Agnieszka Czubak Enterprise Europe Network przy Izbie Przemysłowo-Handlowej w Krakowie Seminarium Moja firma w Europie Kraków, 4 września 2014

Transkrypt

1 Agnieszka Czubak Enterprise Europe Network przy Izbie Przemysłowo-Handlowej w Krakowie Seminarium Moja firma w Europie Kraków, 4 września 2014

2 Promocja firm członkowskich w Polsce i zagranicą Reprezentowanie interesów członków przed władzami Współtworzenie i współrealizacja regionalnej polityki gospodarczej ze szczególnym uwzględnieniem regionu małopolskiego

3 To jedno z najważniejszych narzędzi Komisji Europejskiej wspierających rozwój głównie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Sieć powstała w 2008 roku na bazie dotychczas istniejących Euro Info Centres oraz Innovation Relay Centres. Ośrodki sieci są afiliowane przy rozmaitych organizacjach wspierających rozwój gospodarczy, takich jak izby przemysłowo-handlowe, agencje rozwoju regionalnego, centra wspierania przedsiębiorczości, uniwersytety itp. Działają one na zasadzie non-profit. Finansowanie działalności ośrodków sieci pochodzi ze środków unijnych oraz środków budżetu państwa.

4 Enterprise Europe Network przy IPH w Krakowie wspiera głównie MŚP z województwa małopolskiego chcące wzmocnić swoją konkurencyjność na Jednolitym Rynku UE, ale także przedsiębiorców europejskich pragnących zaistnieć w naszym regionie. Ośrodek działa w ramach Konsorcjum Południowa Polska, które tworzy 9 partnerów z czterech województw: małopolskiego, śląskiego, świętokrzyskiego i podkarpackiego.

5 Doradztwo z zakresu dostępu do środków pomocowych Unii Europejskiej oraz innych źródeł wsparcia MŚP Szkolenia, seminaria i konferencje dla przedsiębiorców Udzielanie informacji dotyczących prawnych i praktycznych aspektów funkcjonowania Jednolitego Rynku UE Aktywne poszukiwanie partnerów biznesowych dzięki wewnętrznej bazie ofert dostępnej dla wszystkich ośrodków Enterprise Europe Network w Europie

6 Swoboda przedsiębiorczości (Traktat o funkcjonowaniu UE: artykuł 49 i następne) oraz swoboda świadczenia usług (Traktat o funkcjonowaniu UE: artykuł 56 i następne) to dwie podstawowe zasady, na których opiera się jednolity rynek usług UE. Zasady te uprawniają unijnych przedsiębiorców do zakładania działalności w dowolnym kraju UE bądź do czasowego świadczenia usług w innych krajach UE bez konieczności zakładania nowej siedziby w danym kraju np. poprzez fizyczne przenoszenie się z jednego kraju do drugiego, świadczenie usług przez Internet itp.

7 Od grudnia 2009 r. przedsiębiorstwa i osoby fizyczne powinny mieć możliwość załatwienia wszystkich formalności takich jak uzyskanie zezwoleń, zgłoszenie działalności i uzyskanie pozwolenia na korzystanie ze środowiska online, za pośrednictwem pojedynczych punktów kontaktowych.

8 Obecnie od krajów UE wymaga się, by: utworzyły w takiej czy innej formie punkty kompleksowej obsługi dla podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą, tak aby przedsiębiorcy mogli załatwić wszystkie wymagane formalności (np. rejestracja, opodatkowanie, VAT, zabezpieczenie społeczne) za pośrednictwem jednego punktu kontaktowego osobiście (biuro) lub przez Internet (strona internetowa) skróciły czas potrzebny na zarejestrowanie nowej firmy do trzech dni obniżyły opłaty dla podmiotów rozpoczynających działalność, tak aby nie przekraczały one 100 euro.

9 W związku z tym, że firmy nadal borykają się ze skomplikowanymi, długimi i niepewnymi z punktu widzenia prawa procedurami administracyjnymi, próbując uzyskać dostęp do usług lub świadczyć usługi w innych krajach UE, Unia przyjęła dyrektywę o usługach, aby stworzyć jaśniejsze i prostsze ramy prawne dla biznesu. Wszystkie kraje UE musiały w pełni wdrożyć tę dyrektywę przed końcem 2009 r.

10 Dyrektywa rozszerza również prawa usługobiorców: konsumenci i firmy powinni mieć możliwość korzystania z usług świadczonych przez usługodawców mających siedziby w innych krajach UE bez konieczności uprzedniego uzyskania zezwolenia oraz bez borykania się z dyskryminującymi wymogami dotyczącymi kraju przynależności lub miejsca zamieszkania.

