(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (1) Int. Cl. A61C7/08 (06.01) (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej Europejski Biuletyn Patentowy 07/37 EP B1 (4) Tytuł wynalazku: Aktywator ortodontyczny (30) Pierwszeństwo: FI (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 06/17 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 02/08 (73) Uprawniony z patentu: LM-Instruments Oy, Parainen, FI PL/EP T3 (72) Twórca (y) wynalazku: KESKI-NISULA Katri, Vaasa, FI VARRELA Juha, Turku, FI (74) Pełnomocnik: Polservice Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o. rzecz. pat. Kowal Elżbieta Warszawa skr. poczt. 33 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 78P21783PL00 EP B1 1 Obecny wynalazek dotyczy urządzeń stomatologicznych do naprowadzania zgryzu osoby. Ten rodzaj urządzeń zwykle zawiera łuk o kształcie litery U, który ma dolną powierzchnię po stronie dolnej szczęki i górną powierzchnię po stronie górnej szczęki, obie z nich mają wklęsłości dla zębów. Urządzenia są wykonywane z materiału giętkiego i elastycznego, takiego jak elastomer termoplastyczny, plastyfikowane (zmiękczane) tworzywo sztuczne lub kauczuk albo podobny materiał. W szczególności, wynalazek dotyczy serii urządzeń do naprowadzania zgryzu według zastrzeżenia 1, jak również sposobu według zastrzeżenia 22, dobierania urządzenia aplikacyjnego do naprowadzania zgryzu w leczeniu ortodontycznym. Zgodnie z tym sposobem dla zębów danej osoby wyznacza się co najmniej jeden charakterystyczny wymiar, i na podstawie tego pomiaru dobiera się odpowiednie urządzenie. W opisie wynalazku przedstawiono również sposób leczenia dla osiągnięcia żądanego zgryzu. Aparaty stomatologiczne do naprowadzania zgryzu, klamry ortodontyczne i równorzędne urządzenia stomatologiczne są dość powszechnie używane do leczenia i eliminowania problemów, takich jak nadzgryz, rotacje i indywidualne zgryzy krzyżowe. Znane dotychczas urządzenia będące klamrami

3 wykonanymi ze stali i urządzenia do ustawiania zębów wykonane z materiałów giętkich. W tych ostatnich, to znaczy tak zwanych aparatach do naprowadzania zgryzu, znajdują się zwykle wklęsłości na zęby szczęki dolnej i górnej, które są rozdzielone mostkiem, który zawiera wgłębienia, tak zwane gniazda, kształtowane dla poszczególnych zębów. Za pomocą tych gniazd możliwe jest naprowadzanie poszczególnych zębów w żądane miejsce i położenie. Znane są również urządzenia pewnego rodzaju, w którym część gniazd została zastąpiona przez przedziały, przeznaczone dla więcej niż jednego zęba. Urządzenia zostały opracowane i są przeznaczone do stosowania głównie w fazie, kiedy następuje zastępowanie zębów mlecznych zębami stałymi i po wyrznięciu się zębów stałych. Aparaty do naprowadzania zgryzu są uważane za przeznaczone do użycia biernego, zwłaszcza w nocy, lecz w przypadkach trudnych i złożonych zalecane są do używania w ciągu 1-4 godzin wciągu dnia. Materiałem, wytwarzania w znanych technologiach jest zwykle plastyfikowany (zmiękczany) polichlorek winylu. Aparaty do naprowadzania zgryzu opisano na przykład w opublikowanych zgłoszeniach patentowych o numerach WO 02/06223 i WO 02/06222, w opisie patentowym FR nr , jak również w opisach patentowych o numerach , , , i , których treść włącza się do niniejszego dokumentu przez przywołanie. W opisie patentowym USA nr przedstawiono aparat do naprowadzania zgryzu, przeznaczony dla dzieci w wieku 2-6 lat, w których każdy z zębów, siekaczy, kłów i zębów pośrednich pierwszych, ma własne gniazdo. Przy tym, dla drugiego zęba pośredniego i pierwszych trzonowych może być ukształtowany pojedynczy, ciągły i jednolity przedział. Urządzenie jest przeznaczone do stosowania przed wypadnięciem zębów mlecznych i jest odpowiednie tylko dla zębów mlecznych, ponieważ to urządzenie kończy się przed drugim zębem trzonowym. W opisie i zastrzeżeniach patentowych

4 położono nacisk, że urządzenie powinno sięgać maksymalnie do punktu, gdzie wyrznie się pierwszy ząb trzonowy. Ten rodzaj urządzenia nie może być zalecany do stosowania u starszych dzieci, ponieważ występuje niebezpieczeństwo, że nastąpi wyrznięcie się drugiego zęba trzonowego, co spowoduje zgryz otwarty. Jeżeli występuje chęć kontynuowania leczenia pacjenta nawet po wyrznięciu się zębów stałych, konieczne jest zastąpienie urządzenia innym urządzeniem zaprojektowanym dla tej fazy rozwojowej. Stosowanie wielu różnych rodzajów aparatów do naprowadzania zgryzu będzie kosztowne dla pacjenta i będzie wymagało posiadanie przez wytwórcę i dentystę szerokiego asortymentu wyrobów. Poza problemami wymienionymi powyżej, występuje wiele innych wad odnoszących się do rozwiązań znanych. Typowo, trudne jest nadanie aparatowi do naprowadzania zgryzu właściwości utrzymywania poprawnego położenia w ustach, na przykład, kiedy dana osoba śpi i dolna szczęka łatwo opada i nieco się cofa. Mogłoby to prowadzić do przygryzania urządzenia przez pacjenta od wnętrza dolnej krawędzi, a w tym przypadku urządzenie nie pracuje jak należy, i w rzeczywistości naprowadza zęby na inną pozycję niż pierwotnie wyznaczona. Poza tym urządzenie, jeżeli nie jest prawidłowo umiejscowione w ustach, może być z łatwością przygryzione podczas używania w dzień na tyle, że złamie się. W publikacjach WO o numerach 02/06223 i 02/06222 ujawniono urządzenie, które jest ukierunkowane na pozycjonowanie zębów, i w którym wewnętrzna ściana bocznej wklęsłośći dolnej szczęki rozciąga się w dół, tak że tworzy pochylnię dla języka. Jest ona przeznaczona do częściowego otoczenia języka od dołu. Publikacja nie zawiera wzmianki o stosowaniu pochylni dla języka na przykład do dodatkowego ustalenia położenia aparatu do naprowadzania zgryzu. Poza tym, ze znanymi rozwiązaniami związany jest problem polegający na tym, że aparaty do naprowadzania zgryzu zostały zaprojektowane do stosowania w konkretnej fazie

