Tutorial 7 Testowanie sieci

Transkrypt

1 1 Tutorial 7 Testowanie sieci 1. Weryfikacja łączności 1.1. Testowanie stosu Polecenie ping jest efektywnym sposobem testowania łączności. Test ten często określany jest mianem testu stosu protokołów, ponieważ polecenie ping korzysta z 3 pierwszych warstw modelu OSI, począwszy od 3 warstwy, poprzez 2, a następnie 1. Ping wykorzystuje protokół ICMP do sprawdzenia łączności. Wskaźniki Ping IOS Polecenie ping wykonane z IOS generuje jeden z kilku wskaźników dla każdego wysłanego komunikatu echo ICMP. Najczęściej spotykane wskaźniki to:! - wskazuje, że otrzymano odpowiedź ICMP na żądanie echa. - wskazuje, że upłynął limit czasu oczekiwania na odpowiedź U - wskazuje, że otrzymano komunikat ICMP o nieosiągalności Znak! (wykrzyknik) wskazuje, że ping zakończył się sukcesem i potwierdza łączność w warstwie 3. Znak. (kropka) może wskazywać na problemy z komunikacją. Może wskazywać na problemy z łącznością pojawiające się gdzieś wzdłuż ścieżki. Może również wskazywać, że router wzdłuż ścieżki nie posiadał trasy do celu i nie wysłał komunikatu ICMP o nieosiągalności. Może również wskazywać, że ping został zablokowany przez urządzenie ze względów bezpieczeństwa. Znak "U" wskazuje, że router wzdłuż ścieżki nie posiadał trasy do docelowego adresu i odpowiedział komunikatem ICMP o nieosiągalności. Testowanie pętli zwrotnej Pierwszym krokiem w sekwencji testów jest użycie polecenia ping do sprawdzenia wewnętrznej konfiguracji IP lokalnego hosta. Wykonanie tego testu polega na wysłaniu ping do zarezerwowanego adresu nazywanego adresem pętli zwrotnej ( ). Sprawdza to poprawność działania stosu protokołów od warstwy sieciowej do warstwy fizycznej i z powrotem w rzeczywistości bez wysyłania sygnałów przez medium Testowanie interfejsu Weryfikacja Interfejsów Routera WYKONAJ ĆWICZENIE 1

2 2 Jednym z najczęściej używanych poleceń jest polecenie show ip interface brief. Dostarcza ono skrócone wyjście w stosunku do polecenia show ip interface. Wyjście zwięźle przestawia kluczowe informacje dotyczące wszystkich interfejsów. Patrząc na Router 1 na rysunku widzimy, że wyjście to przedstawia wszystkie interfejsy bezpośrednio przyłączone do routera, adresy IP (jeśli są) przypisane do interfejsów oraz status operacyjny interfejsu. Śledząc informacje dotyczące interfejsu FastEthernet 0/0 widzimy, że adres IP to Patrząc na dwie ostatnie kolumny widzimy status warstwy 1 i warstwy 2. Up w kolumnie 'Status' oznacza, że interfejs w warstwie 1 funkcjonuje prawidłowo. Up w kolumnie 'Protocol' oznacza, że protokół warstwy 2 funkcjonuje prawidłowo. Zwróć uwagę, że pokazany na tym samym rysunku interfejs Serial 0/0/1 nie jest włączony. Wskazuje na to stan administratively down (administracyjnie wyłączony) w kolumnie 'Status'. Interfejs można włączyć komendą no shutdown. Testowanie Łączności Routera Podobnie jak w przypadku urządzeń końcowych, łączność w warstwie 3 możemy weryfikować przy pomocy komend: ping oraz traceroute. Na rysunku dotyczącym Router 1 zaprezentowano przykładowe wyjście polecenia ping skierowanego do hosta w sieci lokalnej LAN oraz ścieżkę do odległego hosta osiągalnego przez sieć WAN. Weryfikacja Interfejsów Przełącznika Analizując rysunek dotyczący Przełącznika 1 można zobaczyć wykorzystanie polecenia show ip interface brief do weryfikacji stanu interfejsów przełącznika. Jak pamiętasz, adres IP przypisuje się na przełączniku do interfejsu VLAN. W tym przypadku interfejsowi Vlan1 przypisano adres Można dodatkowo zaobserwować, że interfejs ten jest włączony i funkcjonuje prawidłowo.

