SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW"

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2014) 176 final SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW dotyczące stosowania dyrektywy 2008/104/WE w sprawie pracy tymczasowej {SWD(2014) 108 final} PL PL

2 SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO -SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW dotyczące stosowania dyrektywy 2008/104/WE w sprawie pracy tymczasowej 1. WPROWADZENIE 1.1. Dyrektywa Dyrektywa 2008/104/WE 1 w sprawie pracy tymczasowej (zwanej dalej dyrektywą ) została przyjęta przez Parlament Europejski i Radę zgodnie z art. 137 ust. 2 Traktatu WE (art. 153 ust. 2 TFUE). Jej celem jest zapewnienie ochrony pracownikom tymczasowym oraz poprawa jakości pracy tymczasowej poprzez zagwarantowanie, że zasadę równego traktowania stosuje się do pracowników zatrudnianych przez agencje pracy tymczasowej oraz poprzez uznanie agencji pracy tymczasowej za pracodawcę, przy jednoczesnym uwzględnieniu konieczności utworzenia właściwych uregulowań prawnych w zakresie korzystania z pracy tymczasowej, co powinno skutecznie przyczynić się do tworzenia miejsc pracy i rozwoju elastycznych form zatrudnienia. W szczególności w dyrektywie: ustanawia się zasadę równego traktowania w przedsiębiorstwach użytkownikach, dopuszczając jednocześnie pewne ograniczone odstępstwa na ściśle określonych warunkach; przewiduje się przeprowadzenie w okresie transpozycji przez państwa członkowskie przeglądu ograniczeń i zakazów dotyczących korzystania z pracy tymczasowej; poprawia się dostęp pracowników tymczasowych do stałego zatrudnienia, pomieszczeń pracowniczych w przedsiębiorstwach użytkownikach oraz szkoleń; ujęto przepisy dotyczące reprezentacji pracowników tymczasowych. Usługi świadczone przez agencje pracy tymczasowej, są wyłączone z zakresu dyrektywy 2006/123/WE 2 dotyczącej usług na rynku wewnętrznym. Artykuł 2 ust. 2 lit. e) tej dyrektywy stanowi, że nie ma ona zastosowania do usług agencji pracy tymczasowej Podstawa prawna i cel sprawozdania W niniejszym sprawozdaniu dokonuje się przeglądu wdrożenia dyrektywy przez państwa członkowskie zgodnie z wymogami zawartymi w art. 12, który stanowi, że: Nie później niż do dnia 5 grudnia 2013 r. Komisja, po konsultacji z państwami członkowskimi oraz partnerami społecznymi na szczeblu wspólnotowym, dokonuje przeglądu stosowania niniejszej dyrektywy, aby w odpowiednich przypadkach przedłożyć propozycje niezbędnych zmian. 1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/104/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie pracy tymczasowej, Dz.U. L 327 z , s Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym, Dz.U. L 376 z , s

3 Niniejsze sprawozdanie ma dwa cele. Po pierwsze przedstawia się w nim przegląd sposobu wdrażania dyrektywy przez państwa członkowskie oraz podkreśla się najważniejsze problemy. Nie można w nim jednak wyczerpująco wyszczególnić wszystkich krajowych środków wykonawczych 3. Po drugie bada się, czy doświadczenie zdobyte podczas stosowania dyrektywy, dwa lata po zakończeniu okresu przeznaczonego na jej transpozycję, może uzasadniać ewentualne zmiany tekstu obowiązującego obecnie. Sprawozdanie sporządzono na podstawie przeprowadzonej przez Komisję analizy przepisów państw członkowskich wdrażających dyrektywę. Opiera się ono również na odpowiedziach, które Komisja otrzymała na dwa kwestionariusze jeden na temat wariantów wybranych w celu wprowadzenia dyrektywy do prawa krajowego, a drugi na temat przeglądu dyrektywy i kwestii związanych z kosztami. Oba kwestionariusze przedłożono państwom członkowskim. Drugi skierowano również do partnerów społecznych na poziomie europejskim. Wkład w niniejsze sprawozdanie wniosła również grupa ekspertów rządowych ds. transpozycji dyrektywy, w której pracę zaangażowani byli europejscy partnerzy społeczni. W sprawozdaniu wykorzystano także informacje dostępne Komisji z innych źródeł, takich jak sprawozdania niezależnych ekspertów z europejskiej sieci prawa pracy. Część 5 sprawozdania opiera się w dużej mierze na sprawozdaniach państw członkowskich na temat wyników przeglądu ograniczeń i zakazów dotyczących korzystania z pracy tymczasowej oraz na informacjach uzupełniających dostarczonych przez szereg krajów na wniosek Komisji. Wykorzystano również inne dostępne źródła, w szczególności skargi wniesione do Komisji i informacje pochodzące od europejskich partnerów społecznych. 2. PROCES TRANSPOZYCJI Zgodnie z art. 11 ust. 1 dyrektywy państwa członkowskie miały obowiązek dokonania transpozycji dyrektywy do prawa krajowego do dnia 5 grudnia 2011 r. poprzez przyjęcie i opublikowanie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wdrożenia tej dyrektywy albo poprzez zapewnienie wprowadzenia przez partnerów społecznych niezbędnych przepisów w drodze porozumienia. Wszystkie państwa członkowskie dokonały transpozycji dyrektywy. W szeregu przypadków transpozycja miała miejsce z opóźnieniem i dopiero po wszczęciu przez Komisję postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Na początku 2012 r. Komisja przesłała 15 państwom członkowskim wezwania do usunięcia uchybienia w związku z niedopełnieniem obowiązku zgłoszenia środków transpozycji. Później w ciągu tego samego roku trzem państwom członkowskim przesłano uzasadnione opinie. W państwie członkowskim, które jako ostatnie transponowało dyrektywę, przepisy wdrażające weszły w życie w dniu 1 lipca 2013 r. Transpozycję przeprowadzono na różne sposoby. Jest to związane z faktem, że zanim dyrektywa zaczęła mieć zastosowanie, praca tymczasowa była regulowana w niektórych państwach członkowskich przez prawo, w innych głównie przez układy zbiorowe pracy bądź przez połączenie obu tych sposobów. Niektóre państwa członkowskie nie miały ram prawnych mających zastosowanie do pracy tymczasowej, więc po raz pierwszy wprowadziły uregulowania dotyczące konkretnie tej formy pracy poprzez transpozycję dyrektywy. Pewne 3 Żadna wyrażona w niniejszym sprawozdaniu opinia nie może być rozumiana jako przesądzająca o stanowisku Komisji podczas ewentualnych postępowań prawnych w przyszłości. 3

4 państwa członkowskie zmieniły jeden akt prawny, natomiast inne zmodyfikowały szereg tekstów prawnych. Trzy państwa członkowskie (Francja, Luksemburg i Polska) uznały, że ich przepisy krajowe są już zgodne z dyrektywą i nie wymagają żadnych zmian w związku z jej wejściem w życie. 3. ZAKRES ZASTOSOWANIA I DEFINICJE (ART. 1 I 3) 3.1. Stosowanie dyrektywy do przedsiębiorstw użytkowników nieprowadzących działalności gospodarczej (art. 1 ust. 2) Artykuł 1 ust. 2 stanowi, że dyrektywę stosuje się do przedsiębiorstw publicznych i prywatnych będących agencjami pracy tymczasowej lub przedsiębiorstwami użytkownikami prowadzącymi działalność gospodarczą, bez względu na to, czy ich działalność jest nastawiona na zysk. Agencje pracy tymczasowej zwykle spełniają warunek prowadzenia działalności gospodarczej, jednak niektórych rodzajów działalności przedsiębiorstw użytkowników, na przykład prowadzonych przez niektóre podmioty sektora publicznego, nie można uznać za działalność gospodarczą 4. Państwa członkowskie mają prawo do wyłączenia przedsiębiorstw użytkowników, które nie prowadzą działalności gospodarczej, z zakresu zastosowania dyrektywy, niemniej jednak 19 państw członkowskich stosuje dyrektywę do przedsiębiorstw użytkowników nieprowadzących działalności gospodarczej. Bułgaria, Cypr, Dania, Irlandia, Luksemburg, Malta, Niderlandy, Rumunia i Zjednoczone Królestwo zdecydowały się wyłączyć tego rodzaju przedsiębiorstwa z zakresu stosowania swoich przepisów wykonawczych. Na tym etapie wydaje się, że wdrożenie tego przepisu nie stanowi szczególnego problemu Odstępstwo dotyczące określonego publicznego lub wspieranego ze środków publicznych programu szkolenia zawodowego, programu integracji zawodowej lub programu przekwalifikowania zawodowego (art. 1 ust. 3) Artykuł 1 ust. 3 umożliwia państwom członkowskim po przeprowadzeniu konsultacji z partnerami społecznymi wyłączenie z zakresu stosowania środków transpozycji stosunków pracy nawiązywanych w ramach określonego publicznego lub wspieranego ze środków publicznych programu szkolenia zawodowego, programu integracji zawodowej lub programu przekwalifikowania zawodowego. Znaczna większość państw członkowskich nie wyłącza żadnego z wyżej wymienionych stosunków pracy ze swoich krajowych przepisów wykonawczych. Austria, Cypr, Dania, Irlandia, Malta, Szwecja i Węgry stosują to wyłączenie. Na Cyprze i w Irlandii ma to na celu ułatwienie integracji lub ponownej integracji niektórych kategorii osób, które mogą napotykać trudności z wejściem lub powrotem na rynek pracy. W Szwecji 4 Zgodnie z przepisami Traktatu dotyczącymi rynku wewnętrznego wszystkie usługi świadczone odpłatnie trzeba zakwalifikować jako działalność gospodarczą. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości usługa nie musi być opłacana przez podmiot, na rzecz którego jest wykonywana, lecz za daną usługę musi przysługiwać wynagrodzenie. Działalność, która nie jest wykonywana w zamian za wynagrodzenie, np. przez państwo lub w jego imieniu w ramach jego misji w dziedzinie społecznej (na przykład kursy prowadzone w ramach krajowego systemu edukacji lub w instytucji szkolnictwa wyższego, finansowanej głównie ze środków publicznych), nie stanowi działalności gospodarczej (zob. dokument roboczy służb Komisji pt. Przewodnik dotyczący zastosowania przepisów prawa Unii Europejskiej z zakresu pomocy państwa, zamówień publicznych i rynku wewnętrznego do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, w szczególności do usług socjalnych świadczonych w interesie ogólnym ((SEC(2010) 1545 wersja ostateczna z ), w szczególności pkt ). 4

