CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO, OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA

Transkrypt

1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO, OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA 1

2 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 2

3 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Meropenem ACIC, 500 mg Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. Meropenem ACIC, 1 g Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda fiolka 500 mg zawiera 104 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 2,0 meq sodu (około 45 mg). Każda fiolka 1g zawiera 208 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 4,0 meq sodu (około 90 mg). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Krystaliczny proszek biały do jasnożółtego. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Produkt leczniczy Meropenem ACIC jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy (patrz punkty 4.4 i 5.1): - zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc - zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy; - powikłane zakażenia dróg moczowych; - powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; - zakażenia śród- i poporodowe; - powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; - ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Produkt leczniczy Meropenem ACIC można stosować w leczeniu gorączkujących pacjentów z neutropenią, jeżeli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Poniższe tabele zawierają ogólne zalecenia dotyczące dawkowania. Dawka i czas leczenia meropenemem powinny uwzględniać rodzaj leczonego zakażenia, w tym jego ciężkość i odpowiedź kliniczną. Dawkowanie 3

4 U dorosłych i młodzieży dawka 2 g, trzy razy na dobę i dawka do 40 mg/kg mc. trzy razy na dobę u dzieci może być szczególnie właściwa podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia szpitalne bakteriami Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp. Należy dodatkowo rozważyć schemat dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz poniżej). Dorośli i młodzież Zakażenie Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy Powikłane zakażenia dróg moczowych Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej Zakażenie śród- i poporodowe Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią Dawka podawana co 8 godzin 500 mg lub 1 g 2 g 500 mg lub 1 g 500 mg lub 1 g 500 mg lub 1 g 500 mg lub 1 g 2 g 1 g Meropenem podaje się zwykle w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Alternatywnie dawki do 1 g można podawać w trwającym około 5 minut wstrzyknięciu dożylnym (bolusie). Dostępne dane potwierdzające bezpieczeństwo stosowania u dorosłych dawki 2 g we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) są ograniczone. Zaburzenie czynności nerek Dawkę dla dorosłych i młodzieży należy zmodyfikować, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 51 ml/min, patrz niżej. Dane potwierdzające taką modyfikację dla jednostkowej dawki 2 g są ograniczone. Klirens kreatyniny (ml/min) Dawka (na podstawie jednostkowych dawek 500 mg, 1 g lub 2 g, patrz tabela wyżej) Częstość podawania jedna dawka jednostkowa co 12 godzin pół dawki jednostkowej co 12 godzin < 10 pół dawki jednostkowej co 24 godziny Meropenem jest usuwany z krążenia metodą hemodializy i hemofiltracji. Odpowiednią dawkę należy podać po zakończeniu cyklu hemodializy. Nie ustalono zaleceń odnośnie dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej. Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4). 4

5 Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek lub z klirensem kreatyniny większym niż 50 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna. Dzieci i młodzież Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności meropenemu u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy ani nie ustalono dla nich optymalnego schematu dawkowania. Jednak ograniczone dane farmakokinetyczne świadczą o tym, że odpowiednim schematem dawkowania może być podawanie meropenemu w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin (patrz punkt 5.2). Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat, o masie ciała do 50 kg W tabeli niżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania; Zakażenie Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy Powikłane zakażenia dróg moczowych Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowordzeniowych Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią Dawka podawana co 8 godzin 10 lub 20 mg/kg 40 mg/kg 10 lub 20 mg/kg 10 lub 20 mg/kg 10 lub 20 mg/kg 40 mg/kg 20 mg/kg Dzieci o masie ciała większej niż 50 kg Należy podawać dawkę zalecaną dla pacjentów dorosłych. Brak doświadczenia dotyczącego stosowania produktu leczniczego u dzieci z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podawania Meropenem podaje się w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Alternatywnie, można podawać meropenem w dawkach do 20 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym trwającym około 5 minut. Dostępne są ograniczone dane potwierdzające bezpieczeństwo podawania dzieciom dawki 40 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym (bolus). 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Nadwrażliwość na którykolwiek lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcje anafilaktyczne, ciężkie reakcje skórne) na którykolwiek inny lek przeciwbakteryjny z grupy beta-laktamów (np. penicyliny lub cefalosporyny). 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Wybierając meropenem do leczenia konkretnego pacjenta należy ocenić przydatność podawania leku przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów na podstawie takich czynników, jak ciężkość zakażenia, 5

6 występowanie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne i ryzyko związane z zakażeniem bakterią oporną na karbapenemy. Tak jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, odnotowano ciężkie i sporadyczne śmiertelne reakcje nadwrażliwości (patrz punkty 4.3 i 4.8). Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, mogą być również nadwrażliwi na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej należy przerwać podawanie produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie postępowanie. Podczas stosowania prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym meropenemu, odnotowano występowanie zapalenia okrężnicy związanego ze stosowaniem antybiotyków i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów, u których biegunka wystąpi podczas lub po zakończeniu leczenia meropenemem (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie podawania leku i zastosowanie specyficznego leczenia zakażeń Clostridium difficile. Nie należy stosować produktów leczniczych hamujących perystaltykę jelit. Podczas leczenia karbapenemami, w tym meropenemem, niezbyt często notowano napady drgawek (patrz punkt 4.8). Podczas leczenia meropenemem należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (zaburzenia czynności wątroby z cholestazą i cytolizą) (patrz punkt 4.8). Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów z istniejącymi uprzednio zaburzeniami czynności wątroby podczas leczenia meropenemem należy kontrolować czynność wątroby. Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2). Podczas leczenia meropenemem może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego/walproinianu sodu (patrz punkt 4.5). Meropenem ACIC 500 mg: Meropenem ACIC 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód. Meropenem ACIC 1 g: Meropenem ACIC 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód. Meropenem ACIC 500 mg: Ten produkt leczniczy zawiera około 2,0 meq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Meropenem ACIC 1 g: Ten produkt leczniczy zawiera około 4,0 meq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji z innymi niż probenecyd produktami leczniczymi. Probenecyd konkuruje z meropenemem o aktywne wydzielanie kanalikowe, dlatego hamuje wydalanie meropenemu przez nerki, co powoduje wydłużenie okresu półtrwania w 6

