AdAstra.student.tarnow.pl 1

Transkrypt

1 AdAstra.student.tarnow.pl 1

2 w numerze 3... Nowy robot dla Uczelni! 3... Wampiry znów zaatakowa³y PWSZ! 4... Ma³opolska Noc Naukowców 5... Nasz cz³owiek w górach Tybetu 6... Wszêdzie dobrze, ale gdzie najlepiej? 6... Mikromusic SOVA 7... Wyk³adowcy o studentach, studenci o wyk³adowcach czyli co kogo dra ni To ja zawsze rzeprowadza³em wywiady Od bluesa do country tylko jeden krok PROPOZYCJE KULTURALNE TCK NA GRUDZIEÑ Festiwal Sztuki ArtFest Koncert Eastwest Rockers pozytywna energia mimo awarii elektrycznej Kult anonimowoœci rozrywka - STREFA SUDOKU Lepiej póÿniej? rozrywka - STREFA SUDOKU Mistrzyni wœród nas! Podium dla KU AZS PWSZ w Tarnowie Studenci! Witamy Was w nowym roku akademickim. Witamy późno, ale nie mniej entuzjastycznie niż zwykle. Późno, bo na przestrzeni ostatnich kilku miesięcy dokonało się wiele znaczących zmian, zarówno w składzie, jak i w funkcjonowaniu redakcji. Zmienia się redaktor naczelny, zmienia się struktura gazety. Oczywiście, możecie być pewni, że nadal będziemy starali się, aby Ad Astrę czytało się jak najlepiej. W tym numerze znajdziecie wiele artykułów dotyczących naszej Uczelni, jak również życia studenckiego w ogóle. Dowiecie się, co drażni wykładowców w studentach i na odwrót, przeczytacie też kilka słów o możliwościach zakwaterowania w czasie roku akademickiego. Obecny numer Ad Astry to także duży skrót kulturalnych wydarzeń, które miały miejsce w Tarnowie w ciągu ostatnich miesięcy Festiwal Był Sobie Blues czy koncert East West Rockers, a także kulturalne zapowiedzi na najbliższe tygodnie. Będziecie mieli również niewątpliwą przyjemność poznać jednego z naszych studentów, Mateusza Kołodzieja, który opowiada o swojej pierwszej książce oraz o przedsięwzięciach, w których bierze czynny udział. Osobiście już po raz ostatni, ale wciąż niezmiennie, zapraszam Was do współpracy z naszą gazetą. Wystarczy napisać na adres , który znajdziecie w stopce. Nic o Was bez Was to hasło, które przyświeca nam od początku pracy na rzecz naszego czasopisma. Do zobaczenia na uczelnianych korytarzach! MÊSKI STYL Redaktor naczelna: Justyna Pelc. Skład: Jakub Strychała. Redaktor prowadzący działu kultury: Mateusz Kołodziej. Redaktor prowadzący działu reportażu: Marcin Janik. Zespół redakcyjny: Katarzyna Cencora, Martyna Cioch, Krzyś Jarzyna, Maria Lechowicz, Tomasz Lizak, Paweł Mierzwa, Łukasz Młyniec, Weronika Siemek, Justyna Smagacz, Kamil Smagacz, Sylwia Strzałka, Natalia Ślipek. Współpraca: Biuro Informacji Promocji Wydawnictw PWSZ Tarnów. Zdjęcie z okładki: Mateusz Zaczkiewicz. Adres redakcji: adastra@student.pwsztar.edu.pl, ul. Mickiewicza 8, p. A023. Biuro reklamy: tel Nakład: 1500 egz. Druk: TOP-DRUK tel. +48 (0-86) , 2 grudzień 2010

3 aktualnoœci Nowy robot dla Uczelni! Laboratorium Automatyki i Robotyki zlokalizowane w budynku Centrum Nowoczesnych Technologii Instytutu Politechnicznego wzbogaciło się o nowego robota przemysłowego model Kawasaki FS003N. Robot będzie wykorzystywany w Zakładzie Informatyki do zajęć dydaktycznych między innymi z przedmiotów Architektury Systemów Komputerowych, Podstawy Automatyki, Modelowanie Systemów Dynamicznych oraz na kursie Podstawy Robotyki. Zakup robota został dofinansowany przez Karpacką Spółkę Gazownictwa S.A. w Tarnowie. Mgr inż. Daniel Król, asystent w Zakładzie Informatyki: Zakupiony przez Uczelnię zestaw stanowi doskonałą bazę do nauki obsługi i programowania najnowocześniejszych robotów przemysłowych. Mała waga i kompaktowe wymiary wszystkich elementów zapewniają wysoką mobilność całego zestawu. Warto podkreślić, że zarówno robot, jak i kontroler to w pełni funkcjonalne urządzenia, stosowane na co dzień w przemyśle. Dodatkowym atutem systemu Kawasaki cennym ze względów edukacyjnych jest otwartość na użytkowników, która przejawia się np. w udostępnieniu bibliotek programistycznych C++, pozwalających pisać własne, zaawansowane aplikacje na PC, współpracujące z robotem. Robot wykorzystywany będzie przez studentów PWSZ w Tarnowie podczas zajęć laboratoryjnych oraz przez pracowników Instytutu Politechnicznego do celów badawczych. Mamy nadzieję, że dzięki wprowadzeniu tego modelu do programu zajęć la- boratoryjnych, studenci kierunków inżynierskich będą mogli poznawać kolejne zastosowania robotów w nowoczesnym przemyśle i doskonalić umiejętności ich programowania. Dzięki temu absolwenci naszej Uczelni będą lepiej przygotowani do wyzwań stawianych przez rynek pracy i staną się bardziej atrakcyjni dla potencjalnych pracodawców. Źródło: BIPW PWSZ Tarnów Wampiry znów zaatakowa³y PWSZ! Po raz kolejny na terenie uczelni miała miejsce znana wszystkim "Wampiriada". Tym razem akcja odbyła się 25 listopada. Każdy student oraz pracownik uczelni mógł oddać krew dla tych, którzy jej potrzebują. Wystarczyło zgłosić się między godziną 8:00 a 12:00 w sali 312 w budynku C (Instytut Nowoczesnych Technologii) mając przy sobie dokument ze zdjęciem potwierdzający toż- samośc (wielokrotni dawcy powinni przynosić książeczki HDK PCK). Zdrowych chętnych, o dobrym samopoczuciu zapraszamy do udziału w kolejnej edycji. Uwaga! Przynajmniej 4 dni przed oddaniem krwi nie należy spożywać alkoholu. Osoby, które oddadzą krew, będą upoważnione do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską (więcej informacji: Pamiętaj: Twoja krew może uratować komuś życie! Źródło: BIPW PWSZ Tarnów AdAstra.student.tarnow.pl 3

4 aktualnoœci Ma³opolska Noc Naukowców W tym roku 24 września po raz kolejny odbyła się tzw. Małopolska Noc Naukowców. To szczególne wydarzenie dla ludzi zajmujących się nauką, miało miejsce w Krakowie, Tarnowie oraz Nowym Sączu. To czas wielu spotkań oraz wykładów naukowych. To również dobra okazja, aby osoby związane z nauką mogły spotkać się w niecodziennych miejscach i okolicznościach. Ta noc to okazja do spotkania z naukowcem, który staje się przewodnikiem po różnorakich dziedzinach nauki, gotowym do udzielenia odpowiedzi na nawet najbardziej zawiłe pytania. Program Małopolskiej Nocy Naukowców 2010 był tak przygotowany, aby każdy mógł znaleźć coś dla siebie, niezależnie od wieku. Osoby uczestniczące miały okazję, by wspól- Źródło: BKiP PWSZ Tarnów nie z naukowcami odkrywać tajemnice i przeprowadzać eksperymenty. Uczestnicy mieli możliwość wzięcia udziału między innymi w wykładach na temat wyższej matematyki, zajęciach interaktywnych i warsztatach zrób to sam, debacie oksfordzkiej, spektaklach naukowych, doświadczeniach z udziałem publiczności, eksperymentach oraz pokazach, a także licznych grach, zabawach i konkursach przygotowanych z myślą o najmłodszych uczestnikach. W Małopolskiej Nocy wzięło udział ponad 400 naukowców. Przygotowali oni prawie 60 pokazów, eksperymentów i prezentacji oraz ok. 50 warsztatów i 40 wykładów. Dla zwiedzających zostały udostępnione laboratoria - było ich ponad 40. Były to miejsca na co dzień niedostępne. Na program tegorocznej Nocy Naukowców składały się m.in. następujące atrakcje: - Gwiezdne wrota reaktywacja widowisko teatralne, które wprowadziło uczestników do platońskiego świata idei, gdzie trwa dramatyczna wojna między falową a kwantową teorią światła. Strzały, pościgi, brawurowa akcja oraz udział publiczności w spektaklu, w którym zostało postawione pytanie, czy uda się ocalić cywilizację dzięki innowacyjnym technologiom XXI w. Scenariusz i reżyseria: Jerzy Grąbosz. Wykonanie: naukowcy Instytutu Fizyki Jądrowej im. Henryka Nowodniczańskiego Polskiej Akademii Nauk, - Alchemia czterech żywiołów spektakl naukowy z pokazami chemicznymi. Widowisko przygotowanie przez Wydział Chemii UJ, - Pokazy robotów oraz zwiedzanie laboratoriów Akademii Górniczo- Hutniczej, - Podróż do wnętrza obrazu, Konserwatorskie SPA oraz wiele innych warsztatów przygotowanych przez Akademię Sztuk Pięknych im. Jana Matejki, - Spotkania z naukowcami, pokazy i demonstracje przygotowane przez naukowców z Politechniki Krakowskiej, - Innowacyjna chemia, magiczna fizyka, niezwykła matematyka, ujawnienie tajemnic otaczającego nas świata podczas pokazów, warsztatów i wykładów na Uniwersytecie Jagiellońskim, - Tajemniczy świat roślin i zwierząt w laboratoriach Uniwersytetu Rolniczego, - Interaktywny plac zabaw w Mościckim Centrum Kultury oraz magiczny świat nauki, który odkryli przed uczestnikami naukowcy z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie, - Naukowa przygoda dla każdego przygotowana przez Państwową Wyższą Szkołę Zawodową w Nowym Sączu oraz taniec... z profesorami PWSZ. Dla mieszkańców Tarnowa imprezy związane z Małopolską Nocą Naukowców rozpoczęły się o godzinie 17:00. Mościckie Centrum Kultury poprowadziło uroczyste otwarcie i rozstrzygnięcie konkursu filmowego pt. W pogoni za naukowcem. Następnie można było zobaczyć inteligentne domy oraz interaktywny plac zabaw dla dzieci. Zakłady Mechaniczne Tarnów S.A. zaprezentowały nowoczesne linie produkcyjne, sprzęt wojskowy, a na zewnątrz zakładów można było wziąć udział w strzelaniu laserem do celu. Również Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa zaprezentowała swoje atrakcje. Można było podziwiać robo-show, animacje trójwymiarowe, a także obejrzeć imponującą kolekcję skał. Miłośnicy medycyny mogli obejrzeć sprzęt i zapoznać się z działaniem fantomów. Natomiast I LO pokazało, czym jest kula plazmowa oraz zorganizowało zabawę kamieniem celtyckim. Można było także obejrzeć sztuczną krew i zmierzyć się z matematycznymi łamigłówkami. Organizatorem Małopolskie Nocy Naukowców jest Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego. Noc Naukowców stanowi część ogólnoeuropejskiej inicjatywy Komisji Europejskiej, realizowanej w ramach 7. Programu Ramowego. Najważniejszym celem wydarzenia jest popularyzacja nauki wśród mieszkańców Małopolski oraz przybliżenie dzieciom i młodzieży zawodu naukowca i zachęcenie ich do wybrania kariery naukowej. Ta noc była ogromem atrakcji i niespodzianek, w czasie której każdy mógł znaleźć coś dla siebie i nietypowo spędzić czas. Weronika Siemek 4 grudzień 2010

