(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1

Transkrypt

1 R Z E C Z P O S P O L I T A P O L S K A (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 U r z ą d P a te n to w y R z e c z y p o s p o lite j P o ls k ie j (2 2 ) N u m e r z g ło s z e n ia : (2 2 ) D a t a z g ło s z e n ia : (51) Int.Cl.5: A43D 1/02 A43B 3/30 A61B 5/103 G08B 21/00 (54) Układ do sprawdzania położenia stopy w bucie (30) Pierwszeństwo: (73) Uprawniony z patentu: ,US, Rosen Henri E. Watertown, US (43) Zgłoszenie ogłoszono: (72) Twórca wynalazku: BUP 01/91 Henri E. Rosen, Watertown, US (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: (74) Pełnomocnik: WUP 11/94 PHZ POLSERVICE PL B1 (57) 1. Układ do sprawdzania położenia stopy w bucie, który stanowi co najmniej jeden znacznik umieszczony na podeszwie buta w jej obszarze odpowiadającym palcom stopy i co najmniej jeden znacznik umieszczony przy każdej bocznej krawędzi podeszwy w miejscu o największej jej szerokości, znamienny tym, że co najmniej przednia część (50) podeszwy (32) jest przezroczysta i są na niej umieszczone pierwsza para znaczników (56, 58) i dwie drugie pary znaczników (52, 54), przy czym znaczniki w parach (52, 54) i (56, 58) są ułożone jeden za drugim w kierunku wzdłużnym podeszwy (32), zaś pierwsza para znaczników (56,58) jest umieszczona w miejscu odpowiadającym palcom stopy, a dwie drugie pary znaczników (52, 54) są umieszczone po jednej przy każdej z przeciwległych bocznych krawędzi przezroczystej przedniej części (50) podeszwy (32) w miejscu jej największej szerokości. FIG.5

2 Układ do sprawdzania położenia stopy w bucie Zastrzeżenia patentowe 1. Układ do sprawdzania położenia stopy w bucie, który stanowi co najmniej jeden znacznik umieszczony na podeszwie buta w jej obszarze odpowiadającym palcom stopy i co najmniej jeden znacznik umieszczony przy każdej bocznej krawędzi podeszwy w miejscu o największej jej szerokości, znamienny tym, że co najmniej przednia część (50) podeszwy (32) jest przezroczysta i są na niej umieszczone pierwsza para znaczników (56,58) i dwie drugie pary znaczników (52,54), przy czym znaczniki w parach (52,54) i (56,58) są ułożone jeden za drugim w kierunku wzdłużnym podeszwy (32), zaś pierwsza para znaczników (56,58) jest umieszczona w miejscu odpowiadającym palcom stopy, a dwie drugie pary znaczników (52, 54) są umieszczone po jednej przy każdej z przeciwległych bocznych krawędzi przezroczystej przedniej części (50) podeszwy (32) w miejscu jej największej szerokości. 2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że podeszwa (32) ma zestaw przeciwściernych nadlewów (36) usytuowanych na jej dolnej powierzchni. 3. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że na przezroczystej części (50) podeszwy (32) buta (20) są ułożone, kolejno na sobie, przezroczyste części wkładki (42) i wyściółki (40) buta (20). 4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że na przezroczystej części (50) podeszwy (32) buta (20) jest umieszczony przyrząd wytwarzający, pod wpływem nacisku na tę podeszwę, sygnał alarmowy. 5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że przyrząd wytwarzający sygnał alarmowy stanowi dźwięcząca, pod wpływem nacisku, sprężysta płytka (66), umieszczona w obszarze podeszwy (32) odpowiadającym palcom stopy. 6. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że przyrząd wytwarzający sygnał alarmowy stanowi, ułożony w środkowej warstwie (73) wyściółki (72), obwód elektryczny zawierający, połączone szeregowo, co najmniej jeden przełącznik (74,76), źródło prądu (78) i generator (80) sygnału alarmowego. 7. Układ według zastrz. 6, znamienny tym, że źródłem prądu (78) jest bateria. 8. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że źródłem prądu (78) jest bateria słoneczna. Przedmiotem wynalazku jest układ do sprawdzania położenia stopy w bucie zwłaszcza w bucie dziecięcym. Od dawna wiadomo, że stopy rosnących dzieci mogą ulec poważnym deformacjom, jeżeli dzieci noszą obuwie, które jest dla nich za małe lub nieodpowiednio dopasowane. Zasadniczym problemem przy sprawdzaniu położenia stopy dziecka w bucie jest to, że trudno jest zorientować się, jakie jest położenie zewnętrznego obwodu palców i obszarów kostek stopy w stosunku do położenia, jakie te części stopy powinny zajmować w bucie przy zakupie, a także w bucie, który uważany jest już za zbyt mały. Noszenie butów w czasie, gdy stopa dziecka jest dla nich za duża może spowodować niebezpieczeństwo chorób stóp dziecka. Znane są układy do sprawdzania położenia stopy w bucie, w których zastosowano naświetlanie promieniami rentgenowskimi do ukazywania położenia kości stopy w bucie na ekranie fluorescencyjnym. Taki układ jest ujawniony na przykład w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr Układ ten zawiera zespół par znaczników, umieszczonych w pobliżu krawędzi buta w najszerszym jego miejscu. Jeden znacznik każdej pary jest umieszczony na podeszwie, zaś drugi na cholewce buta. Znaczniki są wykonane z materiału nieprzezroczystego dla promieni rentgenowskich. *

