Rozwój polskiego handlu zagranicznego produktami rolno-spożywczymi z krajami Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji

Transkrypt

1 Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia nr 3/2016 (81) DOI: /frfu s Rozwój polskiego handlu zagranicznego produktami rolno-spożywczymi z krajami Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji Małgorzata Bułkowska * Streszczenie: Celem opracowania jest określenie dotychczasowych tendencji oraz perspektyw rozwoju wymiany handlowej produktami rolno-spożywczymi Polski z wybranymi krajami Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji. W artykule dokonano analizy strumieni handlowych Polski z wybranymi krajami, w tym zmian w strukturze geograficznej i towarowej oraz, korzystając z indeksów komplementarności, dokonano oceny dopasowania struktury podaży eksportowej Polski do struktury popytu importowego tych państw. Badania wykazały, że pomimo iż rola odbiorców spoza UE w polskim eksporcie rolno-spożywczym w ostatnich latach systematycznie się zwiększała, nadal mają one relatywnie niewielkie znaczenie, a handel z tymi krajami opiera się na mało zróżnicowanym asortymencie. Niskie wartości wskaźników komplementarności mogą jednak świadczyć o niewykorzystanych możliwościach sprzedaży polskiej żywności na badanych rynkach, a tym samym potwierdzać, że istnieją perspektywy dalszego rozwoju polskiego eksportu do krajów pozaunijnych, będących alternatywą dla rynku rosyjskiego. Słowa kluczowe: handel zagraniczny, produkty rolno-spożywcze, indeksy komplementarności, Polska, kraje trzecie Wprowadzenie Wprowadzony przez Rosję zakaz importu większości produktów żywnościowych z Unii Europejskiej oznaczał dla Polski utratę jednego z najważniejszych pozaunijnych rynków zbytu (Ambroziak, Szczepaniak, 2014) i stał się impulsem dla polskich producentów do poszukiwania nowych kierunków sprzedaży nadwyżek żywności. Nie bez znaczenia było także rosnące nasycenie i coraz silniejsza konkurencja na rynku żywnościowym UE. Do najbardziej perspektywicznych rynków można zaliczyć Afrykę, Azję oraz Bliski Wschód. Tempo wzrostu wymiany handlowej z krajami rozwijającymi się jest bowiem znacznie wyższe niż z krajami rozwiniętymi. Wynika to m.in. z rosnącego popytu, będącego następstwem wzrostu liczby ludności oraz poziomu zamożności mieszkańców tych krajów (Szczepaniak, 2015, s ). Dywersyfikacja struktury geograficznej handlu zagranicznego ma znaczenie szczególnie w warunkach załamania popytu na niektórych rynkach, gdyż pozwala producentom przynajmniej w pewnym stopniu ograniczyć straty (Szczepaniak, 2014, s. 33). * mgr Małgorzata Bułkowska, Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Państwowy Instytut Badawczy, bulkowska@ierigż.waw.pl.

