PRZEPISY KLASYFIKACJI I BUDOWY STATKÓW MORSKICH

Transkrypt

1 PRZEPISY KLASYFIKACJI I BUDOWY STATKÓW MORSKICH CZĘŚĆ IV STATECZNOŚĆ I NIEZATAPIALNOŚĆ 2010 GDAŃSK

2 PRZEPISY KLASYFIKACJI I BUDOWY STATKÓW MORSKICH opracowane i wydane przez Polski Rejestr Statków S.A., zwany dalej PRS, składają się z następujących części: Część I Zasady klasyfikacji Część II Kadłub Część III Wyposażenie kadłubowe Część IV Stateczność i niezatapialność Część V Ochrona przeciwpożarowa Część VI Urządzenia maszynowe i urządzenia chłodnicze Część VII Silniki, mechanizmy, kotły i zbiorniki ciśnieniowe Część VIII Instalacje elektryczne i systemy sterowania Część IX Materiały i spawanie. Część IV Stateczność i niezatapialność, 2010, została zatwierdzona przez Zarząd PRS w dniu 25 czerwca 2010 r. i wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2010 r. Z dniem wejścia w życie niniejszej Części IV, jej wymagania mają zastosowanie, w pełnym zakresie, do statków nowych. W odniesieniu do statków istniejących, wymagania niniejszej Części IV mają zastosowanie w zakresie wynikającym z postanowień Części I Zasady klasyfikacji. Rozszerzeniem i uzupełnieniem Części IV Stateczność i niezatapialność są następujące publikacje: Publikacja Nr 6/P Stateczność, Publikacja Nr 14/P Zasady uznawania programów komputerowych, Publikacja Nr 16/P Środki kontroli obciążenia statku, Publikacja Nr 32/P Wymagania dotyczące rozmieszczenia i mocowania ładunków na statkach morskich, Publikacja Nr 66/P Zastosowanie na statkach programów komputerowych do obliczeń stateczności, Publikacja Nr 76/P Stateczność, niezatapialność i wolna burta statków pasażerskich uprawiających żeglugę krajową. 3 Copyright by Polski Rejestr Statków S.A., 2010 PRS/HW, 07/2010 ISBN

3 SPIS TREŚCI str. 1 Postanowienia ogólne Zakres zastosowania Zasady ogólne Określenia Dokumentacja Zakres nadzoru Wymagania ogólne Ogólne założenia i zasady Metody obliczeń Obliczanie krzywych hydrostatycznych i pantokaren Plany przedziałów ładunkowych, zbiorników i pokładów Plan rozmieszczenia drzwi, zejściówek i iluminatorów Obliczenia powierzchni nawiewu wiatru Wpływ swobodnych powierzchni cieczy Kąt zalewania statku i zapewnienie szczelności kadłuba Stany załadowania Wykresy ramion stateczności Informacja o stateczności i środki kontroli stateczności Oblodzenie Próba przechyłów Kryteria stateczności Odstępstwa i interpretacje Przejścia poza ustalonym rejonem żeglugi Wymagana wysokość dziobu Stateczność wymagania podstawowe i kryteria Statki nieograniczonego rejonu żeglugi Postanowienia ogólne Kryterium pogody Wykres stateczności statycznej Wysokość metacentryczna Statki ograniczonego rejonu żeglugi Kryterium pogody Wykres stateczności statycznej Wysokość metacentryczna Stateczność wymagania szczegółowe dla różnych typów statków Statki pasażerskie Statki do przewozu ładunków suchych Kontenerowce Zbiornikowce Drewnowce... 46