7 fazie eliminacji oraz zwiększenie stężenia meropenemu w osoczu. Należy zachować ostrożność, jeżeli probenecyd stosuje się jednocześnie z meropenemem. Nie badano możliwego wpływu meropenemu na wiązanie z białkami lub na metabolizm innych produktów leczniczych. Jednak meropenem wiąże się z białkami osocza w tak małym stopniu, że nie należy spodziewać się interakcji z innymi lekami, zachodzących w tym mechanizmie. Jednoczesne podawanie kwasu walproinowego i karbapenemów powodowało w ciągu dwóch dni zmniejszenie się stężenia kwasu walproinowego we krwi o 60% 100%. Zmniejszanie się stężenia następuje szybko, jest duże i nie wydaje się możliwe do opanowania, dlatego należy unikać skojarzonego stosowania kwasu walproinowego i karbapenemów (patrz punkt 4.4). Doustne leki przeciwzakrzepowe Jednoczesne stosowanie antybiotyków i warfaryny może nasilać jej działanie przeciwzakrzepowe. U pacjentów, którzy otrzymywali jednocześnie leki przeciwbakteryjne donoszono o wielu przypadkach zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny. Ryzyko może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku i stanu ogólnego pacjenta, dlatego trudno jest ocenić wpływ stosowanego antybiotyku na zwiększenie INR (międzynarodowy wskaźnik znormalizowany, ang. International Normalized Ratio). Podczas i krótko po jednoczesnym podaniu antybiotyków i doustnego leku przeciwzakrzepowego zaleca się częstą kontrolę INR. 4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację Płodność Brak danych odnośnie potencjalnego oddziaływania meropenemu na płodność mężczyzn i kobiet. Ciąża Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania meropenemu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W celu zachowania ostrożności, zaleca się unikać stosowania meropenemu w okresie ciąży. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy meropenem przenika do mleka ludzkiego. Niewielkie stężenia meropenemu wykrywano w mleku karmiących zwierząt. Biorąc pod uwagę korzyści z leczenia dla kobiety należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub o przerwaniu /nie podejmowaniu terapii meropenemem. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Nie przeprowadzono badań wpływu meropenemu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. 4.8 Działania niepożądane W przeglądzie danych dotyczących 5026 zastosowań meropenemu u 4872 pacjentów, najczęściej notowanymi działaniami niepożądanymi leku były: biegunka (2,3%), wysypka (1,4%), nudności/wymioty (1,4%) oraz odczyny zapalne w miejscu injekcji (1,1%). Najczęściej zgłaszanymi zmianami w wynikach badań laboratoryjnych po zastosowaniu meropenemu były: trombocytoza (1,6%) i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1,5% 4,3%). Wymienione w tabeli działania niepożądane o nieznanej częstości odnotowano po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu, lecz nie obserwowano ich u 2367 pacjentów, którzy brali udział w badaniach klinicznych meropenemu podawanego dożylnie i domięśniowo przed uzyskaniem dopuszczenia do obrotu. 7

8 Wszystkie działania niepożądane podano w poniższej tabeli zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością: bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do <1/10), niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100), rzadko ( 1/ do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, reakcje niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Tabela 1 Klasyfikacja układów i narządów Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zaburzenia układu immunologicznego Częstość Niezbyt często Często Niezbyt często Nieznana Nieznana Działanie niepożądane drożdżyca jamy ustnej i pochwy trombocytemia Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy Niezbyt często eozynofilia, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja (patrz punkty 4.3 i 4.4) parestezje Rzadko drgawki (patrz punkt 4.4) Zaburzenia żołądka i jelit Często biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha Nieznana zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyku (patrz punkt 4.4) Zaburzenia wątroby Często zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub dehydrogenazy mleczanowej we krwi Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia nerek i dróg moczowych Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często Często Niezbyt często Nieznana Nieznana Często Niezbyt często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi wysypka, świąd pokrzywka toksyczne martwicze oddzielanie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi stan zapalny, ból zakrzepowe zapalenie żył 8