11 Dyrektywa o usługach ma zastosowanie między innymi do następujących usług: usługi świadczone w ramach wykonywania większości zawodów regulowanych (np. doradcy prawni lub podatkowi, architekci, inżynierowie, księgowi, geodeci), usługi budowlane, usługi rzemieślnicze, usługi dla biznesu (np. utrzymanie biur, doradztwo w dziedzinie zarządzania, organizacja imprez, windykacja należności, usługi w zakresie reklamy i rekrutacji), dystrybucja (w tym sprzedaż detaliczna i hurtowa towarów i usług), usługi turystyczne (np. usługi biur turystycznych), usługi rekreacyjne (np. usługi świadczone przez ośrodki sportowe i parki rozrywki), usługi w zakresie instalowania i konserwacji urządzeń, usługi informacyjne (np. portale internetowe, działalność agencji prasowych, działalność wydawnicza, działalność w zakresie programowania), usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne (np. hotele, restauracje, usługi cateringowe), usługi w dziedzinie szkoleń i edukacji, wynajem, w tym wynajem samochodów i usługi leasingowe, usługi dotyczące nieruchomości, usługi w zakresie certyfikacji i testowania, usługi pomocy domowej (np. sprzątanie, prywatne opiekunki do dzieci lub usługi ogrodnicze).

12 Dyrektywa usługowa nie ma zastosowania do następujących usług: usługi kompleksowo uregulowane na poziomie Unii: usługi finansowe, łączność elektroniczna, usługi transportowe, usługi w zakresie opieki zdrowotnej, agencje pracy tymczasowej, usługi ochrony osobistej, usługi audiowizualne, działalność hazardowa, niektóre usługi społeczne, usługi świadczone przez notariuszy i komorników (powołanych na mocy aktu rządowego).

13 Artykuły 4 i 5 Konwencji Modelowej OECD z dnia r. Dwustronne międzynarodowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oparte są na tym Modelu Zakład (ang. permanent establishment)

14 W ust. 1 art. 5 Konwencji Modelowej zakład zdefiniowany jest jako stała placówka, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo działalność. Definicja ta zawiera następujące trzy przesłanki: istnienie placówki działalności gospodarczej tj. pomieszczeń, maszyn, urządzeń; stały charakter takiej placówki utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości; prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki, kiedy działalność prowadzona jest w konkretnym pomieszczeniu lub przestrzeni pozostającej w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa.

15 Według art. 5 ust. 2 Konwencji Modelowej zakład obejmuje w szczególności: siedzibę zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych. Należy dodać, że wyliczenie to jest jedynie przykładowe i nie tworzy zamkniętego katalogu. Zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Modelowej zakładem jest plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne, pod warunkiem, że trwają one dłużej niż 12 miesięcy.

16 Funkcjonowanie zakładu w danym państwie powoduje, iż to właśnie tam przedsiębiorca odprowadza: podatek dochodowy od dochodów osiąganych przez zakład w tym państwie podatek należny od wynagrodzeń wypłacanych zatrudnionym tam pracownikom podatek VAT W takim przypadku dochód uzyskany w innym państwie wykazujemy także w Polsce i odliczamy podatek dochodowy proporcjonalnie lub metodą wyłączenia z progresją.

17 spółki osobowe, do których należą mikroprzedsiębiorstwo (niem. Einzelunternehmen) - gdzie szczególnym przypadkiem jest jednoosobowa działalność gospodarcza oraz: spółka jawna, spółka cywilna, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna; spółki kapitałowe, takie jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością czy spółka akcyjna; inne formy jak np. spółdzielnia czy też stowarzyszenie

18 Najbardziej popularną wśród Polaków formą prowadzenia działalności gospodarczej w Austrii jest mikroprzedsiębiorstwo (niem. Enzelunternehmen) i jego odmiana w postaci jednoosobowej działalności gospodarczej jako jednoosobowa firma (niem. Ein-Personen-Unternehmen EPU), powszechnie nazywana GEWERBE, gdzie przedsiębiorca jest jednocześnie i pracownikiem i firmą oraz spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

19 Główna różnica pomiędzy mikroprzedsiębiorstwem, a jednoosobową działalnością gospodarczą polega na możliwości zatrudnienia pracowników w mikroprzedsiębiorstwie Zgodnie z zapisami Ustawy o prowadzeniu działalności gospodarczej (niem. Gewerbeordnung) wyróżniamy działalność swobodną i działalność reglamentowaną, taką jak np. usługi budowlane, gdzie uzyskanie austriackiej zgody na prowadzenie działalności jest bardzo skomplikowane

20 Otrzymanie z Federalnego Ministerstwa Gospodarki zaświadczenia o uznaniu kwalifikacji zawodowych (w przypadku działalności regulowanej) Pisemne zgłoszenie określonej działalności gospodarczej (niem. Gewerbeanmeldung) na urzędowym formularzu w wydziale gospodarczym urzędu gminy, dzielnicy, miasta lub lokalnej izbie gospodarczej Urząd rejestrujący firmę przesyła wiadomość o tym fakcie do właściwego urzędu skarbowego. Jednakże na zakładającym firmę ciąży obowiązek związany z rejestracją w urzędzie skarbowym, w ciągu miesiąca od założenia firmy

21 Urząd skarbowy przesyła pocztą ankietę, którą należy wypełnić w ciągu 14 dni i odesłać Firma otrzymuje numer identyfikacji podatkowej (niem. Steuernummer) Obowiązek rejestracji w zakładzie ubezpieczeń społecznych

