Uwielbiamy Cię,Chryste, i błogosławimy Ciebie, bo przez Krzyż twój święty, świat odkupiłeś.

Transkrypt

1 TYGODNIK PARAFII ŚW. PIOTRA APOSTOŁA I ŚW. JANA Z DUKLI 14 WRZEŚNIA 2014 XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA Święto Podwyższenia Krzyża Świętego Rok VIII Nr 37/366 * Liturgia Słowa * Podjąć codzienny krzyż * Krzyż na drodze życia * Intencje * Ogłoszenia parafialne Uwielbiamy Cię,Chryste, i błogosławimy Ciebie, bo przez Krzyż twój święty, świat odkupiłeś. * Kościół matka uczy nas dzieł miłosierdzia * Kącik poetycki Hymn o krzyżu

2 Rok VIII 37/366 Str. 2 LITURGIA SŁOWA (Lb 21,4b-9) W owych dniach podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny. Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże. I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu. (Ps 78, ) REFREN: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich. Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu. Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali, nawróceni garnęli się do Boga. Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką, że Bóg najwyższy jest ich Zbawicielem. Lecz oszukiwali Go swymi ustami i kłamali Mu swoim językiem. Ich serce nie było Mu wierne, w przymierzu z Nim nie byli stali. On jednak będąc miłosierny odpuszczał im winę i nie zatracał, gniew swój często powściągał i powstrzymywał swoje wzburzenie. (Flp 2,6-11) Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca. Uwielbiamy Cię, Chryste, i błogosławimy Ciebie, bo przez Krzyż twój święty, świat odkupiłeś.

3 DZIEŃ PAŃSKI Str. 3 (J 3,13-17) Jezus powiedział do Nikodema: Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Podjąć codzienny krzyż ks. Marian Bendyk W czasie wizyty w Paryżu warto zobaczyć piękną kaplicę zwaną Sainte Chapelle. Zbudował ją król Ludwik IX jako relikwiarz dla korony cierniowej Zbawiciela. Zamiast ścian są wspaniałe witraże ze scenami Starego i Nowego Testamentu. Centralną postacią jest Chrystus. Stary Testament jest zapowiedzią i figurą Jego przyjścia i działalności. Nowy Testament wypełnieniem przepowiedni. Potwierdzeniem wypełnienia przez Chrystusa wszystkich proroctw Starego Testamentu jest dzisiejsza Ewangelia. Jezus pyta w niej swoich uczniów: Za kogo uważają Mnie ludzie?. Padają różne odpowiedzi, porównujące Jezusa do proroków ze Starego Testamentu. A wy, za kogo Mnie uważacie?. Pytanie jest zaskakujące, ale trzeba odpowiedzieć. Na odważną odpowiedź decyduje się Piotr, mówiąc: Ty jesteś Mesjaszem. Chrystus był, jest i pozostanie pytaniem dla wszystkich ludzi, podobnie jak kiedyś był pytaniem dla apostołów i faryzeuszów, dla Nikodema i Piłata, dla setnika i łotra na krzyżu.