3 Układ według opisu patentowego US może być stosowany wyłącznie przy naświetlaniu stopy promieniami rentgenowskimi, co jest nie zalecane ze względu na szkodliwe działanie radiacji. W opisie patentowym US ujawniono but wzorcowy, przeznaczony do dobierania rozmiaru buta właściwego. But wzorcowy, według tego rozwiązania, ma częściowo przezroczystą cholewkę, przez którą możliwy jest podgląd stopy umieszczonej w bucie i ocena jego dopasowania. W opisie patentowym US jest przedstawiony również wzorcowy but przeznaczony do dobierania rozmiaru buta właściwego. Cholewka buta wzorcowego jest przezroczysta i umożliwia podgląd stopy i ocenę jej dopasowania. Wadą powyżej wskazanych rozwiązań jest to, że ocena dopasowania buta nie jest dokonywana w bucie, który będzie noszony, ale w butach wzorcowych. M ogą więc występować różnice kształtów cholewek i spodów, co powoduje, że rozmiar, dobrany na podstawie buta wzorcowego, nie jest odpowiedni dla buta właściwego. Ponadto powyższe rozwiązania pozwalają oceniać dopasowanie buta tylko podczas jego zakupu. Nie ma natomiast możliwości sprawdzania dopasowania buta właściwego podczas jego noszenia. Opis patentowy US przedstawia rozwiązanie, w którym but dziecięcy ma w części stopy urządzenie wytwarzające sygnał. Urządzenie to jest umieszczone we wnęce i ma postać odkształcalnej sprężyście poduszki. Urządzenie to ma na celu zapewnienie zabawy dla dziecka i zachęcenia do stawiania pierwszych kroków, nie zaś dopasowywanie rozmiaru tej części ubrania. Opis patentowy FR ujawnia but dziecięcy, który ma jeden znacznik usytuowany na wewnętrznej stronie spodu buta. Ponadto but ma cholewkę szeroko otwieraną od góry, co umożliwia obserwowanie od góry położenia stopy względem znacznika i określanie dopasowania buta. Zastosowany w tym bucie układ do sprawdzania położenia stopy może być zastosowany jedynie do jednego typu cholewek, które mogą być szeroko otwierane w kierunku do przodu. Ponadto układ wskazuje jedynie dopasowanie buta podczas zakupu i nie zapewnia widoczności stopy w bucie całkowicie zapiętym (zasznurowanym). Znane jest stosowanie w butach układów alarmowych akustycznych lub wizualnych, na przykład z opisów patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr i Są one umieszczone w różnych częściach podeszwy i służą głównie do celów zabawowych. Według wynalazku, układ do sprawdzania położenia stopy w bucie, który stanowi co najmniej jeden znacznik umieszczony na podeszwie buta w jej obszarze odpowiadającym palcom stopy, i co najmniej jeden znacznik umieszczony przy każdej bocznej krawędzi podeszwy w miejscu o największej jej szerokości, charakteryzuje się tym, że co najmniej przednia część podeszwy jest przezroczysta i są na niej umieszczone pierwsza para znaczników i dwie drugie pary znaczników, przy czym znaczniki w parach są ułożone jeden za drugim w kierunku wzdłużnym podeszwy, zaś pierwsza para znaczników jest umieszczona w miejscu odpowiadającym palcom stopy, a dwie drugie pary znaczników są umieszczone po jednej przy każdej z przeciwległych bocznych krawędzi przezroczystej przedniej części podeszwy, w miejscu jej największej szerokości. Korzystnie podeszwa ma zestaw przeciwściernych nadlewów usytuowanych na jej dolnej powierzchni. Korzystnie na przezroczystej części podeszwy buta są ułożone kolejno na sobie przezroczyste części wkładki i wyściółki buta. Również korzystnie w przezroczystej części podeszwy buta jest umieszczony przyrząd wytwarzający, pod wpływem nacisku, sygnał alarmowy. Przyrząd wytwarzający sygnał alarmowy korzystnie stanowi dźwięcząca pod wpływem nacisku sprężysta płytka, umieszczona w obszarze podeszwy odpowiadającym palcom stopy. Korzystnie przyrząd wytwarzający sygnał alarmowy stanowi, ułożony w środkowej warstwie wyściółki, obwód elektryczny zawierający co najmniej jeden przełącznik źródło prądu i generator sygnału alarmowego. Korzystnie źródłem prądu jest bateria, a szczególnie korzystnie bateria słoneczna. Zaletą układu według wynalazku do sprawdzania położenia stopy w bucie, zwłaszcza stopy dziecka, jest to, że nie jest on szkodliwy i może być zastosowany w każdym bucie bez względu na fason jego wierzchu. Układ, według wynalazku, jest łatwy w użyciu i prosto określa właściwy

