Raport o stanie sektora małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce w latach

Transkrypt

1 Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) jest agencją rządową, podlegającą Ministrowi właściwemu ds. gospodarki. Powstała na mocy ustawy z 9 listopada 2000 roku. Zadaniem Agencji jest zarządzanie funduszami z budżetu państwa i Unii Europejskiej, przeznaczonymi na wspieranie przedsiębiorczości i innowacyjności oraz rozwój zasobów ludzkich. Celem działania Agencji, która w 2010 r. obchodzi dziesięciolecie istnienia, jest realizacja programów rozwoju gospodarki wspierających działalność innowacyjną i badawczą małych i średnich przedsiębiorstw (MSP), rozwój regionalny, wzrost eksportu, rozwój zasobów ludzkich oraz wykorzystywanie nowych technologii. W perspektywie finansowej obejmującej lata Agencja jest odpowiedzialna za wdrażanie działań w ramach trzech programów operacyjnych: Innowacyjna Gospodarka, Kapitał Ludzki i Rozwój Polski Wschodniej. Jednym z priorytetów Agencji jest promowanie postaw innowacyjnych oraz zachęcanie przedsiębiorców do stosowania nowoczesnych technologii w swoich firmach. W tym celu Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości prowadzi portal internetowy poświęcony tematyce innowacyjnej a także corocznie organizuje konkurs Polski Produkt Przyszłości. Przedstawiciele MSP mogą w ramach Klubu Innowacyjnych Przedsiębiorstw uczestniczyć w cyklicznych spotkaniach. Celem portalu edukacyjnego Akademia PARP ( jest upowszechnienie wśród mikro, małych i średnich firm dostępu do wiedzy biznesowej w formie e-learningu. Za pośrednictwem strony internetowej web.gov.pl PARP wspiera rozwój e-biznesu. W Agencji działa ośrodek sieci Enterprise Europe Network, który oferuje przedsiębiorcom informacje z zakresu prawa Unii Europejskiej oraz zasad prowadzenia działalności gospodarczej na Wspólnym Rynku. Raport o stanie sektora MSP Raport o stanie sektora małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce w latach PARP jest inicjatorem utworzenia sieci regionalnych ośrodków wspierających MSP, tj. Krajowego Systemu Usług dla MSP, Krajowej Sieci Innowacji i Punktów Konsultacyjnych. Instytucje te świadczą nieodpłatnie lub wg preferencyjnych stawek usługi z zakresu informacji, doradztwa, szkoleń oraz usługi finansowe. Partnerami regionalnymi PARP we wdrażaniu wybranych działań są Regionalne Instytucje Finansujące (RIF). Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości ul. Pańska 81/83, Warszawa tel , faks: biuro@parp.gov.pl, Punkt informacyjny PARP tel info@parp.gov.pl

2 Raport o stanie sektora małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce w latach

3 Raport o stanie sektora małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce w latach Raport przygotowany pod kierunkiem Anety Wilmańskiej Copyright by Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa 2010 ISBN Wydanie I Nakład 1500 egzemplarzy Publikacja została wydana na papierze przyjaznym dla środowiska naturalnego (wyprodukowany w 100% z makulatury, wybielony w procesie PCF - Processed Chlorine Free). Przygotowanie do druku, druk i oprawa: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji PIB Radom, ul. K. Pułaskiego 6/10, tel. centr. (048) , fax (048) instytut@itee.radom.pl

4 Spis treści Wstęp... 7 Część I. Sytuacja sektora małych i średnich przedsiębiorstw w latach Rozdział 1. Anna Tarnawa Makroekonomiczna sytuacja Polski w 2009 r Rozdział 2. Robert Zakrzewski Udział małych i średnich przedsiębiorstw w wytwarzaniu PKB i wartości dodanej brutto Rozdział 3. Rozdział 4. Rozdział 5. Rozdział 6. Rozdział. 7 Rozdział 8. Jacek Łapiński Zarejestrowane i aktywne MSP w latach Jacek Łapiński Liczba pracujących oraz przeciętne zatrudnienie i wynagrodzenia w sektorze MSP Jacek Łapiński Przychody i sytuacja finansowa MSP Jacek Łapiński Inwestycje i środki trwałe w sektorze MSP Zdzisław Wołodkiewicz-Donimirski Małe i średnie przedsiębiorstwa w eksporcie Polski w latach Marzena Talar, Maja Wasilewska, Dorota Węcławska Profile regionalne małych i średnich przedsiębiorstw Część II. Znaczenie kapitału ludzkiego w rozwoju przedsiębiorczości Rozdział 9. Joanna Orłowska Kompetencje kadr i zawody przyszłości w świetle badań foresight Rozdział 10. Beata Michorowska, Maja Dobrzyńska Monitorowanie rynku pracy w Polsce jako narzędzie wsparcia polityki społecznej Rozdział 11. Dorota Węcławska, Paulina Zadura-Lichota Wpływ edukacji na postawy przedsiębiorcze i przygotowanie młodych Polaków do prowadzenia działalności gospodarczej Rozdział 12. Robert Zakrzewski Pozyskiwanie informacji strategicznej przez małe i średnie firmy w Polsce Rozdział 13. Maciej Szałaj Doskonalenie kadry przedsiębiorstw jako kierunek działań finansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Załącznik 1. Podstawowe dane liczbowe dotyczące sektora MSP Załącznik 2. Tabele statystyczne dla województw Załącznik 3. Symbole sekcje PKD 2004 i

5

6 Szanowni Państwo, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości obchodzi w tym roku dziesięciolecie swojego utworzenia. Przez ten okres Agencja skutecznie wspiera przedsiębiorców w realizacji nastawionych na poprawę innowacyjności i efektywności przedsięwzięć związanych z opracowywaniem i wdrażaniem nowych technologii, rozwojem zasobów ludzkich oraz rozwijaniem współpracy z zagranicą. O skali udzielonej przez nas pomocy świadczy fakt, że w tym okresie Agencja podpisała prawie 12 tysięcy umów o wsparcie na kwotę prawie 8 mld złotych, a ponad pół miliona pracowników wzięło udział w szkoleniach i studiach podyplomowych, dofinansowanych ze środków przyznanych przez PARP. Działania te, przynoszące w efekcie poprawę pozycji konkurencyjnej gospodarki, kierowane są głównie do małych i średnich firm. Wsparcie dla MSP, na którym skupia się działalność Agencji, wynika z roli, jaką pełnią one w polskiej gospodarce. Sektor MSP to nie tylko najbardziej liczna grupa firm w Polsce, ale też istotny pracodawca, zatrudniający ponad 60% pracowników przedsiębiorstw w Polsce oraz generujący blisko połowę polskiego PKB. Sektor ten rozwinął się istotnie w ciągu ostatnich 10 lat. Liczba przedsiębiorstw sektora MSP wzrosła o prawie 100 tys., a liczba pracujących w małych i średnich firmach zwiększyła się o blisko 750 tys. osób. Znaczenie tego sektora dla rozwoju gospodarki i dobrobytu społecznego jest kluczowe, a tempo jego rozwoju wskazuje, że będzie tak również w przyszłości. Znacząca rola MSP w krajowej gospodarce jest wynikiem stosunkowo wysoko rozwiniętej przedsiębiorczości polskiego społeczeństwa. Polacy są postrzegani jako naród przedsiębiorczych indywidualistów dumnych ze swoich firm i własnych osiągnięć. Ta skłonność do brania losu we własne ręce skutkuje tym, że w gospodarce funkcjonują w przeważającej większości firmy mikro zatrudniające średnio jednego pracownika. Przeciętnie są to mniejsze firmy niż w krajach UE i USA. Jednak wielkość przedsiębiorstwa nie musi być decydującym czynnikiem sukcesu. Jak wynika z obserwacji obecnych przemian w gospodarce światowej na znaczeniu tracą tradycyjne źródła przewag konkurencyjnych na rzecz zupełnie nowych czynników konkurencyjności. Sukces gospodarczy w coraz większym stopniu osiągają niewielkie, młode, innowacyjne firmy, które potrafią elastycznie reagować na zmiany otoczenia zewnętrznego, konkurencji i specyficznych wymagań klientów. Firmy takie potrafią szybko się rozwijać. Jednak aby włączyć się w dynamiczny nurt rozwoju, trzeba postawić na kapitał ludzki ukierunkowany na innowacje. Wydaje się, że jak nigdy dotąd staje się on najcenniejszym czynnikiem rozwoju. Od 2001 roku Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości wydaje coroczny raport na temat stanu sektora małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce. Jego zadaniem jest dostarczanie rzetelnego i pogłębionego obrazu funkcjonowania sektora MSP w Polsce, który stanowiłby inspirację i wartościowy wkład w dyskusję na temat warunków funkcjonowania przedsiębiorstw. W bieżącej edycji postanowiliśmy skupić się na problematyce kapitału ludzkiego. Zachęcamy Państwa do kontaktu i dzielenia się z nami swoimi sugestiami, tak aby kolejne edycje raportu obejmowały najważniejsze dla Państwa zagadnienia oraz stanowiły inspirację do przemyśleń szerokiego grona naszych czytelników. Bożena Lublińska-Kasprzak Prezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości 5

