Zmartwychwstanie z homilią Ojca Świętego Franciszka

Transkrypt

1 Adoracja biblijno - powołaniowa Zmartwychwstanie z homilią Ojca Świętego Franciszka 1. O dniu radosny, pełen chwał Dziś Jezus Chrystus z grobu wstał, Nam z martwych wstania przykład dał. Alleluja! 2. Cieszmy się wierni, bo tak chce Pan, Za winy nasze okup dan, Skończony jest niewoli stan. Alleluja! 3. W ten święty łask i chwały dzień Niech płynie zew radosnych pień Iż serca ujrzą chwały cień. Alleluja! Boże mój wierzę, że jestem w Twojej obecności, że Ty na mnie patrzysz i wysłuchujesz moich modlitw. Uwielbiam Cię, bo jesteś tak wielki i święty. Dziękuję Ci, bo Ty dałeś mi wszystko. Z całego serca błagam Cię o przebaczenie, bo Cię tyle razy obraziłem Proszę Cię o wszystkie łaski pożyteczne dla mnie, bo jesteś pełen miłosierdzia. bł. Jakub Alberione

2 1. Z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 24, 1-3) W pierwszy dzień tygodnia, wczesnym rankiem, przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały. I zastały kamień odsunięty od grobu. Gdy tam weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa i poczuły się bezradne. W Ewangelii tej jako pierwsze spotykamy kobiety, udające się do grobu Jezusa z olejkami, aby namaścić Jego ciało. Idą dokonać aktu litości, czułości, miłości, tradycyjnego gestu wobec zmarłej drogiej osoby, podobnie jak czynimy to także i my. Chodziły za Jezusem, słuchały Go, czuły, że rozumiał ich godność i towarzyszyły Mu aż do końca na Kalwarii, a także w chwili zdjęcia z krzyża. Możemy sobie wyobrazić uczucia, z jakimi szły do grobu: pewien smutek, ból, gdyż Jezus je opuścił, umarł, Jego życie się skończyło. Teraz powraca do wcześniejszego życia. Jednakże w kobietach trwała miłość, i to właśnie miłość do Jezusa skłoniła je, by udać się do grobu. W tym momencie dzieje się jednak coś zupełnie niespodziewanego, nowego, co wstrząsa ich sercem i burzy plany, co wstrząśnie ich życiem. Widzą kamień odsunięty od grobu, podchodzą bliżej i nie znajdują ciała Pana. Fakt ten wprawia je w zmieszanie, rodzi w nich wątpliwości, mnóstwo pytań: Co się dzieje?, Jaki sens ma to wszystko?. Czy i nam się to nie zdarza, gdy dzieje się coś naprawdę nowego w codziennej rzeczywistości? Zatrzymujemy się, nie rozumiemy, nie wiemy, jak z tym sobie poradzić. Nowość często budzi w nas lęk, także nowość, którą przynosi nam Bóg, nowość, jakiej Bóg od nas oczekuje. Jesteśmy jak apostołowie z Ewangelii: często wolimy trzymać się naszych pewności, zatrzymać się przy grobie, z myślą o zmarłym, który ostatecznie żyje jedynie w pamięci historii jak wielkie postaci z przeszłości. Boimy się niespodzianek Boga. Drodzy bracia i siostry, w naszym życiu boimy się niespodzianek Boga! On zawsze nas zaskakuje! Taki jest Pan. Nie zamykajmy się na nowość, którą Bóg pragnie wnieść w nasze życie! Często jesteśmy zmęczeni, rozczarowani, smutni, odczuwamy ciężar naszych grzechów, myślimy, że nie podołamy? Nie zamykajmy się w sobie, nie traćmy ufności, nigdy nie ulegajmy zniechęceniu: nie ma takich sytuacji, których Bóg nie mógłby odmienić, nie ma takiego grzechu, którego nie mógłby nam przebaczyć, jeśli się na Niego otworzymy. (Franciszek, Homilia z Wigilii Paschalnej 2013)

3 Modlitwa osobista Panie, ja wierzę - Przymnóż mi wiary Panie, ja ufam - Poszerzaj moją nadzieję. Panie, ja kocham - Oczyść moje serce Maryjo, Matko Zmartwychwstałego Chrystusa i nasza Matko, podtrzymuj nas w wędrówce wiary i pomagaj nam przyjąć zbawienie, znak wielkiej miłości Boga do całej ludzkości i do każdego z nas. Zdrowaś Maryjo śpiewane 2. Z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 24, 4-6) Wtedy obok nich stanęli dwaj mężczyźni w błyszczących szatach. Ogarnął je strach i schyliły głowy ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tu! Zmartwychwstał! Kobiety zastają pusty grób, nie ma ciała Jezusa, wydarzyło się coś nowego, ale to wszystko niczego jeszcze nie wyjaśnia: rodzi pytania, wprawia w zakłopotanie, nie dając odpowiedzi. I oto dwaj mężczyźni w lśniących szatach mówią: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. To, co było prostym gestem, aktem dokonanym niewątpliwie z miłości udanie się do grobu teraz przemienia się w zdarzenie, w wydarzenie, które naprawdę zmienia życie. Nic nie jest już takie jak wcześniej, nie tylko w życiu tych kobiet, ale także w naszym życiu i w dziejach ludzkości. Jezus nie pozostał martwy, zmartwychwstał, Żyje! Nie powrócił po prostu do życia, ale jest samym życiem, bo jest Synem Bożym, jest Żywy. Jezus nie należy już do przeszłości, ale żyje w teraźniejszości i jest ukierunkowany ku przyszłości, Jezus jest wiecznym dzisiaj Boga. I tak nowość Boga ukazuje się oczom kobiet, uczniów, nas wszystkich: jako zwycięstwo nad grzechem, złem, śmiercią, nad tym wszystkim, co gnębi życie i czyni je mniej ludzkim. To właśnie jest orędzie skierowane do mnie, do ciebie, droga siostro, do ciebie drogi bracie. Jakże często potrzebujemy, aby Miłość nam powiedziała: dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Problemy, troski dnia powszedniego sprawiają, że skłonni jesteśmy zamknąć się w sobie,

4 w smutku, zgorzknieniu... a tam jest śmierć. Nie szukajmy tam Tego, który żyje! Zgódź się więc, aby zmartwychwstały Jezus wszedł w twoje życie, przyjmij Go jak przyjaciela, z ufnością: On jest życiem! Jeśli dotąd byłeś od Niego daleko, zrób mały krok przyjmie cię z otwartymi ramionami. Jeśli jesteś obojętny zaryzykuj: nie rozczarujesz się. Jeśli zdaje ci się, że trudno za Nim iść, nie lękaj się, powierz się Jemu, bądź pewien, że On jest blisko ciebie, jest z tobą i obdarzy cię pokojem, którego szukasz, i siłą, by żyć tak, jak On chce. (Franciszek, Homilia z Wigilii Paschalnej 2013) - Zmartwychwstałemu Panu z wiarą, ufnością i nadzieją przynosimy dzisiejszego wieczoru nasze troski, problemy codziennego dnia. Cisza na osobistą refleksję Modlitwa Psalmem 117/ na dwa chóry/ Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo łaska Jego trwa na wieki Niech mówi dom Izraela: «Łaska Jego na wieki». Niech mówi dom Aarona: «Łaska Jego na wieki». Niech mówią bojący się Pana: «Łaska Jego na wieki». Zawołałem z ucisku do Pana, Pan mnie wysłuchał i wywiódł na wolność. Pan jest ze mną, nie lękam się: cóż mi może zrobić człowiek? Pan ze mną, mój wspomożyciel, ja zaś będę mógł patrzeć z góry na mych wrogów. Lepiej się uciec do Pana, niż pokładać ufność w człowieku. Lepiej się uciec do Pana, niżeli zaufać książętom.

5 Osaczyły mnie wszystkie narody, lecz starłem je w imię Pańskie. <Osaczyły mnie w krąg, tak, osaczyły mnie, lecz starłem je w imię Pańskie>. Osaczyły mnie w krąg jak pszczoły, paliły jak ogień ciernie: lecz starłem je w imię Pańskie. Popchnięto mnie, popchnięto, bym upadł, lecz Pan mi dopomógł. Pan, moja moc i pieśń, stał się moim Zbawcą. Okrzyki radości i wybawienia w namiotach ludzi sprawiedliwych: Prawica Pańska moc okazuje, prawica Pańska wysoko wzniesiona, prawica Pańska moc okazuje. Nie umrę, lecz będę żył i głosił dzieła Pańskie. Ciężko mnie Pan ukarał, ale na śmierć mnie nie wydał. Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości: chcę wejść i złożyć dzięki Panu. Oto jest brama Pana, przez nią wejdą sprawiedliwi. Dziękować Ci będę, że mnie wysłuchałeś i stałeś się moim zbawieniem. Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Stało się to przez Pana: cudem jest w oczach naszych. Oto dzień, który Pan uczynił:

6 radujmy się zeń i weselmy! O Panie, wybaw! O Panie, daj pomyślność! Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie! Błogosławimy wam z domu Pańskiego. Pan jest Bogiem: niech nas oświeci! Ścieśnijcie szeregi, z gałęziami w rękach, aż do rogów ołtarza. Jesteś moim Bogiem, chcę Ci dziękować: Boże mój, chcę Ciebie wywyższać. Wysławiajcie Pana, bo dobry; bo łaska Jego na wieki. 3. Z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 24, 6-10) Przypomnijcie sobie, co wam powiedział, gdy był jeszcze w Galilei: Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników, ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstanie. Wtedy przypomniały sobie Jego słowa. Wróciły od grobu i oznajmiły to wszystko Jedenastu oraz pozostałym. Były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba. Również inne razem z nimi opowiadały to apostołom. Kobiety spotykają się z nowością Boga: Jezus zmartwychwstał, On Żyje! Ale w obliczu pustego grobu i dwóch mężczyzn w lśniących szatach ich pierwszą reakcją jest strach: pochyliły twarze ku ziemi pisze św. Łukasz nie miały nawet odwagi patrzeć. Kiedy jednak usłyszały wieść o zmartwychwstaniu, przyjmują ją z wiarą. Dwaj mężczyźni w lśniących szatach wypowiadają fundamentalne słowa: przypomnijcie sobie. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei ( ). Wtedy przypomniały sobie Jego słowa. Jest to zachęta, aby wspominać spotkanie z Jezusem, Jego słowa, Jego gesty, Jego życie. To właśnie owo wspominanie z miłością przebywania z Mistrzem prowadzi kobiety do przezwyciężenia wszelkiego lęku i do niesienia wieści o

7 zmartwychwstaniu apostołom i wszystkim pozostałym. Trzeba pamiętać o tym, co Bóg uczynił dla mnie, dla nas, pamiętać o przebytej drodze to właśnie otwiera szeroko serce na nadzieję na przyszłość. Uczmy się pamiętać o tym, co Bóg uczynił w naszym życiu. (Franciszek, Homilia z Wigilii Paschalnej 2013) - Przypomnę sobie ważne wydarzenia z życia, w których widzę, że Bóg był przy mnie. Uwielbię Go i podziękuję. Cisza na osobistą refleksję Pieśń: To mój Pan wiele mi uczynił, On moim Bogiem, to mój Pan wiele mi uczynił, On mnie uzdrowił. 4. Z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 24, 10-12) Lecz te słowa wydawały się im tak niedorzeczne, że nie uwierzyli. Piotr jednak wstał i pobiegł do grobu. Nachylając się, zobaczył jedynie płótna, Zdumiony tym, co się stało, wrócił do siebie. Przyzywając wstawiennictwa Dziewicy Maryi, która zachowywała każde wydarzenie w swym sercu, prośmy, aby Pan dał nam udział w swoim Zmartwychwstaniu: niech nas otwiera na swoją nowość, która przemienia, na niespodzianki Boga tak piękne. Niech nas czyni ludźmi zdolnymi do pamiętania o tym, czego On dokonuje w naszych dziejach osobistych i dziejach świata. Niech sprawi, abyśmy potrafili odczuwać Go jako żyjącego, żywego i działającego pośród nas. Niech nas uczy każdego dnia, ( ) byśmy nie szukali wśród umarłych Tego, który żyje. Nie się tak stanie. (Franciszek, Homilia z Wigilii Paschalnej 2013) Gest Modlitwa do Królowej Apostołów za powołania

8 Bądź pozdrowiona, o Maryjo, Matko, Mistrzyni i Królowo. Usłysz łaskawie błaganie, które Ci przedstawiamy zgodnie z wolą Jezusa: Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo. Zwróć swoje miłosierne oczy na miliardy żyjących ludzi. Wielu jest zagubionych w ciemnościach, bez ojca, pasterza, mistrza. Pan uczynił Cię Apostołką, abyś dała światu Jezusa, Drogę i Prawdę i Życie. Zwracając się do Ciebie, znajdą drogę, by przyjść do Jezusa. ( ) Dla Ciebie: wszyscy wezwani odpowiadają na swe powołanie, wszyscy apostołowie niech będą święci, wszyscy ludzie niech ich przyjmą. U stóp krzyża Twoje serce urosło, abyśmy wszyscy zostali przyjęci jako dzieci. Wyjednaj nam serce apostolskie ukształtowane według Twojego serca, według Serca Jezusa i św. Pawła, abyś pewnego dnia miała wszystkich apostołami i wiernymi wokół siebie w niebie. O Maryjo, Mistrzyni i Królowo, błogosław Twoje dzieci. bł. J. Alberione Pieśń: 1. Zwycięzca śmierci, piekła i szatana, Wychodzi z grobu dnia trzeciego z rana. Naród niewierny trwoży się, przestrasza, Na cud Jonasza. Alleluja! 2. Ziemia się trzęsie, straż się grobu miesza, Anioł zstępuje, niewiasty pociesza: Patrzcie, tak mówi, grób ten próżny został, Pan zmartwychpowstał. Alleluja! 3. Ustąpcie od nas smutki i trosk fale, Gdy Pan, Zbawiciel triumfuje w chwale. Ojcu swojemu już uczynił zadość, Nam niesie radość. Alleluja! 4. Cieszy swych uczniów, którzy wierni byli, Utwierdza w wierze, aby nie wątpili: Obcuje z nimi, daje nauk wiele O swym Kościele. Alleluja! Kaplica Królowej Apostołów, Siostry Apostolinki r