Plan wynikowy zajęcia edukacyjne z fizyki III etap edukacyjny klasa I

Transkrypt

1 Plan wynikowy zajęcia edukacyjne z fizyki III etap edukacyjny klasa I Oprac. dr I.Flajszok 1

2 Temat zajęć podstawowe pojęcia fizyczne Liczba godzin Osiągnięcia ucznia/poziom wymagań treści rozszerzające wg taksjonomi B. Niemierki -zaznaczono kursywą Praca eksperymentalno-badawcza (procedury osiągania celów) Realizacja podstawy programowej 1. Zajecia organizacyjne. Omowienie zasad bezpiecznego korzystania z pracowni fizycznej. przepisy BHP i regulamin pracowni fizycznej fizyka jako nauka 1 poznaje i stosuje zasady bezpieczeństwa obowiązujące w pracowni fizycznej, akceptuje wymagania i sposób oceniania stosowany przez nauczyciela, poznaje zakres materiału obowiązujący w klasie I. Dział I. Wprowadzenie. ODDZIAŁYWANIA (6h) 1.Zapoznanie z zasadami BHP. 2. Zapoznanie z systemem oceniania. 3. Dyskusja na temat miejsca fizyki wśród nauk przyrodniczych i jej związku z życiem codziennym. 4. Pokaz podstawowego wyposażenia pracowni fizycznej. PP. RUCH PROSTOLINIOWY I SIŁY. 2. Fizyka jako nauka przyrodnicza. pracownia fizyczna procesy i zjawiska fizyczne obserwacja doświadczenie (eksperyment) analiza danych ciało fizyczne a substancja wielkości fizyczne i ich pomiar, Układ SI niepewność pomiarowa 1 klasyfikuje fizykę jako naukę przyrodniczą, podaje przykłady powiązań fizyki z życiem codziennym, odróżnia pojęcia: ciało fizyczne i substancja, odróżnia zjawisko fizyczne i proces fizyczny oraz podaje odpowiednie przykłady, wyraża wielkości fizyczne w odpowiadających im jednostkach, dokonuje prostego pomiaru (np. długości, czasu) i podaje wynik w jednostkach układu SI, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku pomiaru długości, zapisuje wyniki pomiaru w tabeli, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik pomiaru jako przybliżony ( z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących). 1. Zapoznanie z Układem SI 2. Ćwiczenia uczniowskie (proste pomiary, np. długości, czasu). C.I, III -wykorzystanie wielkości fizycznych do opisu poznanych zjawisk lub rozwiązania prostych zadań obliczeniowych -wskazywanie w otaczajacej rzeczywistosci przykładów zjawisk opisywanych za pomoca poznanaych praw i zalezności fizycznych WP uczeń posługuje się pojęciem niepewnosci pomiarowej -zapisuje wynik pomiaru jako przybliżony (z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących) Oprac. dr I.Flajszok 2