7

8 Wstęp Prezentujemy Państwu trzynastą edycję raportu na temat stanu sektora małych i średnich przedsiębiorstw, wydawnictwa zapoczątkowanego przez Polską Fundację Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw, którego publikacja jest kontynuowana od 2001 roku przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości. Podobnie jak w ubiegłych latach raport jest podzielony na dwie części statystyczną oraz ekspercką. W części pierwszej statystycznej zaprezentowane zostały podstawowe dane dotyczące sektora małych i średnich przedsiębiorstw oraz pogłębione analizy związane z kondycją poszczególnych grup firm i branż, w tym na tle populacji dużych przedsiębiorstw. Zaprezentowane analizy zostały przygotowane w oparciu o zamówione przez PARP dane, przygotowane przez Główny Urząd Statystyczny. Ponadto w Raporcie wykorzystane zostały kolejne edycje opracowania GUS pt: Działalność przedsiębiorstw niefinansowych oraz dane z bazy PONTINFO, również opartej na danych pozyskiwanych od GUS. Lata , mimo wyraźnego spowolnienia gospodarczego na świecie, były korzystne dla polskiej gospodarki. W 2008 r. wzrosła liczba aktywnych przedsiębiorstw we wszystkich grupach firm oraz branżach. Podobnie w 2009 r., w którym nastąpiło wyraźne ożywienie, jeśli chodzi o wzrost liczby nowo powstałych przedsiębiorstw. We wspomnianym okresie odnotowany został spadek liczby dużych firm, co może świadczyć o negatywnych symptomach kryzysu gospodarczego odczuwanych przez większe przedsiębiorstwa, o najbardziej rozwiniętych powiązaniach z gospodarkami państw Europy Zachodniej czy Stanów Zjednoczonych. W 2008 r. nadal rósł popyt na pracę, co przyniosło efekty w postaci wzrostu liczby pracujących, zatrudnienia oraz poziomu wynagrodzeń w całym sektorze przedsiębiorstw. Warto podkreślić, że największy udział we wzroście liczby pracujących zanotowano w małych firmach (od 10 do 49 pracujących). Dostępne dane za 2009 r. pokazują niestety zdecydowane wyhamowanie tego trendu i spadek liczby pracujących w sektorze przedsiębiorstw. W 2008 r. przedsiębiorstwa odnotowały też korzystne wyniki finansowe w zakresie przychodów ogółem, wyniku finansowego brutto oraz wartości głównych wskaźników ekonomicznych: rentowności, płynności finansowej oraz zadłużenia. Jednak te pozytywne efekty były widoczne przede wszystkim w grupie małych firm oraz mikroprzedsiębiorstw, średnie i duże firmy odnotowały lekkie pogorszenie sytuacji ekonomiczno-finansowej. Szczegółowe informacje dotyczące powyższych zagadnień zostały przedstawione w rozdziałach 2 6 Raportu. Obszerną część raportu zajmuje analiza sektora MSP w układzie wojewódzkim. Każdemu z regionów poświęcony jest osobny podrozdział prezentujący dane na temat struktury podmiotowej przedsiębiorstw, nakładów inwestycyjnych, wymiany handlowej oraz funkcjonowania przedsiębiorstw aktywnych. W podsumowaniu części dotyczącej profili regionalnych przedstawiony został wskaźnik syntetyczny obrazujący poziom przedsiębiorczości w poszczególnych województwach. Stworzony na jego podstawie ranking województw zmienia się w ostatnich latach w niewielkim stopniu. Od 2005 r. (od kiedy prowadzone są obliczenia wskaźnika syntetycznego) liderem pozostaje województwo mazowieckie. Drugie miejsce zajmuje województwo pomorskie, które w kolejnych latach systematycznie zwiększa wartość swojego wskaźnika (w 2005 r. było to 62%, a w %). W górnej trójce rankingu niezmiennie pozostaje też Wielkopolska. Najniższe wartości wskaźnika obserwowane są od kilku lat w województwach: lubelskim oraz warmińsko-mazurskim, które wyraźnie ustępują pola innym regionom w przypadku wszystkich zmiennych, tworzących wskaźnik. Wyraźne spowolnienie gospodarki w 2009 r. może naruszyć ten w miarę trwały układ, choć może również nastąpić pogłębienie dystansu, jaki dzieli poszczególne województwa. Samo zjawisko spowolnienia gospodarczego zostało już zasygnalizowane w zeszłorocznej edycji Raportu, choć przedstawione dane statystyczne nie obejmowały jeszcze tego okresu. W obecnej chwili eksperci i sami przedsiębiorcy mówią albo o zakończeniu kryzysu gospodarczego, albo o chwilowym odbiciu, wskazując, że sytuacje zmian koniunkturalnych będą coraz częstsze. W efekcie czynnik negatywnych i nagłych zmian sytuacji gospodarczej należałoby wprowadzić do funkcjonowania przedsiębiorstw jako jedno z licznych ryzyk związanych z działalnością gospodarczą. Rzeczywistość co naturalne wyprzedza czasochłonnie zbierane dane statystyczne, które prezentujemy w niniejszym raporcie. Przekazujemy Państwu najbardziej aktualne, dostępne dane, pochodzące z lat , które potwierdzają odczuwane osłabienie koniunktury, ale z których też nie widać jeszcze odbicia gospodarki, które miało miejsce w czwartym kwartale 2009 r. Druga część Raportu zawiera opracowania stanowiące efekt wybranych działań PARP w obszarze rozwoju zasobów ludzkich. Problematyka ta zaczyna być coraz częściej analizowana w kontekście funkcjonowania społeczeństw oraz przedsiębiorstw. Do najważniejszych z nich należą: zmiany demograficzne, postępujące zanieczyszczenie środowiska, coraz większa aktywność mających istotne znaczenie na ekonomicznej mapie świata wschodzących gospodarek (m.in. Chiny, Indie, Brazylia). Właściwa odpowiedź na ww. wyzwania globalne wymaga działań na poziomie 7

