Kod przedmiotu Komunikacja w języku polskim Nazwa przedmiotu

Transkrypt

1 Kod przedmiotu KI Komunikacja w języku polskim Nazwa przedmiotu interpersonalna w języku angielskim Interpersonal communication USYTUOWANIE PRZEDMIOTU W SYSTEMIE STUDIÓW Kierunek studiów Pedagogika Forma studiów Poziom studiów Profil studiów Niestacjonarne studia I stopnia licencjackie praktyczny Specjalność Jednostka prowadząca przedmiot Osoba odpowiedzialna za przedmiotkoordynator przedmiotu Termin i miejsce odbywania zajęć Pedagogika sądowa z mediacją Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych PWSZ w Płocku Imię i nazwisko mgr Arkadiusz Szymanowski Kontakt szymanaa@poczta.onet.pl arks@onet.pl Forma zajęć Miejsce realizacji Termin realizacji Zajęcia w pomieszczeniu ćwiczenia dydaktycznym Wydziału Nauk semestr IV Humanistycznych i Społecznych Status przedmiotu/przynależność do modułu OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PRZEDMIOTU Moduł: PS Język wykładowy Semestry, na których realizowany jest przedmiot Wymagania wstępne Język polski czwarty Podstawy z psychologii i pedagogiki ogólnej oraz motywacja do zdobywania wiedzy i umiejętności w zakresie organizowania procesu nauczania i uczenia się z uwzględnieniem determinantów psychospołecznych.

2 Formy zajęć Liczba godzin FORMY, SPOSOBY I METODY PROWADZENIA ZAJĘĆ Wykład ćwiczenia lektorat rok Sem estr Sposób realizacji zajęć Sposób zaliczenia zajęć Metody dydaktyczne II konwers atorium seminari um ZP PZ Samoks ztałceni e ZBUN r s r s r s r s r S r s r s IV 5 Zajęcia w grupach 2530 osobowych, ćwiczenia, semestr IV zaliczenie z oceną METODY DYDAKTYCZNE praktyczne, inaczej czynne (zadania i ćwiczenia do wykonania, symulacja sytuacji komunikacyjnych) aktywizujące (burza mózgów, drama) oglądowe, inaczej percepcyjne (pokaz, obserwacja, wykorzystywanie technicznych środków dydaktycznych) Przedmioty powiązane/moduł Wykaz literatury Podstawow a Uzupełn iająca Przedmioty powiązane: Psychologia ogólna. Cialdini, R. (203), Wywieranie wpływu na ludzi, GWP. Gdańsk 2. Domachowski W. (993), Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej, Toruń. 3. Dziewecki M. (2000), Psychologia porozumiewania się, Kielce. 4. Hulewska A. (204), Asertywność w ćwiczeniach, Samosedno. Warszawa. 5. "Jak żyć z ludźmi". Umiejętności interpersonalne. Program profilaktyczny dla młodzieży: ćwiczenia grupowe. Warszawa: Agencja Informacji Użytkowej 6. KrólFijewska M. (993), Trening asertywności, Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości. 7. MajOsytek M. (204), Komunikacja niewerbalna, Samosedno. Warszawa. 8. McKay M., Davis M., Fanning P. (20), Sztuka skutecznego porozumiewania się, GWP. Gdańsk.. Adler R., Rosenfeld R., Proctor F. (2006), Relacje interpersonalne. Proces porozumiewania się, Poznań 2. Clayton M. (20), Techniki wywierania wpływu, Samosedno. Warszawa. 3. Fisher R., Ury W. (997), Dochodząc do Tak. Negocjowanie bez poddawania się, Warszawa. 4. Glass L. (202), Zrozum mowę ciała, Wiedza Powszechna. Warszawa 5. Griffin E. (2003), Podstawy komunikacji społecznej. Gdańsk. 6. Leary M., Kowalski R. (999), Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji, Gdańsk.

