Środowiskowy Dom Samopomocy w Słupnie

Transkrypt

1 A będzie to tak... Środowiskowy Dom Samopomocy w Słupnie Dom to nie miejsce, w którym mieszkasz, ale miejsce, gdzie Ciebie rozumieją motto ŚDS w Słupnie tel sds.slupno@wp.pl Słupno, ul. Warszawska 26 a Słupno

2 Co za nami... Środowiskowy Dom Samopomocy w Słupnie Październik należał do pracowitych miesięcy, gdyż poświęciliśmy go na gromadzenie darów jesieni w postaci grzybów, dyni, malin czy jabłek. Pracownia kulinarna wyczarowywała ze zgromadzonych zapasów przetwory głównie dżemy i soki. Zapełniona spiżarnia osładza nam teraz zimową aurę. Na początku listopada odwiedziliśmy oczywiście groby naszych byłych uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy oraz zapaliliśmy znicze na Pomniku Dwudziestu Straconych. W listopadzie także obchodziliśmy swoje ósme urodziny. Obchody rozpoczęliśmy mszą świętą podczas której przyjęliśmy serdeczne życzenia od Proboszcza naszej parafii św. Marcina. Z tej okazji gościliśmy także u siebie przyjaciół z Domu Pomocy Społecznej w Brwilnie. Wspólnie spędzony czas umiliła nam zabawa taneczna, gry, konkursy i nie tylko słodki poczęstunek. Podczas imprezy odbył się konkurs na najciekawsze nakrycie głowy, w którym brali udział wszyscy bez wyjątku pracownicy i uczestnicy. Bawiliśmy się świetnie. Cieszymy się z dotychczasowych osiągnięć (tych dużych i tych całkiem skromnych- codziennych) oraz wierzymy, że najlepsze dopiero przed nami. Tegoroczny dzień andrzejkowy obfitował we wróżby i zabawy, które integrują naszą małą społeczność. Tradycyjnie odbyło się lanie wosku i wróżenie z zastygłej masy. Uczestnicy brali udział we wróżbie numerologicznej, wróżbie karcianej, wróżbie z butelką. Jednak największą popularnością cieszyła się wróżba z kubeczkami, pod którymi znajdowały się np. 2

3 Co za nami... kamień, cukierek, muszelka, samochód itd. Wylosowanie któregoś z tych przedmiotów oznaczało jaki będzie nachodzący Nowy Rok. Po andrzejkach rozpoczęliśmy intensywne przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. W poszczególnych pracowniach przygotowujemy stroiki i ozdoby świąteczne, które będą stanowiły wystrój naszego Domu. Karty ręcznie robione wysyłamy do zaprzyjaźnionych domów, a także do instytucji z którymi współpracujemy. 3 grudnia miały miejsce obchody Światowego Dnia Osób Niepełnosprawnych. Uroczystości odbyły się przy udziale sponsorów- Komunikacji Miejskiej i Galerii Wisła. Oprócz podziwiania występów wokalnych i teatralnych nasi uczestnicy mogli pograć w kręgle, obejrzeć galerię prac tworzonych podczas terapii zajęciowej czy malować na sztalugach w kąciku plastycznym "Mój kolorowy świat". Jedną z głównych atrakcji spotkania był koncert Andrzeja Rybińskiego, dzięki któremu znakomicie się bawiliśmy. Jak co roku zajmujemy się również przygotowaniem żłóbka w naszym kościele parafialnym. Obecnie zajmujemy się nagraniami bajki,,kopciuszek na deskach teatru płockiego. Premiera powstałego dzieła odbędzie się 20 grudnia 2012 r. w NoveKino Przedwiośnie. Liczymy na pełną salę kinową. 3

