OPROGRAMOWANIE DEFSIM2

Transkrypt

1 Politechnika Warszawska Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych OPROGRAMOWANIE DEFSIM2 Instrukcja użytkownika mgr inż. Piotr Trochimiuk, mgr inż. Krzysztof Siwiec, prof. nzw. dr hab. inż. Witold Pleskacz Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Warszawa, październik 2012 r.

2 Spis treści 1. Główne okno programu Hierarchia urządzeń Obszar roboczy Instrukcja użytkownika Uruchomienie i konfiguracja Przeprowadzenie pomiaru... 8 Data aktualizacji: r. Copyright 2012 by Witold Pleskacz - 2 -

3 1. Główne okno programu Główne okno programu jest miejscem wywołań dla pozostałych komponentów tworzących całościową aplikację użytkownika. Zgodnie z rysunkiem 1 tworzą je następujące elementy. Rys. 1. Główne okno aplikacji użytkownika Poczynając od góry, występuje pasek tytułu, zawierający nazwę aplikacji. Poniżej niego znajduje się menu główne programu, zawierającego następujące opcje: o Plik dostępne opcje w tym menu to Wczytaj sesję, Zapisz sesję, Wyjście. Zapisanie aktualnej sesji umożliwia przywrócenie jej po powtórnym uruchomieniu programu. Dzięki temu żadne informacje (wyniki pomiarów), które wcześniej nie zostały zapisane, nie zostaną utracone. o Okno opcje tego menu pozwalają na manipulacje wyglądem okien wewnętrznych programu. o Opcje w tym menu zawarte zostały ustawienia związane z internacjonalizacją programu. Aktualna wersja programu dostarczona jest w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. o Pomoc zbiór informacji o programie i jego autorze

4 Poniżej głównego menu programu znajduje się obszar przeznaczony na okna wewnętrzne, których szczegółowy opis znajduje się w kolejnych podrozdziałach. Na samym dole okna programu odnajdujemy pasek statusu, na którym prezentowanych jest szereg informacji dotyczących aktualnego stanu aplikacji (dostępność urządzeń, rozpoczęcie pomiaru, zakończenie pomiaru). 2. Hierarchia urządzeń Przeznaczeniem okna hierarchii urządzeń, jest prezentacja wszystkich przystawek urządzeń pomiarowych pomiarowych, wykrytych w systemie. Dodatkowo umożliwia ono wybór elementu do pomiaru. Wizualizacja dostępnych urządzeń została zorganizowana w postaci drzew jedno drzewo dla każdego urządzenia. W korzeniu drzewa znajduje się identyfikator (numer seryjny) urządzenia. Gałęzie tworzone są kolejno przez: bloki, na które układ scalony DefSim2 został podzielony (HRDLIB, C17), następnie pojawiają się nazwy komórek zaimplementowanych w konkretnym bloku. Liście drzewa tworzone są przez nazwy zaimplementowanych uszkodzeń związanych z konkretną komórka. Wybór obiektu do pomiaru następuje po jego zaznaczeniu, a następnie wybraniu z menu kontekstowego jednego z dostępnych trybów pomiaru. Rys. 2. Okno hierarchii urządzeń - 4 -

5 Dostępne są dwa sposoby pomiaru. Pomiar domyślny polega na wykonaniu pomiaru za pomocą domyślnych ustawień jednoznacznie zdefiniowanych dla całego układu (domyślne wektory testowe pobrane z pliku konfiguracyjnego, włączenie lub wyłączenie pomiaru prądowego, liczba pomiarów w przypadku pomiarów uśrednianych). Przeznaczeniem tego rodzaju pomiaru jest umożliwienie szybkiego zbadania obiektów większych niż pojedyncza komórka bądź uszkodzenie. Dodatkowo w tym trybie możliwe jest wykonanie serii pomiarów, następnie automatyczne uśrednienie w celu zbadania rozrzutów otrzymanych wyników. Pomiar użytkownika dostępny jest wyłącznie dla konkretnej całej komórki, bądź dla jednego lub kilku zaimplementowanych w niej uszkodzeń. Pozwala on na wykonanie pomiarów, w których możliwa jest pełna konfiguracja parametrów. Na samym dole okna hierarchii urządzeń znajduje się przycisk Odśwież. Jego uaktywnienie powoduje ponowne sprawdzenie konfiguracji sprzętu podłączonego do komputera. Wykrywane są nowo podłączone urządzenia oraz usuwane drzewa urządzeń, które zostały odłączone od komputera. 3. Obszar roboczy Okno obszaru roboczego związane jest z trybem pomiaru użytkownika. Zostało ono zorganizowane w postaci zakładek. Zakładka Ogólne jest zawsze dostępna i pozwala na konfiguracje parametrów pomiaru (rys. 3). Pozostałe zakładki pojawiają się w momencie zakończenie pomiaru i służą do prezentacji wyników (rys. 4). Dla każdego wykonanego pomiaru tworzona jest jedna zakładka Wynik z numerem określającym kolejność, w której pomiar został wykonany. Zakładka konfiguracji parametrów pomiaru podzielona została na trzy sekcje. W lewym górnym rogu, znajduje się sekcja prezentacji, obrazująca badaną komórkę schemat logiczny. Z prawej strony znajduje się sekcja konfiguracji wektorów testowych. Wybór odpowiednich pobudzeń może zostać dokonany na jeden z czterech sposobów: załadowanie zbioru wektorów testowych wcześniej zapisanych na dysku; załadowanie domyślnych wektorów testowych dla wybranej komórki, określonych w pliku konfiguracyjnym; losowa generacja zbioru wektorów testowych, którego liczebność może zostać wcześniej określona (domyślną wartością jest 10); ręczne wpisywanie bądź modyfikacja wektorów testowych odbywa się przy wykorzystaniu dostępnych guzików + dodanie, - usunięcie

6 Rys. 3. Okno obszaru roboczego parametry pomiaru Ostatnią sekcją dostępną na tej zakładce jest Pomiar. Opcje dostępne to wybór czy ma zostać wykonany pomiar napięciowy (odznaczona opcja Uaktywnij IDDQ), czy też pomiar prądowy (zaznaczona opcja Uaktywnij IDDQ). Uaktywnienie przycisku Uruchom rozpoczyna pomiar według określonych parametrów, a następnie powoduje automatyczne przejście do zakładki prezentującej wynik pomiaru. Zakładkę prezentacji wyników pomiaru (rys. 4) tworzą trzy sekcje. Z lewej strony znajduje się zasadnicza część zakładki, tzn. Tabela wyników symulacji. Prezentuje ona adresy badanych uszkodzeń (kolumny 1 i 2). W kolumnie trzeciej znajdują się nazwy uszkodzeń. Kolejne kolumny reprezentują odpowiedź komórki na zadane pobudzenie. W nagłówkach tych kolumn znajdują się wektory testowe w kolejności w jakiej zostały określone przez użytkownika. Wynik pomiaru prezentowany jest w postaci zero jedynkowej. Interpretacja prezentowanych liczb jest zależna od wybranego widoku prezentacji, dostępne są dwie opcje widoku: widok wyjść komórek rzeczywista wartość odczytana z wyjścia układu, oraz widok wykrytych uszkodzeń: F (ang. Fail) wykryto, P (ang. Pass) nie wykryto). Zmiana widoku następuje po wciśnięciu przycisku Zmień widok

7 Rys. 4. Okno obszaru roboczego wynik pomiaru W prawym górnym rogu zakładki znajduje się sekcja Polecenia. Dostępne tam przyciski umożliwiają zapisanie otrzymanych rezultatów w formacie CSV, zamknięcie bieżącej zakładki (nie zapisane dane zostaną utracone) oraz, omówioną już, zmianę widoku. Ostatnia sekcja (prawy dolny róg) stanowi proste podsumowanie wykonanego pomiaru. Jej zadaniem jest umożliwienie szybkiej i wstępnej oceny doboru parametrów pomiaru. 4. Instrukcja użytkownika 4.1. Uruchomienie i konfiguracja Wejdź do katalogu DefSim2_PATH i uruchom program poprzez dwukrotne kliknięcie myszą na pliku DefsimTest_V02.jar Z menu głównego wybrać Okno->Ustawienia, a następnie przejść do zakładki Sieć W polu nazwisko wpisać pierwszą literę imienia, kropkę i nazwisko, np. A.Kowalski - 7 -

8 W polu numer legitymacji podać swój numer legitymacji Wyjść z programu i uruchomić go ponownie. Po ponownym uruchomieniu okno programu powinno wyglądać tak jak na rys. 5. Rys. 5. Główne okno programu po konfiguracji 4.2. Przeprowadzenie pomiaru W oknie hierarchii wybrać badaną komórkę i zaznaczyć: o Nazwę badanej komórki, aby dokonać pomiaru wszystkich uszkodzeń o Uszkodzenie lub uszkodzenia, aby dokonać pomiaru konkretnych uszkodzeń Kliknąć prawym przyciskiem myszy na zaznaczenie i wybrać pomiar użytkownika (patrz rys. 6) Aktywowany zostanie obszar roboczy oraz wyświetlony zostanie schemat logiczny analizowanego układu. Kolejnym krokiem jest wprowadzenie wektorów testowych, co można zrealizować na cztery sposoby: - 8 -

9 Rys. 6. Inicjalizacja pomiaru użytkownika o Wpisanie wektorów testowych ręcznie za pomocą przycisków + i - (patrz rys. 7) można dodawać i odejmować wektory testowe. Edycji wektorów dokonuje się poprzez kliknięcie w odpowiednią linijkę w polu edycji pobudzeń. o Wczytanie zapisanych wcześniej wektorów testowych poprzez naciśnięcie przycisku Otwórz (patrz rys. 7). o Wczytanie domyślnych wektorów testowych poprzez naciśnięcie przycisku Wczytaj domyślne (patrz rys. 7). o Wygenerowanie losowych wektorów testowych poprzez wybranie ich liczby w polu Ilość i naciśnięciu przycisku Losowe (patrz rys. 7). Uwaga: Gdy ilość wejść badanej bramki jest mniejsza od pięciu, do wejść nieużywanych należy przypisać wartość 0, np. dla dwu-wejściowej bramki wektor testowy 11 powinien zostać wpisany jako

10 Dodaj/Usuń Pole edycji pobudzeń Rys. 7. Edycja wektorów testowych Aby wykorzystać metodę testowania IDDQ należy zaznaczyć pole Uaktywnij IDDQ, w przeciwnym razie wykonywany jest pomiar napięciowy. Ostatnim krokiem jest naciśnięcie przycisku Uruchom. Po wykonaniu pomiaru pojawia się okno z wynikami (patrz rys. 8). Rys. 8. Okno programu po przeprowadzeniu pomiarów

11 - 11 -