III SA/Gl 2676/10 Gliwice, 28 czerwca 2011 WYROK

Transkrypt

1 III SA/Gl 2676/10 Gliwice, 28 czerwca 2011 WYROK Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Sędziowie Sędzia WSA Mirosław Kupiec (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant St. sekr. sąd. Beata Mahlhofer, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę. UZASADNIENIE 1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] [...] Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r., nr [...], skierowaną do "A" Sp. z o.o. z siedzibą w K. (zwaną dalej Spółką), a dotyczącą określenia nadwyżki naliczonego podatku od towarów i usług nad podatkiem należnym za miesiąc maj 2009 r. do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 60 dni w wysokości [...] zł. 2. Spółka złożyła deklarację VAT - 7 za miesiąc maj 2009 r. wskazując, iż wysokość powyższej nadwyżki wynosiła [...] zł i podlegała zwrotowi w terminie 60 dni. 3. Naczelnik [...] [...] Urzędu Skarbowego w S. postanowieniem z dnia [...] r. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie podatku od towarów i usług za ten okres rozliczeniowy. 4. Po przeprowadzeniu postępowania organ, na podstawie art , art a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm., zwanej dalej O.p.) oraz art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., zwanej dalej u.p.t.u. z 2004 r.), decyzją z dnia [...] r. określił wysokość nadwyżki za miesiąc maj 2009 r. do zwrotu w terminie 60 dni w kwocie [...] zł W uzasadnieniu stwierdził, że Spółka w złożonej deklaracji VAT 7, po jej korektach z dnia [...] r. i dnia [...] r., zawyżyła nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika o [...] zł Opisując stan faktyczny sprawy wskazał, że Spółka w maju 2009 r. dostarczała towar na rzecz podmiotu czeskiego "B" s.r.o. z siedzibą w Czechach na łączną kwotę [...] zł, co wynikało z 18 faktur VAT. Na dokumentach widniał numer identyfikacyjny nabywcy [...]. Dostawy te zostały wykazane w deklaracji jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów ze stawką 0 %. Ustalił też, w oparciu o polską aplikację VIES, że podatnik o powyższym numerze NIP przestał być podmiotem aktywnym dla transakcji wewnątrzwspólntowej z dniem [...] r. oraz że Spółka w trakcie kontroli przedstawiła wydruk weryfikacji numeru identyfikacji podatkowej z dnia [...] r. potwierdzający na ten dzień aktywność podmiotu czeskiego. Poza tym organ zauważył, że w trakcie postępowania podatkowego Spółka złożyła jeszcze oświadczenie z dnia [...] r., w którym wyjaśniła, że weryfikacja aktywności numeru była sprawdzana na stronie internetowej Ministerstwa Finansów w dniu [...] r. i że

2 podany numer w tym dniu był aktywny. Dalej organ zaznaczył, że w dniu [...] r. wpłynął do niego od czeskiego organu podatkowego urzędowy formularz SCAC 2004, z którego wynikało, że Spółka "B" s.r.o. nie kontaktuje się z czeską administracją, nie składa deklaracji podatkowych, nie odpowiada również na wezwania, w miejscu prowadzenia działalności nie jest dostępna, a także że rejestracja dla celów VAT została unieważniona "z urzędu" z dniem [...] r W związku z tym organ uznał transakcje dokonane pomiędzy "B" s.r.o., a Spółką po [...] r., za krajowe dostawy towaru i stwierdził, że Spółka zaniżyła wartość dostawy towarów na terytorium kraju opodatkowanej stawką 22% o kwotę netto [...] zł oraz o kwotę podatku VAT [...] zł oraz zawyżyła wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o kwotę [...] zł, czym naruszyła art. 13 ust. 2, art. 22 ust. 1 pkt 1, art. 41 ust. 1 u.p.t.u. z 2004 r. 5. W odwołaniu z dnia [...] r. pełnomocnik Strony zarzucił naruszenie: 1/ art. 13 ust. 1 i art. 42 u.p.t.u. z 2004 r. poprzez błędną interpretacje, art. 27 i art. 22 rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz.U.UE.L , zwanego dalej rozporządzeniem nr 1798/2003) poprzez brak jego zastosowania oraz art. 2 Konstytucji RP poprzez złamanie zasady sprawiedliwości, tj. przerzucenie odpowiedzialności za brak aktualnych danych w systemie VIES na podatnika oraz 2/ art. 121 i art. 122 O.p poprzez nie uwzględnienie wszystkich okoliczności istotnych dla sprawy, w szczególności nie uwzględnienie dowodów potwierdzających fakt zarejestrowania nabywcy towarów w dniu dokonania transakcji jak i dnia [...] r. potwierdzonych na stronie internetowej VIES, tj. zasady zaufania do organów podatkowych, a przede wszystkim zasady prawdy obiektywnej oraz art i art. 191 O.p. poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów oraz nie zebranie i nie rozpatrzenie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego Uzasadniając swoje stanowisko wyjaśnił, iż Spółka dokonała w miesiącu maju 2009 r. wewnatrzwspólnotowej dostawy towaru na rzecz firmy "B" s.r.o. z siedzibą Czechach, przy czym aktywność numeru VAT-UE tej firmy była sprawdzana na początku współpracy wielokrotnie poprzez stronę internetowa systemu VIES. Dalej podkreślił, iż opisana strona jest oficjalną stroną Komisji Europejskiej administrowaną przez Ministerstwo Finansów - Biuro Wymiany Informacji Podatkowej Polski i służy uzyskaniu potwierdzenia aktywności numeru VAT danego podmiotu zgodnie z art. 27 rozporządzenia nr 1798/2003. Pełnomocnik zaakcentował, iż w dniu [...] r. dokonano aktywności numeru VAT-UE firmy "B" s.r.o. z siedzibą Czechach w związku z fakturami VAT wystawionymi w miesiącu maju 2009 r Zarzucił organowi pierwszej instancji, iż w czasie postępowania podatkowego nie sprawdził prawidłowość wydruku z dnia [...] r. poprzez sprawdzenie jakiego dnia państwo Członkowskie UE, czyli Czechy, dokonały wyrejestrowania firmy "B" s.r.o. w systemie VIES od dnia [...] r. i czy było możliwe uzyskanie w dniu [...] r. potwierdzenia aktywności numeru VAT UE przypisanego do tej czeskiej spółki. Zdaniem pełnomocnika stanowisko organu podatkowego wskazuje, iż system VIES jest całkowicie bezużyteczny, a ponadto przerzuca odpowiedzialność za zaniedbania danego kraju w zakresie aktualizacji właściwych rejestrów na obywatela, co stoi w sprzeczności z art. 2 Konstytucji RP Stwierdził, iż organ podatkowy powinien zażądać oryginału potwierdzenia aktywności "B" s.r.o. w systemie VIES z dnia [...] r. oraz wnieść do państwa członkowskiego Czech wniosek o udzielenie informacji z jakim dniem dokonano unieważnienia rejestracji VAT przedmiotowej spółki w systemie VIES, co umożliwiłoby ustalenia czy istniała możliwość wydrukowania w dniu [...] r. aktywności podatnika VAT-EU, tj. "B" s.r.o.

