Pismo do Przyjaciół i Sympatyków Misji. Misje. 2/2013 (153) marzec kwiecień. Salezjańskie. Salezjanie w Brazylii. Ks. Sławomir Bronakowski

Transkrypt

1 ISSN Pismo do Przyjaciół i Sympatyków Misji 2/2013 (153) marzec kwiecień Salezjańskie Salezjanie w Brazylii Ks. Sławomir Bronakowski

2 Spis treści Salezjańskie Salezjański Ośrodek Misyjny ul. Korowodu Warszawa tel.: fax: Konto złotówkowe: PKO BP O/XVI Warszawa Konto w euro: PKO BP O/XVI Warszawa PL swift code: BPKOPLPW Konto w USD: PKO BP O/XVI Warszawa PL swift code: BPKOPLPW Redaktor naczelny: Ks. Roman Wortolec SDB Zastępca redaktora naczelnego: S. Grażyna Sikora CMW Redaktor techniczny: Krzysztof Karpiński Współpracują: S. Ewa Siuda CMW Renata Piotrowska Izabela Paszke W tym numerze: 3 Słowo Dyrektora Ośrodka Misyjnego Ks. Roman Wortolec SDB 4-5 List Przełożonego Generalnego Szatan boi się ludzi radosnych Ks. Pascual Chavez SDB 6-11 Prosto z misji Brazylijski proboszcz z Polski S. Grażyna Sikora CMW Projekty misyjne Życzenia na Wielkanoc SPRAWOZDANIE z działalności SOM Z kraju Redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania zmian w nadesłanych tekstach 31 Ogłoszenia Salezjańskie 2

3 Słowo Dyrektora Ośrodka Misyjnego KTÓŻ Z NAS NIE POTRZEBUJE POWROTU DO BOGA? Drodzy Przyjaciele i Dobrodzieje misji salezjańskich! Okres Wielkiego Postu to czas szczególnej refleksji nad sobą. Prorok Ozeasz pisze do Narodu Wybranego: Chodźcie, powróćmy do Pana (Oz 6,1). To słowa, które dotyczą także i nas, żyjących współcześnie. Któż z nas nie potrzebuje powrotu do Pana Boga? Może oddaliliśmy się od Niego? Może musimy do Niego powrócić? Może w tym Roku Wiary w sposób szczególny powinniśmy przylgnąć do Pana, który za nas, za mnie umarł i zmartwychwstał? Okres Wielkiego Postu to także okres modlitwy, postu i umartwienia. Zachęcam Was do modlitwy w intencji misjonarzy i misjonarek. W naszym Ośrodku Misyjnym możecie włączyć się do programu Bank Ducha Świętego. Wystarczy o tym do nas napisać otrzymacie wizytówkę ze zdjęciem konkretnego misjonarza lub misjonarki, którego będziecie polecać Bogu w modlitwie. Misjonarze bardzo proszą o modlitwę za nich. Drodzy, w obecnym numerze naszego czasopisma znajduje się sprawozdanie za 2012 rok. Przeglądając te wszystkie wydarzenia i liczby, spontanicznie nasuwa się słowo DZIĘKUJĘ. To wszystko, co Salezjański Ośrodek Misyjny uczynił dla dzieci i młodzieży na misjach, to Wasza zasługa. Niech Wam Pan Bóg hojnie wynagrodzi. Chociaż to dopiero początek Wielkiego Postu, w tym numerze Misji Salezjańskich wysyłamy Wam wkładkę z Nowenną do Maryi Wspomożycielki Wiernych. Do rozpoczęcia tej nowenny są jeszcze 2 miesiące (nowenna trwa od 15 do 23 maja), ale chcemy, abyście już teraz pomyśleli w jakiej intencji ją ofiarujecie. I już teraz możecie do nas odsyłać wypełnioną wkładkę. Ks. Bosko polecał wszystkim tę nowennę. Mawiał: Chcecie zobaczyć, co to są cuda? Zaufajcie Maryi Wspomożycielce. Mamy tak wiele intencji, zaufajmy Maryi. Ofiary złożone z okazji Nowenny będą przeznaczone na budowę szkoły w Namugongo, w Ugandzie. Dosłownie kilka dni temu ks. Ryszard Józwiak poinformował mnie, że rozpoczynają się prace związane z budową fundamentów. Wesprzyjmy ten projekt, aby chłopcy ulicy, których poznaliście dzięki naszemu filmowi Chłopcy z Namugongo, mogli uczyć się w swojej nowej szkole. Niech Chrystus Zmartwychwstały błogosławi Wam i Waszym rodzinom. Niech słowa: Pokój Wam, które wypowiedział do Apostołów po swoim zmartwychwstaniu, staną się także i naszym udziałem. 3 Salezjańskie

4 List Przełożonego Generalnego KSIĄDZ BOSKO WYCHOWAWCA SZATAN BOI SIĘ LUDZI RADOSNYCH Ks. Bosko opowiada: «Jestem znany na całym świecie jako święty, który rozsiewał wszędzie radość. Co więcej, jak napisał ktoś, kto znał mnie osobiście, z radości chrześcijańskiej uczyniłem jedenaste przykazanie. Doświadczenie przekonało mnie, że praca wychowawcza jest niemożliwa bez tego wspaniałego bodźca, jakim jest radość. I dlatego polecałem ją moim chłopcom, dodając: Jeśli chcecie, aby wasze życie było radosne i spokojne, musicie być w stanie łaski Bożej, ponieważ serce chłopca żyjącego w grzechu, jest jak ciągle wzburzone morze. I zawsze przypominałem, że radość jest owocem pokoju serca. Nalegałem: Nie chcę niczego innego od chłopców, jak tylko, aby stawali się dobrzy i byli zawsze radośni. Niektórzy czasem przedstawiają mnie jako wiecznego akrobatę z Becchi i myślą, że wyświadczają mi wielką przysługę. Ale jest to obraz bardzo daleki od mojego ideału. Zabawy, spacery, orkiestra, teatr, święta, to były tylko środki, a nie cel. Miałem na myśli to, co pisałem otwarcie do moich chłopców: Mam tylko jedno pragnienie, aby widzieć was szczęśliwymi teraz i w wieczności. Od dzieciństwa zabawy i radość były dla mnie formą autentycznego apostolstwa, co do którego byłem głęboko przekonany. Dla mnie radość była nieodłącznym elementem nauki, pracy i pobożności. Jeden z moich pierwszych chłopców, wspominając te heroiczne lata, tak je opisał: Myśląc jak się wtedy jadło i spało, teraz dziwimy się, jak mogliśmy się wtedy bawić, nie skarżąc się i nie narzekając. Ale my byliśmy szczęśliwi, żyliśmy miłością. Salezjańskie 4

