DOKUMENTACJA PROJEKTOWA MODERNIZACJI BUDYNKU MIESZKALNEGO WIELORODZINNEGO PRZY UL. RADZYMIŃSKIEJ 2 W WARSZAWIE

Transkrypt

1 DOKUMENTACJA PROJEKTOWA MODERNIZACJI BUDYNKU MIESZKALNEGO WIELORODZINNEGO PRZY UL. RADZYMIŃSKIEJ 2 W WARSZAWIE Inwestor: MIASTO STOŁECZNE WARSZAWA DZIELNICA PRAGA PÓLNOC UL. KS. I. KŁOPOTOWSKIEGO WARSZAWA PROJEKTOWAŁ podpis i pieczątka Mgr inż. budownictwa lądowego Adam Jerzy BARYŁKA Uprawnienia wykonawcze nr MAZ/0241/OWOK/04 Uprawnienia projektowe MAZ/ 0036/POOK/07 Członek MOIIB nr ewidencyjny MAZ/BO/0083/05Inż. ASYSTENCI Mgr inż. budownictwa lądowego Tomasz BUCZEK Mgr inż. budownictwa lądowego Piotr ZAKRZEWSKI Asystent projektanta Łukasz DUSZCZYK Asystent projektanta Jarosław KĘDZIERSKI Warszawa GRUDZIEŃ 2009

2 2 ZAWARTOŚĆ DOKUMENTACJI PROJEKTOWEJ 1. Opis techniczny do dokumentacji projektowej modernizacji budynku mieszkalnego wielorodzinnego. str Oświadczenie o kompletności i zgodności dokumentacji. str Część rysunkowa projektu budowlanego. str Przygotowanie zawodowe, Izba Budowlana. str. 63 CZĘŚĆ RYSUNKOWA DOKUMENTACJI PROJEKTOWEJ TREŚĆ RYSUNKU NUMER RYSYNKU Zagospodarowania terenu 1 str. 55 Rzut piwnic stan projektowany. 2 str. 56 Rzut parteru stan projektowany. 3 str. 57 Rzut I piętra stan projektowany. 4 str. 58 Rzut II piętra stan projektowany. 5 str. 59 Rzut III piętra stan projektowany. 6 str. 60 Rzut IV piętra stan projektowany. 7 str. 61 Rzut dachu stan projektowany. 8 str. 62 Przekrój A-A. 9 str. 63 Przekrój B-B. 10 str. 64 Wiata śmietnikowa. 11 str. 65 Rzut dachu garażu - stan projektowany. 12 str. 66 Przekrój poprzeczny utwardzenia dzaiłki. 13 str. 67 Przekrój warstw posadzkowych. 14 str. 68 Projekt ramy stalowej wzmocnień stropów. 15 str. 69 Konstrukcja żelbetowych schodów do piwnic 16 str. 70

3 3 OPIS TECHNICZNY do. dokumentacji projektowej wymiany stropów nad piwnicami, osuszeniem stropów i ścian na poziomie piwnic wraz z remontem pomieszczeń w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. Radzymińskiej 2 w Warszawie 1. Podstawa opracowania: - umowa nr PRN-7-I-PPN/II/8/3/186/09/146/907 z dnia r. - wizja lokalna na terenie obiektu; - inwentaryzacja wielobranżowa aktualnego stanu budynku; - pomiary z natury; - uzgodnienia z przedstawicielem użytkownika i Inwestora; - obowiązujące normy i przepisy; 2. Przedmiot opracowania: - inwentaryzacja wielobranżowa aktualnego stanu budynku; - projekt budowlany wykonawczy architektoniczny modernizacji budynku mieszkalnego wielorodzinnego w zakresie przebudowy stropu nad piwnicami, osuszeniem stropów i ścian na poziomie piwnic, wymiany posadzek w piwnicach wraz z izolacjami, iniekcji ścian zewnętrznych fundamentowych, wymiany tynków na stropie klatki schodowej, naprawy tynków i malowania ścian w lokalach mieszkalnych, wymiany rynien, oczyszczenia i zabezpieczenia antykorozyjnego elementów stalowych oraz przebudowy części pomieszczeń na poziomie piwnic na węzeł cieplny.