3 5.4. Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska pełnomocnik przywołał wyrok z dnia 14 października 2009 r. Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Opolu (I SA/Op 282/09), a do odwołania dołączył kopie wydruku ze strony internetowej z dnia [...] r. i [...] r., potwierdzone przez notariusza za zgodność z okazanym dokumentem. 6. Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji Organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji wyjaśnił, że z art. 13 ust. 1 i 2 u.p.t.u. z 2004 r. wynika, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1/ podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, 2/ osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innym niż terytorium kraju, 3/ podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą, 4/ podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu Przedstawiając te przypadki wewnątrzwspólnotowej dostawy ze względu na nabywcę podkreślił, że dostawa przez Spółkę na rzecz podmiotu czeskiego "B" s.r.o. dokonana w maju 2009 r. nie miała charakteru dostawy wewnątrzwspólnotowej w rozumieniu art. 13 u.p.t.u. z 2004 r., albowiem rejestracja tej spółki dla celów VAT została unieważniona z urzędu z dniem [...] r. Tym samym w momencie dokonywania przedmiotowych dostaw nie była podatnikiem podatku od wartości dodanej (osobą prawną nie będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej) zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (tu Czechy). Ponadto przedmiotowa dostawa nie obejmowała ani wyrobów akcyzowych ani nowych środków transportu, co zdaniem organu uzasadniało uznanie jej za dostawę krajową Organ odwoławczy wyjaśnił, iż na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. z 2004 r. miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy, a w niniejszej sprawie miejscem, w którym towary znajdowały się w momencie rozpoczęcia transportu do nabywcy było terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - miejsce załadowania Zawiercie. Organ podatkowy podtrzymał stanowisku organu pierwszej instancji, zgodnie z którym przedmiotowa dostawa towarów powinna być wykazana w rozliczeniu podatku od towarów i usług za maj 2009 r. jako krajowa i powinna zostać opodatkowana stawką 22%.

4 6.4. Dyrektor Izby Skarbowej w K. odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu stwierdził, że zgodnie z art. 27 ust. 4 rozporządzenia nr 1798/2003 właściwe organy Państwa Członkowskiego zapewniają, aby osoby biorące udział w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub świadczeniu usług mogły uzyskać potwierdzenie ważności numeru identyfikacyjnego dla potrzeb podatku VAT każdej określonej osoby. Organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami oficjalnymi podmiotami upoważnionymi przez Ministra Finansów do potwierdzenia zidentyfikowania lub nie zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jest biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego Dalej podkreślił, że potwierdzenie numerów identyfikacyjnych przez podatników odbywa się za pomocą jednostek administracyjnych, natomiast strona internetowa Komisji Europejskiej, na którą powołała się Spółka, została uruchomiona dodatkowo i ma na celu poszerzenia dostępu podatników dokonujących dostaw wewnątrzwspólnotowych do możliwości weryfikacji numerów VAT swoich kontrahentów. Organ drugiej instancji zaakcentował, że zawarte na tej stronie informacje - jako, iż mogą nie być pozbawione błędów, co wynika z dołączonej informacji - nie dają prawa do zwolnienia dostaw wewnątrzwspólnotowych z podatku od towarów i usług Organ odwoławczy uznał twierdzenia pełnomocnika, że posiadane przez Spółkę wydruki ze strony internetowej potwierdzają fakt aktywności numeru identyfikacyjnego kontrahenta z Czech do dnia [...] r., za nieuzasadnione. Stwierdził, że skoro wyrejestrowanie podatnika VAT nastąpiło w przedmiotowej sprawie przed dokonaniem transakcji, to posiadany przez Stronę wydruk z datą sporządzenia po dokonaniu transakcji nie może być uznany za dokument potwierdzający aktywność używanego przez kontrahenta numeru VAT Dyrektor Izby Skarbowej