3 3 Badając interfejs FastEthernet0/1 można zaobserwować, że jest on wyłączony (down). Oznacza to, że żadne urządzenie nie jest podłączone do tego interfejsu lub interfejs sieciowy urządzenia, które jest podłączone, nie funkcjonuje prawidłowo. Natomiast wyjścia dla interfejsów FastEthernet0/2 i FastEthernet0/3 pokazują, że funkcjonują one poprawnie. Wskazuje na to wpis up zarówno w kolumnie 'Status', jak i 'Protocol'. Testowanie Łączności Przełącznika Na przełączniku, podobnie jak na innych hostach, można zweryfikować łączność w warstwie 3 przy użyciu poleceń ping i traceroute. Rysunek dotyczący przełącznika Switch1 przedstawia przykładowe wyjście polecenia ping - skierowanego do lokalnego hosta oraz polecenia traceroute - skierowanego do odległego hosta. Ważną rzeczą do zapamiętania jest to, że przełącznik nie wymaga adresu IP do swojego działania, tj. przesyłania ramek oraz to, że wymaga bramy do komunikacji poza swoją sieć lokalną. Kolejnym krokiem w sekwencji testów jest sprawdzenie, czy adres IP jest poprawnie przypisany do karty sieciowej i czy karta sieciowa jest gotowa do transmisji sygnałów przez medium. W tym przykładzie, również przedstawionym na rysunku, zakłada się, że adres IP przypisany do karty sieciowej to Aby zweryfikować ustawienie adresu IPv4 postępuj według poniższych kroków: W linii komend wprowadź następujące polecenie: C:\>ping Jeśli wykonanie polecenia powiedzie się, otrzymasz wyjście zbliżone do poniższego: Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Ping statistics for : Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss), Approximate round trip times in milli-seconds: Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms

4 4 Test ten sprawdza, czy sterownik karty sieciowej i większość mechanizmów karty sieciowej działa prawidłowo. Weryfikuje także, czy adres IP jest poprawnie przypisany do karty sieciowej - w rzeczywistości bez wysyłania sygnałów przez medium. Jeśli test nie powiedzie się, to można przypuszczać, że występują problemy z kartą sieciową i sterownikami, które być może wymagają reinstalacji. Procedura ta zależy od rodzaju hosta i jego systemu operacyjnego. WYKONAJ ĆWICZENIE Testowanie sieci lokalnej Następnym testem w kolejności jest sprawdzenie hostów w sieci lokalnej LAN. Pomyślne wysyłanie pakietów ping do odległych hostów potwierdza, że zarówno lokalny host (w tym przypadku router) jak i odległy host są prawidłowo skonfigurowane. Przeprowadzenie tego testu polega na wysyłaniu pakietów ping do każdego hosta w sieci LAN. Jeśli host odpowiada komunikatem Destination Unreachable (tzn. cel nieosiągalny), zapisz adres i kontynuuj testy dla pozostałych hostów. Innym komunikatem świadczącym o niepowodzeniu jest Request Timed Out (tzn. upłynął czas oczekiwania). Oznacza to, że nie otrzymano odpowiedzi na żądanie echa w domyślnym limicie czasu oczekiwania, co może być spowodowane problem z opóźnieniem w sieci.

