1. WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA POLSKI Z REPUBLIKĄ ARGENTYŃSKĄ...

Transkrypt

1 Spis treści 1. WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA POLSKI Z REPUBLIKĄ ARGENTYŃSKĄ SPECYFIKA RYNKU WYMIANA HANDLOWA MOŻLIWOŚCI EKSPORTOWE BRANŻ I TOWARÓW KWESTIE PRAWNE SYSTEM PODATKOWY ZAMÓWIENIA PUBLICZNE OCHRONA WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ ROZSTRZYGANIE SPORÓW, WINDYKACJA NALEŻNOŚCI DOSTĘP DO RYNKU, REGULACJE CELNE PRZEDSIĘWZIĘCIA TARGOWO-WYSTAWIENNICZE Z UDZIAŁEM WPHI WAŻNE ADRESY I LINKI AMBASADA RP I POZOSTAŁE PLACÓWKI DYPLOMATYCZNE PODMIOTY LOKALNE

2 1. WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA POLSKI Z REPUBLIKĄ ARGENTYŃSKĄ 1.1. SPECYFIKA RYNKU Republika Argentyńska, Argentyna (hiszp. República Argentina, Argentina) państwo w Ameryce Południowej, nad południowym Atlantykiem. Graniczy z Chile na zachodzie, Boliwią i Paragwajem na północy, Brazylią i Urugwajem na północnym wschodzie. Argentyna rości pretensje do archipelagu Falklandów oraz części Antarktydy. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa argentum (srebro), którym Indianie obdarowali hiszpańskich rozbitków Juana Díaza de Solís. Pod względem wielkości Argentyna jest ósmym krajem na świecie i drugim w Ameryce Południowej (biorąc pod uwagę powierzchnię km 2 i liczbę ludności 40, 7 mln). Ludność Argentyny ukształtowała się w wyniku masowych migracji z Europy i kolonizacji prawie bezludnych terenów zamieszkanych przez nieliczne plemiona indiańskie w czasach przedkolumbijskich zamieszkiwało tam około 300 tys. Indian. Ponad 98% ludności stanowią biali pochodzenia europejskiego (głównie włoskiego, hiszpańskiego, niemieckiego, ukraińskiego, portugalskiego i polskiego), resztę Metysi, nieliczni Indianie (mniej niż 150 tys.). Argentynę cechuje bardzo wysoki odsetek ludności miejskiej. Tylko 12% ludności mieszka na obszarach wiejskich głównie w izolowanych osiedlach hodowlanych i latyfundiach. Językiem urzędowym jest język hiszpański, ale w użyciu są języki: mapudungun, keczua, guarani, włoski oraz francuski. Jednostką monetarną jest peso argentyńskie (skrót ARS). Argentyna jest członkiem organizacji gospodarczej Mercosur WYMIANA HANDLOWA Analizując dane liczbowe wymiany handlowej polsko-argentyńskiej w latach , widać wyraźnie załamanie obrotów w kryzysowym dla Argentyny okresie W następnych latach polski eksport rósł dynamicznie, przy skokowych przyrostach importu, aż do kolejnego załamania w 2009 roku. W roku tym eksport obniżył się o 70,8% do poziomu USD 46,2 mln, a import odpowiednio o 13% do USD 486,1 mln. Obroty osiągnęły poziom USD 532,2 mln przy utrzymującym się ujemnym saldzie bilansu handlowego, które zamknęło się kwotą USD 439,9 mln. Ujemne saldo wymiany z Argentyną ma charakter strukturalny, który bezpośrednio wynika z wprowadzonego w UE zakazu karmienia bydła mączką pochodzenia zwierzęcego. Skutkuje to masowymi zakupami pasz sojowych. Aktualny import produktów sojowych z tego kraju wynosi USD 428,8 mln. Odpowiada on prawie dokładnie za całe nasze ujemne saldo wymiany handlowej z Argentyną wynoszące USD 439,9 mln. W 2008 roku ważył się los importu argentyńskiej soi do Polski. Od 12 sierpnia 2008 r. obowiązywał ustawowy zakaz wprowadzania pasz genetycznie zmodyfikowanych do obrotu w Polsce. Na skutek nacisków Brukseli (Argentyna też protestowała) zmuszeni zostaliśmy częściowo podporządkować się prawu wspólnotowemu, przesuwając datę zakazu wprowadzania do obrotu pasz na terytorium Polski na 31 grudnia 2012 roku (zgodnie z ustawą z dnia 28 czerwca 2008 o zmianie ustawy o paszach DzU Nr 144, poz. 899). W eksporcie polskim do Argentyny wystąpiły w ostatnich latach pewne zmiany. Dotychczasowe, tradycyjnie eksportowane do Argentyny produkty, takie jak: wyroby metalowe, nawozy sztuczne, papier, zostały uzupełnione o sprzęt AGD (kuchenki, lodówki, pralki, zmywarki do naczyń), sprzęt górniczy, telefony komórkowe, części samochodowe, opony, roboty kuchenne i ekspresy do kawy, elektrody dla fabryki aluminium i wiele innych. W imporcie polskim dominują pasze sojowe, owoce cytrusowe, ryby i owoce morza, orzeszki ziemne, ropa naftowa i jej przetwory, tytoń, flaki wołowe, wino itp. 2

3 Tabela 1. 1 Obroty handlowe Polski z Argentyną w latach (w USD) Lata Eksport % Import % Obroty Saldo , , , , , , , , , , , , , , , , , , Źródło: argentyńskie urzędy celne. Tabela 2. Struktura towarowa obrotów w 2009 roku EKSPORT IMPORT Pozycja towarowa Wartość w mln USD Pozycja towarowa Wartość w mln USD Profile metalowe 4,9 Pasze sojowe 428,9 AGD (kuchenki) 2,9 Orzeszki ziemne 15,8 Smoła 2,5 Ryby 11,2 Sprzęt elektryczny 2,1 Owoce cytrusowe 5,8 Piece 1,9 Komponenty do wytopu 5,7 AGD (zmywarki do naczyń) 1,4 Wino 2,7 Papier samokalkujący 1,2 Herbata 2,3 AGD (lodówki) 1,0 Maszyny włókiennicze 0,9 Elementy mechaniczne 0,8 Przyczepy 0,6 Inne 57,2 Papier 0,5 Łącznie 486,1 Inne 25,5 Łącznie 46,2 Jak wynika z danych statystycznych, uzyskanych z argentyńskich urzędów celnych, wyniki obrotów handlowych polsko-argentyńskich w 2009 roku przedstawiały się następująco: 3

