SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE Z DZIAŁALNOŚCI STOWARZYSZENIA CENTRUM PROFILAKTYKI I EDUKACJI SPOŁECZNEJ PARASOL ZA 2008 ROK

Transkrypt

1 SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE Z DZIAŁALNOŚCI STOWARZYSZENIA CENTRUM PROFILAKTYKI I EDUKACJI SPOŁECZNEJ PARASOL ZA 2008 ROK sporządzone zgodnie z przepisami Rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 8 maja 2001 r. (w sprawie ramowego zakresu sprawozdania z działalności fundacji (Dz. U. Nr 50/01, poz. 529) Sprawozdanie zostało przygotowane przez Zarząd Stowarzyszenia Centrum Profilaktyki i Edukacji Społecznej PARASOL DANE STOWARZYSZENIA Pełna nazwa: Centrum Profilaktyki i Edukacji Społecznej PARASOL Adres: Kraków, ul. Rakowicka 10a Telefon/fax: 012/ Strona internetowa: Adres info@parasol.org.pl Bank oraz numer konta organizacji: Kredyt Bank S.A. II oddział w Krakowie, filia nr 6, nr rachunku Władze stowarzyszenia: Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia Zarząd Komisja Rewizyjna Data założenia organizacji: 10 lipca 2004 roku Data rejestracji: 12 sierpnia 2004 roku Nr KRS:

2 Nr NIP: Nr REGON: Stowarzyszenie CPES Parasol liczy obecnie 19 członków. W trakcie 2008 roku liczba członków stowarzyszenia uległa zmianie, jedną osobę przyjęto w poczet członków, nikogo nie pozbawiono członkostwa, żaden z członków stowarzyszenia nie złożył rezygnacji z członkostwa. Zarząd stowarzyszenia CPES Parasol w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 roku pracował w składzie: Beata Sierocka Prezes, Monika Borkowska Vice Prezes, Marcin Drewniak Sekretarz. 18 czerwca 2008 roku odbyły się wybory do Władz stowarzyszenia w związku z upływem kadencji dotychczasowych władz. W wyniku wyborów do Zarządu powołano te same osoby na te same stanowiska, w wyniku czego skład Zarządu nie uległ zmianie. Komisja Rewizyjna CPES Parasol składa się z trzech członków. 18 czerwca 2008 roku odbyły się wybory do Władz stowarzyszenia w związku z upływem kadencji dotychczasowych władz, w związku z czym: - skład Komisji Rewizyjnej w okresie od 1 stycznia do 17 czerwca 2008 roku to Małgorzata Nowobilska Stanios - przewodnicząca Komisji Rewizyjnej, Renaty Niziołek vice przewodnicząca oraz Jolanta Nielubowicz sekretarz; - skład Komisji Rewizyjnej od dnia wyborów, tj. od 18 czerwca 2008 roku to Małgorzata Firek przewodnicząca Komisji Rewizyjnej, Anna Klos Gomulec vice przewodnicząca oraz Małgorzata Nowobilska Stanios sekretarz. CELE STOWARZYSZENIA Na podstawie rozdziału II, 7, punkt 1 aktualnego statutu CPES Parasol misją stowarzyszenia jest szerzenie wiedzy na temat problemów i kwestii społecznych oraz działalność profilaktyczna w tym zakresie. Tym samym CPES Parasol prowadzi działalność na rzecz ogółu społeczności oraz na rzecz grup szczególnie tego potrzebujących. Misja CPES Parasol realizowana jest poprzez osiąganie celów mieszczących się w następujących sferach zawartych w 7, punkcie 2 statutu: A. Pomoc społeczna, w tym pomoc rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywanie szans tych rodzin i osób; B. Nauka, edukacja, oświata i wychowanie; 2

3 C. Kształtowanie pozytywnej świadomości obywatelskiej na temat problemów i kwestii społecznych poprzez działania informacyjne i edukacyjne; D. Upowszechnianie i ochrona wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji, w szczególności szerzenie tolerancji; E. Ochrona i promocja zdrowia; F. Promocja zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy; G. Upowszechnianie i ochrona praw kobiet oraz działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn; H. Działalność wspomagająca rozwój wspólnot i społeczności lokalnych; I. Porządek i bezpieczeństwo publiczne oraz przeciwdziałanie patologiom społecznym; J. Promocja i organizacja wolontariatu. Powyższe cele stowarzyszenia osiągane są poprzez realizowanie następujących działań statutowych ( 7, punkt 3 statutu organizacji): A. Inspirowanie i wspieranie działalności badawczej i diagnostycznej, dotyczącej problemów i kwestii społecznych, będących przedmiotem działania CPES Parasol; B. Prowadzenie działań informacyjnych i edukacyjnych - konferencji, szkoleń, spotkań o tematyce związanej z podjętą przez CPES Parasol problematyką; C. Przeciwdziałanie dyskryminacji o tematyce będącej przedmiotem działania CPES Parasol; D. Współpracę z instytucjami oraz organizacjami na szczeblu lokalnym, ogólnopolskim i międzynarodowym w zakresie realizacji celów i zadań CPES Parasol; E. Realizowanie akcji profilaktycznych o charakterze I-rzędowym (skierowanych do całego społeczeństwa lub społeczności), II-rzędowym (skierowanych do grup narażonych na dany problem) i III-rzędowym (skierowanych bezpośrednio do osób będących w sytuacji problemowej); F. Prowadzenie działań środowiskowych ukierunkowanych na poszczególne grupy społeczne związane z określonym problemem lub kwestią społeczną; G. Udzielanie bezpośredniej pomocy osobom będącym w sytuacji problemowej - organizowanie własnego poradnictwa i konsultacji w zakresie m.in. pomocy społecznej, prawa, oświaty zdrowotnej i psychologii; H. Inicjowanie grup pomocowych i samopomocowych; I. Powoływanie zespołów specjalistycznych do realizacji zadań CPES Parasol; J. Prowadzenie działalności wydawniczej zgodnie z obowiązującymi przepisami; K. Gromadzenie, opracowywanie i udostępnianie wszelkich wydawnictw dotyczących Statutowych celów CPES Parasol. Działania statutowe stowarzyszenia wypełniane są poprzez bieżącą działalność stowarzyszenia, której opis znajduje się w dalszej części sprawozdania (opis realizowanych działań projektów). 3

4 PROJEKTY REALIZOWANE PRZEZ CPES PARASOL (zrealizowane zadania zlecone lub wspierane przez organy administracji publicznej na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, jak również na podstawie ustawy o zamówieniach publicznych). TYTUŁ PROJEKTU RUSZCZA RAKOWICKA 10 PARASOL ULICZNY PARASOL KLUBOWY PRZYGOTOWANIE PROJEKTU MERYTORYCZNEGO I GRAFICZNEGO ULOTKI W RAMACH KAMPANII SPOŁECZNEJ DAJĄC PIENIĄDZE ODBIERASZ DZIECIŃSTWO DUZE MIASTO DUZY PROBLEM PODMIOT PUBLICZNY WSPÓŁPRACUJĄCY Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii Gmina Kraków Zakład Karny Kraków Nowa Huta Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej w Krakowie Gmina Kraków (Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej) Gmina Kraków (Miejski Program Przeciwdziałania Przestępczości Młodzieży) Fundusz Inicjatyw Obywatelskich MpiPS Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii Krajowe Centrum ds. AIDS Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii Gmina Kraków Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii Gmina Kraków Działania we współpracy z podmiotami niepublicznymi TYTUŁ PROJEKTU W DZIECIĘCYM OBIEKTYWIE NIE MA NUDY W MIEŚCIE PODMIOT NIEPUBLICZNY WSPÓŁPRACUJĄCY Fundacja Wspólna Droga United Way Polska Fundacja Wspólna Droga United Way Polska ZAKRES WSPÓŁPRACY Współpraca merytoryczna Współpraca merytoryczna Współpraca merytoryczna Współpraca merytoryczna Współpraca merytoryczna Współpraca merytoryczna Współpraca merytoryczna Finansowanie działania ZAKRES WSPÓŁPRACY Współpraca merytoryczna Współpraca merytoryczna Wszystkie zadania, zaplanowane w ww. umowach na rok 2008 zostały zrealizowane, i rozliczone zgodnie z wytycznymi zawartymi w umowach. 4

5 OPIS DZIAŁAŃ W RAMACH PROJEKTÓW RUSZCZA program edukacyjno terapeutyczny dla osób uzależnionych od narkotyków przebywających w Zakładzie Karnym Kraków Nowa Huta Celem programu Ruszcza jest zmiana stylu życia klientów objętych programem poprzez uzyskanie przez nich wiedzy na temat mechanizmów uzależnień oraz zagrożeń związanych z używaniem substancji psychotropowych a także podjęcie leczenia po opuszczeniu zakładu karnego. Program powstał z inicjatywy kobiet uzależnionych, które nie otrzymywały specjalistycznej pomocy terapeutycznej w zakresie uzależnienia w ZK. Od 1998 roku istnieje porozumienie pomiędzy realizatorkami programu, a dyrekcją Zakładu Karnego umożliwiające pracę dwóch terapeutek na terenie zakładu karnego. Odbiorcami programu są obecnie wszystkie osoby uzależnione od narkotyków osadzone (tymczasowo aresztowane lub skazane) w zakładzie karnym w Nowej Hucie. Przez kilka lat program był adresowany jedynie do kobiet, jednakże, z powodu wciąż rosnącej liczby mężczyzn uzależnionych, trafiających do zakładu rozszerzono ofertę. Obecnie z oferty programu korzysta ponad 150 osób rocznie, które uczestniczą w spotkaniach indywidualnych o charakterze terapeutycznym oraz/lub w edukacyjnych spotkaniach grupowych. Poza pracą indywidualną oraz w grupie z osobami uzależnionymi realizatorki programu odbywają konsultacje z pracownikami zakładu karnego, rodzinami podopiecznych (kiedy zaistnieje potrzeba oraz tylko za ich zgodą) oraz z prokuratorami nt. sytuacji podopiecznych oraz ich ewentualnych planów terapeutycznych. W razie potrzeby realizatorki programu uczestniczą również w rozprawach sądowych. Ramy czasowe realizacji projektu to 16 godzin tygodniowo, co w skali roku daje 832 godziny. W wyniku realizacji programu jak dotąd do ośrodków terapeutycznych trafiło 85 osób, ok. 142 skorzystało z innych ofert pomocowych, a około osób zwiększyło swoją wiedzę m.in. na temat istniejącej oferty pomocowej i w przyszłości będą potrafili z niej korzystać. Zakładane rezultaty realizacji projektu to m.in.: udział beneficjentów objętych programem w ofertach leczenia osób uzależnionych poza zakładem karnym; powrót do odpowiedzialnych ról społecznych; wzrost poziomu wiedzy o negatywnych konsekwencjach używania narkotyków; zwiększenie świadomości oraz zachowań związanych z troską o zdrowie; 5

6 zmniejszenie problemów zdrowotnych oraz finansowych konsekwencji tych problemów (koszty leczenia) wśród klientów programu. Odbiorcy projektu w 2008 roku ze względu na stosunek do substancji psychoaktywnych: Liczba odbiorców Osoby nie używające narkotyków 1 Osoby eksperymentujące z narkotykami 35 Osoby używające narkotyki szkodliwie (nie uzależnione) 112 Osoby uzależnione 54 Liczba odbiorców razem 212 W tym liczba nowych odbiorców (zarejestrowanych po raz pierwszy w 2007 roku) 80 Charakterystyka odbiorców projektu w 2008 roku Liczba odbiorców w kwartale Osoby z problemami społecznymi 212 Osoby z problemami prawnymi 212 Osoby z problemami zdrowotnymi 54 Rodzice, rodziny 25 Liczba odbiorców poniżej 19 roku życia 8 Mając na celu osiągnięcie wymienionych wyżej rezultatów w ramach realizacji zadania podjęto (zgodnie z projektem) następujące działania: - praca indywidualna o charakterze terapeutycznym z beneficjentami programu; odbyto 554 indywidualnych spotkań z 212 osobami odbiorcami programu, spotkania obejmowały: diagnozę sytuacji, rozpoznanie oczekiwań odbiorców programu, stworzenie kontraktu pomocowego, budowanie motywacji do planowania zmian, pomoc w podejmowaniu zmian, pomoc w kontaktach z palcówkami leczniczymi (głównie ośrodkami terapii długoterminowej). - praca grupowa o charakterze edukacyjnym; odbyto 29 spotkań grupowych mające na celu poprawę umiejętności społecznych. - przygotowywanie podopiecznych do decyzji podjęcia leczenia w ośrodku terapii długoterminowej - budowanie i wzmacnianie motywacji do zmiany stylu życia; 6

7 odbyto 557 indywidualnych spotkań z 212 osobami pośród nich 39 wstępnie wyraziło chęć podjęcia leczenia w ośrodku rehabilitacyjnoreadaptacyjnym. - pomoc w znalezieniu odpowiedniej placówki oraz kierowanie do niej. do ORR skierowano 8 osób opuszczających zakład karny, które podjęły leczenie. - kontakty z rodzinami podopiecznych. podjęto kontakt z rodzinami podopiecznych programu w 18 przypadkach łącznie odbyto 34 konsultacji. - kontakty z prokuraturami oraz sądami. podjęto kontakt z prokuraturami i sądami rejonowymi w 10 przypadkach łącznie odbyto 19 rozmów. - udział, w uzasadnionych przypadkach, w rozprawach sądowych podopiecznych. realizatorki programu uczestniczyły w 4 rozprawach sądowej podopiecznego programu udzielono przed sądem wyjaśnień na temat obecnej sytuacji oraz chęci podjęcia leczenia. - konsultacje i współpraca z psychologiem zatrudnionym w zakładzie karnym. realizatorki odbyły łącznie 85 konsultacji na temat podopiecznych programu z psychologiem zakładu. Konsultacje miały na celu zaplanowanie wspólnych działań związanych z poszczególnymi osobami. - prowadzenie dokumentacji programu (karty podopiecznych, zeszyt porad indywidualnych, sprawozdania miesięczne zawierające ilość odbytych kontaktów indywidualnych, ilość i rodzaj spotkań grupowych). dokumentację w postaci kart podopiecznych, zeszytu porad, zestawień miesięcznych prowadzono na bieżąco. - Ponadto: wykonano konsultacje kierownikiem penitencjarnym zakładu (9) oraz z wychowawcami oddziałów na temat podopiecznych programu (32). 7

8 PARASOL ULICZNY program pracy ulicznej z osobami świadczącymi usługi seksualne Program jest realizowany przy użyciu metody outreach (pracy terenowej). W związku z charakterem programu niezbędne jest odwiedzanie miejsc pracy i spotkań odbiorców programu. Outreach (praca w środowisku docelowym) została wybrana jako metoda pracy ponieważ: metoda ta pozwala na docieranie do środowisk marginalizowanych, nie odwiedzających placówek pomocowych; pozwala na kontakt bezpośredni, twarzą w twarz; kontakt odbywa się w środowisku odbiorców co ma znaczenie dla autentyczności kontaktu i szczerości; pozwala na budowanie atmosfery zaufania; jest bardziej ekonomiczna od pracy stacjonarnej. Wszystkie działania terenowe realizowane były poprzez dwa specjalistyczne zespoły pracujące w obu grupach docelowych programu (środowiskach prostytucji kobiecej i męskiej) podczas dyżurów w terenie. Dyżury terenowe w środowisku osób sprzedających seks odbywały się w 2008 roku 3 razy w tygodniu (każdy poniedziałek, środa i czwartek) i trwały 4 godziny ogółem przepracowano godzin. Realizatorzy programu byli zobowiązani m.in. do następujących aktywności: nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów w środowisku klienckim; dystrybucja materiałów edukacyjnych oraz innych służących ograniczaniu rozprzestrzeniania się chorób; edukacja w zakresie bezpiecznego seksu; spotkania z klientami (informacyjne, edukacyjne) poza miejscem pracy klientów (obecnie pracownicy programu Parasol utrzymują regularny kontakt z ok. 50 osobami oraz nieregularny z ok. 200); kierowanie do innych programów/placówek pomocy społecznej; udzielanie informacji o możliwości uzyskania pomocy medycznej, kierowanie do lekarzy (program współpracuje z lekarzem ginekologiem); sporządzanie raportów z dyżurów. Wymierne rezultaty realizacji zadania: Liczba dyżurów: 312 8

9 Liczba beneficjentów programu: 539 Liczba rozdystrybuowanych materiałów: Prezerwatywy (różnego rodzaju) Lubrykanty 156 Liczba wydanych materiałów (Tubki wielorazowe Feminum i KY) Chusteczki antybakteryjne intymne Liczba i rodzaj wydanych materiałów edukacyjnych i informacyjnych Ulotki, broszury, etc. m.in. na temat: serwis lekarski, ulotka informacyjna o programie (dla nowych odbiorców programu), ulotka informacyjna o innych serwisach pomocowych w mieście, ulotka o chorobach przenoszonych drogą seksualną, ulotka edukacyjna: bezpieczeństwo w sex biznesie, ulotka edukacyjna HIV/AIDS, ulotka dotycząca testowania w kierunku HIV, ulotka edukacyjna: prezerwatywy i żele, ulotka edukacyjna: wirusowe zapalenie wątroby typu B, C, ulotka edukacyjna: antykoncepcja a ciąża, broszura na temat środków psychoaktywnych

10 PARASOL KLUBOWY program pracy klubowej w środowisku LGTB Program PARASOL KLUBOWY jest również realizowany przy użyciu metody outreach (pracy terenowej). W związku z charakterem programu niezbędne jest odwiedzanie miejsc pracy i spotkań odbiorców programu (klubów, dyskotek). W przypadku naszego programu są to kluby: Kokon i Siódemka w Krakowie. W zależności od aktualnych potrzeb odbiorców pracownicy terenowi prowadzili rozmowy informacyjne, edukacyjne lub terapeutyczno - wspierające. Pracownicy programu rozdawali również materiały edukacyjne, zawierające informacje na temat HIV/AIDS, narkotyków, alkoholu, zachowań seksualnych, istniejących serwisach pomocowych i możliwościach uzyskania pomocy oraz informacje użyteczne z punktu widzenia profesji odbiorców programu. Cel programu Parasol Klubowy to ograniczanie szkód zdrowotnych wynikających z używania narkotyków i alkoholu w środowiskach odbiorców programu. Program skierowany jest do lesbijek i gejów oraz osób biseksualnych, bawiących się w krakowskich klubach, dyskotekach. Osoby te, ze względu na często nieakceptowany społecznie styl życia, są w trudnej sytuacji życiowej, a przez to narażone są na zagrożenie zdrowia, bycie ofiarami działań przestępczych oraz dyskryminacji społecznej. Główne działania podejmowane w ramach programu Parasol Klubowy realizowane są poprzez pracę terenową w środowisku klientów programu polegającą na: działaniach edukacyjnych (w zakresie bezpieczniejszych zachowań seksualnych, bezpieczniejszych sposobów przyjmowania narkotyków, alkoholu, HIV/AIDS, STI chorób przenoszonych drogą seksualną); informacyjnych (formy dostępnej pomocy psychologicznej, medycznej, socjalnej i prawnej); wspierających (pomoc w sytuacjach kryzysowych). Poszczególne zadania realizowane były następująco: Edukowanie poprzez: - materiały edukacyjne (ulotki, broszury, foldery, poradniki, etc.); - rozmowy edukacyjne (indywidualne, odbywane w środowisku odbiorców podczas pracy w klubach, dyskotekach); Informowanie poprzez: - materiały informacyjne (ulotki, broszury, foldery, poradniki, etc.); - rozmowy informacyjne (indywidualne, odbywane w środowisku odbiorców podczas pracy w klubach, dyskotekach). Wspieranie poprzez: - kontakt indywidualny; 10

11 - kierowanie do specjalistycznych placówek pomocowych (m.in. Centrum Interwencji Kryzysowej, Centrum Praw Kobiet, poradnie uzależnień, instytucje pomocy społecznej, gabinety prywatne medyczne, psychologiczne, etc.). Upowszechnianie równoprawnego dostępu do usług poprzez: - materiały informacyjne (ulotki, broszury, foldery, poradniki, etc. zawierające informacje o istniejących palcówkach i procedurach pomocowych); - rozmowy informacyjne (indywidualne, odbywane w środowisku odbiorców programu, zawierające informacje o istniejących palcówkach i procedurach pomocowych); - kierowanie do specjalistycznych placówek pomocowych (m.in. Centrum Interwencji Kryzysowej, Centrum Praw Kobiet, poradnie uzależnień, instytucje pomocy społecznej, gabinety prywatne); W 2008 roku odbyło się 36 dyżurów 4 godzinnych realizowanych przez co najmniej 3 osoby w klubach LGTB. Przepracowano 432 godziny w warunkach nocnych. Podczas dyżurów pracownicy nawiązali bezpośredni kontakt osobami oraz prowadzili obserwację osób przebywających w klubach. Odnotowano 123 osoby po wpływem narkotyków oraz 572 osoby pod silnym wpływem alkoholu lub alkoholu i narkotyków. Podczas dyżurów pracownicy programu PARASOL KLUBOWY nawiązali kontakt bezpośredni z osobami, z którymi przeprowadzali rozmowy odnośnie uzależnień (informujące oraz motywujące do zmiany zachowań, poprzez np.: zmianę sposobu używania środków psychoaktywnych (narkotyków i alkoholu) oraz motywowanie do podjęcia leczenia. W związku z tym kierowano odbiorców programu do placówek pomocowych, zajmujących się leczeniem uzależnień (także do placówek wykonujących testy w kierunku wirusa HIV), a w przypadku braku chęci do podjęcia leczenia, informowano o istnieniu takich placówek w Krakowie. Przeprowadzono również rozmowy wspierające naszych klientów, dotyczące ich sytuacji rodzinnych, związkowych i życiowych, podczas których informowaliśmy o ofercie pomocowej Krakowie (MOPS, Grodzkiego Urzędu Pracy, itp.). Rozdystrybuowano: ulotki o charakterze informacyjnym; materiały prewencyjne. Przeprowadzono: rozmów o charakterze zdrowotnym; 11

12 - 32 rozmów dotyczących uzależnień (informujące i motywujące do zmiany zachowań); - 23 rozmów o charakterze socjalnym; - skierowano 61 osób do placówek leczniczych, zajmujących się terapią uzależnień, oraz wykonujących testy w kierunku wirusa HIV; rozmowy na tematy inne; - 10 razy udzielono pomocy przedmedycznej. 12

13 RAKOWICKA 10 program terenowej pracy socjalnej w ulicznym środowisku dzieci i młodzieży Cel główny Programu Rakowicka 10 to praca socjalna z grupą dzieci i młodzieży szczególnie zagrożoną wykluczeniem społecznym w dużej aglomeracji miejskiej. Cele szczegółowe i zadania programu: A. minimalizowanie życia ulicznego w środowisku dzieci i młodzieży; B. zwiększenie umiejętności społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem społecznej zaradności u odbiorców programu; C. redukcja spożycia nielegalnych środków psychoaktywnych (alkohol, narkotyki, nikotyna); D. odbudowywanie pozytywnych relacji dziecko-dorosły; E. występowanie w obronie praw grup docelowych; Projekt Rakowicka 10 ma charakter długofalowy. Pierwszym etapem projektu była realizacja badań nt. skali i specyfiki problemu dzieci ulicy w Krakowie ( ). Podmiotem zlecającym to działanie była Gmina Kraków. Badania te zostały zrealizowane, ich wyniki zostały zebrane w postaci raportu z badań i udostępnione m.in. na stronie Kolejnym etapem projektu było: - przygotowanie Centrum Rakowicka 10 jako bazy stacjonarnej dla potrzeb projektu (pozyskanie lokalu z zasobów gminy Kraków (lokal pozyskano), zebranie funduszy na remont i adaptację lokalu (w trakcie, remont i adaptacja); - praca zespołu terenowego rozpoznawanie środowiska, nawiązywanie pierwszych kontaktów z odbiorcami programu; - prowadzenie bieżących zadań zebrania pracowników, superwizje i inne zawarte w harmonogramie, - opracowanie wyników badań dzieci ulicy i przygotowanie raportu z badań do druku, - zintegrowanie działań placówki stacjonarnej z zadaniami pracowników terenowych, - podjęcie zamierzonych działań i realizacja zadań wymienionych w punkcie: cele i zadania. Program Rakowicka 10 w 2008 roku był realizowany zgodnie z zaplanowanym projektem w sposób opisany poniżej: 1. Praca socjalna w formule streetworkingu realizowana w sposób stały i systematyczny. Pracownicy socjalni byli zobowiązani: 13

14 - nawiązywać i utrzymywać kontakt z odbiorcami programu w ich środowisku; - dystrybuować materiały edukacyjne; - informować na temat dostępnych serwisów pomocowych na terenie miasta; - kierować do placówek pomocowych: medycznych, prawnych i innych, w tym do Centrum Interwencyjnego Rakowicka 10; - inicjować w terenie alternatywne sposoby spędzania wolnego czasu przez odbiorców. W streetworking zaangażowane są osoby wykształcone i odpowiednio przeszkolone. Realizacja działań terenowych przebiegała zgodnie z harmonogramem, dyżury odbywały się co najmniej 3 razy w tygodniu, w każdy poniedziałek, środę i piątek o stałych porach. Pracownicy programu podjęli doskonalenie warsztatu pracy poprzez długoterminowe szkolenia w zakresie systemowej terapii rodzin, psychoprofilaktyki uzależnień, pedagogiki ulicy oraz mediacji. 2. Centrum Rakowicka 10 wspierało działania terenowe w szczególności poprzez: - wsparcie psychologiczne oferowane w wymiarze 3 godzin tygodniowo; - kontaktowanie nieletnich z rodzinami/opiekunami; - kierowanie do placówek stacjonarnych (świetlice środowiskowe, pomoc specjalistyczna); - pomoc specjalistów (pracownik socjalny, prawnik, terapeuta uzależnień); - działania mające na celu reprezentowanie interesów dzieci i młodzieży, m.in. mediacje z rodzinami, instytucjami (jak szkoła, policja, placówka wychowawcza). 3. Praca socjalna w środowisku realizowana była w szczególności poprzez: - zapoznanie się z ofertami instytucji, które mogą być przydatne w sytuacjach kryzysowych; - poinformowanie odpowiednich organów policji o realizowaniu projektu w celu uzyskania bezpieczeństwa pracy pracowników terenowych; - nawiązanie współpracy z mediami, zwrócenie uwagi opinii publicznej na problem dzieci ulicy; - reprezentowanie interesów i praw odbiorców (advocacy); - współpracę z rodzinami, instytucjami i wymianę doświadczeń. Odbiorcy programu Rakowicka 10 to dzieci i młodzież oraz ich rodzice/opiekunowie. Liczba kontaktów z beneficjentami programu w okresie od 1.01 do to 2 795, Są to głównie chłopcy (ok. 2/3 kontaktów). Około ¾ kontaktów dotyczy beneficjentów, którzy mieszkają na terenie działania programu, tj. na terenie dzielnicy I i II. Pozostali beneficjenci zazwyczaj mieszkańcy innych dzielnic Krakowa lub też przyjezdni dzieci, które przyjechały do Krakowa po szkole, na wagary lub uciekając z domu/placówki. 14

15 Status materialny beneficjentów i ich rodzin jest niski. Są to dzieci z rodzin ubogich, mających trudności zarówno finansowe jak i wychowawcze. W okresie do : - zrealizowano 161 dyżurów terenowych, dwuosobowych (2 415 godzin); - zrealizowano 154 dyżury w Centrum Interwencyjnym (2 310 godzin); - zrealizowano 52 dyżury psychologa (153 godziny); - nawiązano kontaktów z beneficjentami programu; - założono 20 kart stałego beneficjenta programu; - nawiązano kontakt z 113 instytucjami mogącymi mieć wpływ na losy beneficjentów, w tym z 85 rodzinami. PRZYGOTOWANIE PROJEKTU MERYTORYCZNEGO I GRAFICZNEGO ULOTKI W RAMACH KAMPANII SPOŁECZNEJ DAJĄC PIENIĄDZE ODBIERASZ DZIECIŃSTWO Na zlecenie Gminy Kraków opracowano merytorycznie oraz graficznie ulotkę, przeznaczoną do dystrybucji w ramach kampanii społecznej Dając pieniądze odbierasz dzieciństwo. Odbiorcami ulotki byli dzieci i młodzież żebrząca w okolicy krakowskiego Rynku Głównego. Zlecenie zostało wykonane poprzez: - przygotowanie koncepcji kształtu ulotki; - zebranie materiałów oraz przygotowanie tekstu do ulotki; - zatrudnienie artysty specjalizującego się w rysunku komiksowym w celu stworzenia oprawy rysunkowej dla ulotki; - zatrudnienie grafika w celu przygotowania koncepcji graficznej oraz przygotowania ostatecznego kształtu ulotki. Zlecenie zostało odebrane przez Gminę Kraków w dniu 16 czerwca 2008 roku. 15

16 DUŻE MIASTO - DUŻY PROBLEM Szkolenie miało na celu pogłębienie wiedzy z zakresu umiejętności prowadzenia programów redukcji szkód, w szczególności programów terenowych. Cel szkolenia opiera się za stwierdzeniu, że środowisko wielkomiejskie jest źródłem wielu problemów społecznych. Większość problemów społecznych charakterystycznych dla środowiska wielkomiejskiego, takich jak bezdomność, bezrobocie, prostytucja, przestępczość, życie uliczne dzieci, etc., mają bezpośredni związek z uzależnieniami, a działania społeczne ukierunkowanie na przeciwdziałanie tym problemom mają zwykle charakter stacjonarny, zaś ich cele są zorientowanie na zapobieganie lub rozwiązanie problemu. Programy redukcji szkód wynikających z użytkowania narkotyków są zwyczajowo skierowane głównie do osób uzależnionych, tj. do tzw. czynnych narkomanów. Tymczasem działania redukcji szkód można i należy kierować również do innych grup społecznych, pośród których użytkowanie narkotyków jest zjawiskiem codziennym lub też, w których zagrożenie problemem uzależnień jest wysokie. Grupy te to dla przykładu więźniowie przebywający w zakładzie karnym, osoby świadczące usługi seksualne czy też dzieci ulicy. Ponadto środowisko osób uzależnionych podejmuje aktywności w wielu sferach w celu zdobycia środków na narkotyki, w wyniku czego trafiają do środowisk np. osób świadczących usługi seksualne lub np. do zakładów karnych. Wobec powyższego rzeczą zasadną i konieczną było rozszerzenie wiedzy pracowników programów redukcji szkód w zakresie: - podstawowej wiedzy z zakresu takich problemów społecznych jak prostytucja, dzieci ulicy, etc.; - używanie substancji odurzających w kontekście ryzykownych zachowań seksualnych; - umiejętności nawiązywania kontaktów z klientem i motywowania do korzystania z pomocy; - różnych form pracy z beneficjentami niezmotywowanymi do leczenia mających na celu redukcję ryzyka szkód; - chorób towarzyszących życiu ulicznemu. Szkolenie zrealizowano poprzez przeprowadzenie seminarium dla pracowników, którzy pracują w programach, w których istnieje element redukcji szkód. Szkolenie przeprowadziły osoby z wieloletnim stażem zawodowym. Celem szkolenia było także nawiązanie dialogu pomiędzy pracownikami różnych programów oraz zadzierzgnięcie przyszłej współpracy. 16

17 Szkolenie zostało zrealizowane poprzez przeprowadzenie seminarium dla pracowników programów redukcji szkód. Liczba godzin dydaktycznych realizacji szkolenia to 28 godzin zegarowych. Wnioski z analizy ewaluacyjnej szkolenia dokonanej przez niezależnego specjalistę, pracownika naukowego Uniwersytetu Jagiellońskiego: Biorąc pod uwagę założenia i cele szkolenia oraz wyniki zawarte w ankiecie ewaluacyjnej szkolenie należy ocenić pozytywnie. Na podstawie opinii wyrażonych przez uczestników szkolenia można stwierdzić, że osiągnięto zarówno cel poznawczy (pogłębienie wiedzy nt. metody terenowej, wiedzy z zakresu ograniczania ryzyka szkód zdrowotnych i społecznych, doskonalenie umiejętności prowadzenia programów redukcji szkód), jak również stworzono okazję do dyskusji, wymiany doświadczeń, integracji osób pracujących lub zainteresowanych metodą terenową. Ponadto pojawiły się inne konkretne wątki teoretyczne i praktyczne wysoko ocenione przez uczestników szkolenia, jak np. problematyka dzieci żyjących na ulicy. Szkolenie należy ocenić pozytywnie również ze względu na sposób organizacji zajęć: zróżnicowanych pod względem formy, zbilansowanych pod względem treści teoretyczno-metodycznych oraz warsztatowo-praktycznych. 17

18 NIE MA NUDY W MIEŚCIE Projekt realizowany był metodą pedagogiki ulicy. Dyżury pracowników terenowych polegały na ich obecności w środowisku dziecka oraz realizowaniu zajęć z wykorzystaniem zasobów środowiska, jakie oferuje miasto Kraków. Zajęcia odbywały się w małych grupach, którym towarzyszył 1 bądź 2 pedagogów. Czas zrealizowanego projektu do dnia 30 czerwca wyniósł 185,5 h godziny w ramach organizowanych wyjść. Odbiorcami projektu były dzieci z okolic ulicy Rakowickiej w Krakowie, które są jednocześnie beneficjentami programu Rakowicka 10. Wśród nich wyróżnić można 2 grupy wiekowe: do 11 roku życia oraz od 12 do 17 roku życia. Dzięki realizacji projektu dzieci poznały alternatywne formy spędzania wolnego czasu, z których wcześniej nie korzystały, bądź korzystały w stopniu minimalnym. Dzieci przede wszystkim uczyły się współdziałania w grupie rówieśniczej. Pedagodzy starali się także wyjść naprzeciw oczekiwaniom dzieci, dlatego znając ich niektóre potrzeby, a także poznając je w trakcie kolejnych wyjść, wybierali miejsca, które były atrakcyjne dla odbiorców projektu. Dzieci podczas wyjść uczyły się jak zorganizować sobie czas w ciekawy sposób, jak i gdzie szukać atrakcyjnych ofert i miejsc, jak gospodarować pieniędzmi i że samemu mogą dokonywać wyboru. Ponadto wyjście poza środowisko i spędzenie kilku godzin w atrakcyjny sposób oraz poznanie ciekawych miejsc pozwoli w przyszłości odbiorcom programu, korzystać z podobnych atrakcji w konstruktywny sposób. Podjęte działania zmniejszyły ilość czasu, jaki spędzali na ulicy (siedzenie na ławce w parku, gdzie dochodzi do destruktywnych form zabawy). Dzięki cotygodniowym wyjściom nawiązała się bliższa relacja miedzy dziećmi i pedagogami. Dzieci chętniej mówią o sobie i swoich problemach. Pedagodzy starali się pokazać dzieciom, poprzez swoją postawę i zachowanie, że dorosły może być osobą godną zaufania, z którą można porozmawiać i zwrócić się w razie potrzeby o radę czy pomoc. 18

19 W DZIECIĘCYM OBIEKTYWIE Projekt W dziecięcym obiektywie realizowany był metodą pedagogiki ulicy. Dyżury pracowników terenowych polegały na ich obecności w środowisku dziecka, realizacji warsztatów fotograficznych z profesjonalnym fotografem, realizowaniu zajęć z wykorzystaniem zasobów środowiska, jakie oferuje miasto Kraków, pomocy w przygotowaniu oraz uczestnictwo w wyjazdach oraz organizacji wraz z beneficjentami wystawy fotograficznej. Zajęcia odbywały się w stałej, małej grupie (5 osób), którym towarzyszyło 2 pedagogów, a na warsztatach fotograficznych był również obecny fotograf. Czas zrealizowanego projektu od dnia 9 lipca do 30 grudnia wynosi 88 godzin. W ramach tych godzin odbyło się 11 zajęć w formie warsztatów fotograficznych. Odbiorcami projektu były dzieci ulicy. Końcowym efektem projektu była wystawa fotograficzna. Wystawa odbyła się w szkole podstawowej, do której uczęszczają beneficjenci projektu. Miejsce to zostało wybrane ponieważ pomogło to uczestnikom poprawić swój dotychczas negatywny wizerunek jaki posiadali wśród nauczycieli i uczniów. Dzięki tej wystawie pedagodzy szkolni i inni uczniowie mogli zobaczyć jak beneficjenci spędzają swój czas, jakie ciekawe miejsca oglądali gdyż wiele ze zdjęć zostało wykonanych podczas wyjazdów. Zdjęcia, które zostały umieszczone zostały wybrane i oprawione samodzielnie przez beneficjentów. Zdjęcia zostały powieszone w szkole podczas godzin popołudniowych, w których nie odbywają się zajęcia szkolne. Tak jak zostało zamierzone wystawa fotograficzna przyczyniała się do poprawy wizerunku dzieci we własnych oczach, jak również w oczach swojego najbliższego otoczenia jakim jest szkoła. Dalsza chęć prezentowania swoich osiągnięć może świadczyć również o tym, że wpłynęło to pozytywnie na ich samoocenę i umiejętności organizacyjne. Grupą docelową projektu były dzieci, które większość swojego czasu spędzają na ulicy. Większość tych dzieci, wcześniej uczęszczała do świetlic socjoterapeutycznych, ale z powodu niemożności dostosowania się do panujących tam zasad zrezygnowały. Teraz większość wolnego czasu spędzają na ulicy, dlatego ważne jest, aby poznały różne formy spędzania wolnego czasu. Dzieci, które zostały wybrane do projektu fotograficznego uczestniczyły w poprzednim projekcie finansowanym przez Fundację Wspólna Droga, pt. Nie ma nudy w mieście, dzięki któremu mogły poznać nowe formy spędzania wolnego czasu. Projekt fotograficzny był kolejnym etapem pracy w metodzie pedagogiki ulicy. 19

20 GŁÓWNE ZDARZENIA PRAWNE W DZIAŁALNOŚCI ORGANIZACJI O SKUTKACH FINANSOWYCH Wykaz zobowiązań działalności statutowej zabezpieczonych na majątku organizacji: brak. Wykaz zobowiązań warunkowych związanych z działalnością statutową, w tym udzielonych przez organizację poręczeń, pożyczek i gwarancji: brak. Kontrole działalności CPES Parasol w 2008 rok: brak. SPRAWOZDANIE Z PRAC ZARZĄDU CPES PARASOL Obecny Zarząd CPES Parasol został powołany w dniu 18 czerwca 2008 roku na Walnym Zgromadzeniu Członków CPES Parasol i pełni swą funkcję w niezmienionym składzie drugą kadencję, tj. od dnia 10 lipca 2004 roku, kiedy to otrzymał statutowe obowiązki i uprawnienia. Skład Zarządu: Beata Sierocka Prezes, Monika Borkowska Vice Prezes, Marcin Drewniak Sekretarz. W 2008 roku Zarząd Stowarzyszenia spotkał się na 12 posiedzeniach Zarządu, podczas których podjął trzy uchwały. Wykaz uchwał: 1. Uchwała nr 1/2008 o przyjęciu w poczet Członków Stowarzyszenia p. Anny Klos Gomulec (na podstawie dobrowolnie złożonej deklaracji członkowskiej); 2. Uchwała nr 2/2008 w sprawie ustanowienia dni wolnych od pracy w zamian za ustawowo przysługujące dni wolne przypadające w dzień wolny od pracy. 3. Uchwała nr 3/2008 w sprawie przyjęcia planu pracy stowarzyszenia i szczegółowych kierunków działania na 2009 rok. INFORMACJA O WYSOKOŚCI UZYSKANYCH PRZYCHODÓW 1. Dotacje ze środków publicznych ,66 2. Darowizny 2 500,00 3. Darowizny uzyskane w ramach 1% ,20 4. Składki członkowskie 570,00 5. Inne przychody (w tym wynik finansowy roku 2006) 2 340,01 RAZEM: ,49 20

21 Informacja o odpłatnych świadczeniach, realizowanych przez organizację w ramach celów statutowych z uwzględnieniem kosztów tych świadczeń organizacja nie prowadzi działalności odpłatnej. Wynik finansowy działalności gospodarczej oraz procentowy stosunek przychodu osiągniętego z działalności gospodarczej do przychodu osiągniętego z pozostałych źródeł organizacja nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest wpisana do Rejestru Przedsiębiorstw. Środki stowarzyszenia na dzień wynosiły: 9 055,26 INFORMACJA O WYSOKOŚCI PONIESIONYCH KOSZTÓW 1. Koszty realizacji zadań statutowych ,16 (w tym poniesione ze środków 1% ,05) 2. Działalność gospodarcza nie dotyczy 3. Koszty administracyjne 225,50 - usługi obce 64,02 - podatki i opłaty 331,00 - pozostałe 200,00 RAZEM: ,23 CPES Parasol w 2008 roku zatrudniało 2 osoby na umowę o pracę oraz 25 osób na umowy cywilno prawne (umowy zlecenia i o dzieło). Łączna kwota brutto wynagrodzeń wypłaconych przez organizację ,39. Stowarzyszenie nie nabyło żadnych akcji, obligacji i nieruchomości oraz nie objęło żadnych udziałów w spółkach prawa handlowego. Wartość aktywów oraz zobowiązań Stowarzyszenia wykazuje załączony bilans. Stowarzyszenie w ciągu roku podatkowego składało następujące deklaracje: CIT 8, PIT 4R, PIT 11. Członkowie zarządu pełnili swoje funkcje społecznie. Nie otrzymali z tego tytułu wynagrodzenia. 21