GODZINA ŚWIĘTA 1. OBRZĘD PRZYJĘCIA NOWEGO PRZYKAZANIA MIŁOŚCI

Transkrypt

1 GODZINA ŚWIĘTA 1. OBRZĘD PRZYJĘCIA NOWEGO PRZYKAZANIA MIŁOŚCI Tematem modlitwy i rozważania w wielkoczwartkowy wieczór może być nowe przykazanie miłości. Zostało nam ono dane przez Pana wraz z darem Eucharystii i kapłaństwa. Chrystus wiele razy mówił wcześniej o miłości, ale dopiero w Wielki Czwartek, w czasie spotkania z Apostołami w Wieczerniku, powiedział: Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem (J 13, 34). Proponowaną poniżej celebrację można przeżywać indywidualnie, w domu lub w kościele, albo w gronie rodzinnym wieczorem po powrocie z kościoła, na zakończenie wspólnej kolacji lub też w szerszym gronie wierzących, po zakończeniu Mszy Wieczerzy Pańskiej (szczególnie tam, gdzie nie było obrzędu umycia nóg) lub później wieczorem w ramach czuwania w ciemnicy. Wprowadzenie ŚPIEW: Uwielbiam Twoje Imię Panie MŁODZIEŻ 1: W Wielki Czwartek wieczorem Pan Jezus zgromadził wokół siebie uczniów w Wieczerniku i powierzył im dar Eucharystii oraz dar Kapłaństwa. Dał im wtedy jeszcze jeden niezwykły dar. Jest nim nowe przykazanie miłości, najważniejsza reguła naszego życia. Miłość mi wszystko wyjaśniła mówi poeta. Tylko miłość może człowiekowi wyjaśnić tajemnicę męki i śmierci Jezusa, a także Jego zmartwychwstanie, pozostanie wśród nas w Eucharystii i wszystkie inne dary. Wsłuchajmy się więc uważnie w słowa Jezusa o miłości. Ewangelia: PAN Z WAMI... SŁOWA EWANGELII ŚW. JANA: Jezus powiedział do swoich uczniów: Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali. Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego (J 13, 34-35; 15, 10-15). Chwila ciszy. Po niej może być krótkie słowo prowadzącego. ŚPIEW: Duszo ma Pana chwal. Modlitwa o Ducha Świętego MŁODZIEŻ2: Żadne wymaganie Jezusa nie jest tak wielkie, jak przykazanie miłości. Mamy się miłować wzajemnie tak, jak On sam nas umiłował. Poprzeczka jest podniesiona ponad ludzką miarę. On nas umiłował boską miłością, nieskończenie większą niż miłość ludzka. Ta boska miłość wyraziła się jednak w ludzkiej postaci.

2 Zbawiciel dając nam takie wymaganie, dał nam też niezwykły dar, abyśmy mogli wypełnić przykazanie miłości. Wlał w nasze serca Ducha Świętego, który jest samą Miłością. To nieskończona miłość, jaka łączy Ojca i Syna w wewnętrznym życiu Trójcy. Ta sama miłość jest od chwili chrztu w naszych sercach. Przyjmując dziś na nowo przykazanie miłości, jakie Jezus nam daje, przyjmujemy też na nowo dar Ducha, którego wlewa On w nasze serca. Skierujmy więc nasze myśli i serca ku Duchowi Świętemu. Prośmy Go, aby jak boski ogień zapalał nas miłością Boga i ludzi. MŁODZIEŻ: 1 Nasi rodzice, rodzina i inni ludzie pokazali nam, jak kochać Bogu i ludzi. Otrzymaliśmy dar miłości, którą chcemy rozwijać. Przyjdź Duchu Święty i odnów naszą miłość. Śpiew: Duchu Święty przyjdź, niech wiara zagości 2 Na chrzcie świętym otrzymaliśmy w darze nieskończoną miłość, tę która jest w Bogu. Nie zawsze starczało nam wiary, aby tę miłość świadomie przyjąć i nią żyć. Przyjdź Duchu Święty i odnów naszą miłość. 3 Nasza miłość istnieje w naszych sercach wraz z obojętnością i pożądliwością, jest osłabiona złymi przyzwyczajeniami i szukaniem siebie. Przyjdź Duchu Święty i odnów naszą miłość. 