4 Tabela 3. Wyniki w polskim eksporcie Import definitywny (hiszp. definitivas) USD (FOB) ,96 Import warunkowy (hiszp. importaciones suspensivas) USD (FOB) ,50 Transfery (hiszp. transferencias) USD (FOB) 0 Zona Franca: USD (FOB) ,78 Łącznie: USD (FOB) ,24 Tabela 4. Wyniki w polskim imporcie Eksport definitywny (hiszp. exportaciones definitivas) USD (FOB) ,59 Eksport warunkowy (hiszp. exportaciones suspensivas) USD (FOB) 600,00 Przeładunki (hiszp. reembarcos): USD (FOB) ,89 Łącznie: USD (FOB) ,48 Saldo wymiany było ujemne i wyniosło: USD (FOB) ,24 Obroty handlu zagranicznego zamknęły się wartością: USD (FOB) ,72 Argentyńskie dane statystyczne, dotyczące importu z Polski, są zwykle zawyżone w stosunku do danych GUS o wartość reeksportu. Odpowiednio dane dotyczące eksportu argentyńskiego do Polski nie uwzględniają, wykazywanych przez GUS wartości dostaw realizowanych za pośrednictwem krajów trzecich. Tabela 5. Główne pozycje w polskim eksporcie (definitywnym) wg taryfy celnej Wartość w USD (FOB) Taryfa celna Produkt 4 Kraj przywozu , J Profile metalowe Polska Importer w Argentynie Sidersa SACardalda SA Antuña SA , A Smoła Polska Aluar Aluminio Argentino SA , Z AGD. Kuchenki Polska Argentron SA , V Sprzęt elektryczny Polska Yacimientos Carboniferos SA , W Profile metalowe Polska Sidersa SA Cardalda SA , X Piece Polska Denso Manufacturing , G Papier samokopiujący Polska , J AGD. Lodówki Polska Argentron SA , Z , G , K , F Maszyny włókiennicze Elementy mechaniczne AGD. Zmywarki do naczyń AGD. Zmywarki do naczyń Polska Polska Polska Polska , T AGD. Kuchenki Polska Formato SAEstrame SAGrafica Platina SAFaxipel SRLCentro Grafica SARollPaper SRLBremot SA Lartex SRL Cementos Avellaneda SA Argentron SA Whirpool Argentina SA Argentron SAWhirpool Argentina SA

5 , Q Przyczepy Polska Jumbo Retail Argentina , Q Papier Polska 5 Varcent SA Inst. de PublicacionesBalbi SAImpresora Patagonica Saci , M Czekoladki Polska Ferrero Argentina SA Tabela 6. Główne pozycje w polskim imporcie (definitywnym) poz. celna B Produkty sojowe USD (FOB) ,93 poz. celna X Orzeszki ziemne USD (FOB) ,82 poz. celna A Ryby USD (FOB) ,12 poz. celna W Owoce cytrusowe USD (FOB) ,13 poz. celna V Komponenty metalowe USD (FOB) ,38 poz. celna F Wino USD (FOB) ,51 poz. celna B Herbata USD (FOB) ,41 poz. celna K Orzeszki ziemne USD (FOB) ,72 poz. celna Y Ryby USD (FOB) ,88 poz. celna U Ryby USD (FOB) ,74 poz. celna W Ryby USD (FOB) ,69 poz. celna D Owoce cytrusowe USD (FOB) ,60 Współpraca z Unią Europejską (UE) Argentyna jako członek MERCOSUR. Na współpracę gospodarczą polsko-argentyńską pewien wpływ wywiera przynależność Argentyny do MERCOSUR (hiszp. Mercado Común del Sur Wspólny Rynek Południa), organizacji regionalnej grupującej obecnie pięć krajów: Argentynę, Brazylię, Paragwaj, Urugwaj oraz Wenezuelę załatwiającą ostatnie formalności związane z akcesją. Wpływ ten mógłby być znacząco większy, i to w pozytywnym tego słowa znaczeniu, po wynegocjowaniu umowy stowarzyszeniowej MERCOSUR Unia Europejska. Pierwsze kontakty między obu organizacjami rozpoczęły się w 1991 roku. W rok później podpisano Porozumienie o Współpracy Międzyinstytucjonalnej i Wzajemnych Konsultacjach. W 1994 roku, podczas Szczytu Rady Europejskiej w Korfu, podjęto decyzję o konieczności wzmacniania i rozwijania stosunków Wspólnot Europejskich z MERCOSUR. Sformalizowanie wzajemnych relacji nastąpiło w Międzyregionalnej Umowie Ramowej o Współpracy (ang. Interregional Framework Co-operation Agreement) podpisanej w dniu 15 grudnia 1995 roku w Madrycie podczas drugiej Prezydencji Hiszpanii. Głównym celem Umowy Ramowej było przygotowanie bazy do negocjacji na temat przyszłej Umowy Stowarzyszeniowej (ang. Association Agreement) między MERCOSUR i Unią Europejską. Umowa ta powinna objąć swoim zakresem sprawy związane z: całkowitą liberalizacją przepływu towarów i usług między obu organizacjami (zgodnie z regułami WTO), rozszerzoną formułę współpracy oraz tzw. wzmocnionym dialogiem politycznym, obejmującym zagadnienia ujęte w Agendzie ONZ. W 1999 roku, podczas spotkania na szczycie głów państw i szefów rządów MERCOSUR i UE w Río de Janeiro, podjęto oficjalną decyzję o rozpoczęciu negocjacji obejmujących szczegółowe zagadnienia przyszłej Umowy Stowarzyszeniowej. Mimo upływu od tego momentu wielu lat, rozmowy nie zakończyły się sukcesem z powodu fundamentalnych różnic w negocjowanych priorytetach. Nie wnikając w szczegóły, można powiedzieć, że stronie MERCOSUR chodzi o uzyskanie całkowitego dostępu do rynku rolnego UE z zachowaniem pełnej ochrony własnego przemysłu, a negocjatorom UE o coś wręcz prze-