9 Nieznana ból w miejscu podania Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C PL Warszawa, Tel.: Faks: mailto:ndl@urpl.gov.pl 4.9 Przedawkowanie U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić przedawkowanie względne, jeśli dawki nie zmodyfikowano w sposób opisany w punkcie 4.2. Ograniczone doświadczenie z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu wskazuje, że jeśli po przedawkowaniu wystąpią działania niepożądane, odpowiadają one profilowi działań niepożądanych opisanych w punkcie 4.8; mają na ogół niewielkie nasilenie i ustępują po odstawieniu leku lub zmniejszeniu jego dawki. Należy rozważyć leczenie objawowe. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek produkt leczniczy jest szybko wydalany przez nerki. Meropenem i jego metabolit można usunąć z organizmu metodą hemodializy. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego; karbapenemy,kod ATC: J01DH02 Mechanizm działania Działanie bakteriobójcze meropenemu polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych przez wiązanie się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP, ang. Penicillin Binding Protein). Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD) Wykazano, że podobnie jak w przypadku innych beta-laktamowych leków przeciwbakteryjnych, skuteczność działania meropenemu zależy od czasu, w jakim stężenie leku przekracza minimalne stężenie hamujące (T > MIC). W modelach nieklinicznych meropenem wykazywał działanie, gdy jego stężenia przekraczające MIC, określone dla drobnoustrojów wywołujących zakażenie, utrzymywały się w osoczu przez około 40% czasu między kolejnymi dawkami. Takich wartości nie ustalono w warunkach klinicznych. Mechanizm oporności Oporność bakterii na meropenem może wynikać ze: (1) zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych (na skutek zmniejszonego wytwarzania poryn), (2) zmniejszonego powinowactwa do docelowych białek wiążących penicyliny, (3) zwiększonej ekspresji składników pompy usuwającej lek z wnętrza komórki i (4) wytwarzania beta-laktamaz, które mogą hydrolizować karbapenemy. Na terenie Unii Europejskiej donoszono o występowaniu lokalnych skupisk zakażeń wywołanych bakteriami opornymi na karbapenemy. Nie ma wynikającej z mechanizmu działania oporności krzyżowej między meropenemem i lekami z grupy chinolonów, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin. Jednak bakteria może wykazywać 9

10 oporność na więcej niż jedną grupę antybiotyków, jeśli w mechanizmie jej powstania bierze udział brak przepuszczalności i (lub) pomp(y) usuwające produkt leczniczy z wnętrza komórki bakteryjnej. Stężenia graniczne Niżej przedstawiono wartości graniczne MIC zgodnie z zaleceniami Europejskiej Komisji Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST). Kliniczne wartości graniczne MIC meropenemu wg EUCAST ( , v. 3.1) Drobnoustrój Wrażliwe (susceptible, S) (mg/l) Enterobacteriaceae 2 > 8 Pseudomonas 2 > 8 Acinetobacter 2 > 8 Grupy Streptococcus A, B, C, G 2 > 2 Streptococcus pneumoniae 1 2 > 2 Inne paciorkowce 2 2 Enterococcus Staphylococcus 2 odsyłacz 3 odsyłacz 3 Haemophilus influenzae 1 i Moraxella catarrhalis 2 > 2 Neisseria meningitidis 2, 4 0,25 > 0,25 Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie 2 > 8 Bakterie beztlenowe Gram-ujemne 2 > 8 Stężenia graniczne niezwiązane z 2 > 8 żadnym gatunkiem 5 Oporne (resistant, R) (mg/l) 1 Stężenia graniczne meropenemu dla Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wynoszą 0,25/1 mg/l. 2 Szczepy, których MIC przekracza wartość graniczną S/I, są rzadkie lub do tej pory nie notowane. Identyfikację i testy lekowrażliwości takiego wyizolowanego szczepu trzeba powtórzyć i, w razie potwierdzenia wyniku, przesłać ten szczep do laboratorium referencyjnego. Do czasu uzyskania dowodu dotyczącego odpowiedzi klinicznej dla potwierdzonych szczepów, których MIC przekracza aktualną wartość graniczną oporności, należy je zgłaszać jako oporne. 3 O wrażliwości gronkowców na meropenem wnioskuje się na podstawie wrażliwości na metycylinę. 4 Stężenia graniczne meropenemu wobec Neisseria meningitidis dotyczą tylko zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. 5 Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem zostały określone głównie na podstawie danych PK/PD i są niezależne od rozkładu wartości MIC, określone dla poszczególnych gatunków. Stosuje się je dla gatunków niewymienionych w tabeli i jej odnośnikach. -- = Nie zaleca się badania wrażliwości, gdyż leczenie tym produktem leczniczym zakażeń wywołanych tymi gatunkami bakterii jest niecelowe. Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może różnić się w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć porady 10

11 specjalisty, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność produktu leczniczego (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości. Listę niżej wymienionych patogenów utworzono na podstawie doświadczenia klinicznego i wytycznych terapeutycznych. Gatunki zwykle wrażliwe Tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis $ Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę) Staphylococcus species (wrażliwe na metycylinę) w tym Staphylococcus epidermidis Streptococcus agalactiae (grupa B) Grupa Streptococcus milleri (S. anginosus, S. constellatus, and S. intermedius) Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes (grupa A) Tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter freudii Citrobacter koseri Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Haemophilus influenzae Klebsiella oxytoca Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Neisseria meningitides Proteus mirabilis Proteus vulgaris Serratia marcescens Beztlenowe bakterie Gram-dodatnie Clostridium perfringens Peptoniphilus asaccharolyticus Peptostreptococcus species (w tym P. micros, P anaerobius, P. magnus) Beztlenowe bakterie Gram-ujemne Bacteroides caccae Grupa Bacteroides fragilis Prevotella bivia Prevotella disiens Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytej Tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecium $ Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter species Burkholderia cepacia Pseudomonas aeruginosa Organizmy o oporności wrodzonej Tlenowe bakterie Gram-ujemne Stenotrophomonas maltophilia Legionella species 11