5 wyłączenie obejmuje pracowników korzystających ze szczególnego wsparcia zatrudnienia lub pracujących w ramach zatrudnienia chronionego, lecz tylko w odniesieniu do zasady równego traktowania. Przepisy dotyczące na przykład dostępu do udogodnień lub pomieszczeń pracowniczych oraz informacji o wolnych stanowiskach w przedsiębiorstwach użytkownikach w dalszym ciągu mają zastosowanie do tej grupy pracowników. Komisja nie została poinformowana o żadnych konkretnych trudnościach we wdrażaniu tego odstępstwa ani o jakichkolwiek problemach ze zgodnością krajowych środków wykonawczych z dyrektywą Definicje (art. 3 ust. 1 lit. a)-e)) W art. 3 ust. 1 lit. a)-e) znajdują się definicje kilku podstawowych pojęć używanych w dyrektywie: pracownik, agencja pracy tymczasowej, pracownik tymczasowy, przedsiębiorstwo użytkownik i okres skierowania. Niektóre państwa członkowskie (Cypr, Grecja, Irlandia, Litwa, Malta, Portugalia, Szwecja, Węgry, Włochy i Zjednoczone Królestwo) zawarły w swoich przepisach transponujących definicje przynajmniej niektórych z tych pojęć, używając sformułowań, które w większości przypadków są bardzo podobne do stosowanych w dyrektywie. To w użyteczny sposób wyjaśnia zakres stosowania krajowych środków wykonawczych. Inne państwa członkowskie nie przyjęły takich definicji. Na Łotwie przepisy transponujące dyrektywę wyraźnie stanowią, że agencję pracy tymczasowej uznaje się za pracodawcę pracownika tymczasowego. Stanowi to użyteczne wyjaśnienie zgodne z definicjami zawartymi w art. 3 ust. 1. Zgodnie z tym przepisem pracownik tymczasowy jest związany z agencją pracy tymczasowej stosunkiem pracy w celu skierowania go do przedsiębiorstwa użytkownika w celu wykonywania tam tymczasowo pracy pod nadzorem i kierownictwem tego przedsiębiorstwa. 4. ZASADA RÓWNEGO TRAKTOWANIA 4.1. Równe traktowanie w zakresie podstawowych warunków pracy i zatrudnienia (art. 3 ust. 1 lit. f), art. 3 ust. 2 akapit pierwszy oraz art. 5 ust. 1) W art. 5 ust. 1 ustanowiono zasadę równego traktowania w przedsiębiorstwach użytkownikach. Zgodnie z tą zasadą od pierwszego dnia okresu skierowania podstawowe warunki pracy i zatrudnienia pracowników tymczasowych muszą odpowiadać warunkom, jakie miałyby zastosowanie, gdyby zostali oni bezpośrednio zatrudnieni przez to przedsiębiorstwo użytkownika na tym samym stanowisku. Warunki te obejmują wynagrodzenie, jak również normy czasu pracy, godziny nadliczbowe, przerwy, okresy odpoczynku, pracę w porze nocnej, urlop oraz święta. Muszą one mieć zastosowanie do pracowników tymczasowych w zakresie, w jakim stanowią one wiążące przepisy ogólne obowiązujące w przedsiębiorstwie użytkowniku. Warunki te muszą być także zgodne z obowiązującymi w przedsiębiorstwie użytkowniku przepisami dotyczącymi ochrony kobiet w ciąży i matek karmiących dziecko piersią oraz ochrony dzieci i młodocianych, jak również jednakowego traktowania mężczyzn i kobiet oraz wszelkich działań na rzecz zwalczania dyskryminacji 5. 5 W niniejszym sprawozdaniu nie monitorowano zgodności z dyrektywą Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią, (Dz.U. L 348 z , s. 1), dyrektywą 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 204 z , s. 23), dyrektywą Rady 2000/43/WE z 5

6 Od zasady równego traktowania można stosować pewne odstępstwa, jednak w dyrektywie określono ścisłe warunki dotyczące tych odstępstw, jak wyjaśniono poniżej. Niektóre państwa członkowskie już stosowały zasadę równego traktowania przed wejściem w życie dyrektywy. Obecnie wszystkie państwa członkowskie uznają tę zasadę, jednak 12 państw członkowskich zezwala na odstępstwa od niej pod pewnymi warunkami. Ponadto większość państw członkowskich zdecydowała się użyć sformułowań, które różnią się w rozmaitym stopniu od sformułowania użytego w dyrektywie, w szczególności w odniesieniu do transpozycji art. 5 ust. 1 akapit pierwszy, który zawiera definicję zasady równego traktowania, oraz art. 3 ust. 1 lit. f), w którym określono zakres pojęcia podstawowe warunki pracy i zatrudnienia. Na przykład w Estonii wdrożenie zasady równego traktowania opiera się na pojęciu porównywalnego pracownika w przedsiębiorstwie użytkowniku. Jeśli nie ma porównywalnego pracownika, porównania należy dokonać poprzez odniesienie do mającego zastosowanie układu zbiorowego pracy. Jeśli nie ma układu zbiorowego pracy, za porównywalnego pracownika uznaje się pracownika wykonującego taką samą pracę lub podobną pracę w tym samym regionie. Wydaje się, że w Polsce i Zjednoczonym Królestwie warunki, które mają mieć zastosowanie do pracowników tymczasowych, określane są również przez porównanie z porównywalnymi pracownikami w przedsiębiorstwie użytkowniku. Komisja będzie monitorowała, czy w praktyce takie odniesienie do porównywalnego pracownika gwarantuje prawidłowe stosowanie zasady równego traktowania, czy też może to prowadzić do praktyk dyskryminacyjnych wobec pracowników tymczasowych. W razie konieczności Komisja podejmie odpowiednie działania w celu zapewnienia pełnej zgodności z dyrektywą. Komisja dopilnuje także, żeby pojęcie podstawowe warunki pracy i zatrudnienia było prawidłowo wdrożone we wszystkich państwach członkowskich. Pojęcie to obejmuje wynagrodzenie, jak również normy czasu pracy, godziny nadliczbowe, przerwy, okresy odpoczynku, pracę w porze nocnej, urlop oraz święta. Jest to obowiązkowa lista, od której żadne odstępstwo nie jest możliwe Możliwe odstępstwa Odstępstwo przewidziane w art. 5 ust. 2 Zgodnie z art. 5 ust. 2 państwa członkowskie po konsultacji z partnerami społecznymi mogą przewidzieć wyjątek od zasady równości wynagrodzeń, jeśli pracownicy tymczasowi związani z daną agencją pracy tymczasowej stałą umową o pracę otrzymują wynagrodzenie również pomiędzy okresami skierowania. Większość państw członkowskich nie stosuje tego odstępstwa. Irlandia, Malta, Szwecja, Węgry i Zjednoczone Królestwo przewidują jednak możliwość odstąpienia od zasady równości wynagrodzeń w okresach skierowania w przypadku pracowników tymczasowych związanych umową o pracę na czas nieokreślony, którzy otrzymują wynagrodzenie nawet między okresami skierowania, tj. kiedy nie wykonują pracy. dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (Dz.U. L 180 z , s. 22) i dyrektywą Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303 z , s. 16). 6

7 Na Węgrzech zgodnie z Kodeksem pracy pracownicy tymczasowi, którzy spełniają te warunki, mają prawo do równego traktowania w zakresie wypłaty wynagrodzeń i innych świadczeń począwszy od 184. dnia pracy w przedsiębiorstwie użytkowniku. W Irlandii ustawa w sprawie ochrony pracowników (pracy tymczasowej) z 2012 r. stanowi, że pracownicy tymczasowi związani stałą umową o pracę nie są uprawnieni do równego wynagrodzenia za okres skierowania, o ile pomiędzy okresami skierowania otrzymują co najmniej połowę wynagrodzenia, do którego byli uprawnieni w ostatnim okresie skierowania, lecz nie mniej niż krajowe minimalne wynagrodzenie za pracę. Zanim pracownik tymczasowy zawrze umowę o pracę, agencja pracy tymczasowej musi powiadomić go na piśmie, że nie będzie uprawniony do równego wynagrodzenia. Podobne przepisy mają zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie, gdzie w rozporządzeniu z 2010 r. w sprawie pracowników tymczasowych przewiduje się odstępstwo od przepisów dotyczących równego traktowania w zakresie wynagrodzenia i płacy za okres urlopu w odniesieniu do pracowników tymczasowych, którzy spełniają warunki określone w art. 5 ust. 2. Pomiędzy okresami skierowania pracownicy tymczasowi mają prawo do wynagrodzenia w wysokości co najmniej 50 % podstawowego wynagrodzenia wypłacanego im w ciągu ostatnich 12 tygodni poprzedniego okresu skierowania, a w każdym razie do krajowego minimalnego wynagrodzenia za pracę. Umowa o pracę musi zawierać stwierdzenie, że pracownik tymczasowy nie będzie uprawniony do równego wynagrodzenia. Na Malcie rozporządzenie z 2010 r. w sprawie pracowników tymczasowych stanowi, że przepis wprowadzający równość wynagrodzeń nie stosuje się do pracownika tymczasowego, który związany jest umową o pracę na czas nieokreślony i otrzymuje wynagrodzenie pomiędzy okresami skierowania. Zgodnie z przepisami transponującymi dyrektywę w Szwecji w odniesieniu do wynagrodzenia wymóg równego traktowania nie stosuje się do pracowników, którzy są związani z agencją pracy tymczasowej stałą umową o pracę i otrzymują wynagrodzenie pomiędzy okresami skierowania. Tak więc pięć państw członkowskich, o których mowa powyżej, stosuje odstępstwo od zasady równości wynagrodzeń w okresach, w których pracownicy tymczasowi są skierowani do przedsiębiorstw użytkowników. Bez uszczerbku dla obowiązującego minimalnego wynagrodzenia za pracę żadne z nich nie przyjęło przepisów ograniczających zakres odstępstwa podczas okresów skierowania, na przykład poprzez ustanowienie określonego minimalnego poziomu wynagrodzenia. W odniesieniu do okresów między okresami skierowania Malta, Szwecja i Węgry nie określiły minimalnego poziomu wynagrodzeń, który należy respektować. Na Malcie pracownicy tymczasowi mają jednak prawo do takiego samego poziomu wynagrodzenia podczas okresów skierowania i pomiędzy nimi. Jako odstępstwo od zasady równego traktowania art. 5 ust. 2 należy interpretować w sposób zawężający. Przepis ten nie dotyczy pracowników tymczasowych zatrudnionych na podstawie umowy na czas określony i może być stosowany tylko do pracowników tymczasowych związanych stałą umową o pracę. W świetle krajowego wdrożenia art. 5 ust. 2 z odstępstwem tym wiąże się szereg kwestii dotyczących interpretacji, szczególnie dotyczących tego, czy poziom wynagrodzeń pracowników tymczasowych podczas okresów skierowania i pomiędzy nimi może zgodnie z prawem być równie niski jak płaca minimalna, o ile taka obowiązuje, podczas gdy w odniesieniu do płac minimalnych nie obowiązuje dolna granica. Należy również rozważyć środki zapobiegające nadużywaniu tego odstępstwa. 7

