Diagnostyka funkcjonalna i programowanie rehabilitacji w geriatrii kształcenia

Transkrypt

1 Lp. Element Opis 1 Nazwa modułu Diagnostyka funkcjonalna i programowanie rehabilitacji w geriatrii 2 Typ modułu obowiązkowy 3 Instytut Nauk o Zdrowiu Kod 4 PPWSZ-F s modułu PPWSZ-F n Kierunek, kierunek: Fizjoterapia 5 specjalność, specjalność: poziom i profil poziom : studia drugiego stopnia profil : praktyczny 6 Forma studiów stacjonarne niestacjonarne 7 Rok studiów, semestr Rok II, Semestr IV Rok II, Semestr IV Forma zajęć i liczba godzin dydaktycznych Stacjonarne: Niestacjonarne: 8 wymagających bezpośredniego udziału nauczyciela i studentów wykłady - 5; ćwiczenia kliniczne - 20 wykłady - 5; ćwiczenia kliniczne - 20 Punkty ECTS 9 (wg planu studiów) 2 10 Forma aktywności studenta Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich, w tym: Nakład pracy studenta bilans punktów ECTS Obciążenie studenta Studia stacjonarne Studia niestacjonarne godz.:30 ECTS:1,2 godz.:30 ECTS:1,2 Udział w wykładach (godz.) 5 5 Udział w ćwiczeniach/ seminariach/ zajęciach praktycznych/ praktykach zawodowych (godz.) Dodatkowe godziny kontaktowe z nauczycielem (godz.) 5 5 Udział w egzaminie (godz.) 0 0 Obciążenie studenta związane z nauką samodzielną, w tym: godz.:20 ECTS:0,8 godz.:20 ECTS:0,8 Samodzielne studiowanie tematyki zajęć/ przygotowanie się do ćwiczeń (godz.) Przygotowanie do zaliczenia/ egzaminu (godz.) Wykonanie prac zaliczeniowych (referat, projekt, prezentacja itd.) (godz.) Obciążenie studenta w ramach zajęć związanych z praktycznym przygotowaniem zawodowym godz.:45 ECTS:1,8 godz.:45 ECTS:1,8

2 Suma (obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich oraz związane z nauką samodzielną) godz.:50 ECTS:2 godz.:50 ECTS:2 Nauczyciel akademicki odpowiedzialny Prof. dr hab. Włodzimierz Drożdż za przedmiot/ moduł (egzaminujący) Nauczyciele akademiccy prowadzący przedmiot/ moduł Wymagania (kompetencje) wstępne Założenia i cele przedmiotu Prof. dr hab. Włodzimierz Drożdż Mgr Bożena Kowalczyk Student powinien posiadać wiedzę z zakresu nauk podstawowych: anatomia, fizjologia, kliniczne podstawy fizjoterapii, a także umiejętność wykorzystania metod kinezyterapii i fizykoterapii Rozumienie pojęć z zakresu diagnostyki fizjoterapeutycznej oraz programowania procesu usprawniania w geriatrii Praktyczne wykorzystanie wiedzy z zakresu diagnostyki i programowania fizjoterapii w różnych schorzeniach i dysfunkcjach aparatu ruchu dla potrzeb geriatrii. Praktyczna nauka kompleksowej rehabilitacji w Ośrodkach Rehabilitacyjnych Osób Starszych. W1 Opis w zakresie: WIEDZY Potrafi analizować patogenezę, objawy kliniczne i przebieg różnych schorzeń w aspekcie doboru optymalnych metod pracy z pacjentów w geriatrii. Odniesienie do kierunkowych K_W03 Odniesienie do dla obszaru M2_W05 15 Efekty W2 U1 U2 U3 Posiada poszerzoną wiedzę konieczną do wykonywania zabiegów UMIEJĘTNOŚCI Potrafi wyjaśnić pacjentowi istotę dolegliwości i proponować program terapii w geriatrii Rozwija posiadane umiejętności ruchowe i sprawność fizyczną niezbędną dla poprawnego demonstrowania i przeprowadzania zabiegów kinezyterapii u pacjentów w geriatrii Potrafi komunikować się z pacjentem, rodziną, rozpoznawać ich problemy zdrowotne i podjąć współpracę z zespołem terapeutycznym w całościowej opiece nad pacjentów w geriatrii. K_W08 K_U01 K_U02 K_U03 M2_W02 M2_W03 M2_W05 M2_W07 M2_U01 M2_U02 M2_U03 M2_U05 M2_U10 M2_U11 M2_U01 M2_U03 M2_U09 U4 Potrafi rozpoznawać błędy i zaniedbania w praktyce. Potrafi podjąć działania zapobiegające błędom w programowaniu usprawniania pacjentów w geriatrii K_U10 M2_U07

