Metody dydaktyczne: Rozmowa, dyskusja, praca w grupach, wykorzystanie środków dydaktycznych

Transkrypt

1 UWIELBIENIE BOGA JAKO DOSKONAŁA FORMA MODLITWY Cele katechetyczne wymagania ogólne: Ukazanie modlitwy uwielbienia jako indywidualnego lub wspólnotowego czasu spotkania z Bogiem oraz doświadczenia Jego obecności. Analiza wybranych fragmentów biblijnych. Przybliżenie idei Wieczorów Chwały. Treści nauczania wymagania szczegółowe: Uczeń dostrzega potrzebę praktykowania modlitwy uwielbienia w chrześcijańskim życiu, potrafi opisać jej owoce. Uczeń rozumie, czym nie jest uwielbienie Boga. Uczeń wie, jak można oddawać Bogu chwałę. Uczeń rozumie ideę Wieczorów Chwały. Formy organizacji zajęć: Grupowa Metody dydaktyczne: Rozmowa, dyskusja, praca w grupach, wykorzystanie środków dydaktycznych Środki dydaktyczne: Materiały pomocnicze do pracy w grupie (w załączniku), komputer z dostępem do Internetu, rzutnik multimedialny Wprowadzenie: Katecheta zapowiada temat uczniom, cytując fragment z Katechizmu Kościoła Katolickiego: Modlitwa jest wzniesieniem duszy do Boga [...] Uwielbienie jest tą formą modlitwy, w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, że Bóg jest Bogiem. Wysławia Go dla Niego samego, oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co On czyni, ale dlatego że ON JEST." KKK 2639 Następnie katecheta objaśnia, jaką funkcję spełnia modlitwa uwielbienia w życiu chrześcijanina. Uwielbienie nie jest potrzebne Bogu. On jest Bogiem i nic Mu nie brakuje. Modlitwa ta jest potrzebna przede wszystkim człowiekowi, gdyż kształtuje w nim właściwą postawę wobec Stwórcy, a więc całkowitego zawierzenia i zaufania. Uwielbienie często wiąże się z dziękczynieniem, czyli wyrażeniem wdzięczności za dobro, które człowiek otrzymuje i którego doświadcza. Zapobiega to pysze i zawdzięczania wszystkiego samemu sobie. Modlitwa uwielbienia kształtuje również postawę pokory. BÓG JEST WIELKI I DOBRY. STWORZYŁ MNIE, WIĘC WIELBIĘ I DZIĘKUJĘ MU ZA TO, ŻE ON JEST I JA JESTEM. Strona 1 z 5

2 W dzisiejszym świecie bardzo popularny jest następujący model myślenia: Nic złego nie zrobiłem, jestem w porządku wobec Boga. Inni tak robią, a ja to robię bardzo rzadko i nie w takim stopniu. Chodzę do kościoła, nikogo nie zabiłem, modlę się, kocham swoją rodzinę. Wypełniam przykazania, uczestniczę w Eucharystii, etc. i to chyba wystarczy, więc powinienem zostać zbawiony. Inni bardziej grzeszą! Taka p ostawa nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem! Jest to postawa samousprawiedliwienia, sugerująca, że ofiara Chrystusa była niepotrzebna lub co najmniej niekonieczna (i na pewno jest niezrozumiała), zakładająca, że to ja sam, właściwym postępowaniem, dobrymi uczynkami, odmawianiem właściwych modlitw zasłużę na zbawienie u Boga. Modlitwa uwielbienia odrywa nas od takiego myślenia. Przynosi owoce pokory: uczy nas postawy zależnej od Boga, ufności, pokładania nadziei tylko w Bogu. To dzięki Niemu żyjemy, działamy, modlimy się, mamy to co mamy, jesteśmy jacy jesteśmy, jesteśmy w stanie się zachwycać, kochać, współczuć - wszystko jest darem, darem Boga dla człowieka. W takiej postawie zbawienie też jest darem, łaską. Treści katechezy: Podczas katechezy chcemy ukazać, czym jest modlitwa uwielbienia i jak wielka jest jej potrzeba w życiu chrześcijańskim (patrz: wprowadzenie) oraz zaznaczyć to, co nie jest prawdziwym uwielbieniem, a właściwie jego zaprzeczeniem. Chodzi o ukazanie bałwochwalczej postawy wobec bożków, przedmiotów, wartości materialnych, sukcesu, a także praktykowanie modlitwy uwielbienia "na pokaz". Ważną kwestią poruszoną przy tej okazji będzie również ukazanie ślepego posłuszeństwa wobec Prawa, które nie wiąże się z miłością do Boga, a także przedyskutujemy problem uczuć i emocji, które podczas uwielbienia mogą (lub nie mogą) wystąpić. Kolejna część katechezy poświęcona będzie zagadnieniu, jak oddawać Bogu chwałę. Będziemy zwracać uwagę na uwielbienie Boga poprzez: Śpiew i muzykę (Psalm 150 Psalm 149,1-3) Przyjęcie właściwej pozycji ciała, np. klękanie, powstanie z miejsca (Psalm 95,6) Klaskanie w dłonie (Psalm 47,1) Taniec (Psalm 149:3; 150:4) Wznoszenie rąk (Psalm 63,5 Psalm 134,2) Ostatnią częścią katechezy będzie zapoznanie uczniów z ideą Wieczorów Chwały, które od 2007 roku odbywają się w płockiej Stanisławówce. Sugeruje się, aby prezentacja miała formę multimedialną (pokaz slajdów, krótkich filmików, pokazać adres strony internetowej), należy przygotować odpowiedni komentarz, oraz zakończyć katechezę zachęceniem uczniów do udziału w najbliższym i kolejnych Wieczorach Chwały. Strona 2 z 5

3 Przebieg katechezy 1. Podczas wprowadzenia katecheta sugeruje, co będzie treścią zajęć i przybliża uczniom ideę modlitwy uwielbienia. (ok. 5 minut) 2. Po tym krótkim wstępie czas na pracę w grupach. Aby dobrze zrozumieć temat, uczniowie (z pomocą katechety) będą starali się ukazać antytezę prawdziwej modlitwy i postawy uwielbienia. W tym celu klasa zostanie podzielona na 4 zespoły, z których każdy otrzymuje kartę z fragmentem biblijnym oraz dołączonym do niego pytaniem. Grupy mają 3 minuty na zapoznanie się z tekstem i udzielenie odpowiedzi na pytanie. Wyniki prac grupy prezentuje uprzednio wybrany przedstawiciel. Katecheta koordynuje przebieg tych krótkich prezentacji, ewentualnie pomaga w wyciągnięciu prawidłowych wniosków, które można streścić następująco: a. Postawą sprzeczną do uwielbienia Boga jest uwielbienie czegokolwiek innego poza Nim samym (chodzi o uwielbienie przedmiotów, bożków, rzeczy materialnych, sukcesu). b. Nie jest szczerym uwielbieniem zachowanie wyłącznie "na pokaz" (modlitwa, jałmużna dawana, aby inni nas widzieli). c. Postawę uwielbienia wyklucza również wykazywanie ślepego posłuszeństwa wobec Bożego Prawa z jednoczesnym sprzecznym stosunkiem do Niego. Warto poruszyć tu także problem bezmyślnie odmawianych modlitw, które pozostają jedynie pustymi słowami, a nie modlitwą serca. d. Postawa uwielbienia może, chociaż nie musi, być związana z uczuciami. Choć naturalniejsze wydaje się uwielbienie Boga, gdy "czujemy", że powinniśmy i chcemy uwielbiać, to jednak nie uczucia są tym, czym mamy się kierować w uwielbieniu. Mamy opierać się wyłącznie na Bogu (ok. 15 minut). 3. Po zakończeniu pracy w grupach i podsumowaniu wniosków następuje dalsza część katechezy mająca formę luźnej rozmowy na temat, jak oddawać Bogu chwałę. By naprowadzić uczniów do udzielenia prawidłowych odpowiedzi, katecheta może posłużyć się przytoczeniem odpowiednich cytatów biblijnych. (patrz: Treści katechezy) (ok. 5 minut) 4. Katecheta prezentuje materiały multimedialne dotyczące Wieczorów Chwały (załącznik 2). Na koniec Katecheta zachęca uczniów do odwiedzenia strony internetowej Wieczorów Chwały, całej Inicjatywy oraz Salezjańskiego Duszpasterstwa Akademickiego PETROKLEZJA, a także zachęca do udziału w najbliższym Wieczorze Chwały. Strona 3 z 5

