chwilach i od razu wielkie problemy stają się małe i łatwe do rozwiązania. Bardzo lubię być w domu, bo tutaj rozpoczynam i kończę każdy piękny dzień. Dom rodzinny jest moją małą Ojczyzną, bo to wszystko jest kochane i bliskie sercu. Jestem wdzięczny moim rodzicom za to, że stworzyli tak wspaniałą rodzinę i miejsce, gdzie każdy z chęcią wraca. Czas wspólnie spędzony jest dla nas wszystkich wielkim skarbem. W rodzinie i rodzinnym domu odzyskuję siły, przeżywam także radości i smutki. Wszystko co mnie otacza jest piękne i naturalne. Rodzinny dom przyciąga mnie jak magnes. Stąd codziennie wyruszam i tu codziennie powracam. Nawet gdy dorosnę, i może wyjadę, wspomnienia spędzonych tu szczęśliwych chwil sprawią, że znów odnajdę mój ślad na ziemi - rodzinny dom. Filip Mazur V b

13 Moje miejsce na ziemi Moje miejsce na ziemi to Londyn. Jest on stolicą Wielkiej Brytanii. Położony w południowo - wschodniej części Anglii. Londyn tętni życiem. Znajduje się tu wiele ślicznych parków oraz zabytków. To miejsce ujęło mnie swoją kulturą oraz obyczajami. Jest ono idealnym połączeniem zatłoczonego, gwarnego miasta pełnego sklepów oraz pięknych, naprawdę wartych zobaczenia budowli. Niektóre ciche i spokojne zakątki przesłaniają ogromne połacie zieleni, czyli londyńskie parki. Moimi ulubionymi są: Regent s Park oraz Greenwich Park. W życiu nie widziałam piękniejszych widoków! Gdy je pierwszy raz zobaczyłam/zaparło mi dech w piersiach. Jest to naprawdę taki widok, że nie sposób go opisać. Regent s i Greenwich Park różnią się od siebie. W Greenwich Park mój podziw wzbudziło dorodne drzewo z bardzo grubym oraz mocnym konarem przypominające odrobinę dużo powiększone drzewko bonzai. W owym parku znajduje się również Królewska Szkoła Morska oraz dawne królewskie obserwatorium astronomiczne. W Regent s Park można zobaczyć budynek na jeziorku, podobny do pałacu na wodzie w warszawskich Łazienkach. Nacieszyłam oko patrząc na słynny ogród różany, w którym rośnie ponad róż w 400 odmianach. Na obrzeżach parku znajduje się londyńskie zoo. W stolicy Anglii jest wiele innych wspaniałych parków, np. Holland Park. Miejscem gdzie swobodnie można wygłosić swoje poglądy (nie obrażając Królowej) jest specjalna mównica w Hyde Park. Uwielbiam to miasto ze względu na bardzo wiele wspaniałych muzeów, np. Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud lub Natural History Museum. Miejscem godnym zobaczenia jest również National Galery oraz Big Ben, Tower Bridge i wiele wiele innych. Całość, czyli spokojne, ciche zakątki, gwarne i tłoczne ulice, ogromne "zielone płuca przyrody" oraz naukowe i różne inne muzea oraz oczywiście zabytki wspaniale współgrają ze sobą. Tworzą jedną harmonijną całość, która zamyka się w tym jednym miejscu Londynie. Wiem, że nigdy nie zapomnę tego miasta. Jest ono niezwykłe. Myślę, iż już odnalazłam swój zakątek na ziemi. Jest nim właśnie stolica Wielkiej Brytanii. Ewelina Gajewska V b