4 rozmiar buta w czasie zakupu, a także wskazuje, kiedy należy but zamienić na większy. Dodatkowy słyszalny sygnał lub sygnał wizualny (świetlny) pomaga to zauważyć, i doprowadzić do właściwego dopasowania buta przez rodziców lub nauczycieli. Pozwala to uniknąć niebezpieczeństwa deformacji rosnącej stopy, spowodowanej noszeniem przez dzieci, butów zbyt krótkich lub zbyt wąskich. Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia but z układem do sprawdzania położenia stopy w bucie w widoku z boku i w częściowym przekroju; fig. 2- podeszwę buta w widoku od dołu; fig. 3 - but w przekroju poprzecznym wzdłuż linii 3-3 z fig. 1; fig. 4 - wyściółkę buta z fig. 1 z układem, według wynalazku, w widoku z góry; fig. 5 - wyściółkę buta z fig. 1 w przekroju wzdłuż linii 5-5 z fig. 4; fig. 6 - drugi przykład wykonania układu do sprawdzania położenia stopy w bucie w wyściółce w widoku z góry; fig. 7 - układ z fig. 6 w przekroju wzdłuż linii 9-9 z fig. 6; fig. 8 - inny przykład wykonania układu w wyściółce; fig. 9 - układ z fig. 8 w przekroju wzdłuż linii z fig. 8; fig schemat elektrycznego obwodu układu z fig. 8 i 9; fig jeszcze inny przykład wykonania układu usytuowanego w wierzchu buta w widoku z góry; fig wierzch z fig. 11 w przekroju wzdłuż linii z fig. 11. Na figurach 1-3 przedstawiono but 20 zawierający przyszwę 22 posiadającą wierzch 24 przymocowany za pomocą szwu 26 do kapki 28. Przyszwa 22 jest połączona z przezroczystym podłożem 44, wykonanym z jasnego materiału winilowego, i z podeszwą 32 za pomocą szwu 30 i/lub warstwy 46 kleju. Zewnętrzna ściana 38 i środkowa płyta 34 podeszwy 32 są ukształtowane jako jedna część. Wystająca do góry zewnętrzna ściana 38 jest nieprzezroczysta i ma kolor harmonizujący z kolorem i wzorem przyszwy 22. Środkowa płyta 34 jest wykonana z przezroczystego polimeru, to znaczy winilu lub poliuretanu, i posiada zestaw nadlewów 36, które służą jako powierzchnie nośne. Zmniejszają ścieranie środkowej płyty 34 i w ten sposób utrzymują przezroczystość powierzchni podeszwy 32 pomiędzy nimi. Podeszwa 32 zawiera również przezroczystą wyściółkę 40, wykonaną z przezroczystego materiału winilowego lub poliuretanowego, i wkładkę 42 ułożoną w jednej płaszczyźnie z górną powierzchnią wyściółki 