4 W obiektywie Środowiskowego Domu Samopomocy Andrzejki W dniu Św. Andrzeja, Sprawdź jaka w miłości nadzieja... Czy ten o którym marzysz skrycie, To ten jedyny na całe życie? "...A osobę niepełnosprawną trzeba przede wszystkim dostrzec, zbliżyć się do niej i wtedy dopiero można zobaczyć w niej zwyczajnego człowieka, który tak samo jak my, ma uczucia, talenty, ambicje, różne potrzeby i bardzo chce żeby go normalnie traktować 3 grudnia 2012 Światowy Dzień Osób Niepełnosprawnych 4

5 W obiektywie Środowiskowego Domu Samopomocy Jubileusz Domu Nasza 8 rocznica jest szczególną okazją do tego, by się zatrzymać i spojrzeć wstecz na to, co osiągnęliśmy Jest to czas zarezerwowany na wspomnienia radosnych chwil oraz podejmowanych decyzji. Niech radość i pokój Świąt Bożego Narodzenia towarzyszy wszystkim przez cały Nowy Rok. Życzymy, aby był to Rok szczęśliwy w osobiste doznania, spełnił zamierzenia i dążenia zawodowe i społeczne oraz by przyniósł wiele satysfakcji z własnych dokonań. Życzą uczestnicy i pracownicy Środowiskowego Domu Samopomocy w Słupnie 5

6 ZROZUMIEĆ DEPRESJĘ część II Wszyscy doświadczamy bólu fizycznego i emocjonalnego. Na przykre wydarzenia możemy reagować w różny sposób; niektóre metody prowadzą do uzdrowienia, inne dają początek procesom, które nasilają cierpienie emocjonalne, uniemożliwiając wzrastanie i odzyskiwanie sił. Ból emocjonalny można porównać do bólu fizycznego. Jeśli się przewrócisz i zranisz skórę na kolanie, możesz grubo obandażować ranę, żeby uniknąć zakażenia. Gdy po kilku tygodniach zdejmiesz bandaż, przekonasz się, że rana wcale się nie zagoiła, lecz wygląda gorzej niż zaraz po wypadku. Ranę trzeba chronić, ale trzeba jej też zapewnić dostęp powietrza, żeby mógł się uformować strup. Podobnie jest z ludźmi, którzy w reakcji na traumatyczne wydarzenia emocjonalne zaprzeczają swoim uczuciom lub wypierają je ze świadomości. Zdarza się, że ktoś postępuje tak po śmierci bliskiej osoby. W rodzinie zawsze znajdzie się ktoś, kto nie okazuje smutku, bo woli wypierać nieprzyjemne uczucia. Taki człowiek może myśleć: Trzeba być silnym i zająć się pogrzebem Ktoś musi być oparciem dla innych. Niestety, często chwalimy takie osoby za ich siłę: On doskonale daje sobie radę. Jest twardy jak skała. Innym powodem, dla którego ludzie wypierają żal, jest strach przed tym, że ból okaże się nieznośny. To zrozumiałe i nie muszę tego tłumaczyć. Czy wypieranie żalu lub zaprzeczanie mu jest złe? Wypieranie uczuć pomaga na krótko. Wewnętrzny ból nie znika, za to -jak grube bandaże na świeżej ranie utrudnia powrót do zdrowia. Ludzie, którzy nie chcą przeżywać żalu, zwykle tylko przedłużają okres rekonwalescencji. Wewnętrznie lżej niż inni boleją nad poniesioną stratą, są bardziej zagrożeni chorobami somatycznymi i często popadają w depresję. Wypieranie bolesnych uczuć w niczym nie pomaga. Wróćmy do naszego przykładu ze zranionym kolanem. Możesz je zostawić nieobandażowane i narazić się na to, że kiedy rana zacznie się goić, znów się przewrócisz i zranisz albo zedrzesz strup. Za każdym razem, kiedy uszkodzisz strup, powstanie nowa rana, która będzie się musiała zagoić. Co gorsza, może dojść do infekcji. W życiu emocjonalnym jest podobnie. Sami się ranimy. Robimy to dość często, chociaż zwykle nieświadomie. Jak to możliwe? Możemy na przykład narażać się stale na te same, bolesne sytuacje. Tak jest z kobietą bitą przez męża. Mąż jest wobec niej okrutny, poniża ją i lekceważy, a ona ciągle do niego wraca, mimo cierpienia, na które się przez to naraża. Drugim często spotykanym sposobem ranienia siebie jest kultywowanie negatywnych i samokrytycznych myśli. Specjaliści w zakresie zdrowia psychicznego odkryli bardzo powszechny i niezdrowy proces, który zwykle pojawia się na wczesnym etapie choroby depresyjnej. Człowiek zaczyna bardzo negatywnie postrzegać świat i siebie samego; widzi tylko swoje ograniczenia i braki. Świat jest czarny, przyszłość ponura, na siebie patrzy zbyt krytycznie. Mężczyzna, którego opuściła żona, robi sobie wyrzuty: Jestem przeklętym głupcem! Co ze mną jest? Zniszczyłem małżeństwo i całe swoje życie. Jestem do niczego, nikt nie ma ze mnie żadnego pożytku. Nic nie umiem zrobić dobrze. Nie dość, że cierpi z powodu odejścia żony, to jeszcze sam siebie karze i upokarza. Osoba pogrążona w depresji może nie być świadoma tych negatywnych myśli, ale one bardzo nasilają emocjonalny ból. Zachowania, które przeszkadzają w odzyskaniu równowagi emocjonalnej: 1. Wypieranie bolesnych uczuć lub zaprzeczanie im. 2. Robienie sobie krzywdy przez: a) ciągłe narażanie się na te same, bolesne sytuacje, b) nadmiernie negatywne i samokrytyczne myśli. 6