6 ciwnego. Można powiedzieć, że z tego powodu sprawa wzajemnych ustępstw nie posunęła się wiele do przodu w ciągu ostatnich 10 lat. Aktualne dane o obrotach handlu zagranicznego można znaleźć pod adresem: MOŻLIWOŚCI EKSPORTOWE BRANŻ I TOWARÓW Obecnie na gospodarkę Argentyny oddziałują następstwa światowego kryzysu. Władze tego kraju wprowadziły wiele restrykcji dotyczących importu (licencje) i eksportu (zakazy eksportu). Licencje importowe mają za zadanie polepszyć sytuację przemysłu lokalnego i zmniejszyć wydatki dewizowe, natomiast zakazy eksportu, głównie towarów rolnospożywczych, mają spowodować obniżenie cen wewnętrznych. Największe możliwości eksportowe do Argentyny mają następujące branże: maszyny i sprzęt górniczy, części do produkcji samochodów, opony samochodowe, sprzęt AGD i RTV, papier, profile metalowe. Import ww. towarów podlega obecnie w większości przypadków licencjonowaniu. 2. KWESTIE PRAWNE 2.1. SYSTEM PODATKOWY Osoby fizyczne, mające rezydencję w Argentynie, płacą podatki od swoich dochodów uzyskanych na całym świecie w wysokości od 9 do 35%. Osoby fizyczne niemające rezydencji w Argentynie płacą tylko od przychodów mających swoje źródło w tym kraju. Wszystkie firmy zatrudniające pracowników muszą opłacać ubezpieczenie od ryzyk związanych z zatrudnieniem. Dodatkowo opłacają część przypadającą na pracodawcę z tytułu ubezpieczeń społecznych wynosi ona 23% lub 27% w zależności od rodzaju zatrudnienia. Istnieją ulgi w przypadku zatrudnienia osób starszych (powyżej 45 lat), młodych (do 25 lat) lub otrzymujących zasiłki (kobieta tzw. jefa de hogar w każdym wieku). Program pomocy socjalnej (Plan Jefas y Jefes de Hogar) uległ w 2008 roku redukcji do połowy w wyniku prowadzonej przez władze akcji aktywizacji zawodowej. Oblicza się, że korzystać z niego będzie 400 tys. osób, podczas gdy w momencie utworzenie liczył on 2,2 mln osób. Obecnie istnieje jako swoiste zabezpieczenie zatrudnienia zarejestrowanego (Ley , art. 16 do 24). Od stycznia 2008 roku wzrósł udział własny pracownika z tytułu opłacania składki na fundusz emerytalno-rentowy (AFJP) z 7% do 11%. W jego następstwie przychody netto pracownika zmalały o 4,59%. Emerytura minimalna wzrosła we wrześniu 2009, o 7,4% i wynosiła 827,23 pesos. Pod koniec lipca 2009 roku uzgodniono wzrost płacy minimalnej do pesos z dniem 1 stycznia 2010 roku (1.400 pesos w sierpniu 2009, pesos w październiku 2009). Link: AFJP został zlikwidowany pod koniec 2008 roku i zgodnie z Ustawą Ley z 9 grudnia 2008 roku powstał Zintegrowany Argentyński System Ochronny (hiszp. SIPA Sistema Integrado Previsional Argentino). Członkowie AFJP zostali automatycznie przeniesieni do państwowego funduszu emerytalnego. Link: Wprowadzono nowe limity i odliczenia przy obliczaniu podatków od dochodów osób fizycznych: 6

7 roczny limit dochodu zwolnionego od podatku podniesiono do7.500 pesos, obowiązuje nowy, specjalny limit roczny w wysokości pesos dla tzw. czwartej kategorii (należą do niej pracownicy, emeryci i renciści), wprowadzono roczny limit dochodu zwolnionego od podatku za współmałżonka w kwocie pesos, odliczenie za dziecko pesos, odliczenie za innych członków rodziny pesos, w styczniu 2009 zlikwidowano tzw. tablicę Machinea (hiszp. Tablita de Machinea), która opodatkowywała kwotę dochodu powyżej zwolnionego. Obecnie z podatków zwolniony jest dochód w wysokości pesos dla pracowników samotnych i pesos dla żonatych z dwójką dzieci. Powyżej ww. kwot granicznych obowiązuje progresywny podatek w maksymalnej wysokości 35%. Nastąpił wzrost Podatku od Dóbr Osobistych (hiszp. Impuesto a los Bienes Personales), bardziej znanego jako podatek od wzbogacenia z uprzedniego poziomu minimalnego pesos do pesos z datą wejścia w życie od dnia 1 stycznia 2007 roku. Zwrot nadpłaconego podatku otrzymali najbiedniejsi przedstawiciele klasy średniej obliczani na tys. osób. Dla skompensowania negatywnego wpływu tej regulacji na budżet wprowadzono jednocześnie podwyżkę podatku z 0,5% do 0,75% dla tych podatników, którzy mają majątek o wartości 750 tys. 2 mln pesos. Rośnie też podatek dla osób dysponujących dobrami osobistymi o wartości 2 5 mln pesos (1%) i powyżej 5 mln pesos (1,25%). Dla osób z dobrami przeciętnej wartości tys. pesos utrzymano stary podatek w wysokości 0,5% od wartości ZAMÓWIENIA PUBLICZNE Zakupy realizowane przez sektor publiczny w Argentynie, zdefiniowane w art. 55 Dekretu-Ustawy o Księgowości (hiszp. Decreto-Ley de Contabilidad) nr /56, potwierdzonej Ustawą , określane są jako każdy zakup lub sprzedaż na rachunek państwa (Narodu), jak też kontrakty, dzierżawy, najmu, robót lub dostaw (hiszp. Regislación, reglamentos y procedimientos nacionales de compras del sector público en las Américas, link: Dekret-Ustawa o Księgowości nr , link: ae b ad0be/7181fa51c8716ee fa1c?OpenDocument. Natomiast Ustawa o Robotach Publicznych (hiszp. La Ley de Obras Públicas) nr , art. 1 uznaje za robotę publiczną każdą budowę lub pracę czy usługę przemysłową, która realizowana jest z wykorzystaniem funduszów Skarbu Narodu. Ustawa o Robotach Publicznych nr , link: /38542/texact.htm. Zgodnie z art. 2 Dekretu nr 5.720/72 i jego modyfikacjami oraz postanowieniami Rozdziału VI Dekretu-Ustawy o Księgowości nr /56, zasadom kontraktacji publicznej podporządkowane są zarówno administracja centralna, jak i banki państwowe, instytucje zdecentralizowane i przedsiębiorstwa państwowe. Powinny one dostosować w odpowiednim czasie swoje przepisy wewnętrzne do norm obowiązujących administrację państwową z wyjątkiem sytuacji, gdyby takie dostosowanie było niezgodne z ich statutami. Zasady zakupów sektora publicznego. Zgodnie z art. 55 Dekretu-Ustawy o Księgowości nr /56, zasady kontraktacji państwowej odnoszą się do każdego zakupu lub sprzedaży realizowanego na rachunek Narodu, jak również wszelkich kontraktów dotyczących dzierżawy, najmu, robót lub dostaw. 7

