LKA /2014 P/14/016 WYSTĄPIENIE POKONTROLNE

Transkrypt

1 LKA /2014 P/14/016 WYSTĄPIENIE POKONTROLNE

2 Numer i tytuł kontroli I. Dane identyfikacyjne kontroli P/14/016 Wykonywanie wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego przez urzędy skarbowe i izby celne. Jednostka przeprowadzająca kontrolę Kontrolerzy Jednostka kontrolowana Najwyższa Izba Kontroli Delegatura w Katowicach Iwona Soroczyńska, główny specjalista kontroli państwowej, upoważnienie do kontroli nr z dnia 30 września 2014 r. (dowód: akta kontroli str. 1 2) Urząd Skarbowy w Tychach 1. Kierownik jednostki kontrolowanej Ewa Langer Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tychach 2. II. Ocena kontrolowanej działalności (dowód: akta kontroli str. 3 4) Ocena ogólna Uzasadnienie oceny ogólnej Najwyższa Izba Kontroli ocenia pozytywnie 3 wykonywanie przez Naczelnika Urzędu wyroków sądów administracyjnych w latach (I półrocze). W okresie objętym kontrolą Naczelnik Urzędu prawidłowo postępowała z wyrokami sądów administracyjnych, zarówno uchylającymi decyzje wymiarowe organów podatkowych jak i oddalających skargę podatnika. Terminowo dokonano zwrotów nadpłaconych podatków. Nie wystąpiły przypadki wniesienia ponagleń na niezałatwienie sprawy w terminie, w sprawach będących przedmiotem orzekania przez sądy administracyjne. Urząd nie poniósł kosztów z tytułu odsetek wynikających z opieszałego wykonywania lub niewykonania przez Naczelnika Urzędu wyroków sądów administracyjnych w badanych sprawach. III. Opis ustalonego stanu faktycznego Opis stanu faktycznego 1. Postępowanie z wyrokami sądów administracyjnych uwzgledniającymi skargę podatnika (uchylającymi w całości lub w części decyzje organów podatkowych) 1.1. Spośród wydanych przez Naczelnika Urzędu decyzji wymiarowych 4, 47 stało się ostatecznymi w latach (I półrocze), w wyniku utrzymania w mocy przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 5. Z decyzji tych, 28 dotyczyło podatku dochodowego od osób fizycznych 6, a 19 podatku od towarów i usług 7. W ww. okresie podatnicy wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach 8 39 skarg, w tym 28 dotyczyło podatku VAT, a 11 podatku PIT. 1 Zwana dalej: Urzędem. 2 Zwana dalej: Naczelnikiem Urzędu. 3 Najwyższa Izba Kontroli stosuje 3-stopniową skalę ocen: pozytywna, pozytywna mimo stwierdzonych nieprawidłowości, negatywna. 4 Decyzje, które nakładały obowiązki o charakterze pieniężnym, podlegające egzekucji administracyjnej. 5 Zwanego dalej: Dyrektorem IS. 6 Zwanego dalej: PIT 7 Zwanego dalej: VAT 8 Zwanego dalej: WSA. 2

3 W wyniku rozpatrzenia skarg na decyzje wymiarowe organów podatkowych w okresie objętym kontrolą do Urzędu wpłynęły 62 orzeczenia WSA, w tym: 37 dotyczących podatku PIT, 23 VAT i 2 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych 9. Rozstrzygnięć niekorzystnych dla organów podatkowych było 17. Ponadto do Urzędu wpłynęło osiem orzeczeń WSA, uchylających decyzje wymiarowe Dyrektora IS, wydane w pierwszej instancji przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej 10, wśród których 7 dotyczyło podatku VAT, a 1 podatku PIT. Do Naczelnego Sądu Administracyjnego 11 podatnicy wnieśli w 2013 i w I półroczu 2014 roku 16 skarg kasacyjnych dotyczących decyzji wymiarowych w podatku VAT. W tym też czasie wpłynęło do Urzędu 17 orzeczeń NSA, z czego: 12 dotyczących podatku VAT i 5 podatku PIT. Wśród orzeczeń NSA, które wpłynęły w tym okresie jedno (w zakresie podatku VAT) było niekorzystne dla organów podatkowych. (dowód: akta kontroli str. 5 6) Badaniem objęto wykonanie przez Naczelnika Urzędu 6 wyroków sądów administracyjnych niekorzystnych dla organów podatkowych, w tym: 5 orzeczeń WSA i 1 NSA. Zbadane wyroki WSA i NSA nie nakładały na Urząd obowiązku podejmowania czynności egzekucyjnych, a w trzech przypadkach Urząd dokonał zwrotu nadpłat. W 3 przypadkach WSA uchyliło zaskarżoną decyzję Dyrektora IS w całości. Natomiast w 2 wyrokach 12 uchylając decyzję Dyrektora IS Sąd orzekł jednocześnie, że zaskarżona decyzja (część decyzji) nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku, zasądzając jednocześnie od Dyrektora IS na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania. Rozstrzygnięcia te przedstawiały się następująco: (dowód: akta kontroli str. 7 10) 1) wyrok z 1 marca 2013 roku - wpływ do Urzędu 4 lipca 2013 r.- (sygn. akt III SA/Gl 1804/12) uchylił w zaskarżonej części decyzję Dyrektora IS 13 w przedmiocie podatku VAT za sierpień 2002 roku, na podstawie art pkt c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi 14. Sąd stwierdził naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez niewypełnienie przez organ obowiązków nałożonych na niego przez procedurę podatkową w zakresie zbierania dowodów. W wyroku WSA zastosowano wykładnię przepisów podatkowych dokonaną przez NSA, który uwzględnił skargę kasacyjną skarżących, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia przez WSA. Ponadto WSA zasądził od Dyrektora IS na rzecz skarżących kwotę 197,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (art. 200 i 205 P.p.s.a.) Do czasu zakończenia kontroli 15 do Urzędu nie wpłynęła decyzja dyrektora IS; (dowód: akta kontroli str ) 2) wyrok z 30 kwietnia 2013 roku - wpływ do Urzędu 9 maja 2014 r. - (sygn. akt I SA/Gl 1324/12) uchylający zaskarżoną decyzję Dyrektora IS 16 w przedmiocie podatku PIT za 2005 rok, na podstawie art pkt 1 P.p.s.a., z uwagi na 9 Zwanego dalej: CIT. 10 Zwanego dalej Dyrektorem UKS. 11 Zwanego dalej: NSA. 12 W tym: 1 w zaskarżonej części. 13 Nr PP II/2/4407/386/09/OW z dnia 05 sierpnia 2010 r. 14 Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej: P.p.s.a listopada 2014 r 16 Nr PD-II-1/ /11 z 14 września 2012 r. 3

4 naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy. Sąd stwierdził, że organ odwoławczy naruszył przepisy art. 122 i 187 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa 17, nie podejmując wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz nie rozpatrując w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego przy szacowaniu przychodu z 3 spośród 9 transakcji sprzedaży samochodów. Z uwagi na powyższe Sąd przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ odwoławczy. Ponadto WSA zasądził od Dyrektora IS na rzecz skarżącego kwotę 3 245,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (art. 200, art. 205 i 209 P.p.s.a.) Sprawa została zakończona po uprawomocnieniu się decyzji Dyrektora IS, wydanej 14 marca 2014 r., po przeprowadzeniu ponownego postępowania 18. Dyrektor IS uchylił decyzję organu I instancji i obniżył wysokość zobowiązania podatkowego skarżących z kwoty ,00 zł do ,00 zł. Urząd zwrócił nadpłatę 7 kwietnia 2014 r. (dowód: akta kontroli str , 869) 3) wyrok z 18 września 2013 r. - wpływ do Urzędu 9 maja 2014 r. - (sygn. akt III SA/Gl 1288/12) uchylający zaskarżoną decyzję Dyrektora IS 19 w przedmiocie podatku VAT za styczeń, luty, maj, czerwiec, sierpień, październik i grudzień 2005 roku. Sąd uchylił decyzję na podstawie art pkt 1 lit. a i c