5 rozwojowej zębów. W tym przypadku urządzenie przeznaczone do stosowania musi być dobrane nie tylko według rozmiarów zębów, lecz również wybrane spośród wielu różnych urządzeń. Szczyt problemu doboru urządzenia i częstotliwości jego wymiany stanowią koszty wynikające z utrzymywania dużego asortymentu wyrobów. Celem niniejszego wynalazku jest eliminacja wad związanych ze znaną technologią i opracowanie całkowicie nowego podejścia do leczenia zgryzu danej osoby. Celem wynalazku jest zwłaszcza ukształtowanie aparatu do naprowadzania zgryzu, który pozostanie w prawidłowym położeniu w ustach w różnych okolicznościach jego używania, włącznie z noszeniem przez małe dzieci. Ponadto, celem jest umożliwienie naprowadzania zgryzu poprzez użycie urządzenia ukształtowanego w zasadzie jednakowo zarówno w fazie zębów mlecznych, jak i w fazach następnych. Poza tym, celem jest opracowanie serii aparatów do naprowadzania zgryzu nadających się do stosowania we wszystkich fazach rozwojowych zębów, przy czym odpowiednie urządzenie może być dobierane i/lub może być zamieniane na inne, na podstawie tylko rozmiaru łuku zębowego danej osoby. Zatem celem wynalazku jest również opracowanie nowego sposobu w ortodoncji, do stosowania przy dobieraniu aparatu do naprowadzania zgryzu, który zapewnia łatwe dobranie właściwego aparatu do naprowadzania zgryzu na podstawie prostego pomiaru wykonanego dla jednego typu urządzenia bez dodatkowego uwzględniania fazy rozwojowej zębów. Podstawą wynalazku jest idea poprawienia wyników leczenia przez zastosowanie serii urządzeń stomatologicznych, obejmującej urządzenia do naprowadzania zgryzu ze skrzydełkami i innymi strukturami, które ułatwiają używanie urządzenia, a zwłaszcza pomagają w jego stacjonarnym utrzymywaniu w ustach. Stwierdziliśmy, że przez ukształtowanie takich skrzydełek w odpowiedni sposób możemy również zapewnić, że osoba nie może stopniowo przegryzać urządzenia przy jego

6 używaniu. Przy kształtowaniu skrzydełek można również zapewnić prowadzenie wewnątrz urządzenia nawet zębów wyrzynających się bardzo skośnie. W aktywatorze ortodontycznym według wynalazku jest zatem istotne to, że co najmniej jedno skrzydełko było ułożone tworząc dolne skrzydełko na dolnej powierzchni aparatu do naprowadzania zgryzu. To dolne skrzydełko, które jest ukształtowane jako przedłużenie wewnętrznej/językowej ściany bocznej na bocznej wklęsłości szczęki dolnej w urządzeniu, ogranicza język co najmniej po bokach. Korzystne jest, jeżeli urządzenie zawiera również skrzydełko na wargowej stronie górnych zębów, odpowiednio przechodzące nad linią dziąsła. Wprowadzenie urządzenia do ust i jego używanie można ułatwić, jeżeli urządzenie jest dodatkowo zaopatrzone w jednolite przedziały dla kilku zębów, zamiast oddzielnych gniazd. Może to się odbywać zwłaszcza w przypadkach, w których celem jest głównie wyrównanie zębów w tym żądanym miejscu, a nie precyzyjne doprowadzenie do konkretnego położenia. Stosowanie przedziałów współużytkowanych przez więcej niż jeden ząb ułatwi umieszczanie urządzenia w ustach, zwłaszcza w niektórych przypadkach, w których zgryz nie jest poprawny, na przykład przedni ząb, lub kilka zębów, jest skręconych. Jednakowoż według niniejszego wynalazku, nie jest korzystne stosowanie tylko jednego przedziału na długości całego łuku zębowego, ponieważ nie ma możliwości osiągnięcia potrzebnej precyzji ortodoncji przy umieszczaniu urządzenia poprawnie w ustach tylko za pomocą skrzydełek i przy posiadaniu poprawnie zakrzywionego urządzenia. W aktywatorze ortodontycznym według wynalazku, mostek łączący wklęsłości dla górnej i dolnej szczęki zawiera zatem jednorodne obszary dla grup złożonych z jednego lub więcej zębów. Te współużytkowane obszary zawierają konkretne wgłębienia podobne do przedziałów. Dodatkowo, korzystne jest, jeżeli urządzenie zawiera indywidualne gniazda o najmniej dla jednego zęba każdej jednej czwartej części