3 U5 U6 K1 K2 Potrafi dopasować odpowiednio model postępowania fizjoterapeutycznego u pacjentów w geriatrii. K_U11 Posiada umiejętność przygotowania pisemnego i ustnego raportu z przebiegu procesu usprawniania chorych w K_U15 oparciu o własne spostrzeżenia i o dokumentację medyczną u pacjentów w geriatrii. KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH Ma świadomość i zdaje sobie sprawę ze znaczenia permanentnego. K_K01 Potrafi określić mocne i słabe strony swoich możliwości oraz wie kiedy powinien korzystać z pomocy ekspertów w dziedzinie geriatrii. K_K02 M2_U05 M2_U08 M2_U10 M2_U13 M2_U14 M2_K01 M2_K02 M2_K08 K3 Dba o dobro pacjenta, przestrzega tajemnicy dotyczącej stanu pacjenta oraz realizacji programu usprawniania geriatrii. K_K03 M2_K03 M2_K05 K4 Potrafi wykazywać przywództwo i przedsiębiorczość, organizuje pracę zespołu realizującego program terapeutyczny. K_K06 M2_K04 16 Treści K5 Postępuje zgodnie z zasadami pracy wysokiej jakości w sposób przemyślany. K_K08 M2_K05 M2_K07 Treści wykładów i ćwiczeń: Podstawowe pojęcia diagnostyki (diagnostyka ogólna i różnicowa, diagnostyka funkcjonalna). Badanie podmiotowe i przedmiotowe jako podstawa diagnostyki. Badania dodatkowe w diagnostyce podstawowej i różnicowej. Dobór metod diagnostycznych w geriatrii. Metody diagnostyczne adekwatne do celu badania u osób starszych oraz do rodzaju schorzenia czy dysfunkcji. Metody jakościowe i ilościowe. Problem kwantyfikacji badan i powtarzalności wyników w rehabilitacji i fizjoterapii. Aktualne możliwości badawcze - aparatura współpracująca z komputerem, umożliwiająca automatyczna rejestracje różnych parametrów. Rejestracja wyników badań. Wyniki indywidualne i grupowe. Tworzenie grup badawczych. Problem jednorodności grup w medycynie, rehabilitacji i fizjoterapii. Bazy danych. Diagnostyka funkcjonalna w rehabilitacji i fizjoterapii osób starszych. Metody diagnostyczne przydatne w diagnostyce funkcjonalnej. Testy czynnościowe. Ogólne zasady programowania rehabilitacji. Rodzaj, stopień ciężkości i okres schorzenia oraz stan aktualny osoby poddawanej rehabilitacji, jako baza wyjściowa dla tworzenia programu rehabilitacji. Prognoza co do wyleczenia i przewidywanego rodzaju niepełnosprawności (przejściowa-stała, niepostępująca - postępująca), jako baza wyjściowa dla tworzenia programu rehabilitacji. Etapy oraz cele rehabilitacji i ich hierarchia, a program rehabilitacji. Schematy ogólne programowania rehabilitacji. Konstruowanie indywidualnych programów rehabilitacji dla osób starszych. Pojęcie diagnostyki funkcjonalnej. Kryteria diagnostyki funkcjonalnej z punktu widzenia fizjologii. Sposoby oceny funkcji poszczególnych narządów i układów i ich znaczenie w fizjoterapii. Proste próby i testy funkcjonalne w praktyce fizjoterapeutycznej. Metody badań funkcjonalnych stosowanych w rehabilitacji. Ocena czynności ręki

