SPIS TREŚCI Mapa sporządzona na potrzeby periodyku o odcieniu filozoficzno-egzystencjalnym KONNICHIWA!

Transkrypt

1

2 KONNICHIWA! SPIS TREŚCI Mapa sporządzona na potrzeby periodyku o odcieniu filozoficzno-egzystencjalnym Delikatnie i cicho, że rosa na potrąconym trawniku pozostaje niewzruszona, ciszy nieprzerwanej, spieszą tłumnie. Przed odrzwiami przyszłości przystają, rzucają płochliwie spojrzenia i z nabożnym ukłonem wślizgują na wyznaczone im miejsca. Poranieni i potłuczeni, pełniejsi o odniesione rany. Temat numeru: Naze Nihongakka, Sensei!? wywiad z Kadrą: część I Japońskie zaświaty Dominika Górka Co w sakurze piszczy Wiadomości do poczytania przy porannej kawie z ciastkiem i znakami Na nowo uderzają kamieniami w Goliata i cytują perfekcyjnie podręcznikowe czytanki. Oto są japoniści. Po tym niepewnym czasie, podczas którego nasze drogi w niezwykły sposób, niczym w powiewie rekrutacji, zeszły się na ten krótki klangor żurawia i teraz rozpierzchły się niby statki na niebie, życzymy wszystkim dalszych sukcesów i codziennej radości przebijającej się przez gorzkie słowa. Redakcja Visual Novel Martyna Chałat W pie(rni)karni toruńskiej Co się dzieje na twoim własnym podwórku 知ってる? Nie wiedziałeś o tym, ale zawsze chciałeś Top lista Utwory, które wdarły się przebojem na listę najchętniej odsłuchiwanych w Japonii Horoskop Haiku Poezja przedstawia się sama

3 Temat numeru: Naze Nihongakka, Sensei!? Wywiad z Kadrą Zakładu Japonistyki UMK Krąży, wśród znawców tematu, opinia iż jest to pytanie retoryczne, pytanie, po którym następuje morze milczenia lub sławetne nie wiem, anime lubię. Jako że każdy z nas wie, co oznacza nudny wykład, będzie w pigułce. Gnani żądzą wiedzy (dzień jak co dzień), udaliśmy się z pytaniami do osób, które posiadają odpowiednie dokumenty i niebotyczne umiejętności w spokojnym formułowaniu stwierdzeń, które nieraz nas zaskakują (A jak się czytało ten znak?... i takie tam.) Sensejowie, ze zwyczajowym profesjonalizmem, pospieszyli z odpowiedziami. Dr Aleksandra Jarosz 先生 :Proszę zapamiętać, co będę mówić, to z pewnością będzie pamiętne (śmiech). Udzielę niepopularnej odpowiedzi : bo manga i anime. Zaczęło się oczywiście od Czarodziejki z Księżyca, ale wtedy jeszcze nie wiedziałam, że pójdę na japonistykę. Mówiąc już zupełnie poważnie, faktycznie była manga i anime, na przykład teksty do piosenek z anime, których dziwne i kanciaste angielskie tłumaczenia czytałam, ale i tak bardzo mi się podobały. Stwierdziłam, że jeżeli jest właśnie taka kultura, która tworzy rzeczy o takich przekazach i tak ładnie potrafi formułować myśli w swoim języku, to ja bym się chciała tego języka nauczyć. Dodatkowym aspektem mojego wyboru było to, że konsekwentnie interesowałam się nauką o języku. Takie językoznawcze zainteresowania dotyczące języka polskiego, czy innych języków obcych zawsze miałam i w związku z tym miałam dosyć jasną wizję, że chcę dowiedzieć się jak funkcjonuje język japoński. Pod tym względem byłam konsekwentna i sprecyzowana od początku. Pragnę również zaznaczyć, że jestem z nową maturą, po gimnazjum, co było niezbyt przyjemnie odbierane początkowo u naszych profesorów (UAM). NN: TAK? O.O 先生 : Tak, zdarzało nam się słyszeć komentarze Ach, to państwo wszyscy są tutaj z przypadku, nie? W Poznaniu był bardzo zawiły i skomplikowany proces rekrutacji, który został zniesiony wraz z wejściem nowej matury. Byliśmy tym pierwszym rokiem, który dostał się bez tej rekrutacji na studia, dlatego i sensejowie, i sempajowie, wszyscy patrzyli na nas tak trochę...można domyślić się w jaki sposób. Ostatecznie okazaliśmy się jednym z najlepszych roczników w historii, jak wszyscy nas teraz wspominają. メッセージ : Drodzy Czytelnicy, chciałam powiedzieć, że manga i anime nie przekreślają szans na zostanie dobrym japonistą.

4 Dr Marcelina de Zoete-Leśniczak Moje najwcześniej zapamiętane fascynacje Orientem, a uściślając Japonią, zaczęły kiełkować, gdy byłam 5-letnią dziewczynką. Wychowana w rodzinie muzycznej zostałam zabrana na spektakl Madame Butterfly Pucciniego, w którym moja matka chrzestna Barbara Kubiak z Teatru Wielkiego w Poznaniu przepięknie śpiewała rolę tytułowej Madame Butterfly. W percepcji 5-letniej wówczas małej mnie, zwłaszcza liryczna i nasycona niesamowitym ładunkiem emocjonalnym aria Un bel di vedremo jakoś szczególnie wywołała ciekawość, a może tęsknotę za czymś odległym, nieznanym, tajemniczym. A do tego dekoracje sceniczne, czyli parawany, kimona, ozdoby do włosów japońskich bohaterek opery. W szkole podstawowej nie rozwijałam jakoś tej fascynacji, gdyż skupiona byłam na grze na wiolonczeli i repertuarze muzyki klasycznej - to zakładał program nauczania w szkole artystycznej. W liceum jednak coś drgnęło. Uczęszczałam do słynnego i kultowego językowego poznańskiego Paderka (liceum ogólnokształcące nr 6) oraz równolegle średniej szkoły muzycznej. Pochłaniałam masę książek z kanonu literatury światowej i grałam na wiolonczeli. Na zajęciach z historii muzyki mieliśmy kilka godzin poświęconych muzyce Azji. No i zaczęło się. Skala pentatoniczna (pięciodźwiękowa charakterystyczna dla muzyki Azji), instrumenty z Azji, a już uściślając: japońskie koto, shamisen czy bębny taiko - zwariowałam na punkcie tej muzyki. Dodatkowo, już w klasie maturalnej nie bardzo miałam co czytać, gdyż wyczerpałam zasoby biblioteki szkolnej, miejskiej i domowej biblioteki mojej mamy (absolwentka polonistyki UAM i nauczycielka języka polskiego), zapytałam ja z ciekawości, czy ma może do zaproponowania jakąś książkę spoza Europy i obu Ameryk (w liceum przez rok byłam totalnie zafiksowana na punkcie prozy iberoamerykańskiej!). Mama dała mi Kobietę z wydm Abe Kobo. Przeczytałam w jeden wieczór i wrażenia po lekturze tej powieści były odpowiedzią na pytanie: co dalej po maturze. Zanosząc mamie książkę oświadczyłam: Mamo... ja nie pójdę na Akademię Muzyczną, ani na prawo, ani na medycynę, ani na europeistykę. Ja chcę zdawać na japonistykę. Ja wiem, że jest 400 chętnych, a miejsc 10, ale ja spróbuję. No i tak to się zaczęło. Dostałam się od razu, a moja największa motywacja, czyli takie opanowanie języka japońskiego, by móc czytać w oryginale literaturę japońską, tylko pomogła w trudach pokonywania japonistycznych schodów :). So here I am :). Literaturą zajmuję się cały czas; a także pasja do muzyki Japonii jest wciąż żywa, gdyż nic mnie tak nie wzrusza jak muzyka shamisenu czy śpiew kantora gidayu w bunraku. Mogłabym słuchać i słuchać kantora w Meido ni hikyaku (Posłaniec z piekieł (1711) Chikamatsu Monzaemona). Prof. Arkadiusz Jabłoński Na japonistykę postanowiłem zdawać w roku 1989, tuż po obradach Okrągłego Stołu, w czasie, kiedy Polska była zupełnie innym krajem niż obecnie, a przecież wcale nie było to tak dawno temu. Nie była to decyzja rozsądna ani przemyślana do końca, tym bardziej, że o Japonii w tamtym czasie nie wiedziałem właściwie nic godnego tu przytoczenia. Chciałem studiować japonistykę, ponieważ interesował mnie język, który rzekomo nie miał być podobny do żadnego innego języka, a ponadto oferował ponoć zupełnie mistyczny system zapisu. I jak zapragnąłem, tak uczyniłem. Mogłoby się wydawać wobec powyższego, że fakt, iż współcześnie zajmuję się językiem i językoznawstwem japońskim od początku był w prosty sposób zaplanowany

5 i jednoznacznie, bez zakrętów i wybojów, wyznaczył, zdeterminował i uformował moją drogę życiową. Nic bardziej mylnego. W trakcie studiów, ale również w związku z wykorzystaniem tego, czego się na nich nauczyłem w praktyce, doświadczyłem wielu zbiegów okoliczności i zwrotów, jakie zmieniły mój obraz Japonii i uświadomiły mi, jak wielu rzeczy nie umiem i jak wielu nie będę prawdopodobnie nigdy w stanie opanować. Również współcześnie, mimo że japonistycznie generalnie robię na co dzień to, co lubię, odczuwam liczne braki we własnych kompetencjach. Niekiedy udaje się je nadrabiać. Jest nadzieja, że uzdolnionym i utalentowanym, którzy współpracowali i współpracują ze mną w rozmaitych projektach japonistycznych, kontakt ze mną nie przeszkadza w realizacji ich pasji naukowych. A przy okazji być może i tym, którzy potrzebują więcej samozaparcia i motywacji na ich japonistycznej drodze życiowej udaje mi się tych wartości nie odbierać ani nie osłabiać. Jeśli chodzi o "kilka słów" do obecnych studentów japonistyki, to chciałbym przede wszystkim zalecić, by nie oczekiwali od siebie zbyt wiele i zbyt szybko. Ale też by nie poprzestawali w całości na tym, co już umieją, w imię chwilowego samozadowolenia czy świętego spokoju. Zawsze chyba było tak, że kto się pewnych rzeczy nie nauczył, uważał, że może jakoś uda mu się jednak nie musieć wkładać w to zbyt wiele wysiłku. I jak najbardziej takie nastawienie rozumiem. Jednak czas na naukę i sprawdzenie naszych umiejętności jest w rzeczywistości bardzo krótki. Zwykle te umiejętności, które opanowujemy bez żadnego wysiłku są albo niewiele warte, albo powierzchowne. Z drugiej strony: sam wysiłek nie uświęca celu. Także w japonistyce nie zawsze: trudniej znaczy: lepiej. Zaś wysiłek bez pasji i odrobiny szczęścia jest wręcz wyniszczający. Ideałem byłoby osiągnąć coś pewnym wysiłkiem ukierunkowanym, który nie odbiera przyjemności z tego, że uczymy się czegoś nowego. Nie wszystkim się to udawało lub uda. Lecz każdemu, kto próbuje, udać się może. I pod tym względem japonistyka wcale nie różni się od innych kierunków. Ale to taka japonistyczna tajemnica :). Kto nie próbuje, temu nie uda się na pewno. Warto aspirować. W sumie i tak przez całe życie nic innego nie robimy. Serdecznie dziękujemy za udzielenie wywiadów!

6 Japońskie zaświaty Dominika Górka Jak wyglądała kraina śmierci, kto sprawował nad nią władzę i jakie prawa w niej obowiązywały? Nasi przodkowie od zarania dziejów próbowali rozwiązać tę zagadkę, dlatego obecnie znamy wiele koncepcji wyobrażeń świata zmarłych. Większość pradawnych wierzeń skłaniała się do ukazania zaświatów jako miejsca skrajnie posępnego, pełnego cieni, pozbawionego światła, często kojarzonego z czarną nicością, gdzie nie czeka na człowieka nic dobrego. Z tej imaginacji skorzystali chociażby starożytni Sumerowie, uznając, że każdy po śmierci trafi do świata podziemnego nazywanego Kur, gdzie rządzi bogini Ereszkigal. Co ciekawe, owa kraina snujących się cieni przeznaczona jest nie tylko grzesznikom, ale także tym dobrym. Skrajnie pesymistyczna wizja zaświatów miała swoje uzasadnienie w filozofii życia w Sumerze każdy miał postępować jak najlepiej, starać się czerpać z życia jak najwięcej, bo to jedyna szansa człowieka nie dostanie innego wcielenia (całkowite odrzucenie możliwości reinkarnacji), a po śmierci znajdzie jedynie ponurą pustkę. Nasi najbliżsi przodkowie (Słowianie) wizualizowali zaświaty w podobny sposób przynajmniej pod względem tego, że miała tam trafiać każda dusza (nie do końca uznawali oni dualizm świata i raczej nie dzielili go na dobry i zły). Krainę śmierci zwali Nawią, a jej wyobrażenie nie jest jednolite raz utożsamiano ją z wielkim bagnem, pośrodku którego znajdował się złoty tron Welesa (lub Wołosa), a innym razem z rozległym pastwiskiem, na które Pan Podziemi zaprowadzał dusze. Ciągła wędrówka po polu czy jeszcze gorzej po bagnie nie napawała nikogo optymizmem. W mitologii nordyckiej natomiast rozdzielono zaświaty, chociaż nie w sposób, który byłby dla nas zupełnie oczywisty. Znów nie występuje podział na grzeszników i dobrych ludzi, a jedynie na tych, którzy zmarli śmiercią chwalebną (dobrze znana z popkultury Valhalla, kraina urodzaju i radości) oraz tych, którzy zmarli śmiercią naturalną (Helheim, kraina skuta lodem, pełna głodu i niedostatku, gdzie rządzi przeraźliwa bogini Hel o wpół rozkładającym się ciele). Z tych pesymistycznych wizji wybili się Celtowie. Wierzyli bowiem w reinkarnację, a zaświaty traktowali jako miejsce przejściowe i raczej przyjazne człowiekowi. Nie było to jednak regułą dusze wybitnych wojowników mogły trafić do specjalnej krainy Avalonu (czasem znanego jako Kraina Jabłek), zostać tam i zyskać nieśmiertelność. Niektóre grupy Celtów utożsamiały Avalon z ogólną krainą zmarłych i odrzucały reinkarnację, jednocześnie nadal postrzegając zaświaty jako miejsce przyjazne człowiekowi. Jak wyobrażali sobie życie po śmierci wyznawcy szintoizmu? Skłaniali się ku pesymistycznemu obrazowi, jaki wyłaniał się chociażby z przekonań mieszkańców Sumeru, czy może skorzystali z optymistycznej wizji krainy mlekiem i miodem płynącej, jaką możemy zaobserwować u Celtów? Czy to możliwe, by wierzenia z różnych kontynentów miały ze sobą jakiś związek?

7 W rodzimej religii japońskiej shintō zaświaty nazywane są powszechnie Krainą Cieni czy Krainą Ciemności. Owa kraina znajdować ma się pod ziemią, a opisywana jest jako ciemny, skalisty grobowiec miejsce ciche, ponure, do którego wejście zagradza ogromny głaz. Przypomina jaskinię prowadzącą w głąb ziemi. Znana jest też wzmianka, iż jakoby mieszkańca tej krainy toczy robactwo, nadto wbiły się w niego strzygi. Komu zatem był przeznaczony ten los? Według Motooriego Norinagi 1 każdej duszy, niezależnie od pochodzenia. W tym momencie wizja zaświatów rysuje się nam w sposób równie pesymistyczny, co u Sumerów. Same zaświaty jak i to, kto do nich trafia, rzeczywiście mogą być podobne, jednak predestynacja duszy odróżnia te dwie krainy od siebie i to w znacznym stopniu. W wierzeniach sumeryjskich, po śmierci przeznaczeniem każdego człowieka była wieczna tułaczka w krainie Kur. Motyw ten występuje również w Babilonii pod nazwą, którą możemy tłumaczyć jako: ziemia bez powrotu. Natomiast zaświaty w shintō niekiedy mogą być utożsamiane z chrześcijańskim czyśćcem miejscem, gdzie dusza musi doznać oczyszczenia, by stać się bóstwem opiekuńczym swojej rodziny. Profesor Wiesław Kotański uważał, że jest to rodzaj podziemnego państwa, ale o strukturze prawnej zupełnie innej niż w państwie ziemskim, gdyż dusza musi uwolnić się od materialnego ciała. Dopiero wtedy może stać się ujigami (bóstwem rodowym) i opuścić krainę śmierci, by zamieszkać na jednej z gór. Dusze te nigdy nie będą jednak tak lekkie, by móc dolecieć do nieba i stać się bóstwami niebiańskimi, gdyż mimo oczyszczenia, pozostaje w nich pierwiastek materialności ziemskiej. Na tym paradygmacie ma się opierać stwierdzenie, że po śmierci zostaje w człowieku jego przywiązanie do rodu; to właśnie z tego powodu przeistacza się w ujigami. Zupełnie inną tezę wysnuli przedstawiciele odrodzonego shintō, kompletnie negując przeznaczenie Krainy Cieni. Sądzili, iż do zaświatów nie trafiają dusze zmarłych. 1 japoński filozof i pisarz, założyciel kokugaku

8 Na poparcie tej zupełnie odmiennej tezy przytaczali fakt cielesnego zjawienia się w nich bogini Izanami. Ideologowie głosili, że Kraina Cieni jest inną nazwą Krainy Dna podziemnego świata, toczonego przez nieczystość, skalanego i obrzydliwego, gdzie rządzi bóg księżyca Tsukiyomi. Muszą do niej udać się osoby nieczyste, z tego powodu najbardziej znaną postacią zaświatów jest właśnie Izanami, która w wyniku spalenia wnętrzności przez własnego syna, boga ognia, została skalana. Skoro mamy już ogólne wyobrażenie zaświatów przedstawianych w shintō, przejdźmy do najpopularniejszego mitu spotkania Izanagiego i Izanami w Krainie Cieni. Izanagi i Izanami to para boskich demiurgów, którzy uformowali świat, a ich głównym zadaniem nadanym przez niebiańskie bóstwa był akt tworzenia. Po tym, jak Izanami urodziła boga ognia, ten wypalił jej wnętrzności. W wyniku tego zdarzenia zmarła i trafiła do zaświatów. Izanagi, chcąc kontynuować zadanie kreacji, udał się do podziemi. Nawołując małżonkę próbował odwołać się do jej poczucia obowiązku, gdyż nie ukończyli jeszcze swojej boskiej misji. Mimo to Izanami poinformowała go, że przyszedł za późno, gdyż już jadła przy ognisku Krainy Ciemności, po czym nakazała mu poczekać i nie patrzeć, gdy ona sama pospieszy na rozmowę z duchami. Niestety długo nie wracała, stąd Izanagi zszedł za nią w głębiny podziemi. Gdy jednak ujrzał małżonkę, ta była w przeokropnej postaci. Na ten widok Izanagi uciekł, a urażona kobieta wpadła we wściekłość. Upokorzenie było tak wielkie, że wysłała za mężem w pogoń shikome (potworne jędze); gdy te zawiodły, poprosiła o pomoc silniejsze duchy, a gdy i one nie podołały, sama postanowiła się za nim udać. Izanagi ustawił pomiędzy nimi wielką skałę i zerwał łączącą ich przysięgę małżeńską, rozkazując, by odeszła od niego na zawsze. Z tego powodu wściekła Izanami, że będzie codziennie uśmiercać tysiąc obiecała ludzi, na co Izanagi zadeklarował, że każdego dnia będzie powoływać do życia tysiąc pięćset nowych istnień. I tak oto Izanami zaczęto nazywać Yomutsuōkami, czyli Wielką Boginią Krainy Ciemności, a na świecie pojawiła się śmierć. Jakże podobna jest ta historia do greckiego mitu o Orfeuszu i Eurydyce. W pewnym sensie można powiedzieć, że oba mity przedstawiają podobne sytuacje, jednak zrodziły się z zupełnie innych pobudek. Kiedy ta druga przepełniona jest uczuciem, japońska wersja skłania się ku obowiązkowi. Gdy Orfeusz zszedł do podziemi za swoją piękną żoną, tylko dzięki sile perswazji jego muzyki dostał zezwolenie na zabranie z zaświatów Eurydyki. Jedynym zalecenie stanowił zakaz patrzenia na kobietę, gdy będą opuszczać podziemia. Orfeusz jednak złamał przysięgę i obejrzał się, a gdy tylko ujrzał małżonkę, Hermes zabrał ją z powrotem do zaświatów. Uczucie, jakim mężczyzna darzył swoją żonę, było tak głębokie i czyste, że nawet po śmierci, kiedy jego ciało rozszarpał rozszalały orszak bakchiczny wraz z menadami jego oderwana głowa, choć już zimna, wciąż powtarzała imię ukochanej kobiety. Wersja japońska inaczej traktuje spotkanie boskiej pary. Romantyczne uniesienie Orfeusza stoi w opozycji do ślepego obowiązku Izanagiego. Japońskie zaświaty są zaskakujące. Wyobrażenie śmierci nie jest w shintō jednym z głównych tematów. Niezbyt często wspomina się o nim w podaniach, a większość informacji, jakie na ten temat zebrano, pochodzi z mitu o boskiej parze demiurgów. Może pokazywać to silną dyscyplinę duchową, którą rozwinęli Japończycy. Zaświaty to miejsce przejściowe, więc nie ma tam zbyt wiele rzeczy, które można określić. Należy więc zająć się światem ziemskim i ustalić reguły w nim panujące. Po co zastanawiać się nad prawami rządzącymi Światem Podziemi, skoro i tak ich nie pojmiemy?

9 Co w sakurze piszczy Wiadomości do poczytania przy porannej kawie z ciastkiem i znakami Korea Północna atakuje? Korea Północna w poniedziałkowy poranek 6 marca wystrzeliła cztery pociski batalistyczne w kierunku Japonii. KCNA donosi, że wystrzelenie pocisków nadzorował przywódca KRLD Kim Dzong Un. Północnokoreańska agencja podkreśla, jakoby miały to być testy mające na celu przygotowanie koreańskiej armii do ataków w razie konieczności, na bazy wojskowe imperialistycznego agresora, USA, w Japonii. Korea Północna już od dłuższego czasu stała się realnym zagrożeniem. Badania nad rakietami uzbrojonymi w głowice jądrowe w szybkim tempie poruszają się naprzód co niepokoi władze innych krajów. Trzy z czterech pocisków wpadły do morza na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej Japonii. Test mógł zostać sprowokowany wspólnymi manewrami armii południowokoreańskiej i sił zbrojnych USA stacjonujących obecnie w Korei Południowej. Wspomnienie potrójnej katastrofy W sobotę 11 marca w Japonii minutą ciszy uczczono pamięć ofiar tragicznego trzęsienia ziemi i tsunami z roku 2011, do którego doszło na północnym wschodzie kraju. Kataklizm pochłonął 21 tys. ofiar oraz spowodował awarię elektrowni jądrowej w Fukushimie. Awaria ta była przyczyną największej katastrofy nuklearnej od wybuchu reaktora w Czarnobylu. Szacuje się, że ponad 130 tys. ludzi zostało zmuszonych do opuszczenia domów, wielu wciąż tam nie wróciło. Dokładnie sześć lat po katastrofie, o godzinie czasu lokalnego życie w Kraju Kwitnącej Wiśnie zatrzymało się, a Japończycy poświęcili tę chwilę na wspomnienie swoich zmarłych rodakach. Przez cały dzień ludzie tłumnie zjeżdżali się na miejsce katastrofy, gdzie składali kwiaty i zapalali świece, aby uspokoić dusze zmarłych, których ciała nigdy nie zostały odnalezione. Hołd oddał również między innymi premier Shinzō Abe podczas oficjalnej uroczystości w Tokio.

10 Parlament, równouprawnienie obu płci W październiku zeszłego roku Światowe Forum Ekonomiczne (World Economic Forum; WEF) opublikowało raport, z którego wynika, iż Japonia jest dopiero na 111. miejscu w rankingu państw pod względem równości obu płci. 8 lutego 2017 roku Partia Demokratyczna, stanowiąca opozycję zaprezentowała projekt ustawy dotyczący równości płci osób, które pragną zająć miejsce w parlamencie. Według ustawy partie polityczne miałyby dołożyć wszelkich starań, aby liczba kandydatów oraz kandydatek Izby Niższej, a także i Wyższej były porównywalne, zasada ta dotyczy też wyborów do zgromadzeń lokalnych. Celem tej ustawy jest równouprawnienie w polityce. W dokumencie jednak nie uwzględniono ponoszenia żadnych odpowiedzialności karnych w przypadku jej naruszenia. 13 lutego 2017 roku zmarł Suzuki Seijun Japoński reżyser filmowy, twórca m.in. "Wyznań Gejszy" z 2005r., "Młodości bestii" z 1963r. czy "Tsigoineruwaizen" z 1980r. Zmagał się on z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Zmarł w wieku 93 lat. Mimo że większość dzieł reżysera to filmy klasy B, dawały one inspiracje wielu twórcom takim jak Tarantino. Otrzymał nagrody między innymi Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej w kategorii reżysera roku, Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej w dziedzinie filmu roku oraz Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej za wybitne zasługi cesarz Japonii abdykuje W sierpniu 2017 roku po raz pierwszy od 200 lat cesarz Japonii chce dobrowolnie abdykować. 84letnia głowa państwa japońskiego, cesarz Akihito decyduje się na ten krok najprawdopodobniej z powodu stanu swojego zdrowia. Mimo iż jest on pierwszym cesarzem oficjalnie - nieuznawanym za potomka bogini Amaterasu, cieszy się niezwykłym szacunkiem zarówno śród swoich obywateli jak i zagranicznych dyplomatów. Znany jako głos pojednania cesarz Kraju Kwitnącej Wiśni włada w erze Heisei czyli w czasach osiągania pokoju. Cesarz w trakcie swoich rządów niejednokrotnie nawoływał do pojednania.

11 Wciąż Kuryle Spór o Wyspy Kurylskie wciąż trwa i nie pozwala podpisać traktatu pokojowego między Rosją a Japonią, a kraje te pozostają w stanie wojny od II Wojny Światowej. Mimo wielu dyplomatycznych rozmów władz obu państw, wciąż nie udało się dojść do porozumienia. Moskwa poczyniła plany zwiększenia ilości wojsk rosyjskich na Kurylach, które Tokio uważa za wyspy należące do państwa japońskiego. Władze Japonii uważnie przyglądają się poczynaniom Rosji. Witamy znowu Astro Boy! Powstał robot AI wzorowany na Atomie z Astro Boy a Osamu Tezuki. Główną postacią tej mangi jest Atom, chłopiecrobot, na podstawie którego stworzona została zabawka o nazwie "ATOM", by upamiętnić 90 rocznicę narodzin autora Osamu. Robot ma być sprzedawany w częściach w magazynie Shūkan Tetsuwan Atom o Tsukurou od 4 kwietnia tego roku do września 2018 roku. Fani będą mieli możliwość kolekcjonowania części, a później samodzielnego złożenia ich w całość (producenci zapewniają iż da się tego dokonać za pomocą jednego śrubokręta edit:niestety nie dostępnego w zestawach ;p). Zebranie wszystkich części wymaga zakupienia 70 wydań magazynu. ATOM ma ważyć ok. 1,4kg oraz mieć wysokość 44cm, natomiast powierzchnia ma być pokryta żywicą syntetyczną. Robot będzie w stanie gimnastykować się, śmiać się wraz z właścicielami, mówić, chodzić, śpiewać. Będzie także posiadał kamerkę dzięki której rozróżni twarze, ma też umieć rozmawiać na wiele tematów z różnych kategorii oraz przekształcić sposób porozumiewania się w odniesieniu do rozmówcy. Ciekawe, czy będzie potrafił dostosować się do polskiego rozmówcy? ;) Spotkanie monarchów Król Arabii Saudyjskiej Salman, zwiedzający obecnie kraje Azji zawitał również do Tokio, gdzie na lotnisku oczekiwał go nie kto inny jak sam książę Naruhito. Król Salman podróżuje z niemałą świtą, bo licząca aż tysiąc osób. Wśród nich byli saudyjscy książęta oraz ministrowie i ochrona. Asysta z jaką podróżuje monarcha przyciąga gapiów i nic dziwnego, ponieważ bogaty gość Japonii przywiózł ze sobą bagaż o wadze 460 ton! W jego skład między innymi wchodzą dwa mercedesy oraz dwa zestawy ruchomych schodów w kolorze złotym podstawiane na każdym lotnisku do samolotu. Luksusowe tokijskie hotele musiały przygotować aż 1200 pokoju, a z firm wynajmujących limuzyny wynajęto setki samochodów. Wizyta tak rozrzutnego gościa z pewnością ucieszyła japońskie firmy. Jest to druga wizyta króla Salmana w Japonii i mamy nadzieję, że Kraj Kwitnącej Wiśni i tym razem przypadanie mu do gustu. Porozumienie handlowe między UE A Japonią Negocjacje dotyczące wolnego handlu między UE a Japonią utknęły w martwym punkcie. UE zapewnia, że zależy im na szybkim ukończeniu negocjacji, jednak Japonia mimo tego, że chce zawrzeć umowę, zdaje się z tym wstrzymywać aż zostanie przygotowany układ z USA. Mimo tego premier Abe zaznacza, że wstępne porozumienia powinny zostać zakończone tak szybko, jak to tylko możliwe. Kwestie sprawiające problemy dotyczą rolnictwa i przemysłu samochodowego. Japonia chciałaby chronić swoich producentów nabiału, wieprzowiny czy ryżu, dlatego pełna liberalizacja byłaby problematyczna. Rozmowy w tej kwestii mogą być trudne, ponieważ np. dla Francji ważna jest kwestia otwartego handlu serem. Z drugiej strony Tokio jest jak najbardziej zainteresowane liberalizacją przemysłu samochodowego, który jest mniej konkurencyjny w porównaniu do przemysłu posiadającego umowę o wolnym handlu z Unią Korei. Negocjacje trwają już od 2013 roku, a UE zapowiada, że kolejna runda negocjacyjna odbędzie się w kwietniu.

12 Visual novel Martyna Chałat Whistorii przejawów japońskiej popkultury na ziemiach polskich dotarliśmy już do etapu, w którym w odpowiedzi na wyznanie, że lubimy czytać mangi czy oglądać anime, w większości wypadków spotkamy się jeśli nie ze zrozumieniem, to choćby ze swojskim, może nieco lekceważącym podsumowaniem Aaa, chińskie bajki. Krótko mówiąc, minął już chyba okres, w którym w opisanym punkcie podobnej rozmowy musielibyśmy pokusić się o dość obszerne objaśnienie wymienionych terminów. Ba, jeśli mielibyśmy do czynienia z osobą obeznaną w świecie szeroko pojętej kultury masowej i starającą się poruszać w miarę swobodnie na wszelkich jej obszarach, zapewne przytoczono by nam nawet kilka bardziej znanych tytułów. W chwili, gdy najnowsze tomiki wydawanych w Polsce japońskich komiksów zaczęły zajmować spore regały w salonach prasowych, a co sławniejsze seriale anime uzyskały polski dubbing i zaczęły być emitowane na kanałach, których główną publikę stanowią dzieci, zainteresowanie mangą i anime przestało być hobby aż tak niszowym. Zgoła inaczej, i bynajmniej nie lepiej, ma się sprawa w przypadku gier, które przybyły do nas z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jeśli rozmówcy, któremu akurat zwierzamy się z tego, jak spędzaliśmy zeszły wieczór, wystarczy lakoniczne stwierdzenie, że graliśmy w grę (z natychmiastowym napomknięciem, że nie był to Tomb Raider ), problem nawet nie zdąży się narodzić. Jeśli natomiast przesłuchanie trwa dalej, może być to przyczyną do uraczenia słuchacza mniej lub bardziej rozbudowanym wykładem. Japońskie gry nie mają osobnej półki w empiku i odnoszę wrażenie, iż wśród osób deklarujących zainteresowanie japońską kulturą odsetek fanów tej formy twórczości zwykle bywa o wiele mniejszy niż wielbicieli komiksów czy animacji. Trudno jednoznacznie określić, co stanowi przyczynę takiego stanu rzeczy. Być może chodzi o trudniejszą dostępność, być może o ilość czasu, jaką trzeba poświęcić na zapoznanie się z daną historią. Szczególnie przy porównaniu tytułów, które narodziły się w świecie gier, a później zaadaptowane zostały do formy komiksu czy serialu, widać wyraźnie, że o wiele łatwiej jest obejrzeć jeden czy dwa sezony anime, niż spędzić czasem kilkadziesiąt godzin na przechodzeniu gry.

13 Trudność w prostym wytłumaczeniu, jaka gra ostatnio pochłonęła nas do reszty, polega nie tylko na zwyczajnej nieznajomości danej pozycji przez potencjalnego rozmówcę i obco brzmiącym tytule. Istnieją takie gatunki gier, które popularne są głównie na wyspach japońskich i poza tym obszarem znane są raczej przez zapalonych graczy gustujących w produktach stworzonych na Dalekim Wschodzie. Jednym z nich jest gatunek określany jako visual novel. W tym miejscu pragnę puścić oko do wszystkich jego miłośników wiem, że mimo wszystko ich nie brakuje a resztę czytelników gorąco zachęcić do dalszej lektury artykułu, w którym chciałabym w miarę możliwości wyjaśnić, o co właściwie chodzi i czemu, według mnie, warto zapoznać się z choć jednym tytułem spod tego szyldu i wyrobić sobie własne zdanie na jego temat. Przekornie można by stwierdzić, że nazwa gatunku stanowi najlepszy jego opis i dalsze wyjaśnienia są tu właściwie zbędne. Cóż możemy wywnioskować? Visual novel to, w dosłownym tłumaczeniu, powieść wizualna, i stwierdzenie to zawiera w sobie dużą część prawdy na temat tytułów, które określa. Gry spod tego znaku skupiają się w dużej mierze na opowiedzeniu graczowi jakiejś historii i najsilniejszy nacisk jest tu kładziony na fabułę. Rozgrywka polega w znacznej mierze na zapoznawaniu się z tekstem opowieści, który podzielony jest na narrację, zwykle prowadzoną z perspektywy pierwszej osoby, i dialogi z poszczególnymi postaciami napotykanymi przez protagonistę z biegiem historii. Tekst wyświetlany może być na całym ekranie bądź w tzw. oknie dialogowym znajdującym się u jego dołu. Gdyby jednak omawianie kwestii technicznych kończyło się w tym momencie, visual novel niczym nie różniłyby się od treści pierwszej lepszej książki poddanej konwersji na plik stworzony w edytorze tekstu. Dochodzimy tu do drugiej części nazwy, czyli kwestii wizualnych, przeważnie nawiązujących do stylistyki anime. W większości momentów rozgrywki visual novelki za pomocą wypełniającej cały ekran grafiki ukazują graczowi miejsce, w jakim znajduje się bohater, a spotykane w danym momencie historii postaci pojawiają się na tym tle w formie tzw. sprite ów, czyli sylwetek postaci zmieniających pozę bądź wyraz twarzy w zależności od swojego nastroju. Poza tym, przy okazji ważniejszych wydarzeń w toku opowieści na ekranie pojawiają się event CG, czyli grafiki w bardziej szczegółowy sposób ukazujące daną scenę i narysowane specjalnie na jej potrzeby. Na tym jednak nie koniec, jeśli chodzi o multimedialność przedstawianej opowieści. Tekstowi i grafice towarzyszy również podkład muzyczny, mający sprawić, że gracz będzie mógł jeszcze bardziej wczuć się w klimat historii. Bardzo często również kwestie postaci, czasem włącznie z głównym bohaterem, odczytywane są przez aktorów głosowych, tak że przy odrobinie zapomnienia można zupełnie przenieść się w świat opowieści.

14 Z powyższego opisu wyłania się obraz multimedialnej, niemal samodczytującej się książki. Nie jest to właściwie duże przekłamanie. Istnieją visual novelki, i to bardzo popularne, w których jedyna aktywność gracza polega na przewijaniu tekstu za pomocą kliknięcia klawisza Enter bądź lewego przycisku myszy (a i to można wyeliminować, przechodząc na tryb automatyczny). Pewnie trudno ocenić tego typu pozycje jako gry sensu stricte, wszak nie wymagają one od osoby grającej żadnych umiejętności i zaangażowania innego niż czytanie ze zrozumieniem. Oceniam je jednak jako świetne medium do opowiadania historii, zarówno ze względu na możliwość o wiele obszerniejszego i bardziej szczegółowego przedstawienia opowieści w porównaniu do komiksów czy animacji, jak i na zwiększenie środków wyrazu w porównaniu do powieści w formie papierowej. A tym ostatnim pod względem długości visual novelki w niczym nie ustępują. Istnieje jednak jeszcze jedna charakterystyczna cecha visual novel, która odróżnia je od innych gatunków i stanowi niepodważalny urok gier spod tego szyldu. Mianowicie kto powiedział, że fabuła musi być liniowa? A gdyby wydzielić w jej obrębie kilka(naście) możliwych ścieżek i pozwolić graczowi zadecydować, w którą stronę będzie zmierzać historia? I to jest właśnie rzecz być może najbardziej rozpoznawalna, jeśli chodzi o visual novel możliwość bezpośredniego wpływu na bieg fabuły. W bardzo wielu tytułach gracz w poszczególnych momentach historii dostaje możliwość wyboru, jak zachowa się postać, którą kieruje, a wybór zazwyczaj pociąga za sobą pewne konsekwencje i wprowadza gracza na tory jednej ze ścieżek. Czasem efekt podjęcia określonej decyzji nie jest oczywisty i widoczny staje się dopiero z biegiem czasu. Nasza postać umiera i nagle ktoś przybiega jej na ratunek? Kto by pomyślał, że to tylko dlatego, że w jakimś momencie historii byliśmy dla niej dostatecznie mili? Bywa również, że twórcy gry konfrontują gracza z pozornym wyborem, który w zasadzie nie ma żadnego wpływu na fabułę czy zmianę ścieżki, bądź takim, gdzie gra co prawda pozwala nam zadecydować, ale bohater i tak zrobi swoje, niezależnie od naszych chęci. Tak więc istnieją gry, w których, choć podczas rozgrywki doświadczyć możemy różnych wersji poszczególnych wydarzeń, całość zmierza do jednego, z góry założonego zakończenia, ale i takie, w który zakończeń jest kilka(naście) i tylko od gracza zależy, do którego z nich poprowadzi głównego bohatera. ARE YOU READY TO MAKE A CHOICE? Yes No

15 Możliwość wyboru i poprowadzenia historii różnymi drogami pozwala nam jednak spojrzeć na opowieść pod różnymi kątami i uzyskać informacje, których być może nie moglibyśmy zdobyć, gdyby gra wyznaczyła nam tylko jeden, określony tor. Zakończenia gry często bywają klasyfikowane na podstawie tego, jak bardzo pożądane są przez potencjalnego gracza i w jaki sposób zapatrują się na nie twórcy historii. Można więc uzyskać zarówno dobre, jak i złe zakończenia, a czasem jedno z nich promowane jest jako to prawdziwe, być może dostępne dopiero po uzyskaniu wszystkich poprzednich. Niezależnie od tego, jak bardzo zadowoleni jesteśmy z efektu wielogodzinnej rozgrywki, często warto poświęcić grze więcej czasu i uzyskać wszelkie możliwe zakończenia, tak, by móc w pełni poznać świat przedstawiony i być może dopiero wtedy zrozumieć wszelkie aspekty i zawiłości historii. Bywa, że właśnie taki scenariusz jest zamierzeniem twórców. Wszystko, co starałam się opisać, to zaledwie ogólne ramy gatunku. Wyobraźnia i pomysłowość twórców i w tej dziedzinie są nieograniczone. Nie brak tytułów, w których autorzy dodają własne innowacje, czyniąc rozgrywkę jeszcze ciekawszą i bardziej angażującą. Warto wspomnieć choćby o takich elementach, jak związane z fabułą mini-gry, których przejście umożliwia dotarcie do kolejnego etapu historii, czy możliwość poruszania się w perspektywie pierwszej osoby i swobodnego eksplorowania terenu. Czasem stopień aktywności gracza jest bardzo duży, np. gdy główną osią fabularną jest prowadzenie śledztwa czy rozwiązywanie zagadek. Niezależnie jednak od tego, czy mamy do czynienia z liniową fabułą niewymagającą większego zaangażowania niż śledzenie tekstu na ekranie, czy z tytułem, gdzie musimy się nieźle natrudzić, by dostać pożądane zakończenie czy rozwiązać postawione przed nami zagadki, uważam, że jest to rozrywka godna polecenia i zaskakująco wciągająca. Aby nie poprzestać na czczych słowach, w kolejnych artykułach chciałabym przedstawić konkretne tytuły, które wydają mi się sztandarowe dla całego gatunku czy reprezentatywne dla poszcze-gólnych jego podgrup. Z określonej grupy łatwiej wybrać coś dla siebie, a myślę, że naprawdę warto dać szansę tej formie spędzania czasu. Zagramy

16 W pie(rni)karni toruńskiej Co się dzieje na twoim własnym podwórku? magisterki przedstawili Panu Ambasadorowi naszą japonistykę w króciutkiej prezentacji. Gasshuku w wykonaniu UMK nadal jest w fazie gorączkowych przygotowań. Obecnie rozpoczyna się rozlokowywanie gości do pokoi w ośrodku w Bęsi, program otwarcia jest dopieszczany, obrady sensei organizator studenci organizatorzy w toku. Chaos będzie zapewne trwał do sądnego dnia, aby każda ze spraw została dopięta na ostatni guzik. Z tego zgiełku powoli klaruje się spójna całość. Wszelkie plotki dotyczące jakichś opóźnień czy obaw co do przebiegu samego wydarzenia są bezpodstawne. Plan posiłków już powstał. Czy istnieje bardziej niezbędna kwestia przy organizowaniu międzynarodowych warsztatów japonistycznych..? Drugi rok japonistyki, obecny na niektórych z śródrocznych prezentacji prac magisterskich prowadzonych po japońsku, składa szczere wyrazy podziękowania dla idei prezentacji multimedialnych, bez których pojęcie ich znaczenia zapewne byłoby niemożliwe. Również sprawnie wykonywane ustne tłumaczenia pytań od publiczności przez studentów pierwszego roku studiów magisterskich napawa wszystkich kohajów optymizmem. 7 marca nasz toruński uniwersytet odwiedziła Jego Ekscelencja Ambasador Japonii w Polsce, Matsutomi Shigeo. Pan Ambasador wygłosił ciekawy wykład, na szczęście w języku angielskim, na temat dyplomacji japońskiej i odpowiadał na pytania audytorium. Następnie to studenci Zapraszamy już teraz na spektakl w wykonaniu studentów II roku, pt. nieznanym(może współczesna interpretacja starojapońskiego mitu), z obsadą wybitną, ale wciąż nieznaną, w miejscu niesprecyzowanym(może Odnowa), o godzinie niewiadomej. Natomiast nie zapraszamy na zażarte dyskusje toczące się w japońszczyźnie łamanej przez polszczyznę, dążące do ustalenia powyższych. 14 marca miał miejsce 38. Konkurs Krasomówczy Języka Japońskiego w Warszawie, gdzie jedna z naszych studentek, Milena Woźniak, zajęła drugie miejsce. To fascynujące osiągnięcie poprzedziły zapewne równie zachwycające godziny przygotowań, również dwóch innych studentek (Aleksandra Komorkiewicz, Kinga Drygowska) do finalnego wystąpienia przed publicznością w Ambasadzie Japonii. Gratulujemy! Przedstawicielki toruńskiej japonistyki zostały wyłonione w lutowym, toruńskim etapie konkursu. Brali w nim udział wszyscy studenci drugiego roku studiów pierwszego stopnia. Bez wątpienia będą pielęgnować to wspomnienie do końca życia. Dziękujemy również studentom pierwszego roku, którzy dużo zgrabniej poradzili sobie z wystąpieniami publicznymi i uświetnili wydarzenie swoim tańcem.

17 知ってる? Nie wiedziałeś o tym, ale zawsze chciałeś Dzieciaki z przedszkola w Aioi, celebrując pierwszy dzień wiosny w Japonii ( 節分 ), wypędzały diabli precz (w myśl 鬼は外! 福は内! ), bezlitośnie traktując te symbole brudów całego minionego roku garściami z fasolą. Ciskano w diabły długo, zużyto prawie tysiąc ziaren fasoli, co po wnikliwych rachunkach dowodzi, że w średnim domostwie, zamieszkanym przez rodzinę nuklearną, potrzeba 730 ziaren fasoli(z możliwością błędu w granicach ziaren, w zależności od wielkości pięści), aby zaprosić do domu japońską wiosnę i szczęście(tylko proszę nie witać się przez próg) Pojawiła się realna wizja lukratywnej (konkretniej bogatej w skrobię) pracy dla japonistów. Polska, kraj ziemniakami płynący, może zacząć eksportować to wdzięcznokształtne warzywo do Japonii, konkretnie do zmarzniętego Hokkaido, gdzie ponoć ostatnio płaci się za jego wysublimowany kolor zblakłej żółci wysokie kwoty. W zawiłości makaronów, proste, kanarkowe odcienie krążków ziemniaczanych zawojują niejedno japońskie serce. Co więcej, ileż to rodzajów ziemniaka przyjmie Kraj Kwitnącej Wiśni. Wszak skąd tłumacz, stamtąd i ziemniak. Bądź kartofel, czy pyra...a może grule? Z przykrością zawiadamiamy, że piesełek Hiba, sprzedający papierosy w kiosku w Tokio zakończył swoją działalność. Przeszedł na emeryturę w wieku swych psich, poczciwych sześćdziesięciu siedmiu lat i propaguje zdrowy styl życia, przekonując w międzynarodowym przekazie o szkodliwości nikotyny zarówno w Japonii jak i poza jej granicami. Ważna informacja dla turystów: nowy sprzedawca nie daje się głaskać po głowie. Polityka monetarna wrze. Obecny kurs jena japońskiego to 3,5446, przy czym najwyższa wartość wynosiła w dniu 24 lutego przy szalonych 3, 6458 i najniższy kurs zdarzył się w prawie czarny piątek 3,5238. Przypominamy, że jena można rozdrobnić na 100 senów(l.poj. SEN). Zachęcamy do uświadamiania populacji, że amerykański sen jest w rzeczywistości udziałem Japończyków.

18 Top Lista Utwory, które wdarły się przebojem na listę najczęściej odsłuchiwanych w Japonii TOP 10 1) TOKYO GIRL Perfume 2) HAPPY 三代目 J Soul Brothers from EXILE TRIBE 3) I LIKE OJ PIKOTARO( ピコ太郎 ) 4) We are ONE OK ROCK 5) インフルエンサー Nogizaka46 6) Orion Kenshi Yonezu 7) Shape of You Ed Sheeran 8) KNOCK KNOCK TWICE 9) 恋 Hoshino Gen 10) 前前前世 RADWIMPS

19 TOP10 LUTY 1. OVER THE TOP Hey! Say! JUMP 2. バグっていいじゃん HKT48 3. Inter Kiss-my-Ft2 4. EMMA NEWS 5. EVERMORE THE CINDERELLA MASTER 6. Tokyo Girl Perfume 7. ラブレター Cinderella Girls Starlight Master 8. Magic AAA 9. 流動体について Kenji Ozawa 10. Orion Kenshi Yonezu TOP5 TYGODNIA 1. この闇を照らす光のむこうに Anly+ スキマスイッチ = 2. Motion 西内まりや 3. おとなの掟 Doughnuts Hole 4. やってみよう WANIMA 5. インフルエンサー Nogizaka46 źródła:

20 Horoskop HOROSKOPY POD NIEBEM KOPERNIKA Jeśliby porównać los do podróży statkiem, to z każdego kierunku docierałyby przekazy, iż pierwszy oraz ostatni kwartał roku będzie przypominał przeprawę przez Trójkąt Bermudzki. Pewne jest, że będzie to rok pełen wyzwań. BARAN Baranie, nie ma co zwlekać! Pomyślne wiatry właśnie dmą w twoje żagle. Zaryzykuj, a odkryjesz jak w wielu dziedzinach się sprawdzasz i jak wiele pojęć możesz zabrać na swój pokład(zalecany model o pojemności tysiąca koku). Bierz kurs na zwycięstwa i nie puszczaj sterów, żeby nie przypadły one komu innemu. Wenus doda ci natchnienia w codziennych trudnościach i pomoże uporać się z niepewnościami. BYK Trzeba było zawczasu przygotować się do egzaminów życia, jakie czekają na ciebie w bliskim czasie. Korzyści z bycia pewnym siebie nie wystarczą. Musisz poprosić o pomoc przyjaciół, jeśli chcesz przejść przez ten okres bezpiecznie. Możesz poczuć lekki powiew zniechęcenia do rzeczy jakich się podjąłeś, więc jeśli nie zaczniesz polegać na wiedzy innych, zapewne wpadniesz w tarapaty.

21 BLIŹNIĘTA Dla Bliźniąt nadejdzie upragniony okres stabilizacji finansowej. Nadal postępuj z rozwagą i poświęć się swojej obecnej pracy, a już w ostatnim kwartale roku zbierzesz konkretne owoce tych wszystkich wyrzeczeń. RAK Słońce ogrzewa Raki. Sprzyja odczuwaniu radości i nadziei, czego będą one potrzebować przez cały rok. Przy odrobinie wysiłku na drugi plan zejdą zmartwienia, poczujesz także przypływ pozytywnej energii. Zacznij czerpać radość ze swojego otoczenia, póki jeszcze jesteś jego częścią. LEW Wstań z kanapy! To idealny czas na ruch, zarówno umysłowy jak i fizyczny. Trenuj ciało systematycznie, bo w zdrowym ciele, zdrowy duch, a w jasnym umyśle pomieścisz tysiące ważnych znaków, które ułatwią ci odnalezienie drogi ucieczki w trudnym okresie, jakim będzie początek lata. PANNA Panny będą błądzić, więc uważajcie na siebie, gdyż ścieżka wyściełana dziesięcioma tysiącami liśćmi może w rzeczywistości okazać się sprytną zasadzką. Mimo iż minęło wiele lat to i tak przekonasz się, że wcale nie jesteś u kresu trudnej drogi, więc urlop odłóż na później.

22 WAGA Może do tej pory Wagi rozważały każdy najdrobniejszy szczegół własnego życia. Nie róbcie tego w tym semestrze swego istnienia. Jeśli zaczniecie liczyć wszystkie desuki w swej codzienności, prawdopodobnie odczujecie zniechęcenie i przeładowanie. I możecie się potknąć. SKORPION Klątwy, Kręgi oraz szaleni starcy przypadną w tym roku Skorpionom do gustu. Idź przed siebie śmiało, bo w gwiazdach już został zapisany twój sukces. Dlatego bądź tego pewien jak faktu, że Muminki na szczęście nie istnieją. STRZELEC Zaskoczy cię ilość wiedzy, jaką będziesz musiał posiąść. Natłok obowiązków sprawi, że wokół zapanuje nieraz gęsta atmosfera, możesz mieć nawet poczucie, że nikt nie rozumie, tego co starasz się powiedzieć. Z poczucia alienacji wyprowadzi cię Wenus, która sprawi, że dostrzeżesz iż wszyscy są równie zagubieni jak ty. KOZIOROŻEC Przed Koziorożcami okazja do popisania się błyskotliwością i zdobytą wiedzą. W razie niepowodzenia, wsłuchajcie się w intuicję, a jeśli nie jest to problem wielokrotnego wyboru, podajcie to Fortunie. Podejść do wyzwania można dwa razy, o regule do trzech razy sztuka najlepiej zapomnij w obecnym roku.

23 WODNIK Zanim popadniesz w melancholię, pielęgnując przekonanie, że każdy kolejny rok jest trudniejszy, pociesz się myślą, iż gdzieś na świecie musi istnieć miejsce, w którym ludzie robią wszystko na odwrót. Zdań szyk przeinaczając między innymi. Niechże moc łagodnego różu będzie z każdym Wodnikiem. RYBY Dopadnie cię zamieć przeciwności, przed którą musisz zaopatrzyć się w ciepłe okrycie zawziętości i odwagi. Przygotuj się na to zaciekłe starcie w swoim gronie. Twój przeciwnik na ringu będzie miał dużo większą wagę, ale po każdej wygranej przychodzi czas na sake. SEKCJA SPECJALNA Wężownik Pierwszy kwartał nowego roku będzie dla Wężownika okazją do doskonalenia cnoty cierpliwości, gdyż to właśnie w tym okresie napotkasz na swojej drodze osoby, które cię zawiodą. Postaraj się dać im drugą szansę, a może nawet i siedem szans, prawdopodobnie wraz z ósmą się podniosą. Niech Wężowniki nie wątpią w swoje umiejętności i w sprzyjającą energię Merkurego. Twoje otoczenie z podziwem chłonie każde Twoje słowo, ale najwyższych wartości nie przyjmie zwykły papier.

24 Haiku Poezja przedstawia się sama późna noc jeszcze tylko sto znaków co dnia od desuki do desuki kreślimy kreski za oknem biel wewnątrz chłód w zeszycie pustka różowieją aleje pięknie się dzieje ale nie tutaj Eseje: Dominika Górka, Martyna Chałat Ilustracje i projekty stron: Anonim, Dominika Górka Dział wiadomości: Angelika Podbielska Dział muzyczny: Natalia Wiśniewska Strona internetowa: Justyna Dąbkowska Anioł Stróż projektu: dr Aleksandra Jarosz

25 Czy uwielbiasz Japonię? Ludzie reagują na twoją fascynację z coraz to większą grozą..? Jesteś jej zagorzałym fanem marzysz nawet o byciu tańczącym z wiśniami? Co noc śnisz o przyszłości wśród importowanych z Chin krzaków i domków? Ot tak u siebie to zauważyłeś. Sądzisz, że nie ma dla ciebie ratunku? Ta oferta jest właśnie dla CIEBIE!!! W ustroniach toruńskich sosen umiejscowiony jest nowo powstały zakład Japonistyka. To profesjonalny ośrodek leczenia uzależnień japonocentromottonielogicznych! Poznaj nasze zalety: stosowana przez nas terapia przynosi gwarantowany sukces(w ubiegłym roku jedynie parę osób opuściło ośrodek, aby odwiedzić Japonię) najgorsze przypadki kończą się happy endem już po roku* atrakcyjne zniżki przy zapisach we wrześniu! Oferujemy terapie grupowe nawet w sześćdziesięcioosobowych zespołach. Leczenie jest na tyle sukcesywne, że po pierwszych czterech miesiącach liczba pacjentów spada o ponad 53, % wykwalifikowany personel na bieżąco kontroluje postępy pacjentów Już dziś zajrzyj na godną zaufania stronę USODA, gdzie dowiesz się więcej ** * aktualnie ośrodek oczekuje na uroczystą ceremonię wpisania do Księgi Guinnessa pod względem swej zatrważająco wspaniałej skuteczności * * przed zgłoszeniem się do ośrodka skonsultuj się z lekarzem lub wykładowcą, gdyż każda terapia niewłaściwie stosowana może doprowadzić do pogorszenia stanu pacjenta, a nawet rozwinięcia choroby dwubiegłojęzykowej.