Regulacje prawne Unii Europejskiej:

Transkrypt

1 Regulacje prawne Unii Europejskiej: 1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu (Dz. Urz. UE L 23 z , str. 3), 2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz. Urz. UE L. 152 z , str.1). 3) Dyrektywa Parlamentu i Rady 2001/81/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych zanieczyszczeń powietrza (Dz.U. L 309 z , str. 22)

2 Wymagania dyrektywy CAFE Wprowadzono normowanie stężeń pyłu zawieszonego PM2,5: poziom docelowy / dopuszczalny pyłu PM2,5 (docelowy 25 μg/m r./dopuszczalny 25 μg/m r., 20 μg/m r.) Oprócz klasycznie definiowanych wartości docelowych i dopuszczalnych dla stężeń średniorocznych, wprowadzone zostaną następujące pojęcia: Pułap stężenia ekspozycji (standard jakości powietrza) 20 μg/m r. Krajowy cel redukcji narażenia (cel długoterminowy) - 18 μg/m r. Wskaźnik średniego narażenia (wskaźnik średniego narażenia dla miast powyżej 100 tys. mieszkańców oraz aglomeracji oraz krajowy wskaźnik średniego narażenia wynoszący - 26,1 μg/m 3 w 2012 r.

3 Podstawa prawna systemu zarządzania jakością powietrza Krajowe regulacje związane z systemem oceny i zarządzania jakością powietrza to: Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r. - Prawo ochrony środowiska (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 1232) oraz odpowiednie akty wykonawcze, w tym głównie: - Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r. poz. 1031); - Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 września 2012 r. w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. z 2012 r. poz. 1032);

4 Podstawa prawna systemu zarządzania jakością powietrza Krajowe regulacje związane z systemem oceny i zarządzania jakością powietrza to: - Ministra Środowiska z dnia 2 sierpnia 2012 r. w sprawie stref, w których dokonuje się oceny jakości powietrza (Dz. U. z 2012 r. poz. 914); - Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 września 2012 r. w sprawie programów ochrony powietrza oraz planów działań krótkoterminowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1028); - Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 10 września 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przekazywania informacji dotyczących zanieczyszczenia powietrza (Dz. U. Z 2012 r. poz. 1034); - Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 września 2012 r. w sprawie krajowego celu redukcji narażenia (Dz. U. z 2012 r. poz. 1030); - Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 września 2012 r. w sprawie sposobu obliczania wskaźników średniego narażenia oraz sposobu oceny dotrzymania pułapu stężenia ekspozycji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1029).

5 Cele ochrony powietrza Utrzymanie poziomów substancji w powietrzu poniżej dopuszczalnych dla nich poziomów lub co najmniej na tych poziomach, Zmniejszenie poziomów substancji w powietrzu co najmniej do dopuszczalnych, gdy nie są one dotrzymane, Na obszarze stref gdzie poziomy substancji w powietrzu nie są dotrzymane istnieje obowiązek przygotowania i realizacji programów ochrony powietrza (POP), POP opracowują zarządy województw i wdrażają uchwałą sejmiku wojewódzkiego.

6 Prawo ochrony środowiska Art Sejmik województwa może, w drodze uchwały, w celu zapobieżenia negatywnemu oddziaływaniu na zdrowie ludzi lub na środowisko, wprowadzić ograniczenia lub zakazy w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw. 2. Projekt uchwały, o której mowa w ust. 1, opracowuje zarząd województwa. Zarząd województwa przedstawia projekt uchwały do zaopiniowania właściwym miejscowo wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast i starostom. 3. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta i starosta są obowiązani do wydania opinii w terminie miesiąca od dnia otrzymania projektu uchwały, o którym mowa w ust Niewydanie opinii w terminie, o którym mowa w ust. 3, oznacza akceptację projektu uchwały. 5. W postępowaniu, którego przedmiotem jest opracowanie uchwały, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III rozdziału 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisk

7 Prawo ochrony środowiska Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa: 1) granice obszaru, na którym wprowadza się ograniczenia lub zakazy, o których mowa w ust. 1; 2) rodzaje podmiotów lub instalacji, dla których wprowadza się ograniczenia lub zakazy, o których mowa w ust. 1; 3) rodzaje lub jakość paliw dopuszczonych do stosowania lub których stosowanie jest zakazane na obszarze, o którym mowa w pkt 1, lub parametry techniczne lub rozwiązania techniczne lub parametry emisji instalacji, w których następuje spalanie paliw, dopuszczonych do stosowania na tym obszarze. 7. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może także określać: 1) sposób lub cel wykorzystania paliw, który jest objęty ograniczeniami określonymi w uchwale; 2) okres obowiązywania ograniczeń lub zakazów w ciągu roku; 3) obowiązki podmiotów objętych uchwałą w zakresie niezbędnym do kontroli realizacji uchwały.

8 Prawo ochrony środowiska Art Marszałek województwa, starosta oraz wójt, burmistrz lub prezydent miasta sprawują kontrolę przestrzegania i stosowania przepisów o ochronie środowiska w zakresie objętym właściwością tych organów. 2. Organy, o których mowa w ust. 1, mogą upoważnić do wykonywania funkcji kontrolnych pracowników podległych im urzędów marszałkowskich, powiatowych, miejskich lub gminnych lub funkcjonariuszy straży gminnych. 3. Kontrolujący, wykonując kontrolę, jest uprawniony do: 1) wstępu wraz z rzeczoznawcami i niezbędnym sprzętem przez całą dobę na teren nieruchomości, obiektu lub ich części, na których prowadzona jest działalność gospodarcza, a w godzinach od 6 do 22 na pozostały teren; 2) przeprowadzania badań lub wykonywania innych niezbędnych czynności kontrolnych 3) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz wzywania i przesłuchiwania osób w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego; 4) żądania okazania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych mających związek z problematyką kontroli. 4. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta, starosta, marszałek województwa lub osoby przez nich upoważnione są uprawnieni do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia przeciw przepisom o ochronie środowiska.

9 OBOWIĄZUJĄCE PRZEPISY PRAWA Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach: art. 71 Kto wbrew zakazowi termicznie przekształca odpady poza spalarniami odpadów lub współspalarniami odpadów podlega karze aresztu albo grzywny. Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach art. 5 ust. 1 Właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez: - pkt 1) wyposażenie nieruchomości w urządzenia służące do zbierania odpadów komunalnych oraz utrzymanie tych urządzeń w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym; - pkt 3b) pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi ; art. 10 ust. 2 Kto nie wykonuje obowiązków wymienionych w art. 5 ust. 1 podlega karze grzywny. Spalanie odpadów z naruszeniem w/w przepisów jest wykroczeniem zagrożonym grzywną do zł., a w skrajnych przypadkach może być nawet przestępstwem, za które grozi kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W kodeksie wykroczeń wskazano, że kara aresztu trwa najkrócej 5, a najdłużej 30 dni i wymierza się ją w dniach. Natomiast karę grzywny wymierza się w wysokości od 20 zł do 5000 zł, chyba że ustawa stanowi inaczej.

10 NIE WOLNO SPALAĆ: plastikowych pojemników i butelek po napojach, zużytych opon innych odpadów z gumy, przedmiotów z tworzyw sztucznych, elementów drewnianych pokrytych lakierem, sztucznej skóry, opakowań po rozpuszczalnikach czy środkach ochrony roślin, opakowań po farbach i lakierach, pozostałości farb i lakierów, plastikowych toreb z polietylenu, papieru bielonego związkami chloru z nadrukiem farb kolorowych.

11 W GOSPODARSTWACH DOMOWYCH MOŻNA SPALAĆ TYLKO - POZA OPAŁEM: papier, tekturę i drewno opakowania z papieru, tektury i drewna odpady z gospodarki leśnej, ale nie chemikalia i opakowania z tworzyw sztucznych odpady kory i korka trociny, wióry i ścinki mechanicznie wydzielone odrzuty z przeróbki makulatury.