Program zajęć z wychowania fizycznego w Uniwersytecie Warmińsko- Mazurskim w Olsztynie

Transkrypt

1 Program zajęć z wychowania fizycznego w Uniwersytecie Warmińsko- Mazurskim w Olsztynie Spis treści: 1. Piłka siatkowa; Andrzej Długosz, StanisławIwaniak Judo; Adam Przybyłek Kolarstwo górskie; Grzegorz Jarzębowski Pływanie: Anna Łuniewska, Katarzyna Szewczyk, Tomasz Żabiński Fitness; Agnieszka Dąbrowska, Ewa Orłowska Koszykówka; Marzena Jurgielewicz- Urniaż Lekka atletyka; Krystyna Pieczulis Piłka nożna; Marek Roguski Piłka ręczna; Grzegorz Dubielski Taniec nowoczesny; Agnieszka Dąbrowska Tenis stołowy; Marek Roguski Unihokej; Jerzy Daniluk Szachy: Jerzy Daniluk Tenis; Robert Podstawski Samoobrona; Robert Podstawski Futsal; Grzegorz Dubielski Łyżwiarstwo; Małgorzata Buszan Kryteria oceny z wychowania fizycznego w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego Wewnętrzny System Zapewniania Jakości SWFiS

2 PROGRAM ZAJĘĆ Z PIŁKI SIATKOWEJ I. Cele główne przedmiotu: 1. Nauka umiejętności ruchowych z zakresu siatkówki. 2. Podanie podstawowych wiadomości z teorii siatkówki. 3. Nauka i przyswojenie umiejętności technicznych i taktycznych niezbędnych do gry w siatkówkę. 4. Współpraca pozytywna i komunikacja w grupie w trakcie gry i podczas przerw w grze. 5. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 6. Nawyki do zdrowego trybu życia i wyrabianie sprawności z zakresu potrzeb ruchu. II. Treści programowe. Proponowany zestaw tematów do realizacji 1. Przedstawienie programu zajęć z siatkówki, przepisy gry, prace sędziów. Zasady BHP podczas zajęć. 2. Sposoby poruszania się na boisku w postawie siatkarskiej a) w obronie, b) pod siatką. 3. Ćwiczenia z piłką wyrabiające koordynacje pojedyncze i w grupach. 4. Odbicie piłki sposobem górnym, dolnym w postawie stabilnej. 5. Ćwiczenia wyrabiające cechy motoryczne potrzebne do gry w siatkówkę: szybkość, skoczność. 6. Ćwiczenia wyrabiające sprawność specjalną potrzebną do gry w siatkówkę: refleks, odbicia w zachwianej równowadze. 7. Zagrywka sposobem - górny: szybująca i rotacyjna, zagrywka sposobem dolnym. 8. Formy ataku: kiwnięcie, atak plasowany, atak silny. Ćwiczenia bez wyskoku, po wyskoku do piłki. 9. Obrona piłki przez zestawienie pojedyncze: blok agresywny, blok pasywny (wyblok). 10. Przemieszczanie wzdłuż siatkarski blok grupowy. 11. Obrona: niska i wysoka. 12. Sposoby: asekuracji własnego ataku, asekuracja w grze obronnej. 13. System gry a) system par podstawowych 3 x 3 b) system 4 x 2 c) system 5 x Taktyka gry obronnej a) asekuracja środkiem obrony, b) asekuracja skrzydłowymi obrony. 15. Ocena postępów techniki indywidualnej studentów. III. Literatura. 1. Praca zbiorowa pod kierunkiem Alojzego Świderka: program szkolenia siatkarza Młodzik Kadet Junior. Wyd. Akademia Polskiej Siatkówki, Warszawa, Edward Superlak Piłka siatkowa: Techniczno taktyczne przygotowanie do gry. Infovolley Wrocław, Grzegorz Grzędziel, Wladymir J. Ljach Piłka siatkowa podstawy treningu, zasób ćwiczeń. COS Warszawa, Zenon Zatyracz, Leszek Piasecki. Piłka siatkowa, Szczecin, IV. Efekty kształcenia 1. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu siatkówki, - zna technikę wykonania elementów technicznych z zakresu siatkówki, - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć z siatkówki. 2. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności techniczne z siatkówki, - potrafi wykorzystać właściwe rozwiązania techniczno-taktyczne podczas 2

3 gry w siatkówkę. 3. Kompetencje społeczne: - przestrzega zasad fair play, - potrafi pracować w zespole, - realizuje zadania stosując zasady BHP. V. Sposoby oceny efektów kształcenia 1. Test umiejętności technicznych. 2. Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu siatkówki. VI. Warunek zaliczenia przedmiotu 1. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 2. Znajomość podstawowej terminologii z siatkówki oraz przepisów gry. VII. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. VIII. Formy organizacyjne - indywidualna, zespołowa, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, drużyna, frontalna, porządkowe. Opracował: mgr Stanisław Iwaniak mgr Andrzej Długosz Program zajęć z Judo I. Cele główne przedmiotu: 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu judo i samoobrony. 2. Zapoznanie studentów z podstawowymi rzutami, chwytami, dźwigniami i duszeniami. 3. Nabycie praktycznych umiejętności technicznych niezbędnych w judo. 4. Zapoznanie z bogatym wachlarzem ćwiczeń, gier i zabaw ułatwiających naukę judo. 5. Kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym w czasie wykonywania technik judo. 6. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 7. Promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej judo i samoobrony. II. Treści programowe Nr Temat ćwiczenia II rok 1. Zapoznanie z programem zajęć z judo i samoobrony. Przepisy, zasady sędziowania, zdobywanie stopni szkoleniowych. Zapoznawanie z przepisami BHP na zajęciach judo, czyny zakazane. 2. Techniki rzutów: Ko Uchi Gari Uchi Gari Okuri Ashi Barai Podcięcia Tai Otoshi rzut przez obiżenie Seoi Nage rzut przez plecy Tomoe Nage rzut po łuku 3

4 Harai Goshi zagarnięcie bioder 3. Techniki trzymań Kami Shiho Gatame trzymanie górne Yoko Shiho Gatame trzymanie boczne Tate Shiho Gatame trzymanie podłużne Techniki dźwnigni Ude Hishigi Juji Gatame Dźwignia krzyżowa Ude Hishigi Ude Gatame Dźwignia rękoma Ude Hishigi Waki Gatame Dźwignia pod pachą 4. Regulamin Sportowy Rodzaje zawodów, kary, gesty sędziowskie Punktacja walk, obowiązki zawodników III. Efekty kształcenia 1. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu judo; - zna technikę wykonania elementów technicznych z zakresu judo; - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć z judo. 2. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności techniczne judo; - potrafi wykorzystać właściwe umiejętności techniczne niezbędne w judo. 3. Kompetencje społeczne: - przestrzega zasad fair play ; - potrafi pracować indywidualnie i w zespole; - realizuje zadania stosując zasady BHP. IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 1. Egzamin z umiejętności technicznych. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 1. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 2. Znajomość podstawowej terminologii stosowanej w judo oraz przepisów w zawodach judo. VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowa, klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, dyskusja. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, zespołowa, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, drużyna, frontalna, porządkowa. VIII. Literatura Literatura podstawowa: 1. Judo Kampf Sport Horst Wolf 6 Dan Techniki, Metodyka, Podstawy Judo 2. Moje Judo Paweł Nastula 3. Judo Mistrzów Janur Pawluk 4. Judo i Samoobrona Janur Pawluk 5. Katame Waza - Technika i Kontrola Franco Girazdi 5 Dan 6. Judo Dzieci i Młodzieży Bogusław Skut 7. Judo Jacek Skubis, Wydawnictwo Sport i Turystyka Opracował: mgr Adam Przybyłek 4

