Oddać się. Jezusowi. Maryję? przez

Transkrypt

1 Wiara i rozum Czas odnowy Oddać się Zobowiązania chrzcielne wskazują na naszą odpowiedzialność za życie duchowe, czyli relację z Bogiem. Praktyka modlitewna nie powinna być owocem przelotnego uczucia, lecz osobistej i wolnej decyzji człowieka (por. Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, nr 204). Jezusowi przez Maryję tekst O. Mihovil Filipović SMM istocie jest to wolna decyzja pójścia za Jezusem, dźwigania swego krzyża, wyrzekania się wszystkiego, doskonałego naśladowania swego Mistrza. Testament z krzyża: Niewiasto, oto syn Twój; synu, oto Matka twoja (por. J 19, 26 27) oznacza, że dar Matki był konieczny dla Chrystusa i dla Jego ucznia. Duch Święty prowadzi nas w ten sposób, aby nasze myśli, uczucia i działania były takimi, jakich chce Jezus. Przyjęcie tego daru oznacza synowskie zaufanie Maryi, a także oczekiwanie na Jej pomoc w wiernym przestrzeganiu zobowiązań chrzcielnych. Oddanie się Jezusowi przez Maryję jest procesem, który zawiera dynamizm prawdziwiej duchowości. Przez nawrócenie prowadzi do zjednoczenia z Jezusem. Dlatego, jak wyraźnie podkreśla dokument II Polskiego Synodu Plenarnego, wszystkie nabożeństwa maryjne winny mieć charakter formacyjny, a nie tylko pobożnościowy (nr 59). Motywy oddania Jakie znaczenie ma dla naszego życia chrześcijańskiego oddanie się Jezusowi przez Maryję? Po pierwsze, daje nam ono świadomość naszego powołania do świętości. Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort wyraża tę prawdę, kiedy mówi o zdobyciu, czyli osiągnięciu Mądrości przedwiecznej i wcielonej. Na tej drodze człowiek mierzy się z własnymi pragnieniami, pogłębia życie modlitewne i ascetyczne. Wszystko to, czego doświadcza się z Maryją w sercu, zostaje przeżyte intensywniej i głębiej. Po drugie, oddajemy się Jezusowi, aby to On mógł realizować swoją zbawczą misję zdjęcia: Stockbyte antranias 56 Miesięcznik Egzorcysta sierpień 2017

2 w naszym życiu: uwolnić nas od pożądliwości oczu, ciała i pychy żywota (por. 1 J 2, 16); dać nam swe światło (por. J 8, 12); przebaczyć nasze grzechy (por. J 8, 36); ofiarować dary duchowe, abyśmy żyli w wolności dzieci Bożych (por. Ga 5, 1). Po trzecie, oddajemy się Jezusowi, aby w naszym życiu w wolności dokonało się przyjęcie niewolnictwa miłości. Święty Jan Paweł II wskazywał: Niewolę miłości należy interpretować ( ) w świetle przedziwnej wymiany między Bogiem i ludzkością, dokonanej w tajemnicy wcielonego Słowa. Jest to prawdziwa wymiana miłości między Bogiem i Jego stworzeniem w całkowitym wzajemnym darze z siebie. Istotą tego nabożeństwa (...) jest uczynienie duszy wewnętrznie niewolniczo oddanej Najświętszej Maryi Pannie, a za Jej pośrednictwem Jezusowi ( ). Paradoksalnie owe więzy miłości, owa niewola miłości sprawiają, że człowiek staje się w pełni wolny prawdziwą wolnością dzieci Bożych (por. Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, nr 169). Chodzi o całkowite powierzenie się Jezusowi w odpowiedzi na miłość, którą On pierwszy nas umiłował. Kto żyje tą miłością, może powtórzyć za św. Pawłem: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus Przy drugim przyjściu Jezusa Chrystusa Maryja musi być znana i przez Ducha Świętego objawiona, by przez Nią Chrystusa poznano, umiłowano i Mu służono. Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny ( Mariologia św. Ludwika Marii Grignion de Montforta List papieski do rodzin montfortiańskich, Rzym 2003, nr 6). Po czwarte, pokazuje nam, że zjednoczenie się z Chrystusem jest zjednoczeniem z Jego misją. Żyć Jego życiem to przyczyniać się do pojednania człowieka z Bogiem, a także działać na rzecz jedności między braćmi. Tak jak Jezus odkupił nas przez krzyż (por. Kol 1, 20), tak i my powołani jesteśmy do tej samej misji krzyża (por. Rz 8, 29; Kol 3, 1 3). Bóg powołuje nas w Chrystusie i daje łaskę, abyśmy byli Jego dziećmi. Człowiek, który odpowiada na tę łaskę, powinien rezygnować z siebie samego, by mógł przybrać się w nowego człowieka. Aby mogło się to stać, należy utożsamić się z Jezusem, czyli zjednoczyć się z Nim. Naucza o tym Katechizm Kościoła Katolickiego : Wszystko, co Chrystus przeżył, czynił po to, abyśmy mogli przeżywać to w Nim i aby On przeżywał to w nas. ( ) Jesteśmy powołani do tego, by stawać się coraz bardziej jedno z Nim (nr 521). Wiara objawia, że Jezus jest w Ojcu, a Ojciec w Nim. Wskazują na to także dzieła, które Jezus czynił (por. J 14, 11). W Jezusowym dziele uczestniczymy dzięki Duchowi Świętemu. On prowadzi nas w ten sposób, aby na- sierpień 2017 Miesięcznik Egzorcysta 57

3 Wiara i rozum Czas odnowy sze myśli, uczucia i działania były takimi, jakich chce Jezus. W ten sposób rozważanie tajemnic Jezusowego życia, śmierci i zmartwychwstania, które zawarte są w różańcu, jest prawdziwą szkołą uczenia się miłości i naśladowania Go aż do całkowitego zjednoczenia się z Nim. Każdy, kto odpowiada na Bożą łaskę, powinien rezygnować z siebie samego, by przybrać się w nowego człowieka. Kalwaria św. Ludwika Marii Grigniona de Montforta w Pontchâteau we Francji Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort Pomoc Maryi w zjednoczeniu z Jezusem Święty Grignion de Montfort pisze, że Bóg Duch Święty, z Maryją i w Niej, i przez Nią ukształtował swe Arcydzieło Boga Wcielonego i aż do końca świata codziennie kształtuje wybranych i członki Mistycznego Ciała Chrystusa. Toteż gdy odkrywa On Maryję, swą umiłowaną i nierozłączną Oblubienicę w jakiejś duszy, tym silniej i skuteczniej działa na nią, by ukształtować w owej duszy Jezusa Chrystusa, a duszę w Jezusie Chrystusie ( Traktat, nr 20). Ten tekst mówi, że Maryja była i jest narzędziem w Bożym planie zbawienia człowieka. Staje się Ona darem Bożym, ale i zadaniem, by na ten dar odpowiadać. Odpowiedź musi natomiast polegać na przyjęciu Maryi do serca jako naszego skarbu na wzór umiłowanego ucznia Jana. Na ile dusza daje miejsce Maryi, na tyle Duch Święty może działać i uświęcać ją (Wstępuje w nią całkowicie i udziela się jej na miarę miejsca udzielonego Jego Oblubienicy). A zatem Maryja musi zakorzenić się w duszy wraz ze swoimi cnotami, bo kto chce mieć w sobie Ducha Świętego, musi mieć Jego wierną i nieodłączną Oblubienicę, Najświętszą Maryję, która uczyni go żyznym i płodnym. Maryja stanowiła narzędzie w czasie pierwszego przyjścia (przez wcielenie) Syna Bożego na ziemię. Będzie też narzędziem Jego powtórnego przyjścia. Tak pisze św. Ludwik: Przy drugim przyjściu Jezusa Chrystusa Maryja musi być znana i przez Ducha Świętego objawiona, by