5 List Przełożonego Generalnego Żyć i przekazywać radość to była forma życia, świadomy wybór przeżywanej pedagogii. Dla mnie chłopiec był zawsze chłopcem, jego głęboką potrzebą była radość, wolność, zabawa. Uważałem za coś naturalnego to, że ja kapłan dla młodzieży, mam przekazywać im dobrą i radosną nowinę zawartą w Ewangelii. Nie mogłem tego robić z twarzą nieprzystępną, w sposób ponury i szorstki. Młodzi musieli zrozumieć, że dla mnie radość była czymś naprawdę ważnym! Że podwórko to była moja biblioteka, moje biurko, gdzie byłem zarówno nauczycielem jak i uczniem. Że radość jest podstawowym prawem młodości. Dowartościowałem teatr, muzykę, śpiew. Organizowałem słynne przechadzki jesienne, dbając o każdy najmniejszy szczegół. W 1847 roku wydrukowałem książkę o formacji chrześcijańskiej Młodzieniec Zaopatrzony. Pisałem ją kradnąc wiele godzin przeznaczonych na sen. Pierwsze słowa, które moi chłopcy mogli przeczytać, brzmiały: Pierwszym i podstawowym oszustwem, poprzez które diabeł chce oddalić chłopców od drogi cnoty jest wbijanie im do głowy, że służenie Bogu polega na życiu pełnym melancholii, dalekim od jakiejkolwiek zabawy i przyjemności. Droga młodzieży, tak nie jest. Chcę nauczyć was życia chrześcijańskiego, pełnego radości i zadowolenia, wskazując wam co jest prawdziwą rozrywką i prawdziwą przyjemnością Taki jest właśnie cel tej broszurki, służyć Panu i żyć w radości. Jak widzisz, dla mnie radość miała głębokie znaczenie religijne. W moim stylu wychowawczym obecne było zrównoważone sacrum i profanum, natura i łaska. Na rezultaty nie trzeba było długo czekać, tak, że w niektórych notkach autobiograficznych, które byłem prawie zmuszony napisać, mogłem stwierdzić: Zauroczeni tą różnorodnością i połączeniem pobożności z różnymi zabawami i przechadzkami, wszyscy się do mnie bardzo przywiązywali, czego znakiem było i to, że nie tylko byli bezgranicznie posłuszni moim poleceniom, ale więcej, czekali abym powierzył im jakieś zadania do wykonania. Nie zadowalałem się jedynie tym, aby chłopcy byli radośni; pragnąłem, by szerzyli wokół siebie tą świąteczną atmosferę, entuzjazm, miłość do życia, chciałem, by byli budowniczymi nadziei i radości. Misjonarzami innych młodych poprzez apostolstwo radości. Zaraźliwe apostolstwo». Ks. Pascual Chavez SDB 5 Salezjańskie

6 Prosto z misji BRAZYLIJSKI PROBOSZCZ Z POLSKI Ks. Sławomir Bronakowski wyjechał na misje ponad 46 lat temu. Rok po swoich święceniach kapłańskich. Do dalekiej Brazylii. Dzisiaj ma siwą brodę i jak kiedyś, nieschodzący z twarzy uśmiech. Co go wyróżnia? To, że nigdy na nic nie narzeka, promieniuje optymizmem i głęboką wiarą. Przez większość lat na misjach jest proboszczem. Dobrym proboszczem. S. Grażyna Sikora: Księże Sławomirze, proszę nam się przedstawić. Ks. Sławomir Bronakowski: Pochodzę z okolic Augustowa. W 1965 r., po ukończeniu ogólniaka w Sierpcu, wstąpiłem do nowicjatu salezjańskiego w Kutnie-Woźniakowie. Jako kleryk odbyłem 2-letnią służbę wojskową w Szczecinie. Po ukończeniu seminarium duchownego, dnia 29 czerwca 1975 r., przyjąłem święcenia kapłańskie. Udzielił mi ich w Rzymie Papież Paweł VI. Był to Rok Święty i reprezentowałem Polskę wśród 360 diakonów z całego świata. Po święceniach przez rok pracowałem w Kaławie (obecnie woj. lubuskie), załatwiając dokumenty związane z wyjazdem na misje i oczekiwałem na wizę brazylijską. Wyjechałem z Polski pociągiem do Rzymu 30 lipca 1976 r. Dlaczego wyjechał Ksiądz na misje? I dlaczego właśnie do Brazylii? Będąc na urlopie wojskowym, zatrzymałem się w domu salezjańskim na Kawęczyńskiej w Warszawie i tam spotkałem ks. Jana Hadzińskiego, misjonarza z Mato Grosso w Brazylii, który był na urlopie w Polsce. Opowiadał mi o Brazylii i zachęcał do wyjazdu na misje. Wcześniej wyjechał tam mój starszy kolega z Lądu, ks. Klemens Deja. Wybrałem Brazylię, bo to kraj egzotyczny, daleki, latynoski i bardzo mnie interesowała Amazonia. W Polsce nie otrzymałem wizy brazylijskiej, gdyż wówczas w Brazylii był rząd wojskowy a w Polsce ustrój komunistyczny. A ja odbyłem służbę wojskową, wiec byłem podejrzany. Dlatego wyjechałem do Włoch i zatrzymałem się w naszym domu generalnym w Rzymie. Salezjańskie 6

7 Prosto z misji Tam ponownie starałem się o wizę, ale w Ambasadzie Brazylii akredytowanej przy Watykanie. Po pół roku otrzymałem wizę na pobyt stały. Gdzie w Brazylii Ksiądz pracował? W styczniu 1977 dotarłem samolotem do Brazylii. Przyjechałem do inspektorii misyjnej w Mato Grosso, gdzie salezjanie pracują od 1894 r. Zatrzymałem się w domu inspektorialnym w Campo Grande. Tam przez 3 miesiące uczyłem się języka portugalskiego u wspomnianego ks. Jana Hadzińskiego. Potem zostałem przeniesiony do Cuiabá, stolicy stanu Mato Grosso, gdzie przez 7 miesięcy byłem wikariuszem w parafii. Następnie arcybiskup salezjański z Cuiabá Bonifacy Piccinini mianował mnie proboszczem; w Cuiabá byłem do 1982 r. Potem przeniesiono mnie do Corumbá, na granicy z Boliwią, gdzie przez 4 lata byłem proboszczem w nowo powstałej parafii salezjańskiej Św. Jana Bosko. W 1987 r. zostałem przeniesiony do Lins w stanie São Paulo. Tam pracowałem jako proboszcz przez 9 lat. Mieszkając w Lins ukończyłem w São Paulo pedagogikę i komunikację społeczną. W 1996 rozpocząłem pracę proboszcza w Dourados-Indianapolis. Wtedy mieszkałem w domu nowicjatu i uczyłem nowicjuszy Pisma św. i liturgii. W 1999 r. wróciłem do Campo Grande i przez 10 lat byłem proboszczem w 35-tysięcznej parafii Św. Jana Bosko. Od 2009 r. mieszkam w Primavera do Leste, 700 km od Campo Grande i pracuję jako proboszcz w nowo otwartej parafii salezjańskiej Matki Bożej Saletyńskiej. Po przyjeździe do Brazylii zapewne spotkał Ksiądz innych polskich salezjanów? Tak, w życie misyjne wtajemniczali mnie starzy polscy misjonarze: ks. Jan Hadziński (zmarł w Campo Grande w 1984 r., mając 78 lat) i w Cuiabá ks. Franciszek Czapla, bardzo ceniony i święty kapłan (zmarł w 1987 r. w wieku 97 lat). Jak wyglądały pierwsze lata pracy misyjnej? Wszystko było dziwne i odmienne. Inny styl życia, język, klimat tropikalny, mentalność ludzi, pobożność, teologia wyzwolenia, kontakt z prawdziwymi Indianami, duża ignorancja religijna, sekty, analfabetyzm. Początkowo było trudno zaadaptować się w tym środowisku. Nikt nie nosił sutanny, nawet arcybiskup, spowiedź bez konfesjonału, tylko przy stoliku, żadnych formalności religijnych. Wszystko bardzo proste, celebracje liturgiczne z dużą dozą kreatywności i animacji muzycznej, bez wielkich formalnych rytuałów. Wybrałem Brazylię, bo to kraj egzotyczny, daleki, latynoski i bardzo mnie interesowała Amazonia 7 Salezjańskie