8 Kwestie te powinny zostać dogłębnie zbadane na przyszłych posiedzeniach grupy ekspertów ds. transpozycji dyrektywy. W każdym wypadku Komisja podejmie odpowiednie działania w celu zapewnienia pełnego przestrzegania dyrektywy przez wszystkie państwa członkowskie Odstępstwo przewidziane w art. 5 ust. 3 Zgodnie z art. 5 ust. 3 państwa członkowskie po konsultacji z partnerami społecznymi mogą przyznać im możliwość dalszego stosowania lub zawierania układów zbiorowych pracy w zakresie warunków pracy i zatrudnienia pracowników tymczasowych, które odbiegają od zasady równego traktowania, pod warunkiem poszanowania ogólnej ochrony pracowników tymczasowych. Artykuł 5 ust. 3 należy interpretować w świetle art. 2 ust. 2 dyrektywy 91/383/EWG 6 w sprawie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy. Zgodnie z tym przepisem różne traktowanie pracownika, który pozostaje w czasowym stosunku pracy z agencją pracy czasowej, nie jest usprawiedliwione w odniesieniu do warunków pracy w zakresie zapewnienia ochrony bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy. Większość państw członkowskich postanowiła nie stosować odstępstwa określonego w art. 5 ust. 3. W przepisie tym przewiduje się jednak pewien stopień elastyczności i uwzględnia się fakt, że w niektórych państwach członkowskich praca tymczasowa tradycyjnie była regulowana głównie układami zbiorowymi pracy. Dziesięć państw członkowskich (Austria, Bułgaria, Dania, Finlandia, Irlandia, Niderlandy, Niemcy, Szwecja, Węgry i Włochy) przyjęły przepisy pozwalające na stosowanie układów zbiorowych pracy odbiegających od równego traktowania pracowników tymczasowych. Austria, Irlandia i Szwecja wspominają o potrzebie odpowiedniego wyważenia tych układów zbiorowych pracy, aby zagwarantować, że nie naruszają one ogólnej ochrony pracowników tymczasowych. Dotychczas Komisja nie została poinformowana o żadnym szczególnym problemie z wdrożeniem tego przepisu. Będzie monitorowała zgodność z ogólną ochroną pracowników tymczasowych we wszystkich przypadkach, w szczególności jeżeli pojęcie to nie jest wspomniane w krajowych przepisach wykonawczych Odstępstwo przewidziane w art. 5 ust. 4 Zgodnie z art. 5 ust. 4 państwa członkowskie, w których nie ma systemu uznawania układów zbiorowych pracy za powszechnie obowiązujące ani systemu umożliwiającego objęcie postanowieniami takich układów wszystkich podobnych do siebie przedsiębiorstw w pewnym sektorze lub na pewnym obszarze geograficznym, mogą na podstawie porozumienia zawartego przez krajowych partnerów społecznych stosować odstępstwo od zasady równego traktowania w odniesieniu do podstawowych warunków pracy i zatrudnienia pracowników tymczasowych, o ile pracownicy ci objęci są ochroną na odpowiednim poziomie. Może to obejmować okres oczekiwania na nabycie prawa do równego traktowania. Jedynie Zjednoczone Królestwo i Malta uciekają się do art. 5 ust. 4. W Zjednoczonym Królestwie pracownicy tymczasowi mają prawo do pełnego równego traktowania w przedsiębiorstwie użytkowniku po upływie 12-tygodniowego okresu oczekiwania na tym samym stanowisku u tego samego zleceniodawcy. Na Malcie zasada równego traktowania w 6 Dyrektywa Rady 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniająca środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy, Dz.U. L 206 z , s

9 zakresie wynagrodzenia nie stosuje się do pierwszych czterech tygodni okresu skierowania, jeśli trwa on 14 tygodni lub dłużej. Państwa członkowskie stosujące art. 5 ust. 4 muszą określić, czy podstawowe warunki pracy i zatrudnienia obejmują pracownicze systemy zabezpieczenia społecznego, w tym świadczenia emerytalno-rentowe, chorobowe lub formy finansowej partycypacji pracowniczej. W Zjednoczonym Królestwie i na Malcie systemy te w istocie wyłączone są z podstawowych warunków pracy i zatrudnienia, do których prawo mają pracownicy tymczasowi. Ponadto w art. 5 ust. 5 zobowiązuje się państwa członkowskie do podjęcia odpowiednich środków w celu zapobiegania niewłaściwemu stosowaniu art. 5, a w szczególności stosowaniu kolejnych okresów skierowania w celu obchodzenia przepisów dyrektywy. Ryzyko obchodzenia zasad równego traktowania i równości wynagrodzeń jest szczególnie wysokie, jeśli zasady te nie są stosowane od pierwszego dnia okresu skierowania pracowników tymczasowych, ale dopiero po okresie oczekiwania. Zjednoczone Królestwo przyjęło szczegółowe środki w celu uniknięcia niewłaściwego stosowania jego przepisów, stanowiąc między innymi, że w przypadku przerwy w okresie skierowania trwającej nie więcej niż sześć tygodni okres oczekiwania, który upłynął, nie ulega wyzerowaniu. Na Malcie, jeśli pracownik tymczasowy, któremu nie przyznano równego wynagrodzenia w ciągu pierwszych czterech tygodni okresu skierowania, zostanie następnie zastąpiony, pracownik tymczasowy skierowany na zastępstwo będzie korzystał z równego traktowania w zakresie wynagrodzenia od pierwszego dnia okresu skierowania. 5. PRZEGLĄD OGRANICZEŃ I ZAKAZÓW DOTYCZĄCYCH KORZYSTANIA Z PRACY TYMCZASOWEJ (ART. 4) 5.1. Przedmiot art. 4 Artykuł 4 stanowi, że zakazy lub ograniczenia dotyczące korzystania z pracy tymczasowej uzasadnione są tylko ze względu na interes ogólny związany w szczególności z: - ochroną pracowników tymczasowych; - wymogami zdrowia i bezpieczeństwa w pracy; - potrzebą zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku pracy; - potrzebą zapobiegania nadużyciom. Państwa członkowskie miały obowiązek, po konsultacji z partnerami społecznymi, przeprowadzić przegląd tych zakazów i ograniczeń, aby zweryfikować, czy są one uzasadnione ze względu na interes ogólny, i poinformować Komisję o wynikach tego przeglądu do końca okresu transpozycji (do dnia 5 grudnia 2011 r.). Zakazy i ograniczenia ustanowione przez układy zbiorowe pracy mogły być poddane przeglądowi przez partnerów społecznych, którzy wynegocjowali dany układ. Jeżeli chodzi o zakres przeglądu, to jak wskazano w sprawozdaniu służb Komisji z 2011 r. z prac grupy ekspertów ds. transpozycji dyrektywy w sprawie pracy tymczasowej, powinien on obejmować wszelkie środki, na przykład środki określone w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, stosowane w państwach członkowskich i mające na celu lub powodujące nałożenie ograniczeń dotyczących pracy tymczasowej. Poza tym w art. 4 ust. 4 wyjaśniono, że przepisy art. 4 nie naruszają krajowych wymogów w zakresie rejestracji, licencjonowania, certyfikacji, gwarancji finansowych ani monitorowania 9

10 działania agencji pracy tymczasowej. W związku z tym wymogi, które wchodzą w zakres jednej z tych kategorii i odnoszą się do dostępu do rynku pracy i prowadzenia działalności agencji pracy tymczasowej, pozostają poza zakresem obowiązku przeprowadzenia przeglądu ograniczeń i zakazów. Tym samym art. 4 ogranicza zakres uzasadnienia, które państwa członkowskie mogą przywoływać w celu ograniczenia korzystania z pracy tymczasowej. Artykuł 4 ust. 1 jest wiążący dla wszystkich państw członkowskich. Ustalenie w krajowym kontekście metody, którą należy zastosować w celu wdrożenia tego przepisu, należy do każdego państwa członkowskiego. Nie określono ostatecznego terminu wdrożenia art. 4 ust. 1. Zgodnie z art. 4 państwa członkowskie mają obowiązek przeprowadzić przegląd zakazów i ograniczeń dotyczących korzystania z pracy tymczasowej, poinformować Komisję o wynikach tego przeglądu oraz przedstawić uzasadnienie tych zakazów i ograniczeń ze względu na interes ogólny Wyniki przeglądu przeprowadzonego przez państwa członkowskie Wszystkie państwa członkowskie poinformowały Komisję o swoim stanowisku w kwestii przeglądu zakazów i ograniczeń dotyczących korzystania z pracy tymczasowej. Dwadzieścia cztery państwa członkowskie złożyły sprawozdanie z wyników przeprowadzonego przeglądu. Cztery państwa członkowskie (Irlandia, Luksemburg, Malta i Zjednoczone Królestwo) stwierdziły, że nie obowiązują w nich żadne ograniczenia ani zakazy. W związku z tym w tych państwach członkowskich nie przeprowadzono przeglądu. W przypadku Irlandii, Malty i Zjednoczonego Królestwa analiza Komisji nie wykazała żadnego szczególnego ograniczenia ani zakazu, które wymagałyby przeprowadzenia przez te państwa członkowskie właściwego przeglądu przedmiotowych przepisów. W przypadku Luksemburga Komisja zidentyfikowała w mających zastosowanie przepisach krajowych ograniczenia, dotyczące na przykład czasu trwania okresów skierowania lub istnienia wykazu dopuszczalnych powodów korzystania z pracy tymczasowej. Dlatego też zakazy i ograniczenia obowiązujące w Luksemburgu należy poddać przeglądowi po konsultacji z partnerami społecznymi zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy. Przekazane przez 24 państwa członkowskie sprawozdania z wyników przeglądu ograniczeń i zakazów były bardzo zróżnicowane pod względem formy i długości. W większości przypadków uzupełniono je szczegółowymi, dokładniejszymi informacjami dostarczonymi na wniosek Komisji. Zróżnicowanie to jest częściowo związane z różnymi sytuacjami występującymi w państwach członkowskich. Mimo że pracą tymczasową zajmuje się tylko niewielki odsetek ogółu zatrudnionych pracowników, w pewnych krajach jest ona znacznie bardziej rozpowszechniona niż w innych. W niektórych państwach członkowskich krajowe ramy prawne dotyczące pracy tymczasowej przyjęto w latach 60. (Niderlandy) lub 70. XX wieku (Francja, Niemcy, Zjednoczone Królestwo). W szeregu innych państw kwestia ta została uregulowana znacznie później, w niektórych przypadkach dopiero w kontekście transpozycji dyrektywy. Ponadto mimo że liczba pracowników tymczasowych jest stosunkowo niewielka, to nie można zaprzeczyć znaczeniu tej elastycznej formy zatrudnienia dla funkcjonowania krajowych rynków pracy. Wszystkie państwa członkowskie dokonały konkretnych wyborów w zakresie polityki zatrudnienia, na przykład w różnym stopniu wspierając elastyczność rynku pracy. Takie decyzje mają wpływ na rolę i miejsce pracy tymczasowej na rynkach pracy tych państw. 10