5 5 Rozszerzony Ping IOS oferuje rozszerzoną wersję komendy ping. Aby wejść w ten tryb, należy wpisać ping w wierszu poleceń CLI w trybie uprzywilejowanym EXEC bez określania docelowego adresu IP. Tak jak przedstawia poniższy przykład, pojawi się seria zapytań. Naciśnięcie Enter powoduje akceptację wskazanej domyślnej wartości. Router#ping Protocol [ip]: Target IP address: Repeat count [5]: Datagram size [100]: Timeout in seconds [2]:5 Extended commands [n]: n Wprowadzenie dłuższego niż domyślny limitu czasu, pozwala wykryć możliwe problemy z związane z opóźnieniem. Jeśli test ping z większą wartością limitu czasu powiedzie się, oznacza to, że istnieje połączenie pomiędzy hostami, ale jest problem z opóźnieniem w sieci. Zauważ, że wprowadzając y (tak) w wierszu "Extended commands" jest możliwość określenia dodatkowych opcji przydatnych w rozwiązywaniu problemów zapoznasz się w symulatorze Packet Tracer. WYKONAJ ĆWICZENIE Testowanie łączności z bramą i z siecią zdalną Kolejnym krokiem w sekwencji testów jest wykorzystanie polecenia ping do sprawdzenia, czy lokalny host może połączyć się z adresem bramy. Jest to szczególnie istotne, ponieważ brama jest punktem wejścia i wyjścia hosta do oraz poza jego sieć lokalną. Jeśli wykonanie polecenia ping kończy się sukcesem, oznacza to, że istnieje łączność z bramą. Aby rozpocząć, wybierz stację będącą urządzeniem źródłowym. Jak pokazano na rysunku, wybraliśmy urządzenie o adresie Wykorzystaj polecenie ping do sprawdzenie osiągalności bramy, w tym przypadku adresu c:\>ping Adres IPv4 bramy powinien być łatwo dostępny w dokumentacji sieci. Jeśli nie jest - wykorzystaj polecenie ipconfig, aby znaleźć ten adres.

6 6 Sprawdzenie adresu następnego skoku Za pomocą poleceń IOS można sprawdzić dostępność urządzeń następnego skoku na określonej trasie. Każda trasa posiada adres następnego skoku, który jest wyświetlany w tablicy routingu. Aby znaleźć ten adres, zajrzyj do tablicy routingu korzystając z polecenia show ip route. Ramki zawierające pakiety skierowane do docelowej sieci (wyświetlonej w tablicy routingu), wysyłane są do urządzania reprezentowanego przez adres następnego skoku. Jeśli adres następnego skoku nie jest osiągalny, pakiet będzie odrzucony. Aby sprawdzić osiągalność adresu następnego skoku, określ odpowiednią trasę do celu i spróbuj wysłać ping do bramy domyślnej lub odpowiedniego adresu następnego skoku na trasie znajdującej się w tablicy routingu. Ping zakończony niepowodzeniem wskazuje, że być może występuje problem z konfiguracją lub sprzętem. Przesyłanie pakietów polecenia ping może być jednak również zablokowane ze względu na wdrożoną na urządzeniu politykę bezpieczeństwa. Jeśli test bramy zawiedzie, cofnij się o jeden krok (w sekwencji kroków) i przetestuj innego hosta w sieci lokalnej, aby zweryfikować, czy problem nie leży po stronie hosta źródłowego. Następnie zweryfikuj adres bramy prosząc o pomoc administratora sieci - aby mieć pewność, że badany adres jest właściwy. Jeśli wszystkie urządzenia są właściwie skonfigurowane, sprawdź połączenia fizyczne - aby mieć pewność, że wszystko jest poprawnie połączone. Prowadź dokładny rejestr przeprowadzonych czynności. To pomoże Ci w rozwiązaniu tego i być może przyszłych problemów. Testowanie zdalnego hosta Gdy weryfikacja sieci lokalnej i bramy jest zakończona, kolejnym krokiem jest testowanie zdalnych urządzeń.