3 3. Rodzaje i skutki oddziaływań. Wzajemność oddziaływań. rodzaje oddziaływań skutki oddziaływań wzajemność oddziaływań 4. Siła i jej cechy. Siła wypadkowa i równoważąca. siła wypadkowa siły równoważące się siła, cechy siły wektor wielkość skalarna siłomierz składanie sił o różnych kierunkach 1 wymienia rodzaje oddziaływań i przykłady oddziaływań zachodzących w otoczeniu człowieka; bada i opisuje różne rodzaje oddziaływań; wskazuje przykłady, które potwierdzają, że oddziaływania są wzajemne; wymienia skutki oddziaływań; przewiduje skutki niektórych oddziaływań; przedstawia przykłady skutków oddziaływań w życiu codziennym, określa siłę jako miarę oddziaływań; rozpoznaje różne rodzaje sił w sytuacjach praktycznych 1 planuje doświadczenie związane z badaniami cech sił i wybiera właściwe narzędzia pomiaru; wymienia cechy siły; podaje, czym się różni wielkość fizyczna wektorowa od skalarnej (liczbowej) i wymienia przykłady tych wielkości fizycznych; dokonuje pomiaru siły za pomocą siłomierza i podaje wynik w jednostce układu SI; przedstawia graficznie siłę (rysuje wektor siły); bada zależności wskazania siłomierza (wartości siły) od liczby obciążników; sporządza wykres zależności wartości siły grawitacji działającej na zawieszone na sprężynie obciążniki od ich liczby na podstawie wyników pomiarów zapisanych w tabeli (oznaczenie wielkości i skali na osiach); rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie wykresu zależności wartości siły grawitacji działającej na zawieszone na sprężynie obciążniki od ich liczby oraz posługuje się proporcjonalnością prostą; wykonuje prosty siłomierz; podaje cechy sił równoważących się; wyznacza wartości sił równoważących się za pomocą siłomierza oraz opisuje przebieg i wynik doświadczenia; przedstawia graficznie siły równoważące się; podaje przykłady sił równoważących się z życia codziennego; określa cechy siły wypadkowej; podaje przykłady sił wypadkowych z życia codziennego; dokonuje (graficznie) składania sił działających wzdłuż tej samej prostej; odróżnia siły wypadkową i równoważącą; wyznacza kierunek i zwrot wypadkowej sił działających wzdłuż różnych prostych. 1. Obserwowanie różnych rodzajów oddziaływań i ich klasyfikacja 2. Rozpoznawanie skutków oddziaływań w życiu codziennym. 3. Obserwowanie wzajemności oddziaływań 4. Pokaz skutków oddziaływań (pokaz doświadczenia) 1. Obserwowanie skutku działania siły 2.Wskazywanie cech siły na podstawie obserwacji 3.Wyznaczanie wartości siły 4.Skonstruowanie i wyskalowanie siłomierza 5.Wyznaczanie wypadkowej (składanie) sił działających wzdłuż tej samej prostej 6.Wyznaczanie kierunku wypadkowej dwóch sił działających wzdłuż różnych prostych WP opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny -wyodrębnia zjawisko z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia T podaje przykłady sił i rozpoznaje je w różnych sytuacjach praktycznych WP.8.1,6, 10, 12 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia role uzytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujacy układ doświadczalny -zapisuje dane w formie tabeli - posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej -planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy: ciężar ciała Oprac. dr I.Flajszok 3

4 5,6. Utrwalanie wiadomości z działu oddziaływania. Sprawdzian. 7. Trzy stany skupienia substancji. Budowa materii. stan skupienia substancji cząsteczka roztwór, mieszanina dyfuzja ruchy Browna 2 1 podaje, że substancja może występować w trzech stanach skupienia; podaje przykłady ciał stałych, cieczy, gazów; podaje przykłady świadczące o cząsteczkowej budowie materii, wymienia podstawowe założenia teorii kinetycznocząsteczkowej budowy materii; opisuje i demonstruje zjawisko rozpuszczania, wyjaśnia zjawisko zmiany objętości cieczy w wyniku mieszania się, opierając się na doświadczeniu modelowym; wyjaśnia, na czym polega zjawisko dyfuzji; podaje przykłady zjawiska dyfuzji w przyrodzie i w życiu codziennym; demonstruje zjawisko dyfuzji w cieczach i gazach, opisuje zjawisko dyfuzji w ciałach stałych, wyjaśnia, na czym polegają ruchy Browna wyjaśnia niektóre zjawiska fizyczne na podstawie teorii kinetyczno-cząsteczkowej budowy materii Dział II. WŁAŚCIWOŚCI I BUDOWA MATERII (9h) 1. Doświadczenia pokazowe, doświadczenia ucznia: zjawisko mieszania się cieczy powstawanie roztworów dyfuzja w cieczach i gazach ruchy Browna 2. Założenie hodowli kryształków soli lub cukru PP. WŁAŚCIWOŚCI MATERII T analizuje różnice w budowie mikroskopowej ciał stałych cieczy i gazów; -omawia budowę kryształów na przykładzie soli kamiennej Oprac. dr I.Flajszok 4

