Podstawowe zasady pisania pracy dyplomowej obowiązujące na Zamiejscowym Wydziale Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego w Jarocinie

Transkrypt

1 Podstawowe zasady pisania pracy dyplomowej obowiązujące na Zamiejscowym Wydziale Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego w Jarocinie I. Uwagi wstępne i wybór tematu pracy Celem pracy magisterskich i warunkiem jej przyjęcia jest wykazanie umiejętności wykorzystania różnych źródeł dla kompleksowego i wyczerpującego przedstawienia wybranego zagadnienia, w tym posługiwania się literaturą i źródłami. Rozpoczęcie pisania musi być poprzedzone dokładną analizą tematyki i sprecyzowaniem celu i zakresu pracy. (Nie może to być cel popularyzatorski, lecz zamiar wyciągnięcia pewnych wniosków (np. czy dana instytucja służy osiągnięciu jakichś założonych celów i dlaczego, jakie ma braki, jak je można poprawić itp.). Wymaga to ułożenia planu pracy, obejmującego rozdziały (nie mniej niż 4, nie więcej niż 7-8), ewentualnie podrozdziały i zastanowieniu się, czy autor będzie miał materiał do tych części i czy treść rozdziałów (podrozdziałów) nie będzie się powtarzać. Dobrze jest więc sprawdzić przedtem dostępność źródeł, w tym literatury (podręczniki, czasopisma specjalistyczne, monografie). Szczególnie zachęcamy do wyboru tematów związanych z praktyką. Wtedy pierwsze części pracy powinny mieć charakter teoretyczny, pozostałe - zawierać analizę praktyki z punktu widzenia teorii). Takie ujęcie jest dla na ogół znacznie wygodniejsze, niż praca ściśle teoretyczna. Autor powinien wykazać się umiejętnością sformułowania i rozwiązania problemu, a także znajomością literatury przedmiotu i ewentualnego prowadzenia własnych badań empirycznych. Oczekuje się zatem, że praca będzie miała charakter teoretycznej lub teoretyczno empirycznej kompilacji. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest na wstępnym etapie przygotowanie kilkustronicowego skrótu pracy. Pod poszczególnymi nagłówkami w kilkunastu zdaniach można zamieścić (nawet ogólnikowo sformułowaną) treść poszczególnych rozdziałów i podrozdziałów. Okaże się wtedy, czy praca obejmie wszystkie elementy tematu, czy wiemy, co w poszczególnych częściach napisać i czy nie będzie powtórzeń. Proces tworzenia prac dyplomowych z zakresu nauk o administracji to znacznym stopniu kompilacja polegająca na tworzeniu nowych układów, relacji, powiązań i kombinacji elementów na podstawie bezpośrednich skojarzeń i koncepcji zaczerpniętych z cudzych prac. Kompilacja jest więc procesem przetwórczym i stanowi próbę stworzenia quasi- własnego dzieła, przy czym autor podaje źródło inspiracji. Korzystając z cudzego dorobku naukowego trzeba skrupulatnie przestrzegać reguł przyjętych w pisarstwie naukowym. Zarówno cytowanie, jak i powoływanie się na cudze myśli własnymi słowami musi być udokumentowane. Dokonywane jest to w przypisie, zwykle na tej samej stronie. Obcy tekst możemy przepisać tylko w formie cytatu, przy czym cytat obowiązkowo zaczyna i kończy się cudzysłowem. Bezwarunkowo trzeba też podać jego źródło, wskazując stronę książki, z której wzięty został cytat.