4 3.6 Statki specjalistyczne Statki rybackie Holowniki Statki obsługi Statki przewożące niebezpieczne ładunki masowe Statki szybkie Stateczność wymagania dotyczące technicznych urządzeń pływających Żurawie pływające Zakres zastosowania Stany załadowania Informacja o stateczności Obliczanie charakterystyk stateczności Obliczanie powierzchni nawiewu Obliczanie amplitudy kołysania Uwzględnianie oblodzenia Stateczność żurawia pływającego w stanie roboczym Stateczność żurawia pływającego podczas przejścia w ustalonym rejonie żeglugi Stateczność żurawia pływającego w stanie nieroboczym Stateczność żurawia pływającego podczas przejścia poza ustalonym rejonem żeglugi Tabor pogłębiarski Zakres zastosowania Warunki robocze Stany załadowania Obliczanie pantokaren i próba przechyłów Sprawdzenie stateczności w warunkach roboczych i przy przejściach w ustalonym rejonie żeglugi Uwzględnianie wpływu ładunków ciekłych Uwzględnianie oblodzenia urządzeń roboczych Wykres stateczności statycznej Pontony Zakres zastosowania Stany załadowania Oblodzenie Kryteria stateczności Dokumentacja statecznościowa Niezatapialność Zakres zastosowania Wymagania ogólne Podział grodziowy Stopień zatapialności

5 Obliczenia charakterystyk stateczności awaryjnej Informacja o stateczności i niezatapialności Położenie linii ładunkowych Interpretacje i odstępstwa Wymagania podstawowe dla różnych typów statków Statki pasażerskie Statki towarowe Zbiornikowce olejowe Masowce Statki specjalistyczne Statki rybackie Chemikaliowce Gazowce Statki typu A i statki typu B ze zmniejszoną wolną burtą Statki obsługi Holowniki, lodołamacze, statki ratownicze i pogłębiarki Regionalne wymagania dotyczące stateczności awaryjnej statków pasażerskich ro-ro Suplement Wymagania retroaktywne Załącznik 1 Zapewnienie szczelności kadłuba Załącznik 2 Uwagi wyjaśniające do obliczeń niezatapialności i stateczności awaryjnej według Konwencji SOLAS II-1, część B Załącznik 3 Niezatapialność i stateczność awaryjna statków specjalistycznych Załącznik 4 Niezatapialność i stateczność awaryjna statków rybackich Załącznik 5 Niezatapialność i stateczność awaryjna statków obsługi Załącznik 6 Interpretacja do obliczeń stateczności awaryjnej statków przewożących pokładowy ładunek drewna (według SOLAS II-1, prawidło ) Załącznik 7 Minimalna wysokość dziobu

6 1 POSTANOWIENIA OGÓLNE 1.1 Zakres zastosowania Postanowienia ogólne Część IV Stateczność i niezatapialność ma zastosowanie do wypornościowych, pełnopokładowych statków morskich, wymienionych w punkcie z Części I Zasady klasyfikacji. 1.2 Zasady ogólne Wszystkie statki powinny spełniać, mające do nich zastosowanie, wymagania zawarte w niniejszej Części IV jako warunek uzyskania klasy PRS. Spełnienie wymagań przewidzianych w rozdziałach 3, 4, i 5 jest dokumentowane odpowiednim znakiem dodatkowym w symbolu klasy. Stateczność statków nieograniczonego rejonu żeglugi powinna odpowiadać wymaganiom opartym na kryteriach stateczności zgodnych z Kodeksem stateczności IMO (Rezolucja MSC.267(85)) z Statki ograniczonego rejonu żeglugi, które nie są objęte wymaganiami Kodeksu stateczności IMO, powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w podrozdziale Jednostki taboru pomocniczego powinny spełniać wymagania określone w rozdziale Wymagania dotyczące niezatapialności statku zawarte są w rozdziale PRS może uznać wymagania dotyczące stateczności i niezatapialności za spełnione jeżeli:.1 stateczność i niezatapialność zostały uznane przez Administrację państwa bandery za spełniające wymagania tej Administracji, a poziom tych wymagań nie jest niższy aniżeli określony w Kodeksie stateczności IMO (Rezolucja MSC.267(85)), Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974 (zwanej dalej Konwencją SOLAS lub SOLAS) oraz Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki 73/78 (zwanej dalej Konwencją MARPOL 73/78);.2 Armator przedstawił PRS kopię dokumentacji zatwierdzonej przez tę Administrację;.3 zakres zatwierdzonej dokumentacji odpowiada wymaganiom określonym w niniejszej Części IV lub zostanie uznany przez PRS za wystarczający W odniesieniu do statków istniejących, którym ma być nadana klasa PRS, zakres wymagań jest każdorazowo określany przez PRS, przy zachowaniu zasad określonych w rozdziale 4 z Części I Zasady klasyfikacji, przy czym w odniesieniu do stateczności statku nieuszkodzonego podstawą wymagań jest Kodeks stateczności IMO (Rezolucja MSC.267(85)).