4 Str. 4 Rok VIII 37/366 Choć nie założył własnej rodziny pozostanie Ojcem i Bratem w rodzinie ludzkiej. Choć nie oddalał się poza granice swego kraju będzie znany na całym świecie. Choć przybity został do krzyża i zawisł między łotrami będzie Zbawcą świętych i grzeszników. Choć zostawił swój grób pusty i wstąpił do nieba pozostanie z nami na zawsze. Choć był i jest nadal na tym świecie to jednak On ani Jego królestwo «nie jest z tego świata». Choć był, jest i będzie atakowany przez różne burze to jednak pozostanie Panem wszechświata... (L. Grodzki). Dlaczego? Bo tak jak wyznał Piotr, Chrystus jest Mesjaszem, Synem Bożym. A ty, za kogo Mnie uważasz? To pytanie kieruje dziś Chrystus do każdego z nas. Czy z serca wierzymy, że jest On Mesjaszem, Synem Bożym? A jeżeli tak, to musimy być gotowi dla Jezusa bardzo dużo w naszym życiu poświęcić. Wierność Chrystusowi i Jego Ewangelii będzie wymagać od nas podjęcia krzyża. Mówi o nim Jezus: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Niejednokrotnie nasza wierność Chrystusowi będzie nas kosztować prześladowanie. Ludzie będą nas prześladować za to, że jesteśmy wierni Chrystusowi, tak jak słyszeliśmy w pierwszym czytaniu, prześladowali Izajasza za to, że był wierny Bogu. W imię wierności będziemy musieli stanąć w opozycji do innych ludzi, którym nasza wierność Chrystusowi nie będzie się podobać. Czasem będzie to konieczność przeciwstawienia się nawet członkom własnej rodziny: ojcu i matce, żonie albo mężowi, synowi czy córce. W Ewangelii św. Jana zapisane są następujące słowa Chrystusa: Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził... «Sługa nie jest większy od swego pana». Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować (J 15,18-20). Jak więc widzimy, Jezus mówi wyraźnie, że jeżeli chcemy podobać się Bogu i budować Jego królestwo na ziemi, musimy być przygotowani na niesienie krzyża; wyśmianie, odrzucenie, a nawet prześladowanie. Prawie każdy z nas doświadczył tego rodzaju odrzucenia, o którym mówi Chrystus. Zapytajmy rodziców, jak traktują ich nieraz własne dzieci, wtedy gdy wymagają od nich zerwania ze złym towarzystwem czy powrotu wieczorem do domu o odpowiedniej porze. Jak trudno jest starszemu człowiekowi, ojcu czy matce podjąć swój krzyż i iść za Jezusem, kiedy własne dzieci oddały ich do domu starców. Jak trudno jest żonie i matce nieść za Chrystusem krzyż pijaństwa męża; ciągłych awantur, wielu nieprzespanych nocy, gdy mąż się upija i jest poza domem?

5 DZIEŃ PAŃSKI Str. 5 Jak trudno jest dla młodego człowieka podjąć krzyż swojego kalectwa i iść za Chrystusem wtedy, kiedy powodem tego kalectwa był wypadek potrącenia samochodem przez pijanego kierowcę? Zapytajmy uczniów szkół średnich czy studentów, jak to jest, kiedy na przyjęciu czy prywatce w gronie kolegów i koleżanek starają się nie pić alkoholu, zażywać narkotyków, palić papierosów, nie używać brudnych słów. Zapytajmy ich, jak to jest, kiedy starają się być uczciwi na egzaminie, wtedy gdy wszyscy wokoło ściągają czy oszukują. A jak traktują nas ludzie, kiedy stajemy w obronie niepopularnych we współczesnym świecie praw, np. gdy stajemy w obronie życia nienarodzonych? Pomni na słowa Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii: Jeśli kto chce pójść za Mną, [...] niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje, módlmy się gorąco o łaskę mężnego dźwigania z Chrystusem naszych codziennych krzyży. W każdym kościele jest krzyż, a na nim wizerunek rozpiętego ciała Zbawiciela. To z n a k, ż e j e s t e ś m y świadomi tego, że wędrowanie za Jezusem jest połączone z cierpieniem, upokorzeniem, a nawet śmiercią. Czytania mszalne mówią o tym wyraźnie. Izajasz przypomina o decyzji Boga, który wydał swego Sługę na śmierć za grzeszników. To jedna z wielkich tajemnic naszej wiary. Jezus cierpiał za nas i dla nas. My nie chcemy wędrować z Nim wtedy, gdy On nas wprowadza w cierpienie i upokorzenie. Wobec tej perspektywy wzdryga się nasza dusza. Wolelibyśmy iść za Jezusem, który nie cierpi i który nie narazi nas na cierpienie. Ale takiej drogi w Ewangelii nie ma. Kto chce iść za Jezusem, musi być gotów na przejście takiego odcinka specjalnego. Trzeba na nim opatrywać rany i iść do przodu. Nie wolno zrezygnować z dalszego wędrowania, nie wolno się zatrzymać. Trzeba też podjąć taką decyzję wcześniej, zanim się na tę drogę wejdzie. Jak przeciwności się pojawią, nie możemy być zaskoczeni ani zdziwieni.

