Piosenki. patriotyczne

Transkrypt

1 Piosenki patriotyczne

2 1. Bartoszu, Bartoszu Bartoszu, Bartoszu, oj nie traćwa nadziei, Bóg pobłogosławi, ojczyznę nam zbawi. Ref. Patrz w górę, tam w górę Poglądaj do Boga Większa miłość Jago Niźli przemoc wroga Z maleńkiej iskierki, oj wielki ogień bywa. Pękną, chociaŝ twarde przemocy ogniwa. 2. BoŜe coś Polskę I BoŜe coś Polskę przez tak liczne wieki otaczał blaskiem potęgi i chwały. Coś ją osłaniał tarczą swej opieki, Przed Twe ołtarze zanosim błaganie: od nieszczęść, które przygnębić ją miały. Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie! 3. Białe róŝe I. Rozkwitały pąki białych róŝ, wróć Jasieńku, z tej wojenki juŝ, wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, dam ci za to róŝy najpiękniejszy kwiat. II. Ponad stepem nieprzejrzana mgła, wiatr w burzanach cichuteńko łka. Przyszła zima, opadł róŝy kwiat, poszedł w świat Jasieńko, zginą za nim ślad. III. JuŜ przekwitły pąki białych róŝ, przyszło lato, jesień, zima juŝ. CóŜ ci teraz dam, Jasieńku, haj, gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej? IV. Jasieńkowi nic nie trzeba juŝ, bo mu kwitną pąki białych róŝ; tam pod jarem, gdzie w wojence padł, wyrósł na mogile białej róŝy kwiat. V. Nie rozpaczaj, lube dziewcze, nie, w polskiej ziemi nie będzie mu źle. Policzony będzie trud i znój, za Ojczyznę poległ ukochany twój. 2

3 4. Deszcz jesienny Deszcz jesienny, deszcz, smutne pieśni gra. CeFC Mokną na nim karabiny, chełmy kryje rdza. GCGC Nieś po błocie w dal, w zachlapany świat, F? Przemoczone pod plecakiem osiemnaście lat. Gdzieś daleko stąd, mrok zapada znów, Ciemna główka mej dziewczyny chyli się do snu. MoŜe właśnie gdzieś, patrzy w mroczną mgłę I modlitwą prosi Boga, by zachował Cię. Deszcz jesienny, deszcz, bębni w chełmu stal. Idziesz młody Ŝołnierzyku gdzieś w nieznaną dal. MoŜe dobry Bóg da, Ŝe wrócisz znów, Będziesz tulił ciemną główkę miłej swej do snu. 5. Dziś do Ciebie przyjść nie mogę I Dziś do Ciebie przyjść nie mogę, Zaraz idę w nocy mrok. Nie wyglądaj za mną oknem, W mgle utonie próŝno wzrok. Po cóŝ Ci kochanie wiedzieć, śe do lasu idę spać. DłuŜej tu nie mogę siedzieć, Na mnie czeka leśna brać. II. KsięŜyc zaszedł hen za lasem, We wsi gdzieś szczekają psy. A nie pomyśl sobie czasem, śe do innej tęskno mi. Kiedy wrócę znów do Ciebie, MoŜe w dzień a moŝe w noc. Dobrze będzie nam jak w niebie, Pocałunków dasz mi moc. III. Gdy nie wrócę, niechaj wiosną, Rolę moją sieje brat. Kości moje mchem porosną I uŝyźnią ziemi szmat. W pole wyjdź pewnego ranka, Na snop Ŝyta ręce złóŝ. I ucałuj jak kochanka, Ja Ŝyć będę w kłosach zbóŝ. 3

4 6. Hej, chłopcy, bagnet na broń Hej, chłopcy bagnet na broń! Długa droga daleka, przed nami, Mocne serce, a w ręku karabin, Granaty w dłoniach i bagnet na broni. Ciemna noc się nad nami, roziskrzyła gwiazdami, Białe wstęgi dróg w marszu, długie noce i dni, Młoda Polska zwycięska jest w nas i przed nami, W równym rytmie marsza, raz, dwa, trzy! Hej, chłopcy, bagnet na broń! Długa droga daleka, przed nami, trud i znój, po zwycięstwo my młodzi, idziemy na bój, granaty w dłoniach i bagnet na broni! Jasny świat się roztoczy, wiatr owieje nam oczy, I odetchnąć da płucom i rozgorzeć da krwi, I piosenkę jak tęczę nad nami roztoczy, W równym rytmie marsza, raz, dwa, trzy! Hej, chłopcy, bagnet na broń! Bo kto wie czy jutro, pojutrze, czy dziś Przyjdzie rozkaz, Ŝe juŝ(2x) trzeba nam iść, granaty w dłoniach i bagnet na broni! CGC FC FC AdGC CF FCC7 FCA dgc 7. Hymn Polski Podziemnej I. Naprzód, do boju, Ŝołnierze d Polski Podziemnej. Za broń! Ad Boska potęga nas strzeŝe. g Woła do boju nas dzwon. AD Godzina pomsty wybija Za zbrodnie, mękę i krew. Do broni! Jezus, Maryja! śołnierski woła nas zew. D GAD Gh? II. Zorza wolności się pali Nad Polską idących lat Moc nasza przemoc powali Nowy dziś rodzi świat III. Za naszą Wolność i waszą. Bracia chwytamy za miecz. Śmierć ani trud nas nie straszą. Zwycięski Orle nasz leć. 4