5 aktualnoœci Nasz cz³owiek w górach Tybetu 29 sierpnia zespół polskich wspinaczy w składzie: Adam Pieprzycki (pracownik dydaktyczny w Zakładzie Informatyki Instytutu Politechnicznego Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie), Marcin Tomaszewski i Wojciech Wandzel (fotograf wyprawy) wyruszył w drogę do Chin. Celem wyprawy było wytyczenie w tzw. stylu big wall nowej drogi na dziewiczy szczyt Seerdengpu (5500 m n.p.m.). Ściana skalna, przez którą planowano poprowadzenie drogi, jest ok metrowej wysokości i nie po- Wojciech Wandzel - wandzelphoto.com Mgr inż. Adam Pieprzycki należy do sekcji wspinaczki sportowej Klubu Uczelnianego AZS Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie oraz sekcji wspinaczkowej MKS Tarnovia i Klubu Wysokogórskiego Kraków. Wspina się od roku Jest trenerem wspinaczki sportowej, instruktorem wspinaczki wysokogórskiej i taternictwa PZA oraz ratownikiem TOPR. Posiada bogate doświadczenie górskie wspinał się w Tatrach, Alpach, Dolomitach, górach parku Yosemite, Pakistanie. Jest pracownikiem dydaktycznym zatrudnionym w Instytucie Politechnicznym, rozwija się również naukowo obecnie pisze pracę doktorską pod kierunkiem prof. dr. hab. Wiesława Ludwina. Wojciech Wandzel - wandzelphoto.com siada do tej pory żadnego przejścia mimo wielu prób podejmowanych przez liczne zespoły wspinaczkowe z różnych krajów. Seerdengpu oparła się niestety również polskim wspinaczom, choć początek wyprawy na to nie wskazywał. Jeszcze w okresie złej pogody zespołowi udało się pokonać ok. 150 metrów terenu podejściowego. Następnie zespół z użyciem techniki hakowej pokonał odcinek ściany otwierający drogę do formacji, które powinny pozwolić na wspinaczkę bez techniki sztucznych ułatwień. W trakcie drugiego dnia właściwego ataku, po pokonaniu około 350 metrów skalnego terenu o dużych trudnościach, wspinacze musieli się wycofać z powodu kontuzji Marcina Tomaszewskiego. Zainfekowana i dodatkowo uderzona kamieniem ręka Marcina niebezpiecznie spuchła, wykluczając wszelkie dalsze działania. Niezbędna była interwencja chirurgiczna i pięciodniowy pobyt w szpitalu. Po tym działalność wyprawy została zakończona. Źródło: BIPW PWSZ Tarnów Patronat honorowy nad wyprawą objęli Prezydent Miasta Tarnowa dr Ryszard Ścigała oraz JM Rektor prof. dr hab. Stanisław Komornicki. Sponsorem głównym wyprawy była tarnowska firma PO- LDIM S.A. AdAstra.student.tarnow.pl 5

6 aktualnoœci/kultura Wszêdzie dobrze, ale gdzie najlepiej? Studia są czasem oswajania się z samodzielnością, nauki niezależnego życia. Większość z nas studentów jest zadowolona z możliwości odcięcia pępowiny, wykazania się w prawdziwym, dorosłym życiu. Z drugiej strony kusi wykreowana rzeczywistość studenckiego życia jako okresu pełnym beztroskich zabaw, imprez, spotkań ze znajomymi. A jak jest naprawdę? Czy studentów dopada szara rzeczywistość? Studenci mieszkający w akademikach lub wynajmowanych pokojach radzą sobie sami. Nagle w każdym z nas rozwijają się zdolności kulinarne, znajomość cen w osiedlowym sklepie, umiejętności manualne Tarnowscy studenci mają do dyspozycji dwa miejsca zakwaterowania. Idąc spacerkiem z Uczelni ok. 5 minut dotrzemy do pokaźnych rozmiarów budynku. Właśnie tam, przy ulicy Słowackiego 7 mieści się Dom Studenta PWSZ. Monice studentce tam mieszkającej warunki jak najbardziej odpowiadają: Kiedy wprowadziłam się do Akademika, wiedziałam, że to miejsce jest jak najbardziej dla mnie odpowiednie. Mieszkam tu już drugi rok i nie mam zamiaru się przeprowadzać. Do uczelni mam niedaleko. W każdej chwili też mogę w stołówce zjeść pyszny, domowy posiłek za niewielkie pieniądze. Dla mnie jednak największą zaletą Domu Studenta jest możliwość poznania wielu nowych ludzi. Pokoje studenckie są trzyosobowe z łazienką w każdym pokoju. Wspólna kuchnia jest miejscem spotkań i zacieśniania znajomości. Jedynym minusem, jak zauważają mieszkańcy Domu Studenta, jest brak dobrego wyposażenia aneksu kuchennego. Do dyspozycji (studenci) mają pokoje cichej nauki, świetlice z telewizorem, Klub Studenta, w którym organizowane są imprezy okolicznościowe czytamy na stronie PWSZ. Drugim miejscem, które jest zamieszkiwane jest przez studentów naszej Uczelni, jest Karabela Małopolska. Usytuowany przy Alei Piaskowej 10 tzw. Akademik Prywatny jest po- pularny wśród studentów głównie ze względu na nowoczesne wyposażenie oraz niskie opłaty. Studenci mieszkają w dwu- lub trzyosobowych pokojach. Z wypowiedzi lokatorów możemy wywnioskować, że głównym problemem jest odległość od uczelni. Studenci codziennie muszą pokonywać długą drogę mijając Park Strzelecki, aby dotrzeć do budynków PWSZ-u. Dla Oli byłej mieszkanki Karabeli największym problemem był dostęp do łazienki, którą dzieliła z współlokatorami z całego piętra, czyli ok. dwunastoma osobami: Ciężko było skorzystać z łazienki zwłaszcza rano, gdy każdy wybierając się na uczelnię chciał się umyć, wymalować i uczesać. Mieszkanie w akademiku czy na stancji? A może pozostanie w domu i codzienny dojazd? Każda z tych opcji niewątpliwie ma swoje mocne strony. Jednak zdecydowana większość studentów twierdzi, że prawdziwego studenckiego ducha można poczuć jedynie mieszkając pod jednym dachem przynajmniej z setką innych żaków. A jakie jest Wasze zdanie? Sylwia Strzałka Mikromusic SOVA Długo oczekiwana następczyni płyty Sennik, wydanej w 2008 roku, wreszcie trafiła w ręce słuchaczy. Grupa Mikromusic jedna z ciekawszych, lecz wciąż nie do końca docenionych, formacji na naszym rynku fonograficznym powróciła właśnie z trzecim studyjnym albumem. SOVA, bo o niej będzie tutaj mowa, potwierdza, że zespół dobrze czuje się w jazzowych klimatach z domieszką lekkiego popowego grania. I taki w zasadzie jest ten nowy krążek ale tylko w połowie. Wszystko za sprawą eksperymentu, o jaki pokusili się muzycy. SOVA to niewątpliwie krok naprzód w historii zespołu, który to nie bał się zmodyfikować w małym stopniu brzmieniowej formy, z jakiej był do tej pory znany. Po pierwsze, jest zdecydowanie szybciej (powiem nawet więcej w porównaniu z Sennikiem, który był płytą specyficzną, jest to odmiana ogromna!). Modyfikacja tempa grania słyszalna jest najdobitniej w szóstym utworze na płycie, zatytułowanym Słowa. Rytmiczne, nadające wręcz klubowego charakteru, instrumenty perkusyjne w połączeniu z klawiszami definiują muzyczną wizję Mikromusic na nowo. Druga z wybijających się nowości, to niewątpliwie lekkie zapędzenie się w stronę psychodelicznego grania. Smakowite, pod względem muzycznym rzecz jasna, Porzeczki są najlepszym tego przykładem. Za minus można w tym miejscu uznać o dziwo wokal Natalii Grosiak, który nie pasuje jednak tutaj ze względów technicznych, a raczej estetycznych. Utwór ten po prostu lepiej prezentowałby się w stricte instrumentalnej wersji. A o czym jest i czym właściwie jest SOVA? Jak powiedziała w jednym z wywiadów liderka zespołu: Sova to dziewczyna, która wychowała się na blokowisku w małym miasteczku niedaleko Gór Sowich. Opowiada o sobie: poczynając od piosenki Oczko, opisuje siebie jako zwykłą dziewczynę bez makijażu, przechodząc przez Chmurkę, w której opowiada, że lubi leżeć w trawie [...], przez Niemiłość, w której pokazuje swój stosunek do swojego kraju, przez Porzeczki, w których wyraża swój bunt wobec postawy Kościoła wobec kobiety. SOVA, tak naprawdę całkiem podobnie, jak miało to miejsce w przypadku wcześniejszych dokonań zespołu ponownie zaskoczyła słuchaczy i fanów grupy. Zaskoczyła odmiennością, nową stylistyką, duetem ( Por Fim z Joao Teixeira de Sousą), ale i konsekwencją trzymania się swojej, obranej wcześniej artystycznej ścieżki i spokojnego dążenia do celu, jakim jest po prostu granie utrzymanej na wysokim poziomie muzyki. Polecam z czystym sumieniem. Mateusz Kołodziej 6 grudzień 2010