14 Moje miejsce na ziemi DZIAŁKA Moim ulubionym miejscem na ziemi jest ogródek działkowy. Lubię to miejsce, ponieważ jest tam bardzo cicho i przyjemnie. Rośnie tam wiele kolorowych kwiatów np. róże, tulipany, bratki, żonkile, piwonie. Za zieloną siatką parkanową znajduje się pole, po którym przechadzają się kolorowe bażanty oraz biegają zające. Za żółto-zielonym domkiem rośnie bujna trawa, oraz posadzone są różnego gatunku drzewka. Między innymi rośnie tam wielki orzech włoski, który co roku obficie owocuje. W lipcu na wysokich krzewach pojawiają się pierwsze duże, różowo-czerwone, słodkie maliny. Pod koniec roku szkolnego, w czerwcu, z małych, zielonych krzaczków zrywamy czerwone owoce truskawek. Najbardziej smakują mi fioletowo-różowe śliwki, które rosną przed wejściem na niepozornej, małej śliwie. Na te owoce musimy czekać jednak aż do późnej jesieni. Obok drewnianego domku znajduje się piaskownica, miejsce wspólnych, przyjemnych zabaw - siostry i moich. W ciepłe dni rozpalamy ognisko lub grilla, na którym pieczemy kiełbaski. Cały ogródek działkowy jest otoczony zielonym płotkiem. Przed ogródkiem znajduje się mały skalniak, wokół którego rosną różnobarwne kwiaty i małe krzewinki wrzosów. Najładniej jest jednak wiosną, kiedy wszystkie rosnące krzewy i drzewa zakwitają. Lubię jeździć na moją działkę, ponieważ mogę odpocząć i wdychać świeże powietrze. Natalia Mazur V b Moje miejsce na ziemi Każdy z nas ma swoje miejsce na ziemi - swoją małą ojczyznę, miejsce, do którego wraca myślami. W moich myślach najczęściej pojawia się Lublin. Tutaj się urodziłem i przeżyłem jedenaście lat swojego życia. Lublin to duże, wojewódzkie miasto. Najbardziej podoba mi się w nim Stare Miasto. Można tam wejść przez Bramę Grodzką, Krakowską lub Trynitarską. Do najpiękniejszych kamienic Lublina należą" Kamienice Kupców Ormiańskich", które można zobaczyć na Rynku. Niestety większość pięknych kamieniczek nie została jeszcze odremontowana. Na środku Rynku stoi Trybunał Koronny, w którym kiedyś odbywał się ważne sądy królewskie. Przy Bramie Grodzkiej stoją ruiny kościoła farnego. Przy klasztorze Dominikanów jest Teatr Lalki

15 i Aktora im. J. Ch. Andersena. Najbardziej na Starym Mieście lubię atmosferę. Nigdy nie czuję się tam samotny, bo cały czas ktoś jest obok. Poza tym moja ulubiona restauracja Pueblo Desperados ma siedzibę na Starym Mieście. Grzegorz Waszkiewicz V b DZIAŁKA W LUSOWIE Moim ulubionym miejscem na ziemi jest działka w Lusowie koło Poznania. W wakacje, gdy jestem w Poznaniu często tam jeździmy z rodziną. Jest ona bardzo duża i rosną na niej wysokie drzewa iglaste i owocowe. Oprócz tego wzdłuż alejki są posadzone różnego rodzaju kwiaty i krzewy. Z tyłu działki zbudowany jest murowany dom z dużym tarasem na, którym spożywamy posiłki. Większość działki zajmuje trawnik i na, którym zbudowana jest piaskownica. Z tyłu działki za płotem płynie potok. Nad pobliskie jezioro idzie się przez las. W upalne dni chodzimy tam wszyscy razem i kąpiemy się w czystym jeziorze. Wieczorami rozpalamy ognisko, nad, którym pieczemy kiełbaski i śpiewamy piosenki. Bardzo lubię odwiedzać to miejsce. Przemek Mazur V b Moje miejsce na ziemi Nigdy do tej pory nie myślałem, czy mam takie swoje ulubione miejsce. Gdzie ono jest i dlaczego je wybrałem? Długo, więc się zastanawiałem, i błądząc w myślach od jednego znanego mi miejsca do następnego. Wybór był naprawdę trudny, więc wybrało moje serce. To miejsce to jedna z najpiękniejszych i najczęściej odwiedzanych dolin tatrzańskich-dolina Kościeliska. Jest to dolina walna, sięga od podnóża, aż do ich głównego grzbietu-grani głównej Tatr. Tworzy 9-kilometrowy, głęboki wąwóz skalny, ze ścianami zwanymi bramami: Bramą Kraszewskiego, Kantaka i Bramą Raptawicką. Wybitny wpływ na rzeźbę wywarł tutaj lodowiec. W kształtowaniu główny udział miał płynący dnem doliny Kościeliski Potok, oraz płynące szczelinami we wnętrzu skał wody podziemne. Efekty ich działalności są skały o fantastycznych kształtach, strome ściany i liczne jaskinie. Ilekroć jestem tutaj o różnych porach roku zastanawiam się nad urokami tego miejsca. Wiosną urzeka mnie widok budzącej