2 40 Małgorzata Bułkowska W opracowaniu dokonano analizy tendencji w wymianie handlowej produktami rolno- -spożywczymi Polski z wybranymi krajami Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji oraz, korzystając z indeksów komplementarności, podjęto próbę oceny dopasowania struktury podaży eksportowej Polski do struktury popytu importowego tych krajów. Badaniem objęto polski handel rolno-spożywczy z dwunastoma krajami z trzech wymienionych regionów świata, tj. Algierią, Nigerią, Mozambikiem, RPA, Arabią Saudyjską, Turcją, Chinami, Indiami, Wietnamem, Tajlandią, Indonezją i Malezją. e te charakteryzowały się w ostatnich latach rosnącą liczbą ludności, relatywnie wysokim wzrostem produktu krajowego brutto (PKB) oraz szybkim tempem wzrostu importu produktów rolno-spożywczych. Odnotowano również dynamiczny rozwój polskiego eksportu żywności do tych krajów. Analizę oparto na danych statystycznych pochodzących z bazy UN Comtrade. Za towary rolno-spożywcze uznano towary opisane w taryfie celnej kodami klasyfikacji HS (Harmonized System). Okres objęty badaniem obejmuje lata Wyniki handlu zagranicznego produktami rolno-spożywczymi wybranych krajów W latach polski eksport rolno-spożywczy wzrastał w tempie 12,4% rocznie i w 2014 roku osiągnął wartość 28,0 mld USD (tab. 1). Największymi odbiorcami polskiej żywności pozostawały kraje unijne, do których trafiało blisko 80% polskiego eksportu. Zauważalny był także stopniowy wzrost zainteresowania polskich producentów żywności nowymi rynkami zbytu (Kita, 2014, s. 160), takimi jak kraje Afryki, Bliskiego Wschodu czy Azji. Są to regiony, których gospodarki szybko się rozwijają, a co za tym idzie, generują coraz większy popyt na produkty rolno-spożywcze (Szczepaniak, 2015, s. 65). W latach udział krajów trzecich w polskim eksporcie rolno-spożywczym zwiększył się o blisko 1 punkt procentowy (p.p.) z 20,6 do 21,5%. Wprawdzie największymi rynkami zbytu dla Polski nadal pozostają Rosja 1, Ukraina i Białoruś (do krajów tych w 2014 r. trafiło 7,3%, czyli ponad 1/3 polskiego eksportu pozaunijnego), to jednak udział innych krajów, w szczególności z Afryki, Azji i Bliskiego Wschodu, powoli, aczkolwiek systematycznie, zwiększa się. W najbliższym latach to właśnie te kraje najprawdopodobniej będą stanowiły alternatywę dla polskiego eksportu produktów żywnościowych. badanych państw w światowym imporcie rolno-spożywczym w 2014 roku wyniósł 17,5% i był o 1,5 p.p. wyższy niż w roku Dla eksportu wskaźnik ten kształtował się na poziomie 17,1% (w 2010 r. 16,0%). Największymi importerami żywności były: Chiny (7,5%), Arabia Saudyjska (1,7%), Indie (1,3%) i Indonezja (1,2%), natomiast 1 Można się także spodziewać, że po zniesieniu embarga Rosja pozostanie ważnym partnerem handlowym Polski, jednak z uwagi na niepewność co do okresu, w którym sankcje te będą obowiązywały, powrót na rosyjski rynek może być dla polskich producentów trudny i kosztowny. Dlatego też ważne jest wykorzystanie tego czasu na nawiązanie trwałych kontaktów handlowych z innymi partnerami i zwiększenie udziału na alternatywnych rynkach.

3 Rozwój polskiego handlu zagranicznego eksporterami: Chiny (4,6%), Indie (2,6%), Indonezja (2,3%) i Tajlandia (2,2%) 2. Spośród analizowanych dwunastu krajów, tylko pięć miało w 2014 roku ujemne saldo w handlu rolno-spożywczym, tj. Chiny ( 38,2 mld USD), Arabia Saudyjska ( 20,4 mld USD), Algieria ( 11,5 mld USD), Nigeria ( 6,1 mld USD) oraz Mozambik ( 405 mln USD). Pozostałe kraje uzyskały dodatnie saldo obrotów, a jego najwyższą wartość odnotowały Indie (19,5 mld USD), Tajlandia (19,5%) i Indonezja (16,6 mld USD). Pomimo iż większość badanych krajów uzyskała w 2014 roku dodatnie saldo obrotów handlowych produktami rolno-spożywczymi, warto podkreślić, że w latach import produktów rolno-spożywczych w tych krajach (z wyjątkiem Malezji i RPA) wzrastał około 2 3 razy szybciej niż średnio w Unii Europejskiej (5,4%) czy na świecie (6,0%). Najbardziej dynamiczny wzrost importu żywności odnotowano w Mozambiku (27,7% średniorocznie w latach ) oraz Algierii, Chinach i Wietnamie (po 15,2% średniorocznie) tabela 1. Tabela 1 Wartość oraz średnie tempo wzrostu obrotów handlowych produktami rolno-spożywczymi w wybranych krajach, w UE i na świecie w latach Eksport (mln USD) Średnie roczne tempo wzrostu eksportu w latach Import (mln USD) Średnie roczne tempo wzrostu importu w latach Saldo (mln USD) Algieria , , Chiny , , Indie , , Indonezja , , Malezja , , Mozambik , , Nigeria , , Arabia Saudyjska* , , RPA , , Tajlandia , , Turcja , , Wietnam , , Świat , ,0 UE , , Polska , , * Dla Arabii Saudyjskiej dane obejmują lata Źródło: obliczenia własne na podstawie bazy UN Comtrade. 2 W analizowanym okresie udział UE-28 w światowym eksporcie rolno-spożywczym zmniejszył się o 0,7 p.p. i w 2014 r. wyniósł 39,6%, natomiast w imporcie rolno-spożywczym sięgnął 40,8% i był o 0,5 p.p. niższy niż w 2010 r. Analogiczne wskaźniki dla Polski miały w 2014 r. następujące wartości: 1,9% w eksporcie i 1,3% w imporcie rolno-spożywczym. Były one odpowiednio o 0,4 p.p. wyższe oraz 0,2 p.p. niższe niż w 2010 r.

4 42 Małgorzata Bułkowska Dynamika polskiego eksportu rolno-spożywczego do tych krajów była w większości przypadków znacznie wyższa niż do UE-28 (12,1%). Najszybciej wzrastał eksport żywności z Polski do Indonezji (91,0% średniorocznie w latach ), Arabii Saudyjskiej (58,8% średniorocznie) i Chin (56,2% średniorocznie). Warto podkreślić, że w analizowanym okresie miał miejsce spadek sprzedaży polskiej żywności do Turcji 3 oraz Indii. Tabela 2 Wartość oraz średnie tempo wzrostu obrotów handlowych produktami rolno-spożywczymi Polski z wybranymi krajami w latach Eksport (tys. USD) Średnie roczne tempo wzrostu eksportu w latach Import (tys. USD) Średnie roczne tempo wzrostu importu w latach Saldo (tys. USD) Algieria , , Chiny , , Indie , , Indonezja , , Malezja , , Mozambik , , Nigeria , , Arabia Saudyjska* , , RPA , , Tajlandia , , Turcja , , Wietnam , , Świat , , UE , , * Dla Arabii Saudyjskiej dane obejmują lata Źródło: obliczenia własne na podstawie bazy UN Comtrade. W 2014 roku na badanych 12 państw przypadało łącznie 4,4% polskiego eksportu rolno- -spożywczego, podczas gdy w 2010 roku udział ten wyniósł 3,2%. Oznacza to, że rola tych krajów jako rynków zbytu systematycznie się zwiększa. Obecnie kierowane jest do nich blisko 1/5 polskiej sprzedaży na rynek pozaunijny. Największy udział w polskim eksporcie 3 Zmniejszenie obrotów handlowych z Turcją było wynikiem znacznego obniżenia importu polskiej wołowiny i mięsa drobiowego przez Turcję, po wprowadzeniu 1 stycznia 2013 r. zakazu uboju rytualnego. Jednakże, po blisko 2 latach, decyzją Trybunału Konstytucyjnego z 10 grudnia 2014 r. ubój rytualny został ponownie dozwolony, co pozwoliło polskim producentom na wznowienie eksportu mięsa koszernego. Można się zatem spodziewać, że w 2015 r. wyniki handlowe z krajami arabskimi oraz Turcją będą znacznie korzystniejsze dla Polski. Promocji europejskiego mięsa wołowego i produktów z niego wytwarzanych w Turcji miała służyć m.in. realizowana od początku 2015 r. trzyletnia kampania Zasmakuj w Europie. Jej celem było poszerzenie rynku zbytu na europejskie mięso wołowe i wytworzone na jego bazie przetwory, a także zbudowanie pozytywnego wizerunku europejskiego mięsa dzięki dostarczaniu kompleksowych informacji i działaniom edukacyjnym.