4 Nasza miłość została zraniona przez innych ludzi. Wiele razy doznaliśmy zawodu i rozczarowania. My również nie zawsze umieliśmy okazać miłość braciom i siostrom. Zwiedliśmy ich zaufanie. Przyjdź Duchu Święty i odnów naszą miłość. 5 Ty dałeś nam wspaniałe przykłady miłości w życiu Maryi i świętych. Ich miłość była wielka i bezinteresowna, zdolna do pokornej, codziennej służby, a także do oddania życia za braci. Pragniemy gorliwiej naśladować ich przykład i za ich wstawiennictwem prosimy: Przyjdź Duchu Święty i odnów naszą miłość. 6 Pragniemy dziś na nowo przyjąć przykazanie miłości, które daje nam Chrystus i uczynić je główną regułą naszego życia. Przyjdź Duchu Święty i odnów naszą miłość. MŁODZIEŻ1: Przyzywaliśmy pomocy Ducha Świętego, bo tylko dzięki Jego mocy możemy autentycznie żyć miłością. Pozostańmy teraz w ciszy i zastanówmy się, czy rzeczywiście chcemy (dziś), w Wielki Czwartek, na nowo, bardziej świadomie, przyjąć przykazanie miłości, jako najważniejszy drogowskaz naszego życia, naszych relacji z Bogiem i ludźmi. Potem wyrazimy nasze postanowienia w słowach i znakach. Chwila ciszy. Pytania o miłość KSIĄDZ: Drodzy Bracia i Siostry! W dniu dzisiejszym, w Wieczerniku, w czasie Ostatniej Wieczerzy, nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, wyznając, że sam jest umiłowany przez Ojca i miłuje Ojca, dał nam nowe przykazanie, abyśmy się wzajemnie miłowali tak, jak On sam nas umiłował. Pytam więc każdego z was: Czy wierzysz, że Bóg cię miłuje nieskończoną miłością? - Wierzę. Czy chcesz miłować Boga całym sercem, całą duszą i z całych sił? - Chcę. Czy chcesz miłować innych ludzi tak, jak Chrystus ich umiłował? - Chcę. Niech Bóg wszechmogący napełni wasze serca darem Ducha Świętego, abyście zjednoczeni z Chrystusem piękną miłością, wraz z Nim i w Nim miłowali Boga i ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Przekazanie znaku miłości KSIĄDZ: W czasie Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus, dając nam nowe przykazanie miłości, spełnił niezwykły znak umywając nogi apostołom. W wielu parafiach znak ten jest przeżywany w czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej. W czasie naszej celebracji chcemy także wyrazić w znaku naszą miłość do Boga i do ludzi. Tym znakiem będzie podanie dłoni, któremu może towarzyszyć życzliwe słowo, radosny uśmiech, nawet objęcie się. Uczestnicy wymieniają uścisk dłoni z najbliżej stojącymi osobami. Mogą też podejść do innych osób. Potem prowadzący zachęca do uczynienia kręgu. W tym czasie ŚPIEW. Jeśli celebracja odbywa się w rodzinie, można zaproponować inny znak. KSIĄDZ: Módlmy się wspólnie, jak nas nauczył Jezus Chrystus: Ojcze nasz. 2

3 Módlmy się: Ojcze nasz najlepszy, Ty jesteś miłością i przez Ducha Świętego rozlewasz w sercach swoich dzieci dar prawdziwej miłości. Dziękujemy Ci za Twego Syna, Jezusa Chrystusa, którzy przyniósł nam z nieba na ziemię miłość czystą, doskonałą, wolną od wszelkich braków, a nam przekazał, wraz z darem Eucharystii i kapłaństwa, nowe przykazanie miłości. Umocnij nasze słabe siły i spraw, aby miłość, objawiona i przekazana nam przez Jezusa Chrystusa, była najważniejszą regułą naszego życia. Nie pozwól, abyśmy