5 Program zajęć z kolarstwa górskiego I.Cele główne przedmiotu: 1.Wyposażenie studentów w zasób umiejętności z zakresu kolarstwa górskiego. 2.Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii treningu kolarza górskiego. 3.Nabycie umiejętności technicznych niezbędnych w kolarstwie górskim. 4.Zaznajomienie z wiedzą z zakresu taktyki rozgrywania wyścigów MTB 5.Rozwój cech motorycznych niezbędnych kolarzowi górskiemu. 6.Kształtowanie cech charakterologicznych i postaw pożądanych w treningu,rywalizacji i życiu codziennym 7.Promowanie zdrowego stylu życia. II.Treści programowe. Nr Temat ćwiczeń 1. Zapoznanie z programem zajęć z kolarstwa górskiego.podstawowa terminologia i zasady BHP(właściwy ubiór oraz przygotowanie roweru do treningu). 2. Doskonalenie techniki jazdy rowerem górskim w terenie-pokonywanie zakrętów. 3. Kształtowanie wytrzymałości tlenowej-długa jazda z niewielką intensywnością. 4. Kształtowanie siły-pokonywanie podjazdów z niską kadencją pedałowania siedząc na siodełku. 5. Doskonalenie techniki jazdy rowerem górskim w terenie-pokonywanie stromych zjazdów. 6. Kształtowanie szybkości-pokonywanie wyznaczonych odcinków z bardzo wysoką kadencją pedałowania. 7. Kształtowanie wytrzymałości -długa jazda ze stałą intensywnością(tempówka) 8. Doskonalenie techniki jazdy rowerem górskim w terenie-pokonywanie stromych podjazdów. 9. Kształtowanie siły ogólnej-trening obwodowy na siłowni. 10. Kształtowanie szybkości -sprinty. 11. Doskonalenie techniki jazdy-pokonywanie odcinków o śliskiej nawierzchni. 12. Kształtowanie wytrzymałości specjalnej-trening w grupie. 13. Kształtowanie siły na podjazdach-interwały na podjazdach. 14. Doskonalenie techniki-jazda w terenie piaszczystym. 15. Sprawdzian-jazda indywidualna na czas. III.Efekty kształcenia 1.Wiedza: -zna podstawową terminologię z zakresu kolarstwa górskiego. -zna budowę roweru górskiego i opanował podstawowe umiejętności jego obsługi i konserwacji. -zna podstawowe metody kształtowania cech motorycznych w kolarstwie górskim. 2.Umiejętności: -opanował podstawowa umiejętności techniczne jazdy na rowerze górskim w terenie -rozwinął cechy motoryczne niezbędne do uprawiania MTB. -potrafi wykorzystać poznane wiadomości podczas udziału w treningu lub wyścigu. 3.Kompetencje społeczne: -przestrzega zasad,,fair play". -potrafi pracować w zespole. -stosuje zasady BHP. -prowadzi zdrowy tryb życia. IV.Sposoby oceny efektów kształcenia 1.Sprawdzian -jazda indywidualna na czas 2.Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu kolarstwa górskiego. V.Warunek zaliczenia przedmiotu 1.Systematyczny i aktywny udział w zajęciach 2.Pozytywne zaliczenie sprawdzianów. VI.Metody nauczania -zadaniowo-ścisła,bezpośredniej celowości ruchu,pogadanka,dyskusja VII.Metody treningu -ciągła,powtórzeniowa,interwałowa VIII.Formy organizacyjne -indywidualna,grupowa,obwodu ćwiczebnego,stacyjna IX.Literatura -Chris Carmichael Dogonić mistrza - Dimitri Poliszczuk Kolarstwo teoria i praktyka treningu" -Joe Friel -,, Biblia treningu kolarza górskiego" - Olivier Roberts Kolarstwo przewodnik dla początkujących -Lance Armstrong Program mistrza. W 7 tygodni do doskonałości 5

6 -Dominik Lau KOLARSTWO Podstawy treningu Opracował:mgr Grzegorz Jarzębowski I. Cele główne przedmiotu Program zajęć z PŁYWANIA 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu pływanie. 2. Nabycie praktycznych umiejętności technicznych 3 stylów pływackich: kraul na piersiach, kraul na grzbiecie i stylu klasycznego- żabka 3. Zapoznanie z bogatym wachlarzem ćwiczeń ułatwiających naukę pływania 4. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 5. Promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej-pływanie. II. TREŚCI PROGRAMOWE 1. Zapoznanie z programem zajęć z pływania. Podstawowa terminologia w pływaniu. Przedstawienie regulaminu pływalni, regulaminu SWF i S, BHP pływania. Zapoznania z zasadami BHP obowiązującymi na basenie pływackim oraz z zasadami bezpiecznego korzystania z kąpielisk. 2. Oswojenie z wodą : ćwiczenia oddechowe, poślizg, strzałka. Styl grzbietowy - pracy nóg. Najczęściej występujące błędy w pracy nóg i ich eliminowanie. 3. Nauka pracy RR w stylu grzbietowym. Doskonalenie wytrzymałości ogólnej pływackiej. Poślizg na piersiach z pracą nóg do kraula. 4. Doskonalenie pracy NN i RR w stylu grzbietowym. Doskonalenie poślizgów pod wodą. Ćwiczenia oddechowe. 5. Koordynacja pracy NN i RR w stylu grzbietowym. Nauka wydechu do wody. Elementarne skoki do wody. 6. Pływanie stylem grzbietowym ćwiczenia doskonalące koordynację pracy NN i RR. Kraul nauka pracy NN i RR. Oddech z boku. 7. Doskonalenie pływania stylem grzbietowym. Kraul doskonalenie pracy NN i RR w pracy ciągłej. 8. Kraul ćwiczenia oddechowe (oddech z boku) z pracą NN. Nauka skoku startowego. 9. Ćwiczenia techniczne, doskonalące umiejętność pływania stylem grzbietowym. Kraul doskonalenie pracy NN z oddechem. Skoki. 10. Doskonalenie pływania stylem grzbietowym. Nurkowanie i wyławianie przedmiotów z wody. Sposoby zanurzania się. Skoki do wody. 11. Nauka pracy RR i NN do stylu klasycznego pływanie pod wodą. Doskonalenie stylu grzbietowego i dowolnego ćwiczenia. 12. Nauka nawrotów w stylu klasycznym. Doskonalenie pracy RR i NN do stylu klasycznego. 13. Doskonalenie pływania stylem klasycznym i dowolnym. Nurkowanie i wyławianie przedmiotów z wody. Sposoby zanurzania się. Skoki do wody ze słupka startowego. 14. Doskonalenie stylu grzbietowego i kraula w formie rywalizacji sztafety. Wyłaniamy mistrza grupy w pływaniu ciągłym przez 20 min dowolnymi stylami. 15. Sprawdzenie nabytych umiejętności w formie pokonania trzech odcinków stylami: grzbietowym, dowolnym i klasycznym. Zaliczenie semestru. III. EFEKTY KSZTALCENIA UMIEJĘTOŚCI - zadbanie o higienę ciała przed i po zajęciach - różne formy wejścia i wyjścia z wody - opanowanie podstawowych czynności ruchowych w środowisku wodnym - wykonanie ćwiczeń oddechowych i wypornościowych - opanowanie leżenia na piersiach i grzbiecie - opanowanie poślizgów na piersiach i grzbiecie - pływanie elementarne - opanowanie i doskonalenie poprawnej techniki pływania kraulem na grzbiecie i kraulem na piersiach i żabką - prawidłowe wykonanie skoków do wody. WIADOMOŚCI - bhp na pływalni - podstawowy zasób gier i zabaw w wodzie - sposoby oswajania ze środowiskiem wodnym 6