5 Rozwój polskiego handlu zagranicznego żywności w 2014 roku miały Arabia Saudyjska (1,3%), Algieria (1,0%) oraz Chiny (0,8%). Blisko czterokrotnie, do 0,4%, zmniejszyło się natomiast znaczenie Turcji. analizowanych krajów w polskim imporcie rolno-spożywczym był wyższy niż w eksporcie i w 2014 roku wyniósł 6,7%. Najwięcej żywności Polska importowała z Chin (2,1%), Turcji (1,3%) oraz Wietnamu (1,0%). Spośród badanych krajów, jedynie z pięcioma Polska miała dodatnie saldo wymiany handlowej produktami rolno-spożywczymi, tj. z Algierią, Malezją, Nigerią, Arabią Saudyjską i RPA 4. Z kolei największy deficyt handlowy odnotowano w handlu z Chinami, Turcją i Indiami (tab. 2). Warto zaznaczyć, że w 2014 roku udało się Polsce uzyskać nadwyżkę w handlu z dwoma krajami, tj. Malezją i Republiką Południowej Afryki, które są eksporterami netto żywności. Może to świadczyć o względnej konkurencyjności polskich towarów na tych rynkach. 2. Struktura towarowa polskiego handlu zagranicznego z wybranymi krajami Eksport Polski do analizowanych krajów obejmował niewielki asortyment. W większości przypadków, ponad 80% sprzedaży stanowiły trzy grupy produktów, wyodrębnione według działów HS (tab. 3). Do Algierii, podobnie jak Nigerii, Polska eksportowała przede wszystkim: mleko w proszku i sery, zboża (pszenicę i jęczmień) oraz przetwory ze zbóż (ekstrakty słodowe). W eksporcie do Malezji i Indonezji również dominowały produkty mleczarskie (mleko w proszku, sery, serwatka), a także przetwory ze zbóż i produkty przemysłu młynarskiego (słód i ekstrakty słodowe, wafle, gofry oraz płatki ziemniaczane). Do Arabii Saudyjskiej Polska sprzedawała pszenicę, produkty mleczarskie (sery, serwatkę i mleko w proszku), wyroby cukiernicze, przetwory czekoladowe oraz przetwory ze zbóż (ekstrakty słodowe, wafle i herbatniki). Z kolei Republika Południowej Afryki była rynkiem zbytu dla polskiej pszenicy, wyrobów czekoladowych oraz tzw. różnych przetworów spożywczych (tab. 3). Import Polski był nieco bardziej zróżnicowany niż eksport, niemniej koncentrował się on również na relatywnie niewielkiej ilości produktów i stanowił raczej uzupełnienie oferty podażowej o towary z innych stref klimatycznych. Z Algierii i Arabii Saudyjskiej Polska sprowadzała właściwie tylko owoce i orzechy (przede wszystkim daktyle i cytrusy). Najbardziej zróżnicowany był asortyment produktów importowanych przez Polskę z Chin oraz Indii. Z Chin Polska sprowadzała przede wszystkim ryby (filety mrożone), przetwory z warzyw i owoców (koncentraty pomidorowe) i tytoń. Import z Indii obejmował z kolei herbatę, orzechy nerkowca i nasiona sezamu (tab. 4). 4 Z Malezją i RPA Polska uzyskała dodatnie saldo wymiany handlowej dopiero w 2014 r. Z kolei w handlu z Turcją w latach Polska była eksporterem netto żywności, natomiast w latach jej importerem netto.