7 Co możesz zrobić, żeby pielęgnować zdrowie psychiczne? Ludzie, którym się udało prze- trwać bardzo trudne chwile, twierdzą, że pomogło im sześć rzeczy: Po pierwsze byli przekonani, że ból jest normalną reakcją. Jedna z pacjentek, opuszczona przez męża, ujęła to bardzo trafnie: To cholerny ból, a ja nie lubię smutku, ale to przecież normalne, że się tak czuję, bo zależało mi na tym człowieku. Po drugie pozwalają sobie na te normalne, ludzkie uczucia. Wiele osób myśli: Już dawno powinnam się z tym uporać, Nie powinienem pozwalać, żeby to tak bardzo bolało, Mam ochotę płakać jak dziecko, Muszę być silny i podobnie. Tacy ludzie doświadczają uczuć, ale nie chcą się do nich przyznawać, wypierają je ze świadomości, często myślą o sobie krytycznie ( Co mi jest? Jestem taka słaba ). Ludzie, którzy dobrze znoszą bolesne doświadczenia, dają wyraz swoim uczuciom. Psychologowie nie wiedzą, dlaczego tak się dzieje, ale faktem jest, że wyrażanie bolesnych uczuć jest zdrowe, szczególnie kiedy możemy opowiadać o swoich emocjach osobie, która nas słucha, której na nas zależy i która nas nie osądza. Przyjaciele mówią czasem: Będzie dobrze. Wszystko się jakoś ułoży. Dasz sobie radę. Mają dobre intencje, ale w ich słowach kryje się sugestia, że nie powinniśmy płakać ani się smucić. Zaprzeczanie uczuciom w niczym nie pomaga, przeciwnie, przeszkadza w ich wyrażaniu i w odzyskiwaniu równowagi. Ogromnie ważne jest utrzymywanie kontaktu z przyjaciółmi i z członkami rodziny, którzy umieją nas wesprzeć. Kiedy próbujesz leczyć emocjonalne rany, nie powinieneś myśleć o tym, że musisz być dzielny i samodzielnie dać sobie radę ze wszystkim. W leczeniu emocjonalnego bólu pomaga trzeźwa ocena rzeczywistości. Trzeba odważnie spojrzeć na swoje życie, na siebie samego, na to, co pozytywne i co negatywne. Wiele osób uczy się wyrażać swoje uczucia i zachowuje realistyczną ocenę rzeczywistości dzięki prowadzeniu dziennika. Warto przelewać na papier najgłębsze emocje (suche opisywanie faktów nie pomaga, lepiej jest pisać od serca). Szóstą rzeczą, która pomaga w odzyskaniu równowagi, jest zaangażowanie się w rozwiązywanie problemów. W chwili głębokiej żałoby lub rozpaczy często jest to trudne, ale warto się zmobilizować. Przykładem może być mężczyzna, który ma za sobą bolesny rozwód. Jest smutny, bo jego małżeństwo się rozpadło, tęskni za żoną, ale nie zamyka oczu na fakty, na to wszystko, co się w jego życiu zmieniło, i pozwala sobie na odczuwanie i wyrażanie smutku. Jestem bardzo smutny, ale muszę żyć dalej i chcę myśleć o tym, co powinienem zrobić, żeby się pozbierać. Wiem, że dużo czasu będę teraz spędzał samotnie. Będę się musiał nauczyć żyć z bólem i z pustką samotności, ale chcę szukać czegoś, czym będę się mógł zajmować wieczorami. Planując spotkania z przyjaciółmi i krewnymi, angażując się w działalność kościoła, mężczyzna zaczyna się zmagać z problemem samotności. Działania, które ułatwiają odzyskanie wewnętrznej równowagi: 1. Uznanie faktu, że ból jest normalną reakcją emocjonalną. 2. Pozwolenie sobie na odczuwanie normalnych uczuć. 3. Wyrażanie uczuć (rozmawianie o nich przynajmniej z jedną osobą). 4. Utrzymywanie kontaktu z przyjaciółmi i krewnymi, którzy umieją nas wesprzeć. 5. Utrzymywanie realistycznego spojrzenia na życie i na własną osobę (często pomaga w tym prowadzenie dziennika). 6. Angażowanie się w rozwiązywanie problemów w taki sposób, by możliwy był powrót do zdrowia. Izabela Zgorzelska Psycholog ŚDS Słupno Artykuł napisany na podstawie książki Johna Prestona Pokonać depresję. 7