9 państwa, społeczeństwa obywatelskiego oraz samych przedsiębiorstw. Obejmują one zwiększenie inwestowania w kapitał ludzki, wprowadzanie stosownych zmian w organizacji zarządzania i procesach produkcyjnych firm. Świadomość tego, że sukces rynkowy w globalnej gospodarce będzie warunkowany, poza umiejętnościami pracowników i pracodawców, także odpowiednimi postawami oraz kompetencjami społecznymi nie jest powszechna w polskich przedsiębiorstwach. Natomiast, jak wskazują wyniki badań polskich i międzynarodowych równie ważne jak wiedza z obszaru właściwego danej firmie będą odpowiednie kompetencje społeczne takie, jak umiejętność współpracy w grupie, otwartość na zmiany, zdolność do szybkiej adaptacji do nowych warunków pracy. Oznacza to, iż system edukacji powinien, oprócz przekazywania wiedzy, oddziaływać na postawy młodych ludzi w zakresie przygotowania ich do przyszłej pracy, a w przypadku systemu kształcenia ustawicznego na postawy pracowników i pracodawców. Podstawową determinantą sukcesu w globalnej gospodarce będzie przedsiębiorczość, rozumiana nie tylko jako prowadzenie działalności gospodarczej, ale też jako samodzielne poszukiwanie sposobów rozwiązywania problemów oraz organizacji swojej pracy. Niezmiennie kluczowe znaczenie będzie miała innowacyjność (organizacyjna, produktowa, procesowa i marketingowa), dotycząca firm każdego rodzaju, w tym z sektora usług. Wykształcenie takiego współgrania przedsiębiorczości i innowacyjności wymagać będzie z jednej strony umiejętności ciągłego uczenia się, z drugiej wsparcia społecznego. W tej rzeczywistości niezbędne będzie wprowadzanie nowych, opartych na mechanizmach współpracy oraz wymiany informacji, sposobów zarządzania zasobami ludzkimi, które skutkować będą przekształcaniem się przedsiębiorstw w organizacje inteligentne, optymalnie wykorzystujące kapitał ludzki. Biorąc pod uwagę wyzwania globalizującej się gospodarki, Agencja przygotowuje badania dotyczące niezbędnych umiejętności pracowników i przedsiębiorców na nowoczesnym rynku. Ich dopełnieniem są projekty diagnozujące obecny stan kapitału ludzkiego na rynku pracy, badające stopień zaawansowania zarządzania wiedzą w polskich przedsiębiorstwach oraz postaw wobec przedsiębiorczości i innowacyjności wśród różnych grup społecznych. Uzyskana wiedza jest wykorzystywana podczas kampanii informacyjnych i promocyjnych dotyczących postaw przedsiębiorczych i innowacyjnych oraz instrumentów wsparcia, w postaci szkoleń i doradztwa, w zakresie uzupełniania niezbędnych kompetencji. Przedstawione w dalszej części Raportu artykuły oparte są na wynikach badań oraz wiedzy zbieranych przez PARP. Celem działania Agencji w obszarze badań jest z jednej strony pozyskiwanie danych niezbędnych do właściwego, opartego na danych i dowodach programowania polityki publicznej, z drugiej dostarczanie przedsiębiorcom oraz osobom planującym rozpoczęcie działalności gospodarczej informacji, które mogą być pomocne w jak najlepszym odpowiadaniu na wyzwania globalnego rynku oraz funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym. Celem drugiej części Raportu jest pogłębienie dyskusji nt. roli i kierunków rozwoju zasobów ludzkich kluczowych z punktu widzenia przyszłej pozycji polskiej gospodarki w świecie. Dane pozyskiwane przez PARP w czasie realizacji badań dobrze odzwierciedlają stan edukacji (w zakresie powiązanym z przedsiębiorczością i innowacyjnością), jak również zakres działań podejmowanych przez przedsiębiorców i pracowników na rzecz rozwoju własnych kompetencji. Prezentując w obecnym Raporcie pięć analitycznych opracowań, które dotykają problematyki kapitału ludzkiego, chcemy zwrócić uwagę czytelnika na kilka zagadnień, tj. kierunki rozwoju rynku pracy oraz zapotrzebowania na kompetencje, a także wpływ edukacji na potencjał kadr oraz rozwój przedsiębiorstw w oparciu o ludzi. Pierwsze trzy opracowania obejmują zagadnienia związane z rynkiem pracy analizę zmian, jakie zachodzą i będą na nim zachodzić oraz kompetencje, przydatne dla pracowników oraz samych przedsiębiorców. Zagadnienia prezentowane przez autorów są adresowane do dwóch grup odbiorców. Pierwszą są osoby indywidualne, które chcą poznać przewidywania odnośnie do konkretnych kompetencji, które zdaniem ekspertów należy brać pod uwagę przygotowując się do wejścia na rynek pracy lub poprawy własnej sytuacji na tym rynku. Kolejna grupa adresatów to instytucje publiczne i pozarządowe, które bądź mają wpływ na dostosowanie rynku pracy do zmian gospodarczych oraz przedsiębiorstwa, które pozyskując pracowników posiadają aktualną wiedzę na temat tego, jakich kompetencji brakuje na rynku. Pierwszy rozdział w tej części zatytułowany Kompetencje kadr i zawody przyszłości w świetle badań foresight prezentuje opinie polskich i zagranicznych ekspertów dotyczące kierunków rozwoju kompetencji kadr i zawodów przyszłości. W rozdziale tym wykorzystano m.in. wyniki projektu PARP pt: Foresight kadr nowoczesnej gospodarki, w którym wspomniany temat analizowany był w odniesieniu do poszczególnych branż oraz ogólnie gospodarki. Perspektywą dla określenia kompetencji jest rok Drugi rozdział Monitorowanie rynku pracy w Polsce jako narzędzie wsparcia polityki społecznej pokazuje bliższą przyszłość i zaangażowanie PARP w budowę systemu monitorowania sytuacji na rynku pracy. W tej części zaprezentowane zostały założenia projektu Agencji pt: Bilans kapitału ludzkiego i cel, jakiemu on służy. Rozdział przedstawia możliwości analizy kapitału ludzkiego pod względem określenia jego obecnych cech (postaw i kompetencji) 8

10 z punktu zapotrzebowania zgłaszanego przez uczestników rynku pracy oraz możliwości wykorzystania tej wiedzy pod kątem prowadzenia aktywnych polityk rynku pracy. Trzeci rozdział pt: Wpływ edukacji na postawy przedsiębiorcze i przygotowanie młodych Polaków do prowadzenia działalności gospodarczej poświęcony jest tworzącym się kadrom gospodarki uczącej się młodzieży na różnych szczeblach edukacyjnych. Autorki przedstawiają, w jaki sposób edukacja wpływa na postawy przedsiębiorcze i czy młodzi Polacy chcą podejmować wyzwania związane z własną działalnością gospodarczą. W rozdziale punkt wyjścia stanowią wyniki międzynarodowych badań z zakresu przedsiębiorczości oraz wstępne wyniki projektu prowadzonego przez PARP Postawy przedsiębiorcze młodych Polaków. W opracowaniu wskazane zostały te obszary procesu edukacji, które najsilniej wpływają na postawy przedsiębiorcze młodych osób oraz które mają znaczenie dla wyboru przez nich drogi zawodowej. Kolejne dwa rozdziały dotyczą analiz z perspektywy przedsiębiorstw. Autorzy koncentrują się na problematyce pozyskiwania informacji i wiedzy przez przedsiębiorstwa, w zakresie informacji strategicznej, która decyduje o konkurencyjności firm oraz wpływie pozyskanych zasobów informacji na efektywność przedsiębiorstw. Każde z tych zagadnień w istotny sposób bazuje na roli kapitału ludzkiego w przebiegu procesów pozyskiwania, doboru i wykorzystywania informacji. W rozdziale pt: Pozyskiwanie informacji strategicznej przez małe i średnie firmy w Polsce kwestia pozyskiwania i wykorzystania wiedzy została ujęta w formie empirycznych wyników badań PARP, przeprowadzonych w 2009 r. Autor omawiając znaczenie pozyskiwania informacji dla zarządzania strategicznego w przedsiębiorstwie wskazuje, że proces ten wymaga inwestycji w kapitał ludzki. Te inwestycje pozwolą na lepsze wykorzystanie informacji strategicznych i podniosą efektywność funkcjonowania firmy na rynku, w tym przygotowywanie się i skuteczniejsze reagowanie na zmiany. Ostatni rozdział zamykający raport, przedstawia dowody na skuteczność działań szkoleniowych podejmowanych przez przedsiębiorców. Opracowanie zostało przygotowane w oparciu o wyniki ewaluacji programów pomocowych, oferowanych przez PARP, w obszarze szkoleń dla przedsiębiorców w ramach dwóch programów operacyjnych Rozwój zasobów ludzkich oraz Kapitał Ludzki Autor pokazuje, między innymi, na ile i w jaki sposób poprawiła się kondycja firmy oraz potencjał pracowników w związku z podjęciem wysiłku na rzecz ich dodatkowego kształcenia. 9

11

12 Część I Sytuacja sektora małych i średnich przedsiębiorstw w latach

13

14 Rozdział 1 Anna Tarnawa Makroekonomiczna sytuacja Polski w 2009 r Wzrost gospodarczy Rok 2009 to okres załamania koniunktury gospodarczej w USA i w strefie euro będący następstwem globalnego kryzysu finansowego. Również w Polsce w 2009 r. skutki kryzysu przełożyły się na spadek tempa wzrostu gospodarczego. Niemniej jako jedyny kraj w Europie odnotowaliśmy dodatni wzrost gospodarczy. Wzrost produktu krajowego brutto (PKB) w Polsce w 2009 r. obniżył się do 1,8%, wobec znacznie wyższego tempa wzrostu gospodarczego w 2008 r., który wówczas wyniósł 5,1%. Głównym czynnikiem osłabienia tempa wzrostu gospodarczego w Polsce był spadek popytu krajowego o 0,9% w skali roku wobec dynamicznego wzrostu (o 5,5%) w 2008 r. Do spadku popytu wewnętrznego najbardziej przyczynił się efekt ograniczania zapasów ze strony przedsiębiorstw (ograniczenie PKB o 2,7%). Istotny negatywny wpływ na popyt wewnętrzny miał również spadek inwestycji, które zmniejszyły się o 0,3% wobec wzrostu o 8,2% w 2008 r. Efektem kryzysu było także pogorszenie się sytuacji na rynku pracy (przejawiające się we wzroście liczby bezrobotnych oraz spadku zatrudnienia w gospodarce) i obniżenie się dynamiki dochodów gospodarstw domowych, co z kolei przełożyło się na spowolnienie tempa wzrostu konsumpcji prywatnej do 2,3% wobec 5,9% w 2008 r. Czynnikiem, który pozwolił na osiągnięcie dodatniego wzrostu PKB było gwałtowne ograniczenie deficytu w handlu zagranicznym pozytywny wpływ salda obrotów z zagranicą na PKB wyniósł w 2009 r. 2,9%. Taki wynik był efektem silniejszego spowolnienia importu (spadek w ujęciu realnym wg Rachunków Narodowych o 13,6% wobec wzrostu o 8% w 2008 r.) niż eksportu (spadek o 7,9% wobec wzrostu o 7,1% w 2008 r.). Ten wyraźny spadek importu był wynikiem kilku czynników, m.in. wysokiego uzależnienia polskiego eksportu od importu, osłabienia popytu krajowego oraz deprecjacji kursu złotego. Wykres 1.1. Dynamika wzrostu PKB w Polsce w latach (w %) 108,0 107,0 106,0 105,0 104,0 103,0 102,0 101,0 100,0 99,0 98, Źródło: dane GUS, rok poprzedni = 100, ceny średnioroczne roku poprzedniego. Na przestrzeni 2009 roku najsłabszy wynik, jeśli chodzi o dynamikę PKB, odnotowano w I kwartale, kiedy to wyniosła ona 0,7%. W kolejnych kwartałach wraz z poprawą koniunktury w gospodarce światowej nastąpiło stopniowe 13

15 przyspieszenie wzrostu gospodarczego do odpowiednio: 1,1%, 1,8% oraz 3,3%. Nastąpiło to głównie na skutek wyhamowania procesu ograniczania zapasów (a następnie rozpoczęcia ich odbudowywania) przez przedsiębiorstwa oraz wzrostu eksportu. W 2009 r. wartość dodana brutto w przemyśle spadła o 1% wobec wzrostu o 6,8% w 2008 r., głównie z powodu osłabienia popytu zagranicznego na polski eksport. Wartość dodana brutto w budownictwie wzrosła o 4,8% wobec 4,6% w 2008 r., głównie za sprawą kontynuacji projektów infrastrukturalnych współfinansowanych ze środków unijnych, jak i zamykania projektów w budownictwie mieszkaniowym rozpoczętych w okresie W sektorze usług rynkowych wartość dodana brutto wzrosła o 2,5% wobec 5,9% w 2008 r Inflacja W 2009 roku inflacja mierzona średniorocznym wskaźnikiem cen dóbr i usług konsumpcyjnych spadła do 3,5% z 4,2% w 2008 roku. Analizując kształtowanie się wskaźnika inflacji w poszczególnych miesiącach, zauważalny jest jednorazowy spadek tego wskaźnika w styczniu 2009 r. do 2,8%, w pozostałym okresie wskaźnik ten utrzymywał się w przedziale 3,0% 4,0% (przy czym warto podkreślić, że przez większość tego okresu wskaźnik inflacji oscylował w okolicach 3,5%, tj. górnej granicy dopuszczalnych odchyleń od celu inflacyjnego NBP). Wykres 1.2. Inflacja w Polsce w latach (w %) 112,0 110,0 108,0 106,0 104,0 102,0 100,0 98,0 96, Źródło: dane GUS; rok poprzedni = 100. Utrzymywanie się krajowej inflacji na podwyższonym poziomie szczególnie w odniesieniu do odnotowanego w 2009 r., spadku inflacji w świecie (1,0% dla UE-27, 0,4% Stany Zjednoczone, -1,4% Japonia 1 ) było rezultatem kilku czynników, tj.: znaczących podwyżek cen regulowanych (w tym cen energii elektrycznej, które wzrosły średniorocznie o 11,9%), wzrostu cen żywności (o 4,1%) oraz przekładającej się na wzrost cen towarów importowanych deprecjacji kursu złotego na początku roku. Czynnikiem, który wpłynął z kolei na ograniczenie wzrostu inflacji w skali roku był spadek cen paliw (o 6,9%), spowodowany spadkiem cen ropy naftowej na świecie (koniec 2008 r. i I połowa 2009 r.), będący efektem spowolnienia globalnego wzrostu gospodarczego. 1 Źródło: Eurostat 14

16 1.3. Polityka pieniężna Zgodnie z Założeniami polityki pieniężnej na rok 2009 celem polityki monetarnej było utrzymywanie inflacji na poziomie 2,5% z dopuszczalnym przedziałem wahań +/-1 punkt procentowy. Osłabienie wzrostu gospodarczego, w szczególności na początku roku oraz postępujące w 2009 r. dalsze rozluźnienie tej polityki w skali globalnej, skłoniło Radę Polityki Pieniężnej do kontynuacji rozpoczętego pod koniec 2008 roku cyklu obniżek stóp procentowych. W efekcie w I poł r. RPP czterokrotnie obniżała stopy procentowe łącznie o 150 p. b. do poziomu 3,5% dla stopy referencyjnej NBP. Jednocześnie NBP podejmował działania wspierające stabilność sektora bankowego w okresie kryzysu na międzynarodowych rynkach finansowych poprzez: dostarczanie płynności finansowej złotowej bankom poprzez transakcje repo na 3 i 6 miesięcy, dostarczanie płynności finansowej walutowej (we franku szwajcarskim) poprzez operacje typu swap walutowy, obniżenie stopy rezerwy obowiązkowej z 3,5% do 3%, wcześniejszy wykup tzw. obligacji płynnościowych NBP od banków komercyjnych Stan finansów publicznych W roku 2009 deficyt sektora finansów publicznych 2 skokowo wzrósł do poziomu 7,1% PKB wobec 3,7% PKB w 2008 roku. Na taki wynik miało wpływ kilka czynników, m.in. spowolnienie wzrostu gospodarczego oraz obniżenie poziomu dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych (m.in. obniżenie składki rentowej w latach poprzednich, obniżenie skali podatkowej od 2009 r., zmiany w zasadach rozliczania VAT). Tak wysoki poziom deficytu sektora finansów publicznych w 2009 r. oznacza drugie z rzędu przekroczenie wartości referencyjnej z Maastricht kryterium fiskalnego przystąpienia do strefy euro (3,0% PKB). Konsekwencją przekroczenia poziomu referencyjnego w 2008 r. było podjęcie przez Radę Ecofin (w lipcu 2009 r.) decyzji o istnieniu w Polsce nadmiernego deficytu i wydanie zaleceń, zgodnie z którymi Polska do 2012 r. powinna zredukować nadmierny deficyt w sposób wiarygodny i trwały. Jednocześnie dług sektora finansów publicznych wyniósł w 2009 r. 51% PKB, pozostając poniżej wartości referencyjnej kryterium z Maastricht (60% PKB). Tabela 1.1. Deficyt i dług publiczny sektora instytucji rządowych i samorządowych w latach wg ESA95, (mld zł) Wyszczególnienie Produkt Krajowy Brutto (PKB) 1 060, , , ,6 Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych 38,5 22,1 46,9 95,7 % PKB 3,6 1,9 3,7 7,1 Dług sektora instytucji rządowych i samorządowych 506,0 529,4 600,8 684,4 Źródło: GUS. % PKB 47,7 45,0 47,2 51,0 Znaczące osłabienie się dynamiki wzrostu gospodarczego (istotnie poniżej założeń w ustawie budżetowej), w tym w szczególności spadek popytu krajowego w 2009 r. negatywnie wpłynęły na realizację dochodów budżetowych, która następowała znacznie poniżej oczekiwań. Jednocześnie realizacja wydatków budżetowych następowała szybciej niż oczekiwano. W efekcie realizacja deficytu budżetu państwa w 2009 r. postępowała znacznie szybciej w porównaniu z pierwotnym harmonogramem. W obliczu pogarszających się warunków gospodarczych, widocznych już w danych makroekonomicznych i wykonaniu budżetu w 2009 r. konieczna była nowelizacja Ustawy Budżetowej i podwyższenie planowanego deficytu budżetu państwa o 9 mld zł do poziomu 27 mld zł, przy jednoczesnym wdrożeniu istotnych oszczędności w wydatkach budżetowych. Ostatecznie deficyt budżetu państwa w 2009 r. został wykonany na poziomie blisko 24 mld zł. Jednocześnie poziom długu publicznego wg metodologii krajowej SNA93 ukształtował się na poziomie 670 mld zł (49,9% PKB), tj. poniżej I progu ostrożnościowego dla poziomu długu publicznego z Ustawy o finansach publicznych (50%). 2 Zgodnie z unijną metodologią ESA95. 15

17 Tabela 1.2. Budżet państwa w latach (mld zł) wg SNA93 Wyszczególnienie Dochody budżetu państwa ogółem 197,6 236,4 253,6 274,3 Wydatki budżetu państwa ogółem 222,7 252,3 277,9 298,2 Wynik (saldo) budżetu państwa -25,1-16,0-24,3-23,8 Źródło: GUS Rynek pracy Osłabienie koniunktury gospodarczej w 2009 r. wpłynęło negatywnie na sytuację na rynku pracy. W 2009 r. stopa bezrobocia rejestrowanego wzrosła o 2,4 p.p. do 11,9% na koniec roku, co było efektem spadku popytu zagranicznego i krajowego, rozpoczęcia zwolnień grupowych i przestojów w działalności przedsiębiorstw, a także stopniowego ograniczania liczby ofert pracy. W ciągu roku liczba bezrobotnych zwiększyła się o ok. 420 tys. osób do 1,9 mln, przy 3,1 mln osób nowo zarejestrowanych oraz 2,7 mln osób skreślonych z rejestrów bezrobotnych. W rezultacie liczba osób pozostających bez pracy wzrosła o ok. 420 tys. na koniec 2009 r. do 1,893 mln osób wobec 1,474 mln na koniec 2008 r. Liczba osób bez prawa do zasiłku wzrosła w ciągu roku o ok. 310 tys. do 1,5 mln i ich udział wśród liczby bezrobotnych wyniósł w końcu 2009 r. 79,9%. W ciągu całego 2009 r. liczba długotrwale bezrobotnych zwiększyła się o ok. 20 tys. osób do 770 tys., jednak wskutek szybszego tempa wzrostu liczby bezrobotnych ogółem udział długotrwale bezrobotnych w zarejestrowanych ogółem obniżył się w ciągu 2009 r. o ok. 10 p.p. do 40,9%. W 2009 r. do urzędów pracy zgłoszono ok. 900 tys. ofert zatrudnienia, o ok. 20% mniej niż w 2008 r. Wykres 1.3. Stopa bezrobocia w Polsce w latach (w %, stan na koniec grudnia) Źródło: GUS; bezrobocie rejestrowane. W 2009 r. utrzymywało się znaczne terytorialne zróżnicowanie bezrobocia. Różnica w stopie bezrobocia pomiędzy regionem o najniższym wskaźniku (województwo mazowieckie 9,0%) a regionem o najwyższym wskaźniku (województwo warmińsko-mazurskie 20,2%) wyniosła 11,2 p.p. W 2009 r. przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw osiągnęło 5,3 mln osób, obniżając się w skali roku o 1,2%. Do spadku zatrudnienia w przedsiębiorstwach przyczyniło się przede wszystkim obniżenie liczby zatrudnio- 16