4 4 - wykonanie przebudowy zagospodarowania terenu działki z odwodnieniem, budową wiaty śmietnikowej i innych elementów małej architektury. 3. Lokalizacja i opis terenu wokół obiektu budowlanego Budynek zlokalizowany jest na działce nr 81 ew przy zbiegu ulic Radzymińskiej i Kawęczyńskiej w Dzielnicy Praga Północ w Warszawie (plan sytuacyjny poniżej). Budynek zajmuje zabudową tylko część z całkowitej powierzchni działki. W sąsiedztwie budynku znajdują się inne budynki przylegające oraz ulice (w/w) i chodniki o utwardzonej nawierzchni, niewielką część działki zajmują trawniki i zieleń niska oraz wysoka. Plan sytuacyjny (budynek Radzymińska 2 zaznaczono kolorem czerwonym). 4. Opis stanu istniejącego: Budynek przy ul. Radzymińskiej 2 posiada 5 kondygnacji nadziemnych, w całości podpiwniczony, wybudowany w technologii tradycyjnej ze ścianami murowanymi z cegły ceramicznej, stropy nad piwnicami ceglane Kleina na belkach

5 5 stalowych. Wyremontowany został w 2004r. i 2007r. (termomodernizacja, wymiana okien, remont klatki schodowej, poddasza i dachu, częściowa wymiana instalacji). Elementy konstrukcyjne budynku: - fundamenty ławy fundamentowe; - stropy ceglane Kleina; - schody żelbetowe; - ściany murowane. Budynek został wybudowany w 1910 roku. Budynek w kształcie litery A, z wkomponowaną klatką schodową w centralnej jego części. Układ konstrukcyjny budynku jest mieszany. Ściany konstrukcyjne posadowione zostały na ławach fundamentowych znajdujących się na głębokości około 3,0m poniżej powierzchni terenu. Teren wokół budynku jest utwardzony, od strony ul. Radzymińskiej i Kawęczyńskiej są to kostki brukowe i płyty betonowe. Od strony tylnej, tj. od strony garażów teren jest utwardzony nawierzchnią asfaltową. Wewnętrzne i zewnętrzne ściany konstrukcyjne wykonane są z cegły ceramicznej pełnej, na zaprawie cementowo-wapiennej obustronnie otynkowane. Ścianki działowe grubości 12 i 25cm wymurowano z cegły ceramicznej, również obustronnie otynkowane. Poza ściankami działowymi z cegły ceramicznej, w niektórych pomieszczeniach wykonano dodatkowe ściany działowe z płyt gipsowo-kartonowych. Stropy nad piwnicami ceglane Kleina. Konstrukcję przekrycia budynku stanowi więźba drewniana płatwiowo krokwiowa, przykryta papą. Wejście do budynku zlokalizowane jest w części wewnętrznej budynku, dostęp do niego jest możliwy od ul. Radzymińskiej (wejście główne) jak również od strony podwórka. Klatka schodowa z dwubiegowymi schodami żelbetowymi znajduje się w środkowej części budynku. Pomieszczenia piwniczne niniejszego budynku są zagospodarowane na pomieszczenia magazynowe dla poszczególnych mieszkańców. Brak wyznaczonego pomieszczenia na węzeł cieplny. Na parterze znajdują się lokale usługowe, tj. sklepy jak również dwa lokale mieszkalne.

6 6 Pozostałe piętra są zaadaptowane na lokale mieszkalne, w ilości 6 na piętrze. Budynek posiada poddasze, które jest nie użytkowane. 5. Projektowane roboty budowlane Zakres wszystkich prac w piwnicach: - przebudowa stropu nad piwnicami; - osuszenie stropu i ścian na poziomie piwnic; - wymiana posadzek w piwnicach wraz z izolacjami; - iniekcje ścian zewnętrznych fundamentowych; - oczyszczenie i zabezpieczenie antykorozyjne elementów stalowych; - przebudowa części pomieszczeń na poziomie piwnic na węzeł cieplny. Zestawienie powierzchni piwnic: Powierzchnia stropów 284,68 m² Powierzchnia ścian konstrukcyjnych wewnętrznych 393,4 m² Obwód ścian zewnętrznych od wewnątrz 135,70 m Prace przygotowawcze przed przystąpieniem do robót na poziomie piwnic. Przed przystąpieniem do jakichkolwiek prac na poziomie piwnic należy w pierwszej kolejności zalecić lokatorom uprzątnięcie z pomieszczeń piwnicznych wszystkich rzeczy należących do nich. Następnie należy oczyścić pomieszczenia piwniczne z pozostałych elementów oraz rozebrać wszystkie uszkodzone ścianki działowe wykonane jako drewniane dzielące pomieszczenia na mniejsze, które zostaną ponownie odtworzone po wykonaniu: osuszenia, iniekcji i nowych posadzek.