16 się do życia przyrody. Rośliny, które próbują przedostać się z pod pokrywy śniegu. Pąki drzew, zielony kolor choinek na tle śnieżnych grzbietów górskich. Rwący potok oraz samotnie stojąca Kapliczka Zbójnicka. Lato to ukojenie dla oczu. Zieleń traw, szum wody, błękit nieba nad nami. Oprócz tego mogę podziwiać jeszcze gdzieniegdzie zaśnieżone szczyty gór. Idąc szlakiem doliny, często mijamy bryczki z licznymi turystami, którzy też podziwiają te piękne krajobrazy. Dolina Kościeliska to również niezwykle znane jaskinie np. Jaskinia Mroźna, czy Jaskinia Mylna. Każda z nich to ciąg rozległych, podziemnych korytarzy. Wszystkie dostarczają nam niezapomnianych doznań estetycznych i wrażeń. Przemierzając Dolinę Kościeliską słyszę: śpiew ptaków, szum drzew oraz ciszę która śpi we wnętrzu Tatrzańskiego Parku Narodowego. Na swojej drodze możemy spotkać jelenie, czy niedźwiedzie. Jedno z osobliwości Kościeliska to Lodowe Źródło ma zaledwie +4 C, a wypływa w trzy różne strony w tym pozornie w górę doliny, czyli wbrew naturze. Idąc ścieżką dochodzimy do Wąwozu Kraków, który swą nazwę zawdzięcza wyglądowi podobnemu do wąskich uliczek z krakowskiej starówki, a niewielka jaskinia kojarzy się ze smoczą Jamą i taka ma nazwę. Jesień to najpiękniejsza pora roku w górach. Jest to gra palet barw czerwieni, żółci, brązu i zieleni to są właśnie kolory liści, traw, kwiatów, są to również barwy szczytów i zboczy gór, to kolor nieba i wody w strumieniu. Zima to biały puch na stokach gór, szlaki nie do przejścia, zielone świerki, spojrzymy na białe szczyty. Nie potrafimy opisać słowami tego co widzimy, bo jest tak pełne uroku. Dla mnie jest to miejsce magiczne, zmieniające się z każdą porą roku, żyjące własnym, leniwym życiem, nie poddające się biegowi czasu. Już od 150 lat duchy tej doliny żyją tak samo. To one uzupełniają nietypowy klimat tej niezwykłej doliny, wśród wiatru przemykającego przez kamieniołomy, potoki mknące przez dolinę. To miejsce to moja oaza spokoju, w której odpoczywam, rozmyślam, a także wyciszam się. Jest to dla mnie najważniejsze miejsce na ziemi. Wracam do niej myślami w trudnych dla mnie sytuacjach, gdy mam jakiś problem. Wspominam przeżyte w niej przygody i niezapomniane chwile. Niech to miejsce pozostanie na zawsze takie, jakie jest. Maciej Trojan V b Moje miejsce na ziemi Moim miejscem na ziemi jest Zwierzyniec. Zwany jest on "Perłą Roztocza" bądź "Lubelskim Zakopanem". Miasteczko położone jest na Roztoczu Środkowym i uznaje się je