18 nych w przetwórstwie przemysłowym (o 6,7% w skali roku), jak również w obsłudze rynku nieruchomości (o 1,9%) oraz w wytwarzaniu i zaopatrywaniu w energię elektryczną, gaz, parę wodną i gorącą wodę (o 0,4%). Natomiast zatrudnienie wzrosło w skali roku m.in. w sekcjach: działalność profesjonalna, naukowa i techniczna (o 10,3%), zakwaterowanie i gastronomia (o 6,7%) oraz budownictwo (o 5,3%) Wynagrodzenia W 2009 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej wyniosło zł, w sektorze przedsiębiorstw osiągnęło zł. W ubiegłym roku nastąpiło znaczne wyhamowanie rocznego tempa wzrostu płac w gospodarce narodowej do 5,4% wobec 9,4% w 2008 r. (realnie do 2,1% z 5,9%). W sektorze przedsiębiorstw odnotowano jeszcze silniejsze obniżenie dynamiki tempa wzrostu wynagrodzeń do 4,4% w 2009 r. z 10,3% w 2008 r. (w kategoriach realnych do 1,1% z 6,1%). W przedsiębiorstwach najsilniejszy roczny wzrost wynagrodzeń nastąpił w sekcjach: administrowanie i działalność wspierająca (o 7,5%), wytwarzanie i zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz, parę wodną i gorącą wodę (o 7,1%), dostawa wody, gospodarowanie ściekami i odpadami, rekultywacja (o 6,2%), natomiast płace rosły najwolniej w skali roku w zakwaterowaniu i gastronomii (o 2,4%), w transporcie i gospodarce magazynowej (o 2,6%) oraz w budownictwie (2,8%). Utrzymało się znaczne zróżnicowanie poziomów wynagrodzeń w poszczególnych sekcjach od PLN w administrowaniu i działalności wspierającej do PLN w informacji i komunikacji. Wynagrodzenia były też zróżnicowane terytorialnie, poziom najwyższy zanotowano w województwie mazowieckim (4 340 PLN), najniższy w województwie podkarpackim (2 822 PLN) Handel zagraniczny W 2009 r. nastąpiło silne spowolnienie dynamiki wzrostu eksportu i importu, przy czym najsilniejszy efekt odnotowano w II kwartale 2009 r. (realny spadek eksportu wg Rachunków Narodowych o 11,3% przy spadku importu o 18,6%). Dopiero w IV kw r. wraz z ożywieniem gospodarki globalnej eksport odnotował wzrost (1,9%), przy utrzymującym się spadku importu (-3,1%). W rezultacie silniejszego spadku importu niż eksportu nastąpił spadek deficytu w handlu zagranicznym ogółem do 8,7 mld EUR w 2009 r. z 25,7 mld EUR w 2008 r., z tym że w obrotach handlowych z krajami rozwiniętymi zamiast deficytu na poziomie 1,8 mld EUR odnotowanego w 2008 r., w 2009 r. wystąpiła nadwyżka w wysokości 10 mld EUR, w tym w relacjach z krajami Unii Europejskiej nadwyżka z poziomu 2,7 mld EUR w 2008 r. wzrosła do 11,9 mld EUR w 2009 r. W relacjach handlowych z pozostałymi grupami krajów: krajami rozwijającymi i krajami Europy Środkowo-Wschodniej i byłego ZSRR Polska odnotowała deficyty, niemniej w mniejszej skali niż w 2008 r. Wykres 1.4. Dynamika handlu zagranicznego Polski w latach Eksport Import Źródło: GUS. 17

19 W 2009 r. wśród największych partnerów handlowych Polski po stronie eksportu dominującą pozycję zwiększyły Niemcy do udziału na poziomie 26,1% eksportu ogółem, w następnej kolejności uplasowały się: Francja, Włochy, Wielka Brytania, Czechy. W zakresie importu dominującą pozycję miały także Niemcy (22,4% importu ogółem), a w następnej kolejności: Chiny, Rosja, Włochy i Francja Rynek finansowy Upadek banku inwestycyjnego Lehman Brothers we wrześniu 2008 r. skutkując gwałtownym załamaniem sytuacji na globalnym rynku finansowym dotknął także Polskę. Efekty kryzysu finansowego uwidoczniły się m.in. w zamrożeniu funkcjonowania rynku międzybankowego, gwałtownych spadkach cen krajowych aktywów finansowych, m.in. akcji oraz osłabieniu kursu złotego oraz pogorszeniu sytuacji gospodarczej. W rezultacie spadku wzajemnego zaufania banków, dostępność do finansowania rynkowego zarówno krajowego, jak i zagranicznego istotnie spadła, co skutkowało wzrostem konkurencji wśród banków o stabilne źródła finansowania w postaci depozytów od podmiotów niefinansowych. Ograniczenie dostępności do finansowania, jak i wzrost obaw banków o jakość portfela kredytowego w warunkach oczekiwanego pogłębienia osłabienia dynamiki wzrostu gospodarczego, spowodowało, że w ostatnich miesiącach 2008 r. i w 2009 r. doszło do ograniczenia dostępności kredytu dla podmiotów gospodarczych i gospodarstw domowych. Największe restrykcje w dostępie do kredytów dotyczyły kredytu denominowanego w walutach obcych. Jednocześnie w obliczu pogorszenia bieżącej sytuacji gospodarczej, jak i perspektyw wzrostu gospodarczego w warunkach ograniczenia skłonności do konsumpcji i inwestycji nastąpił spadek popytu na kredyty ze strony gospodarstw domowych i podmiotów korporacyjnych. W efekcie, w 2009 r. nastąpiło istotne osłabienie tempa wzrostu akcji kredytowej. W całym 2009 r. wzrost kredytów ogółem wyniósł jedynie ok. 9,5% wobec blisko 37% w 2008 r., z czego kredyty dla gospodarstw domowych wzrosły o blisko 12% wobec blisko 45% w 2008 r., a kredyty dla przedsiębiorstw spadły o 3,7% wobec blisko 30% wzrostu w 2008 r. W 2009 r. koniunktura na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (GPW) pozostawała pod wpływem poprawy nastrojów na giełdach zagranicznych (po załamaniu notowań akcji pod koniec 2008 r.) i oczekiwania na realizację scenariusza poprawy sytuacji gospodarczej w Polsce oraz poprawy kondycji finansowej spółek giełdowych. Skutkowało to silnym trendem wzrostowym notowań na rynku akcji zapoczątkowanym w lutym 2009 r. W całym 2009 r. podstawowy indeks WIG wzrósł o 47%, a indeks spółek o największej kapitalizacji WIG 20 o ok. 34%. Najsilniej wzrosły indeksy grupujące małe i średnie spółki (swig80 o 62%, mwig40 o 55%). Na koniec 2009 roku WIG osiągnął poziom pkt, a WIG Banki 5869 pkt, powracając do poziomów z września 2008 roku. Na rynku podstawowym GPW zadebiutowało w 2009 roku 13 spółek (wobec 33 w 2008 roku), w tym w IV kwartale odbyły się dwie duże emisje akcji: PKO Banku Polskiego SA i Polskiej Grupy Energetycznej SA. W 2009 roku kapitalizacja spółek notowanych na rynku podstawowym GPW wzrosła o 54% w porównaniu z 2008 r. do poziomu 716 mld PLN. W pierwszych miesiącach 2009 r. w warunkach bardzo wysokiej zmienności notowań kursów walut na rynkach globalnych, będących efektem kryzysu na międzynarodowych rynkach finansowych nastąpiło silne osłabienie kursu złotego (od ponad 12% wobec euro do blisko 20% wobec dolara amerykańskiego w porównaniu z końcem 2008 r.). W efekcie na koniec marca 2009 r. kurs złotego wobec euro osiągnął poziom 4,70 PLN za euro, 3,54 PLN za dolara amerykańskiego i 3,10 PLN za franka szwajcarskiego. Stabilizacja sytuacji na rynkach międzynarodowych skutkująca stopniowym powrotem kapitału zagranicznego na krajowy rynek finansowy spowodowała stopniowe umocnienie wartości złotego na rynku począwszy od II kw roku. W efekcie na koniec roku nasza waluta umocniła się względem poziomów notowanych na koniec 2008 roku: wobec euro o 1,5% do poziomu 4,10 PLN, wobec dolara amerykańskiego o 3,8% do 2,85 PLN i względem franka szwajcarskiego o 1,3%, do 2,76 PLN Sytuacja Polski na tle Unii Europejskiej Rok 2009, w stosunku do 2008 r., przyniósł dalsze pogorszenie sytuacji gospodarczej we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Tempo wzrostu gospodarczego w UE obniżyło się w 2009 r. do 4,2%, podczas gdy w 2008 r. miało wciąż wartość dodatnią (0,7%), a w 2007 r. wynosiło prawie 3%. Gwałtowne pogorszenie koniunktury gospodarczej negatywnie wpłynęło na sytuację na europejskim rynku pracy, głównie z powodu spadku zapotrzebowania na pracę ze strony przedsiębiorców. W wyniku pogorszenia się oczekiwań przedsiębiorców co do popytu na ich towary i usługi oraz ograniczenia dostępu do finansowania ze strony sektora bankowego, znacząco spadły inwestycje sektora prywatnego. Jednocześnie gorsza koniunktura gospodarcza przekładająca się na spadek dochodów budżetowych oraz programy rządowe mające na celu pobudzenie popytu (np. w sektorze motoryzacji) spowodowały gwałtow- 18