8 Prosto z misji Miał Ksiądz bezpośredni kontakt z Indianami? Tak, w Dourados-Indianapolis, gdzie na terenie mojej parafii były wioski Indian ze szczepu Kaiowa i Guarani. Tutaj, w Primavera do Leste, mam sąsiadów z naszej placówki z Sangradouro, Indian Xavantes i Bororo. Na terenie parafii znajduje się wioska indiańska Volta Redonda. Tam odprawiam Msze św. Poza tym Indianie będąc w mieście przychodzą prosić o pomoc materialną. Indianie są chronieni przez państwo, mają specjalne rezerwaty, ale nie wszystkie szczepy. Problemem są wielcy właściciele ziemscy, którzy przemocą zajmują ziemie Indian w celu wyrębu drzewa, hodowli bydła, uprawy soi, poszukiwania diamentów. Indianie ciągle walczą o swoje prawa, bo to oni byli pierwszymi mieszkańcami Brazylii. Czy salezjanie pracują z Indianami w ich wioskach? W Mato Grosso, gdzie jestem, mamy 4 placówki Indian, gdzie pracują salezjanie i siostry salezjanki. Niedaleko stąd jest misja Sangradouro, gdzie żyją dwa szczepy Indian: Xavantes i Bororo. Do tej placówki misyjnej należy 35 wiosek indiańskich. Na misji w Meruri są Bororo, należy do niej 65 wiosek indiańskich; na misji Św. Marek są tylko Xavantes i należą do niej 92 wioski; a na misji Nova Xavantina żyją różne szczepy, do niej należy 220 wiosek Indian. Jak dzisiaj wygląda zwykły dzień misjonarza w Brazylii? Pracuje się od niedzieli do niedzieli, tzn. ciągle. Nie ma żadnego dnia wolnego i zawsze jest co robić. Ludzie bardzo poszukują księdza. Tylko co 3 lata można Salezjańskie 8

9 Prosto z misji Proszę nam przybliżyć swoją obecną parafię. Parafia liczy 23 tys. ludzi. Mamy 4 kościoły w mieście i 7 kaplic w terenie. Prowadzimy duszpasterstwo rodzin, dzieci i młodzieży. Ludzie są biedni, pracują za marny grosz dla bogatych właścicieli ziemskich. Uprawiają soję, bawełnę, fasolę, kukurydzę i zajmują się hodowlą bydła. W parafii jestem sam, do biskupa mam 230 km, jestem jego doradcą i dziekanem. Jak Ksiądz sobie radzi z takim ogromem pracy? Pracuję z nadzieją, że w przyszłym roku dostanę kogoś do pomocy, chociaż pewnie będzie trudno kogoś znaleźć. Miałem do pomocy 88-letniego księdza Włocha, ale ze względu na zdrowie wyjechał. Inwestuję dużo w formację laikatu, który mi pomaga we wszystkim. pojechać do Polski na urlop, na początku było co 5 lat. Z rana odmawiam brewiarz, medytację, różaniec, koronkę do Miłosierdzia Bożego, potem Msza św. i cały dzień jestem do dyspozycji ludzi, którzy przychodzą z różnymi problemami. Odwiedzam rodziny, chorych, kaplice, prowadzę pogrzeby. Jestem odpowiedzialny za Centrum Socjalne Ks. Bosko, które opiekuje się codziennie 230 ubogimi dziećmi. Prowadzimy też budowy, np. w tym roku wybudowaliśmy 4 nowe sale dla dzieci, kuchnie, 2 kaplice w buszu, kupiliśmy samochód terenowy. Wydajemy miesięcznik Między nami, mamy stronę internetową, codziennie mam 2 programy w radio, do tego katechizacja, 24 formy duszpasterstwa, wyjazd do 7 kaplic w terenie i formacja teologiczna laikatu, tzw. Szkoła Wiary. Jako entuzjasta, optymista, człowiek wierzący, realizuję się pod każdym względem, szczególnie jako misjonarz 9 Salezjańskie

10 Prosto z misji Nigdy nie słyszałam od Księdza żadnego słowa ubolewania, że jest ciężko. Wręcz przeciwnie, zawsze przebija optymizm salezjański i wdzięczność. Jak Ksiądz to robi? Moje motto misyjne jest zaczerpnięte od św. Augustyna: Niespokojne jest serce misjonarza, zanim nie spocznie w Panu. Oraz Ora et labora módl się i pracuj. Odpoczynek będzie kiedyś na cmentarzu i uczta w Domu Pańskim w Niebie. Siłę czerpię z sakramentów św., szczególnie z Eucharystii i z nabożeństwa do Matki Bożej. Jako entuzjasta, optymista, człowiek wierzący, realizuję się pod każdym względem, szczególnie jako misjonarz. Musimy być ambasadorami Pana Jezusa i Kościoła, i to wszędzie: w domu, w pracy, w szkole, w kościele, w życiu społecznym Co daje Księdzu na co dzień najwięcej satysfakcji? Świadomość, że ktoś dzięki mojej poradzie, posłudze i świadectwu zmienił życie i powrócił do Boga, a także poczucie spełnionego obowiązku oraz dzieło socjalne dla tylu dzieci i praca z młodzieżą. To wszystko powoduje zmęczenie, ale i dużo radości, że jest się potrzebnym. Brazylia to kraj ogromnych kontrastów. Jakie są największe wyzwania dla misjonarza? Kontrasty społeczne, pluralizm religijny, kulturowy, społeczny. Istnieją dwie klasy ludzi: bogaci i biedni; pierwsi stają się coraz bogatsi kosztem drugich, którzy coraz bardziej biednieją. Staram się zbliżyć te skrajne klasy, uwrażliwić na biedę społeczną. To uwrażliwianie bogatych pomaga mi w prowadzeniu naszego Centrum Socjalnego, w realizacji różnych projektów socjalnych i budowlanych. Salezjańskie 10