7 7 Rysunek przedstawia przykładową topologię sieci. Znajdują się tam 3 hosty w sieci LAN, router (pełniący funkcję bramy domyślnej) połączony z innym routerem (pełniącym funkcję bramy domyślnej dla odległej sieci LAN) oraz 3 hosty w odległej sieci LAN. Weryfikacja powinna rozpocząć się w sieci lokalnej i postępować w kierunku zewnętrznym do odległych urządzeń. Rozpocznij od sprawdzenia interfejsu zewnętrznego routera bezpośrednio połączonego ze zdalną siecią. W tym przypadku polecenie ping sprawdza połączenie do , tj. zewnętrznego interfejsu routera pełniącego funkcję lokalnej bramy domyślnej. Jeśli polecenie ping zakończy się sukcesem, istnieje łączność z zewnętrznym interfejsem. Następnie wyślij ping do zewnętrznego adresu IP odległego routera, tj Jeśli test zakończy się sukcesem, istnieje łączność z odległym routerem. Jeśli zakończy się niepowodzeniem - spróbuj rozwiązać problem. Testuj połączenie z urządzeniem do momentu, gdy będzie ono działać poprawnie. Wszystkie adresy sprawdź dwukrotnie. Polecenie ping nie zawsze jest pomocne w identyfikacji przyczyny problemu, ale daje pomocne wskazówki do ich rozwiązania. Należy dokumentować każdy test, urządzenia w nim uczestniczące oraz jego wyniki. Sprawdzenie łączności z odległym routerem Router umożliwia łączność pomiędzy sieciami poprzez przekazywanie pakietów pomiędzy nimi. Aby przekazywać pakiety pomiędzy dwiema sieciami, router musi być zdolny do komunikacji zarówno z siecią źródłową jak i docelową. Router musi posiadać w tablicy routingu trasy do obu sieci. Aby sprawdzić komunikację z odległą siecią, możesz z routera wysłać ping do znanego hosta w tej sieci. Jeśli test nie powiedzie się, po pierwsze sprawdź, czy w tablicy routingu jest odpowiednia trasa umożliwiającą osiągnięcie odległej sieci. Być może router używa trasy domyślnej do osiągnięcia celu. Jeśli nie ma trasy umożliwiającej osiągniecie docelowej sieci, należy znaleźć przyczynę takiego stanu. Jak zwykle, musisz również sprawdzić, czy ping nie jest zablokowany administracyjnie.

8 8 WYKONAJ ĆWICZENIE Śledzenie trasy i interpretacja wyników Mechanizm śledzenia trasy zwraca listę adresów kolejnych skoków na trasie pakietu. Istnieją różne wersje komendy - w zależności od tego, gdzie jest ona wykonywana. Aby przeprowadzić śledzenie na komputerze z systemem Windows, użyj polecenia tracert. Aby przeprowadzić śledzenie z wiersza linii poleceń routera, użyj - traceroute. Ping i śledzenie Oba mechanizmy mogą być używane do diagnozowania problemów. Załóżmy, że istnieje łączność pomiędzy Hostem 1 i Routerem A, jak pokazano na rysunku. C:\>ping Polecenie ping zwraca następujący wynik: Pinging with 32 bytes of data: Request timed out. Request timed out. Request timed out. Request timed out. Ping statistics for : Packets: Sent = 4, Received = 0, Lost = 4 (100% loss) The ping test failed. Jest to test komunikacji z odległym urządzeniem - znajdującym się poza siecią lokalną. Ponieważ brama domyślna odpowiedziała, ale host poza siecią już nie, wydaje się, że problem leży gdzieś poza siecią lokalną. Następnym krokiem jest ograniczenie problemu do

9 9 konkretnej sieci poza siecią lokalną. Komendy śledzenia trasy mogą pokazać ścieżkę ostatniej pomyślnej komunikacji. Śledzenie trasy do odległego hosta Jak w przypadku komendy ping, polecenia śledzenia trasy wprowadza się w wierszu poleceń, a jako argument podaje się adres IP. Zakładając, że polecenie będziemy wykonywać na komputerze z system Windows, składnia polecenia tracert jest następująca: C:\>tracert Tracing route to over a maximum of 30 hops 1 2 ms 2 ms 2 ms * * * Request timed out. 3 * * * Request timed out. 4 ^C Pomyślną odpowiedź otrzymano jedynie od bramy, tj. Routera A. Śledzenie żądania adresu następnego skoku zwróciło komunikat o upłynięciu czasu co oznacza, że urządzenie nie odpowiedziało. Wynik polecenia wskazuje, że problem zlokalizowany jest poza siecią LAN. Sekwencja testów - przykład W ramach powtórki, prześledźmy sekwencję testów dla innego przypadku. Test 1: Pętla lokalna - test zakończony pomyślnie C:\>ping Pinging with 32 bytes of data: Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128