7 8 Stateczność i niezatapialność Konwencje, kodeksy i rezolucje IMO przywołane w niniejszej Części IV oznaczają aktualne wersje tych dokumentów wraz z obowiązującymi poprawkami Dokumentacja zdawcza opracowana na podstawie dokumentów wymienionych w powinna posiadać znak identyfikacyjny statku numer IMO. 1.3 Określenia Określenia dotyczące ogólnej terminologii stosowanej w Przepisach klasyfikacji i budowy statków morskich (zwanych dalej Przepisami) zawarte są w Części I Zasady klasyfikacji. W niniejszym rozdziale podane są określenia, oznaczenia i skróty, specyficzne dla Części IV. D ł ugość statku L 96% całkowitej długości kadłuba, mierzonej w płaszczyźnie wodnicy znajdującej się nad płaszczyzną podstawową na wysokości równej 85% wysokości bocznej lub długość mierzona w płaszczyźnie tej wodnicy od przedniej krawędzi dziobnicy do osi trzonu steru, jeżeli długość ta jest większa. Na statkach z przegłębieniem konstrukcyjnym długość tę należy mierzyć w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny wodnicy konstrukcyjnej. Jeżeli dziób lub rufa statku mają kształty różniące się od zwykle stosowanych, długość L podlega odrębnemu rozpatrzeniu przez PRS. * D ł ugość obliczeniowa statku L 0 odległość mierzona w płaszczyźnie letniej wodnicy ładunkowej od przedniej krawędzi dziobnicy do osi trzonu sterowego. Przyjęta wartość L 0 powinna być jednak nie mniejsza od 96% długości całkowitej kadłuba mierzonej w płaszczyźnie letniej wodnicy ładunkowej, lecz może nie przekraczać 97% tej długości. Jeżeli dziób lub rufa statku mają kształty różniące się od zwykle stosowanych, długość L 0 podlega odrębnemu rozpatrzeniu przez PRS. D ł ugość podziałowa statku L s największa teoretyczna długość części statku na lub poniżej pokładu (lub pokładów) ograniczającego pionowy rozmiar zatapiania statku zanurzonego do najwyższej podziałowej wodnicy ładunkowej (SOLAS II-1/2) **. Informacja o stateczności dokument zawierający wiarygodne informacje pozwalające kapitanowi statku w szybki i prosty sposób uzyskać dokładne wskazówki dotyczące stateczności statku w różnych stanach załadowania. K ą t zalewania statku nieuszkodzonego najmniejszy kąt przechyłu poprzecznego, przy którym następuje zalewanie wodą zaburtową wewnętrznych pomieszczeń statku przez otwory w kadłubie, nadbudówkach lub pokładówkach, uznane za otwarte. * ** Definicja zgodna z obowiązującą Konwencją o liniach ładunkowych. Dotyczy statków pasażerskich i towarowych podlegających wymaganiom Konwencji SOLAS, rozdz.ii-1, część B.