22 1 maja 2011 r. austriacka ustawa o zwalczaniu dumpingu płacowego i socjalnego w skrócie LSDB-G (Lohn- und Sozialdumping-Bekämpfungsgesetz) istotne zmiany dotyczące warunków zatrudniania w Austrii pracowników z nowych krajów członkowskich Unii Europejskiej zrównanie stawek płacowych i obowiązkowych stawek na ubezpieczenia społeczne pracowników

23 Wysokości stawek płacowych austriackich pracowników są określane przez stosowne ustawy, rozporządzenia lub umowy zbiorowe (płacowe zbiorowe umowy taryfowe) zawierane w ramach poszczególnych branż (tzw. Kollektivverträge) Pracodawcy zarejestrowani i mający swoje siedziby na terenie Austrii oraz pracodawcy niezarejestrowani i nie mający własnej siedziby na terenie Austrii są zobowiązani do wypłacania wynagrodzeń pracownikom w wymiarze przewidzianym np. w umowach taryfowych dla poszczególnych rodzajów wykonywanej pracy. Obowiązuje również czas pracy określany przez stosowne umowy taryfowe.

24 Pracodawców, w tym z Polski, zobowiązuje się do prowadzenia dokumentacji w języku niemieckim w postaci: umowy o pracę lub dokładnego opisu praw i obowiązków służbowych danego pracownika z podaniem wysokości wynagrodzenia karty czasu pracy listy płac listy wypłat wynagrodzeń w postaci przelewów bankowych lub zakładowej listy wypłat z kasy przedsiębiorstwa.

25 Do Federalnego Ministerstwa Finansów (KIAB) należy pisemnie zgłaszać: polskich pracowników delegowanych przez polskie firmy do Austrii w celu realizacji określonych prac takich jak np. umowy o dzieło zleconej przez austriacką firmę pracowników prowadzących w Polsce własną działalność gospodarczą i przyjeżdżających do Austrii indywidualnie w celu podjęcia pracy polegającej np. na realizacji umowy o dzieło zleconej przez austriacką firmę

26 przedstawicielstwo (niem. Repräsentanz); oddział (niem. Zweigniederlassung); działalność na własny rachunek (niem. Einzelunternehmen); spółki osobowe (cywilna, jawna, komandytowa); spółki kapitałowe (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością GmbH, spółka akcyjna AG);

27 Najbardziej popularną wśród Polaków formą prowadzenia działalności gospodarczej w Niemczech jest samodzielna działalność zarobkowa (niem. ein Selbständiger), która stanowi jednoosobowe przedsiębiorstwo (niem. Einzelunterehmen).

28 Do prowadzenia danej działalności konieczne jest uzyskanie odpowiedniego pozwolenia, koncesji bądź poświadczenie kwalifikacji zawodowych. Na przykład: Posiadanie koncesji konieczne jest w: gastronomii, transporcie, handlu obwoźnym, itd., posiadanie dyplomu mistrzowskiego niezbędne jest w przypadku wielu rodzajów rzemiosła, uznanie kwalifikacji zawodowych, i/lub spełnienie określonych warunków finansowych w przypadku osób wykonujących niektóre z grupy tzw. wolnych zawodów (np. zawody prawnicze).

29 Zgłoszenia (niem. Gewerbeanzeige - Verordnung) w Urzędzie ds. Gospodarki lub Urzędzie Porządkowym gminy, Dokonanie wpisu swojej działalności gospodarczej do Rejestru handlowego w Sądzie Rejestrowym (Amtsgericht), Urząd ds. Gospodarki informuje właściwy Urząd Skarbowy (Finanzamt), Zawodowe Towarzystwo Ubezpieczeniowe (Berufsgenossenschaft), Urząd Inspekcji Przemysłowej oraz Izbę Przemysłowo-Handlową lub Izbę Rzemieślniczą o każdej dokonanej u siebie rejestracji firmy.

30 Samo przyjęcie zgłoszenia działalności gospodarczej przez Urząd ds. Gospodarki nie upoważnia do jej uruchomienia; do tego wymagane jest zezwolenie, czyli uzyskanie Karty Rzemieślniczej (Handwerkskarte) lub np. wpis do Rejestru Rzemiosła, który obejmuje m.in. Przedsiębiorców budowlanych. Polacy mogą podjąć działalność gospodarczą na terenie Niemiec, pod warunkiem że miejscowe władze uznają ich kwalifikacje, a dochody pozwolą na samodzielne utrzymanie.

31 usługi informacyjne z zakresu regulacji krajowych rynków UE przy wsparciu partnerów sieci EEN w tych krajach dla rozpoczynających świadczenie usług, handel bądź działalność gospodarczą zagranicą poszukiwanie partnerów gospodarczych zagranicą poprzez sieciową bazę Partnership Opportunities Database i współpracy z ośrodkami sieci dla przedsiębiorców zainteresowanych pozyskaniem kontrahenta zagranicznego

32 Enterprise Europe Network Izba Przemysłowo Handlowa w Krakowie ul. Floriańska Kraków tel , faks een@iph.krakow.pl,