10 10 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Ping statistics for : Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss), Approximate round trip times in milli-seconds: Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms Host 1 jest poprawnie skonfigurowany. Test 2: Lokalna karta sieciowa - test zakończony pomyślnie C:\>ping Pinging with 32 bytes of data: Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Ping statistics for : Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss), Approximate round trip times in milliseconds: Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms Adres IP jest właściwie przypisany do karty sieciowej i jej mechanizmy elektroniczne odpowiadają na żądania adresu IP. Test 3: Ping do lokalnej bramy - test zakończony pomyślnie C:\>ping Pinging with 32 bytes of data: Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Reply from : bytes=32 time<1ms TTL=128 Ping statistics for : Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss), Approximate round trip times in milli-seconds: Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms Brama domyślna działa poprawnie. Powyższy test pokazuje, że sieć lokalna działa poprawnie. Test 4: Ping do odległego hosta - test zakończony niepowodzeniem C:\>ping Pinging with 32 bytes of data:

11 11 Request timed out. Request timed out. Request timed out. Request timed out. Ping statistics for : Packets: Sent = 4, Received = 0, Lost = 4 (100% loss) Jest to test sprawdzający komunikację poza sieć lokalną. Ponieważ brama domyślna odpowiedziała, ale host poza siecią już nie, wydaje się, że problem leży gdzieś poza siecią lokalną. Test 5: Śledzenie trasy do odległego hosta - niepowodzenie przy pierwszym skoku C:\>tracert Tracing route to over a maximum of 30 hops 1 * * * Request timed out. 2 * * * Request timed out. 3 ^C Wydaje się, że otrzymano sprzeczne wyniki. Brama domyślna odpowiada na ping, czyli jest komunikacja pomiędzy Hostem1 i bramą. Z drugiej strony wygląda na to, że brama nie odpowiada na polecenie traceroute. Przyczyna może tkwić w niewłaściwej konfiguracji hosta, który nie ma ustawionego adresu jako bramy domyślnej. Aby to potwierdzić, sprawdźmy konfigurację hosta Host1. Test 6: Sprawdzenie konfiguracji hosta na okoliczność poprawnie ustawionej bramy domyślnej - konfiguracja niewłaściwa C:\>ipconfig Windows IP Configuration Ethernet adapter Local Area Connection: Adres IP : Maska podsieci : Default Gateway : Wyjście polecenia ipconfig wskazuje, że brama domyślna nie jest poprawnie skonfigurowana. To wyjaśnia fałszywe symptomy, które wskazywały, że problem leży poza siecią lokalną. Pomimo, że adres odpowiadał na ping, to nie był skonfigurowany jako adres bramy domyślnej. Nie będąc w stanie zbudować ramki, Host1 odrzucał pakiet. W tym przypadku, w trakcie śledzenia trasy do odległego hosta, nie otrzymano żadnej odpowiedzi. WYKONAJ ĆWICZENIA 5 i 6

12 12 2. Monitorowanie i dokumentowanie sieci 2.1. Charakterystyka bazowa sieci Jedną z najbardziej efektywnych metod monitorowania i rozwiązywania problemów z wydajnością sieci jest wyznaczenie jej charakterystyki bazowej (stanu odniesienia). Wyznaczenie charakterystyki bazowej polega na studiowaniu sieci w regularnych odstępach czasu, bowiem tylko wtedy możemy mieć pewność, że sieć pracuje zgodnie z tym, jak ją zaprojektowano. Jest to coś więcej niż pojedynczy raport przedstawiający stan sieci w określonym momencie czasu. Stworzenie charakterystyki bazowej sieci wymaga czasu. Pomiar wydajności i obciążenia sieci w różnych chwilach czasu pomaga w utworzeniu lepszego obrazu ogólnej wydajności sieci. Polecenia sieciowe mogą dostarczyć wiele danych. Rysunek przedstawia informacje do zarejestrowania. Gromadzenie danych najlepiej rozpocząć od wykonania operacji ping, śledzenia tras oraz innych istotnych testów, a następnie wklejenia wyników do pliku tekstowego. Pliki powinny zawierać informacje o czasie i być archiwizowane w celu późniejszego wydobycia z nich danych. Gromadzenie informacji pozwala na porównywanie wyników w czasie. Wśród pozycji do rozważenia są komunikaty o błędach i czasy odpowiedzi od hostów. Jeśli zanotowano znaczący wzrost w czasach odpowiedzi, może to oznaczać, że istnieje problem z opóźnieniem. Jeszcze raz należy podkreślić istotność tworzenia dokumentacji. Weryfikacja łączności pomiędzy hostami, informacje związane z opóźnieniem i rozwiązania zidentyfikowanych problemów, mogą pomóc administratorowi w utrzymaniu wydajnej sieci. Sieci firmowe powinny posiadać dokładnie określoną charakterystykę bazową - dużo bardziej szczegółowo, niż opisuje to szkolenie. Dostępne są profesjonalne narzędzia do przechowywania i utrzymywania danych charakterystyki bazowej.