2 Dosłowne przepisanie nawet niedużych fragmentów obcego tekstu w innej formie niż cytat jest kradzieżą praw autorskich, czyli plagiatem. Plagiat polega na zaczerpnięciu cudzych sformułowań w dosłownym brzmieniu, jednak bez ujęcia tej treści w cudzysłów i bez podania nazwy źródła, z którego pochodzi. Plagiat jest naruszeniem własności intelektualnej innej osoby w zakresie nauki i innych dziedzin twórczości. Czyn ten zawsze godzien jest napiętnowania, jak każde złodziejstwo, a także jest ono karalne w oparciu o prawo autorskie i kodeks cywilny. Jednym ze sposobów ograniczenia ryzyka popełnienia plagiatu jest sparafrazowanie tekstu. Parafraza polega na tym, że przestudiowany tekst i treść książki autor referuje własnymi słowami i w taki sposób, jak to zrozumiał. Nie jest to łatwa sztuka. Przede wszystkim wymaga dobrego zrozumienia oryginalnego tekstu, a ponadto umiejętności wyrażenia tych samych myśli innymi słowami. Parafrazując tekst należy dać odsyłacz i podać nazwisko autora książki lub artykułu. Praca licencjacka czy magisterska jednak musi w przeważającej mierze być własnym i oryginalnym dziełem studenta i nie może składać się z samych cytatów i parafraz. Pierwszą i oczywiście jedną z najważniejszych decyzji w procesie pisania pracy jest wybór jej tematu. Nie ulega wątpliwości, że w tym przypadku powinnyśmy kierować się przede wszystkim własnymi zainteresowaniami. Tylko taki wybór zapewni komfort pracy - zajmujemy się bowiem zagadnieniami, które nas interesują i które chcemy zgłębiać, a ponadto - w konsekwencji - efekt końcowy będzie zdecydowanie lepszy. Dodać w tym miejscu należy, że pisanie pracy - a w szczególności cały proces, który służy jej przygotowaniu - przebiega sprawniej, jeżeli towarzyszy temu właśnie zainteresowanie. W przeciwnym razie jest zdecydowanie trudniej. Jeżeli jednak z jakiegokolwiek powodu - najczęściej z powodu braku zdecydowania i trudności w podjęciu decyzji - zdarzy się inaczej (a przynajmniej na początku tak to oceniamy), może okazać się, że sam proces pracy stanie się źródłem zainteresowania. II. Strona formalna pracy:. Struktura pracy. Praca magisterska powinna być pisana w formie bezosobowej i zawierać następujące elementy: stronę tytułową zgodną ze wzorem zamieszczonym na stronie www Wydziału, z podpisem akceptującym Promotora (na egzemplarzu pracy), oświadczenia : o samodzielnie napisanej pracy i o wyrażeniu lub nie wyrażeniu zgody na udostępnienie pracy, spis treści, wstęp zawierający informacje o celu i zakresie pracy, krótki opis poszczególnych rozdziałów, informacje o wykorzystanej literaturze rozdział(y) teoretyczny definiujący rozważane zagadnienie i opisujący aktualny stan wiedzy, rozdział(y) opisujący ogólnie ideę/sposób/metodę rozwiązania postawionego problemu, 2

3 rozdział(y) opisujący szczegółowo analizowany problem, rozdział(y) odnoszące się do przykładów, posumowanie (zakończenie), Bibliografię, - dodatki (spis tabel, rysunków, wykresów, załączniki). Zalecany układ pracy: Wstęp Rozdział I. Tytuł rozdziału. Pierwszy podrozdział 2. Drugi podrozdział a) punkt a b) punkt b.. Rozdział II. Tytuł rozdziału.. Zakończenia Akty prawne Literatura przedmiotu Czasopisma Źródła internetowe Inne źródła Uwaga : rozdziały numerujemy cyframi rzymskimi : I, II, III,.itp, ; podrozdziały cyframi arabskimi,2,3, itp.; punkty literami a), b), c),..itp.; rozdział zaczyna się zawsze od nowej strony, Praca powinna średnio liczyć stron znormalizowanego maszynopisu; w każdym razie nie powinna znacznie przekraczać 00 stron. Na stronie powinno się mieścić wierszy po 60 znaków (wliczając spacje, czyli odstępy między wyrazami) dlatego też należy użyć czcionki w odpowiednim formacie (najlepiej Times, Calibri, Courier albo Arial), aby strona była odpowiednio zapełniona. Rozmiar marginesów powinien wynosić : lewy 3,5 cm, prawy +/-2 cm, górny i dolny 2,5 cm. Z lewej strony margines powinien być większy gdyż część miejsca zajmie oprawa. Przypisy jeśli na dole strony - powinny być sporządzone pismem o stopień mniejszym niż tekst (numeracja przypisów powinna być ciągła w całej pracy). W trakcie pisania pracy należy uwzględnić następujące zalecenia : 3

4 nie zwężać obszaru tekstu w miarę zagłębiania się w strukturze rozdziałów, sekcji, akapitów itp; nie wolno manipulować odstępem między literami w wyrazach, ani między wyrazami w zdaniach! używać czcionki 2-4 pkt, preferowany jest Times New Roman dla zwykłego tekstu, rodzaj czcionki musi być ona taki sam w całej pracy, tytuły rozdziałów należy pisać pogrubioną czcionką 8 a tytuły podrozdziałów pogrubioną 3, interlina.5 jest preferowana, nie należy stosować interlinii większej niż 2, znaki interpunkcyjne :., ;!? nie powinny być poprzedzone spacją, wyrównywać tekst do lewego i prawego marginesu (tzw.justowanie). 2. Uwagi dotyczące najważniejszych elementów pracy. Wstęp powinien on obejmować ok. 2-6 stron i zawierać uzasadnienie wyboru tematu (wskazanie znaczenia wybranej problematyki, albo chociaż osobistego zainteresowania z jakichś powodów), cel pracy, opisanie systematyki (dlaczego podział pracy na takie części a nie inne i w takiej kolejności, ewentualnie dlaczego pewne zagadnienia pominięto) i streszczenie poszczególnych rozdziałów, charakterystykę metody (badanie tekstu prawnego, analiza praktyki, porównania w przekroju historycznym bądź geograficznym, ewentualnie połączenie kilku metod), źródeł i literatury (czy materiał prawny i literatura bogate, czy ubogie, w jakim stopniu wykorzystane). Sformułowanie celu pracy we wstępie jest bardzo ważne, gdyż z nim porównuje się wnioski końcowe czy odpowiadają one celowi pracy. Celem nie powinno być przybliżenie, zapoznanie czytelnika itp., ale próba analizy pewnego stanu rzeczy: określonej instytucji, stanu regulacji prawnej w określonej dziedzinie. W szczególności wstęp powinien zawierać: sprecyzowanie, jakiego tematu dotyczy praca, czym się w niej zajęto. (praca nie powinna odbiegać od głównego tematu!) ; wyjaśnienie, uzasadnienie wyboru tematu pracy (bo na przykład na wybrany temat nie jest często analizowany, bo kwestie, które porusza, stały się ostatnio niezwykle aktualne, ważne dla społeczeństwa, dla nauki, dla kraju...); tezę każda bardzo dobra praca magisterska powinna stawiać tezę (tezy), których rozwinięcie (potwierdzenie) obalenie stanowi treść pracy, a którą w zakończeniu należy powtórzyć stwierdzając, że tezę (tezy) te potwierdzono, obalono, częściowo potwierdzono (dlaczego?) niniejszą pracą; określenie metody badawczej trzeba napisać we wstępie, czy posługiwano się analizą dokumentów, czy metodą historyczną (analizą wydarzeń z przeszłości), czy może komparatystyczną (porównanie dwóch zjawisk, organizmów, instytucji...), albo też korzystano z własnego kwestionariusza ankiety (dotyczy zwłaszcza nauk społecznych) i na tej podstawie opracowywano dane statystyczne; przy czym powinno się wskazać główną metodę, którą się posłużono. 4

5 ograniczniki czyli stwierdzenia, które fragmenty pracy świadomie zawężono; nie wszystkie sprawy dotyczące tematu muszą się zawierać w pracy, rzeczy oczywistych nie trzeba opisywać dokładnie, wykraczając przy tym poza temat; treść pracy pokrótce należy scharakteryzować kolejne rozdziały, ich meritum, układ, także z niewielkim uzasadnieniem; źródła we wstępie należy też konkretnie wskazać najważniejsze źródła, z jakich korzystano przy pisaniu pracy; nie chodzi tu oczywiście o bibliografię, ale o to, skąd uzyskano informacje do pisania; czy głównie posługiwano się źródłami internetowymi, czy materiałami rządowymi /różnych instytucji i organizacji/, czy korzystano z rozmaitych raportów i badań, oprócz tego najważniejszych podręczników; nie należy wymieniać wszystkiego, wystarczy, że zostaną opisane, które źródła były najbardziej pomocne, które najmniej, W tekście należy zwracać uwagę na unikanie błędów ortograficznych i literówek (brak jednej litery, przestawienie liter), gdyż świadczy to zawsze przynajmniej o braku starannej korekty a więc w konsekwencji o niedbalstwie autora. Unikać trzeba także powtórzeń wyrazów w zdaniach położonych blisko siebie. W planie pracy żaden tytuł nie może pokrywać się z tytułem całej pracy - oznaczałoby to, że reszta pracy jest poza tematem! Tytuł każdej części pracy powinien być zwięzły, ale tak sformułowany, by jasno określał jej treść (a więc nie np. Uwagi ogólne ). Jeżeli rozdział jest podzielony na podrozdziały, żadna część tekstu nie może pozostawać poza podrozdziałami (żadnych ogólnych wprowadzeń w rozdział, chyba, że zostaną wyodrębnione w oddzielny podrozdział). Zakończenie (albo Wnioski końcowe ) również nie jest objęte numeracją rozdziałów. Powinno ono zawierać krótkie (do 3 stron) podsumowanie wniosków z całości lub wnioski de lege lata (z obowiązującego prawa) i de lege ferenda (dot. postulowanych zmian w prawie). Spis treści umieszcza się na początku z podaniem stron a na końcu zamieszcza się : Wykaz źródeł prawnych i Bibliografię (obejmującą tylko pozycje wykorzystane w pracy), ewent. wykaz tabel, wykresów itp. Pisząc pracę należy zwrócić uwagę na proporcjonalny rozkład liczby stron między rozdziałami. Wkład pracy magistranta powinien mieć odzwierciedlenie w rozmiarach poszczególnych rozdziałów. Dlatego, np. rozdział opisujący aktualny stan wiedzy nie powinien być nieproporcjonalnie dłuższy niż pozostałe. Strony pracy muszą być ponumerowane (z wyjątkiem strony tytułowej i spisu treści). 3. Styl wypowiedzi Tytuły rozdziałów należy kończyć kropką tylko, gdy są zdaniami, tj. zawierają orzeczenie i podmiot. Styl pracy powinien być komunikatywny, należy unikać sformułowań w stylu: Np.: "jeden z najznamienitszych przykładów", "program niesamowicie prosty w obsłudze", "proces jest niezwykle trywialny", "celem znakomitej większości". Unikać fantazyjnej formy np. tytułów rozdziałów pisanych specjalną czcionką, itp. Proszę skupić się na treści pracy. 5

6 "Ilość" i "liczba." Proszę zauważyć, że liczba dotyczy rzeczy policzalnych np. liczba osób, zadań, procesorów. Ilość dotyczy rzeczy niepoliczalnych, podzielnych w sposób ciągły np. ilość wody, energii itp., Chociaż współczesne normy języka polskiego dopuszczają zamienne użycie "ilość" i "liczba", to proszę starać się wyrażać zgodnie z ich pierwotnym znaczeniem. "Ja", "my", czy forma bezosobowa? Aby uniknąć posądzenia o nieskromność autora, zamiast I osoby liczby pojedynczej ((ja) zrobiłem, (ja) zaprojektowałem, (ja) zaprogramowałem, (ja) przetestowałem) przyjęło się używać formy bezosobowej (zrobiono, zaprojektowano, zaprogramowano, przetestowano) lub I osoby liczby mnogiej (zrobiliśmy, zaprojektowaliśmy, zaprogramowaliśmy, przetestowaliśmy). Nie pisać pracy metodą "kopiuj & wklej", bo to jest plagiat. Dane zagadnienie można opisać własnymi słowami. Zawsze trzeba powołać się na zewnętrzne źródła. Unikać długich zdań. Należy unikać sądów kategorycznych, operować raczej stwierdzeniami w rodzaju można przyjąć, że itp. Nie są również pożądane ozdobniki stylistyczne. Lepiej jest używać bezosobowej formy narracji, ewentualnie w I osobie liczby pojedynczej (nie powinno się pisać pracy w I osobie liczby mnogiej). 4. Przypisy podstawowe zasady Praca musi zawierać odwołania w tekście do wszystkich pozycji w bibliografii (przypisy). W przypisach autora podaje się jako (np.) "A. Barski"; w wykazie literatury na końcu jako (np.) "Barski A." w kolejności alfabet. i z numeracją pozycji. Przykłady przypisów: Z. Janowicz, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wyd. Omega, Warszawa-Poznań 996, s.... A. Silski, Mandat posła, Przegląd Sejmowy 2002 r., nr 3, s. 23 (tytuł znanych periodyków może być tez podany skrótem, np. zamiast państwo i Prawo: PiP), L. Garlicki, Sejm RP, w: Ustrój RP, B. Kęcki (red.), Wrocław 200, s. 5 Art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 2 czerwca 998 r. Kodeks pracy (Dz. U. 998 r., nr 2, poz. 36 z późn. zm.) J. Kowalski, Informatyka, z dnia 6 września 2003 r. Jeśli powołuje się jakąś pozycje po raz kolejny, można ograniczyć się do np. Z. Starski, op. cit., s....; jeśli korzystamy z więcej niż jednej pozycji tego autora, zamiast op. cit. trzeba podać pierwsze słowo (słowa) tytułu, wskazujące, o którą pracę chodzi. Jeżeli jakiś akt normatywny powołuje się często, można go umieścić w wykazie skrótów stosowanych w pracy (odrębna strona na początku) i oznaczyć np. ustawę z dnia... o samorządzie gminnym jako u. s. g. i tak ja dalej powoływać w tekście. Przy powoływaniu aktów normatywnych nie stosuje się określeń w rodzaju op. cit., ibidem itp. 6

7 Jeśli tę samą pozycję powołujemy po raz drugi lub kolejny, można podać tylko nazwisko autora i zamiast tytułu oraz wydawnictwa op. cit., np. L. Garlicki, op. cit., s. 7. Jeśli jednak powołujemy kilka pozycji tego samego autora, trzeba wtedy podać także pierwsze wyrazy tytułu, odróżniające powoływaną pracę od innych. Jeżeli pewne akty normatywne są powoływane często, można albo umieścić po spisie treści odrębną stronę z wykazem skrótów, albo podać przy pierwszym powołaniu, że dalej będzie on powoływany skrótem (np. zamiast ustawa z dnia...o samorządzie powiatowym (Dz. U...) tylko usp ). 5. Formuły matematyczne, wzory Formuły matematyczne zapisuje sie wykorzystując narzędzia oferowane przez edytory tekstu (np.: Równanie, Symbol, TeX/LaTeX, MS EquationEditor). Przykładowo formuła zapisana z wykorzystaniem dodatku Równanie: 6. Rysunki i tabele Wszystkie rysunki, tabele, wykresy powinny być podpisane i ponumerowane w celu umożliwienia odwoływania się do nich. Podpis rysunku, przy którym jest jego numer, powinien być składnikiem tekstu pracy, a nie rysunku (grafiki). Natomiast opisy wewnętrznych elementów rysunku, takich jak oznaczenia osi, liczby przy osiach, itp. powinny być elementem rysunku (grafiki). Rysunki i wykresy muszą być czytelne. Dlatego: o mapy bitowe powinny mieć odpowiednią rozdzielczość. Najlepiej jednak o używać grafiki wektorowej. tło i elementy rysunku powinno być kontrastowe, najlepiej aby tło było białe, a linie i inne elementy rysunku czarne (lub w innych wyraźnych, kontrastowych kolorach). Na osiach liczbowych wykresów nie powinny występować znaczniki dla wartości, które nie są wyjaśnione, Wykresy i tabele powinny być umieszczone możliwie najbliżej miejsc, w których są opisywane. Jeżeli jednak miałaby to być tabela, której rozmiary są bardzo duże (wiele stron), to lepiej zrobić na jej podstawie wykres, a ją samą przenieść do dodatków lub na nośnik elektroniczny. Wygładzanie linii na wykresach najczęściej nie ma sensu, gdyż prezentowane wyniki najczęściej dotyczą jedynie dyskretnego zbioru punktów pomiarowych (na osi X) i nie wiemy, co jest pomiędzy nimi. Lepiej użyć łamanych (odcinków), aby prowadziły oko od punktu do punktu. 7

8 7. Bibliografia Praca musi zawierać Bibliografię (źródła prawa, literaturę, czasopisma, źródła internetowe, inne źródła). Bibliografia powinna być oddzielną częścią pracy, na poziomie rozdziału w strukturze pracy. Każda pozycja w spisie literatury musi zawierać: autora, tytuł pracy, wydawnictwo/czasopismo/adres http/ftp, rok publikacji, strony od-do w przypadku artykułów w czasopismach. Lista nie może zawierać pozycji, do których nie ma odwołań w tekście. Lista powinna być posortowana alfabetycznie według nazwisk autorów. Pozycje na liście referencji powinny być ponumerowane kolejnymi liczbami naturalnymi. III. Szczegółowe zasady tworzenia przypisów. Cytaty (przytoczenia) a) w tekście powinien być umieszczony dwukropek, otwarcie cudzysłowu, cytowany fragment, zamknięcie cudzysłowu albo zamknięcie cudzysłowu i kropka, jeśli to jest koniec zdania, b) pomiędzy cytowanym tekstem a cudzysłowami nie umieszcza się spacji, c) w tekstach polskich i niemieckich pierwszy cudzysłów jest umieszczany na dole, w tekstach angielskojęzycznych oraz francuskich na górze. Zamknięcie cudzysłowu jest zawsze umieszczane na górze. 2. Przypisy Przypis traktujemy jak zdanie (zaczynamy wielką literą, kończymy kropką). Stosujemy przypisy dolne z numeracja ciągłą (czcionka: Times New Roman, rozmiar 0, interlinia.0). a) Przypisy bibliograficzne Dane dotyczące źródła inicjał (inicjały) imienia i nazwisko autora: Z. Radwański, pełny tytuł (wraz z podtytułem i tomem, kursywa): Prawo cywilne. Część ogólna, wydawnictwo (opcjonalnie): Zakamycze miejsce i rok publikacji (ale bez r. ani roku ): Warszawa 2004, numer strony (skrót s., w tekstach angielskich i francuskich p., w niemieckich S. ): - s. 5, - s (przywołujemy przedział), - s. 5 i nast. (przywołujemy stronę i strony następne), - s. 5, 7, 9, 23 (przywołujemy kilka stron nie następujących po sobie) b) monografie L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 998, s. 24. c) publikacje zbiorowe jednolite K. Buchała, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz do art. -6 Kodeksu karnego, Kraków 998, s d) publikacje zbiorowe niejednolite 8

9 M. Tonry, Reforming Sentencing [in:] Sentencing Matters, New York, Oxford 996, p W. Popiołek [w:] J.A. Strzępka, W. Popiołek, A. Witosz, E. Zielińska, Kodeks spółek handlowych komentarz z orzecznictwem, Warszawa 200, s e) artykuły z czasopism (jeżeli pismo prawnicze jest znane i stosuje się powszechnie skrót jego nazwy, to można, a jeśli znajduje się on w naszym wykazie skrótów to należy go stosować) M. Łoś-Bobińska, Zasady wymiaru sprawiedliwości w świetle badań empirycznych, Etyka 3/968, s W. Kocot, Elektroniczny podpis, PPH 4/999, s. 2. f) cytat ogólny z dzieła (dzieł) L. Lernell, Podstawy nauki polityki kryminalnej, Warszawa 967. g) cytowanie źródeł elektronicznych (należy podać datę ostatniego wejścia na stronę!!) D.L. Burk, Trademarks Along the Infobahn: A First Look at the Emerging Law of Cybermarks, RICH. J.L. & TECH., 2 (995) P. Waglowski, Adres elektroniczny, h) Pozostałe zasady dotyczące przypisów - jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z tego samego dzieła, co przypis bezpośrednio go poprzedzający, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie Ibidem, pisane kursywą albo Tamże: Ibidem, z podaniem numeru strony, z której przypis pochodzi, L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 998, s Ibidem, s Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła tego samego autora, co przypis bezpośrednio go poprzedzający, ale z innego jego dzieła, stosujemy oznaczenie Idem albo Tenże: Idem, z podaniem dzieła, strony, roku i miejsca wydanie wg ogólnych zasad L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 998, s Idem, Zarys prawa karnego międzynarodowego, Warszawa 985, s W przypadku zastosowania oznaczeń z punktów a) lub b) należy konsekwentnie używać oznaczeń łacińskich (Ibidem, Idem) albo polskich (Tamże, Tenże) we wszystkich przypisach. - Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła danego autora, którego tylko jedno dzieło jest cytowane w całej pracy, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie: op.cit. z podaniem numeru strony, bez spacji między op. a cit. L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 998, s

10 2 K. Buchała, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz do art. -6 Kodeksu karnego, Kraków 998, s L. Gardocki, op.cit., s Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła autora, którego inne dzieło jest cytowane w tej samej pracy, kolejne przypisy odsyłające do tych dzieł należy opisać skrótem: L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 998, s L. Gardocki, Zarys prawa karnego międzynarodowego, Warszawa 985, s L. Gardocki, Prawo, s. 32. L. Gardocki, Zarys, s Jeżeli autor powołuje się na informacje zawarte w różnych miejscach cytowanego dzieła, to w przypisie bibliograficznym po opisie dzieła umieszcza się po przecinku określenie passim: L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 998, passim. 0

11 IV. Przykładowy wykaz skrótów. Źródła prawa k.c. ustawa z dnia 23 kwietnia 964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 964, Nr 6, poz. 93 z późn. zm.) k.h. rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 27 czerwca 934 r. Kodeks handlowy (Dz.U. z 934, Nr 57, poz. 502 z późn. zm.) k.k. ustawa z dnia 6 czerwca 997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 997, Nr 88, poz. 553 z późn. zm.) k.k.s. ustawa z dnia 0 września 999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz.U. z 999, Nr 83, poz. 930 z późn. zm.) k.k.w. ustawa z dnia 6 czerwca 997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. z 997, Nr 90, poz. 557 z późn. zm.) k.m. ustawa z dnia 8 września 200 r. Kodeks morski (Dz.U. z 200, Nr 38, poz. 545 z późn. zm.) k.p.a ustawa z dnia 4 czerwca 960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 980, Nr 9, poz. 26 z późn. zm.) k.p.c. ustawa z dnia 7 listopada 964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 964, Nr 43, poz. 296 z poźn. zm.) k.p.k. ustawa z dnia 6 czerwca 997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. z 997, Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) k.r.o. ustawa z dnia 25 lutego 964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 964, Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) k.s.h. ustawa z dnia 5 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2000, Nr 94, poz. 037 z późn. zm.) k.w. ustawa z dnia 20 maja 97 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U. z 97, Nr 2, poz. 4 z późn. zm.) k.z. rozporządzenie Prezydenta RP z 27 października 933 r. Kodeks zobowiązań (Dz.U. z 933, Nr 82, poz. 599 z późn. zm.) pr.asc ustawa z dnia 29 września 986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 986, Nr 36, poz. 80 z późn. zm.) pr.aut. ustawa z dnia 4 lutego 994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 994, Nr 24, poz. 83 z późn. zm.) pr.bank. ustawa z dnia 29 sierpnia 997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 997, nr 40, poz. 939 z późn. zm.) pr.czek. ustawa z dnia 28 kwietnia 936 r. Prawo czekowe (Dz.U. z 936, Nr 37, poz. 283 z późn. zm.) pr.o post.układ. rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 24 października 934 r. Prawo o postępowaniu układowym (Dz.U. z 934, Nr 93, poz. 836 z późn. zm.) pr.pap.w. ustawa z dnia 2 sierpnia 997 r. Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz.U. 997, Nr 8, poz. 754 z późn. zm.) pr.pryw.m. ustawa z dnia 2 listopada 965 r. Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. z 965, Nr 46, poz. 290 z późn. zm.) pr.rzecz dekret z dnia października 946 r. Prawo rzeczowe (Dz.U. z 946, Nr 57, poz. 39 z późn. zm.) pr.upadł rozporządzenie Prezydenta RP Prawo upadłościowe z dnia 24 października 934 r. (tekst jednolity Dz.U. z 99, Nr 8, poz. 52 z późn. zm.)

12 pr.up.napr. ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2003, Nr 69, poz. 535 z późn. zm.) pr.weksl. ustawa z dnia 28 kwietnia 936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. z 936, Nr 37, poz. 282) u.g.n. ustawa z dnia 2 sierpnia 997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U. z 2004, Nr 26, poz z późn. zm.) u.k.w.h. ustawa z dnia 6 lipca 982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jednolity Dz.U. z 200, Nr 24, poz.36) z.n.k ustawa z dnia 6 kwietnia 993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 993, Nr 47, poz. 2 z późn. zm.) BGB Bürgerliches Gesetzbuch ZGB Zivilgesetzbuch 2. Czasopisma Dz.U. Dziennik Ustaw Dz.Urz. Dziennik Urzędowy KPP Kwartalnik Prawa Prywatnego KPPu Kwartalnik Prawa Publicznego M.P. Monitor Polski MoP Monitor Prawniczy Mon.Pod. Monitor Podatkowy NP Nowe Prawo OG Orzecznictwo Gospodarcze ONSA Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego OSA Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych OSG Orzecznictwo Sądów Gospodarczych OSN Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Orzeczeń Sadu Najwyższego (97 939, ), Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej i Karnej (953 96), Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej (962), Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej oraz Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (963 98), Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej i Administracyjnej oraz Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ( ), Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej oraz Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych(99 994), Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izby Cywilnej (od 995 r.) OSP Orzecznictwo Sądów Polskich ( oraz od 990 r.) OSPiKA Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych ( ) OTK Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego PiP Państwo i Prawo Prok.iPr. Prokuratura i Prawo PN- Przegląd Notarialny PPH Przegląd Prawa Handlowego PPUW Przegląd Prawniczy Uniwersytetu Warszawskiego PS Przegląd Sądowy PSp. Prawo Spółek PUG Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego PiZS Praca i Zabezpieczenie Społeczne RPiE Ruch Prawniczy i Ekonomiczny RPEiS Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny SC Studia Cywilistyczne SI Studia Iuridica SIS Studia Iuridica Silesiana SP Studia Prawnicze TPP Transformacje Prawa Prywatnego 2

13 ZNUGd Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Gdańskiego ZNUJ Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego ZNUŁ Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego ZNUŚ Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Śląskiego ZNUWr Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Wrocławskiego 3. Organy orzekające BGH niemiecki Federalny Sąd Najwyższy ETS Europejski Trybunał Sprawiedliwości MTS Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości NSA Naczelny Sąd Administracyjny SA Sąd Apelacyjny SOKiK Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów SN Sąd Najwyższy SN (PS) Sąd Najwyższy w pełnym składzie SN (7) Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów SPI Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich TK Trybunał Konstytucyjny WSA Wojewódzki Sąd Administracyjny 4. Inne skróty art. artykuł i nast. - i następne j.g.u. jednostka(i) gospodarki uspołecznionej KDPW Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych m.in. między innymi NBP Narodowy Bank Polski nr numer NRA Naczelna Rada Adwokacka ONZ Organizacja Narodów Zjednoczonych ORA Okręgowa Rada Adwokacka p. - page (angielskojęzyczne teksty) PBN Państwowe Biuro Notarialne pkt - punkt poz. pozycja RM Rada Ministrów s. strona(y) UE Unia Europejska UKIE Urząd Komitetu Integracji Europejskiej UNIDROIT - Międzynarodowy Instytut Unifikacji Prawa Prywatnego UOKiK Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów UPRP Urząd Patentowy RP ust. ustęp 3