5 8,9. Oddziaływania międzycząsteczkowe. spójność, przyleganie rodzaje menisków zjawisko napięcia powierzchniowego na przykładzie wody 10,11. Właściwości ciał stałych, cieczy i gazów. Kryształy. przewodnik cieplny przewodnik elektryczny izolator cieplny izolator elektryczny powierzchnia swobodna cieczy elektrolity, jony kryształy monokryształy polikryształy ciała bezpostaciowe 1 2 przeprowadza doświadczenie i wyciąga wnioski z otrzymanych wyników, podaje, że istnieją oddziaływania międzycząsteczkowe, wyjaśnia, czym różnią się siły spójności od sił przylegania, wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą oddziaływań międzycząsteczkowych (sił spójności i przylegania), wyjaśnia kształt" kropli wody, opisuje powstawanie menisku, wymienia, jakie są rodzaje menisków, na podstawie widocznego menisku danej cieczy w cienkiej rurce określa, czy większe są siły przylegania czy siły spójności, opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego na wybranym przykładzie, posługuje się pojęciem: napięcie powierzchniowe, projektuje i wykonuje doświadczenie potwierdzające istnienie napięcia powierzchniowego wody, opisuje znaczenie występowania napięcia powierzchniowego wody w przyrodzie, wymienia, jakie czynniki obniżają napięcie powierzchniowe wody, informuje, jakie znaczenie w życiu człowieka ma zmniejszenie napięcia powierzchniowego wody. wymienia, jakie właściwości mają substancje znajdujące się w stałym stanie skupienia; podaje definicje i przykłady ciał plastycznych, sprężystych i kruchych; projektuje i wykonuje doświadczenia wykazujące właściwości ciał stałych; wymienia właściwości cieczy; posługuje się pojęciami: powierzchnia swobodna cieczy, elektrolity, jony; projektuje i wykonuje doświadczenia potwierdzające właściwości cieczy, wymienia własciwości ciał w stanie lotnym; porównuje właściwości ciał stałych, cieczy i gazów, rozróżnia na podstawie właściwości, w jakim stanie skupienia znajduje się substancja; wyjaśnia, jak zbudowane są kryształy, opisuje różnice w budowie ciał krystalicznych i ciał bezpostaciowych; wyjaśnia, czym różni się monokryształ od polikryształu 1. Obserwacja skutków działania sił spójności i przylegania 2. Demonstracja menisku wklęsłego 3. Wykazanie istnienia napięcia powierzchniowego wody. 4. Pokaz wykorzystania napięcia powierzchniowego w przyrodzie film, płyta CD-ROM. 1. Obserwacja i opis właściwości ciał stałych (kształt, twardość, sprężystość, plastyczność, kruchość, przewodnictwo cieplne i elektryczne) 2. Obserwacja powierzchni swobodnej cieczy 3. Badanie i opis właściwości cieczy (ściśliwość, przewodnictwo cieplne i elektryczne) 4. Badanie i opis właściwości gazów 5. Obserwacja ciał o budowie krystalicznej T opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego na wybranym przykładzie; planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy: czas, długość, masę, temperaturę, napięcie elektryczne, natężenie prądu. WP opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doswiadczenia, wyjasnia rolę użytych przyrządów -wyodrębnia zjawisko z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doswiadczenia T analizuje różnice w budowie mikroskopowej ciał stałych cieczy i gazów -omawia budowę kryształów na przykładzie soli kuchennej; WP.8.1 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doswiadczenia, wyjasnia rolę użytych przyrządów Oprac. dr I.Flajszok 5

6 12. Masa i ciężar masa i jej jednostka ciężar ciała schemat rozwiązywania zadań 1 posługuje się pojęciami: masa ciała, ciężar ciała; wyraża masę w jednostce układu SI; wykonuje działania na jednostkach masy (zamiana jednostek), planuje doświadczenie i wyznacza masę ciała za pomocą wagi laboratoryjnej; przelicza jednostki masy i ciężaru; wymienia rodzaje wag; zapisuje wynik pomiaru masy i obliczenia siły ciężkości (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących), stosuje schemat rozwiązywania zadań, rozwiązuje zadania obliczeniowe z zastosowaniem wzoru na ciężar stosuje do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą; oblicza wartość siły ciężkości działającej na ciało o znanej masie. 1. Wyznaczanie masy ciała za pomocą wagi laboratoryjnej i innego ciała o znanej masie (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie WD.9.4) 2. Obliczanie ciężaru ciała WP , 10 -szacuje rząd wielkosci spodziwanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych -przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, kilo-, mega-) -rozróżnia wielkości dane i szukane -uczeń posługuje się pojęciem niepewnosci pomiarowej WD.9.4 -wyznacza masę ciała za pomocą dźwigni dwustronnej, innego ciała o znanej masie i linijki 13,14. Gęstość ciał. gęstość i jej jednostka w układzie SI 2 definiuje gęstość ciała; wyraża gęstość w jednostce układu SI, wykonuje działania na jednostkach gęstości (zamiana jednostek); wyjaśnia, dlaczego ciała zbudowane z różnych substancji mają różną gęstość; wyznacza objętość dowolnego ciała za pomocą cylindra miarowego; rozwiązuje zadania, stosując do obliczeń związek między masą, gęstością i objętością ciał, posługuje się tabelami wielkości fizycznych w celu odszukania gęstości substancji. 1. Wykazanie, że ciała zbudowane z różnych substancji różnią się gęstością 2.Wyznaczanie gęstości substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki(obowiązkowe doświadczenie uczniowskie WD.9.1.) 4. Rozwiązywanie przykładowych zadań z wykorzystaniem wzorów na gęstość oraz tabel gęstości T.3. 3,4 -posługuje się pojęciem gestości -stosuje do obliczeń związek między masą, gęstością i objętością ciał stałych i cieczy na podstawie wyników pomiarów wyznacza gęstość cieczy i ciał stałych WP planuje doświadczenie związane z wyznaczaniem gęstości ciała stałych i cieczy; mierzy: długość, masę, objętość cieczy WD wyznaczanie gęstości substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki Oprac. dr I.Flajszok 6