40. Zwrócone w kierunku stopy powierzchnie wyściółki 40 i wkładki 42 mają płaską powierzchnię, ale również mogą mieć nieregulamości lub wypukłości. Takie wypukłości powierzchni mogą być również uformowane bezpośrednio na podeszwie 32 w jej górnej lub środkowej warstwie.na figurze 4 pokazano widok przezroczystej wyściółki 40 z fig. 1, częściowo przykrytej nieprzezroczystą wkładką 42. Wkładka 42 jest krótsza od wyściółki 40 w tylnej części 49 podeszwy 32, co pokazano na fig. 4 linią kreskową. W związku z tym tylna część 49 podeszwy 32 jest przezroczysta umożliwiając widoczność pięty przez wyściółkę 40 i podłoże 44. Wkładka 42 jest także krótsza od wyściółki 40 w przedniej części 50 podeszwy 32 wskutek czego przednia część 50 podeszwy 32 jest przezroczysta umożliwiając widoczność przedniej części stopy. Na przezroczystej przedniej części 50 podeszwy 32 jest umieszczona pierwsza para znaczników 56,58, ułożonych w obszarze odpowiadającym palcom stopy. Ponadto przezroczysta przednia część 50 podeszwy 32 ma dwie drugie pary znaczników 52,54, umieszczone po jednej przy każdej z przeciwległych bocznych krawędzi przezroczystej przedniej części 50 podeszwy 32, w miejscu jej największej szerokości. Znaczniki 52, 54, 56, 58 są umieszczone parami, jeden za drugim w kierunku wzdłużnym podeszwy 32. Znaczniki 52,54,65,58 są umieszczone korzystnie na wyściółce 40. Usytuowana w obszarze palców stopy pierwsza para znaczników 56,58 wskazuje zalecane położenie końców palców przy zakupie i przy końcu zalecanego używania buta 20. Drugie dwie pary znaczników 52, 54 wskazują zalecane położenie najszerszej części stopy w bucie 20 przy jego zakupie i w końcowej fazie użytkowania. Przezroczysta tylna część 49 podeszwy 32 umożliwia upewnienie się, że stopa jest odpowiednio cofnięta w bucie 20, kiedy dokonuje się wizualnego sprawdzenia położenia stopy względem znaczników 52, 54, 56 i 58. Stopa może być obserwowana w stanie nieobciążonym. Po prostu sprawdza się położenie stopy w bucie 20 przy podniesieniu obutej stopy, w sposób wcześniej opisany. Alternatywnie, można sprawdzić położenie stopy w bucie 20 w stanie obciążonym. Ustawia się dziecko na przezroczystej płycie posiadającej pod spodem oświetlenie i nachylone lustro. Umożliwia to