WSA, stwierdzając naruszenie prawa materialnego oraz przepisów postępowania, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie WSA doszło do przedawnienia zobowiązań (za wyjątkiem grudnia 2005 r.), z uwagi na niepoinformowanie podatnika o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia, w związku z wszczęciem przez Urząd Kontroli Skarbowej w Katowicach 20 postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe. Przekazując sprawę do organu odwoławczego WSA wskazał na możliwość przeprowadzenia postępowania przez organ I instancji, po uchyleniu jego pierwotnej decyzji w trybie art O.p. Zgodnie z powyższym stanowiskiem Sądu Dyrektor IS wydał w dniu 7 maja 2014 r. decyzję 21 uchylającą decyzję organu I instancji (Dyrektora UKS) i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Ponadto WSA zasądził od Dyrektora IS na rzecz skarżącego kwotę 5 104,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Na podstawie tej decyzji Dyrektora IS Urząd zwrócił skarżącemu 11 czerwca 2014 r. kwotę ,79 zł, w tym odsetki wynoszące ,00 zł. Zwrot obejmował zobowiązania przedawnione. Do dnia zakończenia kontroli nie wpłynęła do Urzędu decyzja Dyrektora UKS dotycząca ponownego rozpatrzenia sprawy zobowiązania podatkowego VAT za grudzień 2005 r. ; (dowód: akta kontroli str , 872) 4) dwoma wyrokami: z 30 października 2013 r. - wpływ do Urzędu 30 kwietnia 2014 r. - (sygn. akt I SA/Gl 31/13) oraz z 7 listopada 2013 roku - wpływ do Urzędu 14 kwietnia 2014 r. - (sygn. akt I SA.Gl 2/13) WSA uchylił zaskarżone przez dwóch podatników decyzje Dyrektora IS 22 w sprawie wymiaru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. Zaskarżone decyzje wydane zostały w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów, przy zastosowaniu m.in. przepisu art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. 17 Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zwanej dalej: O.p. 18 Nr PD-II-1/ / Nr PTII/2/ /12/OW, PTII/2/ /2012/OW z 22 maja 2012 r. 20 Zwany dalej: UKS. 21 PTI-3/ /14/OW. 22 Nr PD III/ /9/12 z 26 października 2012 r. i Nr PD III/ /6/12, NU1/ /12 z 31 października 2012 r. 4

5 o podatku dochodowym od osób fizycznych 23. Uchylenie decyzji nastąpiło z mocy art pkt 1 lit. b, w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, który wyrokiem z 18 lipca 2013 r. 24 orzekł, że powołany wyżej przepis w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r. jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 84 i art. 217 Konstytucji RP, z uwagi na brak możliwości prowadzenia postępowania podatkowego na podstawie art. 20 ust. 3 powołanej wyżej ustawy. Ponadto WSA zasądził od Dyrektora IS na rzecz obu stron skarżących kwoty tytułem zwrotu kosztów postępowania (3 071,00 zł i 1 144,00 zł). W jednym z omówionych przypadków 25 sprawa została zakończona po uprawomocnieniu się decyzji Dyrektora IS, wydanej 7 marca 2014 r. uchylającej decyzję organu I instancji i umarzającej postępowanie. Urząd zwrócił skarżącemu nadpłatę w kwocie ,00 zł 3 kwietnia 2014 r. (dowód: akta kontroli str i 331, 879) We wszystkich powyższych sprawach WSA stwierdził (w oparciu o art. 152 P.p.s.a.), że decyzje nie podlegają wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku. Wśród zbadanych 5 niekorzystnych dla organów podatkowych wyroków WSA, łączna wartość przedmiotu sporu czterech spraw, w których organem I instancji był Naczelnik Urzędu wyniosła ,00 zł, w tym kwotę ,00 zł stanowiły umorzenia na podstawie powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Natomiast