7 - zagrożenia nierozważnego korzystania z wody - środki sygnalizacji i komendy startowe KOMPETENCJE SPOŁECZNE - przestrzega zasad fair play ; - potrafi pracować w zespole; - realizuje zadania stosując zasady BHP. IV. Sposoby oceny efektów kształcenia - test umiejętności technicznych - przepłynięcie na ocenę 3 poznanymi stylami pływackimi, 3 długości basenu 25 metrowego V. Warunek zaliczenia przedmiotu 1. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 2. Znajomość podstawowej techniki 3 stylów pływackich: kraul na grzbiecie, kraula na piersiach, żabka. VI. Metody nauczania - słowna-opis, objaśnienie - oglądowa- pokaz na ladzie i w wodzie - praktycznego działania - częściowo kompleksowa syntetyczna, analityczna, kompleksowa VII. Formy organizacyjne - zadaniowa - zabawowa - ścisła Literatura podstawowa: 1. E. Dybińska, A. Wójcicki, Wskazówki metodyczne do nauczania pływania, Kraków Dybińska E. Wójcicki A., Wskazówki metodyczne do nauczania pływania, Wydawnictwo Skryptowe AWF Kraków. OPRACOWAŁ: mgr. Anna Łuniewska, mgr. Katarzyna Szewczyk Program zajęć - fitness Mgr Tomasz Żabiński I. Cele główne przedmiotu: 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu różnorodnych form fitness. 2. Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii fitness. 3. Nabycie praktycznych umiejętności ćwiczeń aerobowych i wzmacniających. 4. Zapoznanie z bogatym wachlarzem ćwiczeń i modułów zajęć fitness. 5. Kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w celu oddziaływania ruchem na zdrowie fizyczne, psychiczne i emocjonalne. 6. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 7. Promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej. II. Treści programowe Lp Tematy ćwiczeń 1. Zapoznanie z programem zajęć fitness. Podstawowa terminologia, prawidłowa postawa. Zasady BHP podczas zajęć fitness. 2. Ćwiczenia rytmizujące - tańce integracyjne. 3. Lekcja Low impact aerobic. 4. Lekcja Body tonning. 5. Lekcja Fat burning class. 6. Lekcja Body shaper. 7. Lekcja Latino aerobic. 8. Lekcja Total body condition. 9. Lekcja Hi/Low impact aerobic. 7

8 10. Lekcja Cross training. 11. Lekcja Step aerobic. 12. Lekcja Funky aerobic. 13. Lekcja Body ball. 14. Lekcja Mind and body. 15. Stretching. Sprawdzian gibkości. III. Efekty kształcenia 1. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu zajęć fitness - zna technikę wykonania ćwiczeń wzmacniających i aerobowych - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć fitness 2. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności z zakresu zajęć fitness - potrafi wykorzystać właściwe zestawy ćwiczeń wzmacniających i aerobowych 3. Kompetencje społeczne: - jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo własne i innych podczas zajęć - rozumie potrzebę dbałości o higienę osobistą oraz wszechstronny rozwój fizyczny człowieka - potrafi okazać tolerancję wobec braków i niedoskonałości innych osób IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 1. Sprawdzian gibkości. 2. Odpowiedź ustna z zakresu zajęć fitness. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 3. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 4. Znajomość podstawowej terminologii zajęć fitness. VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, bezpośredniej celowości ruchu, problemowa, ruchowej ekspresji twórczej. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, obwodu ćwiczebnego, grupy, pary. VIII. Literatura Literatura podstawowa: 1. Karpay E.: Fitness, zdrowie i uroda. Wyd. Helion, Gliwice Wade J., Starringer G., Fitness z fantazją. Wyd. Muza, Warszawa Letuwnik S.: Brzuch, talia, biodra Seria Bodytrainer. Wyd. Sic!, Warszawa Letuwnik S.: Pośladki i uda Seria Bodytrainer. Wyd. Sic!, Warszawa Letuwnik S.: Biust i ramiona Seria Bodytrainer.Wyd. Sic!, Warszawa Siedlecka B.: Ruch, muzyka, taniec jako element kultury i edukacji. AWF Wrocław 2002 Literatura uzupełniająca: 1. Grodzka-Kubiak E.: Aerobik czy fitness. Wyd. DDK Edition, Poznań Gomez R.A.: Aerobik i step. Ćwiczenia dla każdego. Wyd. Buchmann, Warszawa Sven-A.Solveborn : Stretching. Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa Austin D.: Pilates dla każdego. Wyd.Zysk i S-ka, Poznań Atkinson H., Deane A.: Ćwiczenia z taśmą dyna-band rewelacyjna, wszechstronna gimnastyka. Wyd. Świat Książki, Warszawa Opracowały: 8