8 Postanowienia ogólne 9 L i n i a g r a n i c z n a linia przeprowadzona na burcie co najmniej 76 mm poniżej górnej powierzchni pokładu grodziowego. Ł a d u n e k j e d n o r o d n y ładunek o stałym współczynniku załadowania w całej swojej objętości. Ł a d u n e k m a s o w y n i e b e z p i e c z n y ziarno * lub inny ładunek masowy stały ** który w warunkach transportu morskiego może się przemieszczać w ładowni statku. Stały ładunek masowy zaliczany jest do grupy ładunków niebezpiecznych na podstawie aktualnego Kodeksu bezpiecznego przewozu stałych ładunków masowych. M a s a s t a t k u p u s t e g o wyrażona w tonach masa statku bez ładunku, paliwa, oleju smarowego, balastu wodnego, wody słodkiej i wody zasilającej w zbiornikach, bez zużywających się zapasów oraz bez pasażerów, załogi i należących do nich rzeczy. M o m e n t p r z e c h y l a jący M w umowny, obliczeniowy moment przechylający statek, spowodowany dynamicznym działaniem wiatru. M o m e n t w y w r a c a jący M kr umowny, obliczeniowy moment działający dynamicznie z uwzględnieniem kołysania statku, przechylający statek do kąta równego kątowi przewracania lub kątowi zalewania, lub dynamicznemu granicznemu kątowi przechyłu (jeżeli został dla statku określony), w zależności od tego, który z tych kątów jest najmniejszy. N a d b u d ó w k a przykryta pokładem nadbudowa na pokładzie wolnej burty, która rozciąga się od burty do burty lub której ściany boczne oddalone są od burt statku o nie więcej niż 0,04B. Szaniec uważany jest za nadbudówkę. N a j w yższa p o d z i a ł o w a w o d n i c a ł a d u n k o w a wodnica odpowiadająca największemu zanurzeniu dopuszczalnemu z uwzględnieniem wymagań podziału grodziowego. N i e z a t a p i a l n ość zdolność statku, po uszkodzeniu i zatopieniu przedziału lub grupy przedziałów przyległych, do zachowania pływalności i stateczności w stopniu określonym w niniejszej części Przepisów. N ośność s t a t k u różnica wyrażona w tonach pomiędzy wypornością statku zanurzonego w wodzie o gęstości 1,025 t/m 3 do wodnicy ładunkowej odpowiadającej wyznaczonej letniej wolnej burcie a masą statku pustego. P ł a s z c z y z n a o w ręż a płaszczyzna poprzeczna znajdująca się w połowie odległości między pionem dziobowym a pionem rufowym. P a n t o k a r e n a krzywa ramion stateczności kształtu. P i o n d z i o b o w y linia pionowa w płaszczyźnie symetrii statku, przechodząca przez punkt przecięcia letniej wodnicy ładunkowej z przednią krawędzią dziobnicy. Dla statków o nietypowym kształcie dziobu położenie pionu dziobowego podlega odrębnemu rozpatrzeniu przez PRS. * ** Patrz Międzynarodowy kodeks bezpieczeństwa przewozu ziarna luzem. Patrz Międzynarodowy morski kodeks bezpiecznego przewozu stałych ładunków masowych (Kodeks IMSBC).

9 10 Stateczność i niezatapialność P i o n r u f o w y linia pionowa w płaszczyźnie symetrii statku, przechodząca przez punkt przecięcia letniej wodnicy ładunkowej z osią trzonu sterowego. P ł aszczyzna podstawowa płaszczyzna pozioma przechodząca na owrężu przez górną krawędź stępki płaskiej lub przez punkt styku wewnętrznej powierzchni poszycia ze stępką belkową. Podziałowa wodnica ł adunkowa wodnica przyjęta przy określaniu podziału grodziowego statku. Pokład górny najwyżej położony pokład rozciągający się na całej długości statku. Pokład grodziowy najwyższy pokład, do którego doprowadzone są poprzeczne grodzie wodoszczelne. Pokład w o l n e j b u r t y pokład, od którego mierzona jest wolna burta obliczona zgodnie z Międzynarodową konwencją o liniach ładunkowych, 1966 (Konwencja LL 1966) generalnie jest to najwyższy, nie osłonięty, ciągły pokład, mający stałe zamknięcia wszystkich otworów znajdujących się w rejonach nieosłoniętych i poniżej którego wszystkie otwory w burtach statku posiadają stałe, wodoszczelne zamknięcia. Pokładówka przykryta pokładem nadbudowa na pokładzie wolnej burty (lub nadbudówki), której ściany boczne (jedna lub obydwie) oddalone są od burt statku o więcej niż 0,04B. P o n t o n statek bez napędu i załogi, przeznaczony do przewozu ładunku pokładowego, nie mający luków na pokładzie, z wyjątkiem otworów wejściowych, takich jak włazy zamykane pokrywami z uszczelkami. Poprawiona wysokość metacentryczna wysokość metacentryczna pomniejszona o poprawkę na swobodne powierzchnie. Poprawka na swobodne powierzchnie poprawka uwzględniająca zmianę parametrów stateczności statku na skutek wpływu swobodnych powierzchni cieczy. Próba przechyłów próba przeprowadzana w celu określenia masy statku i położenia jej środka. Przedział część wewnętrznej przestrzeni statku ograniczona dnem, burtami, pokładem grodziowym i dwiema sąsiednimi grodziami wodoszczelnymi lub grodzią skrajnika i jego poszyciem. Przejście poza ustalonym rejonem ż eglugi żegluga statku poza ustalonym rejonem żeglugi przy spełnieniu określonych wymagań i na podstawie każdorazowo udzielonego zezwolenia. Statek pasażerski ro-ro statek pasażerski z pomieszczeniami ładunkowymi ro-ro lub pomieszczeniami kategorii specjalnej, jak określono w SOLAS II-1/2.