7 15,16. Podsumowanie wiadomości o właściwościach materii. Sprawdzian wiadomości. 17. Siła nacisku na podłoże. Parcie a ciśnienie. parcie ciśnienie paskal 18,19.Ciśnienie hydrostatyczne i ciśnienie atmosferyczne. Prawo Pascala. ciśnienie hydrostatyczne ciśnienie atmosferyczne naczynia połączone prawo Pascala 2 Dział III. ELEMENTY HYDROSTATYKI I AEROSTATYKI (7 ) 1 wskazuje przykłady z życia codziennego obrazujące działanie siły nacisku (parcia); wyjaśnia, dlaczego jednostką parcia jest niuton; wyjaśnia pojęcie ciśnienia, wskazując przykłady z życia codziennego; bada, od czego zależy ciśnienie; wyraża ciśnienie w jednostce układu SI; rozróżnia parcie i ciśnienie; rozwiązuje zadania z zastosowaniem zależności między ciśnieniem, parciem a polem powierzchni 2 posługuje się pojęciem ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego; wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą praw i zależności dotyczących ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego, wykazuje doświadczalnie istnienie ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego, wie od czego zależy ciśnienie hydrostatyczne; opisuje znaczenie ciśnienia w przyrodzie i w życiu codziennym; wymienia nazwy przyrządów służących do pomiaru ciśnienia; wykonuje doświadczenie demonstrujące zasadę naczyń połączonych; wyjaśnia, dlaczego poziom cieczy w naczyniach połączonych jest jednakowy; wskazuje przykłady zastosowania naczyń połączonych, demonstruje doświadczenie obrazujące, że ciśnienie wywierane z zewnątrz jest przekazywane w gazach i cieczach jednakowo we wszystkich kierunkach; analizuje wynik doświadczenia i formułuje prawo Pascala; rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na ciśnienie hydrostatyczne, 1. Obserwacja skutków siły nacisku 2. Analiza rozwiązanego zadania rachunkowego z zastosowaniem wzoru na ciśnienie 3. Pokaz doświadczenia przedstawiającego znaczenie ciśnienia w życiu codziennym. I. Badanie zależności ciśnienia hydrostatycznego od wysokości słupa i gęstości cieczy 2. Przedstawienie rozwiązanego zadania rachunkowego z zastosowaniem wzoru na ciśnienie hydrostatyczne 3. Obserwacja poziomu cieczy w naczyniach połączonych 4. Demonstracja prawa Pascala dla cieczy i gazów 5. Prezentacja doświadczenia przedstawiająca praktyczne zastosowanie ciśnienia hydrostatycznego, naczyń połączonych i prawa Pascala. PP. WŁAŚCIWOŚCI MATERII T posługuje się pojęciem ciśnienia WP przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mili-, centy-, hekto-, kilo-, mega-) -rozróżnia wielkości dane i szukane. C.II-IV. -przeprowadzanie doświadczeń i wyciąganie wniosków z otrzymanych wyników -wskazywanie w otaczajacej rzeczywistosci przykładów zjawisk opisywanych za pomoca poznanaych praw i zalezności fizycznych -posługiwanie się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego. T.3.7 -formułuje prawo Pascala i podaje przykłady jego zastosowania Oprac. dr I.Flajszok 7

