Rozpoczęcie sezonu ski-turowego na BISHORNIE m -?

Transkrypt

1 Widok z Bishornu. Pasmo Mischabel z Dom, Taschhorn, Alphubel Rozpoczęcie sezonu ski-turowego na BISHORNIE m -? Wydaje się że w grudniu w Alpach śniegu nie powinno brakować. Więc korzystając z długoterminowej prognozy pogody na Alpy Walijskie ( Szwajcaria), która pokazywała wielodniowy słoneczny okres zaplanowaliśmy wyjazd na dłuższy weekend na kolejny czterotysięcznik. Ostatecznie zebrało się 4 sympatyków skiturowania. Maciej, Karol, Grzegorz, Jacek. W czwartek (8.12.br) późnym rankiem po całonocnej podróży z Poznania wystartowaliśmy z wioski ZINAL położonej na 1750 m. Normalnie o tej porze na tej wysokości powinien być już śnieg. Ale z kamerek wiedzieliśmy że jest dopiero na 2200 m. Czyli pozostało nam upierdliwe zdobywanie wysokości z nartami na plecach. Wreszcie, kiedy pojawił się śnieg zrobiło się nieco lżej. Nieco, ponieważ trzeba było wyszukiwać szlak (nikt przed nami w tym miesiącu na skiturach się tam nie poruszał) oraz kluczyć między kamieniami i trawkami. Ale piękne słońce i coraz bardziej śnieżne widoki były warte wysiłku. Do schroniska CABANE TRACUIT 3256 m z ZINAL przewodnikowo jest 6 godzin. Idąc szlakiem skiturowym, (dłuższym ok. 2 km) wiedzieliśmy że będzie jeszcze dłużej. Ale mieliśmy cały dzień przed sobą. Po wejściu na przełączkę Roc de la Vache 2581m zobaczyliśmy schronisko. Niby nie daleko, na grani zamykającej dolinę widniał mały, stalowy budyneczek. A więc kolejny odpoczynek i podziwianie widoków. Jednak następne podejścia pod liczne wzniesienia wcale nas nie zbliżały do celu. A słońce zaczynało szybko obniżać swój pułap. W sposób naturalny podzieliliśmy się na 2 pary. Pierwsza zakładała ślad na wypadek późniejszego dojścia. W efekcie i tak wszyscy dotarliśmy do schroniska już po ciemku w różnych odstępach. Cóż, grudniowy, zimowy dzień jest krótki. Dla nas okazał się za krótki.

2 Nowe schronisko CABANE TRACUIT wybudowane na fundamentach starego przed dwoma laty spełniło nasze wszelkie oczekiwania. Wprawdzie byliśmy zupełnie sami ale w tzw. części kuchennej temperatura wynosiła ok. 30 o C, na pólkach do naszej dyspozycji prężyły się butelki soków oraz napoje chłodzące i puszki z piwem. Na piecu dumnie stał kocioł z 20 l wody a w pomieszczeniu zapaliły się wszystkie lampy, w gniazdkach elektrycznych był prąd. Ładowarki do telefonów działały więc non stop. Tyko zasięgu nie było. Sypialnia z kołdrami i poduszkami. Więc śpiwory były niepotrzebne. WC w przyziemiu ale z oświetleniem. Czyli tylko wypoczywać. Po takim dniu i nocnej podróży sen nadszedł szybko. Grzegorz przed schroniskiem. Następny dzień miał być dniem restu, ale mimo późnej pobudki zdecydowaliśmy się jednak na dzień szczytowania. Wczorajszy wysiłek nas tylko pobudził do działania. Pogoda była bez zarzutu. Nas jednak słońce nie sięgało - przysłaniały je góry. Może i lepiej, bo podejście lodowcem na skiturach w słońcu już wcześniej wielokrotnie pozbawiało nas sił. Wyruszyliśmy ze schroniska przed godz. 10:00 i po żmudnym podejściu lodowcem wśród szczelin i stromych odcinków o 13:30 znaleźliśmy się pod szczytową, spiętrzającą się ścianką lodową. Tutaj narty zamieniliśmy na raki z czekanem. Po ok. 40 m wspinania lodowego stanęliśmy na szczycie. Dopiero tutaj sięgnęły nas promienie słońca i lekki wiaterek. Mimo to było jednak zimno 13 st. C. A wokół bezchmurne niebo i Alpy Walijskie i Berneńskie. Po sąsiedzku robiący wrażenie na tle słońca Weisshorn ( 4506 m ) ze swoimi graniami i strzelistym żandarmem. Jeszcze tylko herbatka i wycof na przełęcz.

3 Na szczycie. W tle Weisshorn z żandarmem. Potem zamiana raków na narty i zjazd. To nie był idealny zjazd. Było śnieżnie, lodowo, równo i faliście. Jak na skiturowe przetarcie wystarczająco. Poczuliśmy mięśnie nóg. Ale przed godz. 16:00 byliśmy już w schronisku. Krótko, spokojnie i planowo. Widok na naszą trasę zjazdową ze szczytu Bishornu. Jeszcze spojrzenie na okoliczne szczyty w promieniach zachodzącego słońca i dzień się skończył. Zaczął się wieczór towarzyski. Wzorem poprzedniego wyjazdu znalazła się talia kart, żetony i wszyscy pomyśleli o tym samym. Poker. Oczywiście towarzysko.

4 No i po zabawie. Kolejny słoneczny dzień, czyli sobota, to zjazd-zejście ze schroniska do samochodu. Wokół panowała raczej kwietniowa pogoda. Dopiero na dnie doliny, już bez słońca okazało się że jednak jest mroźno. Świadczyły o tym zamarznięte strumienie. Ich przekraczanie bez raków kończyło się czasem na plecach. Ale wszyscy przeżyli. Nie wszystkim się udało przejść.

5 Sezon skiturowy uważamy za otwarty! BISHORN AD m r Uczestnicy: - Maciej Przebitkowski na szcycie -Karol Kłunejko na szczycie -Jacek Wichłacz- na szczycie - Grzegorz Rachlewicz Wrażenia spisał: Jacek Wichłacz Od lewej: Grzegorz, Karol, Maciej, Jacek.