przez Nią Chrystusa poznano, umiłowano i Mu służono. Dlatego w tych ostatnich czasach Bóg pragnie objawiać i odsłaniać Maryję przez prawdziwe do Niej nabożeństwo. Zakorzenianie się Maryi w naszej duszy Właściwe rozumienie prawdziwego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny jest możliwe w optyce duchowości ujętej jako proces. Przez zjednoczenie się z Maryją, naszą Panią i Królową, jednoczymy się z Jezusem Chrystusem. W tym procesie ważne są praktyki zewnętrzne i wewnętrzne. Przez nie z pomocą Ducha Świętego dusza postępuje z cnoty w cnotę, z łaski w łaskę, ze światła w światło, aż do przeistoczenia jej w Jezusa Chrystusa. Jeśli wiernie praktykujemy nabożeństwo do Maryi, wtedy możemy doświadczyć, że Ona nas ubiera, czyli daje nam udział w swoich cnotach. Szczególny nacisk należy położyć na praktyki wewnętrzne: przez, z, w i dla Maryi. W zależności od tego, z jaką gorliwością praktykuje się to nabożeństwo, takie będą jego owoce: Jedni zatrzymają się na tym, co w nim jest zewnętrzne, i nie pójdą dalej tych będzie najwięcej. Inni zaś, nieliczni, wnikną do jego wnętrza, ale wstąpią tylko na pierwszy stopień. Któż wstąpi na drugi stopień? Kto dojdzie do trzeciego? Któż wreszcie wytrwa na nim? zdjęcia: andreonegin muñozcasarrubios, wayne77, LLann wé ommons.wikimedia.org 58 Miesięcznik Egzorcysta sierpień 2017

4 Święty Ludwik stwierdza, że dusza, która praktykuje prawdziwe nabożeństwo, w pewnym sensie staje się Maryją: Nabożeństwo to, wiernie praktykowane, przyniesie twej duszy wielkie i liczne korzyści. Jednakże największy dar, jakim cieszą się dusze, stanowi ustanowienie już tu, na ziemi, życia Maryi w twej duszy tak dalece, że to już nie twoja dusza żyje, lecz żyje w niej Maryja. ( ) Maryja pogłębia nasze serca swoją pokorą, poszerza je, rozpala, oczyszcza własną czystością, uszlachetnia je i powiększa przez swe macierzyństwo ( Tajemnica Maryi, nr 55 i 57). Jedynie stała praktyka daje poznanie tych cudów Maryi. Pozwala ona poznać i doświadczyć, kim jest Matka Boża. Aby zweryfikować naszą praktykę prawdziwego nabożeństwa do Maryi, trzeba robić rachunek sumienia, a także patrzeć na skutki, które pozostają w duszy. Tymi skutkami są: poznanie i wzgarda samego siebie, uczestnictwo w pokorze Maryi oraz w Jej wierze, łaska czystej miłości, wielka ufność w Bogu i w Maryi, zjednoczenie z Jej duchem, przeobrażenie duszy w Maryi na obraz Jezusa Chrystusa, najwyższa chwała Chrystusa. Poprzez zakorzenienie się cnót Maryi w duszy doświadcza się mistycznego zjednoczenie z Matką Syna Bożego. Jest to możliwe, Pustelnia św. Ludwika Marii Grigniona de Montforta Na ile dusza daje miejsce Maryi, na tyle Duch Święty może działać i uświęcać ją. jeśli dusza będzie wierna tym praktykom. Wspaniałe świadectwo pozostawił nam św. Jan Paweł II: Aż do dnia zamachu na mnie wszystkie decyzje dotyczące podróży apostolskich do odbycia, encyklik do napisania itd., podejmowałem jako papież. Od tego momentu, od dnia zamachu, kiedy cudownie ocalałem, to Maryja gra rolę papieża, to Ona mnie prowadzi i nie lękam się (F. Follo, Módlmy się 15 dni z Janem Pawłem II, Częstochowa 2011, s. 29). Udział w macierzyństwie Maryi Zjednoczenie się z Maryją i przez Nią z Jezusem oznacza, że integrujemy się z Ich misją. Najlepiej