Rok XXIV maj-czerwiec 2014 nr 3(130) cena: 6,00 PLN (w tym 5% VAT) dwumiesięcznik religijno-społeczny. temat na czasie DROGI DO ŚWIĘTOŚCI

Transkrypt

1 Rok XXIV maj-czerwiec 2014 nr 3(130) cena: 6,00 PLN (w tym 5% VAT) czasser CA dwumiesięcznik religijno-społeczny temat na czasie DROGI DO ŚWIĘTOŚCI

2 Rekolekcje czytelników Czasu Serca Zapraszamy ci na weekendowe spotkanie ze s owem Bo ym oparte na metodzie lectio divina, w kameralnym gronie i w ciszy. Razem wyp y my na g bi! Kiedy? maja 2014 roku Gdzie? Klasztor Ksi y Sercanów w Kluczborku Zarezerwuj miejsce ju teraz: rekolekcje@czasserca.pl

3 drogi do świętości Nie, nie. Świętym to on być nie może! Przecież pocałował kiedyś księgę Koranu A! I prowadził politykę słabości wobec dyktatorskich reżimów w Ameryce Południowej. No i w dziedzinie etyki seksualnej był zbyt konserwatywny Jedno pytanie: Czy na pewno są to argumenty przeciw świętości? A może przeciw idealnemu życiu? Więc jeśli dwaj kanonizowani na dniach papieże idealni nie byli, to kamień z serca spada. Bo tak naprawdę świętość ma niewiele wspólnego z idealnym życiem. Wręcz przeciwnie: ona jest drogą. Nie sam na sam z własnymi przekonaniami, za które można poświęcić wiele, a nawet życie. Świętość to kroczenie z Bogiem, wspólna droga, w którą czasem chcąc nie chcąc wpisuje się i zdrada. Co jest najbardziej fascynujące: wędrowanie po górach czy siedzenie na szczycie? A wytrwałej i owocnej zdolności chodzenia z Bogiem ani jednemu, ani drugiemu kandydatowi do tradycyjnej aureoli odmówić nie można. Święty bowiem nie jest szczyt, lecz droga. To prawda, że będąc fizycznie i historycznie blisko Jana Pawła II, czasem łatwiej było nam klaskać i wywieszać jego zdjęcia w oknie w czasie pielgrzymek papieskich, niż sięgnąć po to, co mówił i pisał. Dziś możemy popełnić ten sam błąd raz jeszcze, gdy zachłyśnięci bieganiem za cudami i cudownościami, stojąc na palcach i wypatrując w tłumie cudownie uzdrowionej z tętniaka mózgu Floribeth Mory Diaz, przeoczymy obecnego Boga, który zaprasza na wyprawę świętości. Gorąco polecam artykuł Beaty Zajączkowskiej przybliżający nam postać Jana XXIII, którego znamy zdecydowanie mniej. O tym zaś, że papież Polak żyje wśród nas, świadczą inicjatywy prowadzone przez Fundację Dzieło Nowego Tysiąclecia, która zdecydowała się stawiać żywe pomniki Janowi Pawłowi II. O pomysłach fundacji piszą Karolina Krawczyk i Dorota Mazur. Serdecznie zapraszam na inicjatywę Czasu Serca, czyli na doroczne rekolekcje metodą lectio divina. Spotkamy się w weekend maja w sercańskim klasztorze w Kluczborku. Czeka nas weekend w ciszy, z medytacjami nad fragmentami Ewangelii, w których Jezus pojawia się nad jeziorem. Nie zabraknie wspaniałej klasztornej kuchni. Szczegóły spotkania poznacie na 21. stronie, pod numerem telefonu: , a najlepiej pisząc na adres rekolekcje@czasserca.pl. Konieczna jest wcześniejsza rezerwacja ze względu na kameralność spotkania. ks. Radosław Warenda SCJ redaktor naczelny w czasie SERCA Fot.: ks. R. Warenda SCJ dwumiesięcznik religijno-społeczny Rok XXIV, maj-czerwiec 2014 nr 3 (130), nr rej. 118/91 Adres redakcji: ul. Saska 2, Kraków, tel./fax: , , wew. 721 (fax wew. 713); redakcji: czasserca@czasserca.pl, działu prenumeraty: prenumerata@czasserca.pl Redakcja: ks. Radosław Warenda SCJ (red. nacz.); Stali współpracownicy: ks. Przemysław Bukowski SCJ, ks. Sławomir Kamiński SCJ, Karolina Krawczyk, Joanna Marczuk, ks. Krzysztof Napora SCJ, Sylwia Palka, Aneta Pisarczyk, ks. Gabriel Pisarek SCJ, ks. Dariusz Salamon SCJ, Beata Zajączkowska; Asystent kościelny: ks. Stanisław Hałas SCJ; Korekta: Joanna Matusiak; Opracowanie graficzne, skład i łamanie: Wydawnictwo DEHON, Beata Bąk; Fotografie na okładce: G. Gałązka, Archiwum; Prenumerata: Agnieszka Niemiec; Druk: Drukarnia COLONEL S.A., Kraków; Nakład: 4500 egz.; Wydawca: Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON. Za zezwoleniem władzy kościelnej. Redakcja zastrzega sobie prawo skracania nadesłanych materiałów, zmiany tytułów, nie zwraca artykułów niezamówionych. Fotografie bez podpisów są tylko przykładowymi ilustracjami i nie przedstawiają osób, o których mowa w artykule. Redakcja nie odpowiada za treść reklam. Pismo utrzymuje się z prenumeraty i ofiar czytelników. Można je przesyłać na konto: Wydawnictwo Księży Sercanów, ul. Saska 2, Kraków; nr r-ku PLN: ; nr r-ku EUR: CZAS SERCA 3 (130)