12 Inne drobnoustroje Chlamydophila pneumoniae Chlamydophila psittaci Coxiella burnetii Mycoplasma pneumoniae $ Gatunki, które wykazują naturalną pośrednią wrażliwość. Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na meropenem. Oporność 50% w co najmniej jednym kraju UE. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne U zdrowych osób średni okres półtrwania w osoczu wynosi około 1 godziny, średnia objętość dystrybucji około 0,25 l/kg (11 27 l)) i średni klirens 287 ml/min dla dawki 250 mg, zmniejszający się do 205 ml/min dla dawki 2 g. Po podaniu dawek 500 mg, mg i mg w 30-minutowej infuzji średnie wartości C max wynoszą, odpowiednio, około 23, 49 i 115 µg/ml, a odpowiadające im wartości AUC 39,3; 62,3 i 153 µg godz./ml. Po podaniu dawek 500 mg i mg w infuzji trwającej 5 minut wartości C max wynoszą 52 i 112 µg/ml. Wielokrotne podawanie meropenemu osobom z prawidłową czynnością nerek w odstępach 8 godzin nie powoduje kumulacji leku. Badanie u 12 pacjentów, którym po zabiegach chirurgicznych z powodu zakażenia w obrębie jamy brzusznej podawano meropenem w dawce mg co 8 godzin, wykazało porównywalne wartości C max i okresu półtrwania z wartościami u osób zdrowych, ale większą objętość dystrybucji (27 l). Dystrybucja Średnie wiązanie meropenemu z białkami osocza wynosi około 2% i jest niezależne od stężenia. Po szybkim podaniu (trwającym 5 minut lub krócej) farmakokinetyka przebiega dwuwykładniczo, ale jest to dużo mniej widoczne po 30-minutowej infuzji. Wykazano, że meropenem dobrze przenika do różnych płynów i tkanek, w tym płuc, wydzieliny oskrzelowej, żółci, płynu mózgowo-rdzeniowego, tkanek żeńskich narządów płciowych, skóry, powięzi, mięśni i wysięku do jamy otrzewnej. Metabolizm Meropenem jest metabolizowany w procesie hydrolizy pierścienia beta-laktamowego, z wytworzeniem nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu. W warunkach in vitro meropenem wykazuje mniejszą niż imipenem wrażliwość na hydrolizę przez ludzką dehydropeptydazę-i (DHP-I), dlatego nie jest konieczne jednoczesne stosowanie inhibitora DHP-I. Eliminacja Meropenem jest wydalany głównie przez nerki w niezmienionej postaci. Około 70% (50% 75%) podanej dawki wydalane jest w ciągu 12 godzin w niezmienionej postaci, a kolejne 28% w postaci mikrobiologicznie nieczynnego metabolitu. Wydalanie z kałem stanowi tylko około 2% podanej dawki. Zmierzony klirens nerkowy i wpływ probenecydu wskazują, że meropenem podlega zarówno przesączaniu kłębuszkowemu, jak i wydzielaniu w kanalikach nerkowych. Niewydolność nerek Zaburzenia czynności nerek powodują zwiększenie wartości AUC w osoczu i wydłużenie okresu półtrwania meropenemu. Wartość AUC zwiększała się 2,4-krotnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CrCl ml/min), 5-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami (CrCl 4 23 ml/min) i 10-krotnie u pacjentów poddawanych hemodializie (CrCl < 2 ml/min) w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek (CrCl > 80 ml/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wartość AUC dla nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu z otwartym pierścieniem była także znacząco zwiększona. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek zaleca się modyfikację dawki (patrz punkt 4.2). 12