6 Rok VIII 37/366 Str.6 Kościół nie kryje nauki o krzyżu, on ją nieustannie głosi. Jedynie wygodni usiłują wytyczyć drogę do nieba bez cierpienia... Takiej jednak drogi nie ma i nie będzie. Autor Listu do Hebrajczyków mówi o Najwyższym Kapłanie, czyli o Jezusie, który jest już poza zasięgiem cierpienia i upokorzenia. On ten specjalny odcinek ma za sobą. Z nieba chce nam pomóc w pokonaniu go, o ile tylko Mu zawierzymy. Trzeba częściej i mocniej liczyć na Najwyższego Kapłana. On jest po naszej stronie i mimo że przebywa w niebie, wciąż jest z nami na ziemi. Najłatwiej spotkać Go w Eucharystii. On pomaga w pokonaniu trudnych odcinków życia. ` O tym, jak trudna to nauka, świadczy rozmowa Jana i Jakuba, Apostołów wyjątkowo bliskich sercu Jezusa, którzy mieli nadzieję, że udział w radości i bogactwie Mesjasza jest możliwy bez cierpienia. Jezus tłumaczy im, że trzeba kielich wypić i trzeba przyjąć chrzest cierpienia. Oni ostatecznie się na to zgodzili. Aby mieć udział w życiu wiecznym, podjęli trud pokonania odcinka specjalnego. Jakub zginął jako męczennik najwcześniej z grona Dwunastu. Jan jako ostatni... Każdy musiał iść drogą wytyczoną przez Mistrza. Nam też nic innego nie zostaje. Droga do pełni życia jest na doczesnym etapie połączona z cierpieniem i upokorzeniem. Trzeba to wiedzieć, nie dziwić się i wytrwać. Ks. Edward Staniek PONIEDZIAŁEK (15.09) 7-1) + Wojciech Patla; 2) + Stanisław Frankiewicz (od brata Lesława z Rodziną) ) + Andrzej Penar (greg.); 2) + Józef Czekański; 3) + Danuta Wilk; 4) + Zofia (6 roczn. śm.), Wojciech, Kazimierz; 5) + Edward Matusik (od rodziny Juraszków); 6) + Stanisław Śnieżek (greg.). WTOREK (16.09) 7-1) + Wojciech Patla; 2) + Stanisław Frankiewicz (od szwagra Józefa Półchłopek z Rodziną) ) Dziękczynna z prośbą o Boże błog., zdrowie i opiekę Matki Bożej Królowej Rodzin i dary Ducha Świętego dla Doroty i Zbigniewa; 2) + Andrzej Penar (greg.); 3) + Józef Czekański; 4) + Danuta Wilk; 5) + Edward Matusik (od Wojciecha i Mirosława Lenartów); 6) + Stanisław Śnieżek (greg.). NOWENNA ZA PRZYCZYNĄ ŚW. JANA PAWŁA II.