4 w czasie SERCA Fot.: fotografiafelici.it Wieśniacze korzenie i prostota Roncallego dla wielu były solą w oku. (...) Papież chciał mianować ówczesnego delegata apostolskiego w Bułgarii i Turcji nuncjuszem w Paryżu. Ówczesny sekretarz stanu kard. Domenico Tardini miał wypalić: Ojcze święty, ależ to prosty człowiek, syn wieśniaków, on nie pasuje do Paryża i do tak renomowanej nuncjatury!. s. 6 TEMAT NA CZASIE 6 Każdy może zostać papieżem Beata Zajączkowska CZAS KOŚCIOŁA 10 Jak trawa rośnie, to nie szumi Z ks. Stanisławem Mieszczakiem SCJ rozmawia ks. Radosław Warenda SCJ 12 Franciszek Misjonarz i ojciec soboru CZAS DUCHOWOŚCI 14 Pierwsze piątki miesiąca Miłość bez ofiary ulotna jest ks. Sławomir Kamiński SCJ 16 Zapiski o. Dehona Ojciec Dehon i dwaj święci papieże ks. Gabriel Pisarek SCJ 17 Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata ks. Józef Zawitkowski bp CZAS APOSTOLSTWA 18 Zapalić od iskry miłosierdzia Dorota Mazur 21 Rekolekcje Czasu Serca ks. Radosław Warenda SCJ CZAS ZAMYŚLENIA 22 Bóg? Oto dowody! ks. Przemysław Bukowski SCJ Tak wielu próbuje nam dziś wmówić, że posiadane poglądy i przekonania należy złożyć na ołtarzu dążenia do sukcesu lub po prostu radzenia sobie w życiu. Mamy więc liczne grono braci wierzących, lecz niepraktykujących. Mamy dużo przykładów z własnego życia. A przecież chrześcijaństwo jest jak najbardziej produktywne, przedsiębiorcze i zaradne życiowo. s. 34 Fot.: shutterst ock.c co m 4 CZAS SERCA 3 (130) 2014

5 Fot.: M. Pat yra Chaty, jak na filipińskie standardy, mają świetne warunki! W 28 m 2 może spokojnie pomieścić się ośmioosobowa rodzina. Jest osobny pokoik dla dzieci i dla rodziców. Niektórzy z nowych mieszkańców mówią, że jest to największy dom, w jakim kiedykolwiek mieszkali. Chcą podzielić się szczęściem i zaprosić do siebie jeszcze więcej osób. Przecież mamy miejsce mówią. s. 26 w czasie SERCA CZAS ŚWIADECTWA m 2 szczęścia Andrzej Patyra 29 Sylwetki Mistyk w różnorodnym świecie ks. Elis Handoko SCJ CZAS RODZINY 30 Odcisnął się w nas! Rosita Sanchez Barceló Rozas 32 Tańcem o tym, co wieczne Maja Mroczkowska 34 Pomoc w trudnych sprawach Od słowa do działania Aneta Pisarczyk CZAS MŁODYCH 36 Pomnik z krwi i kości Z Przemysławem Radzyńskim rozmawia Karolina Krawczyk CZAS WZRASTANIA 38 Lectio divina Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli ks. Krzysztof Napora SCJ 40 Czy Jezus kanonizował Piotra? ks. Dariusz Salamon SCJ CZAS CZYTELNIKA 42 Krzyżówka nr 66 To ukazanie się Chrystusa w pogrążonej w mroku scenerii Wieczernika podobne jest do światła, które rozbłyska nagle i oświeca samo pomieszczenie oraz wszystkich w nim zgromadzonych. Pokój wam (J 20,19) mówi Jezus i ten hebrajski shalom czy też aramejski shelam dokonuje cudu: zatrwożeni i nic nierozumiejący uczniowie uradowali się, ujrzawszy Pana. s. 38 Fot.: Arc hiw um CZAS SERCA 3 (130)

