OPIS DO KONCEPCJI URBANISTYCZNO-ARCHITEKTONICZNEJ NA KOMPLEKS MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W CYTADELI WARSZAWSKIEJ

Transkrypt

1 OPIS DO KONCEPCJI URBANISTYCZNO-ARCHITEKTONICZNEJ NA KOMPLEKS MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W CYTADELI WARSZAWSKIEJ 1

2 1. Inspiracja Pomysł ulokowania planowanego Muzeum Wojska Polskiego na terenie Cytadeli Warszawskiej daje wiele możliwości zainspirowania się zarówno duchem miejsca, jak i charakterystyczną dla twierdzy - cytadeli zabudową. Tradycyjny, kwartałowy układ zabudowy narzucony przez Plan Miejscowy i warunki konkursu wydaje się być słusznym w centrum Cytadeli daje możliwość wytworzenia reprezentacyjnego placu przed Muzeum i pozostawia zarys układu historycznej zabudowy. Naszą inspiracją do kształtowania formy urbanistyczno - architektonicznej była pewna nieprzystawalność dwóch układów charakterystycznego poszarpanego obrysu murów zewnętrznych Cytadeli i prostokreślnego, kwartałowego układu w centrum Cytadeli. Obrys murów zewnętrznych wynikał z XIX - wiecznego sposobu prowadzenia obrony i z takiego kształtowania wysuniętych bastionów, by linie ostrzału prowadzone przez obrońców pokrywały swym zasięgiem całe pole przed cytadelą. Tak więc obrys murów podporządkowany był geometrycznemu modelowi prowadzenia ostrzału. Naszym pomysłem na ujawnienie w środku budynku tego rodzaju przestrzennego napięcia pomiędzy dwoma układami jest ukształtowanie geometrii wewnętrznej za pomocą kierunków ostrzałów tj. wyprowadzonych prostopadłych do murów cytadeli. 2. Koncepcja urbanistyczna Zagospodarowanie terenu Planuje się wytworzenie niewielkiego nachylenia Placu Gwardii wznoszącego się w kierunku głównego wejścia do Muzeum. Rozwiązanie to daje możliwość wprowadzenia pod płytę Placu komunikacji kołowej w ciągu ulicy Gwardii, jak również możliwość dojścia do głównego budynku Muzeum, unikając kolizji z ewentualnym ruchem samochodowym. Ulica Gwardii staje się w ten sposób dwupoziomowa, z komunikacją kołową w ograniczonym zakresie na poziomie -1 i ciągiem pieszo - rowerowym na poziomie 0 wzdłuż głównego budynku Muzeum. W otoczeniu Muzeum planuje się usytuowanie placu zabaw, strzelnicy, parku rzeźb o tematyce militarnej, sceny plenerowej dla koncertów plenerowych, prezentacji inscenizacji historycznych. Usytuowanie sceny umożliwia zarówno jej opcjonalne zadaszenie, jak i prezentację filmów o tematyce militarnej na ekranach multimedialnych zawieszonych na elewacji. Układ zabudowy Główna część Muzeum sale wystawowe zlokalizowane są pomiędzy Placem Gwardii a wschodnim murem Cytadeli. Główne wejście znajduje się na zamknięciu Placu i akcentowane jest uskokiem fasady w głąb budynku. W skrzydłach bocznych znajdują się funkcje towarzyszące Muzeum (pracownie naukowe, biblioteka, pomieszczenia dyrekcji i administracji, pokoje gościnne, zespół pracowni konserwatorskich, zaplecze techniczne i gospodarcze) i mają one osobne wejścia z poziomu placu. Istnieje również możliwość bezpośredniej komunikacji skrzydeł bocznych z częścią główną za pomocą przeszklonych kładek na kondygnacji +1. Komunikacja Zgodnie z założeniami Planu Miejscowego i wytycznymi konserwatorskimi nie jest możliwe w chwili obecnej skomunikowanie terenu Muzeum z miastem poprzez ulicę Wojska Polskiego. Stwarza to zagrożenie, że teren Cytadeli pozostanie tak jak w chwili obecnej odizolowany komunikacyjnie od tkanki miejskiej. Należałoby w przyszłości rozważyć zmianę Planu Miejscowego i dopuścić przedłużenie reprezentacyjnej alei Wojska Polskiego ponad fosą 2