8 20,21. Prawo Archimedesa. siła wyporu prawo Archimedesa 2 wskazuje przykłady występowania siły wyporu; wykazuje doświadczalnie, od czego zależy siła wyporu; ilustruje graficznie siłę wyporu; wymienia cechy siły wyporu; dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza; formułuje treść prawa Archimedesa dla cieczy i gazów; przedstawia graficznie wszystkie siły działające na ciało, które pływa w cieczy, zanurzone w niej lub tonie; wyjaśnia warunki pływania ciał na podstawie prawa Archimedesa; opisuje praktyczne wykorzystanie prawa Archimedesa w życiu człowieka; rozwiązuje zadania rachunkowe stosując prawo Archimedesa, przelicza jednostki długości, objętości, siły i ciśnienia; projektuje i wykonuje urządzenie pływające. 1.Wykonanie pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza dla ciała wykonanego z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie WD.9.3.). 2. Badanie, od czego zależy siła wyporu 3. Przedstawienie przykładu rozwiązanego zadania z zastosowaniem wzoru na siłę wyporu 4. Badanie warunków pływania ciał 5. Demonstracja zastosowania prawa Archimedesa (zasada działania areometru) T oblicza i porównuje wartość siły wyporu dla ciał zanurzonych w cieczy lub gazie -wyjaśnia pływanie ciał na podstawie prawa Archimedesa WP.8.1,4,5 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doswiadczenia, wyjasnia rolę użytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doswiadczalny -przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki: mili-, centy-, hekto-, kilo-, mega-) -rozróżnia wielkości dane i szukane WD.9.3 -dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza (dla ciała wykonanego z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody) 22,23. Podsumowanie wiadomości o hydrostatyce i aerostatyce. Sprawdzian wiadomościz aerostatyki i hydrostatyki. 2 Oprac. dr I.Flajszok 8

9 24. Badanie i obserwacja ruchu. ruch względność ruchu układ odniesienia tor ruchu droga przemieszczenie (przesunięcie) podział ruchu ze wzgledu na tor 1 wskazuje przykłady ciał będących w ruchu na podstawie obserwacji życia codziennego; wyjaśnia, na czym polega ruch ciała; wyjaśnia, na czym polega względność ruchu; podaje przykłady układów odniesienia; projektuje i analizuje doświadczenie obrazujące względność ruchu; wyjaśnia na przykładach, kiedy ciało jest w spoczynku a kiedy w ruchu względem ciał przyjętych za układy odniesienia; podaje przykłady względności ruchu we Wszechświecie; wymienia elementy ruchu; wyjaśnia różnicę między drogą a przemieszczeniem; wyznacza drogę, dokonując kilkakrotnego pomiaru, oblicza średnią i podaje wynik do dwóch cyfr znaczących; zna jednostkę drogi w układzie SI; odróżnia ruch prostoliniowy od ruchu krzywoliniowego; podaje przykłady ruchów: prostoliniowego i krzywoliniowego Dział IV. KINEMATYKA (10 h) 1. Obserwacja względności ruchu 2. Określanie elementów ruchu (doświadczenie w terenie) 3. Pomiar położenia w czasie tabela wyników PP. RUCH PROSTOLINIOWY I SIŁY. WP.8.1,6 -opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny -odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli Oprac. dr I.Flajszok 9

10 25,26. Badanie ruchu jednostajnego prostoliniowego. ruch jednostajny prostoliniowy prędkość podział ruchu ze względu na prędkość 2 wyjaśnia, jaki ruch nazywany jest jednostajnym prostoliniowym; projektuje i wykonuje doświadczenie związane z wyznaczaniem prędkości ruchu pęcherzyka powietrza w zamkniętej rurce wypełnionej wodą; opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, wyjaśnia, dlaczego prędkość w ruchu jednostajnym ma wartość stałą; oblicza wartość prędkości, posługując się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik jako przybliżony z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących; sporządza wykres zależności prędkości od czasu na podstawie obliczeń i odczytuje dane z tego wykresu; wyjaśnia, że w ruchu jednostajnym prostoliniowym droga jest wprost proporcjonalna do czasu; sporządza wykres zależności drogi od czasu dla ruchu jednostajnego prostoliniowego (na podstawie wyników pomiaru) i odczytuje dane z tego wykresu; podaje przykłady ruchu jednostajnego; rozwiązuje zadania z zastosowaniem zależności między drogą, prędkością i czasem w ruchu jednostajnym. 1. Obserwacja ruchu jednostajnego prostoliniowego, pomiar drogi i czasu 2.Sporządzanie wykresów: zależności prędkości i drogi od czasu na podstawie pomiarów 3. Przedstawienie przykładowych rozwiązanych zadań rachunkowych z zastosowaniem wzoru na drogę 4. Wyznaczanie prędkości biegu i marszu (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie WD.9.2). T.1.1,2 -posługuje się pojęciem prędkości do opisu ruchu, przelicza jednostki predkości -odczytuje prędkość i przebytą odległość z wykresów zależności drogi i prędkości od czasu, oraz rysuje te wykresy na podstawie opisu słownego WP przelicza wielokrotności i podwielokrotnosci (przedrostki mili-, centy-); przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina, doba) -rozróżnia wielkosci dane i szukane -odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli -rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą -sporządza wykresy zależności drogi i prędkości od czasu: na podstawie danych (np. na podstawie tabeli) oznacza wielkości i skalę na osiach, a także odczytuje dane z wykresu WD.9.2 -wyznacza prędkośc przemieszczania się (np. w czasie marszu lub biegu, pływania, jazdy rowerem) za posrednictwem pomiaru odległosci i czasu Oprac. dr I.Flajszok 10

