ST. K UŁOŻENIE KANALIZACJI METODĄ WYKOPU OTWARTEGO

Transkrypt

1 SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH ST. K UŁOŻENIE KANALIZACJI METODĄ WYKOPU OTWARTEGO Kod CPV Nazwa zadania: Budowa kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej i tłocznej wraz z pozostałą infrastrukturą techniczną na terenie S.A.G. Olszowa Sieroniowice. Niniejsza SST obejmuje budowę: 1. Kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej i rurociągu tłocznego ścieków sanitarnych. 2. Sieciowej przepompowni ścieków sanitarnych P_SAG. 37

2 1. WSTĘP 1.1 Przedmiot Specyfikacji Technicznej Przedmiotem niniejszych ST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru kanalizacji metodą wykopu otwartego robót objętych projektem technicznym pn. Projekt sieci kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej i tłocznej wraz z pozostałą infrastrukturą techniczną na terenie S.A.G. Olszowa- Sieroniowice. 1.2 Zakres stosowania Specyfikacji Technicznej Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji zadania inwestycyjnego zgodnie z p Zakres robót objęty Szczegółową Specyfikacją Techniczną Ustalenia zawarte w niniejszej Specyfikacji Technicznej dotyczące zasad prowadzenia robót związanych z budową kanalizacji sanitarnej metodą wykopu otwartego. Ustalenia zawarte w niniejszej Specyfikacji dotyczą prowadzenia prac przy realizacji kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej i tłocznej i obejmują: roboty przygotowawcze, roboty montażowe: rurociągi grawitacyjne ścieków i rurociąg tłoczny ścieków sanitarnych, budowa studzienek rewizyjnych, kontrola jakości W niniejszym opracowaniu ujęto roboty ziemne, odwodnieniowe i roboty związane z umocnieniem wykopów, dla wykonania kolektorów grawitacyjnych i rurociągu tłocznego kanalizacji sanitarnej. Pokrótce przedstawiono roboty drogowe, rozbiórkowe i odtworzeniowe. Zaprojektowany układ kanalizacji sanitarna stanowi system grawitacyjno ciśnieniowy. Dla zaprojektowanej zlewni przepompowni P_SAG kolektory i rurociągi główne wraz z odgałęzieniami (pod jezdnią projektowanej drogi gminnej) stanową: a. kolektory główne: KS1 i KS2, b. kolektory odgałęzień pod jezdnią drogi gminnej: KS3, KS4 i KS5, c. kolektory odgałęzień w stronę przeciwną drogi gminnej: O1 i O2, d. kolektor stanowiący połączenie rurociągu tłocznego Tł. SAG z istniejącą siecią kanalizacji sanitarnej, tzn. odcinek Sr Si e. rurociąg tłoczny Tł. SAG z armarura do płukania kanałów z odejściem prostym - DN 80. Sumaryczne wielkości charakteryzujące inwestycję: Kanalizacja sanitarnagrawitacyjna sieć Ø 200 PVC SN8 SDR34 527,50 m studzienki włazowe kanalizacyjne z betonu C35/45 (B-45) o średnicy 1200 mm - - zamknięte włazem betonowym na zwężce 17 szt. zasuwa z płytą odcinającą do zabudowy doziemnej DN obudowa teleskopowa DN skrzynka uliczna do zasuw "sztywna" 1 kpl. Rurociąg tłoczny ścieków sanitarnych 90 PE100 SDR17 312,70 m armarura do płukania kanałów z odejściem prostym - DN 80 1 szt Określenia podstawowe Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z ustaleniami PN-87/B Sieć kanalizacyjna zewnętrzna - obiekty i elementy wyposażenia - terminologia oraz określeniem w Specyfikacji Technicznej ST Wymagania Ogólne Roboty ziemne Wykopy - doły szeroko- wąskoprzestrzenne liniowe dla fundamentów lub dla urządzeń instalacji podziemnych (rurociągów, kabli, kolektorów itp.) oraz miejsca rozbiórki nasypów, wałów lub hałd ziemnych; obmiar robót w metrach sześciennych wykopu z wyjątkiem wykopów dla kabli mierzonych w metrach i kilometrach;- przekopy - wykopy podłużne otwarte dla linii kolejowych, dróg kołowych, kanałów spławnych i 38

3 melioracyjnych oraz rowów; obmiar robót w metrach sześciennych przekopu; Ukopy - miejsca poboru ziemi, z których wydobyta ziemia zostaje użyta do budowy nasypu lub wykonania zasypki, sam zaś ukop pozostaje bezużyteczny; obmiar w metrach sześciennych ukopu; Wykopy jamiste - wykopy oddzielne ze skarpami głębsze od 1,0 m o powierzchni dna do 9,0 m2 przy wykonaniu mechanicznym i do 2,25 m2 przy wykonaniu ręcznym; Nasypy - użytkowe budowle ziemne wznoszone wzwyż od poziomu terenu; obmiar w metrach sześciennych wykopów lub ukopów, z których wydobyto ziemię na wykonanie nasypu, z wyjątkiem specjalnie zaznaczonych przypadków, gdy obmiar dokonywany jest w metrach sześciennych nasypu, np. nasypy zapór ziemnych; Odkład - grunt uzyskany z wykopu lub przekopu złożony w określonym miejscu bez przeznaczenia użytkowego lub z przeznaczeniem do późniejszego zasypania wykopu; obmiar w metrach sześciennych wykopu lub przekopu; Korona - powierzchnia płaska lub o zadanych spadkach poprzecznych budowli ziemnej liniowej (torowiska kolejowego, drogi, zapory ziemnej, wału ochronnego itp.) - górna w nasypie, dolna w przekopie; Plantowanie terenu - wyrównywanie terenu (w gruncie rodzimym) do zadanych projektem rzędnych przez ścięcie wypukłości i zasypanie wgłębień, o średniej wysokości i głębokości zasypań nie przekraczających 30 cm, przy odległości przemieszczania mas ziemnych do 50 m przy pracy zmechanizowanej i do 30 m przy pracy ręcznej; obmiar w metrach kwadratowych; Rozplantowanie odkładu lub ziemi wydobytej z przekopu lub rowu - rozmieszczenie mechaniczne lub ręczne ziemi warstwą o określonej grubości bezpośrednio przy wykonywanym przekopie lub rowie; obmiar w metrach sześciennych przekopu; Obrobienie z grubsza powierzchni wykopów, przekopów, nasypów lub odkładów - ręczne obrobienie powierzchni skarp, korony lub dna z dokładnością do +10 cm w wykopie lub przekopie w stosunku do projektu oraz z dokładnością +-15 cm na nasypie lub odkładzie; robota uwzględniona w nakładach; Obrobienie na czysto powierzchni skarp i korony przekopów lub nasypów stałych - ręczne obrobienie powierzchni po wykonanych robotach ziemnych z dokładnością podaną w tablicy 0006, lp KNR Kanały Kanalizacja sanitarna zespół powiązanych ze sobą elementów służących do odprowadzenia ścieków z obiektów budowlanych i ich otoczenia do sieci kanalizacyjnej zewnętrznej. Wykopy doły szeroko- i wąskoprzestrzenne liniowe dla fundamentów lub dla urządzeń instalacji podziemnych (rurociągów) Kanał - budowa liniowa przeznaczona do grawitacyjnego odprowadzenia ścieków. Kanał nieprzełazowy -kanał zamknięty o wysokości wewnętrznej mniejszej niż 1 m Kanał zbiorczy- kanał przeznaczony do zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych. Kanał boczny kanał doprowadzający ścieki do kanału zbiorczego Kolektor główny kanał przeznaczony do zbierania ścieków z kanałów oraz kanałów ich do odbiornika (oczyszczalni). zbiorowych i odprowadzenie Kanał ściekowy sanitarny grawitacyjny - liniowa budowla przeznaczona do grawitacyjnego odprowadzenia ścieków bytowo-gospodarczych. Kanał ściekowy sanitarny tłoczny - liniowa budowla przeznaczona do odprowadzenia ścieków bytowogospodarczych pod ciśnieniem. Przyłącze sanitarne grawitacyjne - kanał odprowadzający w sposób grawitacyjny ścieki bytowo gospodarczych z kanalizacji wewnętrznej budynku do kanałów zbiorczych grawitacyjnych lub ciśnieniowych. Przyłącze sanitarne ciśnieniowe kanał odprowadzający pod ciśnieniem ścieki bytowo-gospodarcze z przydomowej przepompowni ścieków do grawitacyjnych lub ciśnieniowych kanałów zbiorczych. Podłoże naturalne - Podłoże naturalne z drobnoziarnistego gruntu. Podłoże naturalne z podsypką - Podłoże naturalne z gruntu twardego np. skalistego, z podsypką z gruntu drobnoziarnistego, albo podłoże naturalne z określonym rodzajem podsypki wymaganej ze względu na materiał z którego wykonano rury przewodu kanalizacyjnego, zgodnie z warunkami technicznymi producenta tych rur. Podłoże wzmocnione - Podłoże na gruncie niestabilnym. Wzmocnienie podłoża może polegać na wymianie gruntu na piasek lub żwir albo wykonanie ławy betonowej lub specjalnej konstrukcji. Podsypka - Materiał gruntowy między dnem wykopu a przewodem kanalizacyjnym i obsypką. 39

4 Osypka - Materiał gruntowy między podłożem lub podsypką a zasypką wstępną, otaczający przewód kanalizacyjny. Zasypka wstępna - Warstwa wypełniającego materiału gruntowego tuż nad wierzchem rury. Zasypka główna - Warstwa wypełniającego materiału gruntowego między powierzchnią zasypki wstępnej i terenem. Blok oporowy - Element zabezpieczający przewód przed przemieszczaniem się w poziomie i w pionie na skutek ciśnienia ścieków. Powierzchnia zwilżona - Wewnętrzna powierzchnia przewodów i studzienek kanalizacyjnych objętych badaniem szczelności Urządzenia (elementy) uzbrojenia sieci Studzienka kanalizacyjna połączeniowa - studzienka rewizyjna na kanale nieprzełazowym przeznaczona do kontroli i prawidłowej eksploatacji kanałów i łączy co najmniej dwa kanały dopływowe w jeden kanał odpływowy. studzienka pomiarowa - na kanale oczyszczalnę. przeznaczona do pomiaru ilości ścieków odprowadzanych na studzienka rewizyjna - na kanale przeznaczona do kontroli i prawidłowej eksploatacji kanałów. studzienka odpowietrzająca - na kanale ciśnieniowym przeznaczona do jego odpowietrzania w celu prawidłowej eksploatacji. Studzienka przelotowa - studzienka kanalizacyjna zlokalizowana na załamaniach osi kanału na planie, na załamaniach spadku kanału oraz na odcinkach prostych. Studzienka kaskadowa - studzienka rewizyjna łącząca kanały dochodzące na różnej wysokości, w której ścieki spadają bezpośrednio na dno studzienki z osadnikiem lub poprzez zewnętrzny odciążający przewód pionowy. Studzienka inspekcyjna PVC- wyposażona we właz o małej średnicy umożliwiający kontrolę i inne zabiegi eksploatacyjne jedynie z poziomu terenu bez możliwości wchodzenia obsługi do wnętrza studzienki Kineta PVC wyprofilowana część studzienki z wbudowanym dnem, wyposażona w połączenia kielichowe zapewniająca szczelne połączenie studni z rurociągami oraz rurą trzonową Rura trzonowa PVC- element ścienny przeznaczony do pionowej rozbudowy studzienki. Rura teleskopowa PVC- element przejściowy między rurą trzonową a zwieńczeniem studzienki. Właz kanałowy- zwieńczenie studzienki składające się z korpusu i ruchomej pokrywy Stożek betonowy-żelbetowy element konstrukcyjny układany na podłożu gruntowym i stanowiący podparcie zwieńczenia studzienki Wylot kanału - element na końcu kanału odprowadzającego ścieki do odbiornika. Rura ochronna - rura o średnicy większej od rury przewodowej, służącą do przenoszenia obciążeń zewnętrznych i do zabezpieczenia kanału przy przejściu pod przeszkodą terenową Elementy studzienek Komora robocza - zasadnicza część studzienki przeznaczona do czynności eksploatacyjnych. Wysokość komory roboczej jest to odległość pomiędzy rzędną dolnej powierzchni płyty lub innego elementu przykrycia studzienki a rzędną spocznika lub dna studzienki. Komin włazowy - szyb połączeniowy komory roboczej z powierzchnią ziemi, przeznaczony do zejścia obsługi do komory roboczej. Płyta przykrycia studzienki - płyta przykrywająca komorę robocza studzienki. Kineta- wyprofilowany rowek w dnie studzienki, przeznaczony do przepływu w nim ścieków. Spocznik element dna studzienki lub komory kanalizacyjnej pomiędzy kinetą a ścianą komory roboczej Ogólne wymagania dotyczące robót Wykonawca Robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową 40

5 (PB+PW), SST, poleceniami Inżyniera Kontraktu (Inspektora Nadzoru). Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST Wymagania Ogólne Dokumentacja robót montażowych sieci kanalizacyjnych Dokumentację robót montażowych sieci kanalizacyjnych stanowią: projekt budowlany, opracowany zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1133), dla przedmiotu zamówienia dla którego wymagane jest uzyskanie pozwolenia na budowę, projekt wykonawczy w zakresie wynikającym z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 202, poz. 2072), specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót (STWiOR), sporządzona zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 202, poz. 2072), dziennik budowy prowadzony zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 953 z późn. zmianami), dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub jednostkowego zastosowania użytych wyrobów budowlanych, zgodnie z ustawą z 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 881), protokoły odbiorów częściowych, końcowych i robót zanikających, z załączonymi protokołami z badań kontrolnych, dokumentacja powykonawcza czyli wcześniej wymienione części składowe dokumentacji robót z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót (zgodnie z art. 3, pkt 14 ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. -tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz z późniejszymi zmianami). Roboty należy wykonywać na podstawie dokumentacji projektowej (projektu budowlanego i wykonawczego) i specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych, opracowanych dla realizacji niniejszego zadania Nazwy i kody: Kod CPV Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne Kod CPV Roboty budowlane w zakresie budowy wodociągów i rurociągów do odprowadzania ścieków Kategoria obiektu budowlanego XXVI Współczynnik kategorii obiektu (k) 8,0 Współczynnik wielkości obiektu (w) -1,0 Dział Roboty budowlane Grupa Przygotowanie terenu pod budowę Klasa Roboty budowlane w zakresie budowy wodociągów i rurociągów 41

6 2. MATERIAŁY 2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w ST Kod CPV Wymagania ogólne" pkt2 Mogą być stosowane wyroby producentów krajowych i zagranicznych posiadające aprobaty techniczne wydaną przez odpowiednie Instytuty Badawcze zgodnie aktualnie obowiązującymi przepisami. Wykonawca uzyska przed zastosowaniem wyrobu akceptację Inżyniera(inspektora nadzoru) Przy wykonywaniu robót budowlanych należy, zgodnie z ustawą Prawo budowlane z dnia czerwca 2001 z późn. zmian. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 13 stycznia 2000 r. w sprawie trybu wydawania dokumentów dopuszczających do obrotu wyroby mogące stwarzać zagrożenie albo które służą ochronie lub ratowaniu życia, zdrowia i środowiska, wyprodukowane w Polsce lub pochodzące z kraju, z którym Polska zawarła porozumienie w sprawie uznawania certyfikatu zgodności lub deklaracji zgodności wystawianej przez producenta, oraz rodzajów tych dokumentów (Dz.U. Nr 5/00 poz. 58) Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 1 października 1993 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy eksploatacji, remontach i konserwacji sieci kanalizacyjnych (Dz.U. Nr 96/93 poz. 437) PN-EN 124:2000 Zwieńczenia wpustów i studzienek kanalizacyjnych do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego. Zasady konstrukcji, badania typu, znakowanie, sterowanie jakością PN-EN 476:2001 Wymagania ogólne dotyczące elementów stosowanych w systemach kanalizacji grawitacyjnej PN-EN 598:2000 Rury, kształtki i wyposażenie z żeliwa sferoidalnego oraz ichpołączenie do odprowadzania ścieków PN-EN 752-1:2000 Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. Pojęcia ogólne i definicje PN-EN 877:2002 (U) Rury i kształtki z żeliwa, złącza, i elementy wyposażenia instalacji odprowadzania wód z budynków. Wymagania, metody badań i zapewnienie jakości PN-EN 1091:2002 Systemy zewnętrznej kanalizacji podciśnieniowej PN-EN :1995 Systemy przewodowe z tworzyw sztucznych. Podziemne bezciśnieniowe systemy przewodowe z niezmiękczonego polichlorku winylu) (PVC-U) do odwadniania i kanalizacji. Wymagania dotyczące rur, kształtek i systemu zmianami, stosować wyroby budowlane, które zostały dopuszczone do obrotu i powszechnego lub jednostkowego stosowania w budownictwie. Wyrobami dopuszczonymi do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie są właściwie oznaczone: 1) wyroby budowlane dla których wydano certyfikat na znak bezpieczeństwa, wykazujący, że zapewniono zgodność z kryteriami technicznymi określonymi na podstawie Polskich Norm, aprobat technicznych oraz właściwych przepisów i dokumentów technicznych w odniesieniu do wyrobów podlegających tej certyfikacji, 2) wyroby budowlane dla których dokonano oceny zgodności i wydano certyfikat zgodności lub deklarację zgodności z Polską Normą lub z aprobatą techniczną, mające istotny wpływ na spełnienie co najmniej jednego z wymagań podstawowych - w odniesieniu do wyrobów nie objętych certyfikacją na znak bezpieczeństwa, 3) wyroby budowlane umieszczone w wykazie wyrobów nie mających istotnego wpływu na spełnianie wymagań podstawowych oraz wyrobów wytwarzanych i stosowanych według tradycyjnie uznanych zasad sztuki budowlanej, będącym załącznikiem do rozporządzenia [16], 4) wyroby budowlane oznaczone znakowaniem CE, dla których zgodnie z odrębnymi przepisami dokonano oceny zgodności ze zharmonizowaną normą europejską wprowadzoną do zbioru Polskich Norm 4, z europejską aprobatą techniczną lub krajową specyfikacją techniczną państwa członkowskiego Unii Europejskiej uznaną przez Komisję Europejską za zgodną z wymaganiami podstawowymi, 5) wyroby budowlane znajdujące się w określonym przez Komisję Europejską wykazie wyrobów mających niewielkie znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa", dla których producent wydał deklarację zgodności z uznanymi regułami sztuki budowlanej. Dopuszczone do jednostkowego stosowania w obiekcie budowlanym są wyroby budowlane wykonane według indywidualnej dokumentacji technicznej sporządzonej przez projektanta. 42

7 2.2. Rodzaje materiałów Kolektory grawitacyjne Sieć główną kanalizacji grawitacyjnej projektuje się wykonać z atestowanych rur PVC, posiadających dopuszczenia na polski rynek zgodne z wymogami prawa budowlanego, tzn. z rur kielichowych PVC-U klasy S (SDR 34; SN8), średnicy zewnętrznej Dz 200 mm i grubości ścianki 5,9 mm (ścianka lita). Zaprojektowano minimalny spadek dla rurociągu wynoszący 5 o / oo zgodnie z profilem zamieszczonym w projekcie. Wszystkie połączenia rur i kształtek należy wykonać na wcisk z użyciem atestowanych, pierścieniowych, dwuwargowych uszczelek gumowych (zgodnie z instrukcją producenta), które zapewniają szczelne połączenia. UWAGA: dla ułatwienia wykonania podłączeń kolektorów kanalizacji sanitarnej, które powstaną w trakcie rozbudowy infrastruktury technicznej na strefie KSSE Katowice S.A., zaprojektowano 3 szt. odgałęzień od projektowanej sieci na drugą stronę projektowanej drogi gminnej (od studni S5 w stronę studni S14, od studni S2 w stronę studni S15 oraz od studni S11 w stronę studni S16 łącznie z wykonaniem studni S14, S15 i S16 [kinety w tych studniach oprócz przelotu także z wyjściami na obydwie strony pod kątem 90 ] oraz 2 szt. odejść od studni S5 i S11 zaślepionymi króćcami z PVC-U klasy S (SDR 34; SN8) o wymiarach 200 5,9 mm i długości 1,70 m b każdy. Pozwoli to na minimalną ingerencję w nowowykonaną sieć w przypadku rozbudowy sieci kanalizacji sanitarnej w okresie późniejszym. Dodatkowa charakterystyka rur z PVC do zastosowania w wykonawstwie: System kanalizacji grawitacyjnej PVC-u z rurami ze ścianką LITĄ system zgodny z wymaganiami normy PN-EN 1401 możliwość stosowania w inżynierii komunikacyjnej system posiada aprobatę IBDiM zewnętrzna powłoka tworzy twardą ochronę przed uszkodzeniami pochodzenia gruntowego, łatwość montażu szczelność połączeń możliwość współpracy z innymi systemami odporność na ścieranie odporność na korozję elastyczność odporność na uderzenia. Charakterystyka systemu rur z PVC-U: 1. Rury kanalizacji grawitacyjnej z PVC-U ze ścianką litą jednorodną spełniające wymagania PN-EN 1401:1999, w tym: a. odporne na dichlorometan (odporność potwierdzona przez laboratorium certyfikowane) przez co potwierdzają odpowiedni stopień zżelowania (przetworzenia) PVC-u, b. materiał rury ma potwierdzoną w teście 1000-godzinnym odporność na ciśnienie wewnętrzne (pozytywny wynik testu badania odporności na ciśnienie wewnętrzne testu 1000-godzinnego - potwierdza trwałość na poziomie 100 lat), c. odporne na cykliczne działania podwyższonej temperatury (równoważne z tym, że rury mają oznaczenie UD), d. temperatura mięknienia rur i kształtek wg Vicata (VST=79oC, co jest warunkiem oznaczania rur i kształtek UD): kształtki kanalizacji grawitacyjnej z PVC-u i spełniające wymagania PN-EN 1401:1999, kształtki SN8 na kanałach o sztywności SN8, system (rury i kształtki) powinien być jednorodny materiałowo, rury w średnicach Dz 200 mm z nadrukiem wewnątrz umożliwiającym identyfikację rur podczas inspekcji telewizyjnej. Parametry podlegające identyfikacji to co najmniej technologia wykonania rury (rury lite jednorodne / rury lite trójwarstwowe z rdzeniem z przemiałów / rury z rdzeniem spienionym), średnica oraz sztywność obwodowa, 2. Rury i kształtki przeznaczone dla obszaru zastosowania UD (oznaczone symbolem obszaru zastosowania UD) (tj. zgodnie z PN-EN 1401 przeznaczone do zamontowania pod konstrukcjami budowli i 1 m od tych konstrukcji) i wykazujące odporność i szczelność w warunkach znacznych zmian temperatury odprowadzanego medium, 43

8 3. Kształtki połączeniowe powinny spełniać wymagania normy PN-EN 1401:1999 i być również oznaczone symbolem obszaru zastosowania UD, 4. System w kolorze pomarańczowym (RAL 8023), 5. Odporność chemiczna uszczelek zgodna z ISO/TR 7620, 6. Uszczelki zgodne z normą zharmonizowaną PN-EN posiadające znakowanie CE, do zastosowania w systemach kanalizacyjnych oznaczone symbolami WC, 7. Producent posiada certyfikaty ISO 9001 i ISO 14001, 8. Producent posiadający doświadczenie z badań rur z PVC-u w skali rzeczywistej udokumentowane raportami z przeprowadzonych badań, 9. System posiadający aprobatę IBDiM, 10. Producent posiadający doświadczenie z badań trwałości rur z PVC-u w kanalizacji w skali rzeczywistej udokumentowane raportami z przeprowadzonych badań, 11. System kanalizacyjny (rury, kształtki, studzienki) od jednego producenta. Wszystkie materiały zastosowane do budowy rurociągów grawitacyjnych kanalizacji sanitarnej muszą posiadać deklarację zgodności Producenta rur z właściwą normą (j/w) Rurociąg tłoczny Zaprojektowany rurociąg tłoczny Tł.SAG kanalizacji sanitarnej z PE100 o średnicy zewnętrznej 90 mm i grubości ścianki 5,4 mm, zaleca się wykonać z atestowanych rur PE zgrzewanych doczołowo, posiadających dopuszczenia na polski rynek zgodne z wymogami prawa budowlanego. Na projektowanym rurociągu (poza el. do płukania rurociągu tłocznego) nie przewiduje się umiejscowienia jakichkolwiek elementów armatury. Należy zachować zaprojektowany spadek i głębokości rurociągu, zgodnie z zamieszczonym profilem podłużnym. Posadowienie rurociągu na podsypce piaskowej grub. min. 10 cm oraz obsypce piaskowej grub. min. 30 cm Studnie kanalizacyjne włazowe na sieci kanalizacji sanitarnej Studnie na sieci kanalizacji sanitarnej studnie wykonane z wodoszczelnego betonu W8, mało nasiąkliwego n w <4% i mrozoodpornego F-150 betonu wysokiej jakości (wibroprasowanego, klasa nie niższa niż B-45 [C35/45]) zakończone u góry zwężką (konusem) redukcyjną lub płaską płytą pokrywową. Podstawa studni kanalizacyjnej: dennica produkowana w formie monolitu, ze spocznikiem, profilowaną kinetą oraz monolitycznie osadzonymi stopniami złazowymi i przejściami szczelnymi (dla rur PVC-U i dla rur kamionkowych odpowiedniego rodzaju). Średnica studni 1200 mm kręgi łączone na uszczelkę gumową. Część denną tej studni należy zamówić w postaci bez wykonanej monolitycznie kinety na produkcji (forma kieliszka z osadzonymi monolitycznie przejściami szczelnymi i kinetą betonową wykonaną jednocześnie wraz z produkcją pobocznicy i dna części dennej). Studnia rozprężająca Sr o rzędnych: 270,84/269,21 należy wykonać z materiału jak opisano wyżej, o średnicy 1200 mm, z częścią dolną studni uzupełnioną o wkładkę PRECO zabezpieczenie betonu cz. dolnej przed korozją pod wpływem agresywnych ścieków na wysokość co najmniej 30 cm powyżej sklepienia górnego wylotu kanału grawitacyjnego; pozostałe szczegóły dotyczące sposobu wprowadzenia rurociągu tłocznego Tł. SAG do studni oraz ukształtowanie kinety samej studni na rysunku szczegółowym nr 5. Studnie muszą spełniać wymagania normy PN-EN 1917:2004/AC:2009 Studzienki włazowe i niewłazowe z betonu niezbrojonego, z betonu zbrojonego włóknem stalowym i żelbetowe. Ilość studni 17 szt. Zestawienie studni przedstawia tabela znajdująca się przedmiarze robót. Studzienki kanalizacyjne powinny one spełniać określone w odrębnych przepisach wymagania dotyczące: bezpieczeństwa konstrukcji bezpieczeństwa użytkowania odpowiednich warunków BHP oraz ochrony środowiska, tudzienki kanalizacyjne muszą spełniać warunki określone w PN-EN 10729:1999. Część denna studni powinna mieć wykonaną kinetę oprócz przelotu także z wyjściami na obydwie strony pod kątem Beton Beton B-15 na podporę(35x35), powinien odpowiadać wymaganiom BN-62/