kiedykolwiek zeszli z tej królewskiej drogi prowadzącej do pełni życia. Prosimy o to przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. ŚPIEW: Nie mądrość świata tego 2. MODLITWA NA ROZPOCZĘCIE GODZINY ŚWIĘTEJ. KSIĄDZ: W tę czwartkową noc pójdźmy z Jezusem na Górę Oliwną, by uczcić Jego bolesne konanie, spędzając z Nim przynajmniej godzinę. W czasie tej godziny modlitwy i czuwania będziemy się starać jednoczyć z Jezusem, którego Serce tak bardzo cierpiało. Pragniemy okazać Mu naszą miłość i wdzięczność oraz wynagradzać Mu za naszą oziębłość i niewdzięczność. Idziemy do Ogrodu Oliwnego, gdzie prawie dwa tysiące lat temu Jezus się modlił i przygotowywał do swojej męki i śmierci. Już wcześniej, przed pójściem do Getsemani powiedział, że do końca nas umiłował. Wyrazem tej Jego miłości była Ostatnia Wieczerza, umycie nóg apostołom, ustanowienie sakramentu Eucharystii i kapłaństwa. Teraz tę Jego miłość do końca możemy kontemplować w Jego modlitwie i postawie w Getsemani. Udajmy się do Ogrójca razem z trzema uprzywilejowanymi apostołami, a przede wszystkim z Matką Bolesną, która najgłębiej przeżywała ze swym Synem Jego bolesne konanie i okrutne cierpienia. Ona również była dla Niego prawdziwą pociechą, tak jak i my pragniemy być pocieszeniem dla Jezusa w czasie tej Godziny świętej. Tak jak Pan Jezus zaprosił do Getsemani trzech apostołów, aby byli świadkami Jego cierpień i modlitwy oraz wnikali w cierpienia Jego Serca, tak i nas dzisiaj zaprasza, abyśmy trwali razem z Nim na modlitwie i okazali Mu naszą miłość i wdzięczność. My tu zebrani pragniemy nazywać się przyjaciółmi Serca Jezusowego. Przyszliśmy chętnie na to modlitewne czuwanie, bo każdy z nas doświadczył w swym życiu niewdzięczności i opuszczenia i wie, jak one są bolesne. Dlatego naszą obecnością i modlitwą pragniemy okazać Mu naszą wdzięczność, miłość i wynagrodzenie. Ofiarujmy Jezusowi naszą obecność, nasze zmęczenie, przerwany sen, modlitwę i śpiew. To jest wszystko, na co nas stać. Przez to starajmy się okazać Mu naszą miłość, bo On jest jej najgodniejszy. ŚPIEW: W Tobie jest światło... MŁODZIEŻ: Z Ewangelii według św. Mateusza: Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił». Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną». I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty [niech się stanie]». Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak [oto] nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe». Powtórnie odszedł i tak się modlił: «Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja». Potem przyszedł i znów zastał ich śpiących, bo oczy ich były senne. Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzając te same słowa. Potem wrócił do uczniów i rzekł 3

4 do nich: «Śpicie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy! Oto blisko jest mój zdrajca». ŚPIEW: W Tobie jest światło MODLITWA WOŁANIA GETSEMANI MŁODZIEŻ: Jezu, przez Twe posłuszeństwo, którego nauczyłeś się w Ogrójcu, Zmiłuj się nad nami! Jezu, przez Twoją w Ogrójcu wykazaną gotowość cierpienia, Jezu, przez Twoją nawet w Ogrójcu niepokonaną miłość do nas, Jezu, przez Twoją nawet w Ogrójcu zachowaną odwagę, Jezu, przez Twoją nawet w Ogrójcu niezachwianą łagodność, Jezu, przez