5 łatwą obserwację wzajemnego położenia obciążonej stopy i odpowiednich znaczników 52, 54, 56, 58 buta 20. Na figurze 5 pokazano wyściółkę 40 i wkładkę 42 z fig. 4 w przekroju wzdłużnym. W przypadku, gdy używa się nieprzezroczystej wkładki 42, należy wyjąć ją z buta przed sprawdzeniem położenia stopy w bucie 20. Inny przykład wykonania wynalazku jest pokazany na fig. 6. Wyściółka 40 z fig. 4 posiada, umieszczony w niej, dodatkowy przyrząd wytwarzający sygnał alarmowy. W tym przykładzie stanowi go metalowa sprężysta płytka 66, odkształcalna pod wpływem ucisku. Płytka 66 dźwięczy, jeżeli jej wgłębiony obszar 68 zostaje odkształcony pod wpływem nacisku dużego palca użytkownika na wyściółkę 40. Sprężysta płytka 66 zostaje wtedy odchylona do płaskiego położenia 70 od swojego zwykłego zakrzywionego do góry położenia, jak pokazano na fig. 7. Płytka 66 jest ułożona tak, że działa tylko wtedy, gdy dziecko wyrasta z buta, to znaczy gdy duży palec jest ułożony w bucie wystarczająco daleko do przodu, aby odgiąć wyściółkę 40 i tym samym, umieszczoną w niej, płytkę 66. Przy zakupie butów sprężysta płytka 66, umieszczona w wyściółce 40 lub w podeszwie 32, znajduje się wystarczająco daleko przed linią poduszek palców. Płytka odkształca się i dźwięczy dopiero wtedy, gdy poduszki palców po wyrośnięciu stopy osiągają jej położenie. Oznacza to, że but 20 jest za mały i należy wymienić go na nowy. Na figurze 7 pokazano zakrzywiony do góry koniec wyściółki 40 z umieszczoną w niej sprężystą płytką 66. Dodatkowo, czego nie uwidoczniono, druga głośniejsza sprężysta płytka jest umieszczona za pierwszą płytką 66, w kierunku do przodu, w celu wywoływania głośniejszego i bardziej natarczywego alarmu, gdy stopa ciągle rośnie. Sygnalizuje on, że należy zastąpić but innym, o większym rozmiarze, zanim stopa ulegnie deformacji. Alternatywnie, takie przyrządy alarmowe mogą być wmontowane w podeszwę 32 lub umieszczone pomiędzy podłożem 44 a podeszwą 32. Jednakże korzystny przykład wykonania jest taki jak pokazano na fig. 6 i 7, ponieważ dźwięcząca płytka 66 może być łatwo usunięta, o ile rodzice tego sobie życzą. Na figurze 8 pokazano inny przykład wykonania wynalazku, w którym wyściółka 72 jest wyposażona w przyrząd wytwarzający sygnał alarmowy. Przyrząd zawiera membranowe płytkowe przełączniki 74 i 76, baterię 78 włączone w elektroniczny obwód z generatorem 80 sygnału. Dodatkowy obwód elektroniczny przyrządu wytwarzającego sygnał, a zawierający baterie słoneczne i generator sygnału dźwiękowego i/lub wizualnego może być umieszczony zarówno w przyszwie 22, jak i w podeszwie 32 i połączony z obwodem w wyściółce 72. Na figurze 9 pokazano przekrój wyściółki 72 z fig. 8. Wyściółka 72 ma sprężyście odkształcalną, piankową środkową warstwę 73, która jest umieszczona pomiędzy, sprężyście odkształcalną, górną warstwą 75 i podporową dolną warstwą 77. Górna warstwa 75 jest powleczona od spodu, w celu umożliwienia wykonania na niej obwodu drukowanego łączącego płytkowe przełączniki 74 i 76, usytuowane odpowiednio w obszarze pięty i palców, z baterią 78 i generatorem 80 sygnału alarmowego, które znajdują się w środkowej warstwie 73 wyściółki 72. Celem zastosowania dwóch płytkowych przełączników 74 i 76 jest zabezpieczenie przed fałszywym alarmem. W celu włączenia obu przełączników pięta dziecka musi być dobrze cofnięta w bucie 20. Dlatego alarm nie może być spowodowany na przykład tym, że but 20 jest rozsznurowany i stopa dziecka zbyt przesunęła się do przodu. Warianty wykonania, których nie pokazano, zawierają dodatkowe i podobnie działające podwójne płytkowe przełączniki w wyściółce 72, po dwóch stronach obszaru podeszwy, w miejscu jej największej szerokości. Służą one do wskazywania wzrostu szerokości stopy oprócz opisanego wskazywania wzrostu jej długości. Inny wariant wykonania zawiera migające źródło światła do wykorzystania zamiast lub dodatkowo do alarmu dźwiękowego. Przy czym dźwiękowe i/lub wizualne elementy wskazują nie tylko to, że potrzebny jest większy rozmiar buta, ale także wskazują, jaki dokładnie powinien to być rozmiar. Na figurze 10 pokazano uproszczony schemat obwodu z elektrycznymi elementami wykorzystanymi w wyściółce 72 z fig. 8 i 9, zawierający płytkowe przełączniki 74 i 76, baterie 78 i generator 80 sygnału dźwiękowego i/lub świetlnego. Płytkowe przełączniki 74 i 76 są

