Występowanie i skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego w prospektywnej obserwacji grupy pracowników Portu Gdańskiego

Transkrypt

1 Jerzy Bellwon 1, Krzysztof Chlebus 1, Wojciech Sobiczewski 1, Janusz Siebert 2, Andrzej Rynkiewicz 1 PRACE ORYGINALNE 1 I Klinika Chorób Serca, Kliniczne Centrum Kardiologii Akademii Medycznej w Gdańsku 2 Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej Akademii Medycznej w Gdańsku Występowanie i skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego w prospektywnej obserwacji grupy pracowników Portu Gdańskiego Prospective observation of arterial hypertension prevalence and treatment effectiveness in a cohort of Gdańsk Port workers Summary Background Uncontrolled arterial hypertension leads to numerous cardiovascular and renal complications. Prevention and early detection of arterial hypertension as well as proper blood pressure control may significantly limit that problem. Material and methods We have examined 511 consecutive Gdansk Port workers during their routine medical check up who did not have any symptoms of cardiovascular diseases. The group consisted of 403 men aged 44.9 ± 9 years, range years, median 45 years and 108 women aged 44.1 ± 7 years, range years, median 43 years. We obtained history, measured blood pressure twice in the sitting position after 10 minutes rest and registered EKG. The examination was repeated after 7 years. Results Initially the mean SBP was ± 20 mm Hg (133.8 ± 20 mm Hg in men and ± 20 in women, p < < 0.005), DBP 84.1 ± 12 mm Hg (84.5 ± 12 mm Hg in men and 82.7 ± 12 in women, NS). After 7 years in the control examination the mean SBP was ± 19 mm Hg (136.3 ± 18 mm Hg in men and ± 20 in women, NS), DBP 85.8 ± 11 mm Hg (86.5 ± 11 mm Hg in men and 83.2 ± 11 in women, p < 0.01). There was no significant difference in the distribution of blood pressure values into categories of normal blood pressure and hypertension. During the follow up period arterial hypertension was diagnosed and treated in 122 subjects (99 men and 22 women). The proper blood pressure control was achieved only in 28.7% treated patients (32.3% men and 13.0% women, NS). In the first examination blood pressure values allowing diagnosis of isolated systolic hypertension were observed in 37 (7.2%) subjects, 31 (7.7%) men and 6 (5.6%) women (NS). After 7 years in the follow up examination similar values were observed in 45 (8.8%) subjects, 32 (7.9%) men and 13 (12.0%) women (NS). In the initial examination in men and in both examinations in women there were no ECG signs of left ventricular hypertrophy. In the follow up examination in men the ECG signs of left ventricular hypertrophy were observed in 31 (7.6%) men, 20 (7.9%) in the younger group and 11 (4.7%) in the older group (NS). Conclusion The prevalence of undiagnosed arterial hypertension is still high. The control of blood pressure during hypotensive treatment seems to improve in Poland. key words: arterial hypertension, prevalence, treatment effectiveness Arterial Hypertension 2004, vol. 8, no 5, pages Adres do korespondencji: lek. med. Jerzy Bellwon I Klinika Chorób Serca, Kliniczne Centrum Kardiologii, Akademia Medyczna w Gdańsku ul. Dębinki 7, Gdańsk Copyright 2004 Via Medica, ISSN Wstęp W wielu badaniach epidemiologicznych wykazano, że zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet podwyższone ciśnienie tętnicze prowadzi do rozwoju choroby wień- 319