11 Pięć państw członkowskich (Dania, Estonia, Litwa, Łotwa i Słowacja) stwierdziło w swoich sprawozdaniach z wyników przeglądu, że nie stosuje żadnych zakazów ani ograniczeń dotyczących korzystania z pracy tymczasowej. Ponadto różne państwa członkowskie poinformowały również Komisję o przepisach krajowych wchodzących w zakres art. 4 ust. 4 dyrektywy i odnoszących się np. do rejestracji agencji pracy tymczasowej i gwarancji finansowych dla tych agencji. W odniesieniu do tych przepisów nie ma obowiązku przeprowadzenia przeglądu Uzasadnienie zakazów i ograniczeń ze względu na interes ogólny Jak wskazano w pkt 5.1, stosowane przez państwa członkowskie zakazy i ograniczenia dotyczące korzystania z pracy tymczasowej mogą być uzasadnione tylko ze względu na interes ogólny. Poprzez zastosowanie sformułowania ze względu na interes ogólny związany w szczególności z ochroną pracowników tymczasowych, wymogami zdrowia i bezpieczeństwa w pracy lub potrzebą zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku pracy i zapobiegania nadużyciom w art. 4 ust. 1 dyrektywy przedstawiono orientacyjny, niewyczerpujący wykaz podstaw, które mogą uzasadniać zakazy i ograniczenia. Państwa członkowskie miały obowiązek poinformować Komisję do końca okresu transpozycji o uzasadnieniu stosowanych przez siebie zakazów i ograniczeń. Wymieniły szereg zakazów i ograniczeń oraz, w większości przypadków, przytoczyły jako uzasadnienie jeden lub kilka względów interesu ogólnego wymienionych w art. 4 ust. 1. Jeśli uznały, że to samo uzasadnienie może stosować się do kilku środków ograniczających, podawały wspólne uzasadnienie dla różnych zakazów lub ograniczeń. Ogólnie rzecz biorąc, poza nielicznymi wyjątkami państwa członkowskie podały jedynie bardzo ogólne uzasadnienia obowiązujących przepisów ograniczających, nawet gdy Komisja poprosiła o uzupełniające informacje na temat powodów, dla których organy krajowe uznały, że zakazy lub ograniczenia, które nadal mają zastosowanie, są uzasadnione ze względu na interes ogólny. Państwa członkowskie przywołały przede wszystkim uzasadnienia wymienione w art. 4 ust. 1 dyrektywy: Szereg państw członkowskich (zwłaszcza Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Francja, Grecja, Niemcy, Polska, Portugalia, Republika Czeska, Słowenia, Węgry, Włochy) powołał się na ochronę pracowników tymczasowych, aby wyjaśnić i uzasadnić określone wprowadzone zakazy lub ograniczenia. Jest to na przykład jedno z uzasadnień stosowanych w odniesieniu do ograniczeń mających zastosowanie w przemyśle budowlanym w Niemczech. Polska stwierdziła, że ograniczenie okresu, w którym pracownik tymczasowy może pracować na rzecz jednego przedsiębiorstwa użytkownika, wiąże się z tymczasowym charakterem zadań, które pracownik tymczasowy może wykonywać, i przyczynia się do ochrony tych pracowników. Na wymogi zdrowia i bezpieczeństwa w pracy powołał się szereg państw członkowskich (zwłaszcza Belgia, Bułgaria, Francja, Grecja, Hiszpania, Polska, Portugalia, Republika Czeska, Słowenia, Węgry i Włochy), aby uzasadnić ograniczenia albo całkowity zakaz korzystania z pracy tymczasowej na potrzeby wykonywania zadań związanych ze szczególnym ryzykiem dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Niektóre państwa członkowskie przytoczyły to uzasadnienie w połączeniu z innymi uzasadnieniami wymienionymi w art. 4 ust. 1, w 11

12 szczególności z ochroną pracowników tymczasowych (Chorwacja, Portugalia, Słowenia). W Słowenii, gdzie branżowy układ zbiorowy pracy umożliwiał wprowadzenie zakazu korzystania z pracy tymczasowej, możliwość ustanowienia takiego zakazu ograniczono do przypadków, w których celem zakazu jest zagwarantowanie lepszej ochrony pracowników lub ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Artykuł 4 ust. 1 należy interpretować w świetle art. 5 ust. 1 dyrektywy 91/383/EWG w sprawie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie mają prawo zabronić wykorzystania pracowników tymczasowych do niektórych prac, które (...) byłyby szczególnie niebezpieczne dla ich bezpieczeństwa i zdrowia, szczególnie zaś do niektórych prac, które wymagają specjalnego nadzoru medycznego (...). Wobec braku w prawie UE definicji pojęcia pracy, która jest szczególnie niebezpieczna dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, państwa członkowskie są uprawnione do określenia przedmiotowej działalności pod kontrolą Trybunału Sprawiedliwości. Różne państwa członkowskie (zwłaszcza Belgia, Bułgaria, Francja, Polska, Portugalia, Republika Czeska, Rumunia, Szwecja i Włochy) powołały się na potrzebę zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku pracy, aby uzasadnić środki ograniczające, takie jak ograniczający wykaz powodów korzystania z pracy tymczasowej (Francja, Polska, Włochy), ograniczenia dotyczące liczby lub odsetka pracowników tymczasowych, którzy mogą być wykorzystywani w przedsiębiorstwie użytkowniku (Belgia, Włochy), lub obowiązek przeprowadzenia negocjacji przez pracodawcę z organizacją pracowniczą przed wykorzystaniem pracy pracowników tymczasowych (Szwecja). Kilka państw członkowskich (Belgia, Bułgaria, Grecja, Niemcy, Polska, Republika Czeska, Szwecja, Włochy) uzasadniło niektóre zakazy lub ograniczenia dotyczące korzystania z pracy tymczasowej potrzebą zapewnienia zapobiegania nadużyciom. Uzasadnienie to przywoływano w odniesieniu do tak różnych środków, jak: ograniczenie charakteru zadań, które można przydzielić pracownikom tymczasowym (Polska, Włochy), możliwość określenia w krajowych układach zbiorowych pracy limitów ilościowych dotyczących korzystania z umów na czas określony w zakresie pracy tymczasowej (Włochy) lub konieczność uzyskania w niektórych przypadkach przez przedsiębiorstwo użytkownika zgody delegacji związkowej przed wykorzystaniem pracy pracowników tymczasowych (Belgia). Potrzeba zapewnienia zapobiegania nadużyciom wymieniana była czasami w połączeniu z innymi uzasadnieniami zaczerpniętymi z art. 4 ust. 1 dyrektywy, szczególnie z potrzebą zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku pracy (Polska, Szwecja, Włochy). Pewne państwa członkowskie podawały również następujące uzasadnienia w związku z obowiązującymi zakazami i ograniczeniami: Spośród państw członkowskich, które stosują zakaz korzystania z pracy tymczasowej w celu zastąpienia pracowników korzystających z prawa do strajku (Austria, Belgia, Bułgaria, Chorwacja, Francja, Grecja, Hiszpania, Polska, Słowenia, Węgry, Włochy) cztery (Belgia, Grecja, Węgry i Włochy) wyraźnie odniosły się do ochrony prawa do strajku. Kilka państw członkowskich przywołało motyw 20 dyrektywy, zgodnie z którym przepisy dotyczące ograniczeń lub zakazów dotyczących pracy tymczasowej 12

13 nie naruszają przepisów ani praktyk krajowych zakazujących zastępowania pracowników uczestniczących w strajku pracownikami tymczasowymi. Kilka państw członkowskich (Belgia, Francja, Grecja, Polska) wyjaśniło różne środki ograniczające potrzebą ochrony stałego zatrudnienia oraz uniknięcia sytuacji, w której stałe stanowiska mogą zajmować pracownicy zatrudnieni tymczasowo. W szczególności uzasadnienie to wykorzystano do ograniczania czasu trwania okresu skierowania i do wyjaśnienia obecności wykazu dopuszczalnych przyczyn korzystania z pracy tymczasowej, jak na przykład zastąpienie nieobecnego pracownika, tymczasowy wzrost ilości pracy lub wykonywanie zadań wyjątkowych lub sezonowych. Austria przywołała ochronę zdrowia i życia ludzkiego, by uzasadnić stosowanie kwot ograniczających odsetek pracowników tymczasowych, których można zatrudnić w przedsiębiorstwie użytkowniku w przypadku określonych zawodów w służbie zdrowia, do 10 % lub 15 %. W kontekście dokonywanego przez siebie przeglądu ograniczeń i zakazów dotyczących korzystania z pracy tymczasowej państwa członkowskie mogły rozważyć uchylenie pewnych zakazów i ograniczeń, które pierwotnie były uzasadnione chęcią ochrony pracowników tymczasowych. Na przykład w Rumunii, gdzie obowiązywał ograniczający wykaz przyczyn korzystania z pracy tymczasowej, obecnie umożliwia się stosowanie tej formy pracy na potrzeby realizacji określonych zadań tymczasowych. W Szwecji zakaz kierowania pracownika tymczasowego do jego byłego pracodawcy w ciągu pierwszych sześciu miesięcy po rozwiązaniu umowy o pracę został uchylony ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2013 r. W Belgii korzystanie z pracy pracowników tymczasowych jest obecnie dopuszczone pod pewnymi warunkami w celu integracji, np. w perspektywie przyszłego bezpośredniego zatrudnienia pracownika przez przedsiębiorstwo użytkownika. Jakkolwiek pewne ograniczenia i zakazy dotyczące korzystania z pracy tymczasowej zostały uchylone, przegląd ten nie doprowadził dotąd do poważnych zmian co do zakresu środków restrykcyjnych stosowanych przez państwa członkowskie. Niemniej jednak w szeregu państw członkowskich nadal omawia się w tym z partnerami społecznymi wspomniane zakazy i ograniczenia oraz ich uzasadnienie w celu przyjęcia ewentualnych dostosowań uzupełniających. W związku z tym w kilku państwach członkowskich (np. w Belgii, Grecji i Niderlandach) przegląd ograniczeń i zakazów wciąż trwa. Ponieważ jednak art. 4 ust. 1 stanowi, że zakazy lub ograniczenia są uzasadnione tylko ze względu na interes ogólny, przepis ten zezwala państwom członkowskim na dalsze stosowanie szeregu zakazów i ograniczeń, które opierają się na takiej podstawie. Zdaniem Komisji w zakresie, w jakim te środki ograniczające są wynikiem rozwiązań politycznych opartych na uzasadnionych podstawach i są proporcjonalne do ich celu, wydają się one uzasadnione ze względu na interes ogólny bez uszczerbku dla bardziej pogłębionej analizy poszczególnych przypadków tych zakazów i ograniczeń. Ochrona pracowników tymczasowych, wymogi zdrowia i bezpieczeństwa w pracy, potrzeba zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku pracy i zapobiegania nadużyciom mogą uzasadniać określone zakazy lub ograniczenia dotyczące korzystania z pracy tymczasowej. Również inne względy interesu ogólnego mogą uzasadniać środki ograniczające, o ile są one uzasadnione i proporcjonalne do ich celu. Państwa członkowskie mogą regulować różne rodzaje zatrudnienia, w tym pracę tymczasową, i zapewniać sprawne funkcjonowanie rynku pracy według własnych decyzji politycznych, pod warunkiem zachowania zgodności z dyrektywą w sprawie pracy tymczasowej oraz innymi mającymi zastosowanie przepisami i 13