11 Prosto z misji Jaka jest brazylijska młodzież? Jest bardzo dobra, radosna, muzykalna, uzdolniona sportowo, ale i narażona na wiele niebezpieczeństw, takich jak: rozkład rodziny, materializm praktyczny, subiektywizm, relatywizm moralny i religijny, narkotyki, obojętność religijna, utrata sensu życia. Najpiękniejsze wspomnienie z pracy misyjnej... Ogromna wdzięczność ludzi. Niedawno ludzie zamówili Mszę św. dziękczynną za mnie z okazji urodzin, a ja dodałem, że będzie to podziękowanie Bogu za pięć moich powołań: za powołanie ludzkie, chrześcijańskie, zakonne, kapłańskie i misyjne. Może to zbyt egoistyczne, ale miłe, gdy ludzie cieszą się, że po urlopie w Polsce wróciłem do nich. Przynoszą wszystko, co jest potrzebne do życia. W buszu przychodzą na Mszę św. z bardzo daleka. Czego brazylijska młodzież oczekuje dzisiaj od salezjanów? Od Kościoła? Wskazywania drogi życia pełnego sensu, bogatego w wartości etyczne, religijne i moralne. Oczekują bycia wśród nich, miłości, zrozumienia ich problemów, dowartościowania i optymizmu wobec życia, świadectwa. Salezjanin musi być dobry jak chleb, cierpliwy, roztropny, wyrozumiały, musi być ich przyjacielem. Czym dzisiaj wg Księdza powinien odznaczać się misjonarz salezjański. Cierpliwością, pokorą, bezinteresownością, roztropnością, szukaniem dusz, miłością do Eucharystii, do Matki Bożej i do Kościoła. Misjonarz nie powinien oczekiwać niczego w zamian za swoją posługę, powinien jedynie starać się, aby Bóg był bardziej znany i kochany. Czy w Brazylii potrzeba jeszcze misjonarzy? Potrzeba i to bardzo wielu, no i dość pilnie, bo moja broda jest już siwa i ktoś kiedyś będzie musiał mnie zastąpić. Proszę o słowo do Czytelników Misji Salezjańskich My misjonarze pracujemy na pierwszym froncie misyjnym, ale niezbędna dla nas jest współpraca Przyjaciół misji. Modlitwa i pomoc materialna jest istotna i konieczna, gdyż bez tego zaplecza nasza posługa jest mniej skuteczna. Musimy być ambasadorami Pana Jezusa i Kościoła, i to wszędzie: w domu, w pracy, w szkole, w kościele, w życiu społecznym. Jan Paweł II mówił, że kto spotkał Jezusa nie może Go przywłaszczyć tylko dla siebie, ale musi Go głosić słowem, czynem i życiem. Dziękuję wszystkim Darczyńcom misji. Wywiad przeprowadziła s. Grażyna Sikora CMW 11 Salezjańskie

12 Projekty misyjne podziękowanie PODZIĘKOWANIE Z NIGERII W imieniu salezjanów, dzieci, młodzieży i wychowawców z Ondo w Nigerii dziękuję za pomoc finansową podczas Wakacji z ks. Bosko w sierpniu Uczestniczyło w nich ponad 600 dzieci i młodzieży. Głównym ich celem było poznanie podstaw katechizmu Kościoła katolickiego i charyzmatu ks. Bosko. Dla wielu dzieci i młodzieży była to jedyna okazja w ciągu roku, aby pogłębić swoją (projekt 329) wiarę w Boga, wiedzę o Kościele i razem z rówieśnikami spędzić czas na wesoło w duchu ks. Bosko. Bardzo cenimy sobie tę pomoc, dzięki której młodzi mieli zapewnione wyżywienie, opiekę duchową i bezpieczeństwo. Osobiście dziękuję też Panu Bogu za czas spędzony w Nigerii. Przyjechałem tu w grudniu 2009 i teraz w kwietniu opuszczam ten kraj. Był to czas pełen wyzwań i trudnych sytuacji, zwłaszcza związanych z bezpieczeństwem. Parę razy nasza misja była nachodzona przez uzbrojonych napastników, raz byliśmy napadnięci w biały dzień. Widzę jak Bóg troszczył się o nas każdego dnia i wspierał nas swoją łaską. Także wielu ludzi nam pomagało. Ostatni rok był trudny, bo sam prowadziłem szkołę i całą administrację z warsztatami, ale jeszcze raz Jezus ukazał mi, że wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. Całemu personelowi SOM i wszystkim ofiarodawcom, którzy wspierali mnie w Nigerii bardzo serdecznie dziękuję i pamiętam w moich modlitwach. Ks. Krzysztof Niżniak SDB Ondo, 26 stycznia 2013 Salezjańskie 12

13 Projekty misyjne Projekty misyjne 2013 UGANDA Budowa szkoły dla chłopców ulicy z Namugongo (projekt 209) (ks. Ryszard Józwiak) ZAMBIA Budowa domu dla wolontariuszy w Lusace City of Hope (projekt 227) Kwota: USD (s. Ryszarda Piejko) PERU Odnowienie warsztatów komputerowych w Limie (projekt 277) Kwota: EURO (ks. Ryszard Łach) RPA Budowa kościoła Miłosierdzia Bożego w Walkerville (projekt 295) Kwota: EURO (ks. Stanisław Jagodziński) PERU Pomoc w ewangelizacji Indian, San Lorenzo (projekt 319) Kwota: EURO (ks. Roman Olesiński) UGANDA Pomoc chłopcom ulicy w ośrodku CALM w Namugongo (projekt 320) (ks. Ryszard Józwiak) ZAMBIA Kształcenie kleryków inspektorii zambijskiej ZMB (projekt 323) (ks. Leszek Aksamit) PERU Codzienne dożywianie dzieci w slumsach w Piura (projekt 326) Kwota: EURO (ks. Piotr Dąbrowski) PERU Dofinansowanie ośrodka dla dzieci Don Bosco House w Calce (projekt 330) Kwota: EURO (ks. Stefan Górecki) PERU Dofinansowanie ośrodka dla dzieci Don Bosco House w Ampares (projekt 331) Kwota: EURO (ks. Stefan Górecki) PERU Dofinansowanie ośrodka dla dzieci Don Bosco House w Huancayo (projekt 332) Kwota: EURO (ks. Stefan Górecki) PERU Zakup półek na książki i książek do biblioteki w Piura (projekt 333) Kwota: EURO (ks. Piotr Dąbrowski) PERU Zakup narzędzi dla uczniów szkoły zawodowej w Piura (projekt 335) Kwota: EURO (ks. Piotr Dąbrowski) 13 Salezjańskie

14 Projekty misyjne Projekty mi CZAD Pomoc w formacji kleryków (projekt 337) (ks. Artur Bartol) WENEZUELA Budowa kaplicy Bożego Miłosierdzia w El Dique (projekt 342) Kwota: EURO (ks. Stanisław Brudek) PERU Wyposażenie kuchni i jadalni dla szkoły zawodowej w Bosconii (projekt 344) Kwota: EURO (ks. Piotr Dąbrowski) PERU Sprzęt sportowy dla oratorium parafii św. Wawrzyńca w Amazonii (projekt 345) Kwota: EURO (ks. Roman Olesiński) CZAD Budowa kaplicy w wiosce Ndila (projekt 346) Kwota: EURO (ks. Artur Bartol) CZAD Zakup ławek do kościoła św. Józefa w Shar (projekt 347) Kwota: EURO (ks. Artur Bartol) CZAD Zakup sprzętu muzycznego i sportowego dla oratorium w Shar (projekt 348) Kwota: EURO (ks. Artur Bartol) CZAD Remont sal katechetycznych i wyposażenia w Shar (projekt 349) Kwota: EURO (ks. Artur Bartol) MADAGASKAR Odnowienie budynku prenowicjatu salezjanów w Tulearze (projekt 352) Kwota: EURO (ks. Tomasz Łukaszuk) ZAMBIA Dofinansowanie programów dla młodzieży w Kabwe (projekt 353) Kwota: USD (ks. Marian Skowron) BIAŁORUŚ Rekonstrukcja kotłowni w Smorgoniu (projekt 354) Kwota: EURO (ks. Aleksander Jaszewski) BIAŁORUŚ Dokończenie Centrum Młodzieżowego w Borowlanach (projekt 355) Kwota: EURO (ks. Kazimierz Szydełko) Salezjańskie 14