2 nadciśnienie tętnicze rok 2004, tom 8, nr 5 cowej i niewydolności serca oraz naczyniopochodnych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym i nerkach. Wysokie ciśnienie tętnicze związane jest także z częstszym pogorszeniem funkcji poznawczych i występowaniem otępienia [1]. Z dużych, randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych, przeprowadzonych głównie w populacjach rasy białej wynika, że korzyści z leczenia hipotensyjnego stwierdza się zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, w tym u osób w wieku co najmniej do 80 roku życia. Korzyści te dotyczą wszystkich powikłań narządowych nadciśnienia [2]. Systematyczną kontrolę ciśnienia tętniczego u każdej dorosłej osoby zaleca się w celu wczesnego wykrycia nadciśnienia oraz jego niefarmakologicznej i farmakologicznej kontroli. Zapobieganie, wczesne rozpoznanie oraz leczenie mogą w istotny sposób ograniczyć chorobowość oraz śmiertelność wynikającą z wysokiego i niekontrolowanego nadciśnienia tętniczego [3]. Niektóre obserwacje wskazują nawet na konieczność stosowania leków hipotensyjnych w ramach prewencji wtórnej incydentów wieńcowych i mózgowych u chorych z wysokim prawidłowym ciśnieniem tętniczym. Na podstawie badania EUROASPIRE I i II (European Action on Secondary and Primary Prevention through Intervention to Reduce Events I i II) szacuje się, że częstość nadciśnienia tętniczego w Europie wynosi około 51% (37 63% w poszczególnych krajach), a właściwą kontrolę ciśnienia uzyskuje się u 49% leczonych pacjentów (36 63% w poszczególnych krajach) [4]. Wyniki badań epidemiologicznych prowadzonych w Polsce w ciągu ostatnich 20 lat wskazują na znaczną częstość nadciśnienia tętniczego w polskiej populacji, sięgającą 50%, a także na bardzo niską skuteczność jego kontroli, uzyskiwaną tylko u 4 15% [5]. Nieco korzystniejsze wyniki zaobserwowano w badaniu NATPOL III PLUS (Nadciśnienie Tętnicze w Polsce Plus Zaburzenia Lipidowe i Cukrzyca), stwierdzając nadciśnienie tętnicze u około 30% dorosłych Polaków, ale prawidłową kontrolę ciśnienia u zaledwie 12,5% leczonych osób [6]. We wcześniejszych badaniach własnych autorzy oceniali skuteczność leczenia nadciśnienia na 8% [7]. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) z 2003 roku podkreśla, że częstość nadciśnienia tętniczego w polskiej populacji, mimo obserwowanych tendencji spadkowych, nadal jest wysoka, a skuteczność jego leczenia, mimo widocznej poprawy, nadal niedostateczna [8]. Celem niniejszej analizy była ocena zmian rozkładu ciśnienia tętniczego oraz częstości występowania i skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego w prospektywnej 7-letniej obserwacji populacji grupy pracowników Portu Gdańskiego. Materiał i metody Grupę badanych stanowiły osoby objęte przeprowadzonymi w 1996 roku badaniami okresowymi pracowników Portu Gdańskiego, u których nie stwierdzono chorób układu sercowo-naczyniowego o podłożu miażdżycowym. Żaden z badanych wcześniej nie leczył się z powodu nadciśnienia. Badanie obejmowało usystematyzowany wywiad w formie ankiety, badanie przedmiotowe, pomiary antropometryczne (wzrost, masa ciała, obwody bioder i pasa) i ciśnienia tętniczego oraz standardowe badanie elektrokardiograficzne. Zakres badań biochemicznych obejmował ocenę glikemii, stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji HDL oraz triglicerydów [9]. Ponowne badanie prospektywne przeprowadzono po 7 latach w 2003 roku. Analizowany materiał obejmował łącznie 511 osób, w tym 403 mężczyzn w wieku lat (średnio 44,9 ± 9 lat, mediana 45 lat) oraz 108 kobiet w wieku lat (średnio 44,1 ± 7 lat, mediana 43 lat). Badanych podzielono na dwie grupy wiekowe, młodszych i starszych, według mediany wieku. W przedstawianej pracy wykorzystano wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego i EKG. Ciśnienie tętnicze mierzono za pomocą sfigmomanometru rtęciowego osłuchową metodą Korotkowa, dwukrotnie w odstępie 5-minutowym, w pozycji siedzącej, po 10-minutowym odpoczynku. Do dalszych analiz wykorzystano średnie z