wartość przedmiotu sporu w sprawie orzeczonej w I instancji przez Dyrektora UKS wyniosła ,00 zł. Opis stanu faktycznego 1.2. W zbadanym wyroku z 19 września 2012 r. - wpływ do Urzędu 20 listopada 2012 r. - (sygn. akt I FSK 1935/11) NSA orzekł uchylenie zaskarżonego wyroku WSA, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia przez WSA. NSA uznał skargę kasacyjną na wyrok WSA z dnia 12 kwietnia 2011 r. (sygn. akt III SA/Gl 2387/10), w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora IS 26, ustalającą zobowiązanie skarżących z tytułu podatku VAT za sierpień 2002 r. W skardze podniesiono zarzut naruszenia art. 187 i art. 191 w związku z art. 122 O.p., poprzez wybiórcze zebranie materiału dowodowego i jego niewłaściwą ocenę, co w efekcie miało doprowadzić do niewłaściwych ustaleń stanu faktycznego. Ponadto organy podatkowe i WSA uznały za fikcyjne usługi wykazane przez podatnika, podczas gdy te same usługi zostały uznane za wykonane w decyzji podatkowej wydanej wobec kontrahenta skarżących. NSA zasądził od Dyrektora IS na rzecz skarżących kwotę 120,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Do czasu zakończenia kontroli w Urzędzie nie wpłynął ponowny wyrok WSA. (dowód: akta kontroli str ) 2. Postępowanie z wyrokami oddalającymi skargę podatnika, utrzymującymi w mocy decyzje organów podatkowych. Badaniem objęto wykonanie przez Naczelnika Urzędu 5 wyroków sądów administracyjnych korzystnych dla organów podatkowych, w tym: 3 orzeczenia WSA i 2 NSA. Zbadane wyroki WSA i NSA nie nakładały na Urząd obowiązku podejmowania czynności, w tym egzekucyjnych lub związanych ze zwrotem nadpłat, za wyjątkiem zasądzonego zwrotu kwoty 386,00 zł (pkt ). 23 Dz. U. z 2012 r., poz. 361ze zm. 24 Sygn. akt 18/ dot. decyzji Dyrektora IS Nr PD III/ /9/12 z 26 października 2012 r 26 Nr PP-II/2/4407/386/09/OW z 5 sierpnia 2010 r. 5

6 2.1. W objętych badaniem wyrokach, WSA oddalił skargi podatników, orzekając ponadto: utrzymanie w mocy dwóch wcześniejszych decyzji Naczelnika Urzędu (jeden przypadek) oraz określenie nadwyżki podatku VAT naliczonego nad należnym (jeden przypadek). Rozstrzygnięcia te przedstawiały się następująco: 1) wyrok z 6 lipca 2012 roku - wpływ do Urzędu 29 października 2013 r. - (sygn. akt I SA/Gl 256/11) oddalenie skargi na decyzję Dyrektora IS 27 w przedmiocie podatku PIT za rok Przedmiotem sporu w powyższej sprawie była kwestia zasadności wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, dokonanych przez skarżącego od wartości początkowej samochodu. Z zebranego w postępowaniu przeprowadzonym w I instancji materiału dowodowego wynikało, że przedmiotowy samochód nie był sprawny od 2003 do 2007 roku, a zatem nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Zatem uzasadniając oddalenie skargi podatnika WSA wyraził pogląd, iż: środek trwały, którego podatnik nie używa w działalności gospodarczej nie może być amortyzowany dla celów podatkowych ; (dowód: akta kontroli str ) 2) wyrok z 12 listopada wpływ do Urzędu 6 marca 2014 r. - (sygn. akt III SA/Gl 1266/13) oddalenie skargi na decyzję IS 28, utrzymującą w mocy dwie decyzje Naczelnika Urzędu 29 określające zawyżenie naliczonego podatku VAT za luty i maj 2006 roku. Orzekając w oparciu o art. 151 P.p.s.a. Sąd uznał za prawidłowy stan faktyczny i prawny ustalony przez organy podatkowe, gdyż sporne faktury nie dokumentowały czynności faktycznie dokonanych przez podmiot w nich wymieniony. WSA podzielił również ustalenia organów podatkowych w kwestii zawieszenia biegu terminu przedawnienia z mocy art pkt 1 O.p., które nastąpiło przez wszczęcie postępowania karnego skarbowego wobec skarżącej oraz zapoznania jej z zarzutami; (dowód: akta kontroli str ) 3) wyrok z 4 kwietnia 2014 r. - wpływ do Urzędu 31 lipca 2014 r. - (sygn. akt III SA/Gl 1791/13) Sąd oddalił skargę na decyzję Dyrektora IS uchylającą decyzję Naczelnika Urzędu w całości i określił nadwyżkę podatku VAT naliczonego nad należnym za sierpień 2002 roku do zwrotu na rachunek podatnika w wysokości 386,00 zł. Pierwszy zarzut skargi dotyczył przyjęcia przez organ podatkowy poglądu, że wspólnicy zlikwidowanej spółki cywilnej z mocy prawa wstępują w toku sprawy na miejsce spółki. Zdaniem skarżących stanowiło to naruszenie art oraz art. 108 O.p. w związku z art. 5 ust. 1 wówczas obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym 30. Sąd oddalił ten zarzut, mając na uwadze fakt, iż został on już oceniony przez WSA w prawomocnym wyroku z 18 grudnia 2008 r. (sygn. akt III SA.Gl 1065/08). Podobnie zarzut naruszenia przez organ podatkowy art. 187 i art. 191 w związku z art. 122 O.p., poprzez zakwestionowanie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury, został oddalony z uwagi na uprzednie rozstrzygnięcie NSA w wyroku z dnia 19 września 2012 r. WSA podzielił stwierdzenie NSA, że organ podatkowy prawidłowo ustalił, iż faktura dokumentuje czynność, która w rzeczywistości nie została wykonana. 27 Nr PB-II-1/ /10/1 z 25 lutego 2011 r. 28 Nr PT-I-2/440700/32-33/13/TSO1/18836 z 29 marca 2013 r. 29 Nr PP-1/ /11 i nr PP-1/ /11 z 10 stycznia 2013 r. 30 Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm. 6

7 Opis stanu faktycznego Określona w wyroku kwota do zwrotu na rachunek podatnika wynosząca 386,00 zł stanowiła część kwoty zwróconej przez Urząd 2 października 2002 r. na podstawie deklaracji 8/2002 złożonej we wrześniu 2002 roku. Zgodnie z dyspozycją wspólników Spółki kwota ta została zaliczona odpowiednio na poczet PIT-4, PIT-5 i PIT-6 za sierpień (dowód: akta kontroli str ) 2.2. Rozstrzygnięcia w zbadanych dwóch orzeczeniach NSA, oddalających skargi kasacyjne od wyroków WSA i zasądzające od skarżących na rzecz Dyrektora IS koszty postępowań kasacyjnych, przedstawiały się następująco: 1) wyrok z 22 stycznia 2013 roku - wpływ do Urzędu 11 marca 2013 r. - (sygn. akt II FSK 1101/11) Sąd oddalił skargę kasacyjną od wyroku WSA z dnia 9 lutego 2011 r. (sygn. akt I SA/Gl 1077/10), w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora IS 31, ustalającą zobowiązanie w podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok. Przedmiotem zaskarżenia było uznanie przez organy podatkowe i WSA za zawyżone kosztów uzyskania przychodów, przyjętych przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Sąd podzielił pogląd organów podatkowych i WSA, że skarżący nie zastosowali się do wymogów prowadzenia księgi przychodów i rozchodów w sposób rzetelny, ujęli w niej bowiem jako koszt uzyskania przychodu wydatki na zakup paliwa, które wynikały z faktur niepotwierdzających rzeczywistych transakcji. Ponadto NSA zasadził od skarżących na rzecz Dyrektora IS kwoty 7 200,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; (dowód: akta kontroli str ) 2) wyrok z 28 listopada 2013 roku - wpływ do Urzędu 16 stycznia 2014 r. - (sygn. akt II FSK 2968/11) oddalenie skargi kasacyjnej od wyroku WSA z dnia 2 sierpnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Gl 1304/10), w sprawie skargi na decyzję Dyrektora IS 32 określającą