Sadzarki do ziemniaków i rozsad

Transkrypt

1 Sadzarki do ziemniaków i rozsad Sadzenie ziemniaków może odbywać się za pomocą sadzarek automatycznych i półautomatycznych. Do uzyskania wysokiego plonu, ułatwienia pielęgnacji i zbioru, sadzarki muszą spełniać kilka wymagań. Sadzarki powinny mieć możliwość regulacji szerokości międzyrzędzi. Ta szerokość jest zunifikowana i dostosowana do rozstawu kół ciągnika i wynosi 62,5 cm. Ze względu na stosowanie maszyn o większych szerokościach roboczych i cięższych ciągników, zaleca się szerokość międzyrzędzi 75 cm, a nawet 90 cm. Sadzarki powinny mieć możliwość regulacji rozstawu roślin w rzędzie (18-42 cm, co 3 cm) niezbędną do różnego rodzaju produkcji (ziemniaki jadalne, przemysłowe, sadzeniaki). Regulowana też powinna być głębokość sadzenia i grubość warstwy gleby przykrywającej sadzeniak. Po wysadzeniu, rzędy powinny być uformowane w postaci redlin, co przyczynia się do uzyskania dobrej jakości plonu. Przy sadzeniu sadzarkami automatycznymi ziemniaki powinny być pobudzone i posortowane przynajmniej na dwie frakcje. Sadzeniaki małe o średnicy ok mm i duże mm. Podczas sadzenia nieujednoliconego materiału sadzeniakowego występuje nierówna grubość przykrycia glebą i nierówne wschody. Ważnym elementem podczas sadzenia jest prędkość sadzenia (ok. 4 km/h), zbyt duża powoduje toczenie się ziemniaków w bruzdce i nierówne układanie w rzędzie. Nieprawidłowego ułożenia sadzeniaków w redlinie: - występuje nierówna grubość przykrycia glebą - nierówne układanie sadzeniaków w rzędzie

2 Sadzarki automatyczne budowane są jako tarczowe. Są to maszyny zawieszane z tarczowo-chwytakowym zespołem wysadzającym, który automatycznie wybiera pojedyncze sadzeniaki ze zbiornika. Po obróceniu się tarczy poza zbiornik, zostaje zwolniony nacisk sprężyny przytrzymującej i sadzeniak wpada do bruzdy wykonanej przez redlicę. Następnie zostaje zakryty glebą z redliną uformowaną zespołem obsypującym. Sadzarki automatyczne przenośnikowe z zespołem wysadzającym czerpakowoprzenośnikowym jedno lub dwurzędowym.

3 Czerpaki zamocowane na łańcuchu tworzą przenośnik, przesuwając się przez zbiornik wybierają sadzeniaki, przenoszą je do góry i wynoszą poza zbiornik, skąd rurą spadową doprowadzane są do bruzdy. Zespoły obsypujące mogą mieć tradycyjne obsypniki skrzydełkowe lub talerzowe. Sadzarki budowane są jako zawieszane dwu, cztero i więcej rzędowe, napęd otrzymują od koła jezdnego. Sadzarki czterorzędowe o większych zbiornikach mają możliwość współpracy z siewnikiem nawozowym. Maszyny te są półzawieszane.

4 Sadzenie ziemniaków podkiełkowanych wymaga specjalnych konstrukcji sadzarek i udziału człowieka. Są to sadzarki półautomatyczne, w których napełnianie zespołów wysadzających odbywa się ręcznie przez obsługujących maszynę. Dalszy proces sadzenia odbywa się automatycznie. Ręczne podawanie sadzeniaków zabezpiecza je przed obrywaniem kiełków w czasie wybierania (ocieraniem się o siebie i elementy maszyny) przez automatyczne zespoły wysadzające. Sadzarki półautomatyczne mają zespoły wysadzające w postaci poziomych obracających się zasobników z przegrodami, gdzie sadzeniaki umieszczane są ręcznie. Gdy przegroda znajdzie się nad przewodem zsypowym, dno odpowiedniej przegrody zasobnika uchyla się i sadzeniak trafia na dno bruzdy.

5 Sadzarki te oprócz obsługi ciągnika wymagają tyle osób obsługujących, ile rzędów roboczych posiada sadzarka. Wymagają one minimalnych prędkości roboczych, aby obsługujący zdążyli wypełniać zasobniki sadzeniakami. Sadzarka musi być wyposażona w odpowiednie siedziska dla obsługujących i pomosty do gromadzenia skrzynek z sadzeniakami. Do sadzenia ziemniaków podkiełkowanych stosuje się także sadzarki automatyczne z podwójnym szeregiem przenośników czerpakowych. Posiadają one wibratory montowane na dnie komór wysadzających. Napędzane są silnikami elektrycznymi z instalacji ciągnika, co powoduje równomierny spływ sadzeniaków na taśmę czerpakową. Posiadają również pomost roboczy służący do składowania skrzynek z podkiełkowanymi sadzeniakami. Pracownik obsługujący w czasie pracy wysypuje ziemniaki ze skrzynek na pochyłe dno zbiornika sadzarki. Sadzenie rozsady wymaga zastosowania specjalnych sadzarek półautomatycznych, które mają możliwość sadzenia roślin bezpośrednio w glebie na polu. Stosuje się je do sadzenia rozsady doniczkowanej (doniczki ziemne, torfowe, papierowe) i sadzenia roślin z bryłką ziemi z tac wielokomorowych (wielodoniczek). Często wyposażane są w dozownik wody i nawozów oraz podlewacz. Sadzarki takie przeznacza się do sadzenia wszystkich rodzajów rozsady warzyw (kapusta, seler, por, kalafior, papryka) truskawek, kwiatów, roślin w szkółkach leśnych, wikliny i wierzby energetycznej. Zespoły wysadzające tarczowe

6 to dwie elastyczne tarcze, ustawione pod kątem do siebie, aby na części obwodu stykały się ze sobą. Obsługujący wkłada sadzonki między zaciskające się tarcze korzonkiem na zewnątrz tarczy. W wyniku obrotu tarczy sadzonka zostaje przeniesiona do wykonanej przez redlicę bruzdy, następuje zasypanie sadzonki ziemią, lekkie ubicie i zwolnienie sadzonki z tarcz wysadzających. Zespoły wysadzające chwytakowe w miejsce tarcz zamontowane mają chwytaki, odchylane sprężynami a zamykane mechanicznie przez prowadnicę. Zasada działania jest taka sama jak sadzarki tarczowej. Wymiana chwytaków umożliwia różne zastosowanie sadzarki. Sadzarki te mają możliwość nawożenia i podlewania wsadzonej rośliny.