Będziemy spacerować przed jednym z największych dowodów miłości dla kobiety Abu Simbel. Nocleg w wiosce nubijskiej na wyspie Elephantyna..

Transkrypt

1 Zapraszamy na odkrywanie nowego oblicza Egiptu - z dala od kurortów turystycznych, a obok najstarszych zabytków świata. Zobaczymy wspaniałe Edfu i jego świątynię, która była ośrodkiem kultu Horusa, zwiedzimy również Kom Ombo i przejdziemy przez bramę do Nubii i całej Afryki Aswanu. Noce spędzimy na Elefantynie - wyspie zamieszkałej przez Chnum - Boga Górnego Egiptu. Będziemy spacerować przed jednym z największych dowodów miłości dla kobiety Abu Simbel. W te kilka dni pokażemy Wam esencję prawdziwego Egiptu. Spotkacie na swojej drodze nie tylko wyjątkowe świątynie i pałace, ale poznacie również gościnność ludzi zamieszkujących te tereny tereny wciąż mało skażone turystyką komercyjną. Kontynuacja tygodniowego programu sylwestrowego w Marsa Alam: 8 3 stycznia 9 4 stycznia Transfer z Marsa Alam do Luxoru.. Zwiedzanie świątyni Karnak. Transfer do hotelu. Śniadanie. Transfer do Świątyń Edfu, Kom Ombo,, a następnie do Aswan. Nocleg w wiosce nubijskiej na wyspie Elephantyna stycznia Transfer do Abu Simbel,, zwiedzanie, powrót do Aswan: zwiedzanie High Dam (Wysoka Tama) i Świątyni na wyspie File. Nocleg w wiosce nubijskiej na wyspie Elephantyna. 6 stycznia Rejs feluką po Nilu,, czas wolny. Nocleg w wiosce nubijskiej na wyspie Elephantyna. 7 stycznia Transfer powrotny do Marsa Alam,, zakwaterowanie w hotelu 4* allinclusive. 8 stycznia wolny,, relaks na plaży lub nad basenem. Możliwość zrealizowania dodatkowych nurkowań lub wycieczek fakultatywnych. 9 stycznia wolny,, relaks na plaży lub nad basenem. Możliwość zrealizowania wycieczek fakultatywnych stycznia (sobota) Transfer na lotnisko, powrót do Polski. Program może nieznacznie ulec zmianie ze względu na warunki pogodowe i godziny przelotów

2 Cena: 850 euro W cenie: 1 nocleg w hotelu w Luxorze, ze śniadaniem 3 noclegi w wiosce nubijskiej na Wyspie Elephantyna (bez wyżywienia) 3 noclegi w hotelu 4* all inclusive w Marsa Alam Na całej trasie transfery klimatyzowanym prywatnym busem Opieka lokalnego przewodnika anglojęzycznego Bilety wstępu do wszystkich miejsc wymienionych w programie Rejs feluką po Nilu Opieka przewodnika z CTP Nautica Ubezpieczenie KL, NNW Cena nie zawiera: Posiłków nie wymienionych w programie Napiwków Za dopłatą możliwość zakwaterowanie w Hotelu zamiast w wiosce nubijskiej MARSA ALAM Wciąż zaliczane jest do najbardziej dziewiczych wakacyjnych miejscowości wypoczynkowych Egiptu. Region ten jest niesamowicie bogaty w roślinność oraz życie morskie. W żadnym innym regionie Egiptu morze nie jest tak kolorowe od żyjących tam ryb. Do największych plusów Marsa Alam zalicza się również duże, rozległe i zarazem gorące piaszczyste plaże. ASWAN Wysunięte najbardziej j na południe egipskie miasto. W swojej bardzo długiej historii zawsze odgrywał istotną rolę. Już od czasów starożytnych strzegł granicy Egiptu, był zarazem bramą do Nubii i całej Afryki. To właśnie tędy przebiegał szlak handlowy, którym przemieszczały się karawany wielbłądów obładowanych afrykańskimi skarbami, takimi jak kość słoniowa, złoto i przyprawy. Zresztą sama nazwa miejscowości oznaczała w starożytnym egipskim: handel.