6 czas ŚWIADECTWA e: M. Pat yra Fot ogr afie: 28 m 2 SZCZĘŚCIA W nocy z 16 na 17 grudnia 2011 roku w ponad półmilionowe miasto Cagayan de Oro na Filipinach uderza tajfun. Potężny wiatr i deszcz, którego nie da się doświadczyć w Europie, nie jest niczym nowym dla Filipińczyków, wszak ich kraj jest nawiedzany rocznie przez ponad 20 tajfunów. Tym razem jednak jest inaczej, opady koncentrują się w górach i niosą ze sobą zabójcze lawiny błotne, które nie pozostawiają po sobie niczego. oblicze tragedii Ludzie w środku nocy są budzeni i informowani o nieuchronnie zbliżającej się tragedii. Nawet domy oddalone o 2 km od koryta rzeki zostają zniszczone, dużo osób zostaje wymytych z prądem do morza, aż na kolejne wyspy, a jak się później okazuje w tym tak dużym mieście nie ma rodziny bez ofiar tego kataklizmu. Tajfun Sendong na zawsze zmienia oblicze miasta, pozostawiając w sercach ludzi ból po stracie najbliższych i wielką traumę. Rok później cały czas można jeszcze spotkać na ulicach tysiące bezdomnych ofiar tajfunu, rodzin, które żyją w tymczasowych schronieniach w namiotach, na boiskach, w domach krewnych, na kartonach. Cały ich majątek przepadł, nie mają pracy ani domu. Życie toczy się z dnia na dzień w prostej walce o przetrwanie. W obliczu braku konkretnej (a wręcz znikomej) pomocy dla ofiar grupa sercańskich misjonarzy wraz z innymi zrzeszeniami księży i sióstr katolickich podejmuje wyzwanie wybudowania Wioski Miłosierdzia Bożego. Mimo napotkania licznych trudności zarówno ze strony polityków, jak i braku odpowiednich środków udaje się w nowym, bezpiecznym miejscu wybudować 350 domów. niczym pierwsi chrześcijanie Aby dotrzeć do wioski, musimy wyjechać z miasta i podjechać pod górę. To zabezpieczenie na przyszłość, aby ludzi nigdy nie dosięgła niszcząca fala wody. Jest naprawdę pięknie: otacza nas dzika egzotyczna zieleń, z daleka można zaś zobaczyć płaszczyznę morza, rybaków i trycyklistów czekających na okazję. Wjeżdżamy do wioski i natychmiast podbiega do nas gromada radośnie krzyczących i podskakujących dzieci. Biegną za samochodem. Mieszkańcy siedzący na progach swoich domów wstają i przekazują sobie nawzajem: Ojciec Andrew przyjechał!. Jakiś starszy pan podchodzi do starej, zardzewiałej metalowej rury i uderza w nią z całych sił. Teraz już wszyscy wiedzą, że niedzielna Msza św. za chwilę się rozpocznie. Na Filipinach nie ma ustalonej godziny odjazdu autobusu. Kierowca czeka, aż wszystkie miejsca się zapełnią. Tak samo jest z innymi aspektami życia społecznego, jak również ze 26 CZAS SERCA 3 (130) 2014