7 DZIEŃ PAŃSKI Str.7 ŚRODA (17.09) 7-1) + Wojciech Patla; 2) + Edward Matusik (od Tadeusza Knapik z Rodziną); 3) + Stanisław Frankiewicz (od syna Mirosława z Agatą) NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY ) Dziękczynna z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej dla mieszkańców ul. Kard.Wyszyńskiego; 2) + Andrzej Penar (greg.); 3) + Józef Czekański; 4) + Teresa Paradysz; 5) + Helena, Tadeusz i Zmarli z Rodziny; 6) + Stanisław Śnieżek (greg.). CZWARTEK (18.09) 7-1) + Wojciech Patla; 2) + Danuta Wilk; 3) + Edward Matusik (od Marii Maluch z rodziną). 15- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU - w ciszy ) + Andrzej Penar (greg.); 2) + Józef Czekański; 3) + Józef Zajdel (16 roczn. śm.); 4) + Stanisław Kaczkowski (22 roczn. śm.); 5) + Mieczysław (od siostry z rodziną); 6) + Stanisław Śnieżek (greg.). ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU. PIĄTEK (19.09) 7-1) + Wojciech Patla; 2) + Andrzej Niezgoda ) + Andrzej Penar (greg.); 2) + Józef Czekański; 3) + Edward Matusik (od Małgorzaty Szymczyk z Rodziną); 4) + Anna i Bolesław; 5) + Regina i Józef; 6) + Stanisław Śnieżek (greg.). NABOŻEŃSTWO DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA. SOBOTA (20.09) 7-1) + Edward Matusik (od Krystyny Goleń z Rodziną); 2) + Anna (15 roczn. śm.) i Zdzisław Mercik ) + Andrzej Penar (greg.); 2) + Józef Czekański; 3) Zmarli rodzice Czesław i Teodora; 4) + Mariusz Graboś i zmarli z Rodziny; 5) + Maria Lenik (2 roczn. śm.); 6) + Stanisław Śnieżek (greg.). NIEDZIELA (21.09) GODZINKI O NIEPOKALANYM POCZĘCIU NMP ) Za parafian. 8-1) + Paweł Buczyński (13 roczn. śm.); 2) +Kazimierz Wilk (1 roczn. śm.). 10-1) + Andrzej Penar (greg.); 2) + Stanisław Śnieżek (greg.) ) Dziękczynna z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej dla Heleny w 86 rocznicę urodzin. 16-1) + Jan i Zdzisława (19 roczn. śm.) 18-1) Dziękczynna z prośbą o Boże błog. i opiekę Matki Bożej Królowej Rodzin dla Anny i Stanisława w 40 rocznicę ślubu.

8 Str.8 Rok VIII 37/366 XXIV Niedziela Zwykła - 14 września 2014 r. 1. Czerwony kolor szat liturgicznych wskazuje nam, że nie przeżywamy dziś 24. niedzieli w ciągu roku, lecz jak to już słyszeliśmy w trakcie Mszy św. została ona zastąpiona obchodem święta Podwyższenia Krzyża Świętego. Jest to jedno ze świąt, które swoją rangą przewyższają niedziele w ciągu roku i są obchodzone również wtedy, gdy wypadają w niedzielę. Są to święta, podczas których wspominamy szczególnie ważne wydarzenia z naszej historii zbawienia. 2. W sąsiedztwie święta Podwyższenia Krzyża Świętego w kalendarzu liturgicznym pod datą 15 września (tj. jutro) umieszczono wspomnienie Matki Bożej Bolesnej. Przez to wspomnienie możemy uświadomić sobie cierpienia, jakie były udziałem Matki Bożej, która, jak nikt inny, była zjednoczona z Chrystusem, również w Jego męce, cierpieniu i śmierci. 3. Dziś rozpoczynają się kwartalne dni modlitw za dzieci, młodzież i wychowawców, są one częścią Tygodnia Wychowania, który rozpoczyna się zawsze w trzecią niedzielę września. Pamiętajmy o tej inicjatywie w naszych modlitwach, a także, na ile pozwala nam na to zdrowie, możemy podjąć w tej intencji jakieś choćby małe wyrzeczenie, rezygnując na ten tydzień np. z używek, rozrywki czy też ze spożywania jakiegoś określonego pokarmu. 4. Od jutra rozpoczynamy Triduum przed świętem św. Stanisława Kostki Patrona Młodzieży. Zapraszamy dzieci ze Szkoły Podstawowej i młodzież z Gimnazjum do udziału we Mszach świętych w poszczególne dni Triduum, oraz we Czwartek w dzień wspomnienia św. Stanisława. 5. Młodzież klas I i II Gimnazjum przygotowująca się do sakramentu bierzmowania będzie miała swoje spotkanie w Poniedziałek po Mszy świętej wieczornej. Przypominamy że spotkania są obowiązkowe i rozpoczynają się od udziału we Mszy świętej. 6. Dziękuję za przygotowanie liturgii i ofiarę na kwiaty i potrzeby parafialne mieszkańcom ul. Grodzkiej 65 /złożyli 470 zł/. Msza św. w intencji mieszkańców będzie odprawiona wieczorem. Za tydzień proszę o przygotowanie liturgii mieszkańców ul. Grodzkiej Zapraszamy ministrantów do służenia przy ołtarzu, a młodzież uzdolnioną muzycznie do prowadzenia śpiewu w scholi lub zespole młodzieżowym. 8. W sobotę o godzinie 17. będziemy modlić się Godzinkami do Matki Bożej Szkaplerznej. Zapraszamy członków Rodziny i Bractwa