bojaźń i smutek tamtych godzin, Jezu, przez Twoje drżenie i trwogę, Jezu, przez nieustającą żarliwość Twej modlitwy, Jezu, przez Twoją prośbę o odjęcie kielicha goryczy, Jezu, przez Twoje wzywanie Abba Ojcze, Jezu, przez Twoje opuszczenie, gdy apostołowie spali, Jezu, przez Twój krwawy pot w Ogrójcu, Jezu, przez Twoją wiedzę w Ogrójcu o moich grzechach, Jezu, przez Twoją gotowość w Ogrójcu wzięcia wszystkiego na siebie, Jezu, przez Twoją niezłomną miłość do pozornie tylko gniewnego Boga, Jezu w Ogrójcu, który przewodzisz modlitwie wszystkich cierpiących, Jezu w Ogrójcu, najbardziej opuszczony spośród wszystkich opuszczonych, Jezu w Ogrójcu, Orędowniku wszystkich w lęku wzywających Boga, Jezu w Ogrójcu, Wzorze wszystkich poddawanych próbie, Jezu w Ogrójcu, Pociecho wszystkich w udręce zmagających się ze śmiercią, Jezu w Ogrójcu, po bratersku uczestniczący w udręce i rozpaczy całego świata, Jezu w Ogrójcu, który rozumiesz wszelkie cierpienie, Jezu w Ogrójcu, w którym wszelkie opuszczenie znajduje swój dom ojczysty, Jezu w Ogrójcu, który nawet najbardziej odrzuconego pragniesz przytulić do swego serca, Jezu w Ogrójcu, przez którego trwogę konania nasza śmierć stała się powrotem do domu Ojca, Jezu w Ogrójcu, bądź nam miłościw: przepuść nam, Jezu! Jezu w Ogrójcu, bądź nam miłościw: wybaw nas, Jezu! Od grzechów opłakiwanych w Ogrójcu, Od niewdzięczności, jako odpłaty za Twoją miłość, Od obojętności wobec Twego cierpienia, Od nieczułości na Twoją trwogę konania, Od zwątpienia w Bożą miłość podczas naszych nocy w Ogrójcu, Od zgorzknienia w goryczy naszego Ogrójca, Od rozpaczy w naszym opuszczeniu, 4 My biedni grzesznicy: prosimy Cię, wysłuchaj nas Jezu, Pozwól nam zrozumieć Twoją mękę, Naucz nas swego poddania woli Ojca w Ogrójcu, Udziel nam żarliwości swej modlitwy w nocy, w Ogrójcu, Pozwól nam widzieć nasze cierpienie jako udział w Twojej świętej męce, Napełnij nas swoją odrazą do naszych grzechów, Daj nam Twoją siłę i cierpliwość w naszych utrapieniach i naszym opuszczeniu, Ześlij nam swego anioła z Ogrójca w godzinę naszej śmierci, Naucz nas zawsze czuwać i modlić się z Tobą w Ogrójcu,

5 Naucz nas modlić się, kiedy czujemy się słabi i strwożeni, Włóż nam słowo Ojcze w serce i w usta właśnie wtedy, gdy Bóg wydaje się władcą i surowym sędzią, Bogiem niepojętym i niedostępnym, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. KSIĄDZ: Módlmy się: Jezu, przez święte usposobienie Twego bosko-ludzkiego serca, z jakim znosiłeś trwogę konania w Ogrójcu w duchu zadośćuczynienia, posłuszeństwa i miłości i z jakim również przebywasz pośród nas, prosimy Cię: napełnij nasze serca skruchą za grzechy, spraw, byśmy nasz krzyż wzięli na swe ramiona w Twoim duchu. I daj nam wdzięczną miłość wzajemną jako odpowiedź na Twoją miłość, z którą rozpocząłeś w Ogrójcu swoją za nas, grzeszników, najświętszą mękę. Amen (Karl Rahner SJ) ŚPIEW: Tak mnie skrusz 4. RACHUNEK SUMIENIA KSIĄDZ: Panie Jezu Chryste, podczas konania ogrojcowego widziałeś nasze grzechy. Twoje Boskie Serce w osamotnieniu ogrodu przezwyciężało boleść odrzucenia przez każdą naszą grzeszną decyzję. Wołanie z Getsemani dociera do nas przez wieki. Prosiłeś o zadośćuczynienie miłości do św. Małgorzaty Marii