15 Projekty misyjne syjne 2013 ZAMBIA Kontynuacja budowy kościoła w Kabwe (projekt 356) Kwota: USD (ks. Marian Skowron) BANGLADESZ Budowa toalet i studni w 6 biednych wioskach (projekt 357) Kwota: EURO (ks. Paweł Kociołek) MADAGASKAR Dobudowa jednego piętra szkoły w Mahajandze (projekt 358) Kwota: EURO (s. Krystyna Soszyńska) MADAGASKAR Ławki dla nowych klas szkoły w Mahajandze (projekt 359) Kwota: EURO (s. Krystyna Soszyńska) MADAGASKAR Budowa zbiornika wody dla szkoły w Mahajandze (projekt 360) Kwota: EURO (s. Krystyna Soszyńska) TIMOR WSCHODNI Wymiana komputerów w szkole w Venilale (projekt 361) Kwota: EURO (s. Joanna Goik) TIMOR WSCHODNI Opłata internatu dla 12 biednych dziewcząt z Venilale (projekt 362) Kwota: EURO (s. Joanna Goik) MONGOLIA Pracownia komputerowa dla centrum młodzieżowego w Darhan (projekt 363) Kwota: EURO (br. Krzysztof Gniazdowski) ZAMBIA Zakup motocykla do Kazembe (projekt 364) Kwota: USD (ks. Piotr Malec) ZAMBIA Sprzęt i wyposażenie Centrum Młodzieżowego w Kabwe (projekt 365) Kwota: USD (ks. Mariusz Skowron) Wspierajmy misjonarzy! Wybierz projekt i prześlij ofiarę z dopiskiem: Projekt Nr Dziękujemy! 15 Salezjańskie

16 Alleluja!

17 Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Kol 3,1-4 Kochani Misjonarze, Misjonarki i Wolontariusze na misjach i w Polsce! Drodzy Darczyńcy i Przyjaciele salezjańskiego dzieła misyjnego! Niech blask Wielkanocnego Poranka, płynący od Chrystusa Zmartwychwstałego, napełnia serca radością, umacnia naszą wiarę, przemienia nasze życie. Dążmy do tego, co w górze! Bądźmy autentycznymi świadkami Zmartwychwstałego Zbawiciela! Z darem modlitwy Ks. Roman Wortolec SDB Dyrektor Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego wraz z salezjanami, salezjankami i pracownikami SOM Warszawa, Wielkanoc 2013

18 DZIAŁALNOŚĆ SALEZJAŃSKIEGO OŚRODKA MISYJNEGO W WARSZAWIE SPRAWOZDANIE 2012 SALEZJANIE i SALEZJANKI W ŚWIECIE SALEZJANIE w świecie: w 131 krajach w Polsce: 970 SALEZJANKI w świecie: w 94 krajach w Polsce: 422 Polscy salezjanie misjonarze: 117 w 39 krajach świata Polskie salezjanki misjonarki: 40 w 18 krajach świata W 2012 roku na misje wyjechali: Ks. Łukasz Nawrat do Irlandii S. Małgorzata Urbińska (przygotowuje się w Rzymie), przeznaczona jest do Francji S. Anna Kaczmarczyk (przygotowuje się w Rzymie), przeznaczona jest do Szwajcarii S. Jolanta Błońska (przygotowuje się w Rzymie), przeznaczona jest do Niemiec Powrócili z misji do Polski: Ks. Dariusz Iżykowski z Kuby Ks. Tadeusz Kierbedź z Libii S. Zofia Łapińska z Zambii Zmarli misjonarze: Ks. Zygmunt Labun Zambia (zginął w wypadku samochodowym w Redzie 16 lipca 2012) Ks. Bogusław Bujalski Kolumbia (zginął w wypadku samochodowym w Granadzie 14 grudnia 2012) Ks. Franciszek Rosłan Ukraina (zmarł w Krakowie 23 grudnia 2012) Salezjańskie 18

19 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 ANIMACJA MISYJNA Ma na celu uwrażliwienie dzieci, młodzieży i dorosłych na rzeczywistość misyjną Kościoła, zwłaszcza Rodziny Salezjańskiej, pozwala pełniej dostrzec powszechność Kościoła oraz podjąć działania na rzecz najbiedniejszych. Animację misyjną prowadzili: ks. Marek Kowalski, ks. Tadeusz Niedziela, Pan Sanza Mulangu i wolontariusze MWDB. Przesłanie misyjne przekazaliśmy: w 44 parafiach w 20 szkołach Z misyjnym orędziem dotarliśmy do ok osób. MUZEUM MISYJNE W 2012 roku w Muzeum gościliśmy 24 grupy tj. ok. 480 osób. Tysiąc internautów odwiedziło nasze Muzeum BANK DUCHA ŚWIĘTEGO To inicjatywa wznowiona we wrześniu 2003 roku, mająca na celu wspieranie misjonarzy i misjonarek modlitwą. W tym nurcie modlitwy uczestniczy osób. 19 Salezjańskie

20 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 ADOPCJA NA ODLEGŁOŚĆ Program Adopcji na odległość ruszył w kwietniu 2001 pod hasłem: Dajmy dziecku szanse nauki. Program zapewnia dzieciom w różnych krajach świata edukację, a także niezbędną pomoc, by godnie żyć. Wspiera też kształcenie kleryków salezjańskich w Afryce. W 2008 roku został przekształcony w grupową Adopcję na odległość, która polega na finansowaniu nauki biednych dzieci i młodzieży z konkretnej placówki misyjnej, a nie na wspieraniu pojedynczej imiennej osoby. Program grupowej Adopcji na odległość prowadzimy w 54 placówkach w 20 krajach świata: Albania, Czad, Demokratyczna Republika Konga, Egipt, Gruzja, Kamerun, Kenia, Madagaskar, Malawi, Mongolia, Peru, Rosja, Rwanda, Sudan, Tanzania, Togo, Uganda, Ukraina, Wybrzeże Kości Słoniowej, Zambia. Wśród 54 placówek: 34 to placówki salezjanów, a 20 to placówki sióstr salezjanek. W 2012 roku programem Adopcji zostały objęte dwie placówki salezjanów: w Sarh (Czad) i w Odessie (Ukraina). Zakończyliśmy wspieranie misji w Lusace-Bauleni (Zambia) i w Bombo Namaliga (Uganda). Obie te placówki, wspierane innymi projektami, są w stanie poradzić sobie samodzielnie i zapewnić edukację najbardziej potrzebującym dzieciom i młodzieży. Wg danych szacunkowych w 2012 roku pomocą obejmowaliśmy ok uczniów, z czego ¼ otrzymała wsparcie doraźne. W ramach programu wspieraliśmy także 25 kleryków z prowincji ZMB (Zambia, Zimbabwe, Namibia, Malawi). Procentowy udział uczniów w programie według etapów nauczania kształtuje się następująco: przedszkola 2,6%; szkoły podstawowe 66%; szkoły średnie (w tym gimnazja) 23%; szkoły zawodowe, techniczne i wyższe: 8,4%. Edukację na poziomie szkoły podstawowej zakończyło i zostało dopuszczonych do egzaminów państwowych 773 uczniów oraz 817 uczniów szkół średnich, technicznych i wyższych. Uczestnikami programu jest obecnie ofiarodawców z Polski i zagranicy. Ofiary wysłane w 2012 roku na dzieci objęte Adopcją na odległość: PLN (tj. o PLN więcej niż w 2011 roku). Salezjańskie 20