9 Podsypka i obsypka piaskowa Kruszywo mineralne naturalne piasek wg PN-B-11113:1996: Kruszywo mineralne naturalne Piasek wg PN B : Zabezpieczenie wykopu. Dla wykonywanej kanalizacji grawitacyjnej i tłocznej metodą wykopu otwartego umocnienie obudowami (płytowymi systemami obudów stalowych) lub wypraskami Materiały izolacyjne. Izolacje z izoplastu R i B oraz lepik asfaltowy na gorąco wg PN-58/C Składowanie materiałów rury kanałowe PCV - Magazynowane rury powinny być zabezpieczone przed szkodliwymi działaniami promieni słonecznych, temperatura nie wyższa niż 40 C i opadami atmosferycznymi. Dłuższe składowanie rur powinno odbywać się w pomieszczeniach zamkniętych lub zadaszonych. Rur z PVC nie wolno nakrywać uniemożliwiając przewietrzanie. Rury należy układając w pozycji leżącej jedno- lub wielowarstwowo. Rury o różnych średnicach i grubościach winny być składowane osobno. Wykonawca jest zobowiązany układać rury według poszczególnych grup, wielkości i gatunków w sposób zapewniający stateczność oraz umożliwiający dostęp do poszczególnych stosów lub pojedynczych rur. Powierzchnia składowania powinna być utwardzona i zabezpieczona przed gromadzeniem się wód opadowych. Rury powinny być składowane na równym podłożu na podkładach i przekładkach drewnianych, a wysokość stosu nie powinna przekraczać 1.5 m. Sposób składowania nie może powodować nacisku na kielichy rur: powodując ich deformację. Zabezpieczenie przed rozsuwaniem się dolnej warstwy rur można dokonać za pomocą kołków i klinów drewnianych. W przypadku uszkodzenia rur w czasie transportu i magazynowania należy części uszkodzone odciąć, a końce rur sfazować. Kształtki, złączki i inne materiały (uszczelki, środki do czyszczenia, itp.) powinny być składowane w sposób : uporządkowany, z zachowaniem wyżej omówionych środków ostrożności. Składowane rury i elementy nie mogą być narażone na intensywne oddziaływanie ciepła, rozpuszczalników i kontakt z otwartym ogniem. Należy chronić rury przed uszkodzeniami, silnym zanieczyszczeniem uszczelnień i przed obciążeniami punktowymi. W przypadku późniejszego składowania bez opakowania fabrycznego należy każdorazowo uzależnić ilość warstw rur od warunków gruntowych, miejscowych warunków przeładunku bezpieczeństwa. Pod pierwsza warstwą rur powinny być ułożone drewniane kantówki, aby zapobiec nanoszeniu błota przez ściekającą wodę deszczową i przymarzaniu rur do podłoża. kręgi należy składować na powierzchni nieutwardzonej pod warunkiem, że nacisk kręgów przekazywany na grunt nie przekracza 0,5 MPa. Przy składowaniu wyrobów w pozycji wbudowania wysokość składowania nie powinna przekraczać 1,8m. Składowanie powinno umożliwić dostęp do poszczególnych stosów wyrobów lub pojedynczych kręgów; cegła kanalizacyjna może być składowana na otwartej przestrzeni, na powierzchni utwardzonej z odpowiednimi spadkami umożliwiającymi odprowadzenie wód opadowych. Cegły w miejscu składowania powinny być ułożone w sposób uporządkowany, zapewniający łatwość przeliczenia. Cegły powinny być ułożone w jednostkach ładunkowych lub luzem w stosach albo pryzmach. Jednostki ładunkowe mogą być ułożone jedne na drugich maksymalnie w 3 warstwach, o łącznej 45

10 wysokości nie przekraczającej 3,0m. Przy składowaniu cegieł luzem maksymalna wysokość stosów i pryzm nie powinna przekraczać 2,2m; włazy i stopnie złazowe powinny być składowane z dala od substancji działających korodująco. Włazy powinny być posegregowane wg klas. Powierzchnia składowania powinna być utwardzona i odwodniona; uszczelki gumowe do połączeń kielichowych przechowywać w skrzyniach lub pojemnikach zabezpieczonych przed działaniami produktów naftowych, tłuszczów, smarów i olejów, rozpuszczalników benzynowych, nasłonecznieniem lub mrozem. Przechowywać należy w pomieszczeniach o temp.: w odległości minimum 1,5m od źródła ciepła. Składowisko kruszywa powinno być zlokalizowane jak najbliżej wykonywanego odcinka kanalizacji. Podłoże składowiska powinno być równe, utwardzone z odpowiednim odwodnieniem, zabezpieczające kruszywo przed zanieczyszczeniem w czasie jego składowania i poboru. 3. SPRZĘT Wymagania ogólne dotyczące sprzętu podano w ST pkt. 3 Wymagania Ogólne. Wykonawca przystępujący do wykonania kanalizacji zastosuje sprzęt gwarantujący właściwą jakość robót Dla robót przygotowawczych i ziemnych można stosować następujący sprzęt mechaniczny: piła do cięcia nawierzchni bitumicznych i betonowych sprężarka powietrzna 4-5 m 3 /min koparka 0,15; 0,25 i 0,6-1,0 m 3 spycharka kołowa lub gąsienicowa 74KM/100KM sprzętu do zagęszczania gruntu: zagęszczarka, ubijak spalinowy, samochód samowyładowczy 5,0t - 10t pompa - do 8 l/s Sprzęt do wykonania i zasypania wykopów oraz środki transportu muszą być dostosowane do technologii i warunków wykonywania robót oraz wymogów wynikających z racjonalnego ich wykorzystania na budowie. Sprzęt w robotach ziemnych powinien gwarantować przeprowadzenie robót zgodnie z zasadami określonymi w Dokumentacji Projektowej i wymaganiami Szczegółowej Specyfikacji Technicznych Dla robót montażowych : żuraw budowlany 4t, wciągarka mechaniczna 1,6t wciągarka ręczna 5,0t samochód skrzyniowy 5,0t, 10t samochód do transportu betonu betoniarka elektryczna spawarka elektryczna agregat prądotwórczy ciągnik kołowy kocioł do gotowania lepiku cm 3 Sprzęt montażowy i środki transportu muszą być w pełni sprawne i dostosowane do technologii i warunków wykonywania robót oraz wymogów wynikających z racjonalnego ich wykorzystania na budowie. 46

11 4. TRANSPORT Wymagania ogólne dotyczące transportu podano w ST pkt. 4. Wymagania Ogólne Materiały na budowę powinny być przewożone odpowiednimi środkami transportu w taki sposób aby uniknąć uszkodzeń oraz zgodnie z przepisami BHP. Rodzaj oraz liczba środków transportu, powinna gwarantować prowadzenie robót zgodnie z zasadami zawartymi w Dokumentacji Projektowej, ST i wskazaniami Inżyniera, oraz w terminie przewidzianym w kontrakcie. Trasę dowozu materiałów budowlanych i odwozu gruzu i ziemi należy uzgodnić z Zarządem Dróg 4.1. Rury PVC i z PE Transport może odbywać się na zasadach określonych w przepisach Prawa o Ruchu Drogowym. Rury przewozić w pozycji leżącej - poziomej równolegle do kierunku jazdy na podkładach i klinach uniemożliwiających przesuwanie rur i kontakt z burtami. Rury powinny być przewożone na odpowiednio przygotowanych pojazdach oraz w sposób fachowy załadowane i rozładowane. Rury w wiązkach muszą być transportowane na samochodach o odpowiedniej długości. Należy unikać jakichkolwiek uderzeń. Rury są zwykle dostarczane w 6-cio metrowych odcinkach z fabrycznie nałożonym łącznikiem. Oryginalne opakowanie fabryczne, najczęściej w formie palety rur nadają się do transportu i składowania. Wyładunek rur w wiązkach wymaga użycia podnośnika widłowego z płaskimi widełkami lub dźwignią z belką umożliwiającą zaciskanie się zawiesin na wiązce. Nie wolno stosować zawiesin z lin metalowych lub łańcuchów. Gdy rury załadowane teleskopowo (rury o mniejszej średnicy wewnątrz rur o większej średnicy) przed rozładowaniem wiązki należy wyjąć rury "wewnętrzne". Z uwagi na specyficzne właściwości rur PVC należy przy transporcie zachowywać następujące dodatkowe wymagania: przewóz rur może być wykonywany wyłącznie samochodami skrzyniowymi, przewóz powinno się wykonać przy temperaturze powietrza - 5 C do + 30 C, przy czym powinna być zachowana szczególna ostrożność przy temperaturach ujemnych, z uwagi na zwiększoną kruchość tworzywa, na platformie samochodu rury powinny leżeć kielichami naprzemianlegle, na podkładach drewnianych o szerokości co najmniej 10 cm i grubości co najmniej 2.5 cm, ułożonych prostopadle do osi rur, wysokość ładunku na samochodzie nie powinna przekraczać 1 m, rury powinny być zabezpieczone przed zarysowaniem przez podłożenie tektury falistej i desek pod łańcuchy spinające boczne ściany skrzyń samochodu, przy załadowaniu rur nie można ich rzucać ani przetaczać po pochylni, przy długościach większych niż długość pojazdu, wielkość zwisu rur nie może przekraczać 1 m. Szczególną ostrożność należy zachować w temperaturze bliskiej 00C i niższej z uwagi na kruchość rur PVC w tych temperaturach. Kształtki kanalizacyjne należy przewozić w odpowiednich pojemnikach z zachowaniem ostrożności jak dla rur z PVC 4.2 Uszczelki gumowe do połączeń kielichowych Transportować w skrzyniach lub pojemnikach powiązane po sztuk tej samej średnicy, zabezpieczone przed działaniem produktów naftowych, tłuszczów, smarów i olejów, rozpuszczalników benzynowych, nasłonecznieniu i mrozem. 4.3 Kręgi żelbetowe i płyty Przewozić transportem samochodowym w pozycji poziomej (analogicznie jak pozycja wbudowania). Dla 47

12 zabezpieczenia przed uszkodzeniami przewożonych elementów należy dokonać ich usztywnienia przez zastosowanie przekładek, rozporów i klinów z drewna, gumy lub innych odpowiednich materiałów. Zalecana grubość warstwy załadunku - 1 warstwa. Podnoszenie i opuszczanie kręgów o średnicy φ 1,2m należy wykonać za pomocą minimum trzech lin zawiesia rozmieszczonych równomiernie na obwodzie prefabrykatu. Prędkość jazdy winna być dostosowana do bezusterkowego dowozu zawartości. 4.4 Transport cegły kanalizacyjnej Cegła kanalizacyjna może być przewożona środkami transportu w jednostkach ładunkowych lub luzem. Jednostki ładunkowe należy układać na środkach transportu w jednej warstwie, a cegłę przewożoną luzem należy układać ściśle jedna obok drugiej, w jednakowej liczbie warstw powierzchni środka transportu. Cegły luzem mogą być przewożone środkami transportu pod warunkiem stosowania opinek. Załadunek i wyładunek cegły w jednostkach ładunkowych powinien odbywać się mechanicznie za pomocą urządzeń wyposażonych w osprzęt kleszczowy, widłowy lub chwytakowy. Załadunek i wyładunek wyrobów przewożonych luzem powinien odbywać się ręcznie przy użyciu urządzeń pomocniczych. 4.5 Transport włazów kanałowych Włazy kanałowe mogą być transportowane dowolnymi środkami komunikacyjnymi. Włazy należy podczas transportu zabezpieczyć przed przemieszczaniem i uszkodzeniem. Włazy typu ciężkiego mogą być przewożone luzem natomiast typu lekkiego należy układać na paletach po 10 sztuk i łączyć taśmą stalową. 4.6 Transport mieszanki betonowej Transport mieszanki betonowej a tym samym warunki i czas transportu do miejsca jej układania nie powinien spowodować: segregacji składników, zmiany składu mieszanki, zanieczyszczenia mieszanki i obniżenia temperatury przekraczającej granicę określoną w wymaganiach technologicznych. 4.7 Transport ziemi Trasę odwozu ziemi należy uzgodnić z Zarządcami Dróg. Wybór środków transportowych oraz metod transportu powinien być dostosowany do kategorii gruntu, jego objętości, technologii odspajania i załadunku oraz od odległości transportu. Wydajność środków transportowych powinna być ponadto dostosowana do wydajności sprzętu stosowanego do wbudowania gruntu. Wykonawca ma obowiązek zorganizowania transportu z uwzględnieniem wymogów bezpieczeństwa, zarówno w obrębie pasa robót drogowych, jak i poza nim. Środki transportowe poruszające się po drogach poza pasem drogowym powinny spełniać odpowiednie wymagania w zakresie parametrów charakteryzujących pojazdy, w szczególności w odniesieniu do gabarytów i obciążenia na oś. Jakiekolwiek skutki finansowe oraz prawne, wynikające z niedotrzymania wymienionych powyżej warunków obciążają Wykonawcę. Zwiększenie odległości transportu ponad wartości zatwierdzone nie może być podstawą roszczeń Wykonawcy, dotyczących dodatkowej zapłaty za transport, o ile zwiększone odległości nie zostały wcześniej zaakceptowane na piśmie przez Inżyniera. 5. WYKONANIE ROBÓT Ogólne zasady wykonania podano w ST pkt. 5. Wymagania Ogólne Wykonawca powinien przedstawić Inżynierowi do akceptacji projekt organizacji, harmonogram robót uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą prowadzone roboty związane z ułożeniem kanałów ogólnospławnych. 48

13 Z uwagi na trudności z ustaleniem szczegółowego przebiegu uzbrojenia podziemnego przed przystąpieniem do prac Wykonawca wykona ręcznie wykopy kontrolne i określi rzeczywisty przebieg uzbrojenia podziemnego, pod nadzorem przedstawiciela właściciela lub dysponenta uzbrojenia Roboty przygotowawcze Projektowana oś kanału powinna być oznaczona w terenie przez geodetę z uprawnieniami. Oś przewodu wyznaczyć w sposób trwały i widoczny, z założeniem ciągów reperów roboczych. Punkty na osi trasy należy oznaczyć za pomocą drewnianych palików, tzw. kołków osiowych z gwoździami Kołki osiowe należy wbić na każdym załamaniu trasy, a na odcinkach prostych co ok m. Na każdym prostym odcinku należy utrwalić co najmniej 3 punkty. Kołki świadki wbija się po dwu stronach wykopu, tak aby istniała możliwość odtworzenia jego osi podczas prowadzenia robót. W terenie zabudowanym repery robocze należy osadzić w ścianach budynków w postaci haków lub bolców. Ciąg reperów roboczych należy nawiązać do reperów sieci państwowej. Przed przystąpieniem do robót ziemnych należy wykonać urządzenie odwadniające, zabezpieczające wykopy przed wodami opadowymi, powierzchniowymi i gruntowymi. Urządzenie odprowadzające należy kontrolować i konserwować przez cały czas trwania robót. Przed przystąpieniem do budowy kanalizacji należy udrożnić istniejące odcinki kanalizacji, do których przewidziano podłączenie projektowanych kanałów Roboty rozbiórkowe Wykonawca zobowiązany jest do sporządzenia we własnym zakresie projektu technologii i organizacji robót, który podlega zaakceptowaniu przez Inżyniera. Założona technologia usunięcia nawierzchni musi spełniać następujące warunki: - zapewnienie zdjęcia wszystkich warstw rozbieranej nawierzchni, - gwarancja nie powodowania uszkodzeń jakichkolwiek elementów pobocza lub jezdni nie podlegających rozbiórce, - nie uszkodzenie przebiegającego, istniejącego uzbrojenia terenu. Wszystkie produkty powstałe przy usuwaniu nawierzchni muszą być odwiezione na wysypisko odpadów. Niedopuszczalne jest zrzucanie produktów rozbiórki na przyległy teren. W trakcie prowadzenia robót rozbiórkowych Wykonawca zobowiązany jest do zapewnienia, aby gruz z rozbiórki nie zagrażał bezpieczeństwu ruchu w obrębie prowadzonych robót.rodzaj usuwanych warstw i ich średnia grubość podane są w Przedmiarze Robót. Wszystkie elementy możliwe do powtórnego wykorzystania powinny być usuwane bez powodowania zbędnych uszkodzeń. O ile uzyskane elementy nie stają się własnością Wykonawcy, powinien on przewieźć je w miejsce wskazane przez Inżyniera. Doły (wykopy) powstałe po rozbiórce elementów nawierzchni dróg, znajdujące się w miejscach, gdzie zgodnie z Dokumentacją Projektową będą wykonane wykopy drogowe, powinny być tymczasowo zabezpieczone. W szczególności należy zapobiec gromadzeniu się w nich wody opadowej. Wykonawca przedstawi Inżynierowi do akceptacji projekt organizacji ruchu na czas wykonania prac rozbiórkowych w obrębie robót. Projekt powyższy po akceptacji przez Inżyniera powinien być staraniem Wykonawcy zatwierdzony przez właściwe władze Rozebranie nawierzchni asfaltowej W trakcie ewentualnego wystąpienia na trasie projektowanych wykopów pod rurociągi k.s. grawitacyjnej i tłocznej nawierzchni asfaltowej lub innej nawierzchni utwardzonej (tłuczniowa, tłuczniowo-żwirowa lub inna), jej rozbiórkę można przeprowadzić za pomocą sprzętu wymienionego w pkt. 3. Przed 49

14 rozpoczęciem rozbiórki należy wyznaczyć krawędź rozbiórki i przeciąć ją za pomocą piły do cięcia nawierzchni bitumicznych w ten sposób, aby podczas rozbiórki nie uszkodzić nawierzchni przeznaczonej do pozostawienia. Nawierzchnię asfaltową i płyty betonowe należy ozyskać i pozyskany gruzu z rozbiórki należy usunąć z terenu budowy w sposób i w terminie nie kolidującym z wykonaniem innych robót. Przewiduje się odwóz gruzu asfaltowego i betonowego na składowisko odpadów komunalnych lub na teren Przeds. Usługowo-Handlowym M+ Sp.oo z Kędzierzyna Koźla ul. Strzelecka 13 do utylizacji. Załadunek gruzu na środki transportu należy prowadzić za pomocą koparki lub ładowarki Roboty ziemne - wykopy Wykopy pod rurociągi będą realizowane w wykopach otwartych o ścianach pionowych, ubezpieczonych wypraskami stalowymi lub skrzyniowymi obudowami stalowymi. Wierzchnia warstwa humusu zostanie zdjęta, na czas prac budowlanych pryzmowana, a następnie po zakończeniu robót montażowych ponownie będzie użyta do przykrycia gruntu w pasie prowadzonych robót. Szczegółowy opis zastosowanej technologii wykonywania wykopów podano szczegółowo na profilach podłużnych sieci wodociągowej i kanalizacyjnej Roboty ziemne podsypka sieć kanalizacyjna Podsypkę stanowić mogą piaski grubo-, średnio- lub drobnoziarniste. Podsypka powinna być zagęszczona natychmiast po wbudowaniu. Zagęszczenie podłoża i podsypki powinno być nie mniejsze niż 85% zmodyfikowanej próby Proctor a, a w przypadku ułożenia przewodu pod drogą, wskaźnik zagęszczenia Is nie może być mniejszy niż wynika to z głębokości ułożenia przewodu w wykopie oraz kategorii ruchu. Grubość podsypki dla kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej wynosić powinna min. 10 cm Roboty ziemne obsypka wokół rury sieć kanalizacyjna W celu osiągnięcia należytego oparcia bocznego dla zakładanych w wykopie rur, należy wykonać po ich obu stronach obsypkę z materiału piaszczystego. Projektowana grubość obsypki ponad wierzch rury dla wykonania wszystkich rurociągów wynosi 30 cm. Obsypkę należy zagęścić do stopnia Is 0,95. Użyty materiał na podsypkę i obsypkę oraz sposób zasypania przewodu nie powinny spowodować uszkodzenia ułożonych rurociągów i obiektów na przewodach. Materiałem obsypki przewodów w obrębie strefy niebezpiecznej powinien być grunt nieskalisty, niezbrylony (także zmarznięty), bez grud i kamieni, mineralny, sypki, drobno lub średnioziarnisty wg PN-B Roboty ziemne zasypka wykopu sieć kanalizacyjna Zasypanie pozostałej części wykopu należy wykonać warstwami. Grubość warstw nie powinna być większa niż: - 0,15 m przy zagęszczaniu ręcznym - 0,30m przy zagęszczaniu mechanicznym Każda warstwa powinna być zagęszczona do wskaźnika zagęszczenia I s, uzależnionego od położenia warstwy w profilu, i tak: dla warstwy 0,3 0,5 p.p.t. - I s 0,98 dla warstwy 0,5 1,5 p.p.t. - I s 0,97 dla warstwy 1,5 do spągu zasypki wykopu - I s 0,95 Zasypkę należy wykonać do rzędnej wymaganej w projekcie po uwzględnieniu warstw projektowanej nawierzchni lub humusu. Jednakże dopuszcza się różnice od rzędnych projektowych, jeżeli będą one uzasadnione różnicami rzędnych terenu, bezpośrednio sąsiadującymi z obszarem prowadzonych prac. Wykopy należy wykonać jako wykopy otwarte o ścianach pionowych, wąskoprzestrzenne, ręczne lub mechaniczne zgodnie z normami BN-83/ , PN-68/B

15 Wykop pod kanał należy rozpocząć od najniższego punktu (np. studnia S1) i prowadzić w górę w kierunku przeciwnym do spadku kanału. Zapewnia to możliwość grawitacyjnego odpływu wód z wykopu w czasie opadów oraz odwodnienia wykopów nawodnionych. Krawędzie boczne wykopu oznacza się przez odmierzenie od kołków osiowych, prostopadle do trasy kanału połowy szerokości wykopu i wbicie w tym miejscu kołków krawędziowych, naciągnięcie sznura wzdłuż nich i naznaczenie krawędzi na gruncie łopatą. Na odcinkach wykonywanych na odkład wydobywaną ziemię należy składować wzdłuż krawędzi wykopu w odległości 1,0 m od jego krawędzi, aby utworzyć przejście wzdłuż wykopu. Przejście to powinno być stale oczyszczane z wyrzucanej Bezpieczne nachylenie skarp wykopu do głębokości 4,0 m powinno wynosić zgodnie z BN-83/ przy braku wody gruntowej i osuwisk: - w gruntach bardzo spoistych 2: 1, - w gruntach kamienistych (rumosz, zwietrzelina) i skalistych spękanych 1:1, - w pozostałych gruntach spoistych oraz zwietrzelinach i rumoszach gliniastych 1: 1,25, - w gruntach niespoistych 1:1,50, przy równoczesnym zapewnieniu łatwego i szybkiego odpływu wód opadowych od krawędzi wykopu z pasa terenu szerokości równej trzykrotnej głębokości wykopu. Umocnienie pionowych ścian wykopu należy prowadzić w miarę jego głębienia. Umocnienia wykopów należy wykonać z obudów stalowych. Obudowa powinna wystawać 15 cm ponad teren. Spód wykopu należy pozostawić na poziomie wyższym od rzędnej projektowanej o 2 do 5 cm w gruncie suchym, a w gruncie nawodnionym około 20 cm. Wykopy należy wykonać bez naruszenia naturalnej struktury gruntu. Pogłębienie wykopu do projektowanej rzędnej należy wykonać bezpośrednio przed ułożeniem podsypki. W trakcie realizacji robót ziemnych należy nad wykopami ustawić ławy celownicze umożliwiające odtworzenie projektowanej osi wykopu i przewodu oraz kontrolę rzędnych dna. Ławy należy montować nad wykopem na wysokości ca 1,0 m nad powierzchnią terenu w odstępach co 30 m. Ławy powinny mieć wyraźnie i trwale oznakowanie projektowanej osi przewodu. Wszystkie napotkane przewody podziemne na trasie wykonywanego wykopu krzyżujące się lub biegnące równolegle z wykopem, powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniem, a w razie potrzeby podwieszone w sposób zapewniający ich eksploatację. Wyjście (zejście) po drabinie z wykopu powinno być wykonane z chwilą osiągnięcia głębokości większej niż 1 m od poziomu terenu, w odległości nie przekraczającej co 20 m. Szerokość i głębokość wykopów wg Dokumentacji Projektowej. Dno wykopu powinno być równe i wykonane ze spadkiem ustalonym w Dokumentacji Projektowej. Nadmiar ziemi z wykopów należy złożyć w miejscu składowania lub wykorzystać do niwelacji terenu w miejscu wskazanym przez Zamawiającego. Tolerancja dla rzędnych dna wykopu nie powinna przekraczać + 3 cm dla gruntów zwięzłych, + 5 cm dla gruntów wymagających wzmocnienia. Natomiast tolerancja szerokości wykopu wynosi + 5 cm Odspojenie i transport urobku Rozluźnienie gruntu odbywa się ręcznie za pomocą łopat i oskardów lub mechanicznie koparkami. Rozluźniony grunt wydobywa się na powierzchnię terenu przez przerzucanie nad krawędzią wykopu. Transport nadmiaru urobku należy złożyć w miejsce wybrane przez Wykonawcę i zaakceptowane przez Inżvniera Obudowa ścian i rozbiórka obudowy Wykonawca przedstawi do akceptacji Inżynierowi szczegółowy opis proponowanych metod zabezpieczenia wykopów na czas budowy kanalizacji sanitarnej, zapewniający bezpieczeństwo pracy i ochronę wykonywanych robót. 51

16 5.3.6.Odwodnienie wykopu na czas budowy kolektorów W celu bezpiecznego i właściwego posadowienia rurociągów, w zależności od głębokości wykopu, rodzaju gruntu i wysokości wymaganej depresji, w najniższym miejscu budowanej kanalizacji grawitacyjnej (odcinek: S3 P_SAG), przyjęto odwodnienie powierzchniowe z ew. wysiąków warstw filtracyjnych. Zebrana woda gruntowa zostanie odprowadzona grawitacyjnie do studzienek zbiorczych umieszczonych w dnie wykopu co 30 m, skąd zostanie odpompowana poza zasięg robót. Zakres robót odwadniających należy dostosować do rzeczywistych warunków gruntowo wodnych w trakcie wykonywania robót. Wykonawca powinien wykonać urządzenia, które zapewnią odprowadzenie wód gruntowych i opadowych oraz wód stojących poza obszar robót ziemnych tak, aby zabezpieczyć grunty przed przewilgoceniem i nawodnieniem. Jeżeli wskutek zaniedbania Wykonawcy grunty ulegną nawodnieniu, które spowoduje ich długotrwałą nieprzydatność, Wykonawca ma obowiązek usunięcia tych gruntów i zastąpienie gruntami przydatnymi na własny koszt bez jakichkolwiek dodatkowych opłat ze strony Zamawiającego. Odwodnienie wykopów umocnionych może odbywać się za pomocą pomp przy niezbyt dużym napływie wód. Przy pompowaniu wody bezpośrednio z wykopu nie można dopuścić do rozmywania dna wykopu i wypłukiwania gruntu spoza jego ścian. Przy bardzo dużym napływie wody do wykopu sugeruje się zastosowanie agregatu igłofiltrów Podłoże Podłoże naturalne Podłoże naturalne stosuje się w gruntach sypkich, suchych (naturalnej wilgotności) z zastrzeżeniem posadowienia przewodu na nienaruszonym spodzie wykopu. Podłoże naturalne powinno umożliwić wyprofilowanie do kształtu spodu przewodu. Podłoże naturalne należy zabezpieczyć przed: rozmyciem przez płynące wody opadowe lub powierzchniowe za pomocą rowka o głębokości m i studzienek wykonanych z jednej lub obu stron dna wykopu w sposób zapobiegający dostaniu się wody z powrotem do wykopu i wypompowanie gromadzącej się w nich wody; dostępem i działaniem korozyjnym wody podziemnej przez obniżenie jej zwierciadła o co najmniej 0.50 m poniżej poziomu podłoża naturalnego. Badania podłoża naturalnego wykonać Podłoże wzmocnione (sztuczne) W przypadku zalegania w pobliżu innych gruntów, niż te które wymieniono w pkt należy wykonać podłoże wzmocnione. Podłoże wzmocnione należy wykonać jako: podłoże piaskowe przy naruszeniu gruntu rodzimego, który stanowić miał podłoże naturalne lub przy nie nawodnionych skałach, gruntach spoistych (gliny, iły), makroporowatych i kamienistych; przy gruntach nawodnionych słabych i łatwo ściśliwych (muły, torfy, itp) o małej grubości po ich usunięciu; podłoże żwirowo-piaskowe lub tłuczniowo-piaskowe: przy gruntach wodonośnych (nawodnionych w trakcie robót odwadniających); w razie naruszenia gruntu rodzimego, który stanowić miał podłoże naturalne dla przewodów. Grubości warstwy podsypki powinna wynosić co najmniej 10 cm. Wzmocnienie podłoża na odcinkach pod złączami rur powinno być wykonać po próbie szczelności odcinka kanału. Niedopuszczalne jest wyrównanie podłoża ziemią z urobku lub podkładanie pod rury kawałków drewna, kamieni lub gruzu. Podłoże powinno być tak wyprofilowane, aby rura spoczywała na nim jedną czwartą swojej powierzchni. Dopuszczalne odchylenie w planie krawędzi wykonanego podłoża wzmocnionego od ustalonego na ławach celowniczych kierunku osi przewodu nie powinno przekraczać: dla przewodów PVC 10 cm, dla pozostałych rurociągów 5 cm. Dopuszczalne zmniejszenie grubości podłoża od przewidywanej w Dokumentacji Projektowej nie powinno być większe niż 10 %. 52

17 Dopuszczalne odchylenie rzędnych podłoża od rzędnych przewidzianych w Dokumentacji Projektowej nie powinno przekraczać w żadnym jego punkcie +-1 cm. Badania podłoża naturalnego i umocnionego zgodnie z wymaganiami normy PN-81/B Zasypka i zagęszczenie gruntu Użyty materiał i sposób zasypania przewodu nie powinien spowodować uszkodzenia ułożonego przewodu i obiektów na przewodzie oraz izolacji wodoszczelnej. Grubość warstwy ochronnej zasypu strefy niebezpiecznej ponad wierzch przewodu powinna wynosić co najmniej 0.3 m dla rur z PVC. Zasypanie kanału przeprowadza się w trzech etapach: etap l - wykonanie warstwy ochronnej rury kanałowej z wyłączeniem odcinków na złączach; etap II - po próbie szczelności złączy rur kanałowych, wykonanie warstwy ochronnej w miejscach połączeń; etap III - zasyp wykopu gruntem rodzimym, warstwami z jednoczesnym zagęszczeniem i rozbiórka deskowań i rozpór ścian wykopu. Materiałem zasypu w obrębie strefy niebezpiecznej powinien być grunt nieskalisty, bez grud i kamieni, mineralny, sypki, drobno lub średnioziarnisty wg PN-86/B Materiał zasypu powinien być zagęszczony ubijakiem po obu stronach przewodu, ze szczególnym uwzględnieniem wykopu pod złącza, żeby kanał nie uległ zniszczeniu. Zasypanie wykopów powyżej warstwy ochronnej dokonuje się gruntem rodzimym jeżeli spełnia powyższe wymagania warstwami mm z jednoczesnym zagęszczeniem i ewentualną rozbiórka odeskowań i rozpór ścian wykopu. Zasypanie wykopów należy wykonać warstwami o grubości dostosowanej do przyjętej metody zagęszczenia przy zachowaniu wymagań dotyczących zagęszczenia gruntów określonych w Dokumentacji. W terenach zielonych, jeżeli przykrycie przekracza 4 m, obsypka rury w strefie niebezpiecznej powinna być zagęszczona do wskaźnika zagęszczenia I s 0.90 dla mniejszego przykrycia I s Badania pełne należy wykonać przy każdej zaobserwowanej zmianie jakości piasku. Użyty materiał i sposób zasypania przewodu nie powinien spowodować uszkodzenia ułożonego przewodu i obiektów na przewodzie. Wypełnienie i zasypywanie wykopu powinno następować warstwami 0,2-0,3 m. Podsypkę i obsypkę piaskową należy wykonać z kruszywa naturalnego wg PN-B :1996 Zasypanie wykopu piaskiem należy wykonać z kruszywa naturalnego wg PN-B :1996 3; Warstwa przykrywająca, która występuje nad wierzchołkiem rury od 0,3 do spągu warstwy humusu, może być zagęszczona za pomocą średniej wielkości zagęszczarek wibracyjnych (maksymalny ciężar roboczy 0,6kN) lub za pomocą płytowych zagęszczarek wstrząsowych (ciężar roboczy do 5kN). Średnie lub ciężkie urządzenia zagęszczające wolno stosować dopiero przy przykryciu powyżej 1m. Grubość warstw zasypki i zagęszczenie zgodnie z punktem Roboty ziemne zasypka wykopu sieć kanalizacyjna Roboty montażowe metodą tradycyjną Po przygotowaniu wykopu i podłoża można przystąpić zgodnie z punktem 5.3 do układania kanałów. Spadki i głębokości posadowienia kanału wykonać zgodnie z Dokumentacją Projektową. W celu zachowania prawidłowego postępu robót montażowych należy przestrzegać zasady budowy kanału od najniższego punktu kanału w kierunku przeciwnym do spadu. Spadki i głębokości posadowienia kolektora powinny być zgodne z Dokumentacją Projektową Ogólne warunki układania kanałów Po przygotowaniu wykopu i podłoża zgodnie z punktem 5.3. można przystąpić do wykonania montażowych robót kanalizacyjnych. 53

18 Technologia budowy sieci musi gwarantować utrzymanie trasy i spadków przewodów. Do budowy kanałów w wykopie otwartym można przystąpić po częściowym odbiorze technicznym wykopu i podłoża na odcinku co najmniej 30 m. Przewody kanalizacji należy ułożyć zgodnie z wymaganiami normy PN-92/B Materiały użyte do budowy przewodów powinny być zgodne z Dokumentacją Projektową i ST. Rury do budowy przewodów przed opuszczeniem do wykopu, należy oczyścić od wewnątrz i zewnątrz z ziemi oraz sprawdzić czy nie uległy uszkodzeniu w czasie transportu i składowania. Do wykopu należy opuścić ręcznie, za pomocą jednej lub dwóch lin. Niedopuszczalne jest zrzucenie rur do wykopu. Rury należy układać zawsze kielichami w kierunku przeciwnym do spadku dna wykopu. Każda rura po ułożeniu zgodnie z osią i niweletą powinna ściśle przylegać do podłoża na całej swej długości, na co najmniej 1/4 obwodu, symetrycznie do jej osi. Dopuszcza się pod złączami kielichowymi wykonanie odpowiednich gniazd w celu umożliwienia właściwego uszczelnienia złączy. Poszczególne rury należy unieruchomić /przez obsypanie ziemią po środku długości rury/ i mocno podbić z obu stron, aby rura nie mogła zmienić swego położenie do czasu wykonania uszczelnienia złączy. Należy sprawdzić prawidłowość ułożenia rury /oś i spadek/ za pomocą ław celowniczych, ławy mierniczej, pionu i uprzednio umieszczonych na dnie wykopu reperów pomocniczych. Odchyłka osi ułożonego przewodu od osi projektowanej nie może przekraczać mm dla rur PVC. Spadek dna rury powinien być jednostajny, a odchyłka spadku nie może przekraczać + -l cm. Po zakończeniu prac montażowych w danym dniu należy otwarty koniec ułożonego przewodu zabezpieczyć przed ewentualnym zamuleniem wodą gruntową lub opadową przez zatkanie wlotu odpowiednio dopasowaną pokrywą. Po sprawdzeniu prawidłowości ułożenia przewodów i badaniu szczelności należy rury zasypać do takiej wysokości aby znajdujący się nad nim grunt uniemożliwił spłynięcie ich po ewentualnym zalaniu Kanał z rur PVC Rury z PVC można układać przy temperaturze powietrza od 0 C do +30 C. Przy układaniu pojedynczych rur na dnie wykopu, z uprzednio przygotowanym podłożem, należy: wstępnie rozmieścić rury na dnie wykopu, wykonać złącza, przy czym rura kielichowa (do której jest wciskany bosy koniec następnej rury) winna być uprzednio obsypana warstwą ochronną 30 cm ponad wierzch rury z wyłączeniem odcinków połączenia rur. Osie łączonych odcinków rur muszą się znajdować na jednej prostej, co należy uregulować odpowiednimi podkładami pod odcinkiem wciskowym. Rury z PVC należy łączyć za pomocą kielichowych połączeń wciskowych uszczelnionych specjalnie wyprofilowanym pierścieniem gumowym. W celu prawidłowego przeprowadzenia montażu przewodu należy właściwie przygotować rury z PVC, wykonując odpowiednio wszystkie czynności przygotowawcze, takie jak: przycinanie rur, ukosowanie bosych końców rur i ich oznaczenie. Przed wykonaniem połączenia kielichowego wciskowego należy zukosować bose końce rury pod kątem 15. Wymiary wykonanego skosu powinny być takie, aby powierzchnia połowy grubości ścianki rury była nadal prostopadła do osi rury. Na bosym końcu rury należy przy połączeniu kielichowym wciskowym zaznaczyć głębokość złącza. Złącza kielichowe wciskane należy wykonywać wkładając do wgłębienia kielicha rury specjalnie wyprofilowaną pierścieniową uszczelkę gumową, a następnie wciskając bosy zukosowany koniec rury do kielicha, po uprzednim nasmarowaniu go smarem silikonowym. Do wciskania bosego końca rury przy średnicach powyżej 90 mm używać należy wciskarek. Potwierdzenie prawidłowego wykonania połączenia określa : - osiągnięcie przez czoło kielicha granicy wcisku oraz osiągnięcie współosiowość łączonych elementów. 54