7 zębów i te gniazda dodatkowo korygują rozmieszczenie aparatu do naprowadzania zgryzu w stosunku do zębów. Dzięki swojej konstrukcji urządzenie według wynalazku nadaje się dla dzieci w każdym wieku, zwłaszcza dzieci między a 1 rokiem życia. Seria urządzeń przeznaczonych dla układów anatomicznych (łuków zębowych) o różnych wymiarach może być wytwarzana tak, aby dla każdej osoby zawsze było osiągalne urządzenie o odpowiednim rozmiarze. Seria może być wykorzystywana w sposobie dobierania aparatu do naprowadzania zgryzu do zastosowania w ortodoncji. W tym sposobie najpierw wyznacza się co najmniej jeden wymiar zębów danej osoby, i na podstawie tego wymiaru wybiera się dla tej osoby odpowiednie urządzenie z serii urządzeń aplikacyjnych do naprowadzania zgryzu. Wynalazek charakteryzuje się tym, że tą miarą jest długość łuku zębowego, którą zdejmuje się z łuku zębowego po stronie szczęki górnej po stronie lewej i prawej, zwłaszcza między zębami drugim i trzecim lub ewentualnie między zębami trzecim i czwartym. Na podstawie otrzymanych wyników pomiarów dobiera się odpowiednie urządzenie aplikacyjne do naprowadzania zgryzu. Dokładniej, seria urządzeń stomatologicznych według wynalazku charakteryzuje się właściwościami wyszczególnionymi w części znamiennej zastrzeżenia 1. Sposób według niniejszego wynalazku charakteryzuje się właściwościami wyszczególnionymi w części znamiennej zastrzeżenia 23. Za pomocą wynalazku i jego korzystnych przykładów wykonania można osiągnąć znaczące zalety. W takim urządzeniu, w wyniku połączenia przedziałów, gniazd i dolnych skrzydełek według wynalazku, nawet małe dzieci z łatwością wkładają urządzenie do ust tak, że znajduje się niezawodnie we właściwym miejscu. Gniazda pozycjonują urządzenie na zębach i łuku zębowym, przedziały zmniejszają problemy spowodowane przez zęby skręcone, na przykład przy wkładaniu urządzenia

8 do ust, a dolne skrzydełka pomagają w utrzymaniu urządzenia we właściwym miejscu. Dzięki budowie dolnego skrzydełka, jest większe prawdopodobieństwo nieporuszenia urządzenia, ponieważ skrzydełka zapobiegają zagryzaniu przednich zębów w stopniu, w którym mogłyby przeciąć urządzenie i z kolei utrudniają obrócenie urządzenia w ustach, tak że zmniejsza się prawdopodobieństwo przegryzienia krawędzi. W korzystnym przykładzie wykonania urządzenia, krawędź od strony wargi górnej aparatu do naprowadzania zgryzu jest podniesiona tak, że wystaje co najmniej częściowo powyżej linii dziąsła. Dzięki temu również w trudnych przypadkach osiąga się dobre prowadzenie zębów, i wygodne trzymanie urządzenia w ustach. Według jednego z korzystnych przykładów wykonania wynalazku, stosowane są przedziały dla grup zębów, zwłaszcza w obszarze pierwszego zęba trzonowego i co najmniej częściowo w obszarze, gdzie ma się wyrznąć drugi ząb trzonowy. W tym rozwiązaniu możliwe jest zmniejszenie problemów, lub nawet zapobieżenie problemom zgryzu otwartego ewentualnie powodowanym przez nachodzenie drugiego zęba trzonowego przy wyrzynaniu się. Wynalazek umożliwia stosowanie aparatu do naprowadzania zgryzu o tej samej strukturze podstawowej na całej drodze od fazy zębów mlecznych do naprowadzania zgryzu zębów stałych. Urządzenie jest podstawą otrzymania serii w zasadzie zunifikowanych urządzeń, a w każdym nich wykorzystywane są te same rozwiązania podstawowe, tak że odpowiednie urządzenie dla osoby leczonej jest dobierane odpowiednio do długości łuku zębowego. W tym kontekście zgodne znaczy, że urządzenia mają tę samą strukturę podstawową, mają, korzystnie, przedziały, gniazda i skrzydełka rozmieszczone w odniesieniu do wgłębień zębów. Poszczególne urządzenia w serii urządzeń mogą mieć również wzajemnie zgodne geometrycznie kształty, lecz nie jest to konieczne przy zestawianiu serii do leczenia zgryzu.

9 Urządzenie według wynalazku może być wykorzystywane do zębów mlecznych, zębów w czasie zmiany i zębów stałych. Zatem koszt ortodoncji zmniejsza się, kiedy pacjent nie musi zastosować nowego aparatu do naprowadzania zgryzu w każdej fazie rozwojowej zębów, a urządzenie wymaga wymiany na nowe tylko w wyniku rozwoju łuku zębowego. Urządzenie według niniejszego wynalazku w zasadzie nadaje się dla każdego. Może być wykorzystywane w leczeniu zarówno poziomego, jak i pionowego przodozgryzu górnego, jak również zwężenia obszaru przedniego i rotacji i indywidualnych zgryzów krzyżowych. Ponadto, urządzenie według jednego z przykładów wykonania wynalazku nadaje się również do leczenia zgryzu otwartego. Zalety stosowania przykładów wykonania wynalazku opisano również w pozostającym w załatwianiu równocześnie z niniejszym fińskim zgłoszeniu patentowym (Purennanohjain [ Occlusion guidance appliance] - aparat do naprowadzania zgryzu) wniesionym równocześnie ze zgłoszeniem niniejszym i włączonym do niego przez przywołanie. Wynalazek i korzystne przykłady jego wykonania opisano poniżej bardziej dokładnie, za pomocą szczegółowych objaśnień odnoszących się do załączonych rysunków. Fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym stronę szczęki górnej jednego aparatu do naprowadzania zgryzu według niniejszego wynalazku; Fig. 2 przedstawia w widoku perspektywicznym stronę szczęki dolnej jednego aparatu do naprowadzania zgryzu według niniejszego wynalazku; 30 Fig. 3 przedstawia aparat do naprowadzania zgryzu według jednego z przykładów wykonania w odniesieniu do jego położenia w anatomicznej pozycji przy używaniu, w widoku od strony tylnej; Fig. 4 przedstawia przekrój A-A z fig. 3; a