Alacoque. Również Twa Matka Maryja w Fatimie, 100 lat temu wołała do nas byśmy czynili pokutę... Panie Jezu, kiedy dziś walczymy z ogrojcowym snem, chcemy pytać nasze sumienie, co nas popycha w Jego objęcia. U końca dnia chrześcijanie rachują się ze swym sumieniem, pytają się ukrytego w nich Twego głosu, co uczynili dobrego podczas dnia, jak bardzo Bóg ich dotknął, a potem podejmują wieczorny płacz nad każdą zmarnowaną szansą na dobro. I my teraz jako parafia chcemy podjąć modlitwę rachunku sumienia. Modlitwę, w której chcemy Cię zaprosić do każdego elementu naszego życia, uczynić z Ciebie naszego prawdziwego króla i dobrego Ojca. Dlatego chcemy Cię prosić Cię o światło Twego Słowa, które poprowadzi nas przez naszą duszę! LEKTOR: " Teraz spójrzcie, co On wam wyświadczył, i dziękujcie Mu pełnym głosem, uwielbiajcie Pana sprawiedliwego i wysławiajcie króla wieków! Ja zaś wysławiam Go w ziemi mego wygnania i narodowi grzeszników opowiadam moc i wielkość Jego." Tb 13,7-8a ŚPIEW: Prawda Jedyna (ciągle w czasie czytania) MŁODZIEŻ: Za dobre rodziny naszej parafii, w których rodzą się dzieci i mogą wzrastać w wierze. Za moich rodziców, którzy uczyli mnie składać ręce do modlitwy, pokazali, gdzie jest kościół, zapisali na katechezę, posłali do I Komunii, wspierają w przygotowaniu do bierzmowania. Za wiarę dziadków, babć, za chrzestnych, świadków bierzmowania, wujków, ciocie, kuzynostwo, które nie boi się dawać mi przykład wiary. Za miłość małżonków, ich czułość i obecność. Za święte przymierze małżeńskie, dar Bożej czułości, która nie chce, by człowiek był sam, by zapanowało w nim szczęście... KSIĄDZ: Za to, że wszyscy mieszkańcy naszej wsi to katolicy, co sprawia, że stanowimy jedno, za to, że wszystkie dzieci chodzą na katechezę, za 33 lektorów, 34 ministrantów, 4 aspirantów, 38 Małych Pomocników Matki Bożej Binczarowskiej, prawie 40-osobowe Szkolne Koło Caritas, 16- osobowe RSM, 24 dziewczyny w Służbie Maryi, 12 Róż Różańcowych, Parafialny Oddział Caritas, Zastęp św. Michała i dwa muzyczne zespoły. 5

6 Panie Jezu, to zaangażowanie ożywia naszą parafię i prowadzi do spotkania z Jezusem, które najgłębiej dokonuje się w sakramentach. MŁODZIEŻ: Za naszych kapłanów, którzy prowadzą nas do Ciebie, głoszą nam Twoje słowo i sprawują sakramenty. Za ich wiarę, zaangażowanie i pasterską miłość, która zmienia nas, przybliża do Ciebie... Za ich mądrość, życzliwość i nierzadkie poświęcenie. KSIĄDZ: Za tych wszystkich, którzy nie boją się zaangażować, przygotowując nabożeństwo, spotkanie, wystawiając wspaniałą sztukę, idąc w trzaskających mróz z Trzema Królami do żłóbka, czy w strugach deszczu biegną Drogą Krzyżową przez nasze Zawodzie. Za odważnych, którzy chcą przygotować modlitwę, którzy potrafią poświęcić wolny czas, mir domowy dla budowania Królestwa Bożego. Za Apostołów naszych czasów, za tych, w których sercach rodzi się powołanie do wyłącznej służby Bogu... MŁODZIEŻ: Za tych, którzy w historii budowali naszą społeczność, za kapłanów, którzy nieśli dawniej słowo Twe w serca naszych przodków, za wielkie postacie naszej historii, dzięki której Binczarowa jest Binczarową, a my tymi, kim jesteśmy... KSIĄDZ: I my w chwili ciszy, na głos, bądź w sercu możemy wypowiedzieć