19 Podobne wymagania odnoszą się do łączenia bosych odcinków rur za pomocą nasuwki z pierścieniem gumowym. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, aby koniec bosy rury posiadał oznaczenie granicy wcisku. Oznaczenia te powinny być podane przez producenta. Przy układaniu rur należy posługiwać się celownikiem, pionem i krzyżem celowniczym. Właściwe położenie ułożonej rury w stosunku do kierunku osi kanału sprawdza się pionem, a w stosunku do linii dna projektowanego tzw. krzyżem celowniczym lub łatą mierniczą i niwelatorem. Odległość górnej krawędzi poprzeczki krzyża celowniczego do jego końca stanowi odległość płaszczyzny wyznaczonej przez ławy celowników od płaszczyzny projektowanego dna kanału i powinna wyrażać się w pełnych metrach lub półmetrach. Najniższy punkt dna układanej rury powinien znajdować się dokładnie na kierunku osi budowanego kanału. Rura powinna być ułożona wg projektowanej niwelety i ściśle przylegać do podłoża na całej swej długości. Po ułożeniu należy rurę zabezpieczyć przed przesunięciem przez podbicie pachwin podsypką. Przy nierównym ułożeniu rury w wykopie, rurę należy podnieść i wyregulować podłoże przez podsypkę z piasku lub żwiru dobrze ubitego. Niedopuszczalne jest wyrównanie podłoża rury przez podłożenie kawałka drewna, cegły lub kamienia. Przed ukończeniem dnia roboczego lub zejściem z budowy, należy zabezpieczyć końce układanego kanału przed zamuleniem wodą gruntową lub opadową przez zatkanie wlotu do ostatniej rury np. drewnianym progiem Rurociąg tłoczny z rur z PE100 Rury z PE100 można układać przy temperaturze powietrza od 0 C do +30 C. Połączenie rur metodą zgrzewania doczołowego lub w miejscu montażu armatury żeliwnej za pomocą muf elektrooporowych. Rura powinna być ułożona wg projektowanej niwelety i ściśle przylegać do podłoża na całej swej długości. Po ułożeniu należy rurę zabezpieczyć przed przesunięciem przez podbicie pachwin podsypką. Przy nierównym ułożeniu rury w wykopie, rurę należy podnieść i wyregulować podłoże przez podsypkę z piasku lub żwiru dobrze ubitego. Niedopuszczalne jest wyrównanie podłoża rury przez podłożenie kawałka drewna, cegły lub kamienia. Przed ukończeniem dnia roboczego lub zejściem z budowy, należy zabezpieczyć końce układanego kanału przed zamuleniem wodą gruntową lub opadową przez zatkanie wlotu do ostatniej rury np. drewnianym progiem Studzienki kanalizacyjne Ogólne wytyczne wykonawstwa Na sieci kanalizacyjnej grawitacyjnej zastosowano studzienki kanalizacyjne włazowe w ilości 17 szt. Betonowe studzienki kanalizacyjne włazowe φ1200 mm, są wyrobami budowlanymi przeznaczonymi do wbudowania w sieć kanalizacji sanitarnej, przystosowanymi do wchodzenia i wychodzenia dla wykonywania czynności eksploatacyjnych w kanale. Elementy prefabrykowane zależnie od ciężaru można układać ręcznie lub przy użyciu lekkiego sprzętu montażowego. Przy montażu elementów, należy zwrócić uwagę na właściwe ustawienie kręgów i płyt, wykorzystując oznaczenia montażowe /linie/ znajdujące się na wyżej wymienionych elementach. Studzienki należy wykonać równolegle z budową kanałów sanitarnych Wykonanie poszczególnych elementów studzienki Studnie na sieci kanalizacji sanitarnej studnie wykonane z wodoszczelnego betonu W8, mało nasiąkliwego n w <4% i mrozoodpornego F-150 betonu wysokiej jakości (wibroprasowanego, klasa nie niższa niż B-45 [C35/45]) zakończone u góry zwężką (konusem) redukcyjną lub płaską płytą pokrywową. 55

20 Podstawa studni kanalizacyjnej: dennica produkowana w formie monolitu, ze spocznikiem, profilowaną kinetą oraz monolitycznie osadzonymi stopniami złazowymi i przejściami szczelnymi (dla rur PVC-U i dla rur kamionkowych odpowiedniego rodzaju). Średnica studni 1200 mm kręgi łączone na uszczelkę gumową. Część denną tej studni należy zamówić w postaci bez wykonanej monolitycznie kinety na produkcji (forma kieliszka z osadzonymi monolitycznie przejściami szczelnymi i kinetą betonową wykonaną jednocześnie wraz z produkcją pobocznicy i dna części dennej). Studnia rozprężająca Sr o rzędnych: 270,84/269,21 należy wykonać z materiału jak opisano wyżej, o średnicy 1200 mm, z częścią dolną studni uzupełnioną o wkładkę PRECO zabezpieczenie betonu cz. dolnej przed korozją pod wpływem agresywnych ścieków na wysokość co najmniej 30 cm powyżej sklepienia górnego wylotu kanału grawitacyjnego; pozostałe szczegóły dotyczące sposobu wprowadzenia rurociągu tłocznego Tł. SAG do studni oraz ukształtowanie kinety samej studni na rysunku szczegółowym nr 5. Studnie muszą spełniać wymagania normy PN-EN 1917:2004/AC:2009 Studzienki włazowe i niewłazowe z betonu niezbrojonego, z betonu zbrojonego włóknem stalowym i żelbetowe. Ilość studni 17 szt. Zestawienie studni przedstawia tabela znajdująca się przedmiarze robót. A. Komora robocza Studzienka na całej wysokości powinna mieć średnicę wewnętrzną komory roboczej równą 1,2 m. Komora robocza powinna mieć wysokość odpowiadającą wysokości podanej na profilach podłużnych. Komorę wykonuje się z materiałów trwałych z prefabrykowanych elementów żelbetowych kręgów. Przejście rur PVC przez ścianę komory roboczej należy wykonać poprzez tuleję ochronną PVC. Wszystkie połączenia kręgów należy wykonać na uszczelkę gumowa zgodnie z instrukcja montażu producenta. B. Komin włazowy (zwężka) Komin włazowy powinien być wykonany z prefabrykowanego kręgu żelbetowego (zwężki) o śr m do 0,6 m montowanego na gumową uszczelkę. C. Dno studzienki Dno studzienki należy wykonać w postaci prefabrykowanej, jako gotowy element dostarczany na plac budowy. Podstawa studni kanalizacyjnej: dennica produkowana w formie monolitu, ze spocznikiem, profilowaną kinetą oraz monolitycznie osadzonymi stopniami złazowymi i przejściami szczelnymi (dla rur PVC-U i dla rur kamionkowych odpowiedniego rodzaju). Średnica studni 1200 mm kręgi łączone na uszczelkę gumową. Część denną tej studni należy zamówić w postaci bez wykonanej monolitycznie kinety na produkcji (forma kieliszka z osadzonymi monolitycznie przejściami szczelnymi i kinetą betonową wykonaną jednocześnie wraz z produkcją pobocznicy i dna części dennej). Studnia rozprężająca Sr o rzędnych: 270,84/269,21 należy wykonać z materiału jak opisano wyżej, o średnicy 1200 mm, z częścią dolną studni uzupełnioną o wkładkę PRECO zabezpieczenie betonu cz. dolnej przed korozją pod wpływem agresywnych ścieków na wysokość co najmniej 30 cm powyżej sklepienia górnego wylotu kanału grawitacyjnego. W prefabrykowanym dnie studzienki należy pozostawić otwory na wprowadzenie kanałów zgodnie z usytuowaniem kanałów na planie sytuacyjnym. Włączenie projektowanych kanałów do istniejących studzienek kanalizacyjnych w przypadku, gdy różnice rzędnych dna kanałów dopływowego i odpływowego przekracza 0.50 m należy dokonać poprzez spad (kaskadę) w postaci rury pionowej usytuowanej na zewnątrz studzienki z zastosowaniem elementów (kształtek) z PVC. D. Właz kanałowy Zaprojektowano włazy żeliwne z wypełnieniem betonowym B45, bez wentylacji, wolnym prześwicie średnicy 600 mm, klasy C250 wg normy EN-124:2000. Włazy z wentylacją o parametrach j/w na studniach S9 i S13. Żeliwne włazy kanałowe należy montować na kominie włazowym lokalizacja włazów nad spocznikiem o największej powierzchni. E. Stopnie złazowe Stopnie złazowe w ścianie komory roboczej oraz komina włazowego należy montować mijankowe w dwóch rzędach, w odległościach pionowych 0.30 m i w odległości poziomej osi stopni 0.30 m. Pierwszy stopień w kominie powinien być stopniem skrzynkowym. 56