7 7 Przykładowy harmonogram prac wykonanych w budynku wielorodzinnym przy ul. Radzymińskiej 2 w Warszawie. 1. Oczyszczenie piwnic z wszelkich przedmiotów i nieczystości. 2. Rozebranie ścianek działowych wykonanych jako drewniane na poziomie piwnic. 3. Skucie tynków w miejscach występowania na stropach piwnic; 4. Wykonanie osuszenia stropów i ścian piwnic; 5. Usunięcie warstw starych posadzek wraz aż do poziomu warstwy gruntu przekrywającego ławy niniejszego budynku; 6. Wykonanie iniekcji ścian zewnętrznych piwnic. 7. Wykonanie ław fundamentowych pod słupy wzmocnień stropów; 8. Zabezpieczenie antykorozyjne wszystkich elementów stalowych; 9. Wykonanie fundamentów pod ścianki działowe piwnic; 10. Wymurowanie słupów pod wzmocnienia stropów wraz z zamocowaniem wzmocnień; 11. Wykonanie nowej konstrukcji schodów do piwnic; 12. Udrożnienie kanałów wentylacyjnych i kominowych w budynku; 13. Wykonanie nowych tynków na stropach piwnic; 14. Wykonane nowych tynków na ścianach korytarzy i zejścia do piwnic oraz w pomieszczeniu węzła cieplnego; 15. Wykonanie nowych posadzek w piwnicach z izolacjami; 16. Wykonanie nowych ścianek działowych tworzących komórki lokatorskie wraz z wstawieniem drzwi; 17. Wstawienie drzwi i wykończenie pomieszczenia węzła cieplnego; 18. Wykonanie napraw tynków (stropów i ścian) w lokalach mieszkalnych wraz z naprawą uszkodzonych elementów wykończeniowych z płytek ceramicznych ścian i podłóg po robotach instalacyjnych oraz malowaniem całych lokali mieszkalnych; 19. Wykonanie naprawy tynków oraz renowacja całej klatki schodowej; 20. Wymiana uszkodzonej części rynny.

8 8 Przykładowy harmonogram prac na terenie działki nr 81 ew przy zbiegu ulic Radzymińskiej i Kawęczyńskiej w Dzielnicy Praga Północ w Warszawie 1. Zerwanie istniejących warstw utwardzających teren przy budynku wraz z częścią podbudowy; 2. Rozebranie pomieszczenia technicznego na placu zlokalizowanego przy budynku mieszkalnym wielorodzinnym i garażu oraz wykończenie konstrukcji ścian po rozebraniu niniejszego budynku (ściana budynku i garażu). 3. Wykonanie nowych studzienek z osadnikami wraz z wyminą rur kanalizacji deszczowej. 4. Wykonanie podbudowy oraz jako warstwy filtrującej z tłucznia. 5. Wyrównanie terenu i wykonanie podbudowy pod kostkę brukową ze spadkami w kierunku odwodnienia oraz ułożeniem sączków drenarskich w kierunku studzienki odwadniającej. 6. Ułożenie kostki brukowej na wykonanej podbudowie ze spadkami w kierunku odwodnienia; 7. Wykonanie nowej wiaty śmietnikowej; 8. Przebudowa dachu garażu Przebudowa stropu nad piwnicami wraz z jego wzmocnieniem. Strop nad piwnicami odcinkowy w postaci płyt ceglanych łukowych i prostych opartych na stalowych belkach dwuteowych posiada miejscowe ubytki fragmentów cegieł w płytach, liczne zawilgocenia, miejscowe rysy płyt ceglanych, korozja belek stalowych. Stan techniczny całego stropu jest zróżnicowany, znajdują się miejsca, w których belki stalowe są silne skorodowane jak również i takie, gdzie należy wykonać tylko oczyszczenie belek i zabezpieczenie ich antykorozyjnie oraz wykonanie nowych tynków z warstwami wykończeniowymi.

9 9 Poniżej przedstawiono rozwiązanie techniczne stropu Kleina. Rys. 1. Przekroje stropu odcinkowego: a) w trakcie wykonania, b)szczegół pachwiny, c) ściągi stalowe łączące belki) 1 beton, 2 gruz, 3 ściąg stalowy W stropie Kleina rozstaw belek wynosi: 1,2-1,5 m, a ciężar dla stropu typu ciężkiego wynosi 216 kg/m Prace przygotowawcze napraw stropów nad piwnicami. Wszystkie stropy należy oczyścić z zanieczyszczeń i zabrudzeń oraz z części znacznie spękanych i odpadających. W stropach posiadających obluzowane części cegieł należy usunąć uszkodzone fragmenty cegieł stropu, a następnie oczyścić otwory z pozostałości zaprawy. W miejscu wykonywanych napraw i wymiany elementów stropu należy wykonać podparcia stropu. Należy również skuć tynki wszystkich stropów nad piwnicami posiadające znaczne spękania i uszkodzenia oraz w miejscach braku ich dostatecznego połączenia z istniejącą konstrukcją stropu. Niektóre pomieszczenia piwnic są dość wysokie i wymagają ustawienia rusztowań do wykonania nowych tynków oraz napraw stropów.

10 10 Należy wykonać oczyszczenie wszystkich widocznych części stalowych stropu Kleina za pomocą szczotek drucianych. Następnie do oczyszczania i odtłuszczania elementów stalowych zaleca się stosować preparaty chlorowęglowodorowe Wykonanie napraw stropów łukowych nad piwnicami. Po wykonanych pracach przygotowawczych możemy przystąpić do naprawy stropów ceglanych łukowych nad piwnicami. Aby wykonać naprawę uszkodzonych części stropu należy w tych miejscach uzupełnić brakujący element stropu z cegły ceramicznej pełnej poprzez wklejenie go na zaprawę cementowo-wapienną. Najpierw należy w niniejszy otwór narzucić zaprawy cementowo-wapiennej M10 za pomocą kielni, a następnie należy wciskać brakującą część cegły stropu zbierając nadmiar zaprawy wypływający wokół cegły podczas jej wciskania. Zaprawa powinna wypełnić spoiny, może nawet wypłynąć nad cegły - "wytrysnąć". Po wciśnięciu (umocowaniu) cegły na wymaganą głębokość należy podeprzeć ją np. za pomocą stempla drewnianego na czas wiązania zaprawy (około 3 godzin), po wymaganym czasie wiązania zaprawy możemy usunąć stemple drewniane i przystąpić do dalszych czynności naprawczych stropów nad piwnicami. Kształtowniki stalowe powinny być oczyszczone z rdzy, zgorzeliny, smaru, brudu itp. do czystej lśniącej powierzchni, a następnie wszystkie widoczne części elementów stalowych, powinny zostać zabezpieczone za pomocą farb antykorozyjnych do elementów stalowych. Po wykonaniu zabezpieczenia za pomocą powłok malarskich wszystkich elementów stalowych stropów, należy na wszystkich belkach niewymagających wzmocnień zamocować siatki stalowe, które posłużą jako dodatkowy element podtrzymujący tynk wykonywany na powierzchni stropów w piwnicach, a głównie na elementach stalowych. Wszystkie nadproża posiadające częściowe braki z cegły ceramicznej pełnej, (z której zostały wykonane) powinny zostać uzupełnione podobnie jak braki w konstrukcji stropów ceglanych łukowych.

11 11 Po wykonaniu wszystkich prac naprawczych należy wykonać nowe tynki jako cementowo-wapienne kategorii III na wszystkich powierzchniach stropów. Tynki mogą być wykonywane metodą tradycyjną (ręcznie) jak i za pomocą agregatów tynkarskich (mechanicznie). Tradycyjne tynki cementowo-wapienne kat. III wykonuje się dwuwarstwowo a więc obrzutkę (lub tzw. szpryc, natrysk) i narzut. Narzut stanowi drugą warstwę tynku i wykonuje się go po lekkim stwardnieniu obrzutki po wcześniejszym lekkim skropieniu jej wodą. Grubość narzutu powinna wynosić 8 15mm. Po naniesieniu narzutu powierzchnię równa się za pomocą łaty. Ostatnią warstwę tynku stanowi gładź, ponieważ chcemy osiągnąć idealnie gładką powierzchnię. Powierzchnię tynku zrasza się wodą, a następnie zaciera się ją pacą styropianową aż do uzyskania gładkiej powierzchni. Po odczekaniu wymaganego czasu dla wyschnięcia powierzchni tynku możemy przystąpić do wyrównania (przeszlifowania) powierzchni nowych tynków oraz miejsc napraw, a następnie zagruntować je za pomocą gruntu pod powłoki malarskie. Gruntowanie można wykonać za pomocą pędzli lub wałków malarskich. Po zagruntowaniu powierzchni tynku należy wykonać malowanie za pomocą farby emulsyjnej pierwszej warstwy za pomocą pędzli lub wałków malarskich na stropach i ścianach wszystkich lokali mieszkalnych. Następnie po odczekaniu wymaganego czasu dla wyschnięcia pierwszej warstwy powłoki malarskiej (około 3 godz.), możemy przystąpić do naniesienia drugiej warstwy farby Wykonanie wzmocnień stropów Kleina nad piwnicami w miejscach belek stalowych. Stropy nad piwnicami wykonane jako Kleina posiadają znacznie skorodowane belki stalowe głównie w pomieszczeniach wysokich. Aby wykonać wzmocnienie belek stalowych, które wcześniej zostały oczyszczone i zabezpieczone antykorozyjnie należy w pierwszej kolejności wykonać oczyszczenie i zabezpieczenie antykorozyjne poprzez pomalowanie farbami do tego przeznaczonymi.

12 12 Wypełnienie pomiędzy belką stropu wykonaną z dwuteownika oczyszczoną i zabezpieczoną antykorozyjnie w miejscu połączenia z belka wzmacniającą strop wykonaną również z dwuteownika należy wypełnić połączenie pomiędzy belkami za pomocą warstwy izolacji na przykład z papy kauczukowej. Wzmocnienie stropu wykonane za pomocą ram stalowych o wymiarach sprawdzonych według stanu rzeczywistego (przed wykonaniem sprawdzić wymiary w naturze) w niniejszym budynku przed wykonaniem docięcia elementów konstrukcji niniejszego budynku. Największa rozpiętość belek stropowych wynosi około 6 metrów. Konstrukcja ramy podpierającej strop powinna być wykonana w miejscach największej rozpiętości z dwuteownika HEB160 podpierającej istniejącą belkę stropu oraz z dwóch słupków wykonanych z dwuteownika IPN140 o długości według pomiarów w naturze w czasie wykonywania. Konstrukcja ramy opierać się będzie na ceowniku C140 opartym na podbudowie betonowej wykonanej z betonu B20 o przekroju wys. 40cm i gł. 50cm i biegnącej przy ścianie prostopadłej do belek stropowych. Pomiędzy belkami wzdłuż ścian prostopadłych do belek należy wykonać wzmocnienia w postaci ceownika C80. Stal zastosowanych materiałów St3S. Połączenia ramy stalowej należy wykonać jako spawane spoiną pachwinową gr. 4mm, natomiast umocowanie usztywnień ramy z ceownika C80 za pomocą spoiny pachwinowej gr. 3mm. Pod konstrukcję wzmocnień stropów nad piwnicami za pomocą ram stalowych należy wykonać niewielkie wzmocnienie w postaci fundamentu z betonu B15 o wymiarach szerokość i głębokość 30cm oraz długości od ściany nośnej do ściany nośnej, prostopadle do belek stropowych. Po wykonaniu wzmocnień stropów Kleina należy wykonać nowe tynki na stropach wraz z wykończeniem ich poprzez malowanie, podobnie jak stropy ceglane łukowe opisane powyżej. Wzmocnienie belek stropowych należy wykonać w pomieszczeniu przewidzianym na węzeł cieplny oraz we wszystkich miejscach gdzie belki posiadają znaczne ubytki spowodowane korozją.

13 Osuszenie stropów i ścian na poziomie piwnic Zakres prac osuszenia stropów i ścian na poziomie piwnic: Prace mające na celu zabezpieczenie budynku przeciwwilgociowo należy rozpocząć od osuszenia wszystkich ścian konstrukcyjnych i stropów na poziomie piwnic. Przed przystąpieniem do prac piwnice powinny być uprzątnięte z wszystkich zbędnych przedmiotów oraz ścianki działowe wykonane jako drewniane należy zdemontować i usunąć. Zestawienie powierzchni wymagających osuszenia: Powierzchnia stropów 284,68 m² Powierzchnia ścian nośnych piwnic 598,25 m² Powierzchnia łączna do wysuszenia 882,93 m² Sposób wykonania osuszenie stropów i ścian na poziomie piwnic. Osuszenie ścian i stropów odbędzie się w sposób mechaniczny, nie ma możliwości wykonania tej czynności w sposób naturalny ze względu na otoczenie budynku. Osuszanie to przeprowadza się za pomocą nagrzewnic umieszczanych w zawilgoconych pomieszczeniach. Ogrzewają one powietrze do temperatury kilkudziesięciu stopni, co powoduje intensywne odparowywanie wilgoci z warstw powierzchniowych muru, aż do uzyskania tzw. równowagi wilgotności stosownie do materiału. Metoda ta nie zawsze jest skuteczna, często, bowiem wilgoć z wierzchniej warstwy przegrody spychana jest podczas ogrzewania w głąb muru i po wyłączeniu nagrzewnic pewna jej ilość wraca na powierzchnię. Do osuszania gorącym powietrzem można wykorzystać nagrzewnice elektryczne gazowe oraz olejowe, które wydmuchują powietrze o temperaturze od 50 do 250 C. Podczas su szenia temperatura w pomieszczeniu nie powinna przekroczyć 35 C, wy ższa bowiem mogłaby wywołać zbyt duże ciśnienia pary wodnej w murach i doprowadzić do ich zniszczenia. Istotną

14 14 kwestią w przypadku osuszania ścian gorącym powietrzem jest skuteczna wentylacja pomieszczeń, gdy warunek ten pozostaje niespełniony, osuszanie nagrzewnicą daje tylko efekty powierzchniowe. Bez zapewnienia szybkiego odprowadzania wilgoci na zewnątrz budynku dochodzi do cyrkulacji powietrza w pomieszczeniu i oddawania wilgoci suchym fragmentom przegród, dlatego należy zapewnić odpowiednią wentylację w czasie osuszania wszystkich pomieszczeń piwnic. Osuszanie ścian i stropów pomieszczeń piwnicznych należy wykonywać do czasu całkowitego osuszenia wszystkich stropów i ścian piwnic (przewidziany czas osuszania pomieszczeń piwnicznych to około dwóch tygodni) Wykonanie posadzek w piwnicy wraz z izolacjami Posadzkę cementowa należy wykonać zgodnie z PN-62/B Przygotowanie podłoża Przed przystąpieniem do przygotowania podłoża należy najpierw rozebrać istniejące ściany działowe piwnic. Przed przystąpieniem do prac należy usunąć obecną posadzkę, tj. zerwać posadzkę betonową w miejscach gdzie ona występuje oraz usunąć warstwę ziemi gr cm, a następnie dokonać wywozu gruzu wraz z warstwą ziemi. Usunięcie warstwy posadzki wraz z warstwą ziemi powinno mieć grubość łączną około 35cm tak, aby możliwe było wykonanie nowej posadzki. Całość powierzchni piwnicy budynku należy zniwelować, by uzyskać odpowiedni poziom przyszłej podłogi. Naniesione na ścianach punkty charakterystyczne pomogą określić zakres prac związanych z wyrównaniem podłoża oraz wyliczyć potrzebne materiały. Punkty, wyznaczające poziom pomieszczeń, można określić z użyciem niwelatora i łaty lub np. z użyciem wężownicy wodnej, zwanej też szlaufwagą.

15 Wykonanie warstwy podkładowej. Przed przystąpieniem do wykonania warstwy podkładowej z betonu chudego należy najpierw wyrównać podłoże poprzez rozplantowanie warstwy piasku o grubości około 5cm, dopiero na tej warstwie możemy wykonać warstwę podkładową z chudego betonu. Warstwę podkładową należy wykonać z chudego betonu B15 tak, aby ta warstwa miała grubość około 10cm po jej wykonaniu. Podkład betonowy powinien zostać wykonany z mieszanki betonowej o niewielkim stopniu wilgotności tak, aby mógł pobierać wodę z gruntu podczas zagęszczania. Wykonując warstwę podkładowa należy wykonać odwodnienie w postaci otworów na środku pomieszczenia umożliwiających wsiąkanie wody w grunt. Rozplantowaną warstwę podkładową należy zagęścić wibratorem powierzchniowym. Po wykonaniu posadzki należy wyrównać wszystkie nierówności, ponieważ na powierzchni zostanie ułożona izolacja wodna pod dalsze warstwy podłogi na gruncie. Należy również wyznaczyć miejsca wykonania odwodnień poprzez pozostawienie w tych miejscach np. rury z PCV wbitej częściowo w grunt, co uniemożliwi wypełnienie otworu poprzez mieszankę betonową Wykonanie warstwy przeciwwodnej i ocieplenia Izolacje przeciwwodne zostaną wykonane z dwóch warstw papy asfaltowej na lepiku. Papy - są najczęściej stosowanym materiałem hydroizolacyjnym. Papa składa się z kilku warstw - środkowa warstwa to osnowa z włókniny poliestrowej, welon z włókien szklanych lub tekturą. Warstwa ta jest obustronnie pokryta asfaltem - może być on modyfikowany polimerami, co znacznie podwyższa ich elastyczność. Wierzchnia warstwa to posypka z bazaltu, piasku kwarcowego lub łupku mineralnego. Od spodu najczęściej jest folia. Papy modyfikowane można układać przy temperaturze do -5 C. Powinny być układane na czystą i gładką powierzchnię posadzek. Papa powinna być układana w taki sposób, aby tworzyła jedną szczelną powłokę na całej powierzchni posadzek piwnic. Ponieważ piwnice są dość rozległe oraz większość pomieszczeń jest dość niska należy wykonywać warstwy posadzkowe etapowo

16 16 zachowując przerwy technologiczne w miejscach przewidzianych dylatacji. Należy również podczas układania papy pamiętać o jej częściowym wywinięciu na ściany. Następnie należy wykonać warstwę izolacji termicznej z styropianu EPS-200 o grubości 8cm przeznaczonego do izolacji podłóg. Na ułożonej warstwie izolacji termicznej należy rozłożyć warstwę foli z PCV, aby zabezpieczyć jeszcze lepiej nie przedostawanie się wilgoci do warstw posadzkowych jak i do izolacji termicznej. Przed wykonaniem posadzek należy wykonać tzw. dylatacje izolacyjne wzdłuż ścian i innych konstrukcji poziomych, stykających się z posadzką. Umożliwią one swobodny skurcz zaprawy cementowej. Na dylatacje używa się pasków papy izolacyjnej. Przymocowuje się je do ściany na zaprawę klejową, zszywkami lub poprzez odpowiednie wyprofilowanie paska i oparcie go o ścianę Wykonanie posadzek Uzyskanie równej powierzchni i z odpowiednimi spadkami płaszczyzny posadzki oraz osiągnięcie projektowanej grubości warstwy podłogi wymaga montażu tzw. listew kierunkowych. Zazwyczaj są to drewniane łaty odpowiedniej wysokości lub stalowe rurki c.o. Aby rurki mogły być odzyskane, należy zasklepić w nich otwory oraz nasmarować je środkiem antyadhezyjnym (np. ON), który ułatwi ich późniejsze wyjecie. Listwy kierunkowe mocujemy w odległości ok. 1,5m od siebie i ok. 20cm od ścian, co umożliwi swobodne operowanie łaty ściągającej o długości 2m. Do montażu listew można użyć szybkowiążącej zaprawy. Listwy powinny być osadzone dokładnie na projektowaną wysokość tak, aby grubość posadzki w najcieńszym miejscu wynosiła 7cm, a w najgrubszym nie przekraczała 10cm. Dzięki uzyskanym spadkom w kierunku odwodnienia będzie możliwość odprowadzenia wody do gruntu w razie przecieku lub wypompowanie jej z piwnic w miejscach jej zastoisk. Po ustabilizowaniu listew, przygotowujemy zasadniczą zaprawę. Można ja urabiać ręcznie, z użyciem mieszadła osadzonego w wiertarce lub mechanicznie w betoniarce.

17 17 Podczas wykonywania dużych powierzchni posadzek, wygodnym sposobem przygotowywania zaprawy jest wykorzystanie tzw. mieszarki przepływowej. Cecha charakterystyczna urządzenia jest to, że po ustawieniu właściwej konsystencji zaprawy zachowuje niezmiennie przez cały okres dalszej pracy swoje właściwości. Wydajność pracy urządzenia to ok l/min. Zaprawę należy równomiernie rozłożyć miedzy listwami i zawibrować styropianową, drewnianą lub stalowa paca - tak, aby jej nadmiar lekko wystawał ponad poziom listew. Wstępne wyrównanie powierzchni posadzki wykonuje się z użyciem drewnianej łaty ruchami zygzakowatymi w poprzek listew i jednoczesne podciągnięcie laty w kierunku do siebie, łata powinna być lekka i wygodna w użyciu. Listwy kierunkowe powinny być tak ułożone, aby można było zachować odpowiedni ciąg pracy, bez konieczności wchodzenia na świeżo wykonana powierzchnie zaprawy. Z reguły układa się je równolegle do podłużnych ścian pomieszczenia. Przy ściąganiu zaprawy w równoległych pasach wykorzystujemy te same środkowe listwy prowadzące, co zapewnia równy poziom podłogi. Praca powinna być tak zaplanowana, aby zacząć układanie zaprawy od najbardziej oddalonego miejsca i skończyć przy wyjściu z pomieszczenia. Należy pamiętać o dokładnym przenoszeniu poziomu z listwy na listwę do wysokości wcześniej odniesionych na ścianach. Podczas wykonywania posadzki należy zatopić w niej siatkę zbrojeniową wykonaną z prętów zgrzewanych średnicy 5mm o oczkach siatki 150x150mm. Posadzka powinna zostać wykonana ze spadkami w kierunku odwodnienia. Odwodnienie należy wykonać w postaci otworów na środku pomieszczenia umożliwiających wsiąkanie wody w grunt. Wykończenie otworów należy wykonać w postaci kratek stalowych ocynkowanych. Po ok. 2-3 godzinach od ukończenia pracy na listwach, gdy można wejść na posadzkę, usuwamy listwy i dokładnie wyrównujemy powierzchnie. Czas oczekiwania na wejście na posadzki zależy od panujących w danym pomieszczeniu warunków cieplno - wilgotnościowych. Przy wyciąganiu rurek, najlepiej okręcać je wokół osi. Miejsca po rurkach uzupełniamy świeżą zaprawą i zacieramy pacą całą powierzchnie posadzek.