7 uczelnia Wyk³adowcy o studentach, studenci o wyk³adowcach czyli co kogo dra ni Dziękuję, przepraszam, proszę - czyli kilka słów o uczelnianym souvre vivre. O opinię zapytaliśmy obie strony konfliktu - studentów i wykładowców. Zapraszamy do lektury! Wyk³adowcy mgr Maria Rzeźnik Na korytarzach naszej uczelni słyszy się, niestety, że studenci używają wulgarnego słownictwa. Zdarzają się przypadki, że także podczas rozmowy z wykładowcą wymsknie się studentowi niezbyt ładne słowo. Na wielu innych polskich i zachodnich uczelniach takie sytuacje są nie do pomyślenia. mgr Anna Marszałek W trakcie zajęć nawiązywany jest kontakt prowadzącego ze studentami. Niedopuszczalne są rozmowy między studentami, które ten kontakt utrudniają. doc. dr Anna Gądek Studenci nie zawsze przestrzegają ustalonych terminów, nie szanując tym samym czasu wykładowców. Zdarza się, że później dosłownie gonią za wykładowcą, by zdobyć wpis do indeksu lub inne informacje. Czasem chcą załatwić istotne sprawy w biegu łapiąc doktora lub profesora na parkingu przy samochodzie lub w drodze na inny wykład. Obserwuje się też, niestety, przypadki nieuczciwości studentów. Przykładem jest samodzielne wpisywanie ocen do indeksu i karty ocen (co jest karalne). Studenci są także nieuczciwi wobec siebie. Tym samym nie zawsze stypendia naukowe trafiają do tych najlepszych i uczciwych. doc. dr Paweł Cichoń Studenci w korespondencji elektronicznej zapominają o zwrotach grzecznościowych, o podpisie, a czasem, wysyłając dokumenty w formie elektronicznej, zapominają o piśmie przewodnim, wysyłając jedynie załącznik. Wykładowca musi się potem domyślać, kto dany przysłał i czego w związku z tym oczekuje. Studenci często wykazują roszczeniowy ton w kontaktach z wykładowcą. W ich rozmowach na korytarzu można niekiedy usłyszeć różne opinie o wykładowcach określanych on, ona bez zachowania ogólnych zasad traktowania człowieka z szacunkiem. Studenci KONTRA Agata Wykładowcy podchodzą do studentów generalnie, ogólnie. Kiedy na wykładzie przeszkadza część grupy, konsekwencje muszą ponieść wszyscy. Brakuje czasem indywidualnego podejścia do studenta. Obserwuje się też protekcjonalne traktowanie studentów. Piotr Można odnieść wrażenie, że wykładowcy traktują nas studentów przedmiotowo. Funkcjonuje podział na wykładowcę i studenta, z których ten drugi jest na gorszej pozycji, bo nie ma wiedzy. Odczuwa się czasem brak takiego ludzkiego podejścia człowieka do człowieka. Każdy z nas ma przecież określoną rolę i nie powinno się faworyzować tylko niektórych. Justyna To, co w wykładowcach często drażni, to fakt, że nierzadko przeceniają swe możliwości, zwłaszcza czasowe. Niekiedy zdarza się, że przez cały semestr jedynym zajęciem na ćwiczeniach jest rozmowa, wymiana poglądów, która, niestety, nie podlega ocenie. Wyznacznikiem wiedzy staje się wtedy kolokwium zaliczeniowe lub praca, zadana na kilkanaście dni przed końcem semestru. Potem połowa grupy nie zalicza przedmiotu, wykładowca zaprasza studentów na dyżur. Wszyscy są źli wykładowcy, bo muszą siedzieć do wieczora, studenci bo przecież czekają pod tą salą już dwie godziny. Paulina Sorota AdAstra.student.tarnow.pl 7

8 cz³owiek z ok³adki To ja zawsze przeprowadza³em wywiady Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, ile wysiłku trzeba włożyć w wydanie książki? Czy ciekawiło was, jacy są ci ludzie, których twarz kryje się za nazwiskiem zamieszczonym na okładce? Okazuje się, że oni są wśród nas. Może wasza koleżanka lub kolega z grupy również ma na swoim koncie jakąś publikację? O swojej książce, muzyce i koszykówce opowiada Mateusz Axun Kołodziej Ciekawy układ nam się trafił: studiujemy na tym samym kierunku, uczymy się w tej samej grupie, pracujemy w jednej redakcji, przyjaźnimy się, a teraz doszło do tego, że przeprowadzam z tobą wywiad. Nie krępuje cię ta sytuacja? Nie. (śmiech) Znamy się już przecież jakiś czas. Wiesz czym się zajmuję, co mnie interesuje. Głupio się czuję jedynie dlatego, że to ja zawsze byłem tym, który przeprowadzał wywiady i przepytywał innych ludzi. Dzisiaj rozmawiamy o twoim dokonaniu książce pt. Utwór muzyczny jako środek dydaktyczny na lekcji języka polskiego. Książka ta jest poprawioną wersją twojej pracy licencjackiej. Dlaczego akurat muzyka i nauczanie? Muzyka jest moją pasją. Wyjaśnijmy jednak czytelnikom - nie gram na żadnym instrumencie. Połączyłem pasję słuchania muzyki z chęcią dodania do struktur lekcji języka polskiego utworów muzycznych. Mi osobiście, jeszcze jako uczniowi, zawsze tego brakowało na zajęciach. Były reprodukcje obrazów, były fragmenty filmów, a muzyki odnoszącej się do danej tematyki nie było. Po przez pracę poddałem jedynie pomysł, by coś z tym zrobić. A co z nauczaniem? Dlaczego nie językoznawstwo, literatura Językoznawstwo w ogóle mnie nie pociąga, a w literaturze nie czuję się na tyle mocny, żeby o niej pisać. A nauczanie? O czym innym miałbym pisać, jak nie o tym, co mnie interesuje? Czy w planach na przyszłość znajduje się kolejna publikacja? Nie rozpędzajmy się tak. (śmiech) Na razie nie ma o czym mówić. W chwili obecnej skupiam się na swojej pracy magisterskiej, którą chciałbym napisać jak najlepiej. Pracę magisterską także zamierzasz wydać w formie książki? 8 grudzień 2010

9 cz³owiek z ok³adki Zdradzisz czytelnikom, jak doszło do wydania twojej książki? Kilka znajomych osób, które w ogóle nie są zagłębione w tematyce dydaktyki szkolnej, było zainteresowanych lekturą tego, co napisałem. Po zapoznaniu się z treścią wyrażali się o mojej pracy pochlebnie. Jeden znajomy dość usilnie namawiał mnie, abym spróbował to wydać w formie książki. Dość długo się nad tym zastanawiałem, rozważałem wszystkie za i przeciw, by ostatecznie zaryzykować. Wysłałem kilka maili, wykonałem parę telefonów. Z gdyńskiego wydawnictwa Novea Res otrzymałem pozytywną odpowiedź. n i e s k o jar zy ł aby mnie w ł aś nie z tym faktem. Co więcej, zaryzykowałbym stwierdzenie, że bardziej prawdopodobne będzie znalezienie czytelnika axunarts.pl na drugim końcu Polski, aniżeli w samym Tarnowie. Niemniej, miło mi, że tak uważasz. Czy strona jest popularna Zależy jak rozumieć pojęcie popularności. Czasami nasza popularność jest wyznaczana przez ponad dwa tysiące odwiedzin dziennie, ale są dni, kiedy ta aktywność spada do trzystu odsłon. Wszystko zależy od tego, co w danym momencie publikujemy, co jest popularne i czy się w to wstrzelimy. Cieszy mnie natomiast to, że strona zdobyła swoich stałych czytelników, którzy odwiedzają ją codziennie, biorą udział w dyskusjach, piszą maile, chwalą i konstruktywnie krytykują. To bardzo motywuje do dalszego działania. Przejdźmy do innych kategorii pytań. Jesteś znany z tego, że prowadzisz dość popularny w sieci serwis muzyczny. Nie wydaje mi się, żebym właśnie z tego był znany. (śmiech) Ty wiesz, że ją prowadzę stronę, ponieważ się przyjaźnimy. Podejrzewam, że spora część czytelników Kiedy i jak narodziła się idea utworzenia strony? Wszystko zaczęło się pięć lat temu, pod koniec sierpnia. Kończyły się wakacje, trochę się nudziłem i postanowiłem założyć forum muzyczne. Wtedy, niejako przy okazji, powstał blog muzyczny. To na nim skupiła się wszelka moja ak- Nie Nie chcę, nie zamierzam pisać pracy magisterskiej tylko po to, aby jej treść była fundamentem pod kolejną publikację. Nie o to w tym wszystkim przecież chodzi. tywność. Tam publikowałem wywiady i recenzje. Ponadto czułem potrzebę wypowiedzenia się na temat muzyki, której słuchałem, potrzebę skonfrontowania swoich opinii z opiniami innych internautów. Te pięć lat temu Internet nie był jeszcze przesiąknięty w tak dużym stopniu tzw. hejtingiem, dało się porozmawiać na poziomie. Dzisiaj od for internetowych trzymam się z daleka. Zresztą to swoje także zamknąłem jakiś czas W chwili obecnej skupiam się na swojej pracy magisterskiej" AdAstra.student.tarnow.pl AdAstra 9

10 cz³owiek z ok³adki temu, nie chcąc doprowadzić do jego upadku. Natomiast strona się rozwijała, przeprowadzałem coraz więcej wywiadów, zdobywałem nowe kontakty. Jakieś dwa, dwa i pół roku temu zaczęły pojawiać się prośby o recenzje od przedstawicieli zespołów, zacząłem dostawać płyty od samych artystów, tylko dlatego, że byli oni ciekawi mojej opinii. Później doszły prośby o patronat medialny. Pojawili się ludzie chętni do pisania o muzyce - jedni przychodzili, inni odchodzili, ale pewien trzon w postaci mojej osoby oraz mojego serdecznego kolegi Mateusza, który zajmuje się fotografią, przetrwał do teraz. Dzisiaj mamy już na koncie kilka patronatów imprez muzycznych. Niedawno, bo w połowie października, do sklepów muzycznych trafiła płyta SOVA zespołu Mikromusic, nad którą objąłem patronat, z czego bardzo się cieszę. Dlaczego piszesz o muzyce, a nie o koszykówce, którą również bardzo się interesujesz? Pisałem nie tylko o koszykówce, ale o sporcie w ogóle, na łamach Gazety Wirtualnej, jednak stwierdziłem, że o wiele łatwiej pisze mi się o muzyce. Na Gazecie Wirtualnej pojawiały się także swego czasu twoje co- tygodniowe felietony. Przestałeś je jednak pisać. Dlaczego? Przestałem w ogóle współpracować z Gazetą Wirtualną. Stało się to jeszcze przed tegorocznymi wakacjami. Stąd brak moich felietonów na tym portalu. Portal miał dobre perspektywy, włożyłem w jego rozwój ponad rok swojego czasu. Doszło nawet do tego, że pisali o tym projekcie w poczytnych pismach, teksty opiniotwórcze były cytowane przez inne portale, ale to wszystko się rozsypało przez złą organizację, a tzw. szefostwo nie zrobiło nic, aby temu zapobiec. Ostatnio podjęto próbę reaktywacji serwisu, zostałem nawet zaproponowany, jako kandydat do objęcia funkcji redaktora naczelnego. Odmówiłem. Ale pytałaś o felietony, a ja odszedłem trochę od tematu. Przestałem je pisać, bo zdałem sobie też po prostu sprawę, że nie są one na tyle dobre, aby móc je pokazywać innym. Jestem w stosunku do siebie dość mocno krytyczny, stąd decyzja o zaprzestaniu publikowania ich gdziekolwiek. Od ubiegłego roku akademickiego jesteś także współtwórcą Ad Astry. Dlaczego zdecydowałeś się przyłączyć do redakcji tego pisma? Marzy mi się przeprowadzić kiedyś wywiad z Madonną 10 grudzień 2010 Nie będzie to dla twojej osoby żadna nowość, ale po objęciu przez ciebie funkcji naczelnej, po prostu zrodziła się ku temu sposobność. Wcześniej takiej możliwości dla siebie nie widziałem. Chciałem też spróbować czegoś nowego, sprawdzić się w pracy w zespole, co muszę tutaj zaznaczyć, nie jest moją mocną stroną. Nie ukrywam, że jestem indywidualistą. Chciałam zapytać na koniec o twoje marzenia. Możesz je zdradzić? Chciałbym na pewno, żeby wszystkim moim bliskim dobrze się żyło, żeby dopisywało im zdrowie. Natomiast jeśli chodzi o moją osobę, to marzy mi się kiedyś przeprowadzić wywiad z Madonną i Brucem Springsteenem. I Kalifornia Będę kiedyś tam mieszkał. Ale to nie marzenie - to plan. (śmiech) Ostatnie słowo do czytelników? Pozdrawiam serdecznie czytelniczki i czytelników Ad Astry. Słuchajcie dobrej muzyki i pijcie herbatę, bo jest smaczna. (śmiech) Rozmawiała: Justyna Pelc Zdjęcia: Mateusz Zaczkiewicz (mateuszzaczkiewicz.pl)

11 kultura Od bluesa do country tylko jeden krok 13 sierpnia na tarnowskim Rynku po raz piąty miał miejsce cykl koncertów pod nazwą "Był Sobie Blues", organizowany przez tarnowskiego muzyka - Wojciecha Klicha przy współpracy z Tarnowskim Centrum Kultury. Na pierwszym koncercie sierpniowego cyklu, fani bluesa mieli okazję podziwiać m.in. charyzmatycznego krakowskiego artystę, Macieja Maleńczuka, który był główną gwiazdą wieczoru. Koncert rozpoczął duet Przytuła & Kruk. Młodzi artyści (Bartek i Tomek) zaprezentowali swoje zdolności wokalne, a także zaimprowizowali pewne elementy występu: zejście ze sceny na głośniki (!) i spacerowanie wśród publiczności, która tym razem dopisała (z roku na rok jest coraz lepiej). Swobodna atmosfera i dopisujący artystom humor udzieliły się wszystkim. Po bluesowym duecie zaprezentował się zespół, którego nazwa "Trzynasta Zero Osiem" została utwo- Od lewej: Kamil Smagacz, Maciej Maleńczuk oraz Justyna Smagacz rzona 'ad hoc' i była nawiązaniem do daty koncertu. Ich bluesoworock'n'rollowe brzmienia od pierwszego momentu wzbudziły podziw publiki. Na uwagę zasługuje fakt, iż Gienek Loska (ze składu Seven B), prezentując wysoki poziom muzycznych uzdolnień, był niemałym zaskoczeniem dla niejednego słuchacza, który nie miał okazji wcześniej słyszeć artysty. Po przerwie przyszedł czas na występ największej gwiazdy Macieja Maleńczuka. I chociaż muzyk spóźnił się niemal o godzinę, warto było czekać. Niepokorny wokalista zaprezentował swoje stare kawałki z czasów, gdy grał przy ulicy Floriańskiej, jak również utwory Johnny ego Casha, bo jak sam mawia: "od bluesa do country jest tylko jeden krok". Tradycyjnie pojawiły się przerywniki monologi Macieja, dotyczące genezy i okoliczności powstania poszczególnych kawałków. Intrygujący MM sprawił, że publiczność włączyła się we wspólne śpiewanie. Największy ruch widoczny był pod sama sceną, gdzie zagorzali fani (głównie fanki!) entuzjastycznie witali każdy kolejny utwór. Artysta gościł na festiwalu bluesa w Tarnowie już po raz drugi (pierwszy raz w sierpniu 2006 roku) i miejmy nadzieję, że jeszcze nieraz będziemy mogli go podziwiać na tarnowskiej scenie muzycznej. Tym bardziej, że artysta mieszka od pewnego czasu w poddębickiej wsi Jodłowa, więc Tarnów mieści się nie tylko na jego zawodowym szlaku. Koncert wypadł wyjątkowo dobrze. Możliwość słuchania bluesowych brzmień i spotkania z charyzmatycznymi wokalistami są główną zasługą pomysłodawcy i organizatora, Wojciecha Klicha, który i tym razem stanął na wysokości zadania. Pozostaje mieć nadzieję, że również w przyszłym roku na sierpniowym festiwalu nie zabraknie podobnych wrażeń, czego każdy fan bluesa (i nie tylko) życzyłby sobie z pewnością. Justyna Smagacz AdAstra.student.tarnow.pl 11

12 kultura PROPOZYCJE KULTURALNE TCK NA GRUDZIEÑ g. 19:30 KRZYSZTOF URBAŃSKI QUARTET Koncert jazzowy Piwnice TCK Zwany wilkiem saksofonu, młody, szalenie zdolny Krzysztof Urbański wraz ze swoim kwartetem wystąpi 3 grudnia 2010 w Piwnicach TCK. Urbański mimo młodego wieku zaliczany jest do najlepszych, a już na pewno do najciekawszych polskich saksofonistów. Czar w improwizacji, a także rasowe brzmienie saksofonu sprawiają, że nie sposób przejść obok niego obojętnie, tym bardziej, że wraz z nim występują wspaniali muzycy: Dominik Wania, Michał Barański i Łukasz Żyta. W lutym br. do sklepów muzycznych trafiła debiutancka płyta Krzysztof Urbański Quartet, którą zarówno krytycy, jak i fani jazzu przyjęli bardzo ciepło. W Tarnowie Krzysztof Urbański Quartet zaprezentuje na żywo materiał z najnowszej płyty. Skład: Krzysztof Urbański saksofon; Dominik Wania piano; Michał Barański bas; Łukasz Żyta perkusja Bilety w cenie 20 zł do nabycia w Biurze Obsługi TCK - Rynek PracOFFnia Witrażowe ozdoby choinkowe Pracownia TCK Kolejne spotkanie i animacja czasu wolnego to propozycja dla wszystkich, którzy chcą oderwać się od codziennej rutyny i zrobić coś dla siebie. Nie tylko w postaci witrażowej ozdoby choinkowej, ale również czasu spędzonego w miłej atmosferze i w kreatywny sposób. Jeśli chcesz nauczyć się, jak robi się witraż w technice Tiffany'ego i przy okazji samodzielnie stworzyć prezent pod choinkę lub ozdobę świąteczną dla siebie, rodziny i przyjaciół, zapisz się na zajęcia w pracowni plastycznej TCK. (miejsc już brak) 05 i g. 15:00 CINEMA- RZENIE Dobre kino w Marzeniu Kino Marzenie Cotygodniowe projekcje dobrego kina, a po seansach odbywają się spotkania, konkursy z nagrodami. 5 grudnia - Backbeat, reż. Iain Softley (Niemcy, Wielka Brytania, 1994, Biograficzny, Dramat, Muzyczny) 12 grudnia - Trio z Belleville, reż. Sylvain Chomet (Francja,Belgia,Kanada, 2003, Animowany/Komedia) Wstęp 9 zł g. 18:00 INDIE i IRAN PAMIĘTNIK Z POD- RÓŻY Wystawa fotografii Galeria TCK Na wystawę Indie i Iran pamiętnik z podróży składają się najciekawsze i najlepsze ujęcia, wykonane przez Iwonę Kuklę podczas jej podróży do Iranu oraz zdjęcia autorstwa Edyty i Łukasza Parzuchowskich z podróży po Indiach. Wernisaż wystawy odbędzie się 8 grudnia o godzinie 18.00, swoją obecność zapowiedzieli autorzy zdjęć, a dodatkowo spotkanie to uświetni grą na sitarze Mirosław Miro Kępiński. Wystawa czynna od 9 do 31 grudnia 2010 r. od poniedziałku do soboty, w godzinach (z wyłączeniem świąt). Bilety w cenie 2 zł i 1 zł ulgowy. Na wernisaż wstęp wolny g. 19:30 JOHN LENNON WSPOMNIENIE Galeria TCK W programie projekcja filmu dokumentalnego w reżyserii Andrew Solt a pt. Imagine: John Lennon, opowiadający o życiu i twórczości Johna Lennona. Został nakręcony w 1988 roku przez reżysera Andrew Solta, a premiera miała miejsce 7 października tego samego roku. Scenariusz został napisany przez reżysera oraz Sama Egana. Obraz składa się z prywatnych filmów Lennona, nakręconych za jego życia, w większości niepublikowanych przed wydaniem filmu oraz wywiadów przeprowadzonych z osobami związanymi z Johnem. Narratorem jest sam artysta, a jego głos pochodzi z wywiadów jakich udzielił. Ponadto, wspomnienia muzyków biorących udział w koncercie JOHN LENNON 70/50/30, konkursy z nagrodami z wiedzy nt. Artysty. Wstęp wolny g. 20:00 JOHN LEN- NON 70/50/30 Koncert w hołdzie Artyście Kino Marzenie W grudniu przypada trzydziesta rocznica śmierci Johna Lennona. To doskonała okazja, by pochylić się nad tym, co po sobie pozostawił zarówno jak The Beatles, jak i w solowych dokonaniach. Jeden z najwybitniejszych artystów wszechczasów jest autorem niezliczonych wspaniałych kompozycji, z których trzydzieści, w hołdzie jemu i beatlesom zabrzmi na żywo podczas koncertu John Lennon 70/50/ 30. W 2010 r., obchodzimy aż trzy ważne rocznice, stały się one tytułem tarnowskiego koncertu: 70-lecie urodzin Johna Lennona, 50 rocznica założenia The Beatles i 30 rocznica śmierci lidera Lennona. Specjalnie na tę okazję plakat koncertu zaprojektowała Ewa Natkaniec, autorka cyklu Kulturalna Małopolska. Piosenki z repertuaru The Beatles i Johna Lennona zaśpiewają: Piotr Cugowski, Gieno Loska, Ala Janosz, Paweł Mazur, Sławek Ramian i Piotr Kita. W zespołach akompaniujących zagrają artyści z całej Polski, w tym z Tarnowa: Piotr Smoleń, Mariusz Dziekan, Bartłomiej Rojek, Bartek Miarka, Marek Popow, Adam Moszyński i Jerzy Kwinta. Koncert Poprowadzi Piotr Metz miłośnik Beatlesów, redaktor naczelny Machiny i dziennikarz muzyczny radiowej Trójki. Bilety w cenie: 40 zł / przedsprzedaż/, 55 zł /w dniu koncertu/ do nabycia w TCK (Tarnów, Rynek 5) oraz w Kinie Marzenie (Tarnów, Staszica 4) g. 20:00 MIKOŁAJ- KOWY WIECZÓR KABARETO- WY Kabarety ŚWIERSZCZY- CHRZĄSZCZ i JURKI Kino Marzenie Kabaret ŚWIERSZCZYCHRZĄSZCZ, to naturalnego pochodzenia środek rozweselający, dostępny bez recepty, na terenie całego kraju. Kabaret pochodzący ze Szczebrzeszyna tworzą Marcin Wąsowski i Michał Łysiak. Marcin Wąsowski wcześniej współpracował z łódzkim Teatrem MMS i Teatrem A, natomiast Michał Łysiak - ze studenckim Teatrem ITP na KUL-u. 12 grudzień 2010

13 kultura Kabaret działa prężnie od 2007 roku. W swoim dorobku ma trzy premiery, z czego ostatnia odbiła się szerszym echem w Polsce i na świecie zdobywając ogólną sympatię widowni i szereg nagród, w tym pierwszą nagrodę na festiwalu PAKA'08. Mimo lekkości scenicznej bardzo poważnie traktują odbiorców, dbając nie tylko o treść ale i formę spektaklu. Oglądający program czują, że to co widzą zostało zrobione specjalnie dla nich. JURKI reprezentują wysoki poziom żartów i umiejętności aktorskich. Każdy z artystów, a jest ich troje, to duża indywidualność. Razem udaje im się stworzyć zgra- Kurator Festiwalu i pomysłodawca: Bogusław Wojtowicz Organizator: Biuro Wystaw Artystycznych Galeria Miejska w Tarnowie Instytucja Kultury Miasta Tarnowa, Ryny zespół i dobry program. W 1996r na PACE zachwycili jurorów i krakowską publiczność stworzeniem tzw. nurtu sierocego, przedstawiającego grupę ludzi onieśmielonych, zagubionych na scenie, zaskoczonych reakcją publiczności, czego efektem było kłanianie się w środku skeczu. Zdobyli wówczas I Nagrodę. Ich kolejne programy mają już inną formę, ale tak samo świetne pomysły. W Tarnowie wystąpią po raz pierwszy. Bilety w przedsprzedaży w cenie 30 zł. do nabycia od 15 listopadaw kasie kina oraz Biurze Obsługi TCK - Rynek 5. W dniu koncertu bilety w cenie 45 zł. do nabycia tylko w kasie kina g. 01:30 ROCKO- WE O!PŁATECZKI WOJTKA KLICHA Piwnice TCK Niezmiennie wyjątkowy koncert kolęd, będący ewenementem w skali kraju (a może i świata), rozpocznie się tradycyjnie 25 grudnia 2009, o godz w Piwnicach TCK. W każdą wigilijną Noc, nieprzerwanie od 1995r. w wypełnionych po brzegi Piwnicach TCK rozbrzmiewają kolędy i pastorałki w blues-rockowych aranżacjach. Również tegoroczne Święta Bożego Narodzenia nie obędą się bez O!płateczków Rockowych Wojtka Klicha, które nadadzą tej wyjątkowej nocy niepowtarzalnego klimatu. Jak co roku i tym razem koncert będzie wzbogacony o nowe autorskie pastorałki Wojtka Klicha i jego gości. Bilety dostępne tylko w przedsprzedaży (od 15 grudnia 2010) w Biurze Obsługi TCK Rynek 5 w cenie 25 zł. Festiwal Sztuki ArtFest 2010 Poniżej prezentujemy program Festiwalu Sztuki ArtFest Więcej szczegółów znajdziecie na stronie internetowej 26 listopada (piątek), godz , Galeria Miejska, Rynek 4. Wernisaż wystawy fotografii grupy artystycznej Łódź Kaliska listopada (piątek-sobota), godz , MCK. Warsztaty dziennikarskie, które poprowadzą dziennikarze Programu III Polskiego Radia Małgorzata Maliborska (temat: Media informacyjne ) i Dariusz Bugalski (temat: Laboratorium radiowe ). Motion Trio listopada (piątek-sobota), godz , Galeria Miejska, Rynek 4. Warsztaty fotograficzne II stopnia. Prowadzący: prof. Wojciech Prażmowski, Tomasz Sikora, Andrzej Świetlik. 27 listopada (sobota), godz , Restauracja Tatrzańska, ul. Krakowska 1. Promocja książki z poezjami Dariusza Bugalskiego. 3 grudnia (piątek), godz , MCK. Wielcy twórcy polskiego plakatu Rosław Szaybo wernisaż wystawy plakatów i spotkanie z artystą. 3 grudnia (piątek), godz , MCK. Koncert zespołu Giulia y Los Tellarini. 10 grudnia (piątek), MCK, Tomek Sikora Chopin otwarcie wystawy fotografii. 11 grudnia (piątek), godz , MCK, Koncert Chopin zespołu Motion Trio. Giulia y Los Tellarini nek 9, Tarnów, tel , . biuro@gm.tarnow.pl, Współorganizator Festiwalu: Mościckie Centrum Kultury, Projekt finansowany z budżetu Województwa Małopolskiego, Miasta Tarnowa Sponsor Główny: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo SA Sponsor: Azoty Tarnów SA Partnerzy: Restauracja Tatrzańska AdAstra.student.tarnow.pl 13