obu pomiarów. W przypadku dużej (> 20%) różnicy między dwoma pomiarami dokonywano trzeciego pomiaru po upływie kolejnych 5 minut. Wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego klasyfikowano zgodnie z zaleceniami PTNT i Europejskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (ESH, European Society of Hypertension) [10] według następujących kryteriów: prawidłowe wysokie ciśnienie skurczowe (SBP, systolic blood pressure) mm Hg i ciśnienie rozkurczowe (DBP, diastolic blood pressure) mm Hg, prawidłowe ciśnienie tętnicze SBP < < 130 mm Hg i DBP < 85 mm Hg oraz prawidłowe optymalne ciśnienie tętnicze SBP < 120 mm Hg i DBP < 80 mm Hg, a nadciśnienie tętnicze przy SBP 140 mm Hg lub DBP 90 mm Hg. Do nadciśnienia w okresie I zaliczono wartości SBP mm Hg lub DBP mm Hg, do nadciśnienia w okresie II wartości SBP mm Hg lub DBP mm Hg, a do nadciśnienia w okresie III wartości SBP 180 mm Hg lub DBP 110 mm Hg. W wypadku, gdy wartości SBP i DBP należały do różnych kategorii w analizie, wynik kwalifikowano do wyższej kategorii ciśnienia tętniczego. Jako izolowane nadciśnienie skur- 320

3 Jerzy Bellwon i wsp. Występowanie i skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego czowe klasyfikowano wartości SBP 140 mmhg i DBP < 90 mm Hg. Badania EKG wykonywano aparatem ASC B-56 z prędkością przesuwu 50 mm/s i standardową cechą 10 mm/mv. Przerost lewej komory serca rozpoznawano za pomocą amplitudowego wskaźnika Sokolow-Lyon [11] suma amplitudy załamków S V1 +R V5/6 35 mv. Badanie przeprowadzono jako obserwację prospektywną. Decyzję o rozpoczęciu leczenia, także hipotensyjnego, podejmował lekarz opieki podstawowej w poradni, niezależnie od ośrodka prowadzącego badanie prospektywne. W czasie 7 lat między badaniem wyjściowym i kontrolnym zmarło 18 osób (15 mężczyzn i 3 kobiety), spośród nich z przyczyn sercowo-naczyniowych zmarło 8 osób (7 mężczyzn i 1 kobieta). Zmienne ciągłe przedstawiono jako średnią ± odchylenie standardowe. Do porównania zmiennych skategoryzowanych użyto testu c 2 oraz testu dokładnego Fischera, a dla zmiennych ciągłych testu t-studenta. Zastosowano testy dwustronne przy poziomie istotności p 0,05. Analizy statystycznej dokonano za pomocą komercyjnego pakietu statystycznego StatSoft, Inc. (2003). STATISTICA (data analysis software system), version 6.1, Tulsa, Stany Zjednoczone. Wyniki W badaniu wyjściowym (n = 511) średnie wartości ciśnienia tętniczego wyniosły: SBP 132,3 ± ± 20 mm Hg (133,8 ± 20 mm Hg u mężczyzn i 126,9 ± 20 mm Hg u kobiet, p < 0,005), a DBP 84,1 ± 12 mm Hg (84,5 ± 12 mm Hg u mężczyzn i 82,7 ± 12 mm Hg u kobiet, NS) (tab. I). W badaniu kontrolnym po 7 latach średnie wartości ciśnienia tętniczego wyniosły: SBP 135,4 ± ± 19 mm Hg (136,3 ± 18 mm Hg u mężczyzn i 132,4 ± 20 mm Hg u kobiet, NS), a DBP 85,8 ± ± 11 mm Hg (86,5 ± 11 mm Hg u mężczyzn i 83,2 ± 11 u kobiet, p < 0,01). W okresie obserwacji istotny statystycznie był wzrost SBP p < 0,01 (u mężczyzn p < 0,01 i u kobiet p < 0,05) oraz DBP p < 0,05 ale tylko u mężczyzn p < 0,05. Natomiast w badaniu kontrolnym po 7 latach w podgrupie osób bez leczenia hipotensyjnego średnie wartości ciśnienia tętniczego wyniosły SBP 131,6 ± 16 mm Hg (132,9 ± 16 mm Hg u mężczyzn i 127,1 ± 17 u kobiet, p < 0,005), a DBP 84,1 ± 10 mm Hg (85,0 ± 10 mm Hg u mężczyzn i 80,8 ± 11 u kobiet, p < 0,001). W grupie tej, bez leczenia hipotensyjnego w okresie obserwacji, w badaniu wyjściowym SBP wyniosło 127,5 ± 16,3 mm Hg (129,1 ± 15,4 mm Hg u mężczyzn i 122,1 ± ± 18,1 mm Hg u kobiet, p < 0,01), a DBP 81,2 ± ± 10,4 mm Hg (81,6 ± 10,2 mm Hg u mężczyzn i 79,6 ± 11,0 mm Hg u kobiet, NS). Porównując wyniki badania wyjściowego z badaniem po 7 latach u osób, które nie leczyły się hipotensyjnie, można stwierdzić, że