17 za jego stolicę. Leży w kotlinie otoczonej zalesionymi wzgórzami, nad rzeką Wieprz, na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego. Początki Zwierzyńca sięgają XVI wieku, kiedy to kanclerz Jan Zamojski założył zwierzyniec-rezerwat myśliwski, gdzie żyły: tarpany, łosie, jelenie i żubry. Przy rezerwacie zaczęła powstawać wieś. W 1593 roku Zwierzyniec stał się własnością Ordynacji Zamojskiej. Prawa miejskie otrzymał w 1990 roku. Często przyjeżdżam do Zwierzyńca z moją rodziną. Lubię tam spędzać wakacje oraz ferie zimowe i na nowo odkrywać uroki tego czarującego miejsca. Jest tam cisza, spokój, piękna przyroda, sosnowe powietrze. To jest właśnie miejsce mojego dzieciństwa. Kościół na wyspie Pomnik szarańczy W Zwierzyńcu znajduje się dużo zabytków, które bardzo mi się podobają. Między innymi: "kościół na wyspie" ze wspaniałymi freskami Łukasza Smuglewicza, pomnik pieska Marysieńki Sobieskiej, kompleks budynków klasycystycznych ordynacji zamojskiej. Na skraju lasu, na terenie dawnego obozu hitlerowskiego wybudowano piękny kościół, w którym jedna nawa poświęcona jest pamięci żołnierzy Armii Krajowej. Najsłynniejszym pomnikiem obeliskiem, podobno jedynym na świecie, jest pomnik umieszczony w parku dla uczczenia zwalczenia szarańczy podczas jej nalotu w 1711 roku. Przy drodze biłgorajskiej znajduje się pomnik - mogiła powstańców styczniowych z 1863 roku. Miasteczko słynie również z piwa, które produkowane jest w browarze od 1806 roku. W Zwierzyńcu jest wiele szlaków turystycznych oraz tras rowerowych.

18 Wejście do Roztoczańskiego Parku Narodowego Piękną ginącą przyrodę tego terenu chroni Roztoczański Park Narodowy. Żyją tu koniki polskie, które maja swoją ostoję nad stawami "Echo". Czasami można spotkać tam bociana czarnego oraz żurawia. Widok z Bukowej Góry Atrakcją turystyczną jest rezerwat Bukowa Góra. Aby stanąć na jej szczycie trzeba pokonać 267 schodków. Wspinając się na górę można dostrzec takie rośliny chronione jak: storczyk obuwik i wawrzynek wilcze łyko. Z góry roztacza się piękny widok pól uprawnych. Widać również wieś Sochy, która w czasie II wojny światowej została spalona, a jej mieszkańcy rozstrzelani. W czasie jesieni Bukowa Góra płonie czerwienią, a wiewiórki zbierają buczynę. Na wiosnę jest spowita zieloną trawą, ukwiecona fioletowymi przylaszczkami i fiołkami oraz białymi zawilcami i stokrotkami. Zwierzynieckie lasy pachnął żywicą, poziomkami, soczystą zielenią. W zimie świetnie zjeżdża się na sankach ze stromej Panienki. Bóbr w Wieprzu Wędrując nad Wieprzem uważny obserwator dostrzeże bobra. Można też popłynąć kajakiem wzdłuż rzeki. Co roku w sierpniu organizowana jest w Zwierzyńcu letnia akademia filmowa, podczas której można obejrzeć wiele ciekawych filmów. Bardzo lubię powracać do Zwierzyńca. Przeżyłam tam wiele przygód i łączę z nimi miłe wspomnienia. Gdy myślę o Zwierzyńcu przywołuję w pamięci swoją ukochaną babcię, jej serdeczny uśmiech oraz