6 podobne do tych, jakie są wykorzystane w kieszonkowych kalkulatorach a bateria 78 jest podobna do używanych w zegarkach elektronicznych. Alternatywnie, źródłem energii może być co najmniej jedna bateria pobudzana światłem słonecznym, umieszczona na zewnętrznej powierzchni buta i połączona z obwodem elektrycznym wyściółki. Na figurze 11 pokazano jeszcze jeden przykład wykonania, w których wierzch 24 buta 20 jest wyposażony w co najmniej jedno przezroczyste górne okno 82, przez które widoczne są końce palców stopy zarówno przy noszeniu, jak i przy spoczynku. Takie okno lub okna są korzystnie wyposażone w znacznik 84 określający, na przykład, kiedy stopa znajduje się w obszarze bezpiecznym w bucie. Obwód takiego górnego okna 82 lub wycięcia jest dostosowany do spełniania tych funkcji. Podobne boczne okna lub wycięcia (nie pokazane), umieszczone po każdej stronie kostki stopy dodatkowo pozwalają obejrzeć położenie kostki i umożliwiają dopasowanie buta w jego szerokości. Na figurze 12 pokazano wierzch 24 z laminatu. Jego zewnętrzna powierzchnia 86 jest z przezroczystego jasnego materiału winilowego lub poliuretanowego, a nieprzezroczyste podbicie 88 jest wtopione lub sprasowane z zewnętrzną powierzchnią 86. Podbicie 88 może być wykonane z każdego materiału odpowiedniego do noszenia na stopie, włącznie z cienką skórą. Układ do sprawdzania położenia stopy w bucie jest opisany w odniesieniu do rysunku, na którym uwidoczniono dziecięcy but 20 w kształcie mokasyna z podeszwą 32 posiadającą wystające boczne krawędzie, która często jest nazywana podeszwą kubkową. Należy zaznaczyć, że wynalazek ma zastosowanie również w innych konstrukcjach butów, zwłaszcza zszywanych, w innym zakresie rozmiarów i w szerokim zakresie wzorów zarówno górnych, jak i dolnych elementów.

7 FIG. 10 FIG. 1 FIG. 12

8 FIG. 6 FIG.7 FIG. 8 FIG. 9

9 FIG. 4 FIG. 5

10 FIG.1 FIG. 2 FIG. 3 Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena zł