8 Ramy prawne, dotyczące kontraktacji dóbr i usług, obejmują Zasady Kontraktacji Państwowej (hiszp. Régimen de Contrataciones del Estado) zawarte w Dekrecie Ustawie o Księgowości nr /56 i określone przepisami Dekretu nr 5.720/72 wraz z modyfikacjami. Stosowane są też przepisy Ustawy nr w sprawie Administracji Finansowej i Systemów Kontroli Narodowego Sektora Publicznego (hiszp. Administración Financiera y Sistemas de Control del Sector Público Nacional) oraz jej dekrety wykonawcze i dekrety uzupełniające nr 2.662/92 o Kompetencjach w sprawie Wydawania Zgody i Zatwierdzania Wydatków oraz nr 2.380/94 i Decyzja Administracyjna nr 148/96 o Funduszach Rotacyjnych i Małych Kasach Organów Administracji Centralnej. Odnośnie do robót publicznych obowiązujące przepisy zawarte są w Ustawie o Kontrak-towaniu Robót Publicznych (hiszp. Ley de Contratación de Obras Públicas) nr zmienionej Ustawami nr i oraz dekretami modyfikującymi. Natomiast, jeśli chodzi o przepisy w zakresie koncesjonowania robót publicznych, to zawarte są one w Ustawie nr zmienionej Ustawami i oraz Dekretem 1.105/89. Zgodnie z art. 63 Dekretu-Ustawy o Księgowości nr /56, kontraktowanie realizowane przez Siły Zbrojne (hiszp. Fuerzas Armadas) i instytucje zdecentralizowane kieruje się dyspozycjami specjalnymi, które zawarte są w ich przepisach wewnętrznych i innych dekretach uzupełniających. W odniesieniu do Sił Zbrojnych zasady zakupów zostały określone w Ustawie nr i Dekretami 265/73, 3.961/73 i 4.027/73. Wymogi w stosunku do dostawców zagranicznych. W przypadku zakupu dóbr i usług nie ma wymogu wcześniejszego wpisu do rejestru dostawców. Zgodnie z Dekretem 5.720/72, art. 61, poz. 2.c., (zmodyfikowanym Dekretem 825/88) należy mieć miejsce działalności w kraju, ale uwalnia on od tego wymogu firmy zagraniczne, które nie mając oddziałów lub miejscowego przedstawiciela, zgłaszają się do przetargów międzynarodowych (art. 61, poz. 3.g.). W zakresie robót publicznych niezbędną czynnością jest wpis do Krajowego Rejestru Budowniczych Robót Publicznych (hiszp. Registro Nacional de Constructores de Obras Públicas) art. 61 Ustawy nr Rejestr jest uprawomocniony Dekretem nr 756/81, który ustanawia kompetencje Rady, w skład której wchodzą organy administracji krajowej. Zgodnie z tymi kompetencjami przedsiębiorstwa podlegają klasyfikacji i kwalifikacji zgodnie z ich możliwościami technicznymi, ekonomicznymi, produkcyjnymi i zdolnościami kontraktacyjnymi (art. 22) oraz następnie są umieszczane w Rejestrze na 1 rok i 6 miesięcy. Przepisy dopuszczają pewne wyjątki w odniesieniu do wstępnego wpisu np. w przypadku przedsiębiorstw, które mają, możliwe do zweryfikowania, osiągnięcia w kraju lub za granicą oraz odpowiednie możliwości techniczne i finansowe. Rada może też wyrazić zgodę na udział w przetargu międzynarodowym firm zagranicznych, które nie są wpisane do Rejestru, jeśli wg jej opinii mają one stosowne możliwości techniczne i finansowe (art. 30 Dekretu 756/81). W przypadku powstania konsorcjum firm krajowych i zagranicznych zdolność do kontraktacji, którą daje wpis do Rejestru, będzie odnosić się wyłącznie do firm miejscowych. Warunki dopuszczenia do przetargów. Aby zostać dopuszczonym do kontraktacji dóbr i usług, należy mieć zdolność do zaciągania zobowiązań, posiadać firmę handlową lub fabrykę w kraju, prawo do prowadzenia działalności handlowej, dostarczyć wszelkie niezbędne informacje i referencje oraz spełnić wszystkie zwykłe wymogi stawiane profesjonalistom działającym w handlu, włączając w to spełnienie wymogów odnoszących się do prowadzenia odpowiednich zapisów operacji księgowych (dziennik, inwentarz, bilanse itp.), jakie przewidziane są w art. 33 i 44 Kodeksu Handlowego. Z obowiązku spełnienia ww. wymienionych warunków zwolnione są firmy zagraniczne, o ile biorą udział w przetargach międzynarodowych. Do przetargów mogą zgłaszać się też inni oferenci, którzy albo nie muszą spełniać tych warunków, albo nie mają zgody na kontraktację (art. 61, poz. 4 Dekretu 5.270). 8

9 Przystępując do przetargu, oferenci muszą dać gwarancję, że spełnią zobowiązania wynikające ze złożonej przez siebie oferty. Zwykle jest to ekwiwalent 5% wartości oferty, lub 10% w przypadku zgody lub koncesji (art. 61, poz. 33 Dekretu 5.720/72). Nie jest koniecznym dysponowanie gwarancją przy prezentacji oferty, wystarczy dostarczyć ją na wezwanie instytucji organizującej przetarg (art. 61 poz. 37). W przypadku robót publicznych, poza rekwizytami związanymi ze wstępną kwalifikacją i przed przedstawieniem oferty, oferent winien zdeponować w gotówce lub papierach wartościowych gwarancję będącą ekwiwalentem 1% wartości oficjalnego budżetu robót, które są przedmiotem licytacji. W przypadku kontraktacji, które nie przekraczają wartości 69 tys. pesos, nie trzeba wpłacać depozytu, ale należy to zrobić, jeśli instytucja organizująca przetarg wyrazi takie życzenie (art. 14 Ustawy ). W odniesieniu do przepisów dotyczących koncesji każdej inicjatywie osób fizycznych w konkursie projektów winna towarzyszyć gwarancja jej utrzymania, która nie powinna być niższa od 2% wartości całej pracy. Gwarancja ta staje się wymagalna w przypadku nieprzedstawienia oferty. Praktyczne wskazówki w zakresie zakupów dla sektora publicznego w Argentynie Pierwszą sprawą, jaką powinna przemyśleć firma zainteresowana oferowaniem dóbr lub usług dla państwa, są jej zdolności produkcyjne lub, jeśli nie jest producentem, możliwość zgromadzenia produktów w celu dokonania dostaw towarów w odpowiedniej formie i czasie. Powinna mieć też odpowiednią zdolność finansową w celu wytrzymania ew. opóźnień w płatnościach. Następnym tematem jest sam proces sprzedaży dla sektora publicznego. Jest on często różny w każdym okręgu. Należy szczegółowo zbadać oferowane warunki i terminy płatności. Proces zakupów towarów przez państwo jest skomplikowany i dla firmy może okazać się kłopotliwy. Najpoważniejszą trudnością są wymagania biurokratyczne zarówno w sprawach rejestracyjnych, legalizacyjnych i certyfikujących, jak też w zakresie kosztów z tym związanych. Generalnie państwo ma do wyboru trzy drogi przy zakupach dóbr i usług: zakupy bezpośrednie, przetargi publiczne, przetargi prywatne. W przypadku pilnych lub małych zakupów, poniżej określonych limitów, administracja zwykle woli dokonywać zakupów bezpośrednich. Limity te to w Buenos Aires kwota 100 tys. pesos, ale w San Martín już tylko 15 tys. pesos. Są to zakupy uznaniowe pozostawione do rozstrzygnięcia urzędnikom płacone z tzw. caja chica (mała kasa), jaką dysponują miejscowe władze lub instytucje. W każdej prowincji obowiązują zasady danej gminy bazujące na Ustawie Strukturalnej Gmin (hiszp. Ley Orgánica de Municipios). Oznacza to istnienie różnic w zarządzaniu, co w niektórych przypadkach może przekładać się na różne formy instrumentyzacji procesu zakupów. Niektóre władze prowincji centralizują decyzje zakupu na całym terytorium, inne mogą preferować centralizację na terenie gminy, aż do przypadków kompletnie zdecentralizowanych. Przykładowo w prowincji Kordoba (Córdoba), gdzie istnieje 428 lokalnych władz (hiszp. gobiernos locales), kontrakty i przetargi są bardzo małe. Odmiennie jest w prowincji Buenos Aires, gdzie są 134 gminy i gdzie tylko gmina Pilar ma 230 tys. mieszkańców. W mieście Buenos Aires rejestruje się średnio miesięcznie 350 przetargów i kontraktacji. Prowadzone one są przez instytucje zdecentralizowane zgodnie z posiadanymi budżetami. Cena dokumentów przetargowych jest zróżnicowana, np. w Buenos Aires koszt wykupienia dokumentów zamyka się w przedziale 0,2 i 0,5% wartości całego zakupu. Centralna Administracja Publiczna (hiszp. Administración Pública) przeznacza rocznie ca 4% PKB na zakup dóbr i usług. Zainteresowani sprzedażą dla sektora państwowego mają do wyboru dwie możliwości: biuro kontraktacji (hiszp. oficina de contrataciones) lub in- 9

10 stytucje zdecentralizowane. Pierwszą i wspólną dla obu wariantów czynnością jest dokonanie wpisu jako zaopatrzeniowiec państwa (hiszp. inscripción como proveedor del Estado). Czynności tej dokonują osoby fizyczne i prawne za pośrednictwem Internetu. Link: amite=1514&ea=2. Na tej stronie zainteresowany znajdzie nie tylko dokumentację statystyczną dotyczącą poszukiwanych dóbr i usług, ceny dóbr już zakontraktowanych, listę dostawców i aktualne przepisy, ale też link do ściągnięcia formularza wpisowego (hiszp. Formulario de Preinscripción). Po wprowadzeniu odpowiednich danych system pokazuje wpisaną informację oraz daje do wyboru potwierdzenie lub anulowanie procesu wpisowego (hiszp. confirmar o cancelar el trámite de preinscripción). W przypadku potwierdzenia należy wydrukować dokonany wpis, który należy następnie przedstawić w instytucji, która ogłosiła przetarg. Dla firmy aspirującej do otrzymania statusu zaopatrzeniowca państwa jest ważnym fakt, że otrzymanie internetowego wpisu upoważnia nie tylko do złożenia pierwszej oferty, ale też w przypadku braku szczęścia w przetargu, pozostaje ona wpisana jako zaopatrzeniowiec. Dla polskiej firmy ważnym jest posiadanie w Argentynie silnego partnera, dobrze zorientowanego w miejscowych układach. W sprzyjających okolicznościach można startować samodzielnie w przetargach międzynarodowych. Argentyna jest krajem, który oferuje, szczególnie w ostatnim czasie, wiele możliwości dla firm zagranicznych. Ogłaszane są przetargi międzynarodowe na budowę elektrowni, linii kolejowych, portów. Wygranie przetargów wydaje się być w zasięgu technicznym i organizacyjnym niektórych polskich firm. Problemem jest natomiast finansowanie. Większe przetargi wymagają dużego zaangażowania finansowego z perspektywą spłat w zwykle długim okresie. Wyłożenie kilkudziesięciu lub kilkuset milionów dolarów jest często poza zasięgiem polskich firm. Dlatego tak ważnym elementem w kalkulacji polskiego eksportera może być pomoc państwa lub tanie kredyty banków komercyjnych OCHRONA WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ W Argentynie prawo własności intelektualnej dzieli się na dwie kategorie: Ochrona praw własności przemysłowej, która obejmuje: wynalazki i patenty: państwo przyznaje wynalazcy prawo wyłączności na wynalazek na 20 lat, wzory użytkowe: ochrona przez 10 lat, wzornictwo przemysłowe: prawo ochronne trwa 5 lat od daty dokonania zgłoszenia. Istnieje możliwość dwukrotnego zwiększania ochrony (o 5 lat) do maksymalnego okresu ochronnego 15 lat, znaki towarowe: są rejestrowane na 10 lat i ich ważność może być przedłużana co 10 lat na czas nieokreślony. Warunkiem jest, by przy następnym przedłużaniu o 10 lat ważności, znak towarowy był używany przez poprzednie 5 lat, oznaczenia geograficzne i ich nazwy pochodzenia: regulują te kwestię liczne normy prawne. W Argentynie odpowiedzialną za ochronę praw własności przemysłowej i stosowanie odpowiednich norm prawnych w tym zakresie jest instytucja państwowa INPI (hiszp. Instituto Nacional de la Propiedad Industrial) Narodowy Instytut Własności Przemysłowej. Ochrona praw intelektualnych, tj.: Prawo autorskie, które dotyczy wszelkich form kreatywnej twórczości, takich jak: słowo pisane, sztuki teatralne, film, dzieła muzyczne, malarstwo, rzeźba, fotografia, projekty architektoniczne. Prawo autorskie chroni zarówno dzieła będące skutkiem kreatywnej 10

11 twórczości, jak i samych twórców. Ochrona praw majątkowych trwa zgodnie z Konwencją Berneńską 70 lat od daty śmierci autora. Ochrona praw własności intelektualnej i przemysłowej w Argentynie podlega normom przewidzianym w mowach międzynarodowych, takich jak: ADPIC (TRIPS ang. Trade Related Aspects of Intellectual Property Rights), Konwencja Paryska, Konwencja Berneńska oraz legislacji krajowej ROZSTRZYGANIE SPORÓW, WINDYKACJA NALEŻNOŚCI Odzyskiwanie należności od firm argentyńskich może łączyć się z trudnościami. Teoretycznie można skorzystać z usług firm miejscowych, które zajmują się tego typu działalnością, jak np.: By Performance S.A., Suipacha 612 1o B, Buenos Aires, Argentina, tel.: , mail: gerencia@byperformance.com.ar Zalecamy jednak raczej wcześniejszą ostrożność i akceptowanie tylko takich warunków płatności, które nie budzą żadnych wątpliwości. Odnośnie do sprawdzania rzetelności firm najlepiej skorzystać wcześniej z konsultacji wywiadowni handlowej, jak np. DUN & BRADSTREET: Jéssica González Fabre, Ejecutivo de Cuentas Dun & Bradstreet S.A. Av. Corrientes 456 Piso 8o Of. 81 C1043AAR Buenos Aires - Argentina tel.: (54 11) fax: (54 11) / fabrej@dnb.com lub INFO-JUST. link: Dla polskich firm łatwiejszy może okazać się kontakt z polską filią DUN & BRADSTREET DOSTĘP DO RYNKU, REGULACJE CELNE Regulacje celne. Regulacje dotyczące operacji handlu zagranicznego przedstawione są w Kodeksie Celnym (hiszp. Código Aduanero), opublikowanym w ustawie (Ley nr ), obowiązującym, wraz z modyfikacjami, od 1981 roku. Niektóre przepisy nie zostały włączone do kodeksu i obowiązują oddzielnie. Link: php?pag=79&btn=161. Kodeks celny, link: DIGO%20ADUANERO.pdf. Na potrzeby realizowania polityki celnej terytorium Argentyny zostało podzielone na: zwykły obszar celny, specjalny obszar celny Ziemia Ognista (hiszp. Isla Grande de Tierra de Fuego). Link: Specjalny obszar celny Ziemi Ognistej różni się od wolnych stref tym, że stworzony został w celu zaspokajania potrzeb rynku wewnętrznego, a nie dla promocji eksportu. Jest idealnym miejscem dla inwestycji zagranicznych. Eksport na zewnątrz strefy, też na rynek wewnętrzny, korzysta z wielu zwolnień podatkowych i przywilejów. Prowincja Tierra de Fuego utrzyma do 2023 roku status promocji przemysłowej. Zostanie on upodobniony do reżimu obowiązującego w brazylijskim Manaos. Decyzję taką mają podjąć władze argentyńskie, aby uniemożliwić bezcłowe wprowadzanie na obszar celny Argentyny produktów brazylijskich. Ustawa (Ley ), wygasająca w 2013, będzie przedłużona, zapewniając w ten sposób spokój gospodarce prowincji. Ustawa przewiduje zwolnienie z podatków nie tylko dla przemysłów tradycyjnych, ale też turystycznych, 11

12 które instalują się w mieście Ushuaia. Specjalny reżim, wprowadzony ustawą w 1972 roku, oznacza znaczne przywileje: zwolnienie z opłaty VAT i opłat importowych. Warunkiem utrzymania przepisu i jego przedłużenia jest spełnienie dwóch warunków: produkty wytwarzane w Tierra de Fuego muszą podlegać przepisom podobnym do obowiązujących w Manaos (generalnie w MERCOSUR) i nie mogą być produkowane w żadnym innym miejscu w Argentynie. Z przedłużenia ważności ustawy skorzysta ca 50 przedsiębiorstw. Oprócz uniemożliwienia konkurowania z produktami wytwarzanymi na kontynencie, umiejscowienie zakładów w Tierra de Fuego ma dać pewien uzgodniony minimalny poziom produkcji i zatrudnienia. Władze Ziemi Ognistej zamierzają stworzyć na jej terytorium swoisty biegun technologiczny o dużym znaczeniu dla Argentyny. Spodziewane są inwestycje takich firm, jak Samsung, Motorola i Nokia w budowę fabryk telefonicznych aparatów komórkowych. Predydent Krystyna Kirchner podpisała w tym celu dekret 710, który wprowadza ułatwienia do produkcji miejscowej, która ma stopniowo zastępować import. Na mocy dekretu argentyńskie firmy telefoniczne będą mogły kupować na Ziemi Ognistej sprzęt telekomunikacyjny. Władze prowincji zamierzają też kosztem 2,3 mln USD powołać do życia agencję, która będzie zajmować się substytucją importu. W kosztach tych partycypować będzie BID (hiszp. Banco Interamericano de Desarrollo) z kwotą USD 1 mln. Podstawą do współdziałania jest umowa podpisana przez władze prowincji Ziemia Ognista i BID w ramach Wielostronnego Funduszu Inwestycyjnego (hiszp. Fondo Multilateral de Inversiones FOMIN). Agencja wspierać będzie 240 przedsięwzięć w zakresie sektorów: drzewnego, rybackiego, mineralnego, rolno-hodowlanego i turystycznego. wolne strefy (tzw. hiszp. Zonas Francas) rozrzucone na całej powierzchni kraju, link: Kodeks Celny obowiązuje na całym obszarze kraju, aczkolwiek zasady jego stosowania mogą być różne. Zgodnie z postanowieniami Rady Wspólnego Rynku MERCOSUR od 1 stycznia 1995 roku Argentynę i pozostałych członków obowiązuje Wspólna Nomenklatura Towarowa MERCOSUR (hiszp. Nomenclatura Común del MERCOSUR NCM) oraz Wspólna Zewnętrzna Taryfa Celna (hiszp. Arancel Externo Común AEC). Ważną sprawą dla MERCOSUR byłoby stosowanie wspólnego kodeksu celnego. Mimo upływu ponad 15 lat od podpisania Protokołu z Ouro Preto, który usankcjonował MERCOSUR jako podmiot prawa międzynarodowego, prace nad nowym kodeksem MERCOSUR jeszcze trwają. Link: Nowy kodeks ma wyeliminować podwójne stosowanie taryfy celnej aplikowane jeszcze przez niektórych członków oraz następnie doprowadzić do utworzenia unii celnej. Wspólna Nomenklatura Towarowa MERCOSUR jest systemem kodyfikacji towarów. Każdej pozycji towarowej przydzielono kod 8-cyfrowy. Nomenklatura została zaktualizowana dekretem nr i obowiązuje od 1 stycznia 1996 roku. Składa się z 21 sekcji (hiszp. secciones) rozbitych na 97 rozdziałów (hiszp. capítulos). Każdej pozycji towarowej odpowiada pewna wartość, wyrażona w procentach, które łącznie stanowią taryfę celną. Pozycje nomenklatury towarowej można konsultować na płatnej stronie CENRA XXI s.r.l. ( z zastosowaniem Systemu Informatycznego MARIA (hiszp. Sistema Informatico MARIA: SIM-MARIA). W praktyce natychmiastowe uruchomienie Wspólnej Zewnętrznej Taryfy Celnej okazało się zbyt trudne i Argentyna zaczęła czasowo stosować własną (autonomiczną) taryfę celną (hiszp. Derechos de Importación Extrazona DIE) w stosunku do krajów nienależących do MERCOSUR. Stawki celne DIE w wielu przypadkach odpowiadają kwotowaniom AEC, jednakże na skutek istniejących rozbieżności pomiędzy krajami członkowskimi MERCOSUR oraz ze względu na konieczność ochrony własnych rynków przed nadmiernym przywozem z zagranicy taryfa DIE nie została wyeliminowana, jak to zakładano pierwotnie, od 1 stycznia 2001 roku i w praktyce celnej nadal obowiązuje. W stosunku do krajów członkowskich 12