14 zasadami UE, takimi jak swoboda świadczenia usług, swoboda przedsiębiorczości oraz przepisy dotyczące niedyskryminacji. Zakazów lub ograniczeń przyczyniających się do dyskryminacji pracowników tymczasowych nie można uznać za uzasadnione ze względu na interes ogólny. Na przykład zakazu zatrudniania osób niepełnosprawnych jako pracowników tymczasowych nie można uzasadnić ani potrzebą zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku pracy, ani ochroną tych osób, ani wymogami zdrowia i bezpieczeństwa w pracy Konsultacje z partnerami społecznymi Jak stwierdzono w pkt. 5.1, przed dokonaniem przeglądu zakazów i ograniczeń państwa członkowskie miały obowiązek przeprowadzić konsultacje z partnerami społecznymi. Ponadto w przypadkach, w których zakazy i ograniczenia ustanowione zostały przez układy zbiorowe pracy, przegląd przeprowadzić mogli partnerzy społeczni, którzy wynegocjowali dany układ. Państwa członkowskie, które dokonały przeglądu wprowadzonych zakazów i ograniczeń, zaangażowały partnerów społecznych na różne sposoby, co odzwierciedla różnorodność rynków pracy i stosunków pracy w całej UE. Państwa te można podzielić na trzy główne kategorie: państwa członkowskie, w których przeprowadzono konsultacje z partnerami społecznymi w ramach przeglądu zakazów i ograniczeń (Belgia, Chorwacja, Francja, Grecja, Niemcy, Polska, Portugalia, Węgry i Włochy); niektóre z nich dostarczyły Komisji w różnym zakresie opinie partnerów społecznych (Belgia, Grecja, Polska i Portugalia); państwa członkowskie, w których przegląd przeprowadzili głównie sami partnerzy społeczni ze względu na fakt, że większość zakazów i ograniczeń ustanowiona jest w układach zbiorowych pracy (Dania, Finlandia, Niderlandy i Szwecja); Finlandia i Szwecja poinformowały Komisję o opinii partnerów społecznych; państwa członkowskie, w których przeprowadzono konsultacje z partnerami społecznymi w kontekście przyjęcia krajowych środków transpozycji (Austria, Bułgaria, Cypr, Estonia, Hiszpania, Litwa, Łotwa, Republika Czeska, Rumunia i Słowenia). Ogólnie rzecz biorąc, sposób, w jaki partnerzy społeczni byli zaangażowani w przegląd, wydaje się odzwierciedlać różnice w ich położeniu i roli w UE. W przypadkach, w których poinformowano Komisję o stanowiskach partnerów społecznych, stanowiskom tym zdecydowanie można było nadać większe znaczenie. Niemniej jednak wydaje się, że z wyjątkiem Luksemburga konsultacje z partnerami społecznymi odbyły się zgodnie z art. 4 ust

15 6. DOSTĘP DO ZATRUDNIENIA, POMIESZCZEŃ PRACOWNICZYCH I KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO REPREZENTACJA PRACOWNIKÓW TYMCZASOWYCH INFORMOWANIE PRZEDSTAWICIELI PRACOWNIKÓW (ART. 6, 7 I 8) 6.1. Dostęp do zatrudnienia, pomieszczeń pracowniczych i kształcenia zawodowego (art. 6) Artykuł 6 poprawia dostęp pracowników tymczasowych do stałego zatrudnienia, pomieszczeń pracowniczych i kształcenia zawodowego. Przewidziano w nim w szczególności informowanie pracowników tymczasowych o wolnych stanowiskach pracy w przedsiębiorstwie użytkowniku (art. 6 ust. 1). Przepis ten gwarantuje również pracownikom tymczasowym równy dostęp do udogodnień lub pomieszczeń pracowniczych w przedsiębiorstwie użytkowniku, w szczególności do stołówek, zorganizowanej opieki nad dziećmi i usług transportowych, o ile różnica w traktowaniu nie jest uzasadniona przyczynami obiektywnymi (art. 6 ust. 4). Zobowiązuje on państwa członkowskie lub partnerów społecznych do poprawy dostępu pracowników tymczasowych do szkoleń w agencjach pracy tymczasowej i w przedsiębiorstwach użytkownikach (art. 6 ust. 5). Szereg państw członkowskich transponowało art. 6 ust. 1 niemal dosłownie. Na obecnym etapie wydaje się, że przepis ten nie stanowi szczególnego problemu. W odniesieniu do art. 6 ust krajów (Austria, Belgia, Cypr, Dania, Finlandia, Grecja, Irlandia, Litwa, Łotwa, Malta, Niderlandy, Niemcy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo), tj. połowa państw członkowskich, stwierdziło, że korzysta z możliwości odstąpienia od równego dostępu do udogodnień i pomieszczeń pracowniczych w przedsiębiorstwie użytkowniku, jeżeli różnica w traktowaniu jest uzasadniona przyczynami obiektywnymi. W większości przypadków sformułowanie użyte w środkach krajowych jest prawie takie samo jak treść dyrektywy. Komisja podkreśla, że różnice w traktowaniu polegające na tym, że pracownicy tymczasowi mają mniej korzystne warunki niż pracownicy zatrudnieni przez przedsiębiorstwo użytkownika, powinny nadal mieć charakter wyjątkowy. Istniejąca w niektórych państwach członkowskich możliwość niekoniecznie oznacza, że jest stosowana w praktyce. W art. 6 ust. 5 zachęca się partnerów społecznych do odgrywania ważnej roli w poprawie dostępu pracowników tymczasowych do szkoleń i opieki nad dziećmi w agencjach pracy tymczasowej oraz do szkoleń organizowanych dla pracowników przedsiębiorstwa użytkownika. Wdrożenie tego przepisu nie wydaje się stanowić problemu. Pracownicy tymczasowi na Malcie korzystają z dostępu do kształcenia zawodowego na równi z pracownikami przedsiębiorstwa użytkownika, chyba że odmienne traktowanie jest uzasadnione przyczynami obiektywnymi Reprezentacja pracowników tymczasowych (art. 7) Artykuł 7 stanowi, że pracowników tymczasowych należy uwzględnić przy obliczaniu progu, powyżej którego w agencji pracy tymczasowej lub w przedsiębiorstwie użytkownika, lub w obu tych podmiotach należy utworzyć organy reprezentujące pracowników. W większości państw członkowskich pracownicy tymczasowi są brani pod uwagę w zatrudniających ich agencjach pracy tymczasowej (Bułgaria, Chorwacja, Dania, Estonia, Finlandia, Hiszpania, Irlandia, Litwa, Malta, Polska, Republika Czeska, Słowenia, Szwecja, Węgry, Włochy i Zjednoczone Królestwo) lub zarówno w agencji, jak i przedsiębiorstwie użytkowniku, do którego są skierowani (Austria, Cypr, Francja, Grecja, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia i Słowacja). Jedynie w trzech państwach członkowskich (Belgia, Łotwa i Rumunia) pracownicy tymczasowi są brani pod uwagę tylko w przedsiębiorstwie użytkowniku. 15

16 Niektóre państwa członkowskie wprowadziły konkretne warunki, zgodnie z którymi uwzględniani są pracownicy tymczasowi. Na przykład Bułgaria bierze pod uwagę średnią liczbę pracowników tymczasowych, których agencja pracy tymczasowej zatrudniała w ciągu ostatnich 12 miesięcy. W Belgii obliczenie opiera się na średniej liczbie pracowników tymczasowych, którzy zostali skierowani do przedsiębiorstwa użytkownika w poprzednim kwartale. Pod uwagę nie bierze się jednak pracowników tymczasowych, którzy w rzeczywistości zastępują członków stałego personelu w przedsiębiorstwie użytkowniku. Komisji nie jest znana żadna szczególna trudność w odniesieniu do transpozycji art Informowanie przedstawicieli pracowników (art. 8) Zgodnie z art. 8 przedsiębiorstwo użytkownik musi przekazać odpowiednią informację na temat korzystania z pracy pracowników tymczasowych, gdy przedstawia informację o sytuacji pod względem zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie organom reprezentującym pracowników. Niektóre państwa członkowskie nakładają szczegółowe obowiązki na przedsiębiorstwa użytkowników. Na przykład w Grecji przedsiębiorstwo użytkownik ma obowiązek przekazywać informacje na temat liczby pracowników tymczasowych, ale także dotyczące swoich planów korzystania z pracy takich pracowników i perspektyw zatrudniania ich bezpośrednio. We Francji i Luksemburgu przedstawiciele pracowników mogą mieć dostęp do umów zawartych pomiędzy przedsiębiorstwem użytkownikiem a agencją pracy tymczasowej w sprawie skierowania pracowników. Na tym etapie Komisji nie jest znany żaden szczególny problem z wdrożeniem tego przepisu. 7. SANKCJE (ART. 10) Pierwsza analiza przepisów transponujących przyjętych przez państwa członkowskie wykazuje, że przekazane informacje na temat sankcji dotyczą głównie przepisów krajowych innych niż przepisy przyjęte w celu transpozycji dyrektywy (np. zarządzania agencją bez właściwego zezwolenia, niezgłoszenia organom publicznym umów o pracę podpisanych przez agencję...). W ciągu najbliższych miesięcy kwestię tę trzeba będzie zbadać dokładniej, w szczególności aby sprawdzić, czy sankcje są stosowane w zakresie objętym dyrektywą. Ponieważ tylko nieliczne państwa członkowskie przekazały tabele zgodności, opracowanie kompleksowego przeglądu sytuacji na poziomie krajowym nie było jeszcze możliwe. 8. KOSZTY REGULACYJNE W ramach internetowych konsultacji społecznych przeprowadzonych przez Komisję w okresie od października do grudnia 2012 r. małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) oraz organizacje MŚP, które udzieliły odpowiedzi w trakcie konsultacji, uznały dyrektywę za jeden z najbardziej uciążliwych aktów prawnych UE 7. Wyniki konsultacji opublikowano w dokumencie roboczym służb Komisji 8 z dnia 7 marca 2013 r. towarzyszącym komunikatowi w sprawie inteligentnych regulacji. 7 Na ogółem 995 respondentów, spośród których 768 stanowiły MŚP z siedzibą w UE lub organizacje reprezentujące interesy MŚP w UE, 59 uznało dyrektywę 2008/104/WE za jeden z najbardziej uciążliwych aktów prawnych UE. 8 Dokument roboczy służb Komisji pt. Monitorowanie i konsultacje w sprawie inteligentnych regulacji dla MŚP (SWD(2013) 60 wersja ostateczna) towarzyszący komunikatowi Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. Inteligentne regulacje odpowiedź na potrzeby małych i średnich przedsiębiorstw (COM(2013) 122 wersja ostateczna). 16

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/104/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie pracy tymczasowej

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/104/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie pracy tymczasowej 5.12.2008 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 327/9 DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/104/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie pracy tymczasowej PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA RADY

Wniosek DECYZJA RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 8.12.2014 r. COM(2014) 721 final 2014/0345 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY upoważniająca Austrię, Belgię i Polskę do ratyfikowania lub przystąpienia do budapeszteńskiej konwencji

Bardziej szczegółowo

KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia C(2018) 1762 final DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI z dnia r. ustalająca ostateczny przydział pomocy u

KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia C(2018) 1762 final DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI z dnia r. ustalająca ostateczny przydział pomocy u KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 27.3.2018 C(2018) 1762 final DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI z dnia 27.3.2018 r. ustalająca ostateczny przydział pomocy unijnej państwom członkowskim na owoce i warzywa dla

Bardziej szczegółowo

L 90/106 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/106 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 90/106 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 28.3.2013 DECYZJA KOMISJI z dnia 26 marca 2013 r. określająca roczne limity emisji państw członkowskich na lata 2013 2020 zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego

Bardziej szczegółowo

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 30/6 2.2.2018 ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/162 z dnia 23 listopada 2017 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 oraz załączniki II

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA RADY. ustalająca skład Komitetu Ekonomiczno-Społecznego

Wniosek DECYZJA RADY. ustalająca skład Komitetu Ekonomiczno-Społecznego KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 11.6.2014 r. COM(2014) 227 final 2014/0129 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY ustalająca skład Komitetu Ekonomiczno-Społecznego PL PL UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Artykuł

Bardziej szczegółowo

(4) Belgia, Niemcy, Francja, Chorwacja, Litwa i Rumunia podjęły decyzję o zastosowaniu art. 11 ust. 3 rozporządzenia

(4) Belgia, Niemcy, Francja, Chorwacja, Litwa i Rumunia podjęły decyzję o zastosowaniu art. 11 ust. 3 rozporządzenia L 367/16 23.12.2014 ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 1378/2014 z dnia 17 października 2014 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 oraz załączniki

Bardziej szczegółowo

UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI

UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI Parlament Europejski 2014-2019 Komisja Prawna 19.5.2016 UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI Przedmiot: Uzasadniona opinia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie wniosku

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA RADY. ustalająca skład Komitetu Regionów

Wniosek DECYZJA RADY. ustalająca skład Komitetu Regionów KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 11.6.2014 r. COM(2014) 226 final 2014/0128 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY ustalająca skład Komitetu Regionów PL PL UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Artykuł 305 Traktatu o

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE)

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 22.6.2018 L 159/21 ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/891 z dnia 21 czerwca 2018 r. ustalające na rok 2018 pułapy budżetowe mające zastosowanie do niektórych systemów wsparcia bezpośredniego

Bardziej szczegółowo

PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 292/19

PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 292/19 1.11.2013 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 292/19 KOMISJA EUROPEJSKA, DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI z dnia 31 października 2013 r. dotycząca dostosowania rocznych limitów emisji państw członkowskich

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE)

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 11.5.2016 L 121/11 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/699 z dnia 10 maja 2016 r. ustalające na rok 2016 pułapy budżetowe mające zastosowanie do niektórych systemów wsparcia bezpośredniego określonych

Bardziej szczegółowo

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA 24.5.2016 L 135/115 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2016/795 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1370/2013 określające środki

Bardziej szczegółowo

C 425/2 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 425/2 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 425/2 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 26.11.2018 Komunikat Komisji Zatwierdzenie treści projektu rozporządzenia Komisji (UE) zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1408/2013 w sprawie stosowania

Bardziej szczegółowo

RADA UNII EUROPEJSKIEJ. Bruksela, 23 lipca 2008 r. (18.08) (OR. en) 10599/08 ADD 1. Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2002/0072 (COD)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ. Bruksela, 23 lipca 2008 r. (18.08) (OR. en) 10599/08 ADD 1. Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2002/0072 (COD) RADA UNII EUROPEJSKIEJ Bruksela, 23 lipca 2008 r. (18.08) (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2002/0072 (COD) 10599/08 ADD 1 SOC 360 CODEC 764 PROJEKT UZASADNIENIA RADY Dotyczy: Wspólne

Bardziej szczegółowo

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA 22.2.2019 L 51 I/1 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1408/2013 w sprawie stosowania

Bardziej szczegółowo

(Akty, których publikacja jest obowiązkowa)

(Akty, których publikacja jest obowiązkowa) 27.4.2006 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 114/1 I (Akty, których publikacja jest obowiązkowa) ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 629/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 5 kwietnia 2006 r. zmieniające

Bardziej szczegółowo

Bruksela, dnia 17.9.2014 r. C(2014) 6767 final KOMUNIKAT KOMISJI

Bruksela, dnia 17.9.2014 r. C(2014) 6767 final KOMUNIKAT KOMISJI KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 17.9.2014 r. C(2014) 6767 final KOMUNIKAT KOMISJI Aktualizacja danych wykorzystywanych do obliczania kar ryczałtowych oraz kar pieniężnych wskazywanych Trybunałowi Sprawiedliwości

Bardziej szczegółowo

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Tekst mający znaczenie dla EOG) L 73/20 15.3.2019 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/410 z dnia 29 listopada 2018 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do szczegółów i struktury informacji przekazywanych

Bardziej szczegółowo

uwzględniając Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 12,

uwzględniając Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 12, L 129/12 ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 423/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. dostosowujące ze skutkiem od dnia 1 lipca 2012 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników

Bardziej szczegółowo

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość 2015R1089 PL 01.01.2015 001.001 1 Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość B ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/1089

Bardziej szczegółowo

UNIA EUROPEJSKA PARLAMENT EUROPEJSKI

UNIA EUROPEJSKA PARLAMENT EUROPEJSKI UNIA EUROPEJSKA PARLAMENT EUROPEJSKI RADA Bruksela, 20 czerwca 2017 r. (OR. en) 2016/0186 (COD) PE-CONS 25/17 CULT 69 AELE 49 EEE 27 CODEC 867 AKTY USTAWODAWCZE I INNE INSTRUMENTY Dotyczy: DECYZJA PARLAMENTU

Bardziej szczegółowo

A8-0061/19 POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO * do wniosku Komisji

A8-0061/19 POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO * do wniosku Komisji 8.6.2017 A8-0061/19 Poprawka 19 Petra Kammerevert w imieniu Komisji Kultury i Edukacji Sprawozdanie A8-0061/2017 Santiago Fisas Ayxelà Ustanowienie działania Unii na rzecz Europejskich Stolic Kultury na

Bardziej szczegółowo

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 165 I. Legislacja. Akty o charakterze nieustawodawczym. Rocznik lipca Wydanie polskie.

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 165 I. Legislacja. Akty o charakterze nieustawodawczym. Rocznik lipca Wydanie polskie. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 165 I Wydanie polskie Legislacja Rocznik 61 2 lipca 2018 Spis treści II Akty o charakterze nieustawodawczym DECYZJE Decyzja Rady Europejskiej (UE) 2018/937 z dnia

Bardziej szczegółowo

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA 24.9.2014 L 280/1 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 994/2014 z dnia 13 maja 2014 r. zmieniające załączniki VIII i VIIIc do rozporządzenia

Bardziej szczegółowo

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI 21.2.2013 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 48/23 DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI z dnia 19 lutego 2013 r. w odniesieniu do pomocy finansowej Unii na rzecz skoordynowanego planu kontroli w celu ustalenia

Bardziej szczegółowo

RADA UNII EUROPEJSKIEJ. Bruksela, 26 lutego 2013 r. (OR. en) 6206/13. Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2012/0262 (NLE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ. Bruksela, 26 lutego 2013 r. (OR. en) 6206/13. Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2012/0262 (NLE) RADA UNII EUROPEJSKIEJ Bruksela, 26 lutego 2013 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2012/0262 (NLE) 6206/13 JUSTCIV 22 ATO 17 OC 78 AKTY USTAWODAWCZE I INNE INSTRUMENTY Dotyczy: DECYZJA

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA KOMITETU EKONOMICZNO-FINANSOWEGO

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA KOMITETU EKONOMICZNO-FINANSOWEGO KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 20.5.2014 r. COM(2014) 277 final SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA KOMITETU EKONOMICZNO-FINANSOWEGO na mocy art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1210/2010

Bardziej szczegółowo

Na podstawie art. 148cc ust. 1 regulaminu Sejmu, Komisja do Spraw Unii Europejskiej wnosi projekt uchwały:

Na podstawie art. 148cc ust. 1 regulaminu Sejmu, Komisja do Spraw Unii Europejskiej wnosi projekt uchwały: SEJM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ VIII kadencja Komisja do Spraw Unii Europejskiej SUE-21-1-16 Druk nr 410 Warszawa, 12 kwietnia 2016 r. Pan Marek Kuchciński Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Na podstawie

Bardziej szczegółowo

ZAŁĄCZNIK. Odpowiedzi państw członkowskich w sprawie wprowadzania w życie zaleceń Komisji w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego

ZAŁĄCZNIK. Odpowiedzi państw członkowskich w sprawie wprowadzania w życie zaleceń Komisji w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 27.3.2014 r. COM(2014) 196 ANNEX 1 ZAŁĄCZNIK Odpowiedzi państw członkowskich w sprawie wprowadzania w życie zaleceń Komisji w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego

Bardziej szczegółowo

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 51 I. Legislacja. Akty o charakterze nieustawodawczym. Rocznik lutego Wydanie polskie.

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 51 I. Legislacja. Akty o charakterze nieustawodawczym. Rocznik lutego Wydanie polskie. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 51 I Wydanie polskie Legislacja Rocznik 62 22 lutego 2019 Spis treści II Akty o charakterze nieustawodawczym ROZPORZĄDZENIA Rozporządzenie Komisji (UE) 2019/316 z

Bardziej szczegółowo

L 185/62 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 15.7.2011

L 185/62 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 15.7.2011 L 185/62 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 15.7.2011 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 680/2011 z dnia 14 lipca 2011 r. ustalające na rok 2011 pułapy budżetowe mające zastosowanie do określonych

Bardziej szczegółowo

TEKSTY PRZYJĘTE. Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lutego 2018 r. w sprawie składu Parlamentu Europejskiego (2017/2054(INL) 2017/0900(NLE))

TEKSTY PRZYJĘTE. Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lutego 2018 r. w sprawie składu Parlamentu Europejskiego (2017/2054(INL) 2017/0900(NLE)) Parlament Europejski 2014-2019 TEKSTY PRZYJĘTE P8_TA(2018)0029 Skład Parlamentu Europejskiego Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lutego 2018 r. w sprawie składu Parlamentu Europejskiego (2017/2054(INL)

Bardziej szczegółowo

Bruksela, dnia XXX [ ](2013) XXX draft KOMUNIKAT KOMISJI

Bruksela, dnia XXX [ ](2013) XXX draft KOMUNIKAT KOMISJI KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia XXX [ ](2013) XXX draft KOMUNIKAT KOMISJI Stosowanie art. 260 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Aktualizacja danych wykorzystywanych do obliczania kwot ryczałtowych

Bardziej szczegółowo

19.8.2010 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 218/9

19.8.2010 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 218/9 19.8.2010 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 218/9 ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 745/2010 z dnia 18 sierpnia 2010 r. ustalające na rok 2010 pułapy budżetowe mające zastosowanie do określonych systemów

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE KOMISJI

SPRAWOZDANIE KOMISJI KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 23.9.2016 r. COM(2016) 618 final SPRAWOZDANIE KOMISJI Sprawozdanie ułatwiające obliczenie kwoty uprawnień do emisji przyznanych Unii Europejskiej (UE) oraz sprawozdanie

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 20.11.2018 COM(2018) 749 final 2018/0387 (NLE) Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY zmieniająca decyzję wykonawczą 2013/53/UE upoważniającą Królestwo Belgii do wprowadzenia

Bardziej szczegółowo

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 21.12.2016 r. COM(2016) 818 final 2016/0411 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1008/2008 w sprawie wspólnych

Bardziej szczegółowo

ZAŁĄCZNIK. sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady

ZAŁĄCZNIK. sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 17.5.2017 r. COM(2017) 242 final ANNEX 1 ZAŁĄCZNIK do sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przeglądu praktycznego stosowania jednolitego

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r. KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 30.1.2019 r. C(2019) 793 final ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia 30.1.2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1799 w odniesieniu do objęcia

Bardziej szczegółowo

UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI

UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI Parlament Europejski 2014-2019 Komisja Prawna 7.6.2016 UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI Przedmiot: Uzasadniona opinia Zgromadzenia Narodowego Bułgarii w sprawie wniosku

Bardziej szczegółowo

KOMUNIKAT DLA POSŁÓW

KOMUNIKAT DLA POSŁÓW PARLAMENT EUROPEJSKI 2014-2019 Komisja Petycji 27.5.2014 KOMUNIKAT DLA POSŁÓW Przedmiot: Petycja 0194/2013, którą złożył D. G. (Niemcy), w sprawie niejednorodności szkoleń dla koordynatorów ds. bezpieczeństwa

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r. KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 12.6.2017 r. C(2017) 3890 final ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia 12.6.2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014

Bardziej szczegółowo

RADA EUROPEJSKA Bruksela, 17 czerwca 2013 r. (OR. en) AKTY PRAWNE DECYZJA RADY EUROPEJSKIEJ ustanawiająca skład Parlamentu Europejskiego

RADA EUROPEJSKA Bruksela, 17 czerwca 2013 r. (OR. en) AKTY PRAWNE DECYZJA RADY EUROPEJSKIEJ ustanawiająca skład Parlamentu Europejskiego RADA EUROPEJSKA Bruksela, 17 czerwca 2013 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2013/0900 (NLE) EUCO 110/1/13 REV 1 INST 234 POLGEN 69 AKTY PRAWNE Dotyczy: DECYZJA RADY EUROPEJSKIEJ ustanawiająca

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, EURATOM) NR

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, EURATOM) NR L 348/10 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 29.12.2009 ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, EURATOM) NR 1296/2009 z dnia 23 grudnia 2009 r. dostosowujące ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. wynagrodzenia i emerytury

Bardziej szczegółowo

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 28 kwietnia 2016 r. (OR. en)

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 28 kwietnia 2016 r. (OR. en) Rada Unii Europejskiej Bruksela, 28 kwietnia 2016 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2016/0061 (NLE) 8112/16 JUSTCIV 69 AKTY USTAWODAWCZE I INNE INSTRUMENTY Dotyczy: DECYZJA RADY upoważniająca

Bardziej szczegółowo

(Tekst mający znaczenie dla EOG) (2017/C 162/05)

(Tekst mający znaczenie dla EOG) (2017/C 162/05) C 162/4 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 23.5.2017 Informacje przekazane przez Komisję zgodnie z art. 8 akapit drugi dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1535 ustanawiającej procedurę

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 26.10.2018 COM(2018) 713 final 2018/0366 (NLE) Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY zmieniająca decyzję 2009/790/WE upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do stosowania środka

Bardziej szczegółowo

29.3.2014 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 95/39

29.3.2014 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 95/39 29.3.2014 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 95/39 DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI z dnia 27 marca 2014 r. w odniesieniu do wkładu finansowego Unii na rzecz skoordynowanego planu kontroli w celu ustalenia

Bardziej szczegółowo

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189c Traktatu, we współpracy z Parlamentem Europejskim,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189c Traktatu, we współpracy z Parlamentem Europejskim, DYREKTYWA RADY 97/80/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotycząca ciężaru dowodu w sprawach dyskryminacji ze względu na płeć RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Porozumienie w sprawie polityki społecznej załączone

Bardziej szczegółowo

1977L0249 PL

1977L0249 PL 1977L0249 PL 01.01.2007 005.001 1 Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość B DYREKTYWA RADY z dnia 22 marca 1977 r. mająca

Bardziej szczegółowo

Dokument z posiedzenia B7-0204/2010 PROJEKT REZOLUCJI. złożony w odpowiedzi na pytanie wymagające odpowiedzi ustnej B7 0204/2010

Dokument z posiedzenia B7-0204/2010 PROJEKT REZOLUCJI. złożony w odpowiedzi na pytanie wymagające odpowiedzi ustnej B7 0204/2010 PARLAMENT EUROPEJSKI 2009-2014 Dokument z posiedzenia 29.3.2010 B7-0204/2010 PROJEKT REZOLUCJI złożony w odpowiedzi na pytanie wymagające odpowiedzi ustnej B7 0204/2010 zgodnie z art. 115 ust. 5 Regulaminu

Bardziej szczegółowo

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 196. Legislacja. Akty o charakterze nieustawodawczym. Rocznik sierpnia Wydanie polskie.

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 196. Legislacja. Akty o charakterze nieustawodawczym. Rocznik sierpnia Wydanie polskie. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 196 Wydanie polskie Legislacja Rocznik 61 2 sierpnia 2018 Spis treści II Akty o charakterze nieustawodawczym DECYZJE Decyzja Komisji (UE) 2018/1094 z dnia 1 sierpnia

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA RADY. w sprawie przyjęcia przez Litwę euro w dniu 1 stycznia 2015 r.

Wniosek DECYZJA RADY. w sprawie przyjęcia przez Litwę euro w dniu 1 stycznia 2015 r. KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 4.6.2014 r. COM(2014) 324 final 2014/0170 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie przyjęcia przez Litwę euro w dniu 1 stycznia 2015 r. PL PL UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU

Bardziej szczegółowo

KOMISJA. L 272/18 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

KOMISJA. L 272/18 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 272/18 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 18.10.2005 KOMISJA DECYZJA KOMISJI z dnia 14 października 2005 r. w sprawie programów zwalczania i monitorowania chorób zwierząt, niektórych TSE, oraz programów

Bardziej szczegółowo

Wynagrodzenie minimalne w Polsce i w krajach Unii Europejskiej

Wynagrodzenie minimalne w Polsce i w krajach Unii Europejskiej Wynagrodzenie minimalne w Polsce i w krajach Unii Europejskiej Płaca minimalna w krajach unii europejskiej Spośród 28 państw członkowskich Unii Europejskiej 21 krajów posiada regulacje dotyczące wynagrodzenia

Bardziej szczegółowo

PL Zjednoczona w różnorodności PL. Poprawka. Martina Dlabajová w imieniu grupy ALDE

PL Zjednoczona w różnorodności PL. Poprawka. Martina Dlabajová w imieniu grupy ALDE 25.5.2018 A8-0319/51 Poprawka 51 Martina Dlabajová w imieniu grupy ALDE Sprawozdanie Elisabeth Morin-Chartier Delegowanie pracowników w ramach świadczenia usług (COM(2016)0128 - C8-0114/2016-2016/0070(COD))

Bardziej szczegółowo

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI 21.6.2011 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 161/29 DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI z dnia 17 czerwca 2011 r. zmieniająca decyzję 2009/719/WE upoważniającą niektóre państwa członkowskie do zmiany swoich

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA RADY

Wniosek DECYZJA RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 14.8.2017 r. COM(2017) 425 final 2017/0191 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej w odniesieniu do wniosków

Bardziej szczegółowo

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 25.11.2016 r. COM(2016) 735 final KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY dotyczący osiągnięcia porozumienia przyznającego szczególny status Unii Europejskiej w ramach Międzynarodowej

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r. KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 14.3.2019 r. C(2019) 2082 final ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia 14.3.2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1799 w odniesieniu do objęcia

Bardziej szczegółowo

Nowe przepisy dotyczące europejskich rad zakładowych. Wgląd w zagadnienia dyrektywy 2009/38/WE

Nowe przepisy dotyczące europejskich rad zakładowych. Wgląd w zagadnienia dyrektywy 2009/38/WE Nowe przepisy dotyczące europejskich rad zakładowych Wgląd w zagadnienia dyrektywy 2009/38/WE Jaki jest cel europejskich rad zakładowych? Europejskie rady zakładowe (ERZ) to organy reprezentujące europejskich

Bardziej szczegółowo

A8-0392/328

A8-0392/328 11.1.2018 A8-0392/328 328 Paloma López Bermejo, Neoklis Sylikiotis, Cornelia Ernst, Takis Hadjigeorgiou, Dimitrios Papadimoulis Motyw 7 (7) Należy zatem ustanowić wiążący unijny cel osiągnięcia co najmniej

Bardziej szczegółowo

Europejska Strategia Bezpieczeństwa i Higieny Pracy

Europejska Strategia Bezpieczeństwa i Higieny Pracy Europejska Strategia Bezpieczeństwa i Higieny Pracy dr inż. Zofia Pawłowska kierownik Zakładu Zarządzania Bezpieczeństwem i Higieną Pracy CIOP-PIB Informacja przygotowana na posiedzenie Rady Ochrony Pracy

Bardziej szczegółowo

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 6.1.2016 L 3/41 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/9 z dnia 5 stycznia 2016 r. w sprawie wspólnego przedkładania i udostępniania danych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego

Bardziej szczegółowo

KOMUNIKAT DLA POSŁÓW

KOMUNIKAT DLA POSŁÓW PARLAMENT EUROPEJSKI 2009-2014 Komisja Petycji 27.05.2014 KOMUNIKAT DLA POSŁÓW Przedmiot: Petycja 0436/2012, którą złożył Mark Walker (Wielka Brytania) w sprawie transgranicznego doradztwa prawnego 1.

Bardziej szczegółowo

ZAŁĄCZNIK. Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ZAŁĄCZNIK. Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY KOMISJA EUROPEJSKA Strasburg, dnia 13.12.2016 r. COM(2016) 815 final ANNEX 1 ZAŁĄCZNIK Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji

Bardziej szczegółowo

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 18 maja 2017 r. (OR. en)

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 18 maja 2017 r. (OR. en) Rada Unii Europejskiej Bruksela, 18 maja 2017 r. (OR. en) 9438/17 ADD 1 MAP 12 PISMO PRZEWODNIE Od: Data otrzymania: 17 maja 2017 r. Do: Sekretarz Generalny Komisji Europejskiej, podpisał dyrektor Jordi

Bardziej szczegółowo

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA

(Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA 22.8.2014 L 248/1 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 913/2014 z dnia 21 sierpnia 2014 r. ustanawiające tymczasowe nadzwyczajne środki wspierające

Bardziej szczegółowo

Delegacje otrzymują w załączeniu dokument na powyższy temat, w brzmieniu uzgodnionym przez Radę ds. WSiSW w dniu 20 lipca 2015 r.