18 18 Dylatacje powinny być nacinane w odpowiednim czasie, tzn. tak wcześnie jak to możliwe, ale bez powodowania wyrywania kruszywa z posadzki. W zależności od warunków panujących w pomieszczeniu - temperatury, wilgotności, siły wiatru - orientacyjny czas nacinania szczelin dylatacyjnych wynosi od 8-48 godzin. Szczeliny dylatacyjne wykonujemy poprzez nacinanie w świeżym podkładzie do ok. 1/3 głębokości posadzki oraz wykonujemy je na powierzchniach o boku max 2,5m na 2m i powierzchni ok. 5m2 (w korytarzach, co 2-2,5 krotności ich szerokości). Wypełnienie przerw dylatacyjnych należy wykonać poprzez wstawienie wkładki z płaskownika mosiężnego lub taśmy PCW przechodzącej przez cały przekrój posadzki. Proces zacierania powinien być rozpoczęty możliwie szybko. Powierzchnia posadzki wymaga zatarcia na gładko, które wykonujemy poprzez koliste ruchy styropianowej lub drewnianej pacy lub poprzez zacieranie mechaniczne lica posadzki, które może nastąpić w momencie, gdy można wejść na posadzkę nie pozostawiając na niej wyraźnych śladów. Powierzchnie zatartą na gładko można wygładzić za pomocą pacy metalowej. Nie należy robić tego zbyt późno, powierzchnia powinna poddawać się jeszcze ruchom pacy. Posypywanie powierzchni posadzki cementem, jak również jej skrapianie wodą i późniejsze prowadzenie procesu zacierania jest niedopuszczalne. Pielęgnacja betonu powinna się rozpocząć najwcześniej jak to możliwe, tzn. natychmiast po zakończeniu procesów zacierania. Pielęgnację można prowadzić na mokro, za pomocą arkuszy folii, lub preparatów powłokotwórczych. Proces pielęgnacji powinien trwać przez okres minimum 7 dni. Zaprojektowany beton powinien charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością na ściskanie i zginanie, która zapewni przenoszenie obciążeń statycznych jak i dynamicznych. Przy wykonywaniu posadzek należy pamiętać o wykonaniu odpowiednich spadków w kierunku odwodnienia pomieszczeń piwnicy, które może być przydatne np. w razie awarii instalacji wodociągowej czy wystąpienia przecieków z zewnątrz.

19 Iniekcja ciśnieniowa ścian zewnętrznych fundamentowych Iniekcja ciśnieniowa wiadomości ogólne (wymagania i zasada działania przykładowych preparatów). Zastosowanie samej iniekcji bez izolacji pionowej jest rozwiązaniem krótkoterminowym. Zatrzymanie podciągania kapilarnego wody ustąpi na kilka lat po tym czasie iniekcja straci swoje właściwości, na skutek silnego zawilgocenia ścian od gruntu przylegającego do ścian fundamentowych od strony zewnętrznej. Aby zapobiec temu procesowi wykonujemy połączoną razem z nią izolację pionową ścian fundamentowych. Ponieważ dla niniejszego budynku (podczas niedawnej termomodernizacji) zostały wykonane izolacje pionowe od zewnątrz po wykonaniu iniekcji zostanie zatrzymane podciąganie kapilarne wody gruntowej. Stosując iniekcje na wysokości około 20cm nad powierzchnią posadzki piwnicznej, odetniemy mur od wilgoci pochodzącej od ław fundamentowych jak również od wilgoci od gruntu otaczającego budynek. Metoda polega na wtłoczeniu pod ciśnieniem substancji uszczelniającej przez układ nawierconych otworów. Podczas iniekcji uszczelniane są nie tylko przecieki widoczne gołym okiem, ale również następuje wypełnienie drobnych rys i porów. Iniekcje uszczelniające umożliwiają usunięcie występujących nieszczelności w rysach, przerwach roboczych, gniazdach żwirowych (tzw. rakach), dylatacjach, przejściach rurowych itp. Bardzo istotne znaczenie ma dobór właściwego materiału iniekcyjnego. Uzależnione jest to od stanu budowli jak i rodzaju surowca budowlanego. Materiały możemy podzielić na produkty mineralne i tworzywa sztuczne. Stosowana w ścianach w znacznym stopniu nasyconych wodą oraz tam, gdzie wynika to z zaleceń konstruktora bądź konserwatora (niewielkie średnice otworów w mniejszym stopniu osłabiają ściany). Średnice i usytuowanie otworów można dostosować do spoin tak by nie kaleczyć lica muru. Celem iniekcji chemicznej (zdjęcie 1 i 2) jest wytworzenie w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne i uzyskanie, w dalszym czasokresie, w strefie