13 MERCOSUR Argentyna stosuje również własną taryfę celną (hiszp. Derechos de Importación Intrazona DII), która w przeważającej ilości przypadków ma wartość zerową. Uwaga: nastąpiła zmiana nomenklatury towarowej MERCOSUR NCM: ekwiwalenty nowej można otrzymać, wprowadzając stare kody towarów w EQUIVALENCIAS NCM 2006 NCM 2007 na płatnej stronie: Cło naliczane jest od wartości CIF towaru. Jak już wspomniano wyżej, wprowadzenie wspólnej taryfy celnej AEC nie oznaczało, że będzie ona natychmiast obowiązywała w całości we wszystkich krajach członkowskich MERCOSUR. Państwa te nie były do tego przygotowane i proces dostosowawczy postanowiono rozciągnąć w czasie. W tym celu utworzono specjalne procedury obowiązujące do chwili obecnej. Można je spróbować opisać jak następuje: Listy wyjątków od AEC: Zgodnie z decyzją Rady Wspólnego Rynku nr 68/2000 zmodyfikowaną decyzją 31/03 kraje członkowskie MERCOSUR mogły ustalać do 31 grudnia 2005 r. listę do 100 pozycji towarowych, w stosunku do których tymczasowo nie stosuje się AEC. Produkty, które znajdują się na argentyńskiej liście wyjątków, zawarte są w aneksie do uchwały nr 540/2002 i jej nowelizacjach. Są to między innymi: niektóre związki chemiczne, specjalne barwniki, kauczuk, części do motocykli i rowerów, niektóre rodzaje papieru, przędza, druty i rury ze stali, sztaby i pręty z miedzi, artykuły gospodarstwa domowego, silniki, przewody elektryczne i części do sprzętu chłodniczego. Link: 10_25.xml. Dobra kapitałowe: Dla większości tych dóbr stawka celna wynosi 14%. Na posiedzeniu Rady Wspólnego Rynku MERCOSUR, odbytym na początku grudnia 2005 roku w Montevideo, decyzją nr 40/05 przedłużono do 1 stycznia 2009 roku możliwość importu dóbr kapitałowych po zerowych stawkach celnych, wprowadzoną w 2001 r. w celu reaktywacji gospodarczej kraju, a następnie kolejno przedłużaną na prośbę Argentyny w związku z trudną sytuacją gospodarczą kraju. Przemysły cukrowniczy i motoryzacyjny: Stworzone zostały specjalne grupy ad-hoc, które zajęły się problematyką dostosowania tych sektorów do AEC. Przemysł cukrowniczy: Jest to temat bardzo ważny dla krajów członkowskich i nie doszło do porozumienia w tej sprawie. Argentyna stosuje zatem cło importowe DIE ad valorem wynoszące 20% dla towarów pochodzących z innych krajów. Stawka AEC jest 16%. Przemysł motoryzacyjny: Rosnące dysproporcje w wymianie handlowej samochodami i ich częściami w relacji Argentyna Brazylia na niekorzyść Argentyny uniemożliwiły liberalizację obrotów i wymusiły przyjmowanie doraźnych rozwiązań. Obowiązują specjalne uregulowania, w szczególności wydany 5 lipca 2005 dekret nr 774/05 (hiszp. Régimen de Incentivo a la Competividad de las Autopartes Locales): Link: /DEC_774_05.pdf. Dekret reguluje kwestie dopłat dla firm z branży motoryzacyjnej, które zdecydowałyby się części nabywane za granicą zastąpić produkowanymi w Argentynie. Dodatkowo, rozporządzenie ministra gospodarki nr 497/2004 z dnia 26 lipca 2004 roku obniża stawki celne w imporcie spoza obszaru MERCOSUR na niektóre części samochodowe służące do montażu nowych samochodów w Argentynie. Rozporządzenie redukuje stawki celne z dotychczas obowiązujących poziomów 14 18% do 2% i obejmuje swoim zasięgiem 29 rodzajów części importowanych z krajów nienależących do MERCOSUR, w tym z Polski, link: Uwaga: aktualne zmiany do NCM i AEC zawiera Dekret 509/2007, link: Ze względu na skomplikowanie obowiązujących taryf celnych wskazane jest bezpośrednie konsultowanie interesujących pozycji towarowych w bieżąco aktualizowanym sys- 13

14 temie informatycznym SIM-MARIA wejście płatne via CENRA XXI s.r.l. lub kontakt z WPHI. W zakresie traktatów obowiązuje do 30 czerwca 2008 roku Polityka Motoryzacyjna MERCOSUR (hiszp. Política Automotriz del Mercosur PAM). Z kolei 26 czerwca 2006 r. podpisane zostało w São Paulo, po 21 miesiącach negocjacji, porozumienie regulujące kwestię wymiany handlowej w branży motoryzacyjnej między Argentyną i Brazylią. W zamyśle ich twórców nowe regulacje prawne służyć miały częściowemu zniwelowaniu dotychczasowych dysproporcji i wzmocnienie całego sektora w ramach MERCOSUR, zwłaszcza w obliczu rosnącej konkurencji z Chin i Indii. W związku z obowiązywaniem w Argentynie przepisów o stanie wyjątkowym w dalszym ciągu są w mocy zwolnienia z opłat celnych i podatków, w tym z podatku od wartości dodanej, importu do Argentyny wielu urządzeń szczególnie sprzętu zaawansowanego technologicznie. Obecnie obowiązująca Wspólna Nomenklatura Towarowa MERCOSUR zawiera około pozycji taryfowych. Stawki celne w stosunku do towarów pochodzących z krajów nienależących do MERCOSUR wynoszą od 0% do 20%, a najczęściej stosowana stawka 14% obejmuje około 2200 pozycji towarowych. Większość stawek celnych jest liczona ad valorem, ale stosowane są również stawki specyficzne w stosunku do niektórych towarów. Stawkę 0% stosuje się w stosunku do następujących towarów: zwierzęta przeznaczone do reprodukcji, większość paliw wytwarzanych z minerałów, papier dla przemysłu wydawniczego, gazety, książki i publikacje, niektóre produkty przemysłu lotniczego, dobra kapitałowe. Najniższe stawki stosowane są w stosunku do produktów spożywczych i surowców, stawki średnie w stosunku do towarów częściowo przetworzonych, a najwyższe w stosunku do przetworzonych dóbr konsumpcyjnych. Należy podkreślić, że chociaż wg AEC najwyższa stawka celna wynosi 20%, to na forum Światowej Organizacji Handlu (WTO) ustalono stawki celne dla Argentyny na maksymalnym poziomie 35% w stosunku do towarów przemysłowych. Ułatwia to dostosowanie stawek celnych do ogólnych list regionalnych lub ich podwyższenie w celu protekcji przemysłowej, zwiększenia przychodów itp. Potencjalny eksporter winien starannie wyselekcjonować właściwy kanał dystrybucji, biorąc pod uwagę: cenę towaru, jego jakość i niezbędny serwis techniczny. Aczkolwiek cena jest zwykle najważniejszym elementem w kalkulacji importera, to równie ważną pozycją jest finansowanie transakcji ze względu na wysokie koszty bankowe. Także marże zysku są w Argentynie znaczne, ponieważ końcowy dystrybutor zakłada je zwykle na poziomie powyżej 100%. Generalnie w Argentynie mamy do czynienia z czterema rodzajami importerów: domy importowe, agenci lub dystrybutorzy, oddziały lub przedstawicielstwa producentów zagranicznych, importerzy jako konsumenci finalni. Domy importowe to duże firmy, które zwykle importują na rachunek własny, aczkolwiek często podpisują z firmami zagranicznymi kontrakty przedstawicielskie na bazie prowizji od sprzedaży. Firmy te zwykle dysponują siecią oddziałów i przedstawicielstw oraz promotorami sprzedaży, którzy zaopatrują detalistów, małe sklepy i konsumentów finalnych. Ten kanał sprzedaży oferuje firmom eksportującym do Argentyny pewien stopień bezpieczeństwa z powodu jego wielkości i solidności finansowej. W wielu przypadkach firmy zagraniczne, zainteresowane eksportem do Argentyny, biorą pod uwagę tylko duże 14