10 Fig. a i b przedstawiają, odpowiednio, widok od góry aparatu do naprowadzania zgryzu według niniejszego wynalazku, i widok urządzenia według fig. 3 z mierzonymi wymiarami. Aparat do naprowadzania zgryzu według niniejszego wynalazku składa się z łuku 1 o kształcie litery U, wykonanego z elastycznego i odpowiednio giętkiego materiału elastycznego, na przykład elastomeru termoplastycznego, plastyfikowanego (zmiękczanego) tworzywa sztucznego lub gumy, i ma w przybliżeniu kształt podkowy. Zgodnie z tym, jego kształt odpowiada co najmniej w zasadzie łukowi zębowemu pacjenta. Aparat do naprowadzania zgryzu ma górną powierzchnię 2 i dolną powierzchnię 3, przy czym powierzchnia górna 2 ma ukształtowane w niej otwarte wklęsłe powierzchnie 4 dla zębów szczęki górnej. Odpowiednio do tego, dolna powierzchnia 3 obejmuje ukształtowane w niej otwarte wklęsłe powierzchnie dla zębów szczęki dolnej. Są one co najmniej tak szerokie i głębokie, że mogą pomieścić zęby pacjenta, a co najmniej głównych widoczne części. Ich krawędzie niekoniecznie całkowicie sięgają poza linię dziąsła. Ściany wklęsłych powierzchni tworzą zewnętrzne ścianki zewnętrzne 4a i a, górną i dolną, po stronie warg i odpowiednio po stronie policzków, i odpowiednio do nich tworzą ścianki wewnętrzne 4b i b, górną i dolną, po przeciwległych stronach, od strony języka. Jak to pokazano na fig. 1 i 2, spody wklęsłych powierzchni 4 i są ukształtowane przez mostek 14 oddzielający wklęsłe powierzchnie, w którym zostały ukształtowane wydrążenia, to znaczy gniazda 6a-6d; 7a-7d dla kłów i pierwszych zębów przedtrzonowych. Grubość mostka 14 może wynosić tylko 1 mm, lecz według korzystnych przykładów wykonania wynalazku jego grubość jest od tej znacznie większa, wynosi nawet mm. Przy rozmieszczaniu kłów i pierwszych zębów przedtrzonowych w ich własnych gniazdach urządzenie może być pozycjonowane dostatecznie precyzyjnie w

11 ustach pacjenta, nawet jeśli urządzenie zawiera jednorodne i wspólne przestrzenie dla innych grup zębów. Wydrążenia urządzenia według fig. 1-4 dochodzące do tylnych zębów składają się z jednorodnych przedziałów 8, 9, i 11, które rozpoczynają się od drugiego zęba przedtrzonowego i dochodzą dalej do zębów trzonowych, co najmniej do obszaru, na którym wyrznie się drugi stały ząb trzonowy. Korzystne jest, jeżeli jednorodny przedział całkowicie pokrywa obszar drugiego stałego zęba trzonowego. Przedział może w zasadzie rozciągać się poza ten punkt, lecz w praktyce zwrócono uwagę, że urządzenie będzie funkcjonować całkowicie zadowalająco, jeżeli jest miejsce dla trzech zębów, mianowicie drugiego przedtrzonowego oraz pierwszego i drugiego trzonowego. Powiększone urządzenia nie są zwykle tak wygodne, jak urządzenia przedstawione na rysunkach, kończące się na drugim zębie trzonowym. Według korzystnych przykładów wykonania wynalazku, ścianki boczne 4a, 4b, a i b tych jednorodnych ciągłych przedziałów 8-11 są ukształtowane analogicznie ze ściankami zewnętrznymi i wewnętrznymi 8a, 8b i 9a, 9b, a, b i 11a, 11b, które mają znaczną długość prostych lub lekko zakrzywionych ścianek. Na powierzchni wewnętrznej, ścianki są gładkie, tak że nie są znacznie wyprofilowane w kształt zębów. Przedziały 8-11 są zatem ukształtowane, jak ciągłe otwarte korytka, przy czym korytka są otwarte od końca po stronie zęba trzonowego. W widoku od góry, przedziały mają z grubsza kształt prostokątów. Zewnętrzne i wewnętrzne ścianki przedziałów 8-11, oznaczone na fig. 1 i 2 odnośnikami liczbowymi 8a, 8b, 9a, 9b, a i b, są nieco zbieżne w stronę krawędzi kończących się na krawędzi zaokrąglonej. Górne ścianki boczne 8a i 9a wznoszą się w przednim obszarze łuku zębowego, co najmniej do linii dziąsła, a poza tym są wyższe niż wewnętrzne ścianki boczne 8b i 9b. Jak to pokazuje fig. 1, wznoszenie się górnej zewnętrznej ścianki 8a i 9a jest co najmniej