21 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 Ważniejsze wydarzenia związane z programem Adopcji na odległość: 1. Tanzania/Mafinga: misja zorganizowała 2-letni kurs kroju i szycia dla ubogich dziewcząt, nie mogących się uczyć w szkole średniej. Kończąc kurs każda otrzyma maszynę do szycia i będzie mogła świadczyć drobne płatne usługi dla miejscowej ludności. 2. Kenia/Siakago: siostry salezjanki opłaciły operację uczennicy, która podczas ataku epilepsji wpadła w palenisko i spaliła część ręki. Operacje i rehabilitacja sprawiły, że Alice wróciła już do szkoły. Jest uczennicą I klasy szkoły średniej. 3. Zambia/Lusaka: święcenia kapłańskie diakona Christophera Kunda. Wyrazy wdzięczności dla tych dobrodziejów z Polski, którzy pomogli mu dojść do kapłaństwa. 4. Zambia/Lufufbu: Adopcja na odległość ratunkiem przed handlem dziećmi. W parafii zanotowano kilka przypadków, gdzie matki sprzedały swoje córki z piątej i szóstej klasy, aranżując ich zamążpójście. Powodem tego dramatu jest nędza w rodzinie. Poprzez Adopcję na odległość zapobiegamy przypadkom handlowania dziećmi. 5. Ukraina/Lwów: pomyślne egzaminy zawodowe dziewcząt uczących się w Młodzieżowym Centrum Zawodowym Don Bosco. Oto podziękowanie jednej z mam: (...) Pragnę serdecznie podziękować tym, którzy pomogli finansowo mojej córce i dali jej możliwość ukończenia szkoły. Ja nie mogłam jej tego zapewnić, bo jestem wdową na rencie i mam jeszcze na utrzymaniu młodszego syna. Urodziłam i wychowałam 15-cioro dzieci. Wcześniej pomagały mi starsze dzieci, ale teraz mają swoje rodziny, ale nie mają stałej pracy. Niech Was Bóg błogosławi. 6. Demokratyczna Republika Konga/ Mokambo: nowy ośrodek dla dzieci, które ukończyły trzecią klasę alfabetyzacji. Z pomocą ks. Piotra Pazińskiego mieszkańcy Lubembe wybudowali niewielki ośrodek z internatem dla ośmiu uczniów. Ma on zapewnić w przyszłości pełną szkołę podstawową. 7. Zambia/Kasama: podziękowanie podopiecznej: Jestem Karen, uczę się w IX klasie szkoły podstawowej. Proszę, nie ustawajcie w pomocy takim dzieciom jak ja. Pochodzę z biednej rodziny, mieszkam w Kasamie ze starszymi rodzicami. Oni nie mają pieniędzy na moją szkołę. Po stokroć dziękuję wam, że wciąż mogę się uczyć. 8. Peru/Lima: 75 nastolatków z Otwartego Domu Księdza Bosko bierze udział w projekcie resocjalizacji młodzieży opuszczonej i trudnej. W ostatnich 20 latach było ich przynajmniej Dzisiaj pracują, są dobrymi chrześcijanami i uczciwymi ludźmi, mają dobre rodziny. 9. Sudan/Chartum: prowizoryczna szkoła dla dzieci oczekujących na wyjazd do Sudanu Południowego. Na pustyni, 20 km od misji, nadal koczują Sudańczycy z Sudanu Południowego, oczekujący na transport do nowej ojczyzny. W obozie siostry salezjanki zorganizowały szkołę dla dzieci, gdzie uczą się pisać i czytać po angielsku. W Sudanie Południowym językiem urzędowym jest angielski, nie arabski. Nie będąc już obywatelami Sudanu Północnego, nie mają prawa do nauki w Chartumie. 10. Zambia/Lusaka: śmierć kleryka Clementa Mutamby z inspektorii ZMB. Od dwóch lat walczył z nowotworem kolana, który doprowadził do konieczności amputacji nogi, ostatnio choroba zaatakowała płuca. 21 Salezjańskie

22 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 Krzysztof Karłuk MWDB Zambia MIĘDZYNARODOWY WOLONTARIAT DON BOSCO (MWDB) MWDB powstał w marcu 2002 roku jako odpowiedź na wezwanie Jana Pawła II, aby młodzież zaangażowała się w dzieło ewangelizacji świata. Głównym celem MWDB jest przygotowanie wolontariuszy do pracy na misjach oraz do zaangażowania na rzecz misji w kraju. Wolontariat zrzesza głównie młodzież akademicką z różnych stron Polski. Działalność wolontariuszy na misjach: Do pracy misyjnej na okres minimum jednego roku wyjechało 13 wolontariuszy: Sylwia Grzęda i Adam Kucewicz do Piura w Peru (SDB) Katarzyna Przybyłek i Marta Zubrzycka do Calki w Peru (SDB) Bartłomiej Ciok do Namugongo w Ugandzie (SDB) Anna Gordzijewska i Tomasz Witkowski do Kabwe w Zambii (SDB) Ilona Kaczmarek i Krzysztof Karłuk do Lufubu w Zambii (SDB) Wioletta Ciseł i Monika Kazimierczak do City of Hope w Lusace w Zambii (CMW) Beata Ryszkowska i Agata Stankiewicz do Mansy w Zambii (CMW) Po kilkumiesięcznej i rocznej posłudze wróciło z misji 9 wolontariuszy: Anna Jałoszewska i Dorota Rudzińska z Piura w Peru (SDB) Anna Kowalska i Katarzyna Sterna z Calki w Peru (SDB) Wojciech Zawada z Namugongo w Ugandzie (SDB) Joanna Grubińska i Katarzyna Steszuk z City of Hope w Lusace w Zambii (CMW) Anna Koda i Alicja Kamasa z Mansy w Zambii (CMW) Podczas wakacji pracowało na misjach 21 wolontariuszy: w Chingoli w Zambii (Paulina Marzec i Dawid Lipiński) w Kazembe w Zambii (Małgorzata Bożek i Marta Binder) w Lusace w Zambii (Dorota Olędzka i Anna Tomaszewska) w ośrodku CALM dla chłopców ulicy w Namugongo w Ugandzie (Agnieszka Głowacka, Anna Juszczakiewicz, Mirela Knopek, Ewelina Kruz) w Tiranie w Albanii (Anna Zaborska, Joanna Spoczyńska, Kinga Bus, Małgorzata Szopińska, Piotr Nachlik) w ośrodku nad Jeziorem Issyk-Kul w Kirgistanie (Monika Pankiewicz, Katarzyna Pytlarczyk, Marta Stępień, Krzysztof Ostrowski) w Odessie na Ukrainie (Magdalena Piórek i Mateusz Zaraziński) Salezjańskie 22