3 7. Kenrick, D.T., Neuberg S.L. (2002), Psychologia społeczna, GWP. Gdańsk. 8. Moore Ch. W. (2009), Mediacje. Praktyczne sposoby rozwiązywania konfliktów, Warszawa. 9. Nęcki Z. (992), Komunikowanie interpersonalne, Poznań. 0. Nęcki Z. (996), Komunikacja międzyludzka, Kraków.. Raszewska Skałecka R, Tabarnecka M. (202), Mediacje w społeczeństwie otwartym, Warszawa. 2. Retter H. (2005), Komunikacja codzienna w pedagogice. Gdańsk. 3. Rzepka B. (202), Efektywna komunikacja w zespole, Samosedno. Warszawa. 4. Stewart J. (2000), Mosty zamiast murów. O komunikowaniu się miedzy ludźmi. Warszawa. 5. Sztejnberg A. (2002), Podstawy komunikacji społecznej w edukacji, Wrocław Ury W. (995), Odchodząc od Nie. Negocjowanie, Warszawa. 7. Wiszniewski A. (996), Jak przekonująco mówić i przemawiać, Warszawa. 8. Wróbel A. (20), Asertywność na co dzień, Samosedno. Warszawa. CELE, TREŚCI I EFEKTY KSZTAŁCENIA Cele przedmiotu (ogólne, szczegółowe) Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów ze zjawiskiem komunikacji interpersonalnej oraz zdobyciem kompetencji posługiwania się umiejętnościami w zakresie komunikacji interpersonalnej. Komunikacja interpersonalna jest wymianą informacji między jej uczestnikami. Nośnikami danych mogą być słowa, gesty, obrazy, dźwięki. Ważne jest, aby komunikaty były zrozumiałe dla nadawcy i odbiorcy. Właściwe korzystanie z zasad komunikacji interpersonalnej optymalizuje aktywność zawodową pedagoga. WIADOMOŚCI Student ma znaczną wiedzę dotyczącą procesów komunikowania interpersonalnego i społecznego, ich prawidłowości i zakłóceń. Rozumie podstawowe pojęcia i teorię w zakresie komunikacji interpersonalnej. Student ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych w procesie komunikowania się. UMIEJĘTNOŚCI

4 Student ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej, potrafi używać języka specjalistycznego i porozumiewać się w sposób precyzyjny i spójny przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie pedagogiki, jak i z odbiorcami spoza grona specjalistów. Student posiada umiejętność prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierając je argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów. KOMPETENCJE SPOŁECZNE Student docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla utrzymania i rozwoju prawidłowych więzi w środowiskach społecznych i odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań zawodowych. Student ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad etyki zawodowej. Ma refleksję dotycząca własnych kompetencji w zakresie wiedzy i umiejętności w obszarze organizacji procesu uczenia się. Ma motywację do pogłębiania wiedzy z zakresu komunikacji społecznej. Efekty kształcenia (kody) Treści programowe Suma Forma zajęć Temat Liczba liczby godzin godzin. Nawiązanie kontaktu. Sztuka konwersacji. / Sztuka słuchania. Aktywne słuchanie w komunikacji. Informacja zwrotna. 2. Wyrażanie siebie, czyli komunikaty "Ja". Znaczenie wyrażania siebie w skutecznej komunikacji interpersonalnej. /2 3. Znaczenie pytań w komunikacji interpersonalnej. /3 4. Kłamstwo i jego wykrywanie w procesie komunikacji interpersonalnej. Mowa ciała wskazująca na kłamstwo. Komunikacyjny aspekt dystansu społecznego Proksemika. /4 5. Asertywność jako idea komunikacji interpersonalnej. Asertywna ekspresja w komunikacji. /5

5 6. Asertywne komunikaty: asertywna odmowa. /6 7. Asertywne ocenianie i przyjmowanie ocen. /7 8. Asertywne wytyczanie granic. /8 9. Asertywne rozwiązywanie konfliktów. /9 0. Uczciwa kłótnia wobec konfliktów w komunikacji interpersonalnej.. Negocjacje jako metoda rozwiązywania konfliktów w komunikacji. Style i techniki negocjacji. /0 / U0 U2 2. Wywieranie wpływu w komunikacji interpersonalnej. /2 3. Autoprezentacja. Przemawianie na forum publicznym. 4. Zasady prowadzenia mediacji. 5. Dyskusja. Prowadzenie wywiadu rozmowy. /3 /4 /5

6 Łącznie 5/5 5 Efekty kształcenia kod Student, który zaliczył przedmiot w zakresie WIEDZY Zna i rozumie rodzaje, sposoby tworzenia oraz funkcjonowania relacji społecznych, potrafi nazwać i opisać podstawowe struktury społeczne, środowiska i instytucje istotne dla studiowanej specjalności. Odniesienie do efektów kształcenia dla dla kierunku obszaru K_ SP_W02 SP_W03 SP_ Ma pogłębioną wiedzę dotyczącą teorii i procesów komunikowania interpersonalnego i społecznego, technik, K_ SP_W08 uwarunkowań komunikacji w kontekście studiowanej specjalności. U0 w zakresie UMIEJĘTNOŚCI Potrafi w sposób precyzyjny i spójny wypowiadać się w mowie i na piśmie, na tematy dotyczące wybranych zagadnień pedagogicznych, z wykorzystaniem różnych ujęć teoretycznych, korzystając zarówno z dorobku pedagogiki, jak i innych dyscyplin powiązanych ze studiowaną specjalnością. K_U0 HP_U0 HP_ HP_U2 HP_U3 SP_U09 SP_U0 U2 K0 Posiada rozwinięte kompetencje komunikacyjne, potrafi porozumiewać się z osobami pochodzącymi z różnych środowisk, będącymi w różnej kondycji emocjonalnej, dialogowo rozwiązywać konflikty i konstruować dobrą atmosferę dla komunikacji w grupie, zespole wychowawczym, w klasie szkolnej. Potrafi inicjować i utrzymywać interakcje komunikacyjne oraz używać języka specjalistycznego i porozumiewać się w sposób klarowny, i spójny z osobami pochodzącymi z różnych środowisk. w zakresie KOMPETENCJI Posługuje się zdobytą wiedzą w praktycznej działalności pedagogicznej, rozumie społeczne znaczenie wiedzy pedagogicznej. Ma przekonanie o sensie i potrzebie podejmowania działań pedagogicznych w środowisku społecznym, jest gotowy do podejmowania wyzwań K_ K_U2 K_K02 HP_U0 HP_ HP_U2 HP_U3 SP_U09 SP_U0 HP_ HP_K02 HP_K03 HP_K04 SP_K02 SP_K03 SPK04