12 znaczne w tym samym kierunku, co drugiej powierzchni ścianki. Korzystne jest, jeżeli zewnętrzne ścianki 8a i 9a mogą zakrywać linię dziąsła przynajmniej w obszarze zęba pierwszego i drugiego, a korzystnie w obszarze trzeciego a nawet czwartego zęba. W przedstawionym rozwiązaniu można uniknąć ryzyka lub przynajmniej znacznie zmniejszyć ryzyko, że przedni ząb szczęki górnej wyrznie się powyżej krawędzi urządzenia. Podwyższenie ścianki przedniej 4a (8a, 9a) zatem naprowadza górne przednie zęby tak, żeby wyrzynały się wewnątrz wklęsłej powierzchni a równocześnie urządzenie będzie wygodniejsze do trzymania w ustach. Odpowiednio do rozmiaru łuku zębowego, ta ścianka zewnętrzna wystaje na około mm, typowo w przybliżeniu nawet powyżej mm, odległości od wspomnianego mostka 14, a zatem zależnie od zastosowanej grubości mostka, nawet do około 1 mm odstępu od środkowego poziomu mostka 14. Jak to objaśniono poniżej bardziej szczegółowo, wewnętrzna ścianka boczna b na dolnej powierzchni urządzenia przechodzi nadal w dół, w stronę podstawy jamy ustnej. Kształt tej ścianki bocznej b w punkcie i 11b przedziałów dla zębów trzonowych nieco się różni od kształtu innych ścianek bocznych, ponieważ te ścianki mają co najmniej w zasadzie taką samą grubość i zwężają się tylko w pobliżu krawędzi. W obszarze zębów przednich, skrzydełko skręca ostrzej na zewnątrz od zębów a poniżej zębów się odpowiednio zwęża, w miejscu, gdzie dotyka dziąsła, co poprawia wygodę użycia (zapobiega odruchowi wymiotnemu). Przekrój z fig. 4 ukazuje te wyraźnie i inne kształty dolnego skrzydełka. W przypadku urządzenia według fig. 1-4, to urządzenie ma jednorodne zagłębienia 12 i 13 w obszarze zębów przednich, tak samo, jak poprzednio opisane jednorodne korytka 8-11 w obszarze zębów trzonowych. Analogiczne ścianki tych wydrążeń, oznaczone na fig. 1 i 2 odnośnikami liczbowymi 12a, 12b, 13a i 13b, mają co najmniej w głównej części

13 gładkie powierzchnie, to znaczy co najmniej w dużym stopniu nieprofilowane. Co najmniej w obszarze tych wydrążeń 12 i 13 mostek 14 między nimi jest w zasadzie równy, to znaczy bez wszelkich rozmieszczonych gniazd dla poszczególnych zębów. Zamiast tego, w ściankach 12a, 12b, 13a i 13b, w niektórych przykładach wykonania wynalazku może być przewidziane rozmieszczanie nie czystych kształtów rzeczywistych, lecz w miejscach zębów przednich mogą się znajdować głównie niewielkie fragmenty odciążające. W widoku od góry i od dołu, ścianki są zakrzywione w taki sposób, że przybierają naturalny kształt łuku zębowego. Natomiast wzdłuż krawędzi górnej mogą być ukształtowane według zębów. Jednorodne wydrążenie na przednie zęby (zęby pierwsze i drugie) powoduje ułatwienie umieszczania urządzenia w ustach w stosunku do rozmieszczania gniazda, które jest wymierzone dla każdego oddzielnego zęba. Jest tak zwłaszcza, kiedy zęby przednie są skręcone. Fig. 3 i 4 ukazują mostek 14 rozdzielający wklęsłości 4 i po stronie górnej i dolnej. Na tych figurach przedstawiono tylko, w jaki sposób dolne skrzydełko uformowane z dolnej ścianki wewnętrznej b od strony języka wystaje najgłębiej do obszaru pierwszego zęba trzonowego, a ponadto jest niższe, niż w obszarze na przodzie. Mostek 14 między przedziałami 8-11 strony górnej i dolnej może mieć jednakową grubość lub może być wykonany jako węższy w obszarze zębów trzonowych, jak w to opisano w opisie patentowym USA nr Według jednego z korzystnych przykładów wykonania wynalazku, opisywany mostek 14 jest najgrubszy w obszarze zębów trzonowych. To rozwiązanie ma na celu korekcję zgryzu otwartego. Dokładniej, w tym przypadku skądinąd w zasadzie równy mostek ma stopień w punkcie między czwartym i piątym zębem po każdej stronie. Według wynalazku, kiedy wysokość opisywanego stopnia ma wartość 2-3 mm, oznacza to że minimalna grubość mostka wynosi w przybliżeniu 1 mm i 3 mm w

14 przednim i tylnym obszarze zębów i maksimum, odpowiednio, około mm i 13 mm. W tym przykładzie wykonania, grubość odnosi się do odległości między powierzchniami znajdujących się naprzeciwko siebie nawzajem zębów górnych i dolnych. Jak stwierdzono powyżej, wewnętrzna ścianka b urządzenia po stronie szczęki dolnej według wynalazku biegnie tak, że jest co najmniej w zasadzie wyrównana z powierzchnią opisywanej ścianki w taki sposób, że schodzi w jamie ustnej niżej niż odpowiednia ścianka zewnętrzna a. Ta ścianka wewnętrzna b, która jest w niniejszym zgłoszeniu nazywana również dolnym skrzydełkiem, korzystnie, co najmniej w niektórych częściach może być przedłużona w zasadzie aż do bezpośredniej bliskości podstawy jamy ustnej w obszarze pierwszego zęba trzonowego. Dolne skrzydełko stanowi ograniczenie dla języka na powierzchni od strony szczęki dolnej co najmniej po bokach, za pomocą którego łatwiejsze jest utrzymanie urządzenia w ustach pacjenta, jak to poniżej opisano bardziej szczegółowo. Dolne skrzydełka utrzymują na miejscu szczękę dolną na przodzie, pozwalając uniknąć wady znanych urządzeń, która powoduje opadanie dolnej szczęki, które objaśniono powyżej we wstępnej części objaśnienia. Ze swojej strony, dolne skrzydełka mogą również zapobiegać ruchowi bocznemu urządzenia, na który wpływają również ścianki po policzkowej stronie urządzenia. W celu umieszczenia dolnego skrzydełka w ustach pacjenta w możliwie najlepszy sposób, wprowadzanie w dół może być mniejsze przy więzadle języka, niż gdzie indziej. W korzystnym przykładzie zastosowania wynalazku, dolne skrzydełka są ukształtowane jako nieco zakrzywione w stronę zębów szczęki dolnej, a krawędź elastycznej ścianki biegnie dość zgodnie z kształtem łuku szczęki dolnej. Ponadto, przy zębach przednich, początkowy kąt względem płaszczyzny

15 pionowej może być większy, niż w innych miejscach, zapewniając w ten sposób, że nie naciska nadmiernie na dziąsło. Fig. 1 do 4 ukazują szczegóły korzystnego przykładu wykonania wynalazku. Oddzielnie można wspomnieć o zagłębieniu 1 ukształtowanym w przedniej części łuku o kształcie litery U w kierunku płaszczyzny strzałkowej. Zagłębienia przechodzą przez ścianki łuku. Dziurki we wgłębieniu pomagają w oddychaniu, zwłaszcza kiedy pacjent śpi. Łuk w kształcie litery U jest wykonany z polimeru silikonowego lub z plastyfikowanego polichlorku winylu. Szczególnie korzystne jest wykorzystywanie jako surowca ciekłego silikonu. Seria może składać się z kilku urządzeń według wynalazku, o różnych wymiarach. W świetle wymiarów przedstawionych na figurach a i b, taka seria może obejmować na przykład 13 aktywatorów ortodontycznych o wymiarach wyszczególnionych w tabeli 1. Względne wymiary mniejszych urządzeń, przeznaczonych do zastosowania głównie fazie zębów mlecznych mogą się nieco różnić od innych urządzeń w serii. Niemniej jednak, wszystkie urządzenia w serii nadal zachowują obrysy według zasadniczych cech charakterystycznych wynalazku i (względnych) wymiarów. Wymiary przedstawione w tabeli 1 stanowią przykładowe przybliżone wymiary, lecz opisują one zasadnicze wymiary urządzenia.

16 - 1 - Tabela 1. Typowe pomiary jednej serii urządzeń według wynalazku, złożonej z aktywatorów ortodontycznych o różnych rozmiarach. Urządzenie nr 1. Długość wydrążenia dla siekacza 1) mm 2. Dolne skrzydełko 2) mm 3. Krawędź wargi 3) mm 4. Długość przedziału zębów trzonowych 4) mm strona strona górna dolna. Szerokość urządzenia mm 6. Długość urządzenia 6) (głębokość) mm ) Długość mierzona wzdłuż spodu wydrążenia, w zasadzie wzdłuż linii środkowej utworzonego łuku 2) Maksymalna długość mierzona od powierzchni dolnego przedziału zębów trzonowych w obszarze tylnym 3) Maksymalna długość górnej ścianki przedniej mierzona w przybliżeniu między zębem pierwszym i drugim na powierzchni wydrążenia strony górnej 4) Długość od przedniej krawędzi przedziału zębów trzonowych do jego otwartego końca ) Maksymalna odległość między zewnętrznymi krawędziami przedziału zębów trzonowych 6) Długość mierzona między linią łączącą otwarte końce przedziałów zębów trzonowych a przednią powierzchnią ścianki przedniej Z tabeli 1 widać, że kiedy mowa o urządzeniach według niniejszego wynalazku do stosowania u osób w fazie zmiany zębów, jak również u osób starszych, maksymalny wymiar dolnego skrzydełka ma wartość około 14 mm a wymiar krawędzi wargi wynosi około mm - mierzony od spodów wydrążeń, to znaczy, zawsze zgodnie z zastosowaną grubością mostka, odpowiednio 1-6 mm lub więcej, mierzoną od punktu środkowego powierzchni żucia/mostka. Kiedy łuk urządzenia w serii, mierzony wzdłuż linii środkowej łuku, między drugim i trzecim zębem, jest mniejszy niż około 26 mm, maksymalna odległość dolnej krawędzi

17 skrzydełek od analogicznego punktu na powierzchni mostka między powierzchniami żucia wynosi około 8 do mm, a kiedy wspomniany łuk jest większy od 26 mm, wspomniana minimalna odległość wynosi około 14 mm. Kiedy łuk ma wielkość około 32 mm, długość przedziału poczynając od drugiego zęba przedtrzonowego a kończąc w otwartym końcu wynosi około 22 mm po stronie górnej, a po stronie dolnej około 24 mm; i analogicznie, kiedy długość łuku wynosi około 37 mm, długość po stronie górnej wynosi około 24 mm a po stronie dolnej około 27 mm. Typowo, długość łuku najmniejszego urządzenia w serii jest mniejsza niż 26 mm, a największego urządzenia minimum 36 mm, korzystnie co najmniej 38 mm. A kiedy długość łuku wspomnianego najmniejszego urządzenia, mierzona wzdłuż linii środkowej łuku i pomiędzy drugim i trzecim zębem, jest istotnie mniejsza niż około 40 mm, ścianka przednia po stronie górnej ma co najmniej mm. Urządzenie według wynalazku jest wykorzystywane do leczenia ortodontycznego w jednakowy sposób, w odróżnieniu od urządzeń znanych (patrz na przykład patenty USA o numerach i ). Zgodnie z tym sposobem, dla każdej osoby, z uprzednio opisanej serii urządzeń dobiera się odpowiednie urządzenie aplikacyjne do naprowadzania zgryzu. Zatem, najpierw mierzona jest długość łuku zębowego po stronie szczęki górnej - albo pomiędzy zębem drugim i trzecim, albo pomiędzy z zębem trzecim i czwartym - i z serii zestawionej z urządzeń według niniejszego wynalazku, na podstawie tego wymiaru dobiera się urządzenie o odpowiednich wymiarach. Wymiar jest zdejmowany wzdłuż powierzchni zewnętrznej układu anatomicznego (łuku zębowego), a wymiar łuku odpowiedniego urządzenia jest o 1 2 mm mniejszy, niż byłby, gdyby był dobierany na podstawie wymiaru wyznaczanego wzdłuż podstawy mostka. Dobór urządzenia zatem odbywa się wyłącznie na podstawie rozmiaru kości szczękowej, i nowe urządzenie dobiera się na podstawie