3 Dużą atrakcją Aswanu jest pachnący przyprawami oraz sziszą bazar, gdzie na bajecznie kolorowych straganach piętrzą się figurki egipskich bogów, biżuteria, dywany, kolorowe poduszki i chusty. W Aswanie można kupić praktycznie wszystko, sklepiki wkomponowane są w ściany starych, zniszczonych budynków. Przed sklepami przesiadują Egipcjanie omawiając wszystko co zdarzyło się od poprzedniego spotkania. Aswański targ to miejsce gdzie można poczuć klimat prawdziwego Egiptu. W tym mieście dużo czasu spędziła Aghata Christi pisząc swoje powieści. ABU SIMBEL Położone niegdyś nad Nilem, teraz nad Jeziorem Nasera, w Dolnej Nubii, około 300 km na południe od Aswanu. W starożytności miasto rozwijało się prężnie dzięki znajdującym się w okolicy pokładom sjenitu (czerwonego granitu), miedzi i kamieni szlachetnych. W Abu Simbel znajduje się kompleks świątynny złożony z dwóch świątyń zbudowanych przez Ramzesa II. Świątynie zbudowano w XIII wieku p.n.e., prawdopodobnie w latach p.n.e., w czasie panowania faraona Ramzesa II. Miała ona ukazywać potęgę Egiptu przybyszom z Nubii. Wielka świątynia w Abu Simbel została poświęcona bogom słońca Amonowi-Re i Re-Horachte oraz bogu sztuki i rzemiosł Ptahowi. Tworzyła ona rozległy kompleks, wchodzący nawet 56 m w głąb skały. Mniejsza świątynia w Abu Simbel, poświęcona została bogini miłości i piękności Hathor oraz Nefertari. Fasadę tej świątyni zdobi sześć posągów - dwa posągi królowej usytuowane pomiędzy czterema przedstawiającymi Ramzesa. O nadzwyczajnym szacunku, jakim Ramzes darzył Nefertari świadczy fakt, że posągi Nefertari dorównują swą wysokością jego własnym posągom. Z powodu budowy Wysokiej Tamy Aswańskiej i zarazem, utworzenia Jeziora Nasera, wiele zabytkowych budowli w Nubii zostało zagrożonych zalaniem. Aby uchronić Abu Simbel przed zniszczeniem, w latach , świątynie zostały przeniesione ponad lustro wody, na miejsce położone około 65 m wyżej, w stosunku do swej uprzedniej lokalizacji. Operacja została sfinansowana przez rząd Egiptu i UNESCO. Kierownikiem prac był z ramienia UNESCO polski archeolog Kazimierz Michałowski. Koszt operacji wyniósł około 36 mln dolarów. W 1979 r. świątynia została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Warto wspomnieć o prof. Michałowskim, który będąc naszym rodakiem ma pomnik przed muzeum Kairskim w podzięce za wkład w archeologiczne prace w Egipcie. W Luksorze nadal działa Polska Misja Archeologiczna. Polacy maja ogromny wkład w odkrycia archeologiczne na terenie Egiptu. Abu Simbel stanowi w chwili obecnej jeden z najistotniejszych zabytków Egiptu. Nie dociera tam jednak linia kolejowa Kair-Aswan, tak więc można się tam dostać albo samolotem albo samochodem, w konwoju wyruszającym w nocy z Aswanu i docierającym na miejsce rano.

4 EDFU (Idfu, egip. Behdet, w czasach rzymskich Apollonopolis Magna) Miasto w południowym Egipcie na zachodnim brzegu Nilu. Stolica nomu, ośrodek produkcji rolniczej, nadgraniczne centrum handlowe. W czasach Starego Państwa pełniło rolę strażnika tzw. "bramy elefantyjskiej", chroniącej południową granicę państwa. Zamożność miasta wynikała z jego położenia na szlaku handlowym przez Pustynię Arabską nad Morze Czerwone i bliskości południowej granicy, oraz do Doliny Królów gdzie został pochowany Faraon Tutenchamon. Już w starożytnym Egipicie Edfu było ośrodkiem kultu Horusa. Budowę świątyni w miejscu wcześniejszej świątyni z czasów Nowego Państwa rozpoczął w 237 p.n.e. Ptolemeusz III, a zakończona została około roku 60 p.n.e. w czasach panowania Ptolemeusza XII. Należy ona aktualnie do najlepiej zachowanych egipskich budowli sakralnych z tego okresu i jest drugą co do wielkości spośród zachowanych świątyń w Egipcie (największą zachowaną świątynią jest Karnak). Jej ogromne pylony wysokości 35 m, szerokości 35 m i długości 137 m należą do największych. Relief zdobiący ścianę pylonów przedstawia Ptolemeusza XII zabijającego wrogów Egiptu w obecności Horusa i Hathor. Za pylonami wybudowano dziedziniec otoczony kolumnadą. Przejście przez pronaos prowadzi do sali hypostylowej. Dalej znajduje się sanktuarium. Długość całej świątyni wynosi 137 m, a jej szerokość to 79 m. Do dziś zachowała się w tej świątyni sala biblioteczna z wyrytym na ścianie katalogiem książek, zawierającym 21 działów. Na zachód od świątyni Horusa znajduje się tzw. Tell (Kom), miejsce badań archeologicznych z lat prowadzonych przez trzy kompanie wykopaliskowe archeologicznej misji polskofrancuskiej Uniwersytetu Warszawskiego i Francuskiego Instytutu Archeologii Wschodu w Kairze. Badania te, kierowane przez Kazimierza Michałowskiego, doprowadziły do odnalezienia cmentarzyska z okresu archaicznego. Na cmentarzysku tym znajduje się wiele grobowców rodzinnych z okresu Starego Państwa, z których najważniejsza jest mastaba Isi. Odkryte groby zbiorowe z okresu Średniego Państwa cechują się niespotykaną przedtem formą katakumb i pseudokolumbariów. Na szczycie tellu odkryto warstwy ptolemejsko-rzymskie i koptyjskie. Dają one obraz życia ludności rzemieślniczej i drobno kupieckiej zamieszkującej zachód miasta oraz urbanistyki tego okresu. Wśród znalezisk pochodzących z tych warstw należy wymienić rzymskie łaźnie publiczne i prywatne, mury obronne, dom lekarza-farmaceuty z III w. p.n.e. i pracownię rzeźbiarza z II w. p.n.e. Odnaleziono także