9 Mgr Agnieszka Dąbrowska Mgr Ewa Orłowska Program zajęć z koszykówki I. Cele główne przedmiotu: 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu koszykówki. 2. Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii gier sportowych, a w szczególności z koszykówki. 3. Nabycie praktycznych umiejętności technicznych i taktycznych niezbędnych do gry w koszykówkę. 4. Zapoznanie z bogatym wachlarzem gier i zabaw ułatwiających naukę gry w koszykówkę. 5. Kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym podczas gry w koszykówkę. 6. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 7. Promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej - koszykówki II. Treści programowe Nr Temat ćwiczenia II rok 1. Zapoznanie z programem zajęć z koszykówki. Podstawowa terminologia w koszykówce, przepisy gry w koszykówkę. Zasady BHP podczas zajęć z koszykówki 2. Doskonalenie sposobów poruszania się w ataku bez piłki. 3. Doskonalenie chwytów i podań piłki sprzed klatki piersiowej, znad głowy, kozłem, oburącz, jednorącz, w miejscu i w ruchu. 4. Doskonalenie chwytów i podań fragmenty gry. 5. Doskonalenie kozłowania w miejscu i biegu, wysokie i niskie. 6. Doskonalenie kozłowania piłki fragmenty gry. 7. Doskonalenie rzutu z miejsca jednorącz sprzed klatki piersiowej, znad głowy. 8. Doskonalenie rzutu z miejsca jednorącz fragmenty gry. 9. Doskonalenie rzutu z biegu (dwutakt) po kozłowaniu i podaniu. 10. Doskonalenie dwutaktu po kozłowaniu i podaniu fragmenty gry, 11. Doskonalenie rzutu z wyskoku z odbicia obunóż i jednonóż. 12. Doskonalenie postawy koszykarskiej i poruszania się w obronie bez piłki i z piłką. 13. Doskonalenie krycia każdy swego. 14. Doskonalenie poruszania się w obronie i krycia każdy swego fragmenty gry. 15. Sprawdzian umiejętności technicznych III. Efekty kształcenia 1. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu koszykówki; - zna technikę wykonania elementów technicznych z zakresu koszykówki; - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć z koszykówki. 2. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności techniczne z koszykówki; - potrafi wykorzystać właściwe rozwiązania techniczno-taktyczne podczas gry w koszykówkę. 3. Kompetencje społeczne: - przestrzega zasad fair play ; - potrafi pracować w zespole; 9

10 - realizuje zadania stosując zasady BHP. IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 3. Test umiejętności technicznych. 4. Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu koszykówki. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 5. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 6. Znajomość podstawowej terminologii z koszykówki oraz przepisów gry. VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, zespołowa, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, drużyna, frontalna, porządkowe. VIII. Literatura Literatura podstawowa: 1. T. Dudziński, Nauczanie podstaw techniki i taktyki koszykówki, AWF Poznań, T. Huciński, Koszykówka. Przygotowanie zawodnika do gry w ataku, BK Wrocław, T. Huciński, Kierowanie treningiem i walką sportową w koszykówce, AWF Gdańsk, T, Huciński, Koszykówka Atlas ćwiczeń, Resortowe Centrum Metodyczno-szkoleniowe Kultury Fizycznej i Sportu Warszawa, Cz. Sieniek, Metodyka nauczania techniki w koszykówce, Pracownia Wydawnicza Helvetica Starachowice, Cz. Sieniek, Metodyka nauczania taktyki w koszykówce, Pracownia Wydawnicza Helvetica Starachowice, W. Ljach, Koszykówka. Podręcznik dla studentów Akademii Wychowania Fizycznego,AWF Kraków, Literatura uzupełniająca: 1. M. Bondarowicz, Zabawy i gry ruchowe w zajęciach sportowych, COS Warszawa L. Łatyszkiewicz, M. Worobjew, Z. Chromajew, Piłka ręczna, koszykówka, piłka siatkowa. Podstawy treningu i zasób ćwiczeń, COS Warszawa, Opracowała: dr Marzena Jurgielewicz-Urniaż Program zajęć z Lekkiej Atletyki I. Cele główne przedmiotu: 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu lekkiej atletyki. 2. Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii lekkiej atletyki, i poszczególnych konkurencji lekkoatletycznych. 3. Nabycie praktycznych umiejętności technicznych niezbędnych w lekkiej atletyce. 4. Zapoznanie z bogatym wachlarzem ćwiczeń, gier i zabaw ułatwiających naukę poszczególnych konkurencji lekkoatletycznych. 5. Kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym w czasie wykonywania konkurencji lekkoatletycznych. 6. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 7. Promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej lekkiej atletyki 10

11 II. Treści programowe Nr Temat ćwiczenia 1. Zapoznanie z programem zajęć z lekkiej atletyki. Podstawowa terminologia stosowana w lekkiej atletyce, przepisy poszczególnych konkurencji. Zasady BHP podczas zajęć z lekkiej atletyki 2. Marszobieg w terenie z wykorzystaniem warunków naturalnych, wzmacnianie mm NN w terenie o małym nachyleniu podłoża 3. Nauczanie startu niskiego, nauczanie biegów krótkich (bieg po prostej i po wirażu). 4. Nauczanie przekazywania pałeczki sztafetowej i biegów sztafetowych. 5. Ćwiczenia oswajające z płotkami (noga atakująca i zakroczna) i przygotowujące do biegu przez płotki. 6. Technika biegu na 100/110m ppł. (technika przejścia przez płotki, technika biegu miedzy płotkami) 7. Ćwiczenia oswajające z kulą i przygotowujące do pchnięcia kulą techniką klasyczną 8. Nauczanie pchnięcia kulą techniką klasyczną 9. Ćwiczenia przygotowujące do skoku w dal techniką naturalną (oswajanie z belka oraz piaskownicą) 10. Ćwiczenia przygotowujące do nauczanie skoku wzwyż techniką nożycową,(oswajanie z zeskokiem), wprowadzanie podstawowych elementów do techniki "flop". 11. Ćwiczenia wprowadzające do nauki rzutu oszczepem 12. Technika rzutu oszczepem ( uchwyt sprzętu, ćwiczenia oswajające ze sprzętem) 13. Gry i zabawy w terenie mała i duża zabawa biegowa 14. Zabawy lekkoatletyczne w terenie z wykorzystaniem warunków naturalnych. 15. Sprawdzian umiejętności technicznych z zakresu konkurencji lekkoatletycznych III. Efekty kształcenia Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu lekkiej atletyki; - zna technikę wykonania elementów technicznych z zakresu konkurencji lekkoatletycznych; - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć z lekkiej atletyki. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności techniczne konkurencji lekkoatletycznych; - potrafi wykorzystać właściwe umiejętności techniczne niezbędne w lekkiej atletyce. Kompetencje społeczne: - przestrzega zasad fair play ; - potrafi pracować indywidualnie i w zespole; - realizuje zadania stosując zasady BHP. IV. Sposoby oceny efektów kształcenia Test umiejętności technicznych. Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu lekkiej atletyki. V. Warunek zaliczenia przedmiotu Frekwencja i aktywność na zajęciach. Znajomość podstawowej terminologii stosowanej w lekkiej atletyce oraz przepisów konkurencji lekkoatletycznych. VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo-klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, zespołowa, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, drużyna, frontalna, porządkowa. VIII. Literatura Literatura podstawowa: 1. Z. Stawczyk - Praca zbiorowa, Zarys lekkoatletyki, Poznań 1992, AWF Poznań 2. S. Socha, Lekkoatletyka technika, metodyka nauczania, podstawy treningu, 1997,Centralny Ośrodek Sportu. 3. Z. Stawczyk, Gry i zabawy Lekkoatletyczne, Poznań, 1998, AWF Poznań 11