18 wzrostu kości szczękowej, niezależnie od tego jak poza tym rozwinęły się zęby. Dobrane urządzenie działa przy aktywnym zagryzaniu go między zębami. Sposób według wynalazku w szczególności może być stosowany wraz z urządzeniem już w fazie zębów mlecznych i dalej z urządzeniami analogicznymi lecz większymi po wyrznięciu się zębów stałych, w celu prowadzenia zębów przy wzroście i ustawianiu się ich, dla osiągnięcia pożądanego, określonego z góry zgryzu. Urządzenie może być stosowane aż do pełnego wyrznięcia się zębów stałych, i w razie potrzeby stosowanie może być kontynuowane przy leczeniu mającym na celu utrzymanie wynikowego ustawienia. Typowo, stosowanie urządzenia można rozpocząć w wieku w przybliżeniu pięciu lat, i odpowiednio zakończyć w wieku około 1 lat. Urządzenie jest używane zawsze podczas snu i, w razie potrzeby, również w ciągu dnia. W porównaniu z urządzeniem według patentu USA nr przedstawione urządzenie do zmiany uzębienia według wynalazku jest dłuższe niż odpowiednie znane urządzenie, a zatem urządzenie to może być stosowane również o okresie wyrzynania się drugich zębów trzonowych. Dolne skrzydełka naprowadzają pacjenta na poprawne przygryzanie urządzenia. Zmniejsza to możliwość złamania urządzenia. Dolne skrzydełka pomagają w utrzymaniu urządzenia w ustach i jego prawidłowym funkcjonowaniu. Jakkolwiek podkreślano wcześniej, że wynalazek obejmuje naprowadzanie zgryzu, to jest jasne, że urządzenie według niniejszego wynalazku może zawsze zależnie od sytuacji - pozycjonować co najmniej pewną liczbę zębów danej osoby lub doprowadzać je do wyznaczonego miejsca lub położenia. Taka potrzeba jest realizowana w szczególności przez gniazda kształtowane dla poszczególnych zębów. LM Instruments Oy Pełnomocnik:

19 78P21783PL00 EP B1 Zastrzeżenia patentowe 1. Stomatologiczna seria urządzeń, stanowiąca serię zunifikowanych urządzeń o różnych rozmiarach do naprowadzania zgryzu danej osoby, przy czym każde urządzenie zawiera: - łuk (1) o kształcie w zasadzie litery U wykonany z materiału giętkiego, który ma dolną powierzchnię (3) po stronie dolnej szczęki i górną powierzchnię (2) po stronie górnej szczęki, a w obu z nich znajdują się wklęsłości (4, ) dla zębów danej osoby, przy czym dna obu wklęsłości tworzą mostek (14), który rozdziela wklęsłości jedną od drugiej, - mostek zawiera gniazda (6a-6d; 7a-7d) przeznaczone dla poszczególnych zębów, i jednorodne, ciągłe wgłębienia (8-11) dla co najmniej dwóch zębów, do prowadzenia zębów w pożądanym kierunku, i powierzchnia od strony dolnej szczęki ma dolne skrzydełko (b) ograniczające język co najmniej po bokach, i jest ukształtowana odpowiednio do pomocy w stacjonarnym utrzymywaniu urządzenia w ustach danej osoby, przy czym wspomniane dolne skrzydełko jest rozmieszczone tak, że dochodzi do bezpośredniej bliskości podstawy jamy ustnej.

20 Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 1, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniane wgłębienia (8-11) zawierają jednorodne przedziały, które zaczynają się od drugiego zęba przedtrzonowego i rozciągają się w stronę zębów trzonowych co najmniej do obszaru wyrzynania się drugiego stałego zęba trzonowego. 3. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 2, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach ścianki boczne (4a, 4b; a, b) wspomnianych jednorodnych przedziałów są ukształtowane przez ścianki zewnętrzne i wewnętrzne, odpowiednio (8a, 8b; 9a, 9b; a, b; 11a, 11b), które mają ścianki w zasadzie proste. 4. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 2 lub zastrz. 3, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniane przedziały są ukształtowane w postaci ciągłych korytek, a korytka są od końca po stronie zęba trzonowego otwarte.. Stomatologiczna seria urządzeń według dowolnego z zastrz. 1 do 4, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach w skład wspomnianych wgłębień (8-11) wchodzą jednorodne wgłębienia ograniczone do obszaru zębów przednich, a wierzchnie ścianki wgłębień są w zasadzie gładkie. 6. Stomatologiczna seria urządzeń według dowolnego z zastrz. 1 do, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniane wklęsłości (4, ) mają własne gniazda dla kłów (6a-6d) i pierwszych zębów przedtrzonowych (7a-7d). 7. Stomatologiczna seria urządzeń według jednego z zastrz. poprzednich, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniany mostek (14) rozdzielający wklęsłości jest

21 - - grubszy co najmniej w obszarze zębów trzonowych niż w obszarze zębów przednich. 8. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 7, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach grubość mostka zmienia się skokowo w punkcie między zębami przedtrzonowymi. 9. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 7 lub 8, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniany mostek jest w zasadzie równy, tak że jego grubość w zwężonym obszarze mieści się w zasadzie w stałym zakresie, w przybliżeniu od 1 do mm i, odpowiednio, 3 do 13 mm w obszarze grubszym.. Stomatologiczna seria urządzeń według jednego z poprzednich zastrz., charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach ściany wklęsłości są ukształtowane przez ścianki zewnętrzne (4a, a), odpowiednio po stronie wargowej i po stronie językowej, i przez ścianki wewnętrzne (4b, b) po przeciwległych stronach wklęsłości po stronie językowej, przy czym ścianka wewnętrzna (b) na powierzchni po stronie szczęki dolnej jest przedłużona tak, że jest przynajmniej wyrównana w dół do powierzchni ścianki, i rozciąga się niżej, niż odpowiednia ścianka zewnętrzna, tworząc wspomniane dolne skrzydełko. 11. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 1, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniany kształt dolnego skrzydełka (b), zwłaszcza w obszarze zębów trzonowych, jest w kształcie w zasadzie zgodny z kształtem łuku dolnej strony łuku szczęki. 12. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. lub 11, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach skierowany