13 Meropenem jest usuwany metodą hemodializy, a klirens podczas hemodializy jest około 4-krotnie większy niż u pacjentów z bezmoczem. Niewydolność wątroby W badaniu z udziałem pacjentów z poalkoholową marskością wątroby wykazano brak wpływu choroby wątroby na właściwości farmakokinetyczne meropenemu po podaniu dawek wielokrotnych. Dorośli Badania farmakokinetyczne przeprowadzone u osób chorych nie wykazały znaczących różnic w porównaniu z farmakokinetyką u osób zdrowych z równoważną czynnością nerek. W modelu populacyjnym opracowanym na podstawie danych od 79 pacjentów z zakażeniem w obrębie jamy brzusznej lub zapaleniem płuc, wykazano zależność objętości centralnego kompartmentu od masy ciała, a klirensu od klirensu kreatyniny i wieku. Dzieci Badania farmakokinetyki u niemowląt i dzieci z zakażeniem wykazały, że wartości C max po podaniu meropenemu w dawkach 10, 20 i 40 mg/kg mc. były zbliżone do wartości u dorosłych po podaniu dawek, odpowiednio 500, i mg. Porównanie wykazało zgodność danych farmakokinetycznych w zakresie dawek i okresów półtrwania, z danymi obserwowanymi u dorosłych, z wyjątkiem najmłodszych dzieci (w wieku < 6 miesięcy, u których t 1/2 wynosi 1,6 godziny). Średni klirens meropenemu wynosił 5,8 ml/min/kg mc. (6 12 lat), 6,2 ml/min/kg mc. (2 5 lat), 5,3 ml/min/kg mc. (6 23 miesięcy) i 4,3 ml/min/kg mc. (2 5 miesięcy). W ciągu 12 godzin około 60% dawki jest wydalane w moczu w postaci meropenemu, a następne 12% w postaci metabolitu. Stężenie meropenemu w płynie mózgowo-rdzeniowym u dzieci z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stanowi około 20% stężenia w osoczu, jednak istnieje znacząca zmienność osobnicza. Farmakokinetyka meropenemu u noworodków wymagających leczenia przeciwzakaźnego wykazywała większy klirens u noworodków w starszym wieku chronologicznym lub ciążowym, z ogólnym średnim okresem półtrwania wynoszącym 2,9 godziny. U 95% wcześniaków i u 91% noworodków urodzonych o czasie, symulacja Monte Carlo przeprowadzona w oparciu o populacyjny model farmakokinetyczny wykazała, że podawanie dawki 20 mg/kg mc. co 8 godzin zapewniało utrzymywanie się stężenia meropenemu powyżej wartości MIC określonych dla P. aeruginosa przez ponad 60% czasu (T > MIC) między kolejnymi dawkami. Osoby w podeszłym wieku Badania farmakokinetyki u zdrowych osób w podeszłym wieku (65 80 lat) wykazały zmniejszenie klirensu osoczowego, co korelowało ze związanym z wiekiem zmniejszeniem klirensu kreatyniny i mniejszą redukcją klirensu pozanerkowego. U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawki nie jest konieczna poza przypadkami umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (patrz punkt 4.2). 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Badania na zwierzętach wskazują, że meropenem jest dobrze tolerowany przez nerki. Histologicznie dowiedzione uszkodzenie kanalików nerkowych obserwowano u myszy i psów jedynie po jednorazowym podaniu dawek mg/kg mc. oraz w badaniu u małp otrzymujących przez 7 dni dawkę 500 mg/kg mc. Meropenem jest na ogół dobrze tolerowany przez ośrodkowy układ nerwowy. W badaniach toksyczności ostrej u gryzoni obserwowano działanie na ośrodkowy układ nerwowy po podaniu dawek przekraczających mg/kg mc. Wartość LD 50 meropenemu u gryzoni po podaniu dożylnym jest większa niż 2000 mg/kg mc. W trwających do 6 miesięcy badaniach z dawkami wielokrotnymi meropenemu obserwowano tylko niewielkie zmiany, w tym zmniejszenie parametrów czerwonokrwinkowych u psów. 13

14 W badaniach na szczurach po podaniu dawek do 750 mg/kg mc. i na małpach po podaniu dawek do 360 mg/kg mc. nie dowiedziono potencjalnego działania mutagennego, ani toksycznego wpływu na reprodukcję. We wstępnym badaniu na małpach po podaniu dawki 500 mg/kg mc. stwierdzono zwiększenie częstości poronień. U młodych zwierząt w porównaniu z osobnikami dorosłymi nie stwierdzono zwiększonej wrażliwości na meropenem. Produkt leczniczy w postaci dożylnej był dobrze tolerowany przez zwierzęta. W badaniach na zwierzętach meropenem i jego jedyny metabolit miały podobny profil toksyczności. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Sodu węglan bezwodny. 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie Okres ważności 36 miesięcy Po odtworzeniu: przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy podawać natychmiast po sporządzeniu. Czas od rozpoczęcia rozpuszczenia do zakończenia wstrzyknięcia dożylnego nie powinien przekraczać jednej godziny. 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Ten produkt leczniczy nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania. Warunki przechowywania produktu leczniczego po odtworzeniu, patrz punkt 6.3. Nie zamrażać przygotowanego roztworu. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania Meropenem ACIC, 500 mg: 674 mg proszku w fiolkach o pojemności 20 ml z bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku. Meropenem ACIC, 1 g: mg proszku w fiolkach o pojemności 30 ml z bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy chlorobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku. Produkt leczniczy dostępny jest w opakowaniach zawierających 1 lub 10 fiolek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania 14

15 Wstrzyknięcie Meropenem stosowany do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego można rozpuścić w jałowej wodzie do wstrzykiwań. Infuzja Zawartość fiolki z meropenemem stosowanym w infuzji dożylnej można rozpuścić bezpośrednio w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy do infuzji. Każda fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użycia. W trakcie przygotowywania roztworu oraz jego podawania należy zachować standardowe warunki aseptyki. Przed użyciem roztwór należy wstrząsnąć. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU ACIC Europe Limited Leontiou, 163, CLERIMOS BUILIDING, 2 nd floor 3022 Limassol Cypr 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 500mg: g: DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 12/06/ DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 04/

16 OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ 16

17 INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH OPAKOWANIE KARTONOWE 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH Substancje pomocnicze: Sodu węglan bezwodny Dodatkowe informacje, patrz ulotka. 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji 1 fiolka 10 fiolek 5. SPOSÓB I DROGA PODANIA Do podania dożylnego. Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. Tylko do jednorazowego użytku. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności (EXP) 17

18 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA Po odtworzeniu: Przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy zużyć natychmiast. Czas od rozpoczęcia przygotowywania roztworu do zakończenia jego podawania we wstrzyknięciu dożylnym lub infuzji nie powinien przekraczać jednej godziny. Nie zamrażać przygotowanego roztworu. 10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO ACIC Europe Limited Leontiou, 163, CLERIMOS BUILIDING, 2 nd floor 3022 Limassol Cypr 12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 13. NUMER SERII Nr serii: 14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Produkt leczniczy wydawany z przepisu lekarza Rp 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE A MEROPENEM ACIC 500 MG MEROPENEM ACIC 1 G 18

19 INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH FIOLKA 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH Substancje pomocnicze: sodu węglan bezwodny Dodatkowe informacje, patrz ulotka. 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Fiolka 20 ml Fiolka 30 ml 5. SPOSÓB I DROGA PODANIA Do podania dożylnego. Tylko do jednorazowego użytku. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności (EXP) 19

20 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA Po odtworzeniu: zużyć w ciągu jednej godziny. Nie zamrażać sporządzonego roztworu. 10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO ACIC Europe Limited Cypr 12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 13. NUMER SERII Nr serii: 14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE A 20

21 ULOTKA DLA PACJENTA 21

22 Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji Meropenemum Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same. - Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4. Spis treści ulotki: 1. Co to jest lek Meropenem ACIC i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC 3. Jak stosować lek Meropenem ACIC 4. Możliwe działania niepożądane 5. Jak przechowywać lek Meropenem ACIC 6. Zawartość opakowania i inne informacje 1. Co to jest lek Meropenem ACIC i w jakim celu się go stosuje Lek Meropenem ACIC należy do grupy leków nazywanych antybiotykami karbapenemowymi. Jego działanie polega na niszczeniu bakterii, które mogą wywoływać ciężkie zakażenia. - Zakażenia płuc (zapalenie płuc) - Zakażenia płuc i oskrzeli u pacjentów z mukowiscydozą - Powikłane zakażenia dróg moczowych - Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej - Zakażenia, które mogą się pojawić podczas i po porodzie - Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich - Ostre bakteryjne zakażenie mózgu (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) Lek Meropenem ACIC może być stosowany w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeśli podejrzewa się u nich zakażenie bakteryjne. 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC Kiedy nie stosować leku Meropenem ACIC jeśli pacjent ma uczulenie na meropenem lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienione w punkcie 6) jeśli pacjent ma uczulenie na inne antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny lub karbapenemy, gdyż może być również uczulony na meropenem Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC należy poinformować lekarza: 22

23 - jeśli pacjent ma problemy zdrowotne, takie jak zaburzenia czynności wątroby lub nerek - jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka biegunka po zastosowaniu innych antybiotyków Wynik testu Coombsa wykonywanego podczas leczenia może być dodatni, co świadczy o występowaniu przeciwciał, które mogą niszczyć krwinki czerwone. Lekarz omówi to z pacjentem. W razie wątpliwości, czy którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji dotyczy pacjenta, należy o tym powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC. Dzieci Leku Meropenem ACIC nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 3 miesiąca życia. Inne leki i Meropenem ACIC Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Lek Meropenem ACIC może bowiem wpływać na działanie niektórych leków i niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Meropenem ACIC. W szczególności, należy poinformować zwłaszcza lekarza lub pielęgniarkę, jeśli pacjent stosuje: - Probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej) - Walproinian sodu (stosowany w leczeniu padaczki). Leku Meropenem ACIC nie należy stosować, ponieważ może osłabić działanie walproinianu sodu. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC powinna powiedzieć o tym lekarzowi. Należy unikać stosowania meropenemu w czasie ciąży. Lekarz podejmie decyzję, czy zastosować meropenem. Jeśli kobieta karmi lub planuje karmić piersią, przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC powinna powiedzieć o tym lekarzowi. Małe ilości leku mogą przenikać do mleka kobiecego i działać na dziecko. Dlatego lekarz podejmie decyzję, czy powinno się stosować meropenem w okresie karmienia piersią. Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza. Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie prowadzono badań wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Lek Meropenem ACIC zawiera sód. Meropenem ACIC 500 mg: ten lek zawiera około 2,0 meq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Meropenem ACIC 1 g: ten lek zawiera około 4,0 meq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Jeżeli ze względu na stan zdrowia konieczne jest kontrolowanie ilości sodu spożywanego przez pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. 3. Jak stosować lek Meropenem ACIC Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 23

24 Dorośli Dawka leku zależy od rodzaju zakażenia, miejsca zakażenia w organizmie i nasilenia zakażenia. Lekarz ustali odpowiednią dawkę dla danego pacjenta. Dawka dla pacjentów dorosłych wynosi zwykle od 500 mg (miligramów) do 2 g (gramów). Lek zazwyczaj będzie podawany co 8 godzin. Jednak w przypadku zaburzeń czynności nerek lek może być podawany rzadziej. Stosowanie u dzieci i młodzieży Dawka dla dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy i do 12 lat zależy od wieku i masy ciała dziecka. Zazwyczaj stosuje się dawkę od 10 mg do 40 mg leku Meropenem ACIC na każdy kilogram (kg) masy ciała dziecka. Dawki leku podaje się zwykle co 8 godzin. Dzieciom o masie ciała większej niż 50 kg podaje się dawkę stosowaną u dorosłych. Lek Meropenem ACIC będzie podawany w postaci wstrzyknięcia lub infuzji dużej żyły. Lek Meropenem ACIC będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie są przeszkoleni, aby móc podawać lek Meropenem ACIC w domu. Instrukcja podawania jest zamieszczona w tej ulotce (w punkcie Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domu ). Należy zawsze stosować lek Meropenem ACIC ściśle według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza. Leku nie należy mieszać lub dodawać do roztworów zawierających inne leki. Podanie leku może trwać około 5 minut lub od 15 do 30 minut. Lekarz poinformuje pacjenta, jak należy podawać lek Meropenem ACIC. Zazwyczaj lek podaje się o tej samej porze każdego dnia. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meropenem ACIC Jeśli przypadkowo zastosowano dawkę leku większą niż zalecona, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala. Pominięcie zastosowania leku Meropenem ACIC Jeśli pominięto wstrzykniecie leku, należy to zrobić najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak czas do podania kolejnej dawki leku jest krótki, należy opuścić pominięte wstrzyknięcie. W celu uzupełnienia pominiętej dawki nie należy podawać dawki podwójnej (dwóch wstrzyknięć w tym samym czasie). Przerwanie stosowania leku Meropenem ACIC Nie należy przerywać stosowania leku Meropenem ACIC, dopóki lekarz tego nie zaleci. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki. 4. Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Ciężkie reakcje alergiczne Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku Meropenem ACIC i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pacjent może pilnie potrzebować pomocy medycznej. Objawy mogą obejmować nagle występujące: Ciężką wysypkę, swędzenie lub pokrzywkę na skórze Obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała Duszność, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu Uszkodzenie krwinek czerwonych (częstość nieznana) 24

25 Do objawów należy: Niespodziewany brak tchu Czerwony lub brązowy mocz Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Inne możliwe działania niepożądane: Często (występują u 1 do 10 pacjentów na 100) Bóle brzucha (żołądka) Uczucie mdłości (nudności) Mdłości (wymioty) Biegunka Bóle głowy Wysypka, swędzenie skóry Ból i stan zapalny Zwiększona liczba płytek krwi (w badaniach krwi) Zmiany w wynikach badań laboratoryjnych krwi, w tym wyników określających czynność wątroby. Niezbyt często (występują u 1 do 10 pacjentów na 1 000) Zmiany we krwi. Należą do nich zmniejszenie liczby płytek krwi (co może powodować skłonność do powstawania siniaków), zwiększenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby innych białych krwinek, wzrost stężenia substancji zwanej bilirubiną. Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Zmiany wyników badań krwi, w tym wyników określających czynność nerek. Uczucie mrowienia (szpilek, igieł) Zakażenia jamy ustnej lub pochwy, które są spowodowane przez grzyby (pleśniawki) Rzadko (występujące u 1 do 10 na ) Drgawki (konwulsje) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zapalenie jelit z biegunką Ból żył w miejscu wstrzyknięcia leku Meropenem ACIC Inne zmiany we krwi. Do objawów należą częste infekcje, wysoka temperatura ciała i ból gardła. Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi. Nagłe wystąpienie ciężkiej wysypki, pęcherzy lub złuszczenia się skóry. Może to przebiegać z wysoką gorączką i bólami stawów Zgłaszanie działań niepożądanych Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Al. Jerozolimskie 181C PL Warszawa, Tel.: Faks: mailto:ndl@urpl.gov.pldzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku. 5. Jak przechowywać lek Meropenem ACIC Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. 25

26 Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Ten lek nie wymaga żadnych specjalnych warunków przechowywania. Po odtworzeniu: przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy podawać natychmiast po sporządzeniu. Czas od rozpoczęcia rozpuszczenia do zakończenia wstrzyknięcia dożylnego nie powinien przekraczać jednej godziny. Nie zamrażać przygotowanego roztworu. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Meropenem - Substancja czynną leku jest meropenem. Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. - Pozostały składnik to: węglan sodu bezwodny. Jak wygląda lek Meropenem ACIC i co zawiera opakowanie Meropenem ACIC jest krystalicznym proszkiem białym do jasnożółtego. Wielkość opakowania: 1 lub 10 fiolek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. Podmiot odpowiedzialny: ACIC Europe Limited Leontiou, 163, CLERIMOS BUILIDING, 2 nd floor 3022 Limassol Cypr Importer: S.C. Antibiotice S.A. 1 Valea Lupului Street Iasi Rumunia Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami: Hiszpania: Meropenem ACIC 500 mg/1 g polvo para solución inyectable o para perfusión EFG Niemcy: Meropenem ACICEUROPE 500 mg/1 g Pulver zur Herstellung einer Injektionslösung oder Infusionslösung Polska: Meropenem ACIC Wielka Brytania: Meropenem 500 mg/1 g, solution for injection or infusion Włochy: Meropenem ACIC 26