15 domy handlowe. W niektórych, specyficznych przypadkach, właściwszym może być skorzystanie z opcji wyboru małej firmy, która bardziej śledzi potrzeby rynku i specjalizuje się w zaopatrywaniu w konkretny produkt odbiorców na terenie całego kraju. Agenci lub dystrybutorzy. W tym przypadku agent lub dystrybutor działa w imieniu eksportera, przejmując ryzyka związane ze sprzedażą w stosunku do osób trzecich. Agenci otrzymują prowizję lub honorarium za zrealizowane sprzedaże, podczas kiedy dystrybutorzy zatrzymują różnicę między ceną zakupu towaru i ceną odsprzedaży na rynku. Kontrakty agencyjne lub dystrybucyjne mogą być wyłączne lub nie i określać prawa, zasięg geograficzny oraz szczegółowy opis oferowanych usług. Oddziały lub przedstawicielstwa. Firmy zagraniczne tworzą oddziały lub przedstawicielstwa, kiedy wolumen sprzedaży osiąga znaczne wielkości, ponieważ pociąga to za sobą poważne wydatki. Decydując się na taki krok, firmy polskie powinny skorzystać z pomocy adwokata w zakresie aspektów prawnych i podatkowych przedsięwzięcia. Sprzedaż bezpośrednia. Sprzedaż bezpośrednia w Argentynie ma duży potencjał rozwojowy. W chwili obecnej sprzedaż pocztowa jest jeszcze związana z wysoki kosztami. Oczekuje się, że prywatyzacja poczty mogłaby stworzyć nowe możliwości w tym zakresie. Importerzy jako użytkownicy końcowi. Bezpośrednie zakupy przez końcowych użytkowników stanowią ważny kanał dystrybucji w imporcie argentyńskim. Bezpośredni importerzy to zwykle duże firmy i instytucje państwowe, które dokonują zakupów wyposażenia i materiałów bez pośredników dla celów produkcyjnych lub konsumpcji zaimportowanego towaru. Argentyńscy importerzy i dystrybutorzy są zwykle dobrze wprowadzeni w handel międzynarodowy. Z tego powodu duże firmy i sieci sprzedaży są z reguły importerami bezpośrednimi. W tym zakresie wyróżniają się szczególnie takie supermarkety, jak: Coto, Jumbo, Disco i Falabella (Chile). Za ich pośrednictwem sprzedaje się ca 70% dóbr konsumpcyjnych w Argentynie. Franszyzy. W ostatnich latach odnotowano duży wzrost popularności tego systemu sprzedaży w Argentynie. Ocenia się, że udzielone licencje dotyczą 3% rynku detalicznego. System franszyz szybko rozwija się w branży gastronomicznej, szczególnie przy serwowaniu szybkich posiłków, w wypożyczalniach samochodów, w hotelach i przy dystrybucji odzieży. W penetracji i konsolidacji rynków międzynarodowych coraz większą rolę odgrywają promocja handlowa i reklama. Rodzaj reklamy w Argentynie musi być dostosowany przez eksportera międzynarodowego do produktu, rynku i budżetu jaki zamierza on na ten cel przeznaczyć. Reklama. Najczęściej reklama dociera do mediów drukowanych, takich jak wyspecjalizowane czasopisma i dzienniki. Dzienniki o największym zasięgu krajowym to: El Clarín, El Cronista, La Nación, La Prensa, La Razón i Ambito Financiero. Największe czasopisma to: VIVA (700 tys. egz.), Nueva (600 tys.) i Magazine Semanal (414 tys.). Większe efekty zapewnia reklama w radio i telewizji, gdzie inwestowane jest ca. 50% wszystkich wydatków na reklamę. W Argentynie jest wielki wybór kanałów telewizyjnych, państwowych i prywatnych. W tym miejscu warto zwrócić uwagę na rozwój telewizji kablowej. W reklamie przez telewizję kablową Argentyna zajmuje pierwsze miejsce w wydatkach i rozwoju w całej Ameryce Południowej. 15

16 3. PRZEDSIĘWZIĘCIA TARGOWO-WYSTAWIENNICZE Z UDZIAŁEM WPHI Lp. Nazwa Opis Nazwa 1 Wystawa EXPO COMEX Targi BATIMAT EXPOVIVIENDA Argentina MINING Targi FIMAQH Targi Expomedical edycja wystawy międzynarodowej produktów i usług dla handlu zagranicznego EXPO COMEX 2010 na powierzchni targowej La Rural w centrum Buenos Aires. Kolejna edycja targów BATIMAT EXPOVIVIENDA na terenie targowym La Rural w centrum Buenos Aires grupująca przedsiębiorstwa z branży budownictwa i materiałów budowlanych 8 Międzynarodowa Konwencja w zakresie możliwości biznesowych w eksploracji, geologii i górnictwie ARGENTINA MINING Konwencja mieć będzie miejsce na terenach targowych miasta San Juan. Kolejna edycja targów FIMAQH w Centro Costa Salguero w Buenos Aires, grupująca przedsiębiorstwa z sektora obrabiarek, dóbr kapitałowych, narzędzi i akcesoriów oraz usług dla przemysłu. 8 edycja targów ExpoMedical 2010 poświęconych produktom, usługom i wyposażeniu dla sektora medycznego. Targi będą miały miejsce na terenach targowych w Centro Costa Salguero. 4 6 maja czerwca Miejsce, adres strony internetowej Buenos Aires Buenos Aires San Juan Buenos Aires Buenos Aires 4. WAŻNE ADRESY I LINKI 4.1. AMBASADA RP I POZOSTAŁE PLACÓWKI DYPLOMATYCZNE Wydział Promocji Handlu i Inwestycji w Buenos Aires Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Argentyńskiej Virrey del Pino 3147 Buenos Aires 1426 Argentyna tel.: (54 11) , fax: (54 11) promocion@fibertel.com.ar Adres Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Argentyńskiej c/alejandro Maria de Aguado 2870 (Palermo Chico) Buenos Aires 1425 Republika Argentyńska tel.: ( ) fax: ( )

17 4.2. PODMIOTY LOKALNE Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Handlu Międzynarodowego i Kultury Ministerstwo Gospodarki i Finansów Publicznych CIRA Izba Importerów CERA Izba Eksporterów Delegatura Unii Europejskiej w Argentynie 17