7 Mszą św. Powolutku wszyscy przygotowują się, schodzą z krańców wioski, ubierają dzieci, przynoszą dary Tutaj obowiązuje filipino time, czyli absolutny czasowy brak stresu. Przecież w niedzielę życie mieszkańców toczy się wokół parafii, a właściwie wiaty postawionej w samym centrum, pod którą może się zgromadzić kilkaset osób. Stając w samym środku tego miejsca, przyglądamy się troszkę z boku, jak pięknie zorganizowana jest wspólnota mieszkańców. Każdy wie, co robić, wszyscy mają swoje zadania. Ludzie zwracają się do siebie z ogromnym szacunkiem. Widać, jak ważni są starsi, do których inni mówią po filipińsku starszy bracie, starsza siostro. Patrzymy zaczarowani na wspólnotę mieszkańców, która przypomina nam trochę pierwszych chrześcijan. czas ŚWIADECTWA chcą dzielić się swoim szczęściem Jeszcze przed Mszą św. udaje nam się porozmawiać z różnymi mieszkańcami. Kiedy pytamy o wspomnienia dotyczące tajfunu, u niektórych pojawiają się łzy w oczach. Zaczynają opowiadać swoje historie, wspominać zmarłych, zapraszają nas do swoich nowych domów, palcem pokazują tabliczki fundatorów. Chaty, jak na filipińskie standardy, mają świetne warunki! W 28 m 2 może spokojnie pomieścić się ośmioosobowa rodzina. Jest osobny pokoik dla dzieci i dla rodziców. Niektórzy z nowych mieszkańców mówią, że jest to największy dom, w jakim kiedykolwiek mieszkali. Chcą podzielić się szczęściem i zaprosić do siebie jeszcze więcej osób. Przecież mamy miejsce mówią. Można położyć się na podłodze, troszkę na zewnątrz. Dom jest dla paru rodzin!. Spoglądamy zdziwieni na małą izbę z łazieneczką i radosnych Filipińczyków o wielkim sercu. Nie mają prawie nic, ale i tym chcą się dzielić. Ksiądz Andrzej uspokaja, że wioska nie jest skończona. Może uda się przy wsparciu ludzi i opatrzności Bożej wybudować jeszcze 250 domów. Każdy grosz się liczy. Wśród mieszkańców wioski są także ci, którzy z całego serca dziękują Bogu za błogosławieństwo tajfunu. Są to rodziny niegdyś bezdomne. Tajfun i późniejsze wybudowanie wioski dało im możliwość czegoś wcześniej prawie nieosiągalnego: domu. Dziś, żyjąc po raz pierwszy nie pod mostem, rodziny są w stanie posłać swoje dzieci do szkoły. Żyją skromnie, ale mogą utrzymać się i zarobić na ryż i podstawowe potrzeby. warto pomagać! Dawanie niesie ze sobą również odpowiedzialność. Ta głęboka świadomość zakorzeniona jest w miejscowych misjonarzach. Tym właśnie bardzo wyraźnie różni się misja sercanów od innych organizacji pomocowych. Widzi to także prezydent miasta Oscar S. Moreno, który ocenia Wioskę Bożego Miłosierdzia jako najlepiej zorganizowaną pomoc po tajfunie w całym Cagayan de Oro. Ludzie nie zostali pozostawieni sami sobie, lecz cały czas ktoś CZAS SERCA 3 (130)

8 czas ŚWIADECTWA nad nimi czuwa. Dla różnych warstw społecznych najbiedniejszych, bezdomnych, pracowników państwowych, lekarzy i nauczycieli organizowane są grupy pomagające w znalezieniu pracy. Powstają koła nauczania dla dorosłych analfabetów. Ludzie uczą się między sobą podstaw biznesu i zakładają pierwsze małe sklepiki. Otworzono również piekarnię, z której wszyscy z chęcią korzystają. Ale to nie wszystko mówi misjonarka, s. Lucjana. Naszym marzeniem jest przedszkole, mała przychodnia, większa świetlica dla dorosłych i dzieci oraz oczywiście w przyszłości kościół, ale na to wszystko potrzeba funduszy. Głównym celem jest jednak stworzenie wspólnoty, społeczeństwa samowystarczalnego. Nie martwię się, ponieważ wiem, że Bóg ześle nam dobrych ludzi i pozwoli dokończyć to piękne dzieło. Podarujemy kolejnym rodzinom te malutkie 28 m 2 szczęścia. Msza św. rozpoczyna się, mieszkańcy z pokorą odmawiają modlitwę dziękczynienia. Patrzę na nich wszystkich i tylko jedna myśl przychodzi mi do głowy: Warto tak pięknie pomagać, prawda? Andrzej Patyra Lublin Weź udział w akcji na wagę ZŁOTA Prześlij SREBRNY ZŁOM do Lublina! POSZUKUJEMY AGENTEK 925, czyli pań, do koordynacji zbiórki srebra w swoim środowisku: rodzinie, pracy, uczelni, parafii. Przyszłe Agentki 925 prosimy o kontakt mailowy lub telefoniczny. 28 CZAS SERCA 3 (130) 2014

9