23 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 Działalność wolontariuszy w kraju i po powrocie z misji: Animacja misyjna w czasie pielgrzymek na Jasną Górę: Warmińska, Podlaska, Lubelska i Łódzka oraz pielgrzymki Suwałki-Wilno (ks. Maciej Makuła i wolontariusze MWDB) 10 formacyjnych spotkań MWDB: stycznia stycznia (dla wolontariuszy, którzy wrócili z misji) lutego marca kwietnia maja (spotkanie z rodzicami wolontariuszy wyjeżdżających na misje) września (dla nowych wolontariuszy) października listopada grudnia Beata Ryszkowska MWDB Zambia Dorota Rudzińska MWDB Peru Wojciech Zawada MWDB Uganda Salezjańskie rekolekcje w miejscach salezjańskich we Włoszech dla tegorocznych wolontariuszy-misjonarzy [27 kwietnia 5 maja 2012] Misyjne posłanie podczas Spotkania Młodych w Lednicy 13 wolontariuszy wyjeżdżających w tym roku na misje [2 czerwca 2012] Udział wolontariuszy MWDB w Campo Bosco 2012 [23-26 sierpnia 2012] 143. Ogólnoświatowe posłanie misyjne w Turynie [28-30 września 2012] Udział wolontariuszy w Przystanku Jezus w Kostrzynie nad Odrą [28 lipca 5 sierpnia 2012] Animacje misyjne w parafiach pod kierunkiem misjonarzy: ks. Marka Kowalskiego i ks. Tadeusza Niedzieli Animacje misyjne w szkołach, na konferencjach i w różnych spotkaniach na terenie całej Polski Posłania misyjne wolontariuszy w parafiach 23 Salezjańskie

24 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 Projekt 330 PROJEKTY MISYJNE Salezjański Ośrodek Misyjny realizuje projekty misyjne od 2003 roku. Wspiera działalność misyjną salezjanów, salezjanek i wolontariuszy MWDB, związaną głównie z edukacją i ewangelizacją, z budową infrastruktury i opieką medyczną. W 2012 roku zrealizowaliśmy 32 projekty misyjne na łączną kwotę PLN. AFRYKA ANGOLA 343. Zorganizowanie świetlicy dla ubogich dzieci z buszu w Quitila (s. Maria Domalewska) EURO CZAD 336. Remont dachu i malowanie kościoła w parafii Kassai (ks. Artur Bartol) EURO EGIPT 309. Panele słoneczne dla szkoły w Aleksandrii (ks. Jan Bednarz) EURO GHANA 322. Pomoc w kupnie mini-busa do Ashaiman (ks. Piotr Wojnarowski) EURO ETIOPIA 338. Budowa domków dla najbiedniejszych rodzin w buszu (s. Helena Kamińska) EURO KENIA 328. Zakup nowego zbiornika na wodę w Nairobi (s. Katarzyna Urbańska) EURO 339. Zakup mebli dla szkoły średniej w Makuyu (s. Katarzyna Urbańska) EURO 340. Przebudowa i remont szkoły dla biednych dziewcząt w Embu (s. Katarzyna Urbańska) EURO Projekt 313 Salezjańskie 24

25 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 MADAGASKAR 307. Odnowienie sali informatycznej w szkole w Mahajandze (s. Krystyna Soszyńska) EURO 308. Sprzęt i wyposażenie placu zabaw dla przedszkola w Mahajandze (s. Krystyna Soszyńska) EURO 316. Budowa studni nawadniającej pola ryżowe w Ambohidriatrimo (ks. Ryszard Szczygielski) EURO 350. Dożywianie dzieci w Mahajandze Boże Narodzenie (s. Krystyna Soszyńska) EURO NIGERIA 329. Dofinansowanie Wakacji z ks. Bosko (ks. Krzysztof Niżniak) EURO Projekt 329 ZAMBIA 310. Stoliki i krzesła oraz materiały edukacyjne dla szkoły w Lufubu (ks. Czesław Lenczuk) USD 311. Kuchnia dla szkoły w Lufubu (ks. Czesław Lenczuk) EURO 312. Budowa toalet przy oratorium w Lufubu (ks. Czesław Lenczuk) EURO 313. Dożywianie dzieci w Lufubu (ks. Czesław Lenczuk) EURO 314. Boiska sportowe przy oratorium w Lufubu (ks. Czesław Lenczuk) EURO 315. Dobudowa korytarzy w szkole rolniczej w Lufubu (ks. Czesław Lenczuk) EURO 317. Budowa studni dla szkoły w Mansie (s. Zofia Łapińska) EURO 324. Dofinansowanie operacji br. Clementa Mutamba (ks. Leszek Aksamit) EURO Projekt 318 AMERYKA POŁUDNIOWA BRAZYLIA 276. Dokończenie budowy kaplicy (ks. Klement Deja) EURO PERU 325. Pomoc w zakupie okien i drzwi do nowego kościoła w Piura (ks. Piotr Dąbrowski) EURO 327. Posiłki dla dzieci i młodzieży studiującej w Calca (wol. Artur Szczęch) EURO 25 Salezjańskie

26 Sprawozdanie z dzialalności SOM Dofinansowanie ośrodka dla dzieci Don Bosco House w Calce (ks. Stefan Górecki) EURO 334. Zakup ławek i krzeseł do szkoły w Piura (ks. Piotr Dąbrowski) EURO WENEZUELA 300. Dożywianie dzieci ulicy w San Felix (ks. Stanisław Brudek) EURO 301. Glazura na posadzki w parafii San Felix (ks. Stanisław Brudek) USD 341. Budowa studni głębinowej w El Dique (ks. Stanisław Brudek) EURO AZJA TIMOR WSCHODNI 318. Remont dachu i sufitów szkoły zawodowej z internatem w Venilale (s. Joanna Goik) EURO Projekt 334 Projekt 350 Projekt 343 EUROPA ALBANIA 351. Paczki dla Romów na Boże Narodzenie (ks. Marek Gryn) EURO BIAŁORUŚ 275. Wymiana dachu na kościele w Nowojelni (ks. Wiesław Dąbrowski) EURO Ponadto misjonarze i misjonarki, będąc na urlopach czy leczeniu w Polsce, otrzymali na ten cel pomoc materialną. Mogli też skorzystać z pobytu w Ośrodku. Kapłani otrzymali intencje mszalne: 167 gregorianek, 225 nowenn (9 Mszy św.) i intencje pojedyncze (wraz ze stypendiami na łączną sumę: PLN). Wiele stypendiów wysłaliśmy również na placówki misyjne. Salezjańskie 26

27 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 MULTIMEDIA DON BOSCO I DZIAŁALNOŚĆ WYDAWNICZA Głównym celem działalności multimedialnej jest propagowanie misji poprzez tradycyjne i nowoczesne środki społecznego przekazu. w środkach społecznego przekazu Administrujemy 3 nasze strony internetowe: Promowaliśmy misje ad gentes współpracując regularnie z mediami: Rozgłośnie radiowe: PR I, III, IV, Radio Plus, Radio Warszawa, Radio Maryja, Radio Podlasie Stacje telewizyjne: TVP1, TVP2, TV Trwam, TVP Łódź Portale internetowe: bosko.pl, salezjanie.pl, ekai.pl, opoka.org.pl, mateusz.pl, katolik.pl, wiara.pl, infoans.org Prasa: Don Bosco, Pro Memoria, Nasz Dziennik Agencje prasowe: KAI, PAP, IAR, INFOANS Przeprowadziliśmy kampanię marketingową Ewangelizacja Indian z peruwiańskiej Amazonii [reklama płatna w tygodniku Gość Niedzielny] Nasza działalność wydawnicza Od 1987 roku wydajemy dwumiesięcznik Salezjańskie Wydaliśmy Kalendarz 2013 Chłopcy z Namugongo, foldery i materiały animacyjne Zrealizowaliśmy film Chłopcy z Namugongo oraz filmiki okazjonalne: Życzenia Wielkanocne 2012, 15 relacji ze spotkań MWDB, wyjazdów z wolontariuszami i ze spotkania misjonarzy, Życzenia Bożonarodzeniowe 2012 W 2012 roku wydaliśmy egz. materiałów misyjnych: egz. dwumiesięcznika Salezjańskie egz. folderów, pocztówek, zakładek, materiałów misyjnych egz. kampanii na konkretne projekty misyjne egz. Kalendarza Misyjnego egz. filmu misyjnego Chłopcy z Namugongo 27 Salezjańskie