12 4. Z. Stawczyk,Ćwiczenia ogólnorozwojowe, wyd. III, Poznań, S. Sulisz - Lekkoatletyka dla najmłodszych, Warszawa, R. Trześniowski Gry i zabawy ruchowe, Warszawa, A. Lasocki Atlas ćwiczeń Lekkoatletycznym, Warszawa, 2001,Sportpres 8. PZLA Centralne Kolegium Sędziów,Przepisy zawodów w lekkoatletyce, Warszawa, Literatura uzupełniająca: 1. Przewodnik ćwiczeń gimnastycznych od A-Z, Czasopismo Wojskowe, Warszawa, J. Kocjasz, Rozwój wytrzymałości dzieci i młodzieży szkolnej, Sport i Turystyka, Warszawa, 3.Fidelus K., Kocjasz J, Atlas ćwiczeń fizycznych, wyd. III, Biblioteka instruktor-5, Stołeczna Federacja Sportu, Warszawa, Z. Ważny, Sprawność specjalna w lekkiej atletyce, Warszawa Opracowała: mgr Krystyna Pieczulis I. Cele główne przedmiotu: Dyscyplina piłka nożna 1. Dostarczenie studentom umiejętności techniczno- taktycznych z piłki nożnej. 2.Umiejętność wykorzystania poznanych elementów techniki i taktyki w grze właściwej. 4. Zapoznanie z ćwiczeniami pomagającymi w samodoskonaleniu gry w piłkę nożną 5. Wdrożenie do aktywnego uczestnictwa w kulturze fizycznej. 5. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 6. Promowanie zdrowego stylu życia. Treści programowe 1. Zapoznanie z programem zajęć z piłki nożnej, historia dyscypliny. przepisy gry. 2.Sposoby prowadzenia piłki. 3. Uderzenia piłki wykorzystywane w grze w piłkę nożną. 4.Technika przyjęcia piłki. 5.Zwody stosowane podczas gry w piłkę nożną. 6. Jak wykorzystywać grę ciałem- zasób ćwiczeń. 7.Rola dryblingu w piłce nożnej. 8.Sposoby odbierania piłki przeciwnikowi. 9.Technika wślizgu. Wrzut z linii bocznej. 10.Technika gry bramkarza. 11.Taktyka gry obronnej. 12.Strategia atakowania. 13. Technika futsalu 14 Taktyka w futsalu. 15. Podstawowe przepisy futsalu Efekty kształcenia Wiedza - zna terminologię stosowaną w piłce nożnej i futsalu oraz przepisy gry - zna zasady bezpiecznej organizacji zajęć z elementami piłki nożnej - zna podstawowe zagadnienia z zakresu prowadzenia walki sportowej - zna historię piłki nożnej Umiejętności - potrafi zaprezentować poprawną technikę elementów piłki nożnej i futsalu - umie wykorzystać poznane elementy techniki i taktyki w grze właściwej Kompetencje społeczne - potrafi pracować w zespole - przestrzega zasad,,fair play" - potrafi właściwie zachować się podczas sukcesu i niepowodzenia - realizuje zasady bhp obowiązujące w placówkach oświatowych - promuje zdrowy styl życia IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 1.Test umiejętności technicznych. 12

13 2.Odpowiedź ustna z zakresu przepisów gry z piłki nożnej. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 1.Systematyczny udział i aktywność na zajęciach 2.Znajomość podstawowych elementów technicznych z piłki nożnej VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, zespołowa, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, drużyna, frontalna, porządkowe. Literatura podstawowa 1) Jerzy Talaga, 2006r., "ABC młodego piłkarza. Nauczanie techniki.", wyd. Zysk i S-ka, 2) Jerzy Talaga, 1998r., "Atlas ćwiczeń-taktyka.", wyd. Ipsylon, 3) J.Gołaszewski, 2003r., " Piłka nożna",,", wyd. AWF Poznań, 4) Góralczyk R., Waśkiewicz Z., Zając A., 2001r., "Technika piłki nożnej klasyfikacja, nauczanie", wyd. CUDH Miler Katowice. Literatura uzupełniająca 1) Bondarowicz M., 1998r., "Forma zabawowa w nauczaniu sportowych gier zespołowych", wyd. Sport i Turystyka, Warszawa. Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Program zajęć z piłki ręcznej I. Cele główne przedmiotu: 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu piłki ręcznej. 2. Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii gier sportowych, a w szczególności z piłki ręcznej. 3. Nabycie praktycznych umiejętności technicznych i taktycznych niezbędnych do gry w piłkę ręczną. 4. Zapoznanie z bogatym wachlarzem gier i zabaw ułatwiających naukę gry w piłkę ręczną 5. Kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym podczas gry w piłkę ręczną. 6. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 7. Promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej - gry w piłkę ręczną. II. Treści programowe Nr Temat ćwiczenia 16. Zapoznanie z programem zajęć z piłki ręcznej. Podstawowa terminologia stosowana w piłce ręcznej, przepisy gry w piłkę ręczną. Zasady BHP podczas zajęć z piłki ręcznej 17. Indywidualne sposoby poruszania się zawodników w obronie. 18. Indywidualne sposoby poruszania się zawodników w ataku. 13

14 19. Nauczanie kozłowania w piłce ręcznej. 20. Nauczanie podań oraz chwytów. 21. Nauczanie podań i chwytów w różnych ustawieniach. 22. Nauczanie rzutu z biegu oraz z przeskokiem. 23. Podstawowe przepisy gry w piłkę ręczną. 24. Nauczanie rzutu z wyskoku. 25. Nauczanie rzutu z padem. 26. Nauczanie zwodu pojedynczego ciałem. 27. Nauczanie zwodu podwójnego ciałem. 28. Nauczanie zasłon stosowanych w piłce ręcznej. 29. Podstawowe założenia taktyczne piłki ręcznej w obronie i ataku. 30. Sprawdzian umiejętności technicznych i wiedzy teoretycznej. III. Efekty kształcenia 4. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu piłki ręcznej; - zna technikę wykonania elementów technicznych z zakresu piłki ręcznej; - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć z piłki ręcznej; 5. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności techniczne z piłki ręcznej, - potrafi wykorzystać właściwe rozwiązania techniczno-taktyczne podczas gry w piłkę ręczną, 6. Kompetencje społeczne: - przestrzega zasad fair play ; - potrafi pracować w zespole; - realizuje zadania stosując zasady BHP. IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 5. Test umiejętności technicznych. 6. Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu piłki ręcznej. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 7. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 8. Znajomość podstawowej terminologii z piłki ręcznej oraz przepisów gry. VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. 14