zobowiązanie w podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok. Przedmiotem sporu była dokonana przez organ podatkowy I instancji korekta kosztów uzyskania przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżących, w zakresie prowadzenia sprzedaży hurtowej paliw stałych, ciekłych, gazowych oraz produktów pochodnych. Oddalając skargę kasacyjną Sąd uznał, że materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie został zgromadzony i rozpoznany z zachowaniem reguł określonych w art. 122 i art O.p., tj. w sposób wszechstronny i kompletny, a zakres postępowania dowodowego był prawidłowy. Ponadto NAS zasądził od skarżących na rzecz Dyrektora IS kwoty 2 700,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. (dowód: akta kontroli str ) 3. Ponaglenia kierowane przez podatników do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie oraz skargi do WSA na bezczynność organów podatkowych. Odpowiedzialność porządkowa i dyscyplinarna pracownika za bezczynność, opieszałość oraz za błędy W okresie objętym kontrolą do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wpłynęło jedno ponaglenie na podstawie art O.p., dotyczące niezałatwienia sprawy we właściwym terminie przez Naczelnika Urzędu. Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał je za 31 Nr PB-II-1/ /09/1 z 16 sierpnia 2010 r. 32 Nr PB-II-1/ /10/1 z 30 września 2010 r. 7

8 bezprzedmiotowe. Ponaglenie to nie dotyczyło wykonywania orzeczeń sądów administracyjnych przez Urząd W okresie objętym kontrolą nie wystąpiły przesłanki skutkujące odpowiedzialnością pracownika Urzędu za błędy, wynikającą z ustawy z dnia 20 stycznia 2011 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa 33. Nie stwierdzono także okoliczności uzasadniających złożenie przez podatnika skargi na niewykonanie wyroku, określonej w art P.p.p.s.a. Do Urzędu nie wpłynęły także wnioski o ukaranie Naczelnika Urzędu grzywną na podstawie art i 6 tej ustawy. (dowód: akta kontroli str ) 4. Koszty z tytułu odsetek zapłaconych w związku z opieszałym wykonaniem lub niewykonaniem wyroków sadów administracyjnych, wypłaconych odszkodowań oraz zasądzonych grzywien. Skutki finansowe poniesione w okresie objętym kontrolą przez Urząd w wyniku wydania wyroków sądów administracyjnych wyniosły łącznie ,30 zł, w tym: ,66 zł w 2013 roku oraz ,64 zł w I półroczu 2014 roku. Kwoty wypłaconych z tego tytułu odsetek wyniosły odpowiednio: ,00 zł, ,00 zł i ,00 zł. Zarówno poniesione w tym zakresie koszty, jak i wypłacone odsetki nie były związane z opieszałym wykonaniem lub niewykonaniem wyroków WSA i NSA. W sprawach objętych badaniem nie stwierdzono przypadków opieszałego wykonania lub niewykonania przez Naczelnika Urzędu wyroków sądów administracyjnych. (dowód: akta kontroli str ) IV. Pozostałe informacje i pouczenia Prawo zgłoszenia zastrzeżeń Wystąpienie pokontrolne zostało sporządzone w dwóch egzemplarzach; jeden dla kierownika jednostki kontrolowanej, drugi do akt kontroli. Zgodnie z art. 54 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli 34 kierownikowi jednostki kontrolowanej przysługuje prawo zgłoszenia na piśmie umotywowanych zastrzeżeń do wystąpienia pokontrolnego, w terminie 21 dni od dnia jego przekazania. Zastrzeżenia zgłasza się do Dyrektora Delegatury NIK w Katowicach. Katowice, dnia 28 listopada 2014 r. Kontroler Iwona Soroczyńska Gł. specjalista kontroli państwowej Najwyższa Izba Kontroli Delegatura w Katowicach 33 Dz. U. z 2011 r., Nr 34, poz Dz. U. z 2012 r., poz. 82 ze zm. 8