wartości ciśnienia wzrosły istotnie statystycznie. Dla mężczyzn wzrost zarówno SBP, jak i DBP był istotny statystycznie, ale u kobiet tylko wzrost SBP (tab. I). Rozkład liczebności w różnych kategoriach wartości ciśnienia tętniczego z uwzględnieniem płci w 1996 i 2003 roku przedstawiono w tabeli II, bez uwzględnienia terapii przeciwnadciśnieniowej. Odsetek osób z prawidłowym ciśnieniem tętniczym nie zmienił się istotnie w okresie obserwacji i wynosił 56,1% w badaniu wyjściowym (55,6% mężczyzn i 47,3% kobiet) oraz 55,5% w badaniu kontrolnym (54,8% mężczyzn i 58,3% kobiet). Podobnie nie stwierdzono istotnych zmian częstości w rozkładzie wartości ciśnienia tętniczego na poszczególne kategorie. Tabela I. Średnie wartości ciśnienia tętniczego u mężczyzn i kobiet w badaniu wyjściowym i kontrolnym po 7 latach Table I. Mean blood pressure values in men and women on entry and after 7 years Skurczowe ciśnienie tętnicze [mm Hg] Rozkurczowe ciśnienie tętnicze [mm Hg] Wszyscy Mężczyźni Kobiety Wszyscy Mężczyźni Kobiety Kohorta Badanie wyjściowe (n = 511) 132,3±19,7 133,8 ± 19,5 126,9± 20 # 84,1 ± 11,8 84,5 ± 11,6 82,7 ± 12,4 Badanie kontrolne (n = 493) 135,4±19,1** 136,3 ± 18,7** 132,4± 20** 85,8 ± 11,1* 86,5 ±11,1* 83,2 ±10,9 # Osoby nieleczone przeciwnadciśnieniowo Badanie wyjściowe (n = 371) 127,5±16,3 129,1 ± 15,4 122,1± 18,1 # 81,2 ± 10,4 81,6 ± 10,2 79,6 ± 11,0 Badanie kontrolne (n = 371) 131,6±16,6** 132,9 ± 16,2** 127,1± 17,4* # 84,1 ± 10,1** 85,0 ±9,9** 80,8 ±10,2 # *p < 0,05, **p < 0,01 badanie wyjściowe vs. kontrolne # p < 0,01 mężczyźni vs. kobiety 321

4 nadciśnienie tętnicze rok 2004, tom 8, nr 5 Tabela II. Rozkład kategorii ciśnienia tętniczego u mężczyzn i kobiet w badaniu wyjściowym i kontrolnym po 7 latach Table II. Distribution of blood pressure levels in men and women on entry and after 7 years Badanie wyjściowe (1996); n = 511 Badanie kontrolne (2003); n = 493 Wszyscy Mężczyźni Kobiety Wszyscy Mężczyźni Kobiety n (%) n (%) n (%) n (%) n (%) n (%) Bez nadciśnienia tętniczego 287 (56,1) 224 (55,6) 62 (47,3) 284 (57,6) 221 (56,9) 63 (60,0) Ciśnienie tętnicze 62 (12,1) 40 (9,9) 22 (20,3) 58 (11,8) 34 (8,8) 24 (22,9) Optymalne Prawidłowe 112 (21,8) 89 (22,1) 22 (20,3) 110 (22,3) 89 (22,9) 21 (20,0) Wysokie prawidłowe 113 (22,1) 95 (23,6) 18 (16,7) 116 (22,4) 98 (25,2) 18 (17,1) Nadciśnienie tętnicze 225 (43,9) 179 (44,4) 46 (42,6) 209 (42,4) 167 (43,1) 42 (40,0) Okres I 148 (28,9) 115 (28,5) 33 (30,7) 151 (30,6) 120 (30,9) 31 (29,5) Okres II 52 (10,2) 44 (10,9) 8 (7,4) 43 (8,7) 34 (8,8) 9 (8,6) Okres III 25 (4,9) 20 (5,0) 5 (4,6) 15 (3,1) 13 (3,4) 2 (1,9) Podczas badania kontrolnego w 2003 roku wartości ciśnienia powyżej 140/90 mm Hg lub rozpoznane nadciśnienie tętnicze występowało łącznie u 243 osób, czyli w 47,6% badanej kohorty. W okresie obserwacji rozpoznano nadciśnienie tętnicze i włączono leczenie przeciwnadciśnieniowe u 121 osób (99 mężczyzn i 22 kobiet). Normalizację wartości ciśnień w badaniu kontrolnym uzyskano u 28,7% osób leczonych (32,3% mężczyzn i 13,0% kobiet). U pozostałych osób leczonych hipotensyjnie wartości ciśnienia tętniczego pozostały podwyższone, w tym u 15,6% osób mieściły się w okresie II nadciśnienia (14,1% mężczyzn i 27,1% kobiet), a 7,4% w okresie III nadciśnienia (8,1% mężczyzn i 4,4% kobiet) (tab. III). Różnice w zakresie skuteczności kontroli ciśnienia tętniczego w zależności od płci nie osiągnęły istotności statystycznej (p = 0,06). W grupie osób nieleczonych przeciwnadciśnieniowo po 7 latach obserwacji (n = = 368) wartości ciśnienia powyżej 140/90 mm Hg stwierdzono u 121 (32,9%) osób (99 [34,6%] mężczyzn i 22 [26,8%] kobiet, NS), w tym u 6,5% osób w okresie II nadciśnienia (6,9% mężczyzn i 4,9% kobiet, NS), a u 1,6% w okresie III nadciśnienia (1,8% mężczyzn i 1,2% kobiet, NS). W tabeli III przedstawiono rozkład grup wartości ciśnienia tętniczego u mężczyzn i kobiet, których leczono lub nie leczono hipotensyjnie do czasu badania kontrolnego. W 1996 roku wartości ciśnień tętniczych odpowiadających izolowanemu nadciśnieniu skurczowemu stwierdzono u 37 (7,2%) osób, w tym 31 (7,7%) mężczyzn i 6 (5,6%) kobiet (NS). Po 7 latach odpowiednie wartości obserwowano u 45 (8,8%) osób, w tym 32 (7,9%) mężczyzn i 13 (12,0%) kobiet (NS). Widoczna tendencja do wzrostu częstości izolowanego nadciśnienia tętniczego w czasie obserwacji, szczególnie u kobiet, nie była istotna statystycznie. Natomiast istotnie częściej izolowane skurczowe nadciśnienie tętnicze występowało w grupie osób Tabela III. Rozkład grup wartości ciśnienia tętniczego u mężczyzn i kobiet leczonych lub nieleczonych hipotensyjne w badaniu kontrolnym po 7 latach Table III. Distribution of blood pressure levels in men and women with and without hypertensive treatment 322 Badanie kontrolne (2003) Badanie kontrolne (2003) nieleczeni hipotensyjnie; n = 371 leczeni hipotensyjnie; n = 122 Wszyscy Mężczyźni Kobiety Wszyscy Mężczyźni Kobiety n (%) n (%) n (%) n (%) n (%) n (%) Bez nadciśnienia tętniczego 250 (67,1) 188 (65,4) 60 (73,2) 35 (28,7) 32 (32,3) 3 (13,0) Ciśnienie tętnicze Optymalne 54 (14,4) 30 (10,1) 24 (29,3) 5 (4,1) 5 (5,1) Prawidłowe 100 (26,9) 79 (27,3) 21 (25,6) 10 (8,2) 10 (10,2) Wysokie prawidłowe 96 (25,8) 81 (28,0) 15 (18,3) 20 (16,4) 17 (17,1) 3 (13,0) Nadciśnienie tętnicze 121 (32,9) 99 (34,6) 22 (26,8) 87 (71,3) 67 (67,7) 20 (87,0) Okres I 91 (24,8) 74 (25,9) 17 (20,7) 59 (48,3) 45 (45,4) 14 (60,9) Okres II 24 (6,5) 20 (6,9) 4 (4,9) 19 (15,6) 14 (14,1) 5 (21,7) Okres III 6 (1,6) 5 (1,8) 1 (1,2) 9 (7,4) 8 (8,1) 1 (4,4)

5 Jerzy Bellwon i wsp. Występowanie i skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego starszych (według mediany wieku) w badaniu kontrolnym, u 21 osób (10,4%) w grupie osób starszych i u 9 osób (4,8%) w grupie osób młodszych, p < 0,05. W badaniu wyjściowym elektrokardiograficzne cechy przerostu mięśnia lewej komory nie występowały u żadnej z badanych osób. W badaniu kontrolnym cechy przerostu mięśnia lewej komory w EKG stwierdzono u 31 (7,6%) mężczyzn, 20 (7,9%) w grupie starszych i 11 (4,7%) w grupie młodszych mężczyzn (NS). U kobiet w badaniu kontrolnym, podobnie jak w badaniu wyjściowym, nie obserwowano elektrokardiograficznych cech przerostu mięśnia lewej komory. Spośród 31 osób z cechami przerostu lewej komory w EKG 23 leczyły się hipotensyjnie, spośród pozostałych 8 osób u 2 wartości ciśnienia w badaniu kontrolnym mieściły się w kategorii wysokiego prawidłowego, a u pozostałych 6 zaliczały się do kategorii okresu I i II nadciśnienia tętniczego. Dyskusja Stwierdzona w opisywanym badaniu częstość nadciśnienia tętniczego wynosząca 47,6% jest podobna jak w poprzednich badaniach autorów [7, 9]. Nieco częstsze występowanie wysokich wartości ciśnienia w kategoriach nadciśnienia zaobserwowano w badaniu EUROASPIRE II, gdzie wynosiło ono średnio 51% [4]. Wartość ta w 15 krajach europejskich biorących udział w badaniu wynosiła 36 63%, a w 4 ośrodkach krakowskich reprezentujących w tym badaniu Polskę 48%. Badanie EUROASPIRE obejmowało nieco inną populację pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby wieńcowej, ale podobnie jak w badaniu autorów niniejszej pracy dane gromadzono na podstawie jednorazowej wizyty, dlatego częstości podwyższonych wartości ciśnień są nieco zawyżone. W obu badaniach podobnie często (20 25%) występowały znacznie podwyższone wartości ciśnienia w kategorii nadciśnienia okresu II i III. W innych polskich badaniach epidemiologicznych częstość nadciśnienia