5 8. Jak długo w sercach naszych Jak długo w sercach naszych Choć kropla polskiej krwi. Jak długo w dłoniach naszych, Szabla ojczysta drŝy. Ref. Stać będzie kraj nasz cały, Stać będzie Piastów gród. ZwycięŜy Orzeł Biały, ZwycięŜy polski lud. Dopóki stara wiara, Rozgrzewa naszą krew. Zdobędziem kraj nasz cały, Bo kaŝdy Polak lew. Jak długo na Wawelu, Brzmi Zygmuntowski dzwon. Jak długo w górach karpackich, Brzmi polskiej pieśni ton. Jak długo Wisła wody, Na Bałtyk będzie słać. Jak długo polskie grody, Nad Wisłą będą stać. 5

6 9. Maszerują chłopcy (strzelcy), lub Piechota Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój, Nie noszą ni srebra, ni złota, Lecz w pierwszym szeregu podąŝa na bój, Piechota ta szara piechota. Ref. Maszerują chłopcy (strzelcy), maszerują, Karabiny błyszczą, szary strój A przed nimi drzewa salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój! II. Idą, a w słońcu kołysze się stal, Dziewczęta zerkają zaa płota, A oczy ich dumne utkwione są w dal, Piechota, ta szara piechota. III. Nie grają im struny, nie huczy im róg, A śmierć im pod stopy się miota, Lecz w pierwszym szeregu podąŝa na bój, Piechota, ta szara piechota. 10. Maszeruje Maj W całej Polskiej ziemi, Nie tylko w Krakowie, Wszyscy obchodzimy święto narodowe. Dzisiaj dzień wesoły Święto polskiej wiosny. Słychać z kaŝdej szkoły, Dzieci śpiew radosny. Płynie Wisła, płynie, Po polskiej krainie. Bawimy się wszyscy, Jak w jednej rodzinie. Lubimy zabawę, Lubimy robotę. Uśmiecha się do nas, W niebie słonko złote. 6

7 11. Mazurek 3-go Maja Witaj majowa jutrzenko Świeć naszej polskiej krainie Uczcimy Ciebie piosenką, Która w całej Polsce słynie. Ref. Wiwat maj, Trzeci Maj Dla Polaków błogi raj. Ucisk braci naszych cisnął, Niemoc w ręku króla spała. A wtem Trzeci Maj zabłysnął, I cała Polska powstała. 12. Miejmy nadzieję Miejcie nadzieję! nie tę lichą, marną, Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno. Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. cis? II. Miejcie odwagę! Nie tę jednodniową, Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska, Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową, Nie da się zepchnąć z swego stanowiska. III. Miejcie odwagę! Nie tę tchnącą szałem, d? Która na oślep leci bez oręŝa, Lecz tę, co sama niezdobytym wałem Przeciwne losy stałością zwycięŝa. IV. Przestańcie własną pieścić się boleścią. Przestańcie ciągłym lamentem się poić. Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, MęŜom przystoi w milczeniu się zbroić. V. Lecz nie przestańmy czcić świętości swoje I przechowywać ideałów czystości. Do nas naleŝy dać im moc i zbroje, By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość. 7

8 13. Modlitwa o wschodzie słońca KaŜdy Twój wyrok przyjmę twardy, przed mocą Twoją się ukorzę. Ale chroń mnie Panie od pogardy, od nienawiści strzeŝ mnie BoŜe. Wszak, Tyś jest niezmierzone dobro, Którego nie wyraŝą słowa. Więc mnie od nienawiści obroń, i od pogardy mnie zachowaj. Co postanowisz, niech się ziści, niechaj się wola Twoja stanie. Ale zbaw mnie od nienawiści, ocal mnie od pogardy, Panie. 14. Ojczyzno ma Biały orzeł znów skrępowany Krwawy łańcuch zwisa u szpon Lecz juŝ wkrótce zostanie zerwany Bo Wolności uderzył dzwon. Ref. Ojczyzno ma! Tyle razy we krwi skąpana Ach, jak wielka dziś twoja rana! JakŜe długo cierpienie twe trwa! O Królowo Polskiej Korony Wolność, pokój i miłość racz dać By ten naród boleśnie dręczony Odtąd wiernie przy Tobie mógł trwać Ref. O Matko ma! Tyś Królową Polskiego Narodu. Tyś wolnością w czasie niewoli I nadzieją, gdy w sercach jej brak. 8