4 Załączniki: Załącznik nr 1 do pracy w grupach GRUPA 1. (13) Rzeźbiarz robi pomiary na drzewie, kreśli rylcem kształt, obrabia je dłutami i stawia znaki cyrklem; wydobywa z niego kształty ludzkie na podobieństwo pięknej postaci człowieka, aby postawić go w domu. (14) Narąbał sobie drzewa cedrowego, wziął drzewa cyprysowego i dębowego - a upatrzył je sobie między drzewami w lesie - zasadził jesion, któremu ulewa zapewnia wzrost. (15) To wszystko służy człowiekowi na opał: część z nich bierze na ogrzewanie, część na rozpalenie ognia do pieczenia chleba, na koniec z reszty wykonuje boga, przed którym pada na twarz, tworzy rzeźbę, przed którą wybija pokłony. (16) Jedną połowę spala w ogniu i na rozżarzonych węglach piecze mięso; potem zajada pieczeń i nasyca się. Ponadto grzeje się i mówi: Hej! Ale się zagrzałem i korzystam ze światła! (17) Z tego zaś, co zostanie, czyni swego boga, bożyszcze swoje, któremu oddaje pokłon i pada na twarz, i modli się, mówiąc: Ratuj mnie, boś ty bogiem moim! (18) Tacy nie mają świadomości ani zrozumienia, gdyż mgłą przesłonięte są ich oczy, tak, iż nie widzą, i serca ich, tak, iż nie rozumieją. (19) Taki się nie zastanawia; nie ma wiedzy ani zrozumienia, żeby sobie powiedzieć: Jedną połowę spaliłem w ogniu, nawet chleb upiekłem na rozżarzonych węglach, i upiekłem mięso, które zajadam, a z reszty zrobię rzecz obrzydliwą. Będę oddawał pokłon kawałkowi (20) Taki się karmi popiołem; zwiedzione serce wprowadziło go w błąd. On nie może ocalić swej duszy i powiedzieć: Czyż nie jest fałszem to, co trzymam w ręku? Iz 44,13-20, Biblia Tysiąclecia Pytanie: Co jest postawą sprzeczną wobec uwielbienia Boga? GRUPA 2. (1) Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. (2) Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. (3) Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, (4) aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. (5) Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. (6) Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Mt 6,1-6, Biblia Tysiąclecia Pytanie: W czym nie wyraża się uwielbienie Boga? Strona 4 z 5

5 GRUPA 3. (13) Wyrzekł Pan: Ponieważ ten lud zbliża się do Mnie tylko w słowach, i sławi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie; ponieważ cześć jego jest dla Mnie tylko wyuczonym przez ludzi zwyczajem. Iz 29,13, Biblia Tysiąclecia Pytanie: Czy wyłączne przestrzeganie Bożego Prawa i suche praktykowanie religii jest rzeczywistą postawą uwielbienia? GRUPA 4. (2) Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże! (3) Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego: kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże? (4) Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią mi co dzień: Gdzie jest twój Bóg? (5) Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie, ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu, do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku. (6) Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza (7) i mojego Boga. A we mnie samym dusza jest zgnębiona, przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu i z ziemi Hermonu, i z góry Misar. (8) Głębia przyzywa głębię hukiem Twych potoków. Wszystkie twe nurty i fale nade mną się przewalają. (9) Za dnia udziela mi Pan swojej łaski, a w nocy Mu śpiewam, sławię Boga mego życia. (10) Mówię do Boga: Moja Skało, czemu zapominasz o mnie? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga? Psalm 42, 2-10, Biblia Tysiąclecia Pytania: Na czym mamy się nie opierać podczas modlitwy uwielbienia? Czy uwielbiamy tylko wtedy, kiedy "czujemy", że powinniśmy uwielbiać? Załącznik nr 2 do prezentacji multimedialnej: Oficjalna strona internetowa Inicjatywy Wieczór Chwały: Informacje ogólne na temat Inicjatywy Wieczór Chwały (zakładka O NAS): Inicjatywa Wieczór Chwały: Strona 5 z 5