20 ne pogorszenie się sytuacji finansów publicznych krajów UE odnotowano wzrost deficytu finansów publicznych i w konsekwencji skokowy wzrost długu publicznego. W warunkach osłabienia koniunktury gospodarczej zmniejszyła się presja na wzrost cen, dzięki czemu zanotowano zdecydowanie niższą inflację w krajach UE, a nawet spadek cen w niektórych krajach. Polska gospodarka relatywnie łagodnie na tle innych krajów UE przeszła przez najtrudniejszy okres globalnego spowolnienia gospodarczego. Dzięki temu jego skutki dla polskiej gospodarki (dla rynku pracy czy też finansów publicznych) pozostały w ubiegłym roku ograniczone w porównaniu z innymi krajami UE. Dane dotyczące dynamiki PKB zebrane w tabeli 1.3 wskazują na pogłębienie się negatywnych dla gospodarki skutków kryzysu finansowego w latach 2008 i 2009 we wszystkich krajach członkowskich UE. Szczególnie dotkliwe załamanie koniunktury odnotowano w państwach takich, jak Łotwa, Litwa i Estonia, gdzie w 2009 r. PKB zmniejszył się o ok. 15% w porównaniu z 2008 r. Tabela 1.3. Dynamika PKB i PKB na mieszkańca w krajach Unii Europejskiej Kraj Dynamika PKB* (r/r) PKB per capita wg PPS, EU (27) = ** EU (27) 2,9 0,7-4,2 100,0 100,0 Austria 3,5 2,0-3, Belgia 2,9 1,0-3, Bułgaria 6,2 6,0-5, Cypr 5,1 3,6-1, Czechy 6,1 2,5-4, Dania 1,7-0,9-4, Estonia 7,2-3,6-14, Finlandia 4,9 1,2-7, Francja 2,4 0,2-2, Grecja 4,5 2,0-2, Hiszpania 3,6 0,9-3, Holandia 3,6 2,0-4, Irlandia 6,0-3,0-7, Litwa 9,8 2,8-14, Luksemburg 6,5 0,0-3, Łotwa 10,0-4,2-18, Malta 3,8 1,7-1, Niemcy 2,5 1,3-4, Polska 6,8 5,0 1, Portugalia 2,4 0,0-2, Rumunia 6,3 7,3-7,1 : 45 Słowacja 10,6 6,2-4, Słowenia 6,8 3,5-7, Szwecja 3,3-0,4-5, Węgry 1,0 0,6-6, Wielka Brytania 2,6 0,5-4, Włochy 1,5-1,3-5, * dynamika realna produktu krajowego brutto wyrównanego sezonow.o ** wstępny szacunek dla 2009 r. czerwiec 2010 r. Źródło: Eurostat, PPS Purchasing Power Standards. Niekorzystna sytuacja gospodarcza w większości krajów Unii Europejskiej w ostatnich dwóch latach jest szczególnie widoczna w zestawieniu z rokiem 2007, kiedy to mieszkańcy starego kontynentu cieszyli się efektami szybkiego rozwoju gospodarczego. Rok 2009 zakończył się ujemnymi wartościami dynamiki PKB dla wszystkich krajów 19

21 unijnych poza Polską nasza gospodarka jako jedyna w Europie osiągnęła dodatni wynik (wykres 1.5). Największe załamanie gospodarcze w 2009 r. dotknęło takie państwa, jak Łotwa (-18,0%), Litwa (-14,8%) i Estonia (-14,1%). Wykres 1.6. Dynamika PKB w krajach UE w 2009 r. (w %) Wykres 1.5. Dynamika PKB w krajach UE w 2009 r. (w %) Źródło: Eurostat. Łotwa Litwa Estonia Słowenia Finlandia Węgry Rumunia Irlandia Włochy Wielka Brytania Szwecja Słowacja Niemcy Luksemburg Holandia Hiszpania Czechy Bułgaria Austria EU(27) Źródło: dane Eurostatu. Dane dotyczące PKB per capita (wg parytetu siły nabywczej) za 2009 r. różniły się znacznie między poszczególnymi krajami członkowskimi zaczynając od 41% średniej unijnej dla Bułgarii, a kończąc na 268% dla Luksemburga. Przy czym, mimo spowolnienia gospodarczego, wartość tego wskaźnika w 2009 r. w porównaniu z 2008 r. uległa niewielkim zmianom. Do krajów, dla których wartość PKB per capita w 2009 r. oscylowała blisko średniej unijnej, należą Finlandia, Francja, Hiszpania, Włochy, Cypr i Grecja. Nieco lepsze wyniki odnotowały kraje takie, jak Irlandia, Holandia, Austria, Szwecja, Dania, Wielka Brytania, Niemcy i Belgia. Liderem roku 2009 r., podobnie jak w poprzednich latach, był Luksemburg, przekraczając unijną średnią ponaddwukrotnie. Polska, podobnie jak w poprzednich latach, zajęła w 2009 r. jedno z końcowych miejsc (23.) w zestawieniu krajów wg wartości PKB per capita. Gorsze wyniki miały jedynie cztery państwa: Litwa (53%), Łotwa (49%), Rumunia (45%) i Bułgaria (41%). Z drugiej strony należy odnotować, że wskaźnik ten w Polsce zwiększył się w porównaniu z 2008 r. o 5 p.p. osiągając w ubiegłym roku wartość 61% średniej UE(27). Nie zmienia to jednak faktu, że pozostajemy jednym z najbiedniejszych krajów unijnych. Dania Portugalia Grecja Francja Belgia Malta Cypr Polska

22 Wykres 1.6. PKB na mieszkańca w 2009 r., liczony wg PPS, EU27 = 100 Luksemburg Irlandia Holandia Austria Szwecja UK Dania Niemcy Belgia Finlandia Francja Hiszpania Włochy EU(27) Cypr Grecja Słowenia Czechy Portugalia Malta Słowacja Węgry Estonia Polska Litwa Łotwa Rumunia Bułgaria Źródło: Eurostat, PPS Purchasing Power Standards. Niekorzystne oddziaływanie kryzysu finansowego we wszystkich państwach UE widoczne jest także w innych wskaźnikach makroekonomicznych, tj. wysokości zrealizowanych inwestycji, stopie bezrobocia, inflacji czy wskaźnikach fiskalnych (tabela 1.4). Dane Eurostatu za 2009 r. jednoznacznie wskazują na pogorszenie sytuacji w porównaniu z 2008 r. we wszystkich obszarach opisywanych przez ww. wskaźniki poza cenami. W 2009 r. odnotowano dla UE(27) spadek inwestycji sektora prywatnego o 2,1 p.p. z 18,4% PKB w 2008 r. do 16,3% PKB. Stopa bezrobocia wzrosła na koniec 2009 r. do 9,4% z 7,6% w 2008 r., tj. o prawie 20%. Inflacja w 2009 r. dla UE (27) wyniosła 1,0% wobec 3,7% w roku Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych w relacji do PKB dla UE zwiększył się prawie trzykrotnie z 2,3% w 2008 r. do 6,8% w 2009 r. Dług publiczny dla UE wzrósł o ok. 20% z 61,6% w 2008 r. do 73,6% w 2009 r. 21