10 Postanowienia ogólne 11 S t a t e k p u s t y statek gotowy do eksploatacji lecz bez ładunku, zapasów, balastu wodnego, pasażerów, załogi i należących do nich rzeczy. S t a t e k t o w a r o w y każdy statek, który nie jest statkiem pasażerskim. Statek typu A, s tatek typu B patrz Konwencja LL 1966, prawidło 27. Stopień zatapialności pomieszczenia stosunek objętości, która może być zalana wodą, do całkowitej objętości pomieszczenia. System stabilizacji kołysań specjalne urządzenia typu aktywnego lub biernego służące do zmniejszenia amplitudy kołysania statku. Szerokość podziałowa statku B s największa szerokość mierzona na poziomie najwyższej podziałowej wodnicy ładunkowej między zewnętrznymi krawędziami wręgów na statku z poszyciem metalowym, albo między zewnętrznymi powierzchniami kadłuba na statku z poszyciem innego rodzaju. Szerokość statku B największa szerokość statku mierzona na śródokręciu do zewnętrznych krawędzi wręgów na statku z metalowym poszyciem i do zewnętrznych powierzchni kadłuba na statku z poszyciem z innego materiału. Wodnica awaryjna wodnica statku uszkodzonego po zatopieniu jednego przedziału lub grupy przedziałów. Wskaźnik podziału grodziowego A (uzyskany) uzyskane obliczeniowo prawdopodobieństwo zachowania niezatapialności statku po zatopieniu przedziału/przedziałów w wyniku uszkodzenia. Wskaźnik podziału grodziowego R (wymagany) wymagane prawdopodobieństwo zachowania niezatapialności statku po zatopieniu przedziału/przedziałów w wyniku uszkodzenia. Wyporność statku D wyrażona w tonach masa wody o objętości równej objętości zanurzonej części kadłuba statku. Wyrównanie statku czynności związane z usunięciem lub zmniejszeniem przechyłu i przegłębienia po zatopieniu przedziału/przedziałów w wyniku uszkodzenia. Wysokość boczna H pionowa odległość od płaszczyzny podstawowej do górnej krawędzi pokładnika najwyższego ciągłego pokładu mierzona w płaszczyźnie owręża przy burcie. Na statkach z zaoblonym połączeniem mocnicy pokładowej z mocnicą burtową wysokość boczną mierzy się do punktu przecięcia się przedłużenia linii pokładu z przedłużeniem linii burty. Jeżeli pokład górny ma uskok, a przez punkt, w którym ustala się wysokość boczną przebiega wyższa część pokładu, to wysokość boczną mierzy się od linii odniesienia stanowiącej przedłużenie niższej części pokładu równolegle do części wyższej. Zanurzenie T pionowa odległość od płaszczyzny podstawowej do letniej wodnicy ładunkowej mierzona w płaszczyźnie owręża.