3 Cytadeli tak, by zamknięcie jej osi stanowił budynek Muzeum. Takie rozwiązanie podniosłoby zarówno rangę samego Muzeum, jak i stanowiłoby urbanistyczne zakończenie alei Wojska Polskiego. Potencjalne przedłużenie powinno omijać historyczne zabudowania działobitni i dwiema jedniami łączyć się z układem komunikacyjnym na terenie Cytadeli. Proponowany w naszej pracy układ urbanistyczny dopuszcza zastosowanie tego rozwiązania w przyszłości. Namiastką bezpośredniego dostępu po przez aleję Wojska Polskiego na teren Muzeum powinno być wytworzenie kładki pieszo - rowerowej, która powiązałaby widokowo i komunikacyjnie centrum Żoliborza z terenem Cytadeli. Dodatkową funkcją kładki byłby taras widokowy zlokalizowany w jej najwyższym miejscu, pozwalający na percepcję zarówno obrysu murów zewnętrznych Cytadeli, jak również założenie kompleksu Muzeum wraz z dziedzińcem, na którym znajdowałaby się ekspozycja plenerowa uzbrojenia. Przejście ponad fosą, murami i zejście wprost w centrum ekspozycji wydaje się na tyle atrakcyjne, że gwarantowałoby wytworzenie realnego ciągu spacerowego z Żoliborza na teren Cytadeli. Zgodnie ze Studium komunikacyjnym będącym załącznikiem do warunków konkursu preferowanym przez organizatorów głównym wjazdem na teren Cytadeli jest połączenie tunelowe z Wisłostrady. Ten sposób dostępu do terenu Muzeum, bardzo nieczytelny urbanistycznie, powinien być w przyszłości uzupełniony o możliwość nieograniczonego dostępu dla samochodów osobowych i pieszych przez istniejące bramy Cytadeli od strony Żoliborza. Dostawy Planowane dostawy do budynku Muzeum będą odbywać się z Wisłostrady poprzez planowany tunel do poziomu podziemnego ulicy Gwardii. (schematy na planszy nr 5) Przestrzeń dla rodzin z dziećmi W ramach planowanych restauracji i kawiarni na terenie Muzeum przewiduje się wydzielenie części dla rodzin z dziećmi. Wzdłuż skrzydeł bocznych Muzeum od strony zewnętrznej założenia projektowane są miejsca zabaw dla dzieci. Od strony północnej planowane są miejsca zabaw dla dzieci wykonane w formie pomniejszonych fortów warszawskich, które powstawały w podobnym czasie co Cytadela. Od strony południowej planuje się lokalizację strzelnicy dla zwiedzających i miejsca pikników. Place zabaw i pozostałe funkcje rekreacji wokół Muzeum powiązane będą z sanitariatami i punktami gastronomicznymi znajdującymi się w skrzydłach bocznych Muzeum. Przestrzeń dla imprez wojskowych i państwowych Przed głównym wejściem do Muzeum na Placu Gwardii planuje się strefę dla uroczystych imprez wojskowych i państwowych. W tym miejscu lokalnie planuje się rezygnację z części słupów wspierających konstrukcję dachu i jednocześnie wzmocnione kratownice dachowe. Przestrzeń dla imprez będzie całoroczna i niezależna od warunków pogodowych poprzez przekrycie jej transparentnym dachem. 3. Architektura Dziedziniec Projektowany dziedziniec o powierzchni ok m 2 znajdujący się pomiędzy budynkiem głównym Muzeum, a skrzydłami bocznymi planuje się zadaszyć transparentnym dachem. Dach nad dziedzińcem o zmiennej geometrii ma na celu zarówno ochronę elementów uzbrojenia prezentowanych na dziedzińcu, jak również transparentne zadaszenie nad częścią centralną Placu przy głównym wejściu, przeznaczoną do wykorzystania w trakcie uroczystości wojskowych i państwowych. Przekrycie dziedzińca planowane jest w kilku gradacjach przezroczystości i częściowo z elementów transparentnych w odcieniach zieleni. Planowane 3