7 zawodowych. Wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w realizacji indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie pedagogiki. Odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania pedagogiczne. K_ SP_K05 SA K03 SA_K05 Realizacja efektów kształcenia w poszczególnych formach kod Student, który zaliczył przedmiot w zakresie WIEDZY w Ćw. Lek konwers sem ZP PZ ZBUN w zakresie UMIEJĘTNOŚCI U0 U2 K0 w Ćwicz. Lek konwers Sem. ZP PZ ZBUN w zakresie KOMPETENCJI w Ćwicz. Lek konwer sem ZP PZ ZBUN Kryteria oceny osiągniętych efektów Studentom wyjaśnia się szczegółowe kryteria oceny, które są dostosowane do danej formy weryfikacji ( kolokwium, referatu, zadania domowego, dyskusji). Podkreśla się zasadnicze wymogi. Kryteria korespondują z efektami kształcenia, które są weryfikowane. Obecność/frekwencja na zajęciach nie stanowi potwierdzenia żadnego efektu kształcenia. na ocenę 3 na ocenę 3,5 na ocenę 4 na ocenę 4,5 na ocenę 5

8 uzyskanie od 5% 65% łącznej liczby punktów uzyskanie od 66% 75% łącznej liczby punktów uzyskanie od 76% 85% łącznej liczby punktów uzyskanie od 86% 95% łącznej liczby punktów uzyskanie od 96% 00% łącznej liczby punktów Metody oceny (F formułująca, P podsumowująca) Ocena formułująca odnosi się do procesu uczenia się, tj. formułowana jest w trakcie trwania semestru. Student otrzymuje informację zwrotną, nad czym musi jeszcze popracować, co uzupełnić, a co poprawić. Ocena podsumowująca odnosi się natomiast do efektu końcowego, produktu procesu uczenia się. F Egzamin ustny Egzamin pisemny Projekt Kolokwiu m Zadania domowe Referat/ prezent acja Sprawozdanie Dyskusj e P Metody weryfikacji efektów kształcenia Studentom objaśnia się, w jaki sposób będzie przebiegała weryfikacja przy zaliczeniu opisujemy sposób przeprowadzenia zaliczenia, czas, liczbę pytań, formę pytań, kryteria oceny; w przypadku pracy pisemnej: objętość, formę złożenia, literaturę, przypisy, zawartość). Efekty Egzamin ustny Egzamin pisemny Projekt Kolokwiu m Sprawozd anie Referat/ prezentac ja Inne

9 kształce nia (kody) U0 K0 Punkty ECTS BILANS PUNKTÓW ECTS punkt ECTS oznacza godzin pracy studenta w różnych formach, takich jak: uczestniczenie w zajęciach dydaktycznych, samodzielne przygotowywanie się do zaliczenia, samodzielna lektura, przygotowanie i prezentacja referatu, przygotowywanie się do zajęć, udział w konsultacjach. Obciążenie studenta Forma aktywności Studia stacjonarne Studia niestacjonarne Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim, w tym: W Ćw. 45 Konwersatorium Forma zajęć Konsultacje przedmiotowe 23 Godziny bez udziału nauczyciela akademickiego wynikające z nakładu pracy studenta, w tym: Przygotowanie się do zaliczenia. 20 Przygotowanie się do zajęć. 30 Studiowanie zalecanej literatury. 30 Przygotowanie referatu/ prezentacji, dyskusji. 0 Przygotowanie do egzaminu. 30 Sumaryczna liczba godzin dla przedmiotu wynikająca z całego nakładu pracy studenta 0 PUNKTY ECTS ZA PRZEDMIOT 4