II FSK 2172/11 - Wyrok NSA

Transkrypt

1 1 z :48 II FSK 2172/11 - Wyrok NSA Data orzeczenia orzeczenie prawomocne Data wpływu Sąd Sędziowie Symbol z opisem Hasła tematyczne Naczelny Sąd Administracyjny Aleksandra Wrzesińska- Nowacka /przewodniczący sprawozdawca/ Bartosz Wojciechowski Stefan Babiarz 6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania Podatek dochodowy od osób fizycznych Sygn. powiązane VIII SA/Wa 1150/10 - Wyrok WSA w Warszawie z Skarżony organ Treść wyniku Powołane przepisy Dyrektor Izby Skarbowej Oddalono skargę kasacyjną Dz.U nr 144 poz 930 art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. SENTENCJA Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Sędziowie: NSA Stefan Babiarz, WSA del. Bartosz Wojciechowski, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2011 r. sygn. akt VIII SA/Wa 1150/10 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 12 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za 2009 r. oddala skargę kasacyjną. UZASADNIENIE Wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 1150/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 12 października 2010 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2009 r. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym: Decyzją z dnia 1 lipca 2010 r., znak: [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. określił M. K. (dalej: "skarżący") zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych za 2009 r. w kwocie zł. W wyniku kontroli przeprowadzonej w marcu 2010 r. stwierdzono, że skarżący prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług budowlanych - docieplenia ścian budynków mieszkalnych, pod nazwą "Usługi Budowlane". Był opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Warunki do opodatkowania ryczałtem określone w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1988 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), powoływanej dalej jako "ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym", podatnik spełnił również na rok 2009 (osiągnął przychód za 2008 r. w kwocie ,89 zł) i w okresie od stycznia do czerwca 2009 r. kontynuował opodatkowanie w tej formie, prowadząc ewidencję przychodów. Od 1 lipca 2009 r. zmienił formę opodatkowania na zasady ogólne i zaprowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Ustalono, że podatnik zakupił samochodową część zamienną (zderzak) w celu zamontowania go we własnym samochodzie, używanym do prowadzonej działalności gospodarczej, wpisanym do ewidencji środków trwałych. Część tę następnie sprzedał. Do dnia rozpoczęcia kontroli w sprawie podatku dochodowego podatnik nie zmienił przedmiotu działalności w ewidencji działalności gospodarczej, w zaświadczeniu Regon i zgłoszeniu identyfikacyjnym

2 2 z :48 NIP-1 (nie rozszerzył jej o handel częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych). W okresie objętym kontrolą wystąpiła wyłącznie jedna transakcja kupna i sprzedaży części samochodowej (zderzaka), którą podatnik (jak wynikało z jego przesłuchania) wykorzystał do zmiany zasad opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie organu nie uprawniała ona podatnika do wyłączenia w trakcie roku podatkowego opodatkowania w formie ryczałtu na podstawie art. 8 ust 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ponieważ kupił on zderzak w celu naprawy środka trwałego (samochodu), a nie jako towar handlowy służący do dalszej odsprzedaży. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego powyższa transakcja nie wyczerpuje znamion zawartych w art. 4 ust.1 pkt 3 i pkt 5 tej ustawy. Wobec powyższego organ ustalił, że podatnik za cały rok 2009 powinien być opodatkowany ryczałtem. Za 2009 r. podatnik złożył zeznanie PIT-28 za okres styczeń - czerwiec oraz zeznanie PIT-36 za okres lipiec - grudzień. Złożone przez podatnika zeznanie PIT-28 za 2009 rok organ uznał za nieprawidłowe, ponieważ dane w nim zawarte odbiegają od ustaleń zawartych w wyniku kontroli. Uznając za dowód ewidencję przychodów dla zryczałtowanego podatku dochodowego za okres od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów za okres od 1 lipca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. organ pierwszej instancji na ich podstawie określił kwotę należnego ryczałtu. Od decyzji tej skarżący wniósł odwołanie, zarzucając naruszenie