4 jest uzyskanie efektu rozpięcia wojskowej siatki maskującej nad dziedzińcem i jednocześnie filtrowanie światła docierającego do przestrzeni ekspozycji plenerowej i uzyskanie efektu kameralności. Atrium Elementem reprezentacyjnym projektowanego muzeum i jedną z jego atrakcji jest dwupoziomowe atrium znajdujące się w centralnej części budynku. Atrium otwiera się od strony Placu Gwardii głównego wejścia, poprzez niewielki spadek w kierunku wschodnim, aż do Bramy Straceń, która stanowi wizualne zamknięcie atrium. Projektowane atrium jest doświetlone od góry przez fragmenty szklanego dachu planuje się zastosowanie żaluzji zapobiegających nadmiernemu nagrzewaniu wnętrza. Pawilon ekspozycyjny Na zamknięciu dziedzińca Placu Gwardii od strony zachodniej proponujemy usytuować przeszklony pawilon. Lokalizacja pawilonu nawiązywałaby do historycznego układu urbanistycznego tworząc zamknięcie urbanistyczne Placu Gwardii. Pawilon przeznaczony byłby na najcenniejsze elementy ekspozycji plenerowej, które powinny być odizolowane od wpływów zewnętrznych. Geometria sal wystawowych Jedną z wytycznych konkursowych jest sugestia zastosowania modułu sali wystawowej o zadanych wymiarach i ukształtowanie rzutu sal wystawowych w formie wydłużonego prostokąta z wyjściem i wejściem na krótszych bokach. Odrzuciliśmy takie rozwiązanie, które z pozoru uniwersalne, w praktyce jednak powoduje sytuację szybkiego przejścia przez kolejne sale ułożone w amfiladzie. Wchodząc do takiej sali na jej końcu widzimy wyjście. Powtarzalność i przewidywalność kolejnych przestrzeni, przez które przechodzimy może powodować u zwiedzającego poczucie znudzenia nawet najciekawszą ekspozycją. Zamiast sal o proporcjach sugerowanych przez Organizatorów zdecydowaliśmy się na pomieszczenia o różnych kształtach i mające wejścia na różnych ścianach. Wyznaczona na planszach ścieżka zwiedzania wydaje się być bardziej atrakcyjna i dająca więcej możliwości ciekawego zaaranżowania wystawy, niż ta potencjalnie stworzona z prostokątnych, powtarzalnych sal. Jednocześnie wszystkie sale wyposażone są w aneksy multimedialne i do wszystkich sal prowadzą korytarze techniczne z pomieszczeń konserwatorów. (schemat ścieżki zwiedzania na planszy nr 3) Komunikacja wewnętrzna Komunikacja wewnętrzna w głównym budynku Muzeum oparta jest na grupach wind, pochylni i schodów. Ścieżka zwiedzającego prowadzi poprzez poszczególne sale wystawowe i następnie z jednego poziomu na drugi, używając w tym celu wind lub pochylni. Pochylnie usytuowane przy transparentnych fasadach zewnętrznych budynku i umożliwiające dalekie widoki, mają na celu danie szansy zwiedzającemu na chwilę relaksu i odpoczynku mentalnego przed wejściem do kolejnego zespołu sal wystawowych. W atrium planowany jest blok wind i schodów prowadzących bezpośrednio do restauracji nad salą wielofunkcyjną lub do kawiarni na dachu budynku. Od strony zachodniej głównego budynku znajdują się dwa symetryczne trzony windowe prowadzące z poziomu -1 na poziom 0 dla zwiedzających i z poziomu -1 na wszystkie poziomy dla potrzeb dostaw. (schematy na planszy nr 2) 4

5 Miejsca odpoczynku Na terenie Muzeum, na wszystkich jego poziomach znajdują się miejsca odpoczynku i punkty gastronomiczne. Ich położenie w różnych miejscach budynku sprawia, że każde z nich można zaaranżować według odmiennego pomysłu. Planujemy miejsca, które mogą być kameralnie oświetlone światłem sztucznym, znajdujące się przy szklanej fasadzie z widokiem na miasto, jak również znajdujące się na wolnym powietrzu, z których będzie można korzystać głównie latem. (schematy na planszy nr 3) Sala wielofunkcyjna Jednym z głównych elementów projektowanego atrium jest sala wielofunkcyjna. Zlokalizowana w bezpośrednim sąsiedztwie głównego wejścia może być używana również po zamknięciu Muzeum dla zwiedzających i po zamknięciu sal wystawowych. Dach Jako ważny element budynku został potraktowany dach nad główną częścią Muzeum. Proponuje się lokalizację na dachu części ekspozycji plenerowej, która nie wymaga zadaszenia, jak również tarasu widokowego wraz z kawiarnią. Unikalne widoki z dachu Muzeum na teren Cytadeli, zabudowę Żoliborza, na Wisłę i praski brzeg stanowią potencjalnie możliwość dodania atrakcyjności