19 pyszną napoleonkę. Nie wyobrażam sobie wakacji bez odwiedzenia Zwierzyńca. Tutaj najpiękniej rechoczą żaby, tutaj najsłodsze są poziomki, tutaj najczystsze jest powietrze... i najsmaczniejsze lody. Gdy dorosnę chciałabym tam zamieszkać. Maria Kalicka klasa V b Moje miejsce na ziemi Mam na imię Agata. Mieszkam w Lublinie w bardzo ładnej okolicy, Sławin, jednak moim wymarzonym miejscem na ziemi jest małe, ciche, malownicze miasteczko nad brzegiem morza. Bardzo lubię przyrodę i zieleń dlatego też chciałabym mieć piękny, bogaty w roślinność ogród. Wysokie dawałyby cień, piękne kwiaty kwitłyby milionami dzwonków. Za krzewami szumiałby i cicho szeleścił strumyk. Nad nim byłaby drewniana kładeczka, a po jej drugiej stronie rozciągałaby się wielka, piękna, kolorowa łąka. Rosłyby na niej maki, żonkile, fiołki i inne wspaniałe kwiaty. Wiatr rozdmuchiwałby tę woń, piękniejszą nawet od najdroższych perfum. Jeszcze dalej znajdowałby się bezgraniczny las, a wśród szumu liści słychać by cudowny, niebiański śpiew i świergot ptaków. Koło drewnianego, obrośniętego i schowanego wśród roślin domku, w którym bym mieszkała, pięłaby się krwisto czerwona, cudowna królowa kwiatów, róża. Każdego ranka spacerowałabym po ciepłym, nagrzanym w słońcu złotym piasku, nad szerokim błękitem morza. Wieczorem obserwowałabym wielkie, oślepiające słońce zachodzące nad równiną wielkiej głębi. Chciałabym znaleźć tak piękne miejsce i kiedyś tam zamieszkać. Agata Dziura V b CABO DA ROCA Pewnego razu w 2005r. w ramach wakacji poleciałem z rodzicami do Lizbony, stolicy Portugalii. Oczywiście prze odlotem ustaliliśmy cały tydzień wypoczynku. Najbardziej podobał mi się dzień, w którym mieliśmy pojechać autokarem na najbardziej wysunięty na zachód punkt stałego lądu należącego do Europy. Miejsce to nazywa się przylądek Cabo da Roca.

20 Po przyjechaniu na miejsce chcieliśmy rozkładać ręczniki i smażyć się na słońcu, lecz nie mieliśmy takiej możliwości. Nie było tam ani plaży ani pomostu. Widać było tylko wielki ocean Atlantycki. Brzeg zaś był wysokim na 50m stromym klifem. Byliśmy bardzo zdenerwowani i postanowiliśmy pójść na długi spacer i zrobić kilka zdjęć. Brzeg niezmiennie był bardzo stromy a roślinność uboga. Dookoła rozciągały się niewielkie pagórki pokryte równie ubogą roślinnością jak na brzegu. O zejściu na dół nie było mowy, ponieważ skały były zbyt strome i śliskie, bo woda z potężną siłą rozbijała się o nie. Po chwili spaceru zobaczyliśmy latarnie morską a obok niej jakiś dziwny budynek. Zdziwił nas bardzo, więc postanowiliśmy zajrzeć do środka.

21 Okazało się, że jest to miejsce, w którym każdy może otrzymać certyfikat, w którym zawarte są dowody na to, że było się w najdalej położonym punkcie stałego lądu w zachodniej Europie. Taki też certyfikat otrzymaliśmy. Obecnie wisi on oprawiony w ramki w przedpokoju i przypomina o miłych chwilach spędzonych w pięknym miejscu. Gdy na niego patrzę, nasuwają mi się myśli, by odwiedzić północną część Europy. Wojciech Paprota V b

22 Część III: Wyróżnione prace plastyczne.

23 Magdalena Abramowicz kl. V d

24 Daniel Gęsiński kl. V d

25 Mateusz Stronikowski kl. V d

26 Aleksandra Cieślicka kl. V d

27 Justyna Godzisz kl. V d

28 Katarzyna Brzuchala kl. V d

29 Część IV: Inne prace plastyczne.

30 Aleksandra Goławska kl. V d

31 Adam Cisowski kl. V d

32 Ola Celińska kl. V d

33 Dagmara Mitas kl. V d

34 Opracowanie: Agnieszka Lenart-Kulawiak Tomasz Dunaj