15 VII. Formy organizacyjne - indywidualna, zespołowa, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, drużyna, frontalna, porządkowe. VIII. Literatura Literatura podstawowa: 1. Władysław Stawiarski -Piłka ręczna - Część I i II,Wyd. AWF Kraków 2003, 2. Wojciech Nowiński -Piłka ręczna - wyszkolenie indywidualne, Wyd. Centralny Ośrodek Sportu 2002, 3. Stanisław Paterka- Piłka ręczna cz. I - Technika,Wyd. AWF Poznań Przepisy piłki ręcznej- Związek Piłki ręcznej w Polsce 2010 Literatura uzupełniająca: 1. Alfreda Dencikowska -Piłka ręczna - skrypt dla studentów wychowania fizycznego, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego 2004, 2.Stanisław Paterka - Piłka ręczna cz. II - taktyka, metodyka nauczania, trening i przepisy gry, Wyd. AWF Poznań 1998, 3. M. Bondarowicz,- Zabawy i gry ruchowe w zajęciach sportowych, COS Warszawa Opracował: mgr Grzegorz Dubielski Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Program zajęć - sekcja tańca nowoczesnego I. Cele główne przedmiotu: 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu wybranych stylów tańca. 2. Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z zakresu tańca. 3. Nabycie praktycznych umiejętności z zakresu wybranych stylów tańca. 4. Zapoznanie z bogatym wachlarzem ćwiczeń rytmiczno-tanecznych. 5. Kształtowanie osobowości oraz wartości estetyczno-artystycznych. 6. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 7. Podniesienie kultury muzycznej i ruchowej poprzez formy taneczne. II. Treści programowe L.p. Temat ćwiczeń 31. Zapoznanie z programem zajęć z tanecznych. Podstawowa terminologia. Zasady BHP podczas zajęć sekcji tańca. 32. Ćwiczenia rytmiczno-taneczne 33. Tańce integracyjne. 34. Gminastyka jazzowa. Elementy modern jazz. 35. Ćwiczenia gminastyczno-taneczne. 36. Aerobik. Stretching. 37. Ćwiczenia baletowe. 38. Kroki podstawowe tańców latynoamerykańskich - nauka. 15

16 39. Kroki podstawowe tańców latynoamerykańskich - doskonalenie. 40. Podstawowe figury tańców latynoamerykańskich - nauka 41. Podstwowe figury tańców latynoamerykańskich - doskonalenie. 42. Latino solo - układ choreograficzny- nauka. 43. Latino solo - układ choreograficzny - doskonalenie. 44. Hip hop - kroki podstawowe - nauka. 45. Hip hop - kroki podstawowe - doskonalenie. 46. Wybrane figury hip hop - nauka. 47. Wybrane figury hip hop - doskonalenie. 48. Układ choreograficzny hip hop - nauka. 49. Układ choreograficzny hip hop - doskonalenie. 50. Lady dance - nauka kroków podstawowych. 51. Lady dance - doskonalenie kroków podstawowych. 52. Wybrane figury lady dance - nauka. 53. Wybrane figury lady dance - doskonalenie. 54. Lady dance układ choreograficzny - nauka. 55. Lady dance układ choreograficzny - doskonalenie. 56. House kroki podstawowe - nauka i doskonalenie. 57. House wybrane figury - nauka i doskonalenie. 58. Układ choreograficzny House - nauka. 59. Układ choreograficzny House -doskonalenie. 60. Pokaz poznanych układów choreograficznych. III. Efekty kształcenia 7. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu tańca; - zna technikę wybranych stylów tańca; - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć tanecznych. 8. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności z zakresu zajęć tanecznych; - potrafi wykorzystać wybrane techniki taneczne w układach choreograficznych. 9. Kompetencje społeczne: - umiejętność integracji w grupie; - rozwój osobowości; - realizuje zadania stosując zasady BHP. 16

17 IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 7. Udział w masowych pokazach tanecznych. 8. Samodzielne przygotowanie elementów choreograficznych układów tanecznych. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 9. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 10. Znajomość podstawowej terminologii zajęć tanecznych. VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, bezpośredniej celowości ruchu, problemowa, ruchowej ekspresji twórczej. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, grupy, pary. VIII. Literatura Literatura podstawowa: 1. Bednarzowa B., Młodzikowska M. (1978) Tańce. WSWF, Gdańsk. 2. Bernard A., Wessel-Therhorn D. (2000) Taniec jazzowy. Wydawnictwo ISKRY Warszawa. 3. Fostiak D. (1992) Tańce towarzyskie w Światowym Programie Tańca. [W:] Zeszyty metodyczne. Gimnastyka. Gdańsk, AWF, 8: Kappert D. (2004) Archetypy, symbolika ciała, obrazy wewnętrzne. Osobisty rozwoj i siły samouzdrawiające. Wydawnictwo ORION w Warszawie. 5. Kuźmińska O. (1996) Piękno ruchu taneczno-gimnastycznego. Sens, Poznań. 6. Kuźmińska O., Popielewska H. (1995) Taniec, Rytm, Muzyka. AWF, Skrypty, 116, Poznań. 7. Kuźminska O. (2002) Taniec w teorii i praktyce, Poznan, AWF Literatura uzupełniająca: 1.Wagonowa A. J. (1961) Zasady tańca klasycznego. PWM, Krakow. 2.Wieczysty M. (2006) Tańczyć może każdy. Ad Oculos, Warszawa-Rzeszow. 3. Laird W. (1994) Zaproszenie do tańca. ZETDEZET, Warszawa. Opracowała: Mgr Agnieszka Dąbrowska Jednostka organizacyjna : Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Dyscyplina tenis stołowy I. Cele i zadania przedmiotu : 1. Zapoznanie z podstawowymi elementami technicznymi i taktycznymi z tenisa stołowego 17

18 2. Umiejętność wykorzystania poznanych elementów techniki i taktyki w grze właściwej. 3. Poznanie sposobów bezpiecznego organizowania zajęć z tenisa stołowego i wykorzystanie jako jedna z form rekreacji 4. Poznanie systemów rozgrywek tenisie stołowym 5. Wdrożenie do aktywnego uczestnictwa w kulturze fizycznej II. Treści kształcenia 1.Zapoznanie z programem zajęć z tenisa stołowego. Podstawowa terminologia w tenisie stołowym. Zasady BHP podczas zajęć. 2. Dobór odpowiedniego sprzętu specjalistycznego 3. Pozycja wyjściowa, prawidłowy sposób trzymania rakietki, poruszanie się zawodnika. 4.Serwis prosty forhand i backhand 5. Serwis forhend i backhand z rotacją dolną 6. Serwis forhend i backhand z rotacją boczną 7. Serwis forhend i backhand z rotacją górną 8.Technika półwoleja z forhandu i backhandu 9.Technika podcięcia z forhandu i backhandu. 10.Technika topspina z forhandu i backhandu 11.Smecz z backhandu i forhandu 12.Technika odbioru serwisu podcięciem 13. Technika odbioru serwisu flipem 14. Taktyka gry pojedynczej 15. Taktyka gry podwójnej III. Efekty Kształcenia 1. Wiedza - zna prawidłową terminologię stosowaną w tenisie stołowym, - zna przepisy gry, - zna zasady bezpiecznej organizacji zajęć z tenisa stołowego, 2. Umiejętności - potrafi zaprezentować poprawną technikę -umie wskazać właściwe rozwiązania taktyczne podczas gry w tenisa stołowego - potrafi dobrać odpowiedni sprzęt specjalistyczny 3. Kompetencje społeczne - potrafi pracować w zespole - przestrzega zasad,,fair play" - potrafi właściwie zachować się podczas sukcesu i niepowodzenia - promuje zdrowy styl życia IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 1.Test umiejętności technicznych. 2.Odpowiedź ustna z zakresu przepisów z tenisa stołowego. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 1.Systematyczny udział i aktywność na zajęciach 18