ujął ją św. Jan Paweł II w encyklice Redempor hominis, w której przedstawia wymiar Maryjnego macierzyństwa: Nikt inny tak jak Maryja nie potrafi nas wprowadzić w Boski i ludzki zarazem wymiar tej tajemnicy [odkupienia]. Nikt tak jak Maryja nie został wprowadzony w nią przez Boga samego. Na tym polega wyjątkowy charakter łaski Bożego macierzyństwa. Macierzyństwo to nie tylko jest jedyną i niepowtarzalną w dziejach rodu ludzkiego godnością, ale także jedynym, co do swej głębi i co do swego zasięgu, uczestnictwem w Boskim planie zbawienia człowieka przez Tajemnicę Odkupienia. Tajemnica ta ukształtowała się poniekąd pod sercem Dziewicy z Nazaretu, gdy Ona wypowiedziała swoje fiat ( ). Sam zaś macierzyński rys tej miłości, który Bogarodzica wnosi w Tajemnicę Odkupienia i w życie Kościoła, wyraża się w szczególnej bliskości względem człowieka i wszystkich jego spraw. Na tym polega tajemnica Matki ( ). I dlatego Maryja musi się znajdować na wszystkich drogach codziennego życia Kościoła. ( ) Poprzez Jej macierzyńską obecność Kościół nabiera szczególnej pewności, że żyje życiem swojego Mistrza i Pana, że żyje Tajemnicą Odkupienia (nr 22). sierpień 2017 Miesięcznik Egzorcysta 59

5 Wiara i rozum Czas odnowy Proroctwo i realizacja Ślubów Jasnogórskich Tak rozumiana i praktykowana duchowość temu, który zawierza się Jezusowi przez Maryję, daje możliwość, aby kontynuował misję Jezusa na wzór apostołów. Święty Ludwik używa w tym kontekście sformułowania apostołowie ostatecznych czasów ( Traktat, nr 56 59). W tym sformułowaniu tkwi pewne proroctwo, które czeka na realizację. Tak pisze Ludwik: Trzeba również wierzyć, że u końca czasów, a być może wcześniej niż przypuszczamy, Bóg wzbudzi ludzi wielkich, pełnych Ducha Świętego i ducha Maryi, przez których ta Najświętsza Władczyni dokona na świecie wielkich cudów, by zniszczyć grzech i ponad królestwem zepsutego świata założyć Królestwo Jezusa Chrystusa, Jej Syna. Dokonają tego owi ludzie święci właśnie przez nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy, którego ledwie szkic tu przedstawiam, umniejszając je z powodu mojej słabości ( Tajemnica Maryi, nr 59). A w Traktacie dodaje: Przeczucie to budzi we mnie nadzieję i dodaje mi odwagi: wielkie będzie jego powodzenie, powstanie liczny zastęp odważnych i walecznych rycerzy Chrystusa i Maryi, rycerzy obojga płci, którzy w nadchodzących, niebezpiecznych czasach podbiją i zwyciężą świat, szatana i skażoną naturę! (nr 114). Obietnicą są zatem święci, którzy będą przemieniać świat na lepsze. Ich przyjście jest obecne w proroctwie św. Ludwika: Powiedziałem, że stanie się to zwłaszcza przy końcu świata, i to wkrótce, gdyż Najwyższy wraz ze swoją najświętszą Matką muszą ukształtować sobie wielkich świętych. Dalece przewyższą oni świętością wielu innych świętych (tamże, nr 47). Realizacja tego proroctwa staje się możliwa, kiedy budujemy świętość nie na naszych, lecz na cnotach Maryi, czyli kiedy Ona króluje w naszych sercach. Do tych obietnic, które zapalą w nas ogień Bożej miłości i dadzą umocnienie, możemy dołączyć Śluby Jasnogórskie. Przypomnijmy sobie kilka ich przyrzeczeń. Ich realizacja jest możliwa tylko przez zakorzenienie się Maryi w naszym sercu: Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska była rzeczywistym królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie pod Wszystko to, czego doświadcza się z Maryją w sercu, zostaje przeżyte intensywniej i głębiej. Twoje panowanie, w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym i społecznym ( ). Przyrzekamy, że z wielką usilnością umacniać i szerzyć będziemy w sercach naszych i w polskiej ziemi cześć Twoją i nabożeństwo do Ciebie ( ). Przyrzekamy iść w ślady Twoich cnót, Matko Dziewico i Panno Wierna, i z Twoją pomocą wprowadzać w życie nasze przyrzeczenia. Poznanie Boga i zjednoczenie z Nim, które ofiaruje nam praktyka prawdziwego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, prowadzi do spotkania z krzyżem. Na nim Bóg w Jezusie objawia swoją miłość, świętość oraz miłosierdzie. Jesteśmy powołani do tej samej miłości: Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5, 48). Miłość prowadzi do poznania Boga, ponieważ kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością (1 J 4, 8). Aby zacząć miłować, trzeba zdecydować się pójść za Jezusem, stać się Jego uczniem, czyli zostawić wszystko, wyrzec się także i samego siebie. Do tego potrzebne jest męstwo, które stanowi owoc naszego całkowitego zaufania Bogu. Świętość nie jest naszym dziełem, ale odpowiedzią na Boży dar, który staje się naszą służbą. Pierwszą służbą chrześcijanina jest pokazanie w swoim życiu świętości samego Boga. A nagroda za tę służbę została wyrażona w Jezusowej obietnicy: Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie ( ). Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego zdjęcia: 4makSym hrohmann 60 Miesięcznik Egzorcysta sierpień 2017

6 przebywać (J 14, ). Gwarancją tego ścisłego zjednoczenia jest Duch Święty: Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał (1 J 3, 24). Poznać tajemnicę świętości oraz Maryję, pójść za Jezusem, by Go naśladować, to mieć udział w Jego życiu i posłaniu. Koniecznie musimy sobie przyswoić tę prawdę: Mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna (1 J 1, 3 4). Często człowiek rezygnuje ze swego powołania ze względu na niezrozumienie, lęk, niewiarę, niecierpliwość. Dlatego potrzeba odświeżyć drogę wiary nowym poznaniem, motywacją, zapałem. Prorok Izajasz mówi: Będzie tam droga czysta, którą nazwą Drogą Świętą. Nie przejdzie nią nieczysty, ( ) i głupi nie będą się tam wałęsać. ( ) Ale tamtędy pójdą wyzwoleni. Odkupieni przez Pana powrócą, przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach: osiągną radość i szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie (Iz 35, 8 10). Czy ten tekst Izajasza nie jest aktualny? Jezus mówi przecież o sobie: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem (J 14, 6). A w Liście do Hebrajczyków czytamy: On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje (10, 20). Wspomniany przez Izajasza powrót na Syjon, do Miejsca Świętego, ubezpieczonego przez krew Jezusa (Hbr 10, 19), kieruje nas w stronę naszego chrztu świętego, a to jednoznacznie prowadzi do spotkania z Maryją. o. Mihovil Filipović monfortanin, rekolekcjonista, katecheta, kapelan w Akademii Wojskowej w Zagrzebiu. Posługuje w Legionie Maryi. Koordynator archidiecezjalny Odnowy w Duchu Świętym w Częstochowie r e K l a M a sierpień 2017 Miesięcznik Egzorcysta 61