11 12 Stateczność i niezatapialność Zanurzenie minimalne T min najmniejsze średnie zanurzenie eksploatacyjne statku bez ładunku, z 10% zapasów oraz, jeżeli to konieczne, z niezbędną ilością balastu wodnego. Z a p a s y paliwo, woda słodka, żywność, smary, materiały zużywane na statku, a niezbędne do jego eksploatacji. 1.4 Dokumentacja W zależności od fazy budowy statku, należy przedstawić Centrali PRS do rozpatrzenia dokumentację wymienioną w i Przed rozpoczęciem budowy lub przebudowy statku należy przedstawić do wglądu:.1 Plan ogólny;.2 Plan rozmieszczenia drzwi zewnętrznych, zejściówek i iluminatorów (patrz również 1.6.5);.3 Linie teoretyczne, tabelę kształtu kadłuba;.4 Krzywe hydrostatyczne, pantokareny wydruki obliczeń oraz wykresy kontrolne w przypadku stosowania nieuznanych programów komputerowych;.5 Obliczenia: ramion przechylających od działania wiatru (bez oblodzenia i z oblodzeniem) ze schematem powierzchni nawiewu, kątów zalewania, oblodzenia statku (masa lodu i współrzędne środka masy), wpływu swobodnych powierzchni cieczy na stateczność;.6 Obliczenia i wykresy dopuszczalnej wartości pionowej współrzędnej środka masy statku KG max (lub GM min ) w zależności od zanurzenia lub wyporności (patrz );.7 Plan przedziałów ładunkowych, zbiorników wraz z ich skalowaniem i pokładów ładunkowych z danymi ich powierzchni (sekcji ładunkowych) oraz środków geometrycznych (patrz 1.6.4);.8 Plan balastu stałego, jeśli taki balast przewidziano; oraz do akceptacji (wstępnego zatwierdzenia):.9 Projektową informację o stateczności (patrz 1.4.4) Po zakończeniu budowy lub przebudowy statku należy przedstawić do zatwierdzenia:.1 Informację o stateczności opracowaną na podstawie danych z próby przechyłów (patrz 1.7);.2 Plan załadowania ziarna lub innych stałych ładunków masowych przewożonych luzem (jeżeli przewidziany jest przewóz takich ładunków); oraz do wglądu:.3 Protokół z próby przechyłów, zaakceptowany przez inspektora PRS;.4 Uaktualnioną dokumentację wymienioną w do (jeżeli wprowadzono zmiany).

12 Postanowienia ogólne Dla statków, do których mają zastosowanie wymagania niniejszej części Przepisów w zakresie niezatapialności, należy dodatkowo przedstawić Centrali PRS do rozpatrzenia dokumentację wymienioną w i Przed rozpoczęciem budowy lub przebudowy statku należy przedstawić do wglądu:.1 dla statków pasażerskich i towarowych analizowanych probabilistycznie: obliczenia i rysunki związane z wyznaczeniem współczynników podziału grodziowego R (wymaganego) i A (uzyskanego);.2 dla statków analizowanych deterministycznie: obliczenia i rysunki niezbędne do zdefiniowania początkowych stanów załadowania, stanów awaryjnych oraz określenia rozmiarów uszkodzenia;.3 tablice lub/i wykresy minimalnej wysokości metacentrycznej GM min lub dopuszczalnej wartości pionowej współrzędnej środka masy statku nieuszkodzonego KG max, która zapewnia spełnienie kryteriów stateczności statku uszkodzonego. Dla statków pasażerskich tablice i wykresy należy wykonać z uwzględnieniem różnych przegłębień i ograniczeń eksploatacyjnych, jeżeli mają zastosowanie (patrz ); oraz do akceptacji (wstępnego zatwierdzenia):.4 Projektowy plan zabezpieczenia niezatapialności statku; (patrz 5.2.4);.5 Projektową informację o stateczności i niezatapialności; (patrz 1.4.4) Po zakończeniu budowy lub przebudowy statku należy przedstawić do zatwierdzenia:.1 Informację o stateczności i niezatapialności;.2 Plan zabezpieczenia niezatapialności; oraz do wglądu:.3 Uaktualnioną dokumentację wymienioną w do (jeżeli wprowadzono zmiany). Uwaga: Projektowego cyklu obliczeń niezatapialności nie trzeba powtarzać, jeżeli wynik próby przechyłów spełnia warunki podane w Jeżeli na statku przewidziano urządzenia stabilizacyjne lub inne konstrukcje mające wpływ na stateczność (np. system wyrównywania przechyłu w porcie podczas za/wyładunku), to zakres dodatkowej dokumentacji i obliczeń należy uzgodnić z PRS Dla statków, do których mają zastosowanie wymagania niniejszej części Przepisów w zakresie niezatapialności należy opracować Informację o stateczności i niezatