Nabożeństwa stałe Msze święte w niedziele w dni powszednie Różaniec Koronka do miłosierdzia Bożego Drodzy Czytelnicy!

Transkrypt

1 Numer 9(12) Rok III Grudzień 2013 Gazeta Parafii pod wezwaniem św. Kingi w Świdniku Nabożeństwa stałe Msze święte w niedziele 8:00, 10:00, 12:00, 18:00 w dni powszednie 7:00, 18:00 Różaniec codziennie 17:30 Koronka do miłosierdzia Bożego codziennie po mszy św. o 18:00 Godzinki o Niepokal. Pocz. NMP niedziele 7:30 Nabożeństwa okresowe Majowe codziennie 17:30 Czerwcowe Codziennie po mszy św. o18:00 Droga krzyżowa Wielki Post piątki 17:15 Gorzkie żale Wielki Post niedziele 17:30 Różaniec w int. M.B. Fatimskiej 13. dnia każdego miesiąca po mszy św. o 18:00 Różaniec w int. życia i rodziny 16. dnia każdego miesiąca po mszy św. o 18:00 Lulej, że mi lulej we wszechświecie całym, tyś jest moim królem mój syneczku mały. Ciebie ja okryję, ciebie ja nakarmię, nim świąteczna nocka cały świat ogarnie. Lulila, pięknie gra, fujareczka, fujareczka. Pięknie gra, lulilaj, dla mego syneczka. Drodzy Czytelnicy! Drodzy Parafianie! Władysław Skoczylas - Szopka góralska Uśnij, że mi dziecię, już oczkami swemi, śnij o całym świecie, śnij ty o tej ziemi. By to była ziemia spokojna i mądra, ziemia sprawiedliwa, wszystkim ludziom szczodra. Lulej, że mi lulej we wszechświecie całym, tyś jest moim królem mój syneczku mały. Wielu Łask Bożych od Nowonarodzonego Jezusa, rodzinnego ciepła i miłości oraz wszelkiej pomyślności w Nowym 2014 Roku życzy Redakcja Z okazji Świąt Bożego Narodzenia wszystkim naszym Parafianom oraz Gościom życzymy głębokich duchowych przeżyć, Świąt radosnych i spokojnych. Niech Narodzony Jezus - Bóg Dobroci i Miłości znajduje zawsze w Waszych kochających Go sercach godne mieszkanie dla Siebie i godne miejsce na złożenie wszelkich darów, których tak hojnie pragnie nam udzielić. Niech Wasza miłość wynagrodzi Mu oziębłość świata dotkniętego obojętnością i niewiarą. Duszpasterze

2 Str. 2 Czcigodny Księże Biskupie 10 października 2013r. gościliśmy w naszej parafii Jego Eminencję Biskupa Mieczysława Cisło - biskupa pomocniczego naszej Archidiecezji. Ksiądz Biskup przybył z wizytą w ramach przewidzianej przez prawo kanoniczne wizytacji, która odbywa się co pięć lat. Na Mszy św. o godz. 8 naszego Gościa powitała Rada Parafialna, z którą Biskup spotkał się po zakończeniu nabożeństwa. Podczas uroczystej Mszy św. o godz. 10, której przewodniczył Ks. Biskup, przyjęto 10 chłopców do wspólnoty ministrantów i lektorów. Po tej uroczystości Biskup spotkał się z Kościołem Domowym, młodzieżą i ministrantami. Po Mszy św. o godz. 12 odbyło się spotkanie Biskupa z Kołami Różańcowymi i uroczyste pożegnanie dostojnego Gościa. Oprawę muzyczną Mszy św. przygotował Chór św. Kingi oraz męski chór ARION. Poniżej przedstawiamy sprawozdanie, jakie wizytującemu Biskupowi złożył Proboszcz naszej Parafii, ks. Zbigniew Kiszowara. Prezentując wspólnotę Parafii Świętej Kingi, a w zasadzie jej dokonania od pierwszej wizytacji w 2008 r., pragne przywołać słowa życzeń, które wyraził wtedy Ks. Biskup Ryszard Karpiński: Aby kolejna wizytacja odbyła się w cieniu budującego się kościoła. Jest nam niezmiernie miło powitać Jego Ekscelencję wprawdzie w naszej kaplicy, ale już w cieniu budującego się kościoła. Skoro mowa o materialnej świątyni, to pragnę przypomnieć, że prace przy wznoszeniu kościoła rozpoczęliśmy w listopadzie 2010 roku. Można więc powiedzieć, że budowa trwa z przerwami od trzech lat. To, co udało się dotychczas zbudować, stało się możliwe dzięki zaangażowaniu bardzo wielu parafian (choć niestety nie wszystkich), którzy regularnie składają swój dar serca na rzecz budowy kościoła, jak również dzięki wsparciu ze strony innych parafian na terenie naszej Archidiecezji. Pragnę również podziękować firmie Henpol za życzliwość. Na dzień dzisiejszy trwają prace przy wznoszeniu dzwonnicy, a niektóre fragmenty są przygotowywane do zadaszenia. Myślę, że to, co udało się osiągnąć w sferze materialnej jest powodem do satysfakcji dumy, jak i ogromnej wdzięczności Bogu i ludziom. Jednak w sposób szczególny cieszymy się wszelkimi inicjatywami i działaniami duszpasterskimi, które są świadectwem żywotności każdej wspólnoty parafialnej. Warto w tym miejscu wspomnieć o wspólnotach i grupach, które działają w parafii: 12 kół różańcowych, Legion Maryi, Krew Chrystusa, Domowy Kościół, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, grupa lektorów i ministrantów, chór parafialny Świętej Kingi. Nasza parafia stara się kontynuować wszystko to co dobre i sprawdzone w duszpasterstwie, ale także podejmować nowe inicjatywy, które mają na celu integrację wszystkich parafian i ubogacać duchowo. Do najważniejszych przejawów życia religijnego zaliczyć trzeba: a) codzienną koronkę do Miłosierdzia Bożego, b) codzienny różaniec w intencji Ojczyzny, c) Adorację Najświętszego Sakramentu w każdy pierwszy czwartek miesiąca prowadzoną przez wspólnotę Krwi Chrystusa, d) Adorację Najświętszego Sakramentu w każdy trzeci piątek miesiąca prowadzoną przez Kościół Domowy, e) comiesięczne nabożeństwo ku czci św. Kingi, f) Różaniec fatimski każdego trzynastego dnia miesiąca, Wizytacja naszej parafii g) Różaniec w obronie życia i rodziny każdego szesnastego dnia miesiąca. Do ważnych wydarzeń w wymiarze religijnym zaliczyć należy Duchową Adopcję Dziecka Poczętego podejmowaną przez kilkadziesiąt osób w czasie trwania rekolekcji Adwentowych i Wielkopostnych. Ważnym elementem integrującym parafię, a także nasze miasto, są organizowane koncerty i festyny w parafii. Parafia może też pochwalić się stroną internetową i gazetką parafialną, wydawaną kwartalnie. Nasza parafia choć młoda, bo od chwili jej powstania upłynęło 8 lat, a rozpoczęliśmy praktycznie od zera, sądzę, że ma dziś spory dorobek, zarówno w sferze materialnej i duchowej. Księże Biskupie, oto niezwykła mozaika złożona z trudu i pracy wielu oddanych parafian, przyjaciół i darczyńców. Jest w tę mozaikę wpisany zarówno wysiłek fizyczny, jak i duchowy. Dziś pragniemy to wszystko złożyć dobremu Bogu w darze ufając i wierząc w Jego dalszą pomoc i błogosławieństwo.