9 DZIEŃ PAŃSKI Str. 9 Szkaplerznego, oraz wszystkich czcicieli Matki Bożej. 9. We wtorek na Mszy świętej wieczornej kontynuować będziemy cykl kazań w oparciu o Litanię do św. Jana Pawła II. Kazania głoszą kapłani, którzy pracowali w naszej parafii. W najbliższy wtorek będzie ks. Adam Zaremba. Zapraszamy parafian, ale także Akcję Katolicką, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, RóżeRóżańcowe, Bractwo Szkaplerzne, Rodzinę Szkaplerzną, Oazę, Domowy Kościół, Scholę. 10. Dziękuję za ofiarę złożoną przez mieszkańców Suchodołu 520 zł z racji dożynek. Także wyrażam wdzięczność za dary i owoce ziemi. 11. W przyszłą niedzielę zapraszamy na Mszę świętą o godzinie dzieci z klas pierwszych Szkoły Podstawowej wraz z rodzicami. Dzieci przyniosą ze sobą tornistry, podręczniki i przybory szkolne a na zakończenie Mszy świętej zostaną one uroczyście poświęcone. 12. Pielgrzymka Róż Żywego Różańca - Dukla (Sobota) będzie się odbywać pod hasłem: Ze św. Janem z Dukli wierzymy w Syna Bożego. Jest to związane z przeżywanym w Polsce Rokiem św. Jana Z Dukli 6 lecie urodzin świętego Jana. Program pielgrzymki przedstawia się następująco: 9:30 zawiązanie wspólnoty 9:45 Nabożeństwo Słowa (katecheza kerygmatyczna ks. bp Adam Szal). Msza święta - ks. abp Józef Michalik 13. Bóg zapłać tym, którzy w tym tygodniu pomagali przy kościele: Tadeusz Sowa, Jan Bator, Julian Wyderka, Damian Wyderka, Kazimierz Adamiuk. 14. Mamy na sprzedaż jeszcze deski i drągi. 15. Dziękuję za wsparcie naszych prac przy kościele: Irena i Bogdan Kubalowie EL NAFT, Anna i Krzysztof Korbeccy HAT BUD, Agnieszka i Piotr Janowscy, Daniel Liebner - Firma Handlowo Usługowa, Anna i Stanisław Kopaczowie, Bogdan Preisner - Axel, Maria i Adam Homa Zakład Wykonawstwa i Nadzoru Sieci i Instalacji Sanitarnych inż. poż. Jan Martynkiewicz Zakład Usług Pożarniczych FLORIAN, Sławomir Gromek Przedsiębiorstwa Usługowe HYDROGAZ, Dorota i Bogdan Jabłońscy WISŁOK, Łukasz Delimata Firma Usługowo Handlowa Jan Guzik dyrektor techniczny MPGK