19 2.Zaliczenie sprawdzianu technicznego obejmującego podstawowe elementy techniki VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, frontalna, porządkowe. Bibliografia : 1. Bilski Władysław Tenis Stołowy. Materiały szkoleniowe (kursy szkoleniowe, specjalizacja instruktorska, specjalność trenerska). KS AZS Politechnika Wrocławska, Grubba Andrzej Nauczanie tenisa stołowego w weekend. Warszawa, PZTS, Hudetz Radivoj Tenis stołowy Wydawnictwo PPHW MODEST, Iwanow W. S. Tenis stołowy. Warszawski Okręgowy Związek Tenisa Stołowego, Klimkowski Tadeusz Tenis stołowy. Technika i metodyka treningu. Wydawnictwo Gdańskie, Kulczycki Ryszard Tenis stołowy bez tajemnic. Gorzów Wielkopolski, PZTS, GKS "Gorzovia", Kulczycki Ryszard Przygotowanie techniczno-taktyczne i fizyczne dzieci w pierwszym etapie szkolenia w tenisie stołowym. Gorzów Wielkopolski, Matus Dorota Atlas ćwiczeń i podstawy nauki gry w tenisa stołowego. Poznań, wyd. "Jean Marc", 1997 Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Program zajęć z unihokeja I. Cele główne przedmiotu: 1. Wyposażenie studentów w zasób umiejętności ruchowych z zakresu unihokeja. 2. Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii unihokeja. 3. Nabycie praktycznych umiejętności technicznych i taktycznych niezbędnych do gry w unihokeja. 4. Zapoznanie z wybranymi grami i zabawami ułatwiającymi naukę gry w unihokeja. 5. Kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym podczas gry w unihokeja. 6. Wszechstronny rozwój sprawności fizycznej studentów. 7. Promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej - unihokeja II. Treści programowe Temat ćwiczenia 1. Zapoznanie z programem zajęć z unihokeja. Podstawowa terminologia, przepisy gry, zasady BHP podczas zajęć. 2. Doskonalenie poruszania się po boisku (z kijem) prowadząc piłkę i bez piłki w ataku i w obronie. 3. Doskonalenie przyjęć i podań piłki w miejscu i w ruchu. 4. Doskonalenie przyjęć i podań fragmenty gry. 5. Doskonalenie prowadzenia piłki. 6. Doskonalenie strzałów do bramki z miejsca i z biegu. 7. Doskonalenie strzałów fragmenty gry. 8. Doskonalenie rozgrywania rzutów wolnych i karnych 19

20 9. Doskonalenie elementów gry bramkarza postawa, obrona, podanie, chwyt. 10. Doskonalenie ataku pozycyjnego. 11. Doskonalenie ataku szybkiego. 12. Doskonalenie obrony indywidualna. 13. Doskonalenie obrony zespołowa. 14. Doskonalenie obrony (krycie luźne, krycie agresywne) fragmenty gry. 15. Sprawdzian umiejętności technicznych. III. Efekty kształcenia 10. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu unihokeja, - zna technikę wykonania elementów technicznych z zakresu unihokeja, - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć z ww. dyscypliny. 11. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności techniczne z unihokeja, - potrafi wykorzystać właściwe rozwiązania techniczno-taktyczne podczas gry. 12. Kompetencje społeczne: - przestrzega zasad fair play, - potrafi pracować w zespole, - realizuje zadania stosując zasady BHP. IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 9. Test umiejętności technicznych. 10. Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu unihokeja. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 11. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 12. Znajomość podstawowej terminologii z unihokeja oraz przepisów gry. VI. Metody nauczania - naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. VII. Formy organizacyjne - indywidualna, zespołowa, obwodu ćwiczebnego, stacyjna, grupy, pary, drużyna, frontalna, porządkowe. VIII. Literatura 1. Dariusz Abramuk i zespół, Unihoc, Warszawa Maria Bilska, Ewa Żółtowska, Unihoc gra dla wszystkich, Warszawa Stanisława Starzyńska, Unihokej dla dużych i małych, Gdańsk Stanisława Starzyńska, Aneta Tywoniuk-Małysz, Unihokej podstawy techniki i taktyki w ćwiczeniach, grach i zabawach, Gdańsk 1998 Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Program zajęć gry w szachy 20

21 I Cele główne przedmiotu: 1. Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii gry w szachy. 2. Nabycie praktycznych umiejętności technicznych i taktycznych niezbędnych do gry w szachy. 3. Przyswojenie praktycznych umiejętności elementów strategii gry w szachy. 4. Kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym podczas gry w szachy. II Treści programowe Temat ćwiczenia: 1. Zapoznanie z programem zajęć gry w szachy, podstawowa terminologia, przepisy gry. 2. Doskonalenie techniki obliczania wariantów. 3. Doskonalenie elementów strategii gry: wykorzystanie przewagi pionowej w centrum, na skrzydle, walka z przewagą pionową. 4. Doskonalenie elementów strategii gry: jakościowa przewaga pionowa, łańcuch pionów, struktura karlsbadzka. 5. Doskonalenie elementów strategii gry: centrum zamknięte, piony wiszące, para pionowa na półotwartych liniach, pion izolowany w centrum. 6. Doskonalenie repertuaru debiutów - kolor biały. 7. Doskonalenie repertuaru debiutów - kolor czarny. 8. Doskonalenie gry środkowej (typowe pozycje powstałe po systemach debiutowych - analiza). 9. Doskonalenie gry środkowej (typowe pozycje powstałe po systemach debiutowych - zadania, kombinacje). 10. Doskonalenie gry końcowej: pionowe, lekkofigurowe. 11. Doskonalenie gry końcowej: wieżowe, hetmańskie, złożone. 12. Doskonalenie ataku na króla. 13. Doskonalenie techniki realizacji przewagi: pozycyjna, materialna. 14. Doskonalenie obrony trudnych pozycji. 15. Sprawdzian umiejętności technicznych. III Efekty kształcenia 13. Wiedza: 21

22 zna elementarną terminologię z zakresu gry w szachy, zna elementy techniczno-taktyczne z zakresu gry w szachy, zna elementy strategii gry w szachy. 14. Umiejętności: potrafi zastosować podstawowe umiejętności techniczne podczas gry w szachy, potrafi wykorzystać właściwe rozwiązania techniczno-taktyczne, potrafi zastosować elementy strategii. 15. Kompetencje społeczne: przestrzega zasad fair play, potrafi pracować w zespole. IV Sposoby oceny efektów kształcenia 11. Test umiejętności technicznych. 12. Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu gry w szachy. V Warunek zaliczenia przedmiotu 13. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 14. Znajomość podstawowej terminologii oraz przepisów gry w szachy. VI Metody nauczania zadaniowa, zadaniowo-ścisła, problemowa, pogadanka, dyskusja. VII Formy organizacyjne indywidualna, pary, zespołowa VIII Literatura 1. A. Kotow, Tajemnice myślenia szachisty, Wszechrosyjski Klub Szachowy, Moskwa, A.I. Nimzowitsch, Mój system, Wydawnictwo Marabut, Tychy, A.H. Panczenko, Teoria i praktyka końcówek szachowych cz. I i II, P. Romanowski, Gra środkowa. Plan, Państwowe wydawnictwo Fizkultura i sport, Moskwa P. Romanowski, Gra środkowa. Kombinacja, SC Arden. 6. Encyklopedia debiutów, tom A-E, Jugosławia, Sahovski informator, nr 66, 1966, nr 67, 1966, nr 68, 1996/1997, nr 69, Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Program zajęć z tenisa (ziemnego) I. Cele główne przedmiotu: wyposażenie studentów w umiejętności ruchowe z zakresu tenisa, zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii gier sportowych, a w szczególności z tenisa, nabycie praktycznych umiejętności technicznych i taktycznych niezbędnych do gry w tenisa, zapoznanie z bogatym wachlarzem gier i zabaw ułatwiających naukę gry w tenisa, 22