5 greckie, łacińskie i koptyjskie ostraka i papirusy. Większość odnalezionych zabytków sztuki i kultury materialnej znajduje się obecnie w warszawskim Muzeum Narodowym. KOM OMBO (egip. Nebit - Miasto złota, arab.,أم wym. Kaum Umbu, łac. Ambo i Ombi, pol. Ombria) Obecnie niewielkie, rolnicze miasto na południu Egiptu, słynące ze stojącej tam świątyni. W starożytności słynące z warsztatów rzemieślniczych, zajmujących się obróbką złota. Kom Ombo leży nad Nilem, 50 km na północ od Aswanu, co pozwalało czerpać zyski z cła, gdyż przebiegał tamtędy szlak handlowy z Nubii do Doliny Nilu. Okres głównego rozkwitu miasta przypada na czasy panowania Ptolemeusza V, gdy to w Kom Ombo (gr. Ombos) - powstał obóz, stacjonujących tam żołnierzy. Najstarsze odkryte ślady osadnictwa pochodzą z czasów XVIII dynastii. Najciekawszym zachowanym obiektem jest wzniesiona przez Totmesa III świątynia, rozbudowana przez Ptolemeuszy. Świątynia poświęcona była dwóm triadom boskim, które tworzyli: Sobek, Hathor i Chonsu oraz Haroeris (Horus starszy), Taneset-nofret nofret i Panebtaui. Cechą charakterystyczną świątyni jest wybudowanie dwóch naosów obok siebie i szeregu drzwi dla każdej triady bóstw osobno. W kaplicy Hathor przechowywane są mumie krokodyli. ELEFANTYNA (arab. Dżazirat Aswan) Wyspa na rzece Nil, poniżej pierwszej katarakty. Współcześnie stanowi część miasta Asuan, w południowym Egipcie. Wyspa ma około 1200 m długości i 400 m szerokości w najszerszym miejscu. Elefantyna znajduje się na granicy Egiptu i Nubii i w czasach starożytnych stanowiła punkt przeładunkowy dla statków, a także stanowisko obronne dla miasta. Według mitologii egipskiej, na wyspie tej zamieszkiwał Chnum, bóg katarakt o baraniej głowie. Bóg ten kontrolował wody Nilu ze swoich jaskiń pod wyspą. Był czczony jako jeden z trójki, w której skład wchodził on, jego żona Satis i jego córka Anuket. Istnieją dowody na to, że świątynia Chnum znajdowała się na wyspie już podczas panowania III dynastii. Także na południowym krańcu wyspy, znajdują się ruiny późniejszej świątyni Chnuma, która została całkowicie przebudowana w okresie 30. dynastii.