tętniczego jest również podobna. W badaniu WHO MONICA Polska (Multinational MONItoring of trends and determinants in CArdiovascular disease) nadciśnienie stwierdzono u 37,5% mężczyzn w Warszawie i u 37,8% w dawnym województwie tarnobrzeskim, a u kobiet odpowiednio u 30,9% i u 34,4% [12]. W nowszym badaniu PENT [13] przeprowadzonym, podobnie jak w prezentowanej pracy, w populacji pacjentów podstawowej opieki zdrowotnej odsetek osób z nadciśnieniem tętniczym wynosił 45% u mężczyzn i 44% u kobiet. W badaniu autorów wartości te wynosiły odpowiednio 51% i 43%. Nieco korzystniejsze wyniki zaobserwowano w badaniu NATPOL III PLUS, w którym stwierdzono nadciśnienie tętnicze u około 30% dorosłych Polaków, co może być wynikiem zastosowanej metody [6]. W opisywanym w niniejszej pracy badaniu zaobserwowano dobrą kontrolę ciśnienia tętniczego u 28,7% leczonych hipotensyjnie pacjentów. Jest to wynik wyraźnie lepszy niż we wcześniejszych obserwacjach w Polsce, gdzie kontrola ta wahała się w zakresie 4 15% [7, 13, 14]. Odsetek ten jest już porównywalny z uzyskiwanymi w Stanach Zjednoczonych czy krajach Europy Zachodniej. W badaniu EUROASPIRE II częstość skutecznej kontroli ciśnienia tętniczego wyniosła średnio 49%, a w ośrodkach krakowskich 52%. Już na początku lat 90. XX wieku w narodowym raporcie Nilsson i wsp. przedstawiali wyniki z 128 ośrodków ze Szwecji stwierdzające dobrą kontrolę ciśnienia tętniczego u 40% leczonych pacjentów. Uznali oni taki wynik za niewystarczający [15]. Tym bardziej musi budzić niepokój, że ponad 2/3 leczonych pacjentów ma nadal zbyt wysokie ciśnienie tętnicze, w tym u ponad 20% pacjentów są to wartości w okresie II i III. Poza tym konsekwentnie w kolejnych badaniach epidemiologicznych w Polsce stwierdza się znaczny odsetek osób z nierozpoznanym nadciśnieniem tętniczym w prezentowanym badaniu u prawie 1/3 osób bez rozpoznanego wcześniej nadciśnienia tętniczego obserwowano wartości ciśnienia powyżej 140/90 mm Hg. Szczególnie niekorzystny jest fakt, że aż 8,1% z nich miało ciśnienie upoważniające do rozpoznania nadciśnienia tętniczego okresu II lub III. Różnice w zakresie kontroli ciśnienia tętniczego u leczonych mężczyzn i kobiet nie osiągnęły istotności statystycznej, chociaż wydaje się, u kobiet leczących się przeciwnadciśnieniowo w większości udaje się uzyskać niepełną kontrolę z wartościami ciśnień głównie w kategorii nadciśnienia okresu I. Natomiast u mężczyzn częściej niż u kobiet udaje się uzyskać pełną kontrolę nadciśnienia, ale jednocześnie większy jest odsetek mężczyzn z wysokimi wartościami ciśnienia tętniczego (w okresie II i III). Znaczna częstość bardzo wysokich wartości ciśnienia tętniczego u mężczyzn niewątpliwie wpłynęła na stosunkowo wysoką częstość elektrokardiograficznych cech przerostu mięśnia lewej komory (LVH, left ventricular hypertrophy). Warto przypomnieć, że LVH jako powikłanie narządowe wyprzedza objawy kliniczne, które silnie oraz niezależnie korelują z występowaniem powikłań nadciśnienia tętniczego [16, 17]. W badaniu Framingham Heart Study częstość cech LVH w EKG u mężczyzn wynosiła 2 4,5% i zależała zarówno od skuteczności kontroli nadciśnienia, jak też od odsetka osób z nadciś- 323

6 nadciśnienie tętnicze rok 2004, tom 8, nr 5 nieniem otrzymujących leczenie hipotensyjne [18]. Brak cech LVH w EKG u kobiet może do pewnego stopnia wynikać z ich mniejszej liczebności w badaniu autorów niniejszej pracy, z nieco niższych wartości ciśnienia tętniczego oraz zastosowania tylko elektrokardiograficznych kryteriów Sokolowa-Lyona do oceny LVH. Zastosowanie także kryteriów Cornell, a przede wszystkim badania echokardiograficznego z pewnością poprawiłoby czułość i specyficzność rozpoznania LVH [19]. Badanie autorów po raz kolejny potwierdza obserwacje, że leczenie hipotensyjne jest często nieefektywne, prawdopodobnie na skutek braku optymalnego zwiększania dawek leków i nieregularnego ich stosowania. Niedostateczna częstość rozpoznania i kontroli nadciśnienia tętniczego jest problemem występującym nie tylko w naszym kraju. W wielu badaniach podkreśla się rolę współpracy lekarza z pacjentem oraz znaczenie edukacji chorego w zastosowanie się do zalecanej terapii [15, 20]. Aby przestrzegać wymogów leczenia trwającego całe życie, pacjenci muszą znać i rozumieć postępujący charakter choroby i mieć świadomość wielkości ryzyka powikłań narządowych i ich konsekwencji. Wnioski Przedstawione wyniki wskazują na utrzymujące się stale wysokie rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego w populacji polskiej. Częstość rozpoznawania nadciśnienia tętniczego jest nadal niezadowalająca. Natomiast stopień kontroli rozpoznanego i leczonego nadciśnienia, mimo że nadal jest stosunkowo niski, wydaje się powoli wzrastać. Podziękowania Autorzy dziękują lek. Barbarze Potyrze i Jadwidze Wiśniewskiej oraz wszystkim pracownikom Poradni PUS PORTUS w Gdańsku za pomoc w zbieraniu danych. Streszczenie Wstęp Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze prowadzi do licznych powikłań naczyniowo-mózgowych, sercowych i nerkowych. Zapobieganie, wczesne rozpoznanie oraz leczenie nadciśnienia tętniczego mogą w istotny sposób ograniczyć wystąpienie tych powikłań. Celem niniejszej analizy była ocena zmian rozkładu ciśnienia tętniczego oraz częstości występowania i skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego w prospektywnej 7-letniej obserwacji kohorty pracowników Portu Gdańskiego. Materiał i metody Badaniem objęto 511 osób z badań okresowych pracowników Portu Gdańskiego, u których w wywiadzie nie stwierdzono objawów chorób sercowo-naczyniowych o podłożu miażdżycy. Grupa badanych składała się z 403 mężczyzn w wieku lat (średnio 44,9 ± 9 lat, mediana 45 lat) oraz 108 kobiet w wieku lat (średnio 44,1 ± 7 lat, mediana 43 lat). Badanie obejmowało wywiad, wykonanie pomiarów ciśnienia tętniczego po 10-minutowym odpoczynku oraz standardowego spoczynkowego EKG. Badanie przeprowadzono dwukrotnie w odstępie 7 lat. Wyniki W badaniu wyjściowym średnie wartości SBP wyniosły 132,3 ± 20 mm Hg (133,8 ± 20 mm Hg u mężczyzn i 126,9 ± 20 mm Hg u kobiet, p < 0,005), a DBP 84,1 ± 12 mm Hg (84,5 ± 12 mm Hg u mężczyzn i 82,7 ± 12 mm Hg u kobiet, NS). Po 7 latach średnie wartości SBP wynosiły 135,4 ± 19 mm Hg (136,3 ± 18 mm Hg u mężczyzn i 132,4 ± 20 mm Hg u kobiet, NS), a DBP 85,8 ± 11 mm Hg (86,5 ± ± 11 mm Hg u mężczyzn i 83,2 ± 11 mm Hg u kobiet, p < 0,01). Nie stwierdzono istotnych zmian w rozkładzie wartości ciśnienia tętniczego na poszczególne kategorie. W okresie obserwacji nadciśnienie tętnicze rozpoznano i leczono u 122 osób (99 mężczyzn i 22 kobiet). Prawidłowe wartości ciśnień uzyskano u zaledwie 28,7% osób leczonych (32,3% mężczyzn i 13,0% kobiet, NS). W badaniu wyjściowym wartości ciśnień tętniczych odpowiadające izolowanemu nadciśnieniu skurczowemu obserwowano u 37 (7,2%) osób, 31 (7,7%) mężczyzn i 6 (5,6%) kobiet, NS. Po 7 latach odpowiednie wartości obserwowano u 45 (8,8%) osób, 32 (7,9%) mężczyzn i 13 (12,0%) kobiet (NS). W badaniu kontrolnym cechy przerostu mięśnia lewej komory w EKG stwierdzono u 31 (7,6%) mężczyzn, 20 (7,9%) w grupie starszych i 11 (4,7%) w grupie młodszych mężczyzn (NS). U kobiet w badaniu wyjściowym, jak i kontrolnym nie obserwowano elektrokardiograficznych cech przerostu mięśnia lewej komory. Wnioski Częstość nierozpoznanego nadciśnienia tętniczego jest nadal wysoka. Natomiast wydaje się, że stopień kontroli rozpoznanego i leczonego nadciśnienia w Polsce powoli wzrasta. słowa kluczowe: nadciśnienie tętnicze, częstość występowania, skuteczność terapii Nadciśnienie Tętnicze 2004, tom 8, nr 5, strony

7 Jerzy Bellwon i wsp. Występowanie i skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego Piśmiennictwo 1. Kannel W.B. Blood pressure as a cardiovascular risk factor: prevention and treatment. JAMA 1996; 275: European guidelines on cardiovascular disease prevention in clinical practice. Eur. J. Cardiovascular Prevention and rehabilitation 2003; 10 (supl. 1): S1 S World Health Organization-International Society of Hypertension Guidelines for the Management of Hypertension. Guidelines Subcommittee. J. Hypertens. 1999; 17: EUROASPIRE II Study Group Lifestyle and risk factor management and use of drug therapies in coronary patients from 15 countries Principal results from EUROASPIRE II Euro Heart Survey Programme. Eur. Heart J. 2001; 22: Rywik S. Epidemiologia nadciśnienia tętniczego z uwzględnieniem badań prowadzonych w Polsce. Pol. Arch. Med. Wewn. 2001; 105 (supl.): Zdrojewski T., Bandosz P., Szpakowski P. i wsp. Ocena wybranych problemów dotyczących rozpowszechnienia i terapii nadciśnienia tętniczego tętniczego w Polsce na podstawie badania NATPOL III PLUS. W: Więcek A., Kokot F. (red.). Postępy w nefrologii i nadciśnieniu tętniczym. Tom II. Medycyna Praktyczna, Kraków Grzybowski A., Bellwon J., Gruchała M., Stolarczyk Ł., Popaszkiewicz J., Sobiczewski W., Rynkiewicz A. Effectiveness of hypertension treatment assessed by blond pressure level achived in primary care setting in Poland. Blood Pressure 2003; 12: Stanowisko Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym. Nadciśnienie Tętnicze 2003; 7 (supl. A): A1 A Bellwon J., Siebert J., Jagodziński P., Rykaczewski A., Dubowik M., Rynkiewicz A. Kumulacja czynników ryzyka choroby wieńcowej w nadciśnieniu tętniczym. Nadciśnienie Tętnicze 1998; 2: Stanowisko Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym. Nadciśnienie Tętnicze 2000; 4 (supl. B): B1 B Sokolow M., Lyon T. The ventricular complex in left ventricular hypertrophy as obtained by unipolar precordial and limbs leads. Am. Heart J. 1949; 38: The WHO MONICA Project Geographical variation in the major risk factors of coronary heart disease in men and women. World Health Statis. Q. 1987; 10, 2: Polakowska M., Piotrowski W., Włodarczyk P., Broda G., Rywik S. Program epidemiologiczny oceniający częstość nadciśnienia tętniczego tętniczego Polsce w populacji osób dorosłych badanie PENT. Nadciśnienie Tętnicze 2002; 6: Szczęch R., Bieniaszewski L., Furmański J., Narkiewicz K., Krupa-Wojciechowska B. Ocena częstości, świadomości i skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego wśród uczestników akcji mierz ciśnienie raz w roku. Nadciśnienie Tętnicze 2000; 4: Nilsson P., Anderson P.E., Schwan A., Ostlind B., Malmborg R., Lithell H. Cardiovascular pisk factors in trested hypertensives a nation wide, cross sectional study in Sweden. J. Intern. Med. 1993; 233: Chambers J. Left ventricular hypertrophy. BMJ 1995; 311: Koren M.J., Devereux R.B., Casale P.N. i wsp. Relation of left ventricular mass and geometry to morbidity and mortality In uncomplicated essential hypertension. Ann. Intern. Med. 1991; 114: Mosterd A., D Agostino R., Silbershatz H. i wsp. Trends in prevalence of hypertension, antihypertensive theraphy and left ventricular hypertrophy from 1950 to N. Engl. J. Med. 1999; 340: Levy D., Salomon M., D Agostino R. i wsp. Prognostic implications of baseline echocardiographic features and their serial changes in subjects with left ventricular hypertrophy. Circulation 1994; 90: Strasser T. Assesing the quality and effests of hypertension control In population. J. Hum. Hypertens. 1966; supl. 3: S1 S8. 325