11 27,28. Badanie ruchu niejednostajnego prostoliniowego. ruch niejednostajny prędkość chwilowa prędkość średnia 2 posługuje się pojęciem ruchu niejednostajnego prostoliniowego, podaje przykłady ruchu niejednostajnego prostoliniowego, rozróżnia pojęcia: prędkość chwilowa, prędkość średnia, wyznacza prędkość średnią przemieszczania się na podstawie pomiaru drogi i czasu (posługując się pojęciem niepewności pomiarowej); szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku wyznaczania prędkości przemieszczania się. 1. Analiza przykładu przedstawiającego ruch niejednostajny 2. Obliczanie prędkości średniej. C.I. -wykorzystanie wielkości fizycznych do opisu poznanych zjawisk lub rozwiazania prostych zadań obliczeniowych. T.1.5 -odróżnia prędkość średnią od chwilowej w ruchu niejednostajnym 29,30. Ruch prostoliniowy jednostajnie przyspieszony. ruch jednostajnie przyspieszony przyspieszenie 2 planuje i demonstruje doświadczenie związane z badaniem ruchu kulki swobodnie staczającej się po metalowych prętach - mierzy czas, drogę; bada ruch jednostajnie przyspieszony i zapisuje dane w formie tabeli, szacuje na podstawie pomiarów drogi przebyte w kolejnych sekundach ruchu; sporządza wykres zależności drogi od czasu na podstawie danych z tabeli, wyjaśnia, jaki ruch nazywa się jednostajnie przyspieszonym; s 2 at posługuje się wzorem: 2 ; stosuje nazewnictwo zależności funkcyjnej opisującej funkcję liniową i kwadratową; stosuje pojęcie przyspieszenia; sporządza wykres zależności prędkości od czasu; rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu, zauważa, że przyspieszenie w ruchu jednostajnie przyspieszonym jest wielkością stałą; stosuje jednostkę przyspieszenia w układzie SI; przelicza jednostki przyspieszenia; podaje przykłady ruchu prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego, rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem równania ruchu; 1. Demonstracja ruchu jednostajnie przyspieszonego 2. Analiza wyników pomiarów i sporządzenie wykresów: zależności drogi, prędkości i przyspieszenia od czasu 3. Przedstawienie rozwiązanego zadania rachunkowego 4. Pokaz filmu, płyta CD-ROM. WP.8.9 -rozpoznaje wartość rosnacą lub malejacą na podstawie danych z tabeli lub na podstawie wykresu oraz wskazuje wielkość maksymalną i minimalną T1.6 -posługuje się pojęciem przyspieszenia do opisu ruchu prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego WP.8.5-8,12 -rozróżnia wielkosci dane i szukane -odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli -rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą -sporządza wykresy zależności drogi i prędkosci od czasu: na podstawie danych (np. na podstawie tabeli) oznacza wielkości i skalę na osiach, a także odczytuje dane z wykresu -planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy czas, długość Oprac. dr I.Flajszok 11

12 31. Porównanie ruchu jednostajnego prostoliniowego i jednostajnie przyspieszonego prostoliniowego. 1 wskazuje podobieństwa i różnice w ruchach: jednostajnym i jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym; podaje przykłady ww. ruchów odpowiednio; rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem poznanych wzorów. 1. Zebranie i uporządkowanie wiadomości o ruchu jednostajnym prostoliniowym i jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym 2. Analiza rozwiązanego zadania rachunkowego Uczeń; rozróżnia wielkości dane i szukane, 32,33. Utrwalanie wiadomości z kinematyki. Sprawdzian. 2 Oprac. dr I.Flajszok 12