6 44 Małgorzata Bułkowska Tabela 3 Główne grupy produktów rolno-spożywczych eksportowanych przez Polskę do wybranych krajów Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji w 2014 roku 04. Produkty mleczarskie 66,5 18. Kakao i przetwory z kakao 36,8 18. Kakao i przetwory 46,5 Algieria 10. Zboża 21,9 04. Produkty mleczarskie 28,8 19. Przetwory ze zbóż 12,5 Chiny 19. Przetwory ze zbóż 5,6 02. Mięso i podroby 15,4 11. Produkty przemysłu młynarskiego 11,3 Indie 03. Ryby i skorupiaki 10,8 Pozostałe 6,0 Pozostałe 19,0 Pozostałe 18,9 04. Produkty mleczarskie 75,3 04. Produkty mleczarskie 76,6 02. Mięso i podroby 40,3 Indonezja 19. Przetwory ze zbóż 18,1 19. Przetwory ze zbóż 9,4 19. Przetwory ze zbóż 39,6 11. Produkty przemysłu młynarskiego 1,9 Malezja 11. Produkty przemysłu młynarskiego 7,0 Mozambik 04. Produkty mleczarskie 14,5 Pozostałe 4,7 Pozostałe 7,0 Pozostałe 5,6 04. Produkty mleczarskie 56,8 10. Zboża 62,8 10. Zboża 40,7 Nigeria 19. Kawa i herbata 13,9 Arabia Saudyjska 04. Produkty mleczarskie 9,9 10. Zboża 9,9 17. Cukry i wyroby cukiernicze 8,3 19. Przetwory ze zbóż 7,6 RPA 21. Różne przetwory spożywcze 19,6 18. Kakao i przetwory z kakao 17,5 18. Kakao i przetwory z kakao 6,4 Pozostałe 19,4 04. Produkty mleczarskie 76,3 Pozostałe 5,0 19. Przetwory ze zbóż 35,8 Pozostałe 22,2 03. Ryby i owoce morza 41,9 Tajlandia 03. Ryby i owoce morza 11,0 tytoniu 25,0 Turcja 02. Mięso i podroby 2,6 21. Różne przetwory spożywcze 9,8 Wietnam 23. Odpady i pasza dla zwierząt 25,7 04. Produkty mleczarskie 19,4 18. Kakao i przetwory z kakao 6,7 Pozostałe 10,1 Pozostałe 22,7 Pozostałe 13,0 Źródło: obliczenia własne na podstawie bazy UN Comtrade.

7 Rozwój polskiego handlu zagranicznego Tabela 4 Główne grupy produktów rolno-spożywczych importowanych przez Polskę z wybranych krajów Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji w 2014 roku 08. Owoce i orzechy 99,2 03. Ryby i owoce morza 30,4 tytoniu 25,3 20. Przetwory z warzyw i owoców 10,1 09. Kawa i herbata 17,4 Algieria Chiny tytoniu 9,7 Indie 08. Owoce i orzechy 13,9 05. Produkty pochodzenia zwierzęcego 9,4 12. Nasiona i owoce oleiste 13,3 Pozostałe 0,8 Pozostałe 40,4 Pozostałe 30,1 23. Odpady i pasza dla zwierząt 57,4 15. Tłuszcze i oleje 43,8 tytoniu 67,6 Indonezja 09. Kawa i herbata 15,9 23. Odpady i pasza dla zwierząt 39,8 15. Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego 10,6 Malezja tytoniu 7,4 Mozambik 17. Cukry i wyroby cukiernicze 31,2 09. Kawa i herbata 1,1 Pozostałe 16,1 Pozostałe 9,0 Pozostałe 0,1 Nigeria 12. Nasiona i owoce oleiste 61,2 23. Odpady i pasza dla zwierząt 28,1 Arabia Saudyjska 08. Owoce i orzechy 97,9 RPA 08. Owoce i orzechy 81,2 22. Napoje 7,7 03. Ryby i skorupiaki 3,9 20. Przetwory z warzyw i owoców 5,9 Pozostałe 6,8 Pozostałe 2,1 pozostałe 5,2 20. Przetwory z warzyw i owoców 31,2 20. Przetwory z warzyw i owoców 43,4 09. Kawa i herbata 64,5 Tajlandia 16. Przetwory z mięsa i ryb 31,0 21. Różne przetwory spożywcze 11,4 Turcja 08. Owoce i orzechy 26,6 03. Ryby i owoce morza 14,1 tytoniu 6,6 Wietnam 21. Różne przetwory spożywcze 11,0 tytoniu 8,0 07. warzywa 6,4 Pozostałe 18,4 Pozostałe 17,0 Pozostałe 10,4 Źródło: obliczenia własne na podstawie bazy UN Comtrade.