8 Dobre rady ze starej szuflady Bombka z żarówki BAŁWANEK 1. Potrzebne będą : - zużyta żarówka - klej na gorąco - wełna, druty - pędzelek, biała farba emulsyjna - patyczek, dratwa Żarówkę malujemy dwa razy białą farbą emulsyjną. 3. Na drutach wykonujemy kwadrat na 24 oczka ściegiem ściągaczowym : 1 oczko lewe, 1 oczko prawe itd Kwadrat ściągamy na końcu robótki, zszywamy brzeg; tak powstaje czapeczka wykonujemy pomponik, który mocujemy do czapeczki

9 Dobre rady ze starej szuflady 6. Naklejamy klejem na gorąco czapeczkę na żarówkę. Przyklejamy gotowe oczka lub rysujemy markerem Z patyczka i dratwy wykonujemy miotełkę. Przyklejamy do bałwanka Markerem rysujemy usta i guziki. Miłej zabawy przy rodzinnym wykonywaniu bombek 9

10 Tradycje świąteczne w Polsce Pierwsza gwiazdka, pięknie przystrojona choinka i opłatek to jedne z najważniejszych symboli Bożego Narodzenia. Warto poznać znaczenie tych znaków i związane z nimi tradycje. Pierwsza Gwiazdka Jest symbolem Gwiazdy Betlejemskiej, której pojawienie się towarzyszyło narodzinom Jezusa. Dzięki niej pasterze, Trzej Królowie mogli dotrzeć do miejsca narodzin Zbawiciela. Dziś oczekujemy pierwszej gwiazdy, jaka pojawi się na wigilijnym niebie. Dopiero, gdy ona zabłyśnie możemy, według tradycji, siąść do stołu i podzielić się opłatkiem. Opłatek Jego nazwa wzięła się z łacińskiego słowa oblatum i znaczy tyle co dar ofiarny. Jest to nic innego, jak cienki kawałek wypieczonej mąki pszennej i wody. Na nim widnieją obrazy związane z Bożym Narodzeniem. Dzielenie się chlebem ma korzenie w pogańskich tradycjach. Z czasem przeszło ono na stałe do zwyczajów chrześcijańskich, a dziś dzielimy się opłatkiem przed wieczerzą wigilijną, składamy sobie życzenia. Życzenia, jakie składamy sobie podczas dzielenia się opłatkiem powinny być szczere, wybaczamy sobie wtedy wszystkie winy, aby zasiąść do kolacji pogodzeni i z czystymi sercami. Sianko wigilijne Kładziemy je pod białym obrusem na stole, przy którym będziemy spożywać wigilijną kolację. Symbolizuje oczywiście miejsce, w jakim przyszedł na świat Jezus szopkę i siano, na którym leżał po urodzeniu. Choinka Ubierana zazwyczaj w dzień wigilijny lub 23 grudnia. Kiedyś były to przystrojone snopy siana bądź gałęzie. Z czasem zwyczaj przynoszenia do