14 kultura Koncert Eastwest Rockers pozytywna energia mimo awarii elektrycznej EastWest Rockers (Kuba 1200, JahLaptop, Grizzlee, Cheeba, Ras Luta) to ekipa, która w przeciągu ostatnich 6 lat podbiła serca miłośników jamajskich brzmień w Polsce. Zespół, który występował na największych polskich i zagranicznych festiwalach (Opole 2004, Open'er 2007, CLMF 2007, Bielawa Reggae Dub Festiwal 2007/2008, Ostróda Reggae 2007/2008, Hip-Hop Kemp 2007/2008, Ethnic Session 2008) po niemal 2-letnich staraniach Tarnowskiego Centrum Kultury, 7 października zawitał w Tarnowie. Ucieszyło to niezmiernie miejscowych fanów muzyki reggae, dancehall oraz raggamuffin, którzy mogli na żywo zobaczyć ulubionych muzyków. Jedyną bolączką okazała się ograniczona ilość miejsc, których było tylko 150 (na samym portalu Facebook swoje przyjście deklarowały 232 osoby). Biletów nie było już 3 tygodnie przed koncertem, co daje wyobrażenie o popularności tego sound systemu w Tarnowie i okolicach. Przezorni nabyli bilety na samym początku ich wyprzedaży, pozostało im więc tylko czekanie. Koncert miał rozpocząć się o godzinie 19:00, więc wszyscy punktualnie zgromadzili się w piwnicach TCK. Pół godziny na ochłonięcie i na scenie pojawił się Cheeba (wokalista zespołu), serwując publiczności 30 minut zabawy przy muzyce światowych gwiazd reggae. W końcu, po dość długim oczekiwaniu na właściwy koncert, na scenie pojawili się Ras Luta, Grizzlee, Kuba 1200 i, wspomniany wcześniej, Cheeba. Podczas 2- godzinnego koncertu muzycy grali znane wszystkim utwory z dwóch oficjalnie wydanych płyt ("Ciężkie Czasy" i "Jedyna Broń ). W Tarnowskim Centrum Kultury zabrzmiały takie hity, jak: "Dokąd tak biegniesz", "Irie irie irie", "Łap oddech" czy "Tempe Jany". Oprócz tego Ras Luta (na zdjęciu z lewej) i Grizzlee zaprezentowali kawałki ze swoich solowych projektów "Jeśli słyszysz" i "Grizullah Mixtape". Impreza rozkręciła się do tego stopnia, że nie wytrzymała tego instalacja elektryczna. Zarówno zaskoczeni muzycy, jak i ich fani, zdziwieni i poniekąd rozgoryczeni, musieli przeczekać aż 15 minut, podczas których likwidowano usterkę. I znów z jak najlepszej strony pokazała się tarnowska publiczność, która mimo utrudnień potrafiła rozbawić ekipę EastWest Rockers poprzez skandowanie spontanicznych sloganów. Po koncercie każdy miał okazję nabyć autograf od swoich ulubionych muzyków oraz zrobić Ras-Luta z naszym redaktorem, Kamilem Smagaczem sobie z nimi zdjęcie. Korzystali z tego zarówno młodzi słuchacze, jak i wytrawni koneserzy jamajskiego brzmienia. Wracają do domu po koncercie, oprócz zatkanych uszu, czułem niezwykłą satysfakcję, która towarzyszy fanom po spotkaniu z ulubionym zespołem. Niestety, nieczęsto mamy możliwość słuchać w Tarnowie muzyki reggae na najwyższym krajowym poziomie, dlatego grzechem jest nie korzystać z takich okazji. Każdy miłośnik takich brzmień, który na tym koncercie się nie zjawił, niech szczerze żałuje! Na sam koniec nie pozostało mi nic innego, jak tylko życzyć pozytywnego BLESS wszystkim Tarnowianom i kolejnych koncertów na tak wysokim poziomie. Kamil Smagacz 14 grudzień 2010

15 kultura Kult anonimowoœci Za nami już, co prawda, ustrój, w którym to wzajemne donoszenie czy też oczernianie było dość częstą praktyką (oczywiście nie mówię, iż była to powszechna norma przecież od zawsze było to potępiane jednak nie zmienia to faktu, iż takowy proceder istniał), a zeszyty skarg i zażaleń przeszły już do lamusa. Jednak w dzisiejszych, nowych realiach wszędobylskiej demokracji i wolności słowa, społeczeństwo znalazło sobie nowe medium w którym niektórzy przelewają wszystkie swoje smutki, bóle, żale i życiowe frustracje. Mowa oczywiście o Internecie i wszelakiego rodzaju forach internetowych. Sam pomysł tworzenia stron umożliwiających przepływ informacji i wymianę poglądów jest, moim zdaniem, strzałem w dziesiątkę. Daje to wiele możliwości na skonfrontowanie własnego zdania z punktem widzenia innych użytkowników, w końcu zapewnia pluralizm światopoglądowy. Jednak, jak zawsze, można znaleźć i drugie dno, niestety bardzo negatywne. Taka swoboda wyrażania własnego zdania niektórych przerasta i pobudza do nadużyć. Wulgarny język, oszczerstwa, językowe zabawy czyimś kosztem niestety na stałe wpisały się w krajobraz Internetu. Owa odwaga do swobodnego atakowania wielu osób, pielęgnowana jest dzięki poczuciu bezkarności i anonimowości użytkowników, którzy dzięki dostępowi do sieci widocznie usiłują dowartościować się szkalując innych, a kończy się ona wraz z wyłączeniem komputera. Ciężko jest wytłumaczyć nieraz bezsensowne ataki, skrajnie prześmiewcze posty i niekończące się złośliwości (często bez jakiejkolwiek racjonalnej przyczy- ny). Powodów może być wiele, ale ciężko znaleźć jakieś konkretne usprawiedliwienie, które przemawiałoby za taką formą ekspresji niezadowolenia czy niechęci. Może jedynie przykry fakt, że niestety często jest to szczere. Nie wiem, czy leży to w naturze człowieka, czy jest tylko odchyleniem od normy. Jednak samo pojęcie normy może powoli tracić na językowej atrakcyjności, gdyż dzisiaj naprawdę trudno stwierdzić, jakie zachowanie jest jeszcze normą, a jakie już od niej odstępstwem. Chciałbym jednak traktować takie postępowanie jako pewne ekstremum, zwykły wyjątek bliżej nieokreślonej (aczkolwiek może i definiowalnej) grupy, która najwidoczniej chce przez to coś osiągnąć. Tylko co? Warto byłoby ich zapytać, ale cóż począć, skoro większość z nich ukrywa się pod nickami, pseudonimami czy też tajemniczymi adresami do korespondencji, z pietyzmem dbając o pełną anonimowość. Może i ich rozumiem, bo chyba nikt nie lubi szastać swoimi danymi osobowymi, szczególnie gdy wypisuje się takie rzeczy, których lepiej w tym miejscu nie cytować. Podobnie jest z działaniem tłumu, który zebranym dodaje odwagi i pobudza agresję dając poczucie wolności, bezkarności i anonimowości. Ostatnio przez Polskę przetaczają się fale kolejnych manifestacji, kontr-manifestacji, pikiet, happeningów oraz wielu różnego rodzaju stadnych tworów, które niosą za sobą bardziej lub mniej konkretny przekaz. Nieraz to właśnie od rzetelności i punktu widzenia mediów zależy, czy poprzemy daną grupę, czy też wolelibyśmy wysłać im na powitanie szczelny kordon policji. Zatem jedni nam przeszkadzają innym zaś kibicujemy. W jednym z wywiadów młody student, prawdopodobnie z Białorusi, podzielił się dość trafnym spostrzeżeniem, iż docenia fakt, że w Polsce (bądź co bądź zachodnim sąsiedzie) w ogóle można organizować tego typu zgromadzenia. Zatem w tym przypadku triumf wzięła demokracja. Pokłosie tej wolności, przejawiającej się m. in. w wolności szeroko pojętych manifestacjach, pewnie jeszcze nieraz nas zaskoczy, a może i zbulwersuje, ale niewątpliwie jest pewnego rodzaju wentylem bezpieczeństwa. Daje możliwość zabrania głosu tym, którzy mają coś do powiedzenia, chcą coś zmienić, wyrazić nieraz swój ból, chęć zmian czy po prostu niezadowolenie. Z drugiej strony, może to tylko iluzja? Może przez tego typu działania słyszymy nie tych, którzy faktycznie chcą coś konstruktywnego powiedzieć, ale tych, co głośniej krzyczą? Jest to zapewne pytanie, na które nie da się jednoznacznie odpowiedzieć. Zatem obecny stan rzeczy pewnie się nie zmieni. Dalej oglądając wiadomości będziemy jeszcze nieraz wstydzić się za naszych rodaków, którzy naszym zdaniem nie mają racji, tylko prezentują jakieś skrajne, wyobcowane poglądy, które na dodatek są nam zupełnie obce. Innym zaś razem będziemy trzymać kciuki, aby jakiś postulat został zauważony, przeszedł do szerszej opinii i spowodował jakieś zmiany. Albo inaczej, sami ruszymy wraz z grupą podobnych nam ludzi, by walczyć o zmiany! Oby na lepsze! Tomasz Lizak rozrywka - STREFA SUDOKU AdAstra.student.tarnow.pl 15

16 felieton Lepiej póÿniej? Pierwszy raz spotkało mnie to w gimnazjum. Stary budynek, pękające ściany, nieszczelne okna, które otwierały się jak za dotknięciem czarodziejskiej, niewidocznej różdżki albo nie otwierały się wcale. Chodziliśmy wiecznie przeziębieni, potłuczeni (co było wynikiem kroczenia po wypolerowanych tenisówkami schodach). Niemniej jednak czuliśmy między sobą tego ducha szkoły, który towarzyszył wychowankom od dziesięcioleci. W końcu nadszedł ten dzień. Gimnazjum ukończyliśmy, jedni z lepszym, inni z gorszym rezultatem, ale mimo wszystko w pełnym składzie. Urządziliśmy ognisko, które wszyscy (czy tego chcieliśmy, czy nie) zapamiętaliśmy. Zgodnie stwierdziliśmy, że za szkołą, owszem, tęsknić będziemy, ale poczuliśmy niekwestionowaną ulgę wreszcie nie będziemy marzli, wreszcie będziemy pokonywać schodu bez strachu o własne życie! Wreszcie wuef nie będzie nam się kojarzył z notorycznie odpadającymi ciężarkami! Wreszcie nie potykaliśmy się o spękany asfalt na boisku! Dokładnie tydzień później przechodziliśmy całą paczką obok dawnej szkoły. Zaintrygował nas nieprzeciętny ruch na dziedzińcu. Zaciekawieni, podeszliśmy bliżej Dokładnie dwa miesiące później szkoła chwaliła się nowym ociepleniem, piękną zieloną elewacją, szczelnymi plastikowymi oknami i najlepszym boiskiem w mieście. A to pech cóż, zdarza się. Moje liceum w całości pamiętało jeszcze czasy mojej mamy. Wielki czarny napis puścił farbę po tynku, już nie Tadeusz a Adeusz był patronem, bo T gdzieś znikło. Schody już nawet nie były wytarte, schody były w kształcie łuków, wydeptane przez pokolenia żądne wiedzy. Język polski odbywał się w tzw. przewiązce, małej salce, która wcześniej była zapewne jakimś schowkiem na piłki. Na oknach ktoś namalował rybki, zwierzątka i inne cuda. Marzliśmy bardziej niż w gimnazjum, ze schodów spadaliśmy częściej, ale już przynajmniej wuef nie był taki straszny. Maturę zdaliśmy, wyniki opiliśmy, wybraliśmy też studia. Gdy już na dobre rozpoczęliśmy wakacje, zaintrygował nas nieprzeciętny ruch na parkingu przed liceum Nowy parking, nowe drzwi, zmieniony rozkład sal, nowe komputery. Koledzy z klasy po dziś dzień ślinią się z zazdrości patrząc na piękną murawę oświetloną dobrymi reflektorami. I tylko elewacji nam nie szkoda, bo cytrynowo-różowo-bordowe ściany z niczym dobrym nam się nie kojarzą. Nie zmienia to jednak faktu, że znowu zostaliśmy czasowo wykiwani. Ze względu na obrany kierunek studiów (polonistyka), nie miałam wygórowanych wymagań, jeśli idzie o wszelkie udogodnienia. Stół i krzesło to były jedyne rzeczy, poza nienajgorszą biblioteką, których potrzebowałam. Uczelnia jak uczelnia rzecz skupiała się na ludziach. Towarzystwo dopisało, polubiliśmy się, zbiliśmy się w grupy. Z niewielkimi zmianami dotrwaliśmy do piątego roku. Nawet na otwarcie Centrum Nowoczesnych Technologii się załapaliśmy (o ile w jakikolwiek sposób nam, polonistom, się przydał. Niemniej miło było w końcu się na jakieś nowości załapać). Rok temu zaczęto budowę Instytutu Ochrony Zdrowia. I znowu niby nam, polonistom, na nic potrzebny, ale jednak ma być basen! I znowu oddadzą do użytku coś fajnego, jak już nas wykurzą. Pytam się: gdzie ta sprawiedliwość? Co trzeba zrobić, żeby w końcu się załapać na coś nowego? Coś wielkiego i nowego? Być wiecznym studentem? Budować samemu? Zatrudnić się na uczelni? Czemu nie, właściwie wszystko od nas samych zależy. Teraz tylko należy się zastanowić, czy tak bardzo chcemy doczekać końca budowy. Justyna Pelc rozrywka - STREFA SUDOKU 16 grudzień 2010

17 AZS Mistrzyni wœród nas! Edyta Ropek, studentka III roku kierunku wychowanie fizyczne, została Mistrzynią Europy 2010 we wspinaczce sportowej na czas! Studentka naszej Uczelni i zawodniczka Alpinus Azoty Tarnów Team obroniła tym samy tytuł mistrzowski, który wywalczyła dwa lata temu w Paryżu. W biegach eliminacyjnych Edyta uzyskała najlepszy czas - 10,62 sekundy, co zapewniło jej bardzo dobre rozstawienie w finale. W 1/8 finału Edyta pobiegła w parze z Ukrainką Anastazią Sawisko. Polka wygrała ten bieg z czasem 10,82 s., Ukrainka nie wyłączyła systemu pomiaru czasu. W kolejnym biegu zmierzyła się z Rosjanką Dinarą Fakharitdinową, wygrywając go stosunkiem czasów 10,51 s. do 11,91 s. W 1 finału Edyta rywalizowała z kolejną w najszybszym pojedynku tych zawodów stosunkiem czasów 10,05 s. do 10,35 s. oraz ustanawiając nowy rekord Polski. Warto dodać, że zmagania odbywały się na mniejszych chwytach, niż jest to zazwyczaj, co stanowiło dodatkową trudność dla zawodników. W zmaganiach mężczyzn zwyciężył Rosjanin Sergiej Abrakchmanow, przed swoim rodakiem Stanisławem Kokorinem. Na trzecim miejscu uplasował się Czech Libor Hroza. Najlepszy z Polaków był Łukasz Świrk, który zajął 7. pozycję. Zawodnicy klubowi AZS PWSZ w Tarnowie Jędrzej Komosiński i Jakub Pociecha nie zaliczyli tych zawodów do udanych mimo dobrego przygotowania. Jędrzej z jedenastym czasem eliminacji awansował do fazy pucharowej zawodów, gdzie spotkał się z późniejszym zdobywcą Jędrzej Komosiński: dwukrotnie stanąłem na podium i jestem oczywiście zadowolony. Te wyniki to potwierdzenie dobrej formy, którą udało się wypracować przez wakacje. Trenowałem pod kątem Mistrzostw Europy w Imst, tam niestety, mimo jeszcze lepszej dyspozycji skończyło się na 16 miejscu, szkoda bo apetyt był większy po eliminacjach byłem 11, ale dwukrotny falstart wyeliminował mnie z walki. Zresztą za drugim razem wystartowałem po sygnale startowym co potwierdziła analiza zapisu wideo, sędziowie w Imst byli jednak nieubłagani. To co nie wyszło w Austrii, wyszło w Lubinie dobre, szybkie i równe biegi zaprocentowały drugim miejscem w sobotę. W niedzielę czułem już zmęczenie po długich drogach na "kielichu" i stąd zamiana na podium z Tomkiem Oleksym. Rosjanką Natalią Titową, również pokonując przeciwniczkę z czasem 10,51 sekundy, Natalia odpadła od ściany. Jednak najbardziej emocjonujący bieg dopiero był przed Edytą. Wydawało się, że Polka nie ma szans z Ksenią Aleksiewą, z którą w tym roku, podczas zmagań pucharowych, przegrywała wszystkie bezpośrednie pojedynki. Jednak tym razem to Edyta pokazała prawdziwą sportową siłę, wygrywając srebrnego medalu Stanislavem Kokorinem z Rosji. Niestety, dwa falstarty studenta tarnowskiej PWSZ skutkowały dyskwalifikacją i ostatecznie 16. miejscem w klasyfikacji generalnej. Jakub Pociecha zanotował najlepszy start na standardzie w oficjalnych zawodach międzynarodowych, ale zejście poniżej 10 sekund wystarczyło jedynie do zajęcia 22 miejsca. Kolejny z reprezentantów Polski - Tomasz Olek- sy - podobnie jak Kuba nie awansował do fazy pucharowej, a czas z eliminacji pozwolił mu zająć 19. miejsce. Niepowodzenia w Imst Jędrzej i Tomek Oleksy powetowali sobie w krajowych zawodach Kielich Masters 2010 zorganizowanych w Lubinie. Zgodnie z tradycją w pierwszy dzień (25 września, sobota) zawody rozgrywane są na drogach o długości ok. 23 metrów przykręconych na tzw. kielichu (wieża ciśnień). Wśród panów triumfował aktualny Mistrz Polski Łukasz Świrk, który w biegach finałowych pokonał Jędrzeja. Na trzeciej pozycji uplasował się Tomasz Oleksy. W drugim dniu zawody zostały rozegrane w galerii handlowej Cuprum Arena na specjalnie w tym celu postawionej ścianie wspinaczkowej. Znów zwyciężył Łukasz Świrk i znów na niższych stopniach podium stawali reprezentanci tarnowskich klubów, tym razem w odwrotnej kolejności drugi był Tomasz Oleksy z Tarnovii a trzeci Jędrzej Komosiński/AZS PWSZ Tarnów. Projekt realizowany przy wsparciu finansowym Gminy Miasta Tarnów. Źródło i zdjęcie: BIPW PWSZ Tarnów Podium dla KU AZS PWSZ w Tarnowie W rankingu Akademickiego Związku Sportowego w klasyfikacji wyższych szkół zawodowych tarnowska PWSZ zajęła 3. miejsce. Jest to ogromny sukces dla naszej Uczelni, który nie byłby możliwy, gdyby nie ciężka praca studentów i trenerów na treningach. Jak twierdzi Jan Salamon, prezes KU AZS PWSZ w Tarnowie, do otrzymania tak dobrego miejsca przyczyniły się także medale zdobyte przez nasze studentki, a mianowicie złoty medal w Akademickich Mistrzostwach Polski w biegach przełajowych oraz srebrny w zawodach finałowych w pływaniu. Paweł Mierzwa AdAstra.student.tarnow.pl 17