radość, która wypełnia naszą duszę... Co chcemy mu powiedzieć? Jakim dobrem, za który chcemy dziękować, przyjdziemy do Niego, kiedy jest sam w chwili konania? Nie bójmy się, bo wdzięczność jest początkiem wynagrodzenia... ŚPIEW: Prawda Jedyna (w ciszy) LEKTOR: " Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia». Łk MŁODZIEŻ: Nie wszystko jednak w naszym życiu jest takie piękne i wspaniale. Ty przez wszystko, co dajesz, ożywiasz i napełniasz radością, gdy jednak odwracamy wzrok od Twego oblicza, tracimy pokój, w strachu uciekamy, a gdy nie napełnia nas Twój duch, nasz marnieje (por. Ps 104, 29). Chcemy jednak nazwać to wszystko, co nas od Ciebie oddala. ŚPIEW: Tak mnie skrusz LEKTOR: " Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i mą niesławę; wszyscy, co mnie dręczą, są przed Tobą. Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło, na współczującego czekałem, ale go nie było, i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem." Ps 69(68), MŁODZIEŻ: Panie Jezu, w lenistwie wielu z nas zadaje kłam swemu wyznaniu wiary. Rzadko się spowiada, chodzi lub nie chodzi do kościoła, kpi z Kościoła i z zaangażowanych chrześcijan. Jak wielu nie chce się nawrócić, w pysze uważa, że nadaje się, by wziąć ich z kopytami do nieba, narażając się na grzech przeciw duchowi świętemu... KSIĄDZ: Jak łatwo poddać się frustracji, zniechęceniu, jak łatwo pasterzowi wystąpić przeciw wierni, kiedy zabraknie mu posłuszeństwa owiec. Jak łatwo być takim kapłanem, jakimi chrześcijanami parafianie... Wybacz, Panie, liczenie, kalkulowanie, odpuszczanie, wygodną litość lub satysfakcjonującą surowość... Wybacz brak konsekwencji w wychowaniu na katechezie, lęk przed tym, czy mnie będą lubić, nieskuteczność, pozwalanie na religijną głupotę... 6

7 MŁODZIEŻ: Widzisz pewnie, Panie, tych wszystkich, którzy nie chcą wejść za bramę kościoła, próbują udowadniać innym to, czego tak naprawdę nie lubią. Wstyd nam za wszystkich lektorów, który niebawem po bierzmowaniu lądują pod płotem, gardząc łaską Ducha Świętego. Wielu, zwłaszcza młodych, rozmawia, bawi się komórkami, zimuje w kościele, podpiera ściany. Panie Jezu, cierpisz za nich, jak za uczniów, którzy chcieli za Ciebie umierać, a potem znikają jak tchórze, wydają Cię lub wypierają się Ciebie... KSIĄDZ: W dniu Zmartwychwstania przekazał swoim uczniów "słowo jednania" na odpuszczenie grzechów. Źle, że mało jest czasu w naszym kościele na sakrament pokuty, zwłaszcza przed poranną Mszą św. Tyle razy Twoi wierni spotykają się w tym sakramencie brak uwagi empatii, pozbycie... Panie, naucz nas, kapłanów i wiernych nie przyjmować na próżno łaski Bożej, która wylała się z Twego boku, otwartego na krzyżu. Daj siły, byśmy nie spożywali sobie wyroku, byśmy drżeli przed świętością Twych znaku, które dają i oznaczają Miłość... MŁODZIEŻ: Rani Twoje Serce, Jezu, nasz brak miłości wzajemnej, którą poznaliśmy podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej. Ty nie bałeś się umyć Apostołom ich zakurzonych, spoconych, cuchnących nóg. My często brzydzimy innym niż my. Tak często nie rozumiemy, co nam uczyniłeś, odgadujemy, zmyślamy, oczerniamy, wyśmiewamy innych. Dokuczamy sąsiadom, nie umiemy się pogodzić... To co posiadamy, co jest