4 17 Stosowane metody dydaktyczne i możliwości lokomocyjnych. Diagnostyka ogólna i różnicowa dla potrzeb fizjoterapii. Proste metody pomiarów i ich znaczenie w fizjoterapii. Rodzaje badań dodatkowych i ich znaczenie w fizjoterapii. Badanie radiologiczne, ultrasonografia i densytometria - ich znaczenie w fizjoterapii. Badanie elektrofizjologiczne: ekg, emg, elektrodiagnostyka klasyczna - ich znaczenie w fizjoterapii. Inne badania pracowniane i aparatura przydatne w fizykoterapii. Ocena sprawności ogólnej i jej znaczenie w fizjoterapii. Metody badania wydolności i ich znaczenie w fizjoterapii. Program optymalny i program minimum w procesie rehabilitacji (kompleksowość procesu usprawniania). Wyniki badań naukowych jako podstawowe kryterium wyboru optymalnych rozwiązań i źródło postępów rehabilitacji geriatrycznej. Negatywne skutki niewłaściwie zaprogramowanej rehabilitacji. Procesy: regeneracji, kompensacji i adaptacji, a program rehabilitacji. Czynniki decydujące o konieczności zmiany programu rehabilitacji. Kontrola uzyskiwanych wyników, jako podstawa weryfikacji i modyfikacji programu rehabilitacji w geriatrii. Diagnostyka dla potrzeb rehabilitacji w kardiologii, ortopedii, traumatologii, neurologii. Wykład informacyjny, wykład problemowy, ćwiczenia, dyskusja, zajęcia kliniczne, pokaz, metoda sytuacyjna, metoda przypadków. Efekt W1 Sposób weryfikacji np. egzamin ustny, egzamin pisemny, zaliczenie ustne, kolokwium, projekt, referat, prezentacja, sprawozdanie, dyskusje, obserwacja w czasie zajęć itd. Test pisemny w zakresie wiedzy koniecznej do wykonywania zabiegów 18 Metody weryfikacji (w odniesieniu do poszczególnych ) W2 U1 U2 U3 U4 U5 U6 Test pisemny w zakresie wiedzy koniecznej do wykonywania zabiegów

5 19 20 Kryteria oceny osiągniętych Forma i warunki zaliczenia modułu, w tym zasady dopuszczenia do egzaminu / zaliczenia z oceną K1 K2 K3 K4 K % dst; 61-70% +dst; 71-80% db; 81-90% +db; % bdb Zaliczenie z oceną. Warunkiem zaliczenia jest aktywny udział w zajęciach i zaliczenie kolokwium z opracowanego materiału. Przeprowadzenie badań empirycznych z zastosowaniem standaryzowanych lub własnej konstrukcji metod pomiaru oraz analiza i interpretacja uzyskanych wyników. Do zaliczenia całego przedmiotu wymagane jest uzyskanie zaliczenia ćwiczeń teoretycznych, pozytywna ocena na zajęciach klinicznych Wykaz literatury podstawowej Wykaz literatury uzupełniającej Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk zawodowych 1. Barnes M., Ward A., Podręcznik rehabilitacji medycznej. Urban & Partner, Wrocław, Grochmal S., Zielińska-Charszewska S.(red.): Rehabilitacja w chorobach układu nerwowego. PZWL, Warszawa, Kinalski R.: Kompendium rehabilitacji i fizjoterapii. Urban & Partner, Wrocław, Dziak A.: Bóle i dysfunkcje kręgosłupa. Medicina Sportiva, Kraków, Bedbrook G.M.: Opieka nad chorym z paraplegią. PZWL, Warszawa, Chojnacka-Szawłowska G., Szawłowski K., Rehabilitacja. AM, Gdańsk, 1992.