23 Tabela 1.4. Wybrane wskaźniki makroekonomiczne dla krajów członkowskich UE za 2008 i 2009 r. Kraj Inflacja (HICP) Bezrobocie XII danego roku Inwestycje realizowane przez sektor prywatny w relacji do PKB Deficyt-nadwyżka sektora instytucji rządowych i samorządowych w relacji do PKB Dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w relacji do PKB EU (27) 3,7 1,0 7,6 9,4 18,4 16,3-2,3-6,8 61,6 73,6 Austria 3,2 0,4 4,2 4,8 20,8 19,7-0,4-3,4 62,6 66,5 Belgia 4,5 0,0 6,8 8,0 21,0 19,5-1,2-6,0 89,8 96,7 Bułgaria 12,0 2,5 5,3, 8,3 27,7 19,9 1,8-3,9 14,1 14,8 Cypr 4,4 0,2 4,2 6,1 20,4 16,3 0,9-6,1 48,4 56,2 Czechy 6,3 0,6 4,6 7,4 19,0 17,1-2,7-5,9 30,0 35,4 Dania 3,6 1,1 4,1 7,1 19,0 16,6 3,4-2,7 34,2 41,6 Estonia 10,6 0,2 8,4 15,6 24,0 17,0-2,7-1,7 4,6 7,2 Finlandia 3,9 1,6 6,7 8,8 19,1 17,0 4,2-2,2 34,2 44,0 Francja 3,2 0,1 8,3 9,9 18,5 17,2-3,3-7,5 67,5 77,6 Grecja 4,2 1,3 7,8 10,2 16,6 13,9-7,7-13,6 99,2 115,1 Hiszpania 4,1-0,2 14,3 19,0 25,0 20,0-4,1-11,2 39,7 53,2 Holandia 2,2 1,0 2,7 4,0 16,9 14,9 0,7-5,3 58,2 60,9 Irlandia 3,1-1,7 8,7 13,0 16,6 11,0-7,3-14,3 43,9 64,0 Litwa 11,1 4,2 9,7 15,9 20,2 13,1-3,3-8,9 15,6 29,3 Luksemburg 4,1 0,0 5,5 5,4 16,1 13,8 2,9-0,7 13,7 14,5 Łotwa 15,3 3,3 11,4 20,4 24,5 17,5-4,1-9,0 19,5 36,1 Malta 4,7 1,8 6,0 7,1 14,1 12,0-4,5-3,8 63,7 69,1 Niemcy 2,8 0,2 7,2 7,4 17,5 16,2 0,0-3,3 66,0 73,2 Polska 4,2 4,0 7,0 9,1 17,5 15,7-3,7-7,1 47,2 51,0 Portugalia 2,7-0,9 8,0 10,2 20,0 17,1-2,8-9,4 66,3 76,8 Rumunia 7,9 5,6 5,8 7,6 26,4 20,2-5,4-8,3 13,3 23,7 Słowacja 3,9 0,9 9,2 14,2 23,0 21,3-2,3-6,8 27,7 35,7 Słowenia 5,5 0,9 4,1 6,3 24,6 19,1-1,7-5,5 22,6 35,9 Szwecja 3,3 1,9 7,0 9,0 16,8 14,3 2,5-0,5 38,3 42,3 Węgry 6,0 4,0 8,4 10,6 18,0 17,3-3,8-4,0 72,9 78,3 Wielka Brytania 3,6 2,2 6,4 7,7 14,5 12,2-4,9-11,5 52,0 68,1 Włochy 3,5 0,8 6,9 8,4 18,5 16,5-2,7-5,3 106,1 115,8 Źródło: dane Eurostatu z czerwca 2010 r. 22

24 W wielu krajach członkowskich UE w 2009 r. nastąpił istotny spadek inflacji w porównaniu z poprzedniem rokiem. Największe zmiany tego wskaźnika odnotowano w takich państwach, jak Estonia (0,2%, spadek o 10,4 p.p.), Łotwa (3,3%, o 12 p.p.) i Bułgaria (2,5%, o 9,5 p.p.). W Irlandii, Portugalii i Hiszpanii w ubiegłym roku obserwowano deflację (wskaźniki odpowiednio: - 1,7%, - 0,9%, - 0,2%). Najszybszy wzrost cen w 2009 r. odnotowano na Węgrzech (4,0%), Liwie (4,2%) i Rumunii (5,6%). W Polsce zmiana wskaźnika cen z 2009 r. w porównaniu z 2008 r. była nieznaczna (0,2 p.p.) i wyniosła 4% (wg Eurostatu). Wykres 1.7. Inflacja w krajach UE w latach (w %) Rumunia Litwa Węgry Polska Łotwa Bułgaria Wielka Brytania Szwecja Malta Finlandia Grecja Dania Holandia EU (27) Słowenia Słowacja Włochy Czechy Austria Niemcy Estonia Cypr Francja Luksemburg Belgia Hiszpania Portugalia Irlandia Źródło: dane Eurostatu z czerwca 2010 r. Stopa bezrobocia na koniec 2009 r. osiągnęła w krajach UE 9,4%. Największe problemy na rynku pracy utrzymywały się na Łotwie (20,4%), w Hiszpanii (19,0%), na Litwie (15,9%) oraz w Estonii (15,6%). W Polsce na koniec 2009 r. wskaźnik ten wynosił niewiele ponad 9%, co po raz kolejny umieściło nasz kraj w środkowej grupie krajów ze wskaźnikiem bezrobocia bliskim średniej unijnej. Najlepszą sytuacją na rynku pracy w 2009 r. cieszyły się takie kraje, jak Luksemburg (5,4%), Austria (4,8%) i Holandia (4,0%). 23

25 Wykres 1.8. Stopa bezrobocia w krajach UE w latach (w %) Łotwa Hiszpania Litwa Estonia Słowacja Irlandia Węgry Portugalia Grecja Francja EU (27) Polska Szwecja Finlandia Włochy Bułgaria Belgia Wielka Brytania Rumunia Niemcy Czechy Malta Dania Słowenia Cypr Luksemburg Austria Holandia Źródło: dane Eurostatu z czerwca 2010 r Wartość inwestycji sektora prywatnego w relacji do PKB dla UE (27) wyniosła w 2009 r. 16,3% PKB. Był to wynik niższy o 2,1 p. p. w porównaniu z 2008 r., również dla poszczególnych państw członkowskich odnotowano wyraźny spadek inwestycji sektora prywatnego w 2009 r. Wyniki dla większości krajów członkowskich w tej kategorii oscylują wokół średniej unijnej. Wartość wskaźnika inwestycji w relacji do PKB dla Polski wyniosła 15,7%, co w porównaniu z poprzednim 2008 r. oznacza spadek o 1,8 p.p. Liderami w tej kategorii w 2009 r. były: Słowacja (21,3%), Rumunia (20,2%), Hiszpania (20,0%) i Bułgaria (19,9%). Najmniej inwestycji zrealizowano w Wielkiej Brytanii (12,2%), na Malcie (12,0%) i w Irlandii (11,0%). 24