13 13 Przechwytywanie wyjścia z hosta Typową metodą umożliwiającą przechwycenie danych jest skopiowanie wyjścia z okna linii komend i wklejenie go do pliku tekstowego. W celu przechwycenia wyników polecenia ping, rozpocznij od wykonania komendy w wierszu poleceń (jak poniżej). Użyj poprawnego adresu IP w swojej sieci. C:\>ping Odpowiedź pojawi się poniżej polecenia. Po wygenerowaniu testu wykonaj zrzut ekranu. Zapisz plik tak, aby w jego nazwie zawarte były informacje o dacie i godzinie. Test ten należy wykonywać parę dni - za każdym razem zapisując wynik. Analiza danych z plików ujawni pewne wzorce dotyczące wydajności sieci i zapewni punkt odniesienia w czasie rozwiązywania problemów w przyszłości. Przechwytywanie wyjścia z IOS Wyjście polecenia ping można również przechwycić z wiersza poleceń systemu IOS. Poniżej przedstawiono co należy zrobić, aby przechwycić wyjście i zapisać je do pliku tekstowego. Jeśli korzystasz z programu HyperTerminal, kroki są następujące: 1. Z menu Transfer wybierz opcję Przechwyć Tekst. 2. Kliknij Przeglądaj, aby wybrać lokalizację i wpisać nazwę pliku, do którego będzie zapisywane wyjście. 3. Kliknij Rozpocznij, aby rozpocząć przechwytywanie tekstu. 4. Wykonaj polecenie ping w trybie EXEC użytkownika lub trybie uprzywilejowanym EXEC. Tekst wyświetlany w terminalu zostanie zapisany do wybranego pliku. 5. Sprawdź, czy dane w pliku nie zostały uszkodzone. 6. Z menu Transfer, wybierz opcję Przechwyć tekst, a następnie kliknij Zatrzymaj. Dane zebrane przy użyciu wiersza poleceń komputera lub routera utworzą charakterystykę bazową sieci.

14 Przechwycenie i interpretacja wyników śledzenia Jak pokazano wcześniej, śledzenie umożliwia weryfikację trasy pomiędzy hostami. Jeśli żądanie osiągnie zamierzony cel, wyjście komendy pokaże każdy router, przez który przechodzi pakiet. Wyjście to może zostać przechwycone i użyte w ten sam sposób co wyjście polecenia ping. Czasem konfiguracja bezpieczeństwa docelowej sieci uniemożliwia osiąganie celu przez testujące pakiety. Jednakże wtedy wciąż możemy przechwycić adresy kolejnych skoków wzdłuż ścieżki. W systemie Windows śledzenie trasy umożliwia polecenie tracert. Aby prześledzić trasę z twojego komputera do cisco.com, wprowadź następujące polecenie: C:\>tracert Rysunek przedstawia przykładowe wyjście. Kroki, jakie należy wykonać, aby zapisać wyjście programu, są takie same, jak w przypadku kopiowania wyjścia programu ping: Zaznacz tekst w oknie wiersza poleceń i wklej go do pliku tekstowego. Zebrane dane można dołączyć do danych pochodzących z programu ping, co powinno dać lepszy obraz wydajności sieci. Na przykład, jeśli szybkość komunikatów ping maleje w pewnym odcinku czasu, porównaj wyjście programu śledzenia dla tego samego okresu czasu. Kontrola czasów odpowiedzi na kolejnych urządzeniach na trasie powinna wskazać miejsce wydłużające czas. Opóźnienie to może być spowodowane zatorem na urządzeniu tworzącym wąskie gardło w sieci.

15 15 Inny przypadek może wykazać, że ścieżka do celu zmienia się z czasem, ponieważ routery wybierają inną najlepszą ścieżkę do przekazania pakietów. Zmiany te mogą objawiać wzorce, które mogą okazać się użyteczne w planowaniu dużych transferów pomiędzy stronami. Przechwytywanie wyjścia z routera Wyjście polecenia traceroute można przechwycić również z wiersza poleceń routera. Poniższe kroki pokazują, jak przechwycić wyjście i zapisać je do pliku. Przypomnijmy, że polecenie umożliwiające śledzenie trasy na routerze to traceroute. Jeśli korzystasz z programu HyperTerminal, kroki są następujące: 1. Z menu Transfer wybierz opcję Przechwyć Tekst. 2. Kliknij Przeglądaj, aby wybrać lokalizację i wpisać nazwę pliku, do którego będzie zapisywane wyjście. 3. Kliknij Rozpocznij, aby rozpocząć przechwytywanie tekstu. 4. Wykonaj polecenie traceroute w trybie EXEC użytkownika lub trybie uprzywilejowanym EXEC. Tekst wyświetlany w terminalu zostanie również zapisany w wybranej lokalizacji. 5. Przejrzyj wyjście, aby sprawdzić, czy nie jest ono uszkodzone. Z menu Transfer, wybierz opcję Przechwyć tekst, a następnie kliknij Zatrzymaj. Pliki wygenerowane podczas tych testów przechowuj w bezpiecznym miejscu (razem z resztą dokumentacji sieci) Zbieranie informacji o węzłach sieci Jeśli istnieje odpowiedni schemat adresacji, identyfikacja adresów IP urządzeń w sieci powinna być prostym zadaniem. Jednakże identyfikacja adresów fizycznych (MAC) nie jest już taka oczywista. Potrzebny jest dostęp do wszystkich urządzeń i dostateczna ilość czasu, aby sprawdzić tę informację na każdym hoście. Ponieważ w większości przypadków nie jest to praktyczne rozwiązanie, istnieje alternatywny sposób pozwalający na identyfikację adresów MAC za pomocą polecenia arp. Polecenie arp zapewnia odwzorowanie adresów fizycznych na znane adresy IP. Polecenie arp wykonuje się z wiersza poleceń. Metoda ta polega na wysłaniu zapytania ARP. Urządzenie, które potrzebuje informacji, rozgłasza zapytanie ARP w sieci. Jedynie lokalne urządzenie,

16 16 które zobaczy w zapytaniu swój adres IP, wysyła z powrotem odpowiedź ARP zawierającą parę IP-MAC. Aby wykonać polecenie arp z linii komend hosta, wprowadź: C:\host1>arp -a Jak pokazano na rysunku, polecenie arp wyświetla informacje o wszystkich urządzeniach, których dane znajdują się w tablicy ARP. Informacja obejmuje adres IP, adres fizyczny i typ adresowania (statyczne/dynamiczne). Tablica ARP hosta może zostać wyczyszczona za pomocą polecenia arp -d. Można to zrobić np. w sytuacji, kiedy chcemy ponownie wypełnić ją zaktualizowanymi informacjami. Uwaga: Tablica ARP zawiera jedynie informacje o urządzeniach, do których ostatnio był kierowany ruch. Aby mieć pewność, że tablica ARP będzie zawierała wpis dotyczący określonego hosta, należy uprzednio wysłać do niego ping. Ping do wielu urządzeń Inną metodą zbierania informacji o adresach MAC jest ping do wielu urządzeń (ang. ping sweep) wykonany na zakresie adresów IP. Jest to metoda skanowania, którą można uruchomić z linii komend lub przy użyciu narzędzi do administrowania siecią. Narzędzia te pozwalają określić zakres hostów. Za pomocą testu ping do wielu urządzeń dane mogą zostać zebrane na dwa sposoby. Po pierwsze, duża część narzędzi realizujących tę metodę, konstruuje tablicę hostów odpowiadających na ping. Tablica ta, często zawiera informacja o adresie IP i adresie MAC hosta. Tym samym otrzymujemy mapę aktywnych hostów w chwili skanowania. Każda próba wysłania ping sprawia, że wysyłane jest zapytanie ARP. To z kolei powoduje, że każdy z hostów wysyła odpowiedź i tym samym zapewnia, że tablica ARP jest aktualna. Jak pokazano wcześniej, polecenie arp wyświetla tablicę adresów MAC, ale teraz mamy pewność, że informacje w niej zawarte są aktualne. Połączenia przełącznika Jedną z metod zbierania informacji o węzłach sieci jest wyświetlenie odwzorowania hostów na interfejsy przełącznika. Odwzorowanie to można zobaczyć wydając na przełączniku polecenie show mac-address-table. Korzystając z linii komend przełącznika, wprowadź polecenie show z argumentem macaddress-table: Sw1-2950#show mac-address-table