domu i ubierania w różne ozdoby sosnowego drzewka, przeniósł się z Niemiec do innych chrześcijańskich krajów. Ozdoby choinkowe powinny być związane z symboliką Bożego Narodzenia, a na jej szczycie wiesza się bombkę w kształcie gwiazdy betlejemskiej. Kiedyś wieszano jabłka, które prawdopodobnie symbolizowały biblijną przypowieść o Adamie i Ewie, dziś jabłka zastępujemy szklanymi bombkami. Zielone drzewko to symbol życia i narodzin Zbawiciela. Lampki choinkowe powinniśmy zapalić po raz pierwszy dopiero po pojawieniu się pierwszej gwiazdki. Kolędy Zaczynamy je śpiewać przy wigilijnym stole. Są to pieśni, które opowiadają o Narodzeniu Pana. Ich nazwa pochodzi z łaciny calendae, co oznaczało pierwszy dzień miesiąca. Pierwsze kolędy były śpiewane przez Rzymian w ramach uroczystego uczczenia pierwszego stycznia, potem zwyczaj śpiewania pieśni przejęli chrześcijanie, aby czcić narodziny Jezusa. Najstarsza polska kolęda to Zdrów bądź królu anielski i pochodzi z ok roku. Pasterka, msza pasterska Uroczysta msza święta odprawiana w nocy (najczęściej o północy lub w godzinach wieczornych) z 24 na 25 grudnia, pierwsza w Boże Narodzenie. Pasterka upamiętnia oczekiwanie i modlitwę pasterzy zmierzających do Betlejem. W Polsce jest jedną z najważniejszych świątecznych tradycji. 10

11 Sprawdzone przepisy kulinarne Keks świąteczny Składniki : - 25 dkg mąki - 25 dkg cukru pudru - 25 dkg margaryny - 5 jaj - 1,5 łyżeczki proszku do pieczenia - 25 dkg bakalii (orzechy, suszone śliwki, rodzynki, morele, itp...) - łyżeczka octu Sposób przygotowania Margarynę ucieramy dodając stopniowo cukier puder i żółtka. Do utartej masy wlewamy ocet i mąkę zmieszaną z proszkiem do pieczenia. Ciasto delikatnie mieszamy z pianą z ubitych białek drobno pokrojonymi bakaliami. Piec 50 min. w temp. 170 o C. Po wystudzeniu posypujemy cukrem pudrem. 11

12 10 Poziomo 1. Betlejemska 2. Wigilijna kolacja 3. Świąteczne drzewko 4. Urodził się w niej Jezus 5. Ryby w galarecie 6. Anielskie włosy 7. Pod nią można bezkarnie całować 8. Solenizantka z 24 grudnia 9. Pływają w nim uszka 10. Przybyli przywitać nowonarodzonego 11. Potrawa wigilijna na słodko 12. Dzisiaj w Betlejem 13. Msza o północy 14. Matka Jezusa 15. Miodowe na choince, symbolizują dostatek 16. Ozdoba choinkowa