9 15. O mój rozmarynie I O mój rozmarynie, rozwijaj się!, Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej, zapytam się, II A jak mi odpowie: Nie wydam się, Strzelcy maszerują, ułani wędrują, zaciągnę się. III Dadzą mi konika cisawego, I ostrą szabelkę, i ostrą szabelkę do boku mego. IV Dadzą mi buciki z ostrogami, I siwy kabacik, i siwy kabacik z wyłogami. V Dadzą mi manierkę z gorzałczyną, AŜebym nie tęsknił, aŝebym nie tęsknił za dziewczyną. VI Pójdziem z okopów na bagnety, Bagnet mnie ukuje, śmierć mnie pocałuje, ale nie ty! 9

10 16. Pałacyk Michla Pałacyk Michla, śytnia, Wola, Bronią jej chłopcy od Parasola. Choć na tygrysy mają visy To warszawiaki, fajne chłopaki są! Ref. Czuwaj wiara i wytęŝaj słuch, pręŝ swój młody duch, pracując za dwóch! Czuwaj wiara i wytęŝaj słuch, PręŜ swój młody duch, jak stal! D AD ead AD KaŜdy chłopaczek chce być ranny, Sanitariuszki, morowe panny I gdy cię kula trafi jaka, Poprosisz pannę, da ci buziaka hej! Z tyłu za linią dekowniki Intendentura, róŝne umrzyki, Gotują zupę, czarną kawę I tym sposobem walczą za sprawę hej! Za to dowództwo jest morowe, Bo w pierwszej linii nadstawia głowę, A najmorowszy z przełoŝonych To jest nasz Miecio w kółko golony hej! Wiara się bije, wiara śpiewa, Szkopy się złoszczą, krew ich zalewa RóŜnych sposobów się imają Co chwila szafę nam dopsuwają hej! Lecz na nic szafa i granaty, Za kaŝdym razem dostają baty, I co dzień się przybliŝa chwila, śe zwycięŝymy! I do cywila, - hej! 10

11 17. Pierwsza brygada Legiony to Ŝołnierska nuta, legiony to straceńców los. Legiony to Ŝołnierska buta, legiony to ofiarny stos. Ref. My, Pierwsza Brygada, strzelecka gromada, na stos rzuciliśmy nasz Ŝycia los, na stos, na stos. II O, ile mąk, ile cierpienia, o, ile krwi, wylanych łez, pomimo to nie ma zwątpienia, dodawał sił wędrówki kres. 18. Płonie ognisko I Płonie ognisko w lesie, wiatr tęskną piosnkę niesie, przy ogniu zaś druŝyna gawędę rozpoczyna. Ref. Czuj, czuj, czuwaj, czuj, czuj, czuwaj rozlega się do koła. Czuj, czuj, czuwaj, czuj, czuj, czuwaj, najstarszy druh zawoła. II Przestańcie się juŝ bawić, i czas swój marnotrawić. Niech kaŝdy z was się szczerze, do pracy się zabierze. 11

12 19. Rozszumiały się wierzby płaczące IIIp a Rozszumiały się wierzby płaczące, Rozpłakała się dziewczyna w glos, Od łez oczy podniosła błyszczące Na Ŝołnierski, na twardy Ŝycia los. Ref. Nie szumcie, wierzby, nam z Ŝalu co serce rwie Nie płacz dziewczyno ma, bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam granaty, wisów szczęk, Śmierć kosi niby łan, lecz my nie znamy, co to lęk. II. Błoto, deszcz czy słoneczna spiekota, Zawsze słychać miarowy, równy krok, Maszeruje ta leśna piechota, Na ustach śpiew, spokojna twarz, pogodny wzrok. III. I choć droga się nasza nie kończy, Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres, Ale pewni jesteśmy zwycięstwa, Bo przelano juŝ tyle krwi i łez. 20. Rota w.i I Nie rzucim ziemi skąd nasz ród, nie damy pogrześć mowy. Polski my naród, Polski lud, królewski szczep piastowy. Nie damy by nas gnębił wróg, tak nam dopomóŝ Bóg! II Do krwi ostatniej kropli z Ŝył bronić będziemy ducha. AŜ się rozpadnie w proch i pył krzyŝacka zawierucha. Twierdzą nam będzie kaŝdy próg, tak nam dopomóŝ Bóg! III. Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz, ni dzieci nam germanił. OręŜny stanie hufiec nasz, Duch będzie nam hetmanił. Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg, tak nam dopomóŝ Bóg. 21. Rota w. II I. Nie rzucim ziemi skąd nasz ród, nie damy pogrześć mowy. Polski my naród, Polski ród, królewski szczep piastowy. Nie damy by nas gnębił wróg, tak nam dopomóŝ Bóg! II. Nie damy miana Polski zgnieść, nie pójdziem Ŝywo w trumnę. Na Polskie imię, na jej cześć, podnosim czoła dumne. Odzyska ziemię dziadów wnuk, tak nam dopomóŝ Bóg. 12

13 22. Warszawskie dzieci Nie złamie wolnych Ŝadna klęska, Nie stworzy śmiałych krwawy trud. Pójdziemy razem do zwycięstwa, Gdy ramię w ramię stanie lud. F d B GC Ref. Warszawskie dzieci pójdziemy w bój, F Za kaŝdy kamień twój, stolico damy krew. g Warszawskie dzieci pójdziemy w bój, Gdy padnie rozkaz twój, poniesie wrogom gniew. CF Powiśle, Wola i Mokotów Ulica kaŝda, kaŝdy dom, Gdy padnie pierwszy strzał, bądź gotów, Jak w ręku Boga złoty grom. 23. Modlitwa Dopóki Nam ziemia kończy się, dopóki jest tak czy siak Panie ofiaruj kaŝdemu z nas, czego mu w Ŝyciu brak Mędrcowi darować głowę racz, tchórzowi dać konia chciej Sypnij grosza szczęściarzom i mnie w opiece swej miej a d E a C G C A d H E a d E a Dopóki nam ziemia kręci się, o Panie nasz, na twój znak Władzy spragnionym uczyń, niech władza ta pójdzie w smak, Daj szczodrobliwym odetchnąć, raz niech zapłacą mniej Daj Kainowi skruchę i mnie w opiece swej miej Ja wiem, Ŝe Ty wszystko moŝesz, ja wierzę w Twą moc i gest Jak wierzy Ŝołnierz zabity, Ŝe w siódmym niebie jest Jak zmysł kaŝdy chłonie z wiarą Twój ledwie słyszalny głos Jak wszyscy wierzymy w Ciebie, nie wiedząc co niesie los Panie zielonooki, mój BoŜe jedyny spraw Dopóki ziemia kręci się, zdumiona obrotem spraw Dopóki czasu i prochu wciąŝ jeszcze wystarcza jej Daj kaŝdemu po trochu i mnie w opiece swej miej 13

14 24. Piosenka o Ŝołnierskich butach Znów buty, buty, buty, tupot nóg i ptaki oszalałych czarny wiatr. Kobiety stają u rozstajnych dróg, piechocie odchodzącej patrzą u; ślad. g c g F G c Es g Dg Czy słyszysz werbel, werbel, werbel gra: śołnierzu, Ŝegnaj ją, przeŝegnaj ją!. Odchodzi pluton tylko mgła i mgła, i tylko przeszłość nie zachodzi mgłą.. A męstwo nasze gdzie, na miły Bóg, gdy przyjdzie wrócić na rodzinny próg? Kobiety za pazuchę kładą je jak pisklę, ukradzione nam we śnie. A gdzie kobiety nasze, powiedz, gdzie, kiedy nadejdzie wytęskniony dzień? Witają w progu nas i wiodą tam, gdzie wszystko nasze ukradziono nam. A nam nie łzy, nie załamanie rąk, a my z nadzieją w nadchodzące dni, a pośród pól Ŝerują stada wron, a pośród lat echami wojna grzmi. I znów w zaułkach buty, tupot nóg, i ptaków oszalałych czarny targ kobiety stają u rozstajnych dróg, w Ŝołnierski podgolony patrzą kark. 14

15 25. Piosenka o piechocie 1. Wybaczcie piechocie, Ŝe tak nierozumna czasami, bez tchu. My zamsze w pochodzie, gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu. Jak długo tak moŝna? BezdroŜa, mokradła i błoto, i piach, i wierzba przydroŝna jak siostra pobladła zostaje we łzach. 2. Nie wierzcie pogodzie. gdy deszcze trzydniowe zaciągnie wśród drzem Nie wierzcie piechocie, gdy tu pieśni bojowej odwaga i gniew. Nie mierzcie, nie mierzcie, gdy w sadach słowiki zakrzyczą co sił wy jeszcze nie wiecie, co komu pisane i kto będzie Ŝył. 3. Uczyłaś, ojczyzno, Ŝe Ŝyć trzeba umieć i słyszeć twój głos. Kolego męŝczyzno, a jednak niezgorszy przypada ci los. My zamsze w pochodzie i tylko to jedno nas zrywa ze snu: dlaczego w pochodzie, gdy wiosna nad ziemią szaleje od bzu? Dlaczego w odwrocie. gdy wiosna nad ziemią, Szaleje od bzu?... 15