17 17 Tabela na rysunku przedstawia adresy MAC hostów przyłączonych do przełącznika. Informacje te, jak każde inne wyjście polecenia prezentowane w oknie komend, mogą być skopiowane i wklejone do pliku. Dla późniejszej łatwiejszej obróbki dane mogą być również wklejone do arkusza kalkulacyjnego. Analiza danych z tabeli ujawnia, że interfejs Fa0/23 jest współdzielonym segmentem lub jest podłączony do innego przełącznika. Kilka adresów MAC reprezentuje wiele węzłów. Oznacza to, że ten port jest podłączony do innego pośredniczącego urządzenia, takiego jak koncentrator, bezprzewodowy punkt dostępowy lub inny przełącznik. 3. Podsumowanie Podsumowanie poleceń IOS: Tryb EXEC użytkownika enable - wejście w uprzywilejowany tryb EXEC Uprzywilejowany tryb EXEC copy running-config startup-config - kopiuje konfigurację bieżącą do konfiguracji początkowej, zlokalizowanej w pamięci NVRAM copy startup-config running-config - kopiuje konfigurację początkową z pamięci NVRAM do konfiguracji bieżącej, zlokalizowanej w pamięci RAM erase startup-configuration - usuwa konfigurację startową z pamięci NVRAM ping adres_ip - wysyła ping pod wskazany adres IP traceroute adres_ip - śledzi trasę do wskazanego adresu IP show interfaces - wyświetla statystyki wszystkich interfejsów urządzenia show clock - wyświetla czas ustawiony na routerze

18 18 show version - wyświetla wersje aktualnie załadowanego systemu IOS, informacje o sprzęcie i urządzeniu show arp - wyświetla tablicę ARP urządzenia show startup-config - wyświetla konfigurację startową zapisaną w pamięci NVRAM show running-config - wyświetla konfigurację bieżącą show ip interface - wyświetla statystyki IP dla interfejsu(ów) routera configure terminal - wejście w tryb konfiguracji globalnej Tryb konfiguracji globalnej hostname hostname - przypisuje nazwę do urządzenia enable password password - ustawia niezaszyfrowane hasło do trybu enable (uprzywilejowanego trybu EXEC) enable secret password - ustawia silnie zaszyfrowane hasło do trybu enable (uprzywilejowanego trybu EXEC) service password-encryption - szyfruje wyświetlanie wszystkich haseł (z wyjątkiem haseł typu secret) banner motd # message # - ustawia komunikat dnia (MOTD, ang. message-of-the-day) line console 0 - wejście w tryb konfiguracji linii konsoli line vty wejście w tryb konfiguracji wirtualnej linii terminala interface nazwa_interfejsu - wejście w tryb konfiguracji interfejsu Tryb konfiguracji linii login - włącza sprawdzanie hasła password password - ustawia hasło Tryb konfiguracji interfejsu ip address adres_ip netmask - ustawia adres IP i maskę podsieci interfejsu description opis - ustawia opis interfejsu clock rate wartość - włącza zegar i ustawia jego prędkość na urządzeniu DCE no shutdown - włącza interfejs shutdown - administracyjnie wyłącza interfejs