8 46 Małgorzata Bułkowska 3. Komplementarność eksportu produktów rolno-spożywczych Polski i importu tych produktów przez wybrane kraje W celu zbadania dopasowania struktury podaży eksportowej Polski do popytu importowego partnerów posłużono się indeksami komplementarności, obliczonymi według następującego wzoru (Misala, 2011): C jk = 1 (Σ m ik x ij ) : 2, gdzie: m ik udział importu produktu rolno-spożywczego i w globalnym imporcie rolno-spożywczym badanego kraju K, x ij udział eksportu produktu rolno-spożywczego i w całkowitym eksporcie rolno- -spożywczym Polski j na analizowany rynek K, i produkt rolno-spożywczy według sześciocyfrowego poziomu agregacji danych klasyfikacji HS. Wartość wskaźnika C ik waha się w granicach od zera do jedności. Im wartość ta jest wyższa, tym struktura eksportu rolno-spożywczego Polski i struktura importu kraju K są bardziej podobne. Innymi słowy, wartości bliskie zeru oznaczają, że struktury te są komplementarne, a bliskie jedności że są do siebie podobne. Z przeprowadzonej analizy wynika, że struktura podaży eksportowej polskiej żywności jest relatywnie słabo dopasowana do struktury popytu importowego partnerów. Najniższą wartość wskaźnika (poniżej 10%) odnotowano w przypadku polskiego handlu rolno-spożywczego z Indiami, Indonezją, Tajlandią i Chinami, natomiast najwyższą (ok. 20%) dla handlu z Algierią, Nigerią i RPA. Tabela 5 Wskaźniki stopnia dopasowania struktury podaży eksportowej polskiej żywności do struktury popytu importowego wybranych krajów w latach Algieria 0,16 0,10 0,22 0,25 0,27 Chiny 0,06 0,08 0,08 0,10 0,10 Indie 0,03 0,02 0,03 0,05 0,03 Indonezja 0,05 0,06 0,09 0,11 0,09 Malezja 0,06 0,09 0,08 0,11 0,11 Mozambik 0,01 0,04 0,03 0,15 0,03 Nigeria 0,28 0,07 0,10 0,11 0,24 Arabia Saudyjska 0,18 0,13 0,13 0,19 RPA 0,11 0,10 0,11 0,14 0,19 Tajlandia 0,05 0,05 0,05 0,06 0,09 Turcja 0,11 0,10 0,08 0,11 0,12 Wietnam 0,07 0,07 0,10 0,11 0,12 Źródło: obliczenia własne na podstawie bazy UN Comtrade.

9 Rozwój polskiego handlu zagranicznego Niskie wartości wskaźników komplementarności mogą z jednej strony świadczyć o możliwościach dalszego rozwoju eksportu polskiej żywności na badane rynki, m.in. dzięki rozszerzeniu czy też lepszemu dopasowaniu asortymentu do popytu i preferencji konsumentów. Z drugiej strony, warto podkreślić zarówno różnice klimatyczne i kulturowe partnerów, jak i dzielącą ich odległość, które to czynniki mogą stanowić znaczącą barierę w dalszym rozwoju eksportu rolno-spożywczego oraz ograniczać możliwości jego dywersyfikacji. Uwagi końcowe Niestabilna sytuacja na wschodzie Europy i rosnąca konkurencja na rynku unijnym wymusiły na polskich producentach żywności działania mające na celu pozyskanie nowych rynków zbytu nadwyżek produktów. Pomimo tego, że rola odbiorców spoza UE w polskim eksporcie rolno-spożywczym w ostatnich latach systematycznie się zwiększała, nadal mają oni relatywnie niewielkie znaczenie, a handel z tą grupą krajów opiera się na mało zróżnicowanym asortymencie (Kita, Poczta, 2012). Kluczowym rynkiem zbytu dla polskiej żywności w dalszym ciągu pozostają tzw. inne kraje członkowskie UE, do których trafia ponad 3/4 sprzedaży na eksport. Najbardziej perspektywicznymi, aczkolwiek jeszcze mało rozpoznanymi, rynkami dla zbytu polskiej żywności wydają się być słabo rozwinięte kraje afrykańskie, ale także kraje Azji Południowo-Wschodniej oraz Bliskiego Wschodu. Polski eksport do tych krajów jest jednak wciąż niewielki i obejmuje kilka podstawowych grup towarów, tj. produkty mleczarskie (mleko w proszku, ser i serwatkę), zboża, produkty piekarskie i wyroby młynarskie (wafle, herbatniki oraz ekstrakty słodowe), a także wyroby czekoladowe. Niski stopień dopasowania struktury polskiego eksportu do popytu importowego analizowanych krajów świadczy o niewykorzystanych możliwościach eksportowych, a jednocześnie o szansie na wzrost dywersyfikacji rynków zbytu polskiej żywności. Polska spełnia wysokie unijne normy jakościowe i jednocześnie jest konkurencyjna cenowo, co ma duże znaczenie w krajach rozwijających się. Warto również podkreślić, że ekspansja polskich producentów na rynki pozaunijne jest w dużym stopniu wspierana przez różnego rodzaju inicjatywy i kampanie organizowane przez administrację i instytucje państwowe, takie jak np.: Go China, Go Africa czy Go India. Pomagają one polskim przedsiębiorcom w nawiązywaniu kontaktów handlowych z partnerami spoza UE, a także służą promocji polskiej żywności oraz marki Made in Poland na rynkach zagranicznych. Biorąc pod uwagę dotychczasową strukturę polskiego eksportu, niewykorzystane możliwości sprzedaży na rynkach krajów afrykańskich i azjatyckich ma przede wszystkim branża mięsna, owocowo-warzywna i napojów alkoholowych. Działy te co prawda objęte są Branżowym Programem Promocji, realizowanym przez Agencję Rynku Rolnego, który to program ma zwiększyć dostępność rynku afrykańskiego i azjatyckiego dla podmiotów tych branż, jednak ich udział w polskim eksporcie pozaunijnym wciąż pozostaje niewielki.

10 48 Małgorzata Bułkowska Literatura Ambroziak, Ł., Szczepaniak, I. (2014). Skutki rosyjskiego embarga na import produktów rolno-spożywczych. Przemysł Spożywczy, 9, Kita, K. (2014). Konkurencyjność polskiego handlu rolno-spożywczego na rynkach krajów spoza Unii Europejskiej. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Kita, K., Poczta, W. (2012). Stosunki handlowe Unii Europejskiej z krajami AKP w obszarze rynków produktów rolno-żywnościowych w latach Journal of Agribusiness and Rural Development, 1 (23), Misala, J. (2011). Międzynarodowa konkurencyjność gospodarki narodowej. Warszawa: PWE. Szczepaniak, I. (red.) (2014). Monitoring i ocena konkurencyjności polskich producentów żywności (5). Synteza. Warszawa: IERiGŻ PIB. Szczepaniak, I. (red.) (2015). Konkurencyjność polskich producentów żywności i jej determinanty (1). Warszawa: IERiGŻ PIB. The Development of Polish Foreign Trade in Agri-Food Products with African, Middle East and Asian Countries Abstract: The aim of the study is to analyze the current trends and prospects of development of Polish agrifood trade with selected African, the Middle East and Asian countries. The article analyzes the Polish trade flows with selected countries, including changes in geographical and commodity structures as well as, based on the trade complementarity index, evaluated adjust the supply structure of Polish exports to the structure of import demand in these countries. Studies have shown that in recent years, the role of third countries in Polish exports of agri-food products has steadily increased, however they still have relatively little significance, and the trade with these countries is not very diversified. Low values of complementarity index indicate unused possibilities of selling Polish food on the analyzed markets, and confirm existing prospects for further development of Polish extra-ue exports, as an alternative to the Russian market. Keywords: foreign trade, agri-food products, trade complementarity index, Poland, third countries Cytowanie Bułkowska, M. (2016). Rozwój polskiego handlu zagranicznego produktami rolno-spożywczymi z krajami Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia, 3 (81), DOI: / frfu