22 w dół wymiar wspomnianego dolnego skrzydełka (b) w miejscu przy więzadle języka jest zmniejszony. 13. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 12, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach dolne skrzydełko (b) odchodzi w przybliżeniu w miejscu pierwszego zęba trzonowego na odległość maksimum 14 mm od dolnej strony powierzchni wspomnianego mostka, i w tym przypadku wspomniana odległość jest o około 3 do 6 mm mniejsza w obszarze więzadła języka. 14. Stomatologiczna seria urządzeń według dowolnego z zastrz. do 13, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach ścianka zewnętrzna (8a, 9a) na powierzchni bocznej górnej szczęki jest co najmniej częściowo przedłużona w górę jako co najmniej w zasadzie wyrównana pionowo z powierzchnią ścianki, tak że sięga powyżej linii dziąsła. 1. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 14, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniana ścianka zewnętrzna (8a, 9a) strony górnej sięga w zasadzie powyżej linii dziąsła co najmniej w obszarze zęba pierwszego i drugiego, a korzystnie, również w obszarze zęba trzeciego i czwartego. 16. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 14 lub 1, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach wspomniana górna ścianka zewnętrzna (8a, 9a) rozciąga się od jej najwyższego punktu do około mm odległości od powierzchni górnej strony wspomnianego mostka (14). 17. Stomatologiczna seria urządzeń według jednego z zastrz. poprzednich, charakteryzująca się tym, że w tych urządzeniach kiedy łuk (2) strony górnej, mierzony wzdłuż podstawy

23 łuku i między zębem drugim i trzecim ma w przybliżeniu 32 mm, długość przedziału zaczynając od drugiego zęba przedtrzonowego i kończąc na otwartym końcu wynosi 22 mm po stronie górnej i 24 mm po stronie dolnej, i odpowiednio, kiedy długość wspomnianego łuku wynosi 37 mm, długość przedziału wynosi 24 mm po stronie górnej i 27 mm po stronie dolnej. 18. Stomatologiczna seria urządzeń według jednego z zastrz. poprzednich, charakteryzująca się tym, że łuk (2) strony górnej urządzenia w serii, mierzony wzdłuż podstawy łuku i między zębem drugim i trzecim jest mniejszy od około 26 mm, maksymalna odległość dolnej krawędzi dolnego skrzydełka do analogicznego punktu na powierzchni mostka między powierzchniami żującymi wynosi około w przybliżeniu 8 do mm, a kiedy długość wspomnianego łuku jest większa niż 26 m, wspomniana odległość maksymalna wynosi około 14 mm. 19. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 18, charakteryzująca się tym, że kiedy łuk (2) strony górnej urządzenia w serii, mierzony w zasadzie wzdłuż podstawy łuku i między zębem drugim i trzecim ma w przybliżeniu 32 mm, długość przedziału poczynając od drugiego zęba przedtrzonowego i kończąc na otwartym końcu wynosi 22 mm po stronie górnej i 24 mm po stronie dolnej, i odpowiednio, kiedy długość wspomnianego łuku wynosi 37 mm, długość przedziału wynosi 24 mm po stronie górnej i 27 mm po stronie dolnej.. Stomatologiczna seria urządzeń według zastrz. 18 lub zastrz. 19, charakteryzująca się tym, że najmniejsze urządzenie w serii ma wspomnianą długość łuku poniżej 26 mm a największą minimum 36 mm, korzystnie co najmniej około 38 mm.

24 Stomatologiczna seria urządzeń według dowolnego z zastrz. 18 do, charakteryzująca się tym, że długość najmniejszego urządzenia w serii, mierzona od ścianki po językowej stronie zębów przednich do linii łączącej otwarte końce obszarów zębów trzonowych, jest znacznie mniejsza niż 40 mm a ścianka przedniej po górnej stronie ma wysokość co najmniej mm. 22. Sposób w ortodoncji, dobierania urządzenia aplikacyjnego do naprowadzania zgryzu, zgodnie z którym - dla zębów danej osoby jest wyznaczany co najmniej jeden wymiar charakterystyczny, i - na podstawie tego wymiaru jest dobierane urządzenie dla tej osoby, charakteryzujący się tym, że - długość bocznego łuku zębowego górnej szczęki jest mierzona od zębów danej osoby pomiędzy zębami przednimi lewym i prawym, a zębami pośrednimi lub dwoma zębami pośrednimi, i w tym przypadku, na podstawie tego wymiaru, bez oddzielnego uwzględniania fazy rozwojowej zębów, odpowiednie urządzenie aplikacyjne do naprowadzania zgryzu jest wybierane z serii urządzeń aplikacyjnych do naprowadzania zgryzu według jednego z zastrz. 1 do 21, które zawierają kilka w zasadzie zunifikowanych i różnie zwymiarowanych urządzeń aparatu do naprowadzania zgryzu. 23. Sposób według zastrz. 22, charakteryzujący się tym, że pomiar łuku zębowego jest wykonywany z układu anatomicznego wzdłuż zewnętrznej powierzchni, a urządzenie jest dobierane

25 na podstawie wynikowego pomiaru łuku, który jest zmniejszony o 1 2 względem pomiaru otrzymanego zgodnie z układem anatomicznym. LM Instruments Oy Pełnomocnik:

26

27

28