art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym poprzez nieuznanie faktu odsprzedaży części samochodowej w stanie nieprzetworzonym jako transakcji handlowej oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) poprzez zakwalifikowanie czynności jednorazowej jako czynności nieodpowiadającej definicji handlu dla celów zarobkowych. W uzasadnieniu odwołujący się podniósł, że w dniu 16 czerwca 2009 r. złożył w Urzędzie Skarbowym w B. zawiadomienie o założeniu od dnia 1 lipca 2009 r. dokumentacji rachunkowo-podatkowej w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W dniu 1 lipca 2009 r. miała miejsce transakcja sprzedaży części samochodowej w stanie nieprzetworzonym, co spowodowało, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 3 lit f) i art. 22 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, że utracił on warunki do tej formy opodatkowania. Ponadto podkreślił, że w toku kontroli w grudniu 2009 r. w sprawie zwrotu nadpłaty podatku naliczonego od towarów i usług nad podatkiem należnym nie stwierdzono nieprawidłowości w zakresie podstaw prawnych do zaprowadzenia księgi przychodów i rozchodów. Nieujawnienie w dokumentach dotyczących prowadzonej działalności zmiany jej przedmiotu nie może być przesłanką do zanegowania utraty prawa do ryczałtu. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Dokonał wykładni art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) oraz art. 4 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, dokonał wykładni pojęć "działalność usługowa w zakresie handlu", "towary handlowe", posługując się definicjami legalnymi oraz -w oparciu o art. 535 Kodeksu cywilnego "umowy sprzedaży". Organ odwoławczy wskazał, iż generalnie przychody z handlu nie stanowią podstawy do wyłączenia ich z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zaś wyłączeniu podlegają przychody z działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych. Następnie Dyrektor Izby Skarbowej zauważył, że art. 3 pkt 9 O.p. (w brzmieniu obowiązującym w 2009 r.) zawiera autonomiczną definicję działalności gospodarczej i porównał ją z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. nr 155, poz z późn. zm.) wskazując w tym kontekście, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest spełnienie trzech warunków, tj. prowadzona działalność musi posiadać charakter zarobkowy oraz być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Brak któregokolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej. Charakter zarobkowy działalności oznacza, że jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania,

3 3 z :48 których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Działalność jest wykonywana w sposób zorganizowany, czyli musi istnieć jej stała struktura organizacyjna, przy czym nie chodzi tu o strukturę rzeczową, lecz o stały sposób prowadzenia działalności. O zakwalifikowaniu przychodów do określonego źródła decyduje faktyczny sposób wykonywania działalności. Z kolei ciągłość działalności gospodarczej to powtarzające się, regularnie występujące i trwające czynności. Jest przeciwstawna incydentalności, sporadyczności, okazjonalności i jednorazowości. Celem tej przesłanki jest wyeliminowanie z pojęcia działalności przedsięwzięć jednorazowych. Ponadto istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Konstatując Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że z akt zgromadzonych w przedmiotowej sprawie wynika, że odwołujący się w 2009 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług budowlanych oznaczoną wg Polskiej Klasyfikacji Działalności PKD symbolem A. Podatnik w okresie objętym kontrolą, tj. w całym 2009 r. nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie handlu częściami i akcesoriami samochodowymi, lecz dokonał jednej transakcji kupna w dniu 6 czerwca 2009 r. i sprzedaży w dniu 1 lipca 2009 r. części samochodowej, tj. zderzaka. Materiał dowodowy w sprawie jednoznacznie wskazuje, że przedmiotowa transakcja była usługą jednorazową, brak było powtarzalności działań w tym zakresie, gdyż w całym 2009 r. podatnik nie dokonywał innych tego typu transakcji. Wobec powyższego nie można uznać, iż jednorazowa transakcja kupna i sprzedaży zderzaka samochodowego została wykonana w ramach działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych, a tym samym