23 kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym podczas gry w tenisa, wszechstronny rozwój sprawności motorycznej studentów, promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej tenisa. II. Treści programowe Nr Temat ćwiczenia II rok 61. Zapoznanie z programem zajęć z tenisa. Podstawowa terminologia w tenisie, przepisy gry w tenisa. Zasady BHP podczas zajęć z tenisa 62. Doskonalenie sposobów poruszania się po korcie bez piłki. 63. Doskonalenie uderzeń piłki forhendem i bekhendem top spinem (oburącz, jednorącz), w miejscu i w ruchu. 64. Doskonalenie uderzeń piłki forhendem i bekhendem (szlajs rotacja wsteczna) 65. Doskonalenie odbić piłki po linii i po krosie top spinem 66. Doskonalenie odbić piłki po linii i po krosie szlajsem 67. Doskonalenie gry przy siatce wolej forhend i bekhend 68. Doskonalenie gry przy siatce driver wolej forhend i bekhend 69. Doskonalenie serwisu z dołu oraz z góry (liftowany, płaski, cięty) 70. Doskonalenie gry przy siatce - wolej + smecz, trening metodą Hofmana 71. Doskonalenie dokładności gry na korcie gra po trójkącie i po kopercie 72. Gra do 21 wygranych punków (1/2 kortu, po przekątnej, po serwisie) 73. Rozgrywanie meczów do 2 wygranych setów 74. Doskonalenie poruszania się po korcie oraz wytrzymałości szybkościowej trening australijski 75. Sprawdzian umiejętności technicznych III. Efekty kształcenia 16. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu tenisa; - zna technikę wykonania elementów technicznych z zakresu tenisa; - zna i rozumie podstawowe zasady bezpiecznej organizacji zajęć z tenisa. 17. Umiejętności: - potrafi zaprezentować podstawowe umiejętności techniczne z tenisa; - potrafi wykorzystać właściwe rozwiązania techniczno-taktyczne podczas gry w tenisa. 18. Kompetencje społeczne: - przestrzega zasad fair play ; - potrafi pracować w zespole; - realizuje zadania stosując zasady BHP. IV. Sposoby oceny efektów kształcenia 13. Test umiejętności technicznych. 14. Odpowiedź ustna z wiadomości z zakresu tenisa. V. Warunek zaliczenia przedmiotu 15. Frekwencja i aktywność na zajęciach. 16. Znajomość podstawowej terminologii z koszykówki oraz przepisów gry w tenisa. VI. Metody nauczania naśladowczo-ścisła, zadaniowo-ścisła, zabawowo klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, pogadanka, dyskusja. VII. Formy organizacyjne indywidualna, pary, porządkowe. VIII. Literatura Literatura podstawowa: 23

24 a. Królak A. (2002). Tenis Gry podwójne. COS Press, Warszawa. b. Królak A. (1998). Tenis. Technika, psychomotoryka, trening. COS Press, Warszawa. c. Chmielewski Z., Lewandowski B. (1992). Tenis. Ćwicz z mistrzami Wimbledonu.SiT Press, Warszawa. d. Królak A. (2000). Tenisowy Atlas Ćwiczeń. COS press, Warszawa. Opracował: dr Robert Podstawski Do użytku wewnętrznego Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Program zajęć z samoobrony I. Cele główne przedmiotu: wyposażenie studentów w umiejętności ruchowe z zakresu samoobrony, zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z teorii taktyki interwencji i samoobrony, nabycie praktycznych umiejętności technicznych i taktycznych niezbędnych przy samoobronie i walce wręcz, zapoznanie z bogatym wachlarzem techniki uderzeń chwytów ręcznych i nożnych ułatwiających naukę samoobrony, kształtowanie charakteru i pożądanych postaw w działaniu zarówno indywidualnym jak i zespołowym podczas ćwiczeń z samoobrony, wszechstronny rozwój sprawności motorycznej studentów, promowanie zdrowego stylu życia poprzez podejmowanie aktywności fizycznej w zakresie samoobrony. II. Treści programowe Nr Temat ćwiczenia II rok 76. Zapoznanie z programem zajęć z samoobrony. Podstawowa terminologia w samoobronie, przepisy prawne. Zasady BHP podczas zajęć z samoobrony 77. Doskonalenie sposobów poruszania się i przyjmowania postawy obronnej podczas obrony przed napastnikiem. 78. Ćwiczenia usprawniające ciało (gibkościowe, koordynacyjne, wieloskoki, skipy itd.). Nauka techniki uderzeń oraz chwytów obronnych ręcznych i nożnych 79. Doskonalenie zdolności gibkościowych w formie rozciagania statycznego i dynamicznego. Doskonalenie techniki uderzeń oraz chwytów obronnych ręcznych i nożnych, Nauka padów; w przód, w tył i bokiem 80. Doskonalenie techniki uderzeń oraz chwytów obronnych ręcznych i nożnych, Nauka padów; w przód, w tył i bokiem 81. Doskonalenie technik nożnych; kopnięcie do przodu, okrężne w bok, sierpowe, obrotowe w tył. Ręce: prosty, hak, sierp. 82. Nauka zakładania dźwigni na stawy: kolanowy, łokciowy, skokowy. Nauka zbicia uderzeń ręcznych (bloki, przechwycenia) i nożnych (blokada piszczelem, zbicie ręką, przyjecie na tułów) 83. Doskonalenie uderzeń nożnych w kombinacjach, kombinacje uderzeń ręcznych 84. Nauka lowkicku oraz blokady przed tym uderzeniem, technika obrony przed duszeniem, uderzeniem pałką, pchaniem. Ćwiczenia w parterze 85. Doskonalenie lowkicku oraz blokady przed tym uderzeniem, technika obrony przed duszeniem, uderzeniem pałką, pchaniem. Przewrócenie partnera w parterze chwytając za kolana, Eri seoi nage. morote seoi nage, osoto gari, kata guruma 86. Doskonalenie dokładności kopnięć oraz ciosów ręcznych. Mini sparingi box i kick boeing, Eri seoi nage. morote seoi nage, osoto gari, kata guruma 87. Doskonalenie kombinacji łączących nogi i ręce, mini sparingi 88. Doskonalenie zakładania dźwigni na stawy: kolanowy, łokciowy, skokowy. Mini sparingi: box, kick boxing, zapasy w parterze. 89. Mini sparingi: box, kick boxing, zapasy w parterze. 90. Sprawdzian umiejętności technicznych i motorycznych III. Efekty kształcenia 19. Wiedza: - zna elementarną terminologię z zakresu samoobrony i walki wręcz; 24