6 Wykopaliska prowadzone przez Niemiecki Instytut Archeologiczny doprowadziły do wielu odkryć, w tym do odnalezienia zmumifikowanego barana - Chnuma. Znaleziska można obejrzeć w muzeum na Elefantynie. Na wyspie odnaleziono również artefakty pochodzące z czasów przed istnieniem dynastii. Najstarsze obecne na wyspie ruiny to granitowa piramida schodkowa z czasów trzeciej dynastii oraz mała kaplica, zbudowana przez lokalnego władcę z szóstej dynastii - Hekayiba. Do innych zabytkowych znalezisk z Elefantyny zaliczyć można fragmenty Kalendarza Elefantyńskiego, datowanego na czasy panowania Tutmosisa (Totmesa) III. Stela ta jest jednym z trzech dokumentów staroegipskich wykorzystanych dla celów datowania sotisowego. Istnienie cyklu Sotisa potwierdzają podwójnie datowane dokumenty wspólnoty żydowskiej, które odkryto także na Elefantynie. Znajduje się tam również jeden z najstarszych nilometrów w Egipcie. Nilometr ten został zrekonstruowany w czasach starożytnego Rzymu i był używany jeszcze w XIX wieku. Dziewięćdziesiąt stopni, które prowadzą do rzeki, jest ponumerowanych cyframi arabskimi, rzymskimi oraz za pomocą egipskich hieroglifów. Przed rokiem 1822, na Elefantynie znajdowały się świątynie Tutmosisa III oraz Amenhotepa III, lecz zostały wtedy zniszczone w czasie panowania osmańskiego. Świątynia na Elefantynie nazywana Domem Jahwe (Jahou, JHW), była miejscem politeistycznych wierzeń gdyż funkcjonował w niej także kult Chnuma. Związki boga Izraela z Chnumem, wyobrażanym jako mężczyzna z głową barana, kojarzą się z dęciem w róg barani z okazji świąt Rosz ha-szana. FILE (Philae) Egipska wyspa na Nilu na wysokości I katarakty. W czasach starożytnych na wyspie znajdował się ośrodek kultu Izydy. W starożytnym Egipcie wierzono, że pierwszym kawałkiem lądu, który wynurzył się z wód Chaosu, była właśnie wyspa File. Najstarsze odkryte na wyspie ruiny datowane są na IV wiek p.n.e. W czasach Ptolemejskich i rzymskich na wyspie wybudowano wielką świątynię Izydy - mammisi, kaplice Ozyrysa i Horusa, świątynie Hathor, Imhotepa oraz kiosk (pawilon) Trajana i kaplicę Augusta. Budowę świątyni Izydy rozpoczął Nektanebo I, król XXX dynastii. W okresie rządów greckich i rzymskich świątynia została rozbudowana. Świątynia na File była jednym z najdłużej istniejących miejsc kultu pogańskiego, została zamknięta dopiero w połowie VI wieku z rozkazu cesarza Justyniana. Do wnętrza świątyni prowadzi przejście pomiędzy dwoma pylonami o wysokości 18,0 m. Pylony ozdobione są reliefami ukazującymi króla Ptolemeusza XII zabijającego wrogów. Na dziedzińcu, po zachodniej jego stronie znajduje się mammisi z czasów Ptolemeusza Euergestesa II i Ptolemeusza XII. Za dziedzińcem, po przejściu przez drugi pylon o wysokości 22,0 m, dochodzi się do sali hypostylowej. Wewnątrz sanktuarium znajduje się otoczony kilkoma salami naos z kryptą. Położony nad brzegiem Nilu pawilon (kiosk) Trajana (z początku II wieku) to portyk o 14 kolumnach. Służył on jako miejsce

7 wypoczynku podczas ceremonii kultowych. Budowla ta należy do najmniej zniszczonych. Zespół świątynny był ostatnim miejscem kultu wierzeń egipskich. Wybudowanie Wysokiej Tamy w Asuanie spowodowało spiętrzenie wód Nilu. Skutkiem tego, wyspa przez około 9 miesięcy w roku jest zatopiona. Z tego powodu świątynia w znacznym stopniu uległa zniszczeniu. Przede wszystkim ucierpiała polichromia. Działania UNESCO doprowadziły do uratowania zabytku. W 1970 r. rozpoczęto prace, które doprowadziły do przeniesienia i rekonstrukcji zespołu świątynnego Izydy na wyżej położonej wyspie Agilkia. Prace zakończono w 1980 r. W 1979 zabytki z wyspy File zostały wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. WYSOKA TAMA (Wysoka Tama Asuańska, Wielka Tama Asuańska) - jedna z dwóch tam na Nilu, w pobliżu miasta Asuan w Egipcie. Wysoka Tama ma długość 3600 m, szerokość u podstawy 980 m i 40 m u szczytu oraz wysokość 111 m. Do jej zbudowania użyte zostały 43 miliony m³ materiału. Maksymalna przepustowość tamy wynosi m³/s. W okolicy zachodniego końca tamy, znajduje się wieża w kształcie kwiatu lotosu. Wybudowana została jako pomnik przyjaźni egipsko-radzieckiej, dla upamiętnienia pomocy ZSRR przy budowie Wysokiej Tamy.