3 Numer 9(12) Rok III Str. 3 Opłatek wigilijny - historia i tradycja Tradycyjnie spożywanie wieczerzy wigilijnej poprzedza dzielenie się białym opłatkiem. Ten prosty zwyczaj nasycony jest różnorodną symboliką. Wspólne zasiadanie do jednego stołu, życzenie sobie dobra materialnego jak i duchowego, fakt bycia razem uzmysławia tę symbolikę. Dobro materialne symbolizuje materia opłatka - chleb. Oby go nam i naszym bliźnim nigdy nie zabrakło, obyśmy umieli dzielić go z potrzebującymi! Opłatek wigilijny jest dla chrześcijanina przede wszystkim nawiązaniem do potrzeby spożywania Chleba biblijnego, z którym utożsamił się sam Chrystus, czyli do odżywiania się Eucharystycznym chlebem. Fakt dzielenia się chlebem w postaci opłatka był znany od początków Kościoła. Nie miał on jednak żadnego związku z okresem Bożego Narodzenia, raczej bezpośrednio odnosił się do Eucharystii. Znany był bowiem zwyczaj błogosławienia chleba i spożywania go jako rodzaju komunii duchowej. Z czasem rozwinął się obrzędu dzielenia i rozdawania chlebów ofiarnych. Kościół rozdawał je wiernym w czasie Świąt Bożego Narodzenia. Mieli oni dzielić się nimi na znak przynależności do chrześcijańskiej wspólnoty. Dopiero w średniowieczu pojawił się rodzaj pieczywa, którego forma przypomina dzisiejsze opłatki. Opłatki zawierały symbole religijne i ornamenty roślinne oraz sceny z narodzin Jezusa. Opłatki miały swoją symbolikę - miały zapewnić domowi dostatek i obfitość chleba. Okruch opłatka z wigilijnego stołu wrzucony do studni miał oczyszczać wodę, a ludziom zapewnić zdrowie Trudno określić od kiedy i w jaki sposób utrwaliła się w Polsce tradycja dzielenia się opłatkiem w dzień wigilijny. Najstarsza wzmianka źródłowa o tej praktyce w polskich rodzinach pochodzi z końca XVIII wieku. Na pewno obyczaj ten związany jest trwale z polską tradycją od XIX wieku. W niektórych regionach Polski opłatkiem obdziela się gospodarskie zwierzęta, uważając, że tak wielkiego święta powinny dostąpić wszystkie stworzenia. Opłatkiem dzielono się także symbolicznie z duszami zmarłych, składając opłatek na dodatkowym talerzu stawianym na wigilijnym stole. Współcześnie dzielenie się opłatkiem stało się, można rzec, wyłącznie polskim zwyczajem. Zwyczajem, o którym Cyprian Kamil Norwid w swoim wierszu tak napisał: Jest w moim Kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny, Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie, Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny, Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie

4 Str. 4 Wszyscy przygotowują się na Boże Narodzenie i już tylko godziny dzielą nas od wspólnego świętowania, od bożonarodzeniowej szopki, od zapachu choinki i serdecznego trzasku łamanego opłatka. Te elementy tworzą ten niepowtarzalny klimat, który można z pewnością określić mianem naszej tradycji. Trwająca z pokolenia na pokolenie pozwoliła nam jako społeczeństwu polskiemu przetrwać trudne, często dramatyczne chwile w naszej historii. Tradycja, która ochroniła naszą tożsamość. Tradycja, która w oparciu o chrześcijańskie korzenie umocowane w rodzinach pozwoliła zachować język, kulturę, wartości moralne. Byliśmy świadkami w naszej historii prób negowania tej tradycji, jej deprecjonowania, przekreślania czy przemilczania. To zjawisko występowało szczególnie w okresie powojennym. Nie trudno zauważyć, że w ostatnich latach, jesteśmy świadkami zmian, które mają na celu dostarczenie współczesnemu człowiekowi wielu ofert, które niepostrzeżenie mają wymazać z jego świadomości odniesienie do tradycji. Niczym nieskrępowana wolność, konsumpcyjne podejście do życia, dostarczanie przyjemności życiowych ma na celu odwrócenie uwagi człowieka od myślenia o tym kim jest, jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Stąd kult zakupów, wyścigi marketów o klienta, a może bardziej o jego portfel. I mierzenie jakości przeżywania świąt w kategorii udanych prezentów, udanych wyjazdów. Gdzie w tym czasie jest miejsce na człowieka, na sprawy duchowe, jego rozterki egzystencjalne? Myślenie o takich sprawach jest passe, jest niemodne i świadczy tylko o słabości. Stąd media kreują nową tradycję ludzi sukcesu, ludzi z pierwszych stron tabloidów, celebrytów. To ich życiem powinien się fascynować współczesny człowiek, żyć na ich wzór i być szczęśliwym, bo przecież media i marketingowe zabiegi firm mają uczynić nas szczęśliwymi. To nazywa się tradycją świątecznych zakupów, tradycją świąteczną, choć istota świąt już dawno się zagubiła i sam fakt wydarzeń religijnych sprzed tysiącleci jest tylko pretekstem do serwowania nam nowych wartości. Jako komentarz niech posłużą słowa wypowiadane na koniec jednego z filmów Stanisława Barei jakże celnie opisujące zjawiska kreowania wartości nie będących wartościami: Tradycją niczego nazwać nie możesz. Nie można uchwałą specjalną niczego zarządzić, ani jej ustanowić. Kto inaczej sądzi świeci jak zgasła świeczka na słonecznym dworze. Tradycja to dąb, który tysiąc lat rósł w górę. Niech nikt kiełka małego z dębem nie przymierza, Tradycja naszych dziejów jest warownym murem to jest właśnie kolęda, świąteczna wieczerza. To jest ludu śpiewanie, to jest ojców mowa. To jest nasza historia, której się nie zmieni. A to co dookoła powstaje od nowa to jest nasza codzienność, w której my żyjemy. Czas przedświąteczny to czas radosnego oczekiwania. Oczekujemy kolejnej rocznicy przyjścia Jezusa. Czy w tym oczekiwaniu czasem nie zapominamy o tym, że zgodnie ze słowami Jezusa królestwo Boże jest na wyciągnięcie ręki, jest pośród nas. Można je znaleźć w oczach osoby, która patrzy na mnie z nadzieją, że wysłucham, że pozwolę oprzeć się na moim ramieniu. Można je dostrzec, gdy przybliżamy się do płaczących i cierpiących, gdy przebaczamy sobie nawzajem, gdy policzek dotyka policzka i oczy napełniają się łzami wzruszenia. To wtedy Bóg rodzi się w nas i Jego Królestwo pięknieje. Zbawiciel nie obiecuje, że będzie lepiej, gdy jutro do nas przyjdzie. Uczy nas, że każdy dzień prowadzi nas do zbawienia i dlatego ważne jest jak go wykorzystamy w tej naszej wędrówce życiowej. To każdego dnia przychodzi do nas i przychodzi także do innych za naszym pośrednictwem. Dlatego będąc czujnymi zobaczymy Zbawiciela w osobie proszącej nas o szklankę wody, kanapkę, ubranie. Z ludzkiego punktu widzenia trudno Go rozpoznać w bezdomnym czy żebrzącym. Bardzo trudno, bo przywykliśmy oglądać Boga w złotej monstrancji. Przywykliśmy widzieć w Nim tego, który ma i daje, a nie biedaka, któremu wszystkiego brakuje. On jest obok nas, gdy śpieszymy się na zakupy, gdy jedziemy do pracy. Przybliża się do nas w łachmanach anonimowego żebraka. Patrzy też na nas smutnym wzrokiem bliskich, dla których nie mamy czasu. Cóż mamy tyle zajęć i własnych spraw. Łatwo potrafimy usprawiedliwiać siebie. Jakże trudno jest okazywać innym miłość i dobro. A przecież każdy z nas potrzebuje ciepła i dobra ze strony innych ludzi. Dlatego uczmy się rozpoznawać Chrystusa, gdy puka do naszych drzwi i naszych serc, nie tylko w ten święty wigilijny wieczór. Szanowni Czytelnicy! Świąteczne refleksje Święta Bożego Narodzenia wprowadzają nas w szczególny klimat. Nowonarodzony Jezus będący świadectwem Miłości Boga, wzywa nas do pogłębionej refleksji nad sobą, nad naszą służbą drugiemu człowiekowi. Pozwólmy Jezusowi dotknąć się tą miłością. Zawierzmy Mu w chwilach trudnych naszej codzienności. Niech Jezus będzie światłem na drogach naszej życiowej wędrówki. Życzę Wam, aby spotkanie z przychodzącym Zbawicielem stało się źródłem wewnętrznej radości, źródłem siły i mądrości. Wraz z życzeniami dzielę się opłatkiem w imieniu osób, które przyczyniają się do wydawania naszej gazetki. Andrzej Wiśnioch

5 Numer 9(12) Rok III Str. 5 Święty Mikołaj, biskup Mikołaj urodził się w Watras, w Grecji ok. 270 r. jako jedyne dziecko zamożnych rodziców, uproszone ich gorącymi modłami. Od młodości wyróżniał się pobożnością i wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców swoim znacznym majątkiem chętnie dzielił się z potrzebującymi. Miał ułatwić zamążpójście trzem córkom zubożałego szlachcica, podrzucając im skrycie pieniądze. O tym wydarzeniu wspomina Dante w "Boskiej komedii". Po wyborze na biskupa Miry, zawładnął sercami wiernych gorliwością pasterską i troskliwością o ich potrzeby materialne. Cuda, które czynił, przysparzały mu coraz większej chwały. Znana jest historia o trzech niesprawiedliwie uwięzionych oficerach uwolnionych za jego wstawiennictwem; o trzech młodzieńcach uratowanych przez niego od wyroku śmierci; o żeglarzach wybawionych z katastrofy morskiej. Święty Mikołaj zmarł w starości. Jego ciało pochowano w Mirze. W 1087 roku relikwie przeniesiono do włoskiego miasta Bari, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego w specjalnie zbudowanym ku jego czci soborze. Pomimo niewielu wiadomości na temat życia świętego, jego postać jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii. Jego atrybutami są m.in.: anioł z mitrą, chleb, trzy złote kule na księdze, trzy jabłka, trzy sakiewki, troje dzieci lub młodzieńców w cebrzyku, kotwica, okręt, pastorał i worek. Wspomnienie liturgiczne św. Mikołaja obchodzone jest w Kościele katolickim 6 grudnia. Najstarsze ślady kultu św. Mikołaja napotykamy w wieku VI, kiedy to cesarz Justynian wystawił mu w Konstantynopolu jedną z najwspanialszych bazylik. W Polsce kult św. Mikołaja był kiedyś bardzo popularny. Jeszcze dzisiaj pod jego wezwaniem jest aż 327 kościołów..zanim Antoni Padewski został świętym, św. Mikołaj był wzywany we wszystkich naglących potrzebach. O popularności św. Mikołaja jeszcze dzisiaj świadczy piękny zwyczaj przebierania się ludzi za św. Mikołaja i rozdawanie dzieciom prezentów. Święty Mikołaj jest patronem Grecji, Rusi, Antwerpii, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu; bednarzy, cukierników, dzieci, flisaków, jeńców, kupców, marynarzy, młynarzy, notariuszy, panien, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów, podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, więźniów, żeglarzy. Chór Świętej Kingi w Turobinie i Radecznicy

6 Str. 6 Z ksiąg parafialnych 2013 Ochrzczeni: Mareczko Szymon, Josicz Julian, Nazaruk Julia, Ślusarz Borys, Gołębiowska Lena, Górna Nikola, Malej Aleksandra, Wójcik Adrian Jakub, Gierszon Oliwia Zofia, Wybraniec Michał, Gładysz Jan Michał, Ignaciuk Krzysztof Piotr, Ignaciuk Małgorzata Maria, Martyniuk Jan Leonard, Szczepaniak Maja Magdalena, Wawszczak Alan Rafał, Poniewozik Adam, Żołopa Hanna Annabelle, Jurczykowski Tomasz Milan, Rynkowska Maja, Szałaj Dominik Arkadiusz, Grodzka Maja, Bystrek Maja Stefania, Żukowska Alicja, Wilk Antoni Michał, Iwaszczuk Igor, Baran Julia, Kwiecińska Nikola Monika, Skowrońska Alicja Teresa, Zarzeczna Lena, Dobosz Wiktor, Kalicka Zofia, Piotrowski Julian, Kwit Michał Stanisław, Wójcik Weronika, Morawska Alicja, Kozak Liliana Weronika, Wanicki Jan Łukasz, Lipiec Antonina, Gwiazda Ada, Bielak Patrycja, Huczuk Lena, Denis Jagoda, Mazur Hubert, Kornet Adam, Prażmo Aleksander, Kurek Dominik, Zieliński Jakub, Dragan Michał, Petruczynik Kajetan Krzysztof, Stanisławek Wiktor, Rzędzicka Iga, Jankowski Marcel, Harkot Zuzanna, Kret Wiktoria, Szymaszek Wiktor Paweł. Zaślubieni: Gajewski Tomasz i Wicha Patrycja Agnieszka, Zieliński Kamil Michał i Pawłowska Magdalena Anna, Okoński Grzegorz Łukasz i Targońska Edyta Paula, Błoński Aleksander i Saczko Dorota Anna, Tokarz Rafał i Tarnogórska Kamila Anna, Pycka Sławomir i Zając Monika Katarzyna, Ciechomski Marcin i Woś Katarzyna, Łabęcki Rafał i Machowicz Sylwia, Szymanowski Łukasz i Zarzycka Irmina Zofia, Grzesiuk Sylwester i Kurlak Katarzyna, Król Daniel Marek i Ciok Ewa, Cieślak Radosław Bolesław