10 Str.10 Rok VIII 37/366 Kościół-matka uczy nas dzieł miłosierdzia Drodzy bracia i siostry, dzień dobry! W naszym cyklu katechez o Kościele zastanawiamy się nad tym, że Kościół jest matką. Poprzednim razem podkreśliliśmy, że Kościół pozwala nam się rozwijać oraz wskazuje nam drogę zbawienia światłem i mocą Słowa Bożego, a także broni nas od zła. Dzisiaj chciałbym podkreślić szczególny aspekt tego działania edukacyjnego Kościoła naszej matki, to znaczy jak uczy on nas dzieł miłosierdzia. Dobry wychowawca wskazuje na to, co istotne. Nie gubi się w detalach, lecz pragnie przekazać to, co naprawdę się liczy, aby dziecko czy też uczeń odnalazł sens i radość życia. To prawda. Według Ewangelii zasadnicze jest miłosierdzie. Bóg posłał swego Syna, Bóg stał się człowiekiem, aby nas zbawić, to znaczy, by nas obdarzyć Swoim miłosierdziem. Wyraźnie mówi o tym Jezus, streszczając uczniom swoje nauczanie: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6,36). Czy może być chrześcijanin, który nie byłby miłosierny? - Nie, chrześcijanin koniecznie musi być miłosierny, ponieważ to jest istotą Ewangelii. I Kościół, będąc wierny temu nauczaniu, może jedynie swoim dzieciom powtarzać to samo: Bądźcie miłosierni, tak jak Bóg Ojciec i jak Jezus. Miłosierdzie. Kościół zachowuje się więc tak jak Jezus. Nie prowadzi teoretycznych lekcji o miłości, miłosierdziu. Nie upowszechnia w świecie jakiejś filozofii, jakiejś drogi mądrościowej... Oczywiście, chrześcijaństwo jest także i tym, ale w następstwie, w odblasku. Matka Kościół, tak jak Jezus, naucza przykładem, a słowa służą do wyjaśnienia znaczenia jego gestów. Matka Kościół uczy nas dawania jedzenia i picia głodnym, i spragnionym, przyodziewania nagich. A jak to czyni? Czyni to poprzez przykład wielu świętych, którzy robili to wzorowo, ale czyni to także poprzez przykład wielu ojców i matek, którzy uczą swych dzieci, że to, co nam zbywa, jest przeznaczone dla tych, którym brakuje tego, co niezbędne. Ważne, aby to umieć. W najprostszych rodzinach chrześcijańskich zawsze regułę gościnności traktowano jako świętą: nigdy nie brakuje talerza czy łóżka dla tych, którzy ich potrzebują. Kiedyś pewna matka w innej diecezji opowiadała mi, że chciała tego nauczyć swoje dzieci i mówiła im, że głodnym trzeba dawać jedzenie. Miała troje dzieci. Kiedyś w porze obiadu ojciec był poza domem, w pracy, a ona sama z małymi dziećmi: mniej więcej siedmio, pięcio- i czteroletnim. Ktoś zapukał do drzwi. Okazało się, że był to człowiek proszący o jedzenie. Matka powiedziała: proszę chwilę poczekać! Zwróciła się do dzieci: jest tutaj pewien pan proszący o jedzenie - co zrobimy? - Damy mu, mamusiu! Damy! - odpowiedziały dzieci. Każde z nich miało na talerzu befsztyk i frytki. - Skoro mamy dać, to każde z was da połowę z tego, co ma na talerzu!

11 DZIEŃ PAŃSKI Str. 11 Odezwały się protesty: mamusiu - to nie tak! Matka odpowiedziała - właśnie tak, musisz dać z tego, co twoje! W ten sposób ta mama nauczyła dzieci, by dawać do jedzenia z tego, co swoje, własne. To piękny przykład, który bardzo mi pomógł. Nic mi nie zbywa - daje z tego, co twoje! Tak nas uczy matka Kościół. A wy, wiele obecnych tutaj mam, wiecie, co macie zrobić, żeby nauczyć wasze dzieci, aby dzieliły to, co do nich należy z osobami potrzebującymi. Matka Kościół uczy bycia blisko chorych. Jakże wielu świętych służyło w ten sposób. Jak wielu ludzi prostych realizuje każdego dnia to dzieło miłosierdzia w pokoju szpitalnym czy też w domu starców lub we własnym domu, pomagając osobie chorej. Matka Kościół uczy bycia blisko więźniów. "Ależ Ojcze, to niebezpieczne! To źli ludzie! Ależ każdy z nas jest zdolny, by dopuścić się tego, co popełnił ów człowiek czy ta kobieta, którzy znaleźli się w więzieniu. Wszyscy jesteśmy zdolni do grzechu, popełnienia tego samego, pobłądzenia w życiu. On nie jest gorszy od ciebie czy ode mnie. Miłosierdzie matki Kościoła pokonuje wszelkie mury, przeszkody i prowadzi zawsze do szukania oblicza człowieka, osoby. To właśnie miłosierdzie przemienia serce i życie, może odrodzić daną osobę i pozwolić, by włączyła się na nowo w społeczeństwo. Matka Kościół uczy bycia blisko ludzi opuszczonych i umierających samotnie. To właśnie czyniła błogosławiona Matka Teresa na ulicach Kalkuty. To właśnie czynili i czynią liczni chrześcijanie, którzy nie obawiają się uściśnięcia dłoni tych, którzy opuszczają ten świat. Także i w tym przypadku miłosierdzie obdarza pokojem osobę odchodzącą i tę, która pozostaje, sprawiając, że odczuwamy, iż Bóg jest większy od śmierci i że, jeśli trwamy w Nim, to także ostatnie rozłączenie jest jakimś do zobaczenia... Dobrze to zrozumiała błogosławiona Matka Teresa. Mówili jej - to jest strata czasu! A ona znajdowała na ulicach ludzi umierających, których ciała zaczynały szarpać szczury, a ona brała ich do domu, by mogli umrzeć obmyci, spokojni, otoczeni serdecznością, w pokoju. Ona dawała im wszystkim pożegnanie. Tak jak ona czyniło to wielu mężczyzn i kobiet. Oni czekają u bram, aby otworzyć im bramy Nieba. Pomaganie ludziom, by mogli dobrze umrzeć, w pokoju. Drodzy bracia i siostry, w ten sposób Kościół jest matką, ucząc swych dzieci dzieł miłosierdzia. Nauczył się tego od Jezusa, nauczył się, że jest to zasadnicze dla zbawienia. Nie wystarcza kochać tych, którzy nas kochają. Jezus mówi, że to czynią także i poganie. Nie wystarcza czynić dobra tym, którzy nam dobrze czynią. Aby zmienić świat na lepsze, trzeba czynić dobro tym, którzy nie są w stanie nam się odwzajemnić, tak jak uczynił to Bóg Ojciec, dając nam Jezusa. A ile zapłaciliśmy za nasze odkupienie? Nic, wszystko darmo! Czynić dobro, nie oczekując niczego w zamian. Tak uczynił Bóg Ojciec wobec nas, a my powinniśmy czynić podobnie. Czyń dobrze i idź dalej! Jak dobrze żyć w Kościele, w naszej matce Kościele, który uczy nas tych rzeczy, których nauczał nas Jezus. Dziękujmy Panu, który zechciał nam dać Kościół jako matkę uczącą nas drogi miłosierdzia, drogi życia. Dziękujmy Panu! Papież Franciszek Pobrano ze strony

12 Hymn o Krzyżu Krzyżu święty, co świat obejmujesz, Który rozdartą ziemię ramionami dwoma, Jak dziecko słabe matka, przed ciemnością bronisz, Zmiłuj się nad nami. Krzyżu święty, masz moc pojednania, I Północy z Południem, i Wschodu z Zachodem, Który nienawiść łamiesz, a niewolę kruszysz, Zmiłuj się nad nami. Tobą mury rozwalać, Tobą się osłonić, Tobie się ufnym sercem z miłością pokłonić. Krzyżu święty, który ziemię spinasz, Jak gdy żelazną klamrą człowiek dom swój chroni, By się w gruzy nie rozpadł na zwęglonej ziemi, Zmiłuj się nad nami. Krzyżu święty nad nami wzniesiony, Jak bandaż litościwie ściągasz brzegi rany, By się nowe zaczęło w sercu wyleczonym, Zmiłuj się nad nami. Tobą mury rozwalać, Tobą się osłonić, Tobie się ufnym sercem z miłością pokłonić. Autor nieznany Redaktor: ks. Jan Bielec, ks. Tomasz Walczak Korekta: Arkadiusz Prajsnar; Redakcja techniczna i skład komputerowy: Adam Skiba Adres redakcji: ul. Kard. Stefana Wyszyńskiego 30, 38-4 KROSNO tel. (0-13) bielecjan@onet.eu, tomekwalczak1@gmail.com Składali gazetkę: Joanna Podstawska, KONTA PARAFIALNE: Parafia św. Piotra Apostoła i św. Jana z Dukli 38-4 Krosno, ul. Stefana Kardynała Wyszyńskiego lub