stanowiła podstawę do wyłączenia podatnika w 2009 r. z opodatkowania w formie ryczałtu na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Za nietrafny organ odwoławczy uznał zarzut naruszenia art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż przedmiotowa sprawa została rozpatrzona w oparciu o przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, a nie w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Organ odwoławczy uznał również za zbędne przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków wobec bezspornych ustaleń postępowania dowodowego. W skardze na powyżej powołaną decyzję podatnik zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., nr 8,poz. 60 z późn.zm.), dalej jako O.p., a także art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f, art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym poprzez nieuznanie transakcji sprzedaży części samochodowej w stanie nieprzetworzonym jako transakcji handlowej wykluczającej z opodatkowania ryczałtem oraz naruszenie przepisów postępowania podatkowego tj. art. 120, art. 122, art. 127, art , art. 187, art. 191 O.p. W uzasadnieniu skargi skarżący powtórzył wcześniej prezentowaną argumentację. Zdaniem strony już organ podatkowy pierwszej instancji nie wypełnił w swoim działaniu dyspozycji zawartych w treści przepisu art O.p., albowiem w treści wydanej decyzji trudno doszukać się pełnego odzwierciedlenia zebranego materiału dowodowego, jak również wyczerpującego wyjaśnienia przesłanek dokonanego rozstrzygnięcia. Skarżący odniósł się także do zarzutu niedopełnienia ciążących na nim obowiązków w zakresie dokonania aktualizacji zgłoszenia NIP-1. Skoro poz. 60 druku NIP-1 nakłada na podatnika obowiązek wskazania rodzaju przeważającej działalności gospodarczej, a przeważającą działalnością w przypadku skarżącego było wykonywanie robót budowlanych i izolacyjnych, to w ocenie strony nie zaszła konieczność zmiany danych na druku NIP-1 w powyższym zakresie. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w W. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczas prezentowaną argumentację. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę. Za bezzasadny uznał zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Przepis ten określa przypadki wyłączenia stosowania formy opodatkowania w postaci ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Wyłączenia te mają zastosowanie wówczas, gdy podatnik faktycznie osiąga przychody

4 4 z :48 z określonego rodzaju działalności. Nie jest przesłanką wystarczającą samo tylko zadeklarowanie (przez stosowny wpis w ewidencji działalności gospodarczej) prowadzenia określonego rodzaju działalności gospodarczej. Ma to istotne znaczenie, gdyż w wielu przypadkach podatnicy próbują wykorzystywać przesłanki wyłączenia jako sposób wycofania się z nietrafionej formy opodatkowania. Zdaniem Sądu pierwszej instancji zgromadzony przez organy podatkowe materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że transakcja sprzedaży części samochodowej (zderzaka) była czynnością handlową jednorazową w działalności skarżącego. Ponadto z ustalonego stanu faktycznego wynika, że zamiarem, z jakim został nabyty zderzak, było jego zamontowanie w samochodzie skarżącego. Dopiero potem, gdy okazał się w tym celu nieprzydatny, skarżący odsprzedał go osobie trzeciej. Wobec powyższego Sąd uznał, że jednorazowa transakcja nie została wykonana w ramach działalności handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, a tym samym nie stanowiła podstawy do wyłączenia podatnika z opodatkowania podatkiem zryczałtowanym za 2009 r. Sąd pierwszej instancji nie podzielił także zarzutów naruszenia wskazanych w skardze przepisów Ordynacji podatkowej. Organy podatkowe zgromadziły konieczny materiał dowodowy i dokonały jego prawidłowej oceny, a dokonana ocena materiału dowodowego z punktu widzenia zasady swobodnej oceny dowodów nie budzi zastrzeżeń. Wbrew twierdzeniom skarżącego decyzje organów podatkowych zawierają dostateczne uzasadnienie faktyczne i prawne, przedstawiono także zasadność przesłanek, którymi kierowano się przy podejmowaniu rozstrzygnięcia w sprawie. Wyrok ten skarżący zaskarżył skargą kasacyjną, domagając się jego uchylenia w całości i zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, polegające na naruszeniu art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a." oraz naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W ocenie strony skarżącej doszło także do nieważności postępowania, poprzez pozbawienie strony możności obrony swych praw (art pkt 5 p.p.s.a.). Uzasadniając zarzut oparty na podstawie wskazanej w art.174 pkt 2 p.p.s.a. strona zarzuciła Sądowi pierwszej instancji niewskazanie stanu faktycznego przyjętego przez Sąd pierwszej instancji za ustalony w sprawie. Sąd nie wskazał nawet, w jakiej formie skarżący opodatkował dochód, czy kiedykolwiek przysługiwało mu prawo do opodatkowania w formie zryczałtowanej, czy rozpoczął opodatkowywać dochód na zasadach ogólnych. Sąd nie wyjaśnił także swojego stanowiska, a uzasadnienie wyroku jest wewnętrznie sprzeczne. Skarżący podtrzymał dotychczas prezentowaną wykładnię art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, wskazując na wadliwe przyjęcie przez Sąd, że jednorazowa transakcja nie powoduje utraty prawa do opodatkowania w formie ryczałtu. W jego ocenie przyjęta przez Sąd przesłanka jednorazowości czynności i zamiaru, jaki towarzyszył zakupowi części samochodowej, nie wynika z ustawy i nie może przesądzać o spełnieniu przesłanki utraty prawa do opodatkowania w formie uproszczonej. Pełnomocnik podatnika wskazał, że w niniejszym postępowaniu, niezależnie od wskazanych podstaw skargi kasacyjnej, ziściła się przesłanka wskazana w art pkt 5 p.p.s.a. wobec sporządzenia uzasadnienia wyroku w sposób rażąco ogólnikowy, bez zaprezentowania rozumowania przeprowadzonego przez Sąd pierwszej instancji, a przede wszystkim z pominięciem wskazania stanu faktycznego przyjętego przez Sąd za ustalony w sprawie, co pozbawia skarżącego możliwości obrony swoich praw. Organ nie skorzystał z możliwości wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną i udziału w rozprawie.

5 5 z :48 Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw. Nie można przede wszystkim podzielić poglądu strony, że w wyniku wadliwego uzasadnienia zaskarżonego wyroku została ona pozbawiona możliwości obrony swych praw (art pkt 5 p.p.s.a.). Niewątpliwie jedną z najważniejszych funkcji uzasadnienia wyroku sądu jest wyjaśnienie stronie, w sposób spójny i logiczny, dlaczego w sprawie zapadło rozstrzygnięcie określonej treści. Staranne i sporządzone zgodnie z wymogami prawa uzasadnienie ma też pozwolić na stwierdzenie, że sprawa została przez sąd rozpoznana wszechstronnie, z należytą starannością, że zbadano wszelkie istotne aspekty sprawy, oceniono zarzuty, prawidłowo zinterpretowano i zastosowano przepisy prawa. Niespełnienie wymogów uzasadnienia, o których mowa w art p.p.s.a., nie może być jednak utożsamiane z pozbawieniem strony możliwości obrony swych praw. Strona, której takie wadliwe uzasadnienie doręczono, może bowiem skutecznie działać w postępowaniu, składając skargę kasacyjną i podnosząc zarzut naruszenia art p.p.s.a. poprzez sporządzenie uzasadnienia niespełniającego wymogów wskazanych w tym przepisie oraz wykazując na wpływ tej wady na wynik postępowania. W orzecznictwie jednolicie pojmuje się pozbawienie strony możliwości obrony swych praw jako sytuację, w której w wyniku uchybień procesowych sądu bądź strony przeciwnej strona nie może brać udziału w postępowaniu bądź jego istotnej części, jeżeli skutki tej wadliwości nie mogły być usunięte na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku w danej instancji. Należy zatem zawsze rozważyć, czy nastąpiło naruszenie przepisów postępowania, czy uchybienie to miało wpływ na możliwość działania strony w postępowaniu i czy pomimo wystąpienia tych okoliczności strona miała możliwość czynnego udziału w postępowaniu (tak m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2012r., II OSK 2397/10, LEX nr , postanowieniu tego Sądu z dnia 16 lutego 2012r., II OSK 136/12, LEX nr , a także w wyrokach Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2013r., II CSK 279/12, LEX nr , z dnia 19 lipca 2012r., II UK 336/11, LEX nr ). W tej sprawie podnoszona przez stronę skarżącą wadliwość uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji nie przeszkodziła stronie w jego zaskarżeniu skargą kasacyjną, a tym samym nie miała wpływu na możliwość podjęcia przez nią działań procesowych, mających na celu realizację jej prawa do obrony swoich praw przed sądem. Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela ponadto zgłoszonego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art p.p.s.a. Istotą sporu w tej sprawie nie był stan faktyczny sprawy, a ocena skutków podatkowych podjętych przez skarżącego działań. W zwięzłym przedstawieniu stanu sprawy wskazano zarówno na wybraną przez skarżącego i stosowaną przez niego do połowy roku 2009 formę opodatkowania, opisano jego działania od 1 lipca 2009 r., polegające na sprzedaży zakupionego zderzaka, założeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgłoszenia tego faktu organowi podatkowemu. Wskazano także, że zmiana przedmiotu działalności gospodarczej (jej rozszerzenie na handel częściami samochodowymi) nie została zgłoszona ani organom podatkowym, ani organom zajmującym się ewidencją działalności gospodarczej. Opisano także, że sprzedaż części zamiennej do samochodu miała miejsce tylko raz. Sąd pierwszej instancji uznał wskazane wyżej ustalenia za prawidłowe. Uczynił to wprawdzie w części zawierającej wyjaśnienie podstawy prawnej, jednakże z uwagi na bezsporność tych ustaleń, wada ta nie miała wpływu na wynik sprawy. Sąd dokonał także wykładni art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, wyjaśniając powody (jednokrotność czynności i cel zakupu zderzaka), dla których uznał, że nie stanowi ona handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych. Można wprawdzie uznać, że uzasadnienie w tym zakresie było nieco lakoniczne, ale lakoniczność ta, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, z przyczyn wskazanych niżej, nie miała wpływu na wynik sprawy, a tym samym, zgodnie z art.174 pkt 2 p.p.s.a., nie mogła stanowić skutecznej podstawy kasacyjnej. Zgodnie z art. 8 ust. pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym opodatkowania w formie

6 6 z :48 ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie stosuje się do podatników osiągających w całości bądź w części przychody z tytułu działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych. Przez działalność usługową w zakresie handlu ustawa nakazuje rozumieć sprzedaż, w stanie nieprzetworzonym, nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów, w tym również takich, które zostały przez sprzedawcę zapakowane lub rozważone do mniejszych opakowań albo rozlane do butelek, puszek lub mniejszych pojemników (art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym). W art.4 ust. 1 pkt 5 lit.a tej ustawy zdefiniowano natomiast pojęcie towarów wymieniając wśród desygnatów tego wyrażenia towary handlowe, surowce i materiały podstawowe, z tym, że towarami handlowymi są towary (wyroby) zakupione w celu ich dalszej odsprzedaży, w stanie nieprzetworzonym. Przy wykładni art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym wskazane wyżej definicje legalne należy uwzględnić, wszystkie wyrażenia zdefiniowane przez ustawodawcę w ramach danej ustawy należy bowiem rozumieć tak, jak podano w słowniczku pojęć, zamieszczonym w tym akcie prawnym (por. M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki, Warszawa 2002, s ). Aby daną działalność uznać za działalność w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów samochodowych w rozumieniu art.8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, przedmiotem sprzedaży muszą być towary handlowe, a więc takie, które zostały zakupione w celu ich dalszej odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym. Istotny jest w związku z tym zamiar, z jakim podatnik dokonuje zakupu części bądź akcesoriów do pojazdów samochodowych. Jeżeli, tak jak w tej sprawie, kupił zderzak w celu naprawy własnego pojazdu, wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, to dokonana następnie sprzedaż tej rzeczy nie może być uznana za działalność w zakresie handlu częściami zamiennymi i akcesoriami do pojazdów mechanicznych w rozumieniu powołanego wyżej przepisu, a tym samym powodować utratę prawa do zryczałtowanej formy opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej. Taka interpretacja chroni zresztą podatników od utraty tej formy opodatkowania w przypadku, gdy zmuszeni są dokonać czynności incydentalnych, niezwiązanych z podstawowym profilem prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Mając na względzie powyższe skargę kasacyjną oddalono na podstawie art.184 p.p.s.a.