i Zgodzińska Magdalena Elżbieta, Olszak Łukasz i Trojak Patrycja Izabela, Mielniczuk Robert Jacek i Kosmala Ewelina Anna, Ostrysz Michał i Świetlicka Monika, Zawadzki Piotr i Praczyk Barbara. Zmarli: Salasa Jan, Pałka Wiesław Czesław, Jagiełło Eligiusz Henryk, Mazurek Artur, Olechnowicz Franciszek, Torczyński Adam, Guz Jarosław, Żwiruk Kazimiera, Mazur Tadeusz, Olszewska Jolanta Helena, Staszewski Zygmunt Lech, Bobel Jerzy, Koguciuk Grzegorz, Dolatowska Czesława, Suracka Janina. opracował Ks. Krzysztof Lichota Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Armia Pana działa w naszej parafii od 2008r., ale dopiero w tym roku zostało formalnie zatwierdzone przez Zarząd Archidiecezjalny. KSM to grupa młodych ludzi, którzy inspirują się Bogiem i chcą pogłębiać swoją wiarę. Spotkania odbywają się co tydzień o godzinie 19 w salce parafialnej. Na spotkaniach poruszane są tematy związane z wiarą i problemami współczesnego świata. Raz w miesiącu organizujemy czuwania przed Najświętszym Sakramentem. Uczestniczymy w akcjach charytatywnych: Pomóż Dzieciom Przetrwać Zimę, Akcja Palma, kiermasz ciast oraz robienie paczek dla dzieci z Domu Dziecka. Członkowie KSM wyjeżdżają na różnego rodzaju rekolekcje, dni skupienia, warsztaty itp. Dzięki nim każdy członek Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży może bardziej pogłębiać swoja wiarę, rozwijać siebie oraz uczy się pokory, współpracy z innymi i otwiera się na bliźniego. Naszym hasłem przewodnim jest: Służyć Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie na chwałę Pana. Zapraszamy młodzież między 14 a 25 rokiem życia, aby razem z nami dobrze przeżyć swoją młodość i walczyć o najważniejsze wartości. Prezes KSM Milena Wach

7 Numer Numer9(12) 9(12) Rok RokIIIIII Str. 7 Str. 7 Plac budowy naszego kościoła (grudzień 2013) Wszystkich, którzy mają takie możliwości i chcieliby wesprzeć finansowo budowę naszego Kościoła, proszę o dokonywanie wpłat na konto bankowe: Bank PKO S.A. I O w Świdniku Z góry składam serdeczne Bóg zapłać - ks. Zbigniew Kiszowara Zachęcamy do odwiedzenia strony internetowej naszej Parafii oraz do odwiedzenia internetowej kroniki Chóru Świętej Kingi chor-parafii-sw-kingi.blog.onet.pl opracowanie graficzne: Elżbieta Włodarska-Wiśnioch redakcji: u_sw_kingi@onet.pl

8 Str. 8 Litania do Świętej Kingi Kyrie, elejson; Chryste, elejson; Kyrie, elejson. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, zmiłuj się nad nami. Duchu święty, Boże Święta Trójco, Jedyny Boże, Święta Maryjo, módl się za nami. Święta Kingo, niepodzielnie oddana Bogu, Święta Kingo, oblubienico Chrystusa, Święta Kingo, posłuszna natchnieniom Ducha Świętego, Święta Kingo, wierna czcicielko Trójcy Przenajświętszej, Święta Kingo, pełna ufności w Bożą Opatrzność, Święta Kingo, zjednoczona z Bogiem i służąca ludziom, Święta Kingo, wiernie idąca śladami Bogarodzicy, Święta Kingo, wzorowa uczennico św. Franciszka, Święta Kingo, duchowa córko św. Klary, Święta Kingo, dziewico wielkiej pobożności, Święta Kingo, dziewico anielskiej czystości, Święta Kingo, księżno ewangelicznie uboga, Święta Kingo, troskliwa Matko powierzonego Ci ludu, Święta Kingo, zatroskana o zbawienie każdego człowieka, Święta Kingo, opiekunko kapłanów, Święta Kingo, pełna szacunku dla sług Kościoła, Święta Kingo, roztropna przewodniczko do nieba, Święta Kingo, hojna fundatorko kościołów i klasztorów, Święta Kingo, Pani, której nieobca była nędza, Święta Kingo, wspomagająca nas w trudzie nowej ewangelizacji, Święta Kingo, chlubo narodu węgierskiego, Święta Kingo, madra Matko naszej Ojczyzny, Święta Kingo, strażniczko dobra narodu, Święta Kingo, piastunko polskiej mowy, Święta Kingo, zasłużona dla polskiej kultury, Święta Kingo, patronko kopalni soli, Święta Kingo, przemozna patronko nasza. Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. Kyrie, elejson; Chryste, elejson; Kyrie, elejson.