28 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 WAŻNE WYDARZENIA 2012 Wizyta ks. dyrektora Romana Wortolca i ks. Macieja Makuły, koordynatora Międzynarodowego Wolontariatu Don Bosco w ośrodku CALM dla chłopców ulicy w Namugongo, w Ugandzie (29 lutego-15 marca) Odznaczenie ks. Jana Bednarza, misjonarza w Egipcie, Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (11 marca) Wizyta salezjańskiego biskupa Clementa Mulengi w Polsce i w SOM (11-23 kwietnia) Nasz film pt. Dusza tunezyjska, o ks. Marku Rybińskim, zamordowanym w Tunezji, nagrodzony na Festiwalu Filmów w Niepokalanowie (9-13 maja) Tragiczna śmierć ks. Zygmunta Labuna, misjonarza z Zambii, który zginął w wypadku samochodowym w Redzie wraz z Bratem i Bratową (16 lipca) Salezjańskie 28

29 Sprawozdanie z dzialalności SOM 2012 X spotkanie misjonarzy i darczyńców misji salezjańskich (Warszawa SOM, lipca) Relikwie krwi błogosławionego Jana Pawła II dla SOM (Kraków, 5 września) 143. Salezjańska Wyprawa Misyjna i posłanie 71 misjonarzy salezjańskich w Turynie (30 września) Beatyfikacja s. Marii Troncatti, Córki Maryi Wspomożycielki, misjonarki w Ekwadorze (Ekwador Macas, 24 listopada) II Seminarium Inspektorialnych i Krajowych Salezjańskich Ośrodków Misyjnych (Niemcy Bonn, listopada) Tragiczna śmierć ks. Bogusława Bujalskiego, misjonarza z Kolumbii, w wypadku samochodowym (Kolumbia Granada, 14 grudnia) Drodzy Przyjaciele i Sympatycy Misji Salezjańskich! Podsumowaliśmy 2012 rok, kolejny rok pracy i zaangażowania na rzecz misji salezjańskich. Sprawozdanie z działalności Ośrodka, które Wam prezentujemy, to kawałek życia, ujętego w proste liczby. Za nimi stoją konkretni ludzie, tam na misjach i tu w kraju. Ludzie potrzebujący, zwłaszcza ubogie i opuszczone dzieci i młodzież w krajach misyjnych oraz ludzie o wrażliwych sercach, którym los tych pierwszych nie jest obojętny. Wszelkie dobro, które udało się zrealizować, jest przede wszystkim owocem Bożego błogosławieństwa i Bożej Opatrzności, dlatego to Bogu przede wszystkim składamy nasze nieustanne dziękczynienie. Ale Bóg potrzebuje także naszych gotowych do pomocy dłoni i otwartych serc, aby to dobro mogło się urzeczywistnić. Dlatego DZIĘK UJ Ę wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób modlitwą i cierpieniem, ofiarowanym czasem i materialnie wsparli salezjańskie dzieło misyjne. Dziękuję kapłanom i siostrom zakonnym, przedszkolom i szkołom, parafiom, grupom i stowarzyszeniom, firmom i zakładom pracy. Dziękuję rodzinom i osobom indywidualnym, tym, którzy od wielu już lat wspierają misje salezjańskie i tym, którzy dołączyli do nas niedawno. Dziękuję moim najbliższym współpracownikom: księżom salezjanom, siostrom salezjankom i pracownikom świeckim. Razem stanowimy wielką Rodzinę Misyjną i tylko razem możemy dokonać tak wiele. Niech Dobry Bóg wszystkim Wam hojnie błogosławi a Maryja Wspomożycielka otacza każdego swoją matczyną opieką. Ks. Roman Wortolec SDB Dyrektor Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego Warszawa, 31 stycznia Salezjańskie

30 Z kraju NOWY PRZEŁOŻONY INSPEKTORII WARSZAWSKIEJ SDB Dnia 17 stycznia, w czasie zimowej sesji plenarnej Rady Generalnej, Przełożony Generalny salezjanów ks. Pascual Chávez mianował nowego Przełożonego inspektorii warszawskiej pw. Św. Stanisława Kostki. Został nim ks. Andrzej Wujek, obecny wikariusz inspektora. Ks. Andrzej Wujek urodził się 12 stycznia 1961 roku w Prostyniu. Do salezjańskiego nowicjatu w Czerwińsku wstąpił w 1980 roku. W 1987 w Kawnicach złożył śluby wieczyste, a w 1988 roku w Lądzie przyjął święcenia kapłańskie. W latach był dyrektorem postnowicjatu w Łodzi. W latach sprawował funkcję ekonoma w Lublinie, a w latach wikariusza w tej wspólnocie. W 2010 roku został wikariuszem inspektorialnym. Obecnie, poza tą funkcją, jest Delegatem ds. Rodziny Salezjańskiej. Ks. Andrzej Wujek obejmie urząd inspektora w sobotę 15 czerwca 2013 roku. Ks. Nominatowi Andrzejowi Wujkowi życzymy wiele światła Bożego w animowaniu inspektorii po drogach wiary i charyzmatu salezjańskiego dla dobra młodzieży, a dotychczasowemu inspektorowi ks. Sławomirowi Łubianowi dziękujemy za pełnioną przez 6 lat posługę inspektora. Salezjańskie 30 Ks. Sławomir Łubian, dotychczasowy inspektor warszawski

31 Odeszli do Pana... Ogłoszenia KS. EMIL BOBA SDB zmarł w Oświęcimiu 27 stycznia 2013, w 80 roku życia, 63 ślubów zakonnych i 53 kapłaństwa S. ZOFIA SYPIEŃ CMW zmarła w Poznaniu 31 stycznia 2013, w 75 roku życia i 52 ślubów zakonnych MSZA ŚW. DAREM NA MISJE Zamawiając Msze św. u nas, także wspierasz misje. Przyjmujemy Msze św. zwykłe, nowenny (9 Mszy św.) oraz gregorianki (30 Mszy św. za zmarłych). DZIĘKUJEMY za wywoływanie naszych zdjęć. R E K L A M A salezjanie.pl S a l e z j a n i e w P o l s c e ROZLICZENIA PODATKOWE Na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej każdy ofiarodawca rozliczając się z Urzędem Skarbowym za rok 2012 może odliczyć od dochodu: całość ofiarowanej kwoty na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą lub 6% na cele kultu religijnego W tym numerze czasopisma (kartka z Państwa adresem) wysyłamy potwierdzenie wpłat dokonanych w 2012 roku. 31 Salezjańskie

32 Wiara, która stara się rozpoznawać znaki czasu we współczesności, zobowiązuje każdego z nas do stawania się żywymi znakami obecności Zmartwychwstałego w świecie. Papież Benedykt XVI