Delegacje otrzymują w załączeniu dokument na powyższy temat, w brzmieniu uzgodnionym przez Radę ds. WSiSW w dniu 20 lipca 2015 r. Rada Unii Europejskiej Bruksela, 22 lipca 2015 r. (OR. en) 11130/15 ASIM 62 RELEX 633 NOTA Od: Do: Sekretariat Generalny Rady Delegacje Nr poprz. dok.: 10830/2/15 REV 2 ASIM 52 RELEX 592 Nr dok. Kom.:

Bardziej szczegółowo

ZAŁĄCZNIKI. wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady. w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej. {SWD(2017) 294 final}

ZAŁĄCZNIKI. wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady. w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej. {SWD(2017) 294 final} KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 13.9.2017 r. COM(2017) 482 final ANNEXES 1 to 7 ZAŁĄCZNIKI do wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej

Bardziej szczegółowo

PARLAMENT EUROPEJSKI

PARLAMENT EUROPEJSKI PARLAMENT EUROPEJSKI 2004 2009 Skonsolidowany tekst legislacyjny 26.4.2007 EP-PE_TC1-COD(2006)0127 ***I STANOWISKO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 26 kwietnia 2007 r. w celu

Bardziej szczegółowo

Ogólne ramy informowania i konsultacji członków korpusu służby cywilnej oraz pracowników centralnej administracji rządowej Porozumienie

Ogólne ramy informowania i konsultacji członków korpusu służby cywilnej oraz pracowników centralnej administracji rządowej Porozumienie Ogólne ramy informowania i konsultacji członków korpusu służby cywilnej oraz pracowników centralnej administracji rządowej Porozumienie Preambuła W grudniu 2013 r. Komisja przyjęła Unijne Ramy Jakości

Bardziej szczegółowo

badanie potrzeby i możliwości wprowadzenia dyrektywy w sprawie transgranicznego przenoszenia siedzib statutowych spółek.

badanie potrzeby i możliwości wprowadzenia dyrektywy w sprawie transgranicznego przenoszenia siedzib statutowych spółek. KONSULTACJE W SPRAWIE TRANSGRANICZNEGO PRZENOSZENIA SIEDZIB STATUTOWYCH SPÓŁEK Konsultacje prowadzone przez Dyrekcję Generalną ds. Rynku Wewnętrznego i Usług Wstęp Uwaga wstępna: Niniejszy dokument został

Bardziej szczegółowo

DYREKTYWA RADY. z dnia 14 października 1991 r.

DYREKTYWA RADY. z dnia 14 października 1991 r. DYREKTYWA RADY z dnia 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącym informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy (91/533/EWG) RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

Bardziej szczegółowo

ROCZNY PRZEGLĄD DOKONYWANY PRZEZ KOMISJĘ

ROCZNY PRZEGLĄD DOKONYWANY PRZEZ KOMISJĘ KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 7.2.2017 r. COM(2017) 67 final ROCZNY PRZEGLĄD DOKONYWANY PRZEZ KOMISJĘ rocznych sprawozdań z działalności państw członkowskich w sprawie kredytów eksportowych w rozumieniu

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY. Europejski program bezpieczeństwa lotniczego

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY. Europejski program bezpieczeństwa lotniczego KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 7.12.2015 r. COM(2015) 599 final SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Europejski program bezpieczeństwa lotniczego PL PL 1. KOMUNIKAT KOMISJI Z 2011

Bardziej szczegółowo

KOMUNIKAT PRASOWY KOMISJA EUROPEJSKA. Bruksela, 19 marca 2013 r.

KOMUNIKAT PRASOWY KOMISJA EUROPEJSKA. Bruksela, 19 marca 2013 r. KOMISJA EUROPEJSKA KOMUNIKAT PRASOWY Bruksela, 19 marca 2013 r. Bezpieczeństwo na drogach: UE odnotowuje najniższą w historii liczbę ofiar śmiertelnych i rozpoczyna prace nad strategią na rzecz zmniejszenia

Bardziej szczegółowo

DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW. Towarzyszący dokumentowi: Wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady

DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW. Towarzyszący dokumentowi: Wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady KOMISJA EUROPEJSKA Strasburg, dnia 8.3.2016 r. SWD(2016) 53 final DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW Towarzyszący dokumentowi: Wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 5.3.2009 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 61/1 I (Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 169/2009 z dnia 26 lutego

Bardziej szczegółowo

DECYZJA DELEGOWANA KOMISJI (UE) / z dnia r.

DECYZJA DELEGOWANA KOMISJI (UE) / z dnia r. KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 25.1.2018 C(2018) 287 final DECYZJA DELEGOWANA KOMISJI (UE) / z dnia 25.1.2018 r. dotycząca mającego zastosowanie systemu do celów oceny i weryfikacji stałości właściwości

Bardziej szczegółowo

A8-0249/139. Julie Girling Emisje niektórych rodzajów zanieczyszczenia atmosferycznego COM(2013)0920 C7-0004/ /0443(COD)

A8-0249/139. Julie Girling Emisje niektórych rodzajów zanieczyszczenia atmosferycznego COM(2013)0920 C7-0004/ /0443(COD) 21.10.2015 A8-0249/139 139 Jens Rohde i inni Artykuł 4 ustęp 1 1. Państwa członkowskie co najmniej ograniczają swoje roczne antropogeniczne emisje dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx), niemetanowych

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 20.10.2016 r. COM(2016) 665 final 2016/0326 (NLE) Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY zmieniająca decyzję 2009/790/WE upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do stosowania środka

Bardziej szczegółowo

2004R1925 PL

2004R1925 PL 2004R1925 PL 01.01.2007 001.001 1 Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość B ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1925/2004 z

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA RADY

Wniosek DECYZJA RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 5.7.2016 r. COM(2016) 440 final 2016/0202 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, protokołu (2015) zmieniającego załącznik dotyczący

Bardziej szczegółowo

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 4 sierpnia 2017 r. (OR. en) Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 4 sierpnia 2017 r. (OR. en) Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej Rada Unii Europejskiej Bruksela, 4 sierpnia 2017 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2017/0183 (NLE) 11618/17 FISC 172 WNIOSEK Od: Data otrzymania: 3 sierpnia 2017 r. Do: Nr dok. Kom.:

Bardziej szczegółowo

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 7 października 2016 r. (OR. en)

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 7 października 2016 r. (OR. en) Rada Unii Europejskiej Bruksela, 7 października 2016 r. (OR. en) 13015/16 FIN 631 PISMO PRZEWODNIE Od: Sekretarz Generalny Komisji Europejskiej, podpisał dyrektor Jordi AYET PUIGARNAU Data otrzymania:

Bardziej szczegółowo

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 10.9.2013 COM(2013) 621 final 2013/0303 (COD) C7-0265/13 Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniające Rozporządzenie Rady (WE) nr 718/1999 w sprawie

Bardziej szczegółowo

PROJEKT BUDŻETU KORYGUJĄCEGO NR 6 DO BUDŻETU OGÓLNEGO NA 2014 R. OGÓLNE ZESTAWIENIE DOCHODÓW

PROJEKT BUDŻETU KORYGUJĄCEGO NR 6 DO BUDŻETU OGÓLNEGO NA 2014 R. OGÓLNE ZESTAWIENIE DOCHODÓW KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 17.10.2014 r. COM(2014) 649 final PROJEKT BUDŻETU KORYGUJĄCEGO NR 6 DO BUDŻETU OGÓLNEGO NA 2014 R. OGÓLNE ZESTAWIENIE DOCHODÓW ZESTAWIENIE WYDATKÓW WEDŁUG SEKCJI Sekcja

Bardziej szczegółowo

ZAŁĄCZNIKI. Komunikatu Komisji

ZAŁĄCZNIKI. Komunikatu Komisji KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 14.12.2015 r. COM(2015) 639 final ANNEXES 3 to 4 ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK III: Ogólna ocena zasady dodatkowości (art. 95 RWP) ZAŁĄCZNIK IV: Terminy przedkładania i przyjmowania

Bardziej szczegółowo

MINISTERSTWO ŚRODOWISKA PODSEKRETARZ STANU

MINISTERSTWO ŚRODOWISKA PODSEKRETARZ STANU Warszawa, dnia 02-11-2015 r. MINISTERSTWO ŚRODOWISKA PODSEKRETARZ STANU Janusz Ostapiuk DGO-III.070.1.2015.MK Pani Małgorzata Kidawa-Błońska Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Odpowiadając na pismo

Bardziej szczegółowo

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY

Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 7.2.2017 r. COM(2017) 61 final 2017/0018 (NLE) Wniosek DECYZJA WYKONAWCZA RADY upoważniająca Republikę Estońską do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo

Bardziej szczegółowo

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 10.4.2013 COM(2013) 193 final 2013/0104 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniające rozporządzenie (WE) nr 450/2008 ustanawiające wspólnotowy

Bardziej szczegółowo

PARLAMENT EUROPEJSKI

PARLAMENT EUROPEJSKI PARLAMENT EUROPEJSKI 2004 Komisja Petycji 2009 17.04.2008 KOMUNIKAT DLA POSŁÓW Dotyczy: Petycji 0930/2002, którą złożyła Maria Hortatou (Grecja), w imieniu Stowarzyszenia Pracowników Kontraktowych OPAP

Bardziej szczegółowo

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 30.1.2019 r. COM(2019) 53 final 2019/0019 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie ustanowienia środków awaryjnych w dziedzinie koordynacji

Bardziej szczegółowo

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Tekst mający znaczenie dla EOG) L 131/48 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/779 z dnia 18 maja 2016 r. ustanawiające jednolite zasady dotyczące procedur ustalania, czy dany wyrób tytoniowy ma aromat charakterystyczny (Tekst

Bardziej szczegółowo

PROJEKT OPINII. PL Zjednoczona w różnorodności PL. Parlament Europejski 2016/0070(COD) Komisji Prawnej

PROJEKT OPINII. PL Zjednoczona w różnorodności PL. Parlament Europejski 2016/0070(COD) Komisji Prawnej Parlament Europejski 2014-2019 Komisja Prawna 2016/0070(COD) 17.1.2017 PROJEKT OPINII Komisji Prawnej dla Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego

Bardziej szczegółowo

ZAŁĄCZNIKI KOMUNIKATU KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ZAŁĄCZNIKI KOMUNIKATU KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 23.7.2014 r. COM(2014) 520 final ANNEXES 1 to 3 ZAŁĄCZNIKI do KOMUNIKATU KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Efektywność energetyczna i jej wkład w bezpieczeństwo

Bardziej szczegółowo

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 18 sierpnia 2017 r. (OR. en) Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej

Rada Unii Europejskiej Bruksela, 18 sierpnia 2017 r. (OR. en) Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej Rada Unii Europejskiej Bruksela, 18 sierpnia 2017 r. (OR. en) Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2017/0192 (NLE) 11696/17 FISC 174 WNIOSEK Od: Data otrzymania: 11 sierpnia 2017 r. Do: Nr dok. Kom.:

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 17.6.2011 KOM(2011) 352 wersja ostateczna SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW Drugie

Bardziej szczegółowo