18 mêski styl MÊSKI STYL Subiektywne podsumowanie sportowe Ostatnie miesiące obfitowały w piłkarskie wydarzenia. W wakacje wszyscy emocjonowaliśmy się Mistrzostwami Świata. Zapamiętamy z nich wiele rzeczy: porażki faworytów, trzeba przyznać dość brutalny finał, zwycięstwo Hiszpanii, niezwykle zmotywowanych zawodników z Korei Północnej, kompromitację ekipy Francji czy w końcu słynne (aczkolwiek zakazane już na stadionach europejskich) wuwuzele. Paradoksalnie, pomimo gorącej atmosfery i afrykańskich klimatów, były to najzimniejsze mistrzostwa. Zabrakło na nich naszych reprezentantów, ale na pewno wykorzystali ten czas na mobilizację sił przed Euro Wśród wydarzeń należy wspomnieć, z ciężkim sercem, blamaż polskich drużyn w europejskich pucharach (mamy nadzieję, z chlubnym wyjątkiem Lecha Poznań, który po odpadnięciu z Ligi Mistrzów walczy o resztki honoru polskiej piłki w Lidze Europejskiej). Ruszyła również nasza rodzima ekstraklasa (która powoli pozostaje taką tylko z nazwy). Pojawił się przy tym ciekawy trend wielkich powrotów piłkarzy do polskiej ligi. Kiedyś walczyli o miejsca w składach znanych europejskich drużyn, a dziś wrócili, by znów cieszyć nas wszystkich swoją grą w Polsce. Należy do nich zaliczyć: Macieja Żurawskiego (Wisła Kraków), Euzebiusza Smolarka (Polonia Warszawa), Marcina Żewłakowa (PGE Bełchatów), Artura Wichniarka (Lech Poznań) czy Arkadiusza Radomskiego (Cracovia). Mamy nadzieję, że przełoży się to na jakość. Również i nasza reprezentacja szlifuje formę przed wspomnianymi Mistrzostwami Europy. Ostatnie mecze jeszcze nie nastrajają zbytnim optymizmem. Może już momentami gramy jak nigdy, ale wyniki jak zawsze. Citroën DS4 Sytuacja Citroëna na rynku motoryzacyjnym, zwłaszcza w Polsce, przedstawia się specyficznie. Projekty i wersje produkcyjne kolejnych modeli to alternatywa dla niemieckiej funkcjonalności. Polot i innowacyj- ność niekiedy jednak ocierały się o daleko idące niezrozumienie. Niewątpliwym atutem jest stylistyka. Pomimo to cytryny przyciągają jedynie na salonach motoryzacyjnych i mediach. Nie pomogły nawet sukcesy Sebastiena Loeba w Rajdowych Mistrzostwach Świata czy funkcjonowanie marki w świadomości klientów od dziesięcioleci. Tak pokrótce można zaprezentować także ustępującą generację modelu C4 ze znakomitą wizualnie wersją trzydrzwiową. Lekarstwem ma okazać się powszechna już dzisiaj metoda funkcjonowania dwóch paralelnych linii popularnej C i prestiżowej DS. Druga z nich wykorzystuje renomę produkowanego w latach Citroëna DS, czyli luksusowej limuzyny o oryginalnym nadwoziu i komfortowym zawieszeniu. Podobnie działa już np. Toyota ze swoim Lexusem, z tą różnicą, iż Francuzi nie zrezygnowali z sygnowania modeli serii DS marką Citroën. Jako drugi z rodziny, po sukcesie DS3, pojawi się DS4. Stonowanemu, adresowanego do szerokiego grona kompaktowi C4, nadano bardziej wyrafinowaną formę z nutą agresywności. Za prestiżem przemawia szeroki zakres dostępnych gadżetów. Można wybrać dźwięk systemów pojazdu, a nawet funkcję masażu w fotelach. Dynamiczny charakter podkreślają dwie końcówki wydechu wkomponowane w tylny zderzak oraz przetłoczenia nadwozia. Co ciekawe, klamki tylnych drzwi ukryto w ramce. Topowy silnik zapewni 200 KM mocy. Citroën dzieli platformę z Peugotem 308. Prawdopodobne ceny rozpoczną się od 70 tys. zł. Zabójczy skok Jednym z najniebezpieczniejszych sportów ekstremalnych jest bez wątpienia mający swój rodowód w latach 70. i 80. XX wieku B.A.S.E. Jumping. Co ciekawe, w niektórych krajach zdecydowano się nawet zakazać jego uprawiania (pod karą grzywny lub więzienia). Polega on 18 grudzień 2010

19 mêski styl na wykonywaniu skoków spadochronowych z różnych obiektów, m. in. wieżowców, mostów, urwisk czy masztów oraz szybkim otwarciu spadochronu (najlepiej przed kontaktem z podłożem). Stąd też pochodzi nazwa tego sportu: Buildings, Antenna tower, Span, Earth budynki, wieża antenowa, przęsło, ziemia. Przede wszystkim nie jest to sport dla amatorów. BASE Jumperem może zostać osoba która posiada duże doświadczenie w skokach spadochronowych. Do uprawiania tego dość brawurowego sportu może zniechęcić wysoka śmiertelność skoczków (od 1981 roku ponad 120 ofiar). Dlatego polecamy jednak, aby skupić się na innych, bezpieczniejszych formach aktywnego spędzania czasu wolnego. pewniają kina, telewizja i komputery, także te przenośne. Nowe rozwiązania coraz częściej nie wymagają też okularów. Niewątpliwa potencjał nie znajduje jednak przełożenia w wachlarzu dostępnych produkcji filmowych. Wybór ogranicza się zazwyczaj do kolejnych tworzonych od sztampy filmów z pogranicza horroru i sensacji ( Pirania 3D, Resident Evil: Afterlife ) oraz obrazów adresowanych do młodszej widowni. Wspomniany obraz o przepadających za ludzkim mięsem rybach został ostatnio uznany w Newsweeku za najgorszy w historii kinematografii. Ocenę rozwijającej skrzydła technologii ratuje co prawda kilka tytułów, jak choćby Awatar, ale na wyrażenie ambitne kino 3D użyte przez recenzentów chyba jeszcze poczekamy. Nowatorska nawigacja Coraz popularniejsze stają się urządzenia nawigujące, mające na celu ułatwić nam dotarcie do wyznaczonego celu. Jednak nie zawsze jest to takie oczywiste jakby się mogło wydawać. Bardzo często słyszymy kolejne historie tych kierowców, którzy zamiast własnemu rozsądkowi bezgranicznie zaufali GPS-owi. I tak jeden z nich dzięki uprzejmości nawigacji, spiesząc się na spotkanie z znajomymi, wybrał skrót przez strome miejskie schody. Inni zaś swoją podróż zakończyli w zbiornikach wodnych lub na torach. Takie czy inne przykłady można mnożyć, jednak, niestety, nie wszystkie zakończyły się happy endem. Co ciekawe, producenci nawigacji prześcigają się w różnorakich udogodnieniach proponując aplikacje, dzięki którym będzie nas nawigował już nie tylko piękny kobiecy głos, ale sam Darth Vader lub mistrz Yoda (w zależności po której stronie mocy jesteśmy). Jednak nowinką, która w tym segmencie pojawiła się na targach Wireless Japan 2010, są specjalne okulary, Ofensywa 3D Przeglądając oferty kin nie sposób nie zauważyć przyrostu pozycji powstałych w technice trójwymiarowej. Nie jest ona bynajmniej osiągnięciem współczesności. Już u progu XX wieku nakręcono pierwszy film w tej technice. Masowego charakteru 3D nabrało jednak w połowie lat 50. Następne dziesięciolecia to okres marginalizacji tego typu produkcji. Rozwój techniki umożliwił odrodzenie i ekspansję trzech wymiarów w obecnych czasach. Doświadczenia z nimi związane zaktóre mają wbudowane w oprawki diody LED (ich światło widać w peryferycznym obszarze wzroku). Tym samym wskazują odpowiednim kierunek drogi. Dzięki mikrokomputerowi użytkownik wprowadza miejsce docelowe, a magnetyczne czujniki zadbają, by prawidłowo odczytać kierunek w jakim patrzymy. Nic tylko ruszać w drogę Trochê ruchu Prekursorem w dziedzinie bezprzewodowych kontrolerów zwiększających interaktywność rozrywki jest japońska konsola Wii od Nintendo. Pomimo że oferowała oprawę graficzną na średnim poziomie, wzrost zaangażowania gracza pozwalał jej z powodzeniem konkurować z PlayStation oraz Xbox em. Tenis, kręgle, boks to tylko niektóre z powodów, dla jakich gracz z własnej woli oderwał się od sofy. Nikogo nie dziwią już zapaleńcy uprawiający ekwilibrystykę przed telewizorem. Główni konkurenci nie mogli przejść obojętnie obok sukcesu Wii. Licząc na prawdopodobne zyski, opracowali własne wersje urządzeń pozwalających porzucić gamepady. Sony zaprezentowało PlayStation Move kontroler przypominający różdżkę (być może mikrofon), dzięki któremu w wirtualnej rzeczywistości m.in. postrzelamy z łuku wykonując ruchy rękoma niczym banita w Sherwood. Istnieje też wersja w postaci pistoletu. O krok dalej poszedł Microsoft ze swoim Kinectem, uwalniając użytkownika od konieczności dzierżenia czegokolwiek w rękach. Interakcja następuje z udziałem ruchów całego ciała, nie tylko dłoni, a także poleceń głosowych. W przypadku obydwu produktów kamera wychwytuje zmianę położenia kontrolera (ciała) przenosząc efekty na ekran. Cena Kinecta w Polsce to ok. 600 zł, a Move od 150 zł do ponad 200 zł. Tomasz Lizak i Łukasz Młyniec AdAstra.student.tarnow.pl 19

20 Postêp pracy nad budow¹ Instytutu Ochrony Zdrowia 20 grudzień 2010