Muzeum i dające powód do wielokrotnego jego odwiedzania. Fragmenty dachu projektowane są jako dachy zielone, co zwiększa izolacyjność termiczną dachu szczególnie w okresie letnim, tworzy odpowiedni mikroklimat i jednocześnie jest jedną z atrakcji wizualnych przestrzeni dachu. Przestrzenie dla grupy rekonstrukcji historycznej Na zewnątrz budynku zaprojektowano w postaci sceny plenerowej przylegającej do wschodniego boku budynku głównego Muzeum, z zapleczem magazynowym na poziomie -1 budynku (magazyny na umundurowanie, oporządzenie i sprzęt rekonstruktorski oraz warsztaty). W budynku głównym muzeum, na poziomie -1, przewidziano również kilka świetlic żołnierskich, gdzie grupy mogłyby prowadzić zajęcia teoretyczne i działania oświatowe oraz sale wykładowe na poz. 0. W wydzielonej części muzeum, z odrębnym wejściem ( w północnym skrzydle) proponuje się lokalizację izb żołnierskich, w których mogłyby nocować gościnnie przybywające grupy. Planuje się wykorzystanie dna fosy pomiędzy działobitnią od strony ul. Wojska Polskiego a murem Cytadeli na teren inscenizacji walk historycznych. Szeroka w tym miejscu fosa i możliwość obserwacji walk zarówno z terenów przy działobitni, od strony muru Cytadeli, jak również z tarasu widokowego na kładce pieszo - rowerowej tworzyłyby możliwość grupowych inscenizacji, które byłyby oglądane przez dużą ilość widzów. Parking podziemny Zlokalizowany na poziomie -1 pod płytą dziedzińca. Ilość miejsc parkingowych: 561 dla samochodów osobowych, 12 dla autokarów, 7 dla interesantów i obsługi technicznej. Pomieszczenia techniczne Zlokalizowano głównie na poziomach -1 i 0 (w skrzydle południowym oraz budynku głównym), ale przewiduje się również ich lokalizację przy każdej sali wystawowej. 5

6 4. Funkcja Poziom -1 We wschodniej części budynku głównego zlokalizowano sale wystaw stałych i czasowych, magazyny studyjne oraz świetlice żołnierskie. W połowie ścieżki zwiedzania proponuje się zlokalizowanie punktu gastronomicznego. Wzdłuż wschodniej ściany budynku głównego zaprojektowano zaplecze techniczno magazynowe sceny plenerowej. W zachodniej części budynku głównego proponuje się lokalizację Kompleksu pozyskiwania, inwentaryzacji oraz ewidencji i obsługi ruchu muzealiów. Pośrodku tego Kompleksu zaprojektowano salę do obsługi zewnętrznego ruchu muzealiów (połączoną z pomieszczeniem rozładowczym, pracownią dokumentacji fotograficznej zbiorów, magazynem przejściowym, komorą dezynfekcyjną, pakowalnią, w sąsiedztwie magazynów muzealiów, Działu Gromadzenia Zbiorów, Działu Głównego Inwentaryzatora oraz sali udostępniania zbiorów i dobrze skomunikowaną przy pomocy schodów i dźwigu towarowego z Zespołem pracowni konserwatorskich). Wzdłuż zachodniej ściany budynku głównego zaprojektowano Kompleks magazynów muzealiów (Zbiory Główne i Zbiory Specjalne) otaczający salę odpraw. W północnym i południowym skrzydle muzeum zlokalizowano Zbiory Główne Kompleksu magazynów muzealiów, pomieszczenia kustoszy i asystentów doświetlone światłem naturalnym przy pomocy fosy oraz zaplecze socjalne doświetlone światłem górnym rozproszonym. Pod Placem Gwardii zlokalizowano parking podziemny na 561 samochodów osobowych z wjazdami usytuowanymi wzdłuż zachodniej krawędzi Placu Gwardii oraz parking podziemny dla 12 autokarów usytuowany pod wschodnią częścią Placu dostępny z dolnej części ulicy Gwardii. W sąsiedztwie Sali odpraw i pomieszczenia rozładowczego muzealiów proponuje się zlokalizowanie miejsc parkingowych dla interesantów oraz obsługi muzeum. Poziom 0 W budynku głównym zlokalizowano Kompleks upowszechniania z salami wystawowymi (wraz z zapleczem technicznym, magazynowym i socjalnym), audytorium, salami wykładowymi (2 sale wykładowe dostępne z poziomu 0 z holu głównego, 1 sala wykładowa przy pracowniach naukowych w skrzydle północnym muzeum) oraz zapleczem dla bezpośredniej obsługi zwiedzających w postaci: informacji, kasy, księgarni, punktu sprzedaży wydawnictw i pamiątek, szatni w wydzielonych blokach przestrzennych pomiędzy holem wejściowym i atrium oraz zespołu toalet i kawiarni. W skrzydle północnym Muzeum, od strony budynku głównego, zaprojektowano kolejno: Dział obsługi merytorycznej wystaw połączony trzonem komunikacyjnym z Kompleksem naukowym i administracyjnym (i tym samym, za pomocą łącznika na poz. +1 z Kompleksem upowszechniania); trzon komunikacyjny i recepcję Dyrekcji i Administracji Muzeum ( z niezależnym od głównego budynku muzeum wejściem, umożliwiającym odizolowanie działu od kontaktu ze zwiedzającymi i specjalny nadzór ochrony); trzon komunikacyjny, recepcję oraz salę wykładową Pracowni naukowych (z odrębnym wejściem, aby uniezależnić dział od pozostałej części muzeum i usprawnić funkcjonowanie działu również poza godzinami otwarcia muzeum) oraz izby żołnierskie, w których mogłyby nocować gościnnie przybywające grupy. W skrzydle południowym od strony budynku głównego proponuje się lokalizację pracowni konserwatorskich połączonych z poziomem -1 (magazynami muzealiów) oraz poziomem +1 schodami i dźwigiem towarowym. W drugiej (zewnętrznej) części skrzydła południowego muzeum proponuje się lokalizację Zaplecza technicznego i gospodarczego, połączonego trzonem komunikacyjnym z poziomem -1 (magazynami muzealiów). Poziom +1 W budynku głównym zlokalizowano Kompleks upowszechniania z salami wystawowymi wraz zapleczem technicznym, magazynowym i socjalnym. Usytuowanie Galerii Sztuki Batalistycznej na tym poziomie umożliwia doświetlenie sali światłem górnym rozproszonym. 6

7 W skrzydle północnym Muzeum, od strony budynku głównego, zaprojektowano kolejno: pomieszczenia Dyrekcji i administracji (połączone kładką z budynkiem głównym Muzeum, czyli Kompleksem upowszechniania), pracownie naukowe z odrębnym wejściem z poziomu parteru oraz pokoje gościnne z portiernią na parterze (które poprzez swoją lokalizację umożliwiają swobodny, ale kontrolowany ruch gości także po godzinach pracy muzeum). W skrzydle południowym Muzeum, od strony budynku głównego zaprojektowano pracownie konserwatorskie (połączone dźwigiem towarowym i schodami z pracowniami konserwatorskimi na parterze oraz magazynami muzealiów na poziomie -1); Dział Wydawniczy dobrze skomunikowany z pracowniami konserwatorskimi oraz salami ekspozycyjnymi (poprzez łącznik na poz.+1) oraz bibliotekę naukową z czytelnią (połączoną komunikacją pionową z pomieszczeniami kustoszy na poziomie -1 oraz łącznikiem na poziomie +1 z pomieszczeniami kuratorów). Poziom dachu Na dachu budynku głównego Muzeum przy centralnej klatce schodowej proponuje się usytuowanie kawiarni ogródka letniego i miejsca dla dynamicznych pokazów oświatowych - np. pokazu ładowania i celowania z historycznej armaty. W północnej i południowej części proponuje się wyznaczenie miejsc na ekspozycję plenerową sprzętu, który nie wymagałby zadaszenia oraz miejsca rekreacji i punkty widokowe. 5. Kontrola dostępu Planuje się możliwość zamknięcia dziedzińca Placu Gwardii. Zamknięcie realizowane byłoby w możliwie nieinwazyjny architektonicznie sposób tzn. rozsuwane panele ogrodzeniowe umieszczone w podcieniach skrzydeł bocznych Muzeum, pomiędzy Pawilonem ekspozycyjnym a skrzydłami bocznymi, jak również pomiędzy skrzydłami bocznymi a budynkiem głównym Muzeum. Planuje się system monitoringu obejmujący teren otaczający Muzeum, w tym park rzeźby, place zabaw i miejsca spotkań i pikników, jak również parkingi zewnętrzne. Z garażu podziemnego zwiedzający dostają się na poziom wejścia głównego za pomocą symetrycznie rozmieszczonych dwóch bloków wind i klatek schodowych. Te trzony komunikacyjne kontynuują się do poziomu dachu, ale tylko jako klatki schodowe ewakuacyjne i windy dla pracowników. Dostęp do wszystkich kondygnacji budynku za pomocą wind i pochylni mają zwiedzający, którzy przeszli strefę kas i znajdują się w głównym atrium. 6. Obsługa techniczna Pomieszczenia obsługi technicznej Muzeum zlokalizowane są przy każdej sali ekspozycji, w południowym skrzydle Muzeum oraz w budynku głównym na parterze. 7. Konstrukcja Część główna Muzeum przewidywana konstrukcja żelbetowa, w przypadku większych rozpiętości niż 12m konstrukcja strunobetonowa lub płyty kanałowe. Skrzydła boczne zaprojektowano w konstrukcji monolitycznej żelbetowej Dach nad dziedzińcem Zaprojektowano w konstrukcji stalowej z kratownic, wypełnienie ze szkła. Pawilon ekspozycyjny Zaprojektowano w konstrukcji stalowej. Ściany zewnętrzne szklane w systemie szklenia strukturalnego zastosowanego w celu osiągnięcia możliwie dużej transparentności. 7

8 Parking podziemny Zaprojektowany w konstrukcji monolitycznej żelbetowej. Płyta dziedzińca oparta na tarczach żelbetowych. Płyta dziedzińca żelbetowa wylewana. 8. Instalacje System wodno kanalizacyjny Zespół budynków Muzeum planuje się podłączyć do miejskiej sieci wodnej i kanalizacyjnej. System ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji Ze względu na ekonomikę rozwiązań instalacyjnych proponowane jest utrzymywanie niezbędnych warunków temperaturowo - wilgotnościowych za pomocą klimatyzacji jedynie w salach wystawowych i części magazynów. Poza tym wentylację i ogrzewanie przestrzeni atrium i dróg komunikacyjnych pomiędzy salami wystawowymi projektuje się z wykorzystaniem naturalnej wentylacji grawitacyjnej. 9. Ochrona przeciwpożarowa Projektowany gmach muzeum, składający się z budynku głównego i dwóch bocznych skrzydeł wraz ze wspólną częścią podziemną przekracza powierzchnie maksymalne pojedynczych stref pożarowych. W związku z tym jego podział wewnętrzny musi uwzględniać konieczność spełnienia warunku powierzchni strefy pożarowej, z uwzględnieniem możliwości jej powiększenia przez zastosowanie instalacji oddymiających i/lub tryskaczowych. Charakterystyka budynku Gmach muzeum ze względu na fakt posiadania pomieszczeń w których będą przebywać ludzie w grupach powyżej 50 osób zakwalifikowany jest do kategorii ZLI Dla całego zespołu przyjęto kategorię odporności pożarowej B, która wynika z wysokości korpusu centralnego >12,0m. Oznacza to zakwalifikowanie budynku jako średniowysokiego (SW). W związku z przyjętą klasą odporności pożarowej odporność ogniowa poszczególnych elementów budynku wynosi: konstrukcja nośna R120, konstrukcja dachu R30, konstrukcja stropu REI60, ściany zewnętrzne EI60, ściany wewnętrzne EI30, przekrycie dachu E30. Droga pożarowa Układ drogowy ma zapewnić dojazd wozów bojowych na odległość przewidzianą przepisami. Przyjęto założenie, że w części przypadków będzie się on odbywał na przygotowanych nawierzchniach trawiastych wzmacnianych matami np. typu Netlon. Drogi ewakuacyjne Na tym etapie opracowania należy stwierdzić, że układ komunikacyjny zapewnia prawidłową ewakuację zwiedzających. Drogi ewakuacyjne posiadają długość zgodną z przepisami. W niektórych przypadkach przewiduje się zastosowanie rozwiązań pozwalających na przekroczenie ich długości poprzez zastosowanie oddymiania. 8

9 Informacja o planowanych łącznych kosztach wykonania robót realizowanych na podstawie pracy konkursowej: Łączny planowany koszt wykonania robót realizowanych na podstawie niniejszej pracy konkursowej wyniesie PLN brutto Informacja o adresie do korespondencji: (zgodnie z zawiadomieniem nr 2 pkt. VIII) Ewa Pietrzak Ul. Jana Pawła II 66/ , Warszawa 9