nasze, jest ważniejsze niż nasi bliźni, potrafimy współmieszkańca utopić w łyżce wody, by nic nie stracić ze stanu posiadania. Wymierzamy sprawiedliwość, kiedy czujemy się lepsi. Nie potrafimy przeprosić, przyznać się do winy, ani przebaczyć. Czy jesteśmy lepsi od Jezusowych katów? KSIĄDZ: Jesteśmy, Panie, głusi... Nie chcemy słuchać i wcielać w życie dobrych wskazań. Dzieci na katechezę, poza przygotowaniem do I spowiedzi i I komunii św. i może bierzmowania, nie uczą się prawie nic. Nam też została wybiórcza wiedza ze szkoły - to czego udało się nie zapomnieć. A nakazałeś przed Wniebowstąpieniem, by czynić z tych, co uwierzyli, uczniów. Dziś rodzice mają pretensje do nauczycieli, że wymagają, że chcą coś przekazać; uczą dzieci, że nie muszą się wszystkiego uczyć. A kto ma zamknięte oczy i uszy przegapia rzeczy ważne! MŁODZIEŻ: Dla nas młodych podobno liczy się szczerość. Ale Ty, Panie dobrze wiesz, że często nas to nie dotyczy. Kłamstwo, ściąganie, oszustwo, kombinowanie, obchodzenie prawa, niestosowanie przepisów ruchu drogowego... przecież wszystko można, co za problem? Kiedy Ciebie spytał Kajfasz, czy jesteś Mesjaszem, nie owijałeś w bawełnę, by się uratować. My pewnie często nie mielibyśmy siły oddać za Ciebie życie. No ale jak, kiedy tak trudno kosztem własnej wygody, wydania kilku złotych więcej, tak trudno uczciwością zaświadczyć, że się jest jego uczniem... KSIĄDZ: Jezu, to widziałeś, kiedy oczy zalewał Ci krwawy pot. Każdą naszą niekonsekwencję, świętokradztwo, kpinę, głupotę, okrucieństwo... Każdą naszą zdradę, wyparcie, ucieczkę. Nie dałeś się jednak, Panie! Nie pozwoliłeś sobie, by wszystko rzucić. Pozwól mi dziś uronić łzę nad tym, co jest złe, nad moją zdradą, nad mym grzechem... Wychwalam Cię, Panie,* bo rozgniewałeś się na mnie, lecz Twój gniew się uśmierzył i pocieszyłeś mnie! Oto Bóg jest zbawieniem moim! Będę miał ufność i nie ulęknę się, bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan. On stał się dla mnie zbawieniem! Wy zaś z weselem wodę czerpać będziecie 7

8 ze zdrojów zbawienia. Powiecie w owym dniu: Chwalcie Pana! Wzywajcie Jego imienia! Rozgłaszajcie Jego dzieła wśród narodów, przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego! Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy! Niech to będzie wiadome po całej ziemi! Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu, bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela!» (Iz 12,1b-6) Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak było na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen. ŚPIEW: Koronka Lektor: " «Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; 11 wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi. Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie - każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat». KSIĄDZ: I na naszej ziemi, Przez czasów różnych i długich koleje Krwią Twą zraszanej obficie, Masz serca wierne ( ), serca miłujące Twoją miłością: mężne i czułe. Wlej w nie o Panie, Twą łaskę obficie, Rozpal w nich przebój i miłość nad miarę, Aby te serca spłonęły w ofierze, By trwały wiernie przy Tobie w Godzinie Strasznej Agonii Getsemańskiej wtedy: Teraz w Godzinach Konania Wiekowych. Amen. 8