27 Data ostatniej aktualizacji ulotki: 04/2016 Zalecenia/Edukacja medyczna Antybiotyki stosuje się w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie. Są nieskuteczne w leczeniu zakażeń wirusowych. Niekiedy zakażenia bakteryjne nie reagują na leczenie antybiotykiem. Jedną z najczęstszych przyczyn jest oporność bakterii wywołujących zakażenie na zastosowany antybiotyk. Oznacza to, że bakterie mogą przetrwać cykl leczenia, a nawet namnażać się mimo stosowania antybiotyku. Oporność bakterii na antybiotyki może być spowodowana różnymi przyczynami, a ryzyko rozwoju takiej oporności można zmniejszyć przez rozważne stosowanie antybiotyków. Antybiotyk przepisany przez lekarza przeznaczony jest wyłącznie do leczenia aktualnie występującej choroby. Zwrócenie uwagi na poniższe zalecenia pomoże zapobiec rozwojowi opornych bakterii, co uniemożliwiłoby skuteczne działanie antybiotyku. 1. Bardzo ważne jest przyjmowanie antybiotyku we właściwej dawce, o określonej godzinie i przez właściwą liczbę dni. Należy przeczytać instrukcje zawarte w ulotce i w razie wątpliwości poprosić o wyjaśnienie lekarza lub farmaceutę. 2. Pacjent nie powinien stosować antybiotyku, który nie był przepisany specjalnie dla niego. Powinien stosować go wyłącznie w celu leczenia zakażenia, na które antybiotyk został przepisany. 3. Pacjent nie powinien przyjmować antybiotyków przepisanych innej osobie, nawet, jeśli miała podobne zakażenie. 4. Nie należy przekazywać innym osobom antybiotyków przepisanych danemu pacjentowi. 5. Jeśli po zakończeniu zaleconego cyklu leczenia pozostały jakiekolwiek resztki antybiotyku, należy odnieść je do apteki w celu zapewnienia jego właściwego zniszczenia Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego: Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domu Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie mogą zostać przeszkoleni, aby móc podać lek Meropenem ACIC w domu. Ten lek należy zmieszać z innym płynem (rozcieńczalnikiem). Lekarz poinstruuje, ile rozcieńczalnika użyć. Lek należy podać bezpośrednio po sporządzeniu. Jak przygotować lek 1. Należy umyć i dokładnie osuszyć ręce. Przygotować czyste stanowisko do pracy. 2. Wyjąć fiolkę leku Meropenem ACIC z opakowania. Należy sprawdzić fiolkę i datę ważności. Należy sprawdzić, czy fiolka nie jest naruszona i nie jest uszkodzona. 3. Należy usunąć kolorowe zamknięcie i przetrzeć szary gumowy korek wacikiem nasączonym alkoholem. Poczekać aż korek będzie suchy. 4. Należy połączyć nową jałową igłę z nową jałową strzykawką, nie dotykając ich końców. 5. Do strzykawki należy nabrać zaleconą objętość jałowej Wody do wstrzykiwań. Potrzebna objętość wody znajduje się w tabeli niżej: 27

28 Dawka leku Meropenem ACIC Objętość Wody do wstrzykiwań, niezbędna do rozpuszczenia 500 mg (miligramów) 10 ml (mililitrów) 1 g (gram) 20 ml 1,5 g 30 ml 2 g 40 ml Uwaga: Jeśli przepisana dawka leku Meropenem ACIC jest większa niż mg, będzie potrzebna więcej niż jedna fiolka tego leku. Można wtedy nabrać do jednej strzykawki roztwór z wielu fiolek. 6. Wkłuć igłę strzykawki przez środek gumowego korka i dodać zaleconą objętość Wody do wstrzykiwań do fiolki lub fiolek z lekiem Meropenem ACIC. 7. Wyjąć igłę z fiolki i wstrząsać fiolką przez około 5 sekund lub do czasu rozpuszczenia się proszku. Jeszcze raz przetrzeć gumowy korek nowym wacikiem nasączonym alkoholem i poczekać aż korek będzie suchy. 8. Z tłokiem strzykawki wciśniętym do końca należy ponownie wkłuć igłę przez gumowy szary korek. Należy trzymać strzykawkę i fiolkę, a następnie odwrócić fiolkę do góry dnem. 9. Trzymając koniec igły zanurzony w roztworze należy pociągnąć tłok strzykawki i nabrać do strzykawki cały roztwór z fiolki. 10. Wyjąć igłę ze strzykawką z fiolki i odłożyć pustą fiolkę w bezpieczne miejsce. 11. Należy trzymać strzykawkę w pozycji pionowej, igłą do góry. Popukać lekko strzykawkę, aby pęcherzyki powietrza w strzykawce przesunęły się do góry. 12. Usunąć powietrze ze strzykawki przez delikatne naciskanie tłoka, aż całe powietrze zostanie usunięte. 13. Jeśli lek Meropenem ACIC jest stosowany w domu, zużyte igły i zestaw do podawania infuzji należy usunąć we właściwy sposób. Jeśli lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia, należy usunąć niewykorzystany lek zgodnie z lokalnymi przepisami. Podawanie leku Lek można podawać przez krótką kaniulę lub wenflon, lub przez port albo dojście centralne. Podawanie leku Meropenem ACIC przez krótką kaniulę lub wenflon 1. Usunąć igłę ze strzykawki i ostrożnie wyrzucić do pojemnika przeznaczonego na ostre odpady. 2. Przeczyścić koniec kaniuli lub wenflonu wacikiem nasączonym alkoholem i odczekać aż będzie suchy. Zdjąć zamknięcie kaniuli i podłączyć strzykawkę. 3. Powoli naciskać tłok strzykawki tak, aby równomiernie podawać antybiotyk przez około 5 minut. 4. Po zakończeniu podawania antybiotyku i opróżnieniu strzykawki odłączyć strzykawkę i przepłukać kaniulę, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki. 5. Zamknąć kaniulę i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika przeznaczonego na ostre odpady. Podawanie leku Meropenem ACIC przez port lub dojście centralne 1. Zdjąć zamknięcie portu lub linii centralnej, przeczyścić koniec linii wacikiem nasączonym alkoholem i poczekać aż wyschnie. 2. Podłączyć strzykawkę i powoli naciskać tłok strzykawki, aby równomiernie podawać antybiotyk przez około 5 minut. 3. Po zakończeniu podawania antybiotyku odłączyć strzykawkę i przepłukać linię zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki. 4. Założyć nowe zamknięcie na linię centralną i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika przeznaczonego na ostre odpady. 28