w K. stanął na stanowisku, iż w zgromadzonym materiale dowodowym nic nie wskazuje na to, że Państwo Członkowskie - Czechy nie uaktualniało na bieżąco aplikacji VIES, albowiem data końca aktywności "B" s.r.o. jest taka sama jak data dokonania zmiany w aplikacji na co wskazuje znajdujący się w aktach sprawy wydruk polskiej aplikacji VIES. Organ ponownie wyjaśnił, że uzyskanie danych na temat zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych ze strony internetowej prowadzonej przez Komisję Europejską jest obarczone, jak wynika z zamieszczonych tam informacji, ryzykiem błędu, a zatem skoro Spółka pomimo takiego ryzyka nie wystąpiła, w trybie art. 97 ust. 17 u.p.t.u. z 2004 r., do właściwego dla siebie naczelnika urzędu skarbowego lub biura wymiany informacji o podatku VAT o potwierdzenie numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta z innego państwa członkowskiego, to nie dochowała wymogów należytej staranności przy identyfikowaniu danych niezbędnych dla prawidłowego dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zdaniem organu w związku z powyższym nie może być mowy o przerzuceniu odpowiedzialności na Spółkę, zatem zarzut naruszenia przepisów Konstytucji RP był również chybiony Organ wyjaśnił również, iż nie wystąpił do Spółki o przedłożenie oryginału dokumentu potwierdzającego aktywność "B" s.r.o. w dniu [...] r., albowiem w aktach sprawy znajdowała się kserokopia tego dokumentu, potwierdzona za zgodność z oryginałem. 7. W skardze z dnia [...] r. pełnomocnik podniósł te same zarzuty, co w odwołaniu Odnosząc się do twierdzeń organu odwoławczego, zakwestionował stanowisko o braku należytej staranności w działaniu Spółki. Zdaniem pełnomocnika każdy z podatników dokonując sprawdzenia aktywności numeru VAT-UE swego kontrahenta na stronie VIES, administrowanej przez polskie Ministerstwo Finansów, może być przekonany, iż dokonał należytej staranności w celu weryfikacji swego odbiorcy jako podatnika VAT-UE. Pełnomocnik podkreślił, że system VIES jest spełnieniem obowiązku nałożonego w art. 27 rozporządzenia nr 1798/2003. Wskazał, że samo Ministerstwo Finansów na swoich stronach

5 internetowych w dziale podatki wydało w dniu 20 lutego 2004 r. komunikat stwierdzający, że na stronie internetowej Komisji Europejskiej możliwe jest dokonanie potwierdzenia (zweryfikowania) numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej, a osoba zainteresowana dokonaniem potwierdzenia numeru VAT musi wprowadzić jedynie kod państwa kontrahenta oraz podać jego numer VAT, w odpowiedzi na zapytanie udzielana jest odpowiedź: Tak - podany numer jest ważny w danym momencie lub NIE podany numer jest nieważny w danym momencie. 8. W odpowiedzi na skargę z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. wnosił o oddalenie skargi argumentując tak jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. 9. Na rozprawie dnia 28 czerwca 2011 r. pełnomocnik Strony skarżącej wnosił i wywodził jak w skardze. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje: 10. Skarga nie jest zasadna. 11. Stan prawny sprawy dotyczący zachowania warunków wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów przedstawia się następująco Przepisy wspólnotowe W pkt (10) i (11) Preambuły Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L z póżn. zm., zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE) postanowiono (podkreślenia i pogrubienia Sądu), że: - w okresie przejściowym wewnątrzwspólnotowe transakcje dokonywane przez podatników innych niż podatnicy zwolnieni, należy opodatkowywać w państwach członkowskich przeznaczenia według stawek i na warunkach określonych przez te państwa członkowskie oraz - należy również opodatkowywać w państwach członkowskich przeznaczenia wewnątrzwspólnotowe nabycia o pewnej wartości dokonywane przez podatników zwolnionych lub osoby prawne niebędące podatnikami, niektóre wewnątrzwspólnotowe transakcje sprzedaży wysyłkowej oraz dostawy nowych środków transportu na rzecz osób fizycznych lub podmiotów zwolnionych lub niebędących podatnikami, według stawek i na warunkach określonych przez te państwa członkowskie, o ile takie transakcje, ze względu na brak przepisów szczególnych, mogłyby spowodować znaczące zakłócenia konkurencji między państwami członkowskimi Według art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE: Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Natomiast stosownie do ust. 2 tego artykułu: Poza dostawami, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

6 a) dostawy nowych środków transportu wysyłanych lub transportowanych do nabywcy do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dla podatników lub osób prawnych niebędących podatnikami, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, lub na rzecz każdej innej osoby niebędącej podatnikiem; b) dostawy wyrobów podlegających akcyzie, wysyłanych lub transportowanych do nabywcy do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane na rzecz podatników lub osób prawnych niebędących podatnikami, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów innych niż wyroby podlegające akcyzie nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, jeżeli wysyłka lub transport tych wyrobów odbywa się zgodnie z art. 7 ust. 4 i 5 lub art. 16 dyrektywy 92/12/EWG; c) dostawy towarów polegające na przemieszczeniu towarów do innego państwa członkowskiego, które byłyby objęte zwolnieniami przewidzianymi w ust. 1 oraz w lit. a) i b), gdyby zostały dokonane na rzecz innego podatnika Jak stanowi art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE: Zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (przepis art. 138 znajduje się w Rozdziale 4 uwaga Sądu) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć Z regulacji tych wynika, że prawodawca wspólnotowy uwzględniając specyfikę podatku od towarów i usług, tj. że transakcji dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego - z jednej strony, odpowiadać może transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - z drugiej strony i że opodatkowanie każdej z tych transakcji (czynności), raz w państwie dostawy i drugi raz w państwie nabycia towaru, musiałoby prowadzić do podwójnego obciążenia podatkowego jednej i tej samej transakcji dotyczącej tego samego towaru, zawarł w art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE adresowaną do państw członkowskich zasadę, według której obowiązane są one zwolnić od podatku dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej nie będącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Przewidziane w tymże przepisie zwolnienie z tytułu dostawy towarów z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa wchodzącego w skład Wspólnoty stanowi konstrukcyjny element zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, pozwalający na zachowanie zasady opodatkowania dostawy towarów w kraju ich konsumpcji Natomiast uwzględniając treść przepisu art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE samym państwom członkowskim pozostawiono ustalenie warunków tego zwolnienia, których celem ma być zapewnienie jego prawidłowego i prostego stosowania oraz zapobieżenie możliwości uchylania się od opodatkowania, jego unikania lub jakichkolwiek nadużyć w tym zakresie Przepisy krajowe Zgodnie z art. 13 ust. 1 u.p.t.u. z 2004 r.:

7 Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust Natomiast w myśl ust. 2 tego artykułu: Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu Poza tym stosownie do art. 42. ust. 1 u.p.t.u. z 2004 r.: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem że: 1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; 2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Według ust. 2 tego artykułu: Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie: 1) nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4; 2) dokonującego dostawy - w przypadku, o którym mowa w art Natomiast według art. 97 ust. 17 u.p.t.u. z 2004 r.: Na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania określonego

8 podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, o którym mowa w art. 15, jak i osoba prawna, która nie jest takim podatnikiem, mający interes prawny w złożeniu wniosku. Dalej przepis art. 97 ust. 18 u.p.t.u. z 2004 r. stanowi, że: Wniosek, o którym mowa w ust. 17, składa się na piśmie, faksem lub telefonicznie albo pocztą elektroniczną. Natomiast przepis art. 97 ust. 19 u.p.t.u. z 2004 r. ma brzmienie: Biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na piśmie, faksem lub telefonicznie albo pocztą elektroniczną Z przepisów krajowych wynika, że zwolnienie od opodatkowania czynności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jakie wyrażone zostało w art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE swoją odpowiednią regulację znalazło w art. 42 u.p.t.u. z 2004 r., przewidującym wprawdzie, że czynność taka opodatkowaniu podlega, to jednakże przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 0%. Prowadzi to do tego, że efektywne opodatkowanie dostawy towarów następuje w kraju ich konsumpcji przy jednoczesnym zachowaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego po stronie dostawcy. Jednak ustawodawca krajowy zastosowanie "zerowej" stawki podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ustawodawca krajowy uzależnił między innymi od tego (ust. 1 pkt 1), że podatnik musi dokonać dostawy na rzecz takiego nabywcy, który posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podać ten numer oraz swój numer na fakturze stwierdzającej dostawę. W ten sposób nabywca zostaje "zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólntowej", jak stanowi przepis art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 u.p.t.u. z 2004 r., który ustala warunki uznania danej czynności za wewnątrzwspólntową dostawę towarów. Tylko wówczas istnieje gwarancja takiego opodatkowania w kraju nabywcy i kontroli takiej transakcji przez oba państwa właściwe dla określonych stron danej czynności. Stawiając powyższe warunki ustawodawca krajowy zawarł też w art. 97 ust u.p.t.u. z 2004 r. przepisy przewidujące procedurę potwierdzania zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Uprawnienie do dokonania takiego potwierdzenia powierzył wyłącznie krajowym organom podatkowym, tj. naczelnikowi urzędu skarbowego oraz biuru wymiany informacji o podatku VAT Jeszcze raz zaznaczyć należy, że stanowiąca konstrukcyjny element podatku od wartości dodanej zasada, że efektywne opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych następuje w państwie konsumpcji poprzez opodatkowanie czynności nabycia, wymaga, aby w ramach tej konstrukcji nabywcą towaru był podmiot zarejestrowany w tym państwie jako czynny podatnik, posiadający ważny w dacie dokonania transakcji numer identyfikacyjny, bowiem tylko wówczas istnieje gwarancja takiego opodatkowania. Warunek ten ma więc charakter wymogu obiektywnego, niezależnego od wiedzy i przekonania dokonującego dostawy kontrahenta co do spełnienia się tego warunku. Błędne przekonanie dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej podatnika, że numer identyfikacyjny nabywcy wewnątrzwspólnotowego jest numerem ważnym, niezależnie od przyczyny tego błędu nie niweczy obiektywnego faktu, jakim jest brak spełnienia się warunku dokonania dostawy na rzecz nabywcy legitymującego się ważnym numerem identyfikacyjnym i zobowiązanego tym samym - w ramach wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - do opodatkowania dokonanej przez siebie czynności nabycia towaru, a więc nie niweczy tego, że podatek z

9 tytułu transakcji wewnątrzwspólnotowej nie zostaje pobrany w państwie konsumpcji. W związku z tym konsekwencją tego obiektywnego faktu (braku opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowej w kraju konsumpcji) jest wyłączenie możliwości zwolnienia z opodatkowania (zastosowania stawki 0%) takiej czynności wewnątrzwspólnotowej, która wykonana zostaje na rzecz nabywcy nie legitymującego się w danym państwie członkowskim ważnym numerem identyfikacyjnym W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się przy tym, że zgodnie z orzecznictwem ETS, dostawca może uniknąć opodatkowania według stawki 22 %, jeżeli wykaże, że działał w dobrej wierze, czyli nie miał żadnej wiedzy na temat uchylania się od obowiązków podatkowych przez zagranicznych kontrahentów. Jednakże powołanie się na tę zasadę jest możliwe tylko wtedy, kiedy dostawca wykonał wszelkie czynności, które - działając w granicach rozsądku - powinien był wykonać dla upewnienia się, że nie bierze udziału w łańcuchu czynności prowadzących do skutku przestępczego (zob. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2009 r., I FSK 1515/07, M. Pod. 2009, nr 7, s. 4; wyrok WSA w Opolu z dnia 14 kwietnia 2009 r., I SA/Op 282/09, publ W przedmiotowej sprawie z zebranych dowodów wynika, że Strona podała w wystawionych w maju 2009 r. fakturach dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0 % nieważny numer VAT-UE kontrahenta czeskiego, gdyż został on unieważniony z dniem [...] r., co zostało potwierdzone wydrukiem z aplikacji VIES i formularzem "SCAC 2004" stanowiącym wymianę informacji między czeskimi i polskimi organami podatkowymi na podstawie art. 5 i art. 19 rozporządzenia nr 1798/2003. Strona w odpowiedzi na to przedłożyła wydruki ze strony internetowej KE dotyczące nabywcy ważne na dzień [...] r. ("Tak, numer VAT aktywny"), [...] r. ("Tak, numer VAT aktywny") oraz [...] r. ("No, invalid VAT numer") wywodząc, że w maju 2009 r. podmiot ten posiadał aktywny numer identyfikacyjny VAT-UE. Takie domniemanie faktyczne oparte o ustalenia dokonane na początku miesiąca poprzedzającego sporny miesiąc i miesiąca następnego, a nie bezpośrednio przed wystawieniem faktur w maju, nie może być zaakceptowane, gdyż stoi w sprzeczności z obowiązkami nałożonymi na podatnika przez przepisy krajowe i faktami wynikającymi z dowodów zebranych przez organ podatkowy. Z regulacji krajowych wynika, że to podatnik wystawiający fakturę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy ma obowiązek podać ważny numer nabywcy. Wprawdzie ponosi z tego tytułu ryzyko związane z nieuczciwością czy też nierzetelnością kontrahenta, ale ma też techniczne możliwości weryfikacji takiego numeru przed wystawieniem stosownej faktury. Może zwrócić się do polskich organów podatkowych o identyfikację w systemie VIES. Taki wniosek może przesłać na piśmie, faksem lub telefonicznie albo pocztą elektroniczną. W taki sam sposób otrzymuje potwierdzenie. Pomocniczo może też bezpośrednio sprawdzić aktywność numeru na właściwej stronie internetowej KE. Jednak, jak wynika z zastrzeżeń zawartych na tej stronie, których treść została dołączona do skargi (k. 16 akt sądowych), KE nie ponosi odpowiedzialności za informacje uzyskane za jej pośrednictwem. Zaznacza, że celem strony internetowej jest minimalizacja zakłóceń spowodowanych błędami technicznymi i że między innymi informacje nie wpływają na żadne obowiązki nałożone na podatnika w związku z dokonywaniem dostaw wewnątrzwspólnotowych. Wystawiając kwestionowane faktury Strona nie wywiązała się ze swoich obowiązków, ponieważ nie ustaliła, czy w danej dacie numery były jeszcze aktywne. Ustalenie, że numer jest aktywny na początku miesiąca rozliczeniowego w tej sprawie nawet tego nie uczyniono - lub po jego upływie, jest niewystarczające do uznania, że do każdej dostawy wewnątrzwspólnotowej w tym miesiącu może ten numer być przypisany. Nabywca może z jednej strony stracić, a z drugiej zyskać status podatnika VAT-UE w każdym dniu miesiąca, dlatego podatnik działając we własny interesie winien ustalać ważność numeru kontrahenta przy każdej dostawie. Poza tym, jak wynika z informacji zawartej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, na co zwrócono uwagę w skardze, podawany numer jest ważny w danym momencie. 13. Zarzuty skargi nie były zasadne.

10 13.1. Organy podatkowe prawidłowo zinterpretowały przepisy art. 13 ust. 1 i art. 42 u.p.t.u. z 2004 r. i zastosowały w sprawie uznając, że nie zostały spełnione wszystkie warunki uprawniające do uznania danych czynności za dostawy wewnątrzwspólnotowe ze stawką 0 %, tylko za dostawę krajową z zastosowaniem 22 % stawki. Przedmiotem dostawy były pręty żebrowane, dlatego nie miał zastosowanie przepis art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4 u.p.t.u. z 2004 r Brak jest okoliczności faktycznych świadczących o tym, że w krajowe organy podatkowe nie zapewniły Stronie prawa dostępu przy potwierdzaniu ważności numeru VAT- UE dla kontrahenta czeskiego. Podatnik mógł występować ze stosownym wnioskiem do właściwych organów. Korzystał tylko z informacji zawartych na stronie internetowej KE, ale uzyskanych jeden raz w miesiącu poprzedzającym i miesiącu następującym po okresie rozliczeniowym, którego dotyczy sprawa. Tym samym nie zostały też naruszone przepisy art. 27 i art. 22 rozporządzeniem nr 1798/ Zdaniem Sądu zarzucany przez organy podatkowe brak należytej staranności w weryfikacji odbiorcy należy odnieść nie źródła informacji tylko częstotliwości działań zmierzających do jej uzyskania. W sprawie nie występowała sprzeczność informacji uzyskiwanych z krajowej aplikacji VIES będącej w posiadaniu organów podatkowych z informacjami widniejącymi na stronie internetowej KE, z której korzystała Strona skarżąca. Taka sprzeczność wystąpiłaby gdyby istotne dla sprawy informacje dotyczące aktywności numeru w okresie od dnia 1 do 31 maja 2009 r. ze wskazaniem poszczególnych dat, uzyskane z tych źródeł, były odmienne. Informacje z dnia [...] i [...] r. wykraczały poza ten okres, a jak Sąd zaznaczył w pkt 12 niniejszego uzasadnienia, domniemanie faktyczne przyjęte przez Stronę, że jeśli numer był aktywny w tych dniach, to również przez cały maj, nie miał podstaw prawnych i faktycznych. Był to zbyt daleko idący wniosek w szczególności w świetle ustaleń dowodowych organów podatkowych o utracie ważności numeru z dniem [...] r. Strona nie przeprowadziła skutecznego przeciwdowodu w tym zakresie, a to Ona winna wykazać istnienie ważnego numeru przy dokonywaniu poszczególnych dostaw towarów w miesiącu maju 2009 r. W sprawie nie występował brak danych administrowanych przez krajowy system VIES i na Stronę nie przerzucono odpowiedzialności z tego tytułu, dlatego nie nastąpiło naruszenie zasady sprawiedliwości określonej w art. 2 Konstytucji RP Organy podatkowe uwzględniły wszystkie okoliczności, które zdaniem Strony były istotne dla sprawy, np. wynikające z dowodów potwierdzających fakt zidentyfikowania nabywcy jako aktywnego podatnika VAT-UE w dniu [...] i [...] r., ale w świetle dowodów zebranych z urzędu, w stosunku do których strona miała prawo wypowiedzi i w oparciu o stosowne przepisy, wysnuły z tego inne wnioski, które okazały się prawidłowe. Dały temu wyraz w uzasadnieniu wydanych decyzji w pierwszej i drugiej instancji. W ten sposób nie zostały naruszone przepisy procesowe w szczególności art. 121 i art. 122 O.p. Należy zgodzić się z wnioskiem organu odwoławczego wyeksponowanym w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (str. 8), że skoro w przedmiotowej sprawie wyrejestrowanie Podatnika nastąpiło przed dokonaniem transakcji, to posiadany wydruk ze strony KE z datą sporządzenia po dokonaniu transakcji, nie mógł być uznany za dokument potwierdzający aktywność używanego przez kontrahenta numeru VAT-UE w przedmiotowej sprawie. Między innymi w ten sposób organ odwoławczy wyjaśnił znaczenie wydruku z dnia [...] r. w stosunku do faktu wyrejestrowania i dokonanych czynności w maju 2009 r. Inaczej mówiąc, aktywność numeru potwierdzona [...] r. została zakwestionowana informacją o unieważnieniu numeru od dnia [...] r., a informacja o aktywności z dnia [...] r. nie mogła odnosić się do wcześniejszych dostaw dokonanych w maju 2009 r. Słusznie też organ odwoławczy podkreślił, że w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym nic nie wskazywało na to, że czeskie organy podatkowe nie uaktualniły na bieżąco aplikacji VIES. Zasadnie wskazał przy tym, że w przedmiotowym przypadku data końca aktywności kontrahenta czeskiego była taka sama jak data dokonania zmiany w aplikacji, co wynikało z zapisów zawartych na wydruku z krajowej aplikacji VIES.

11 14. Nie znajdując, w tych warunkach, podstaw do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja ostateczna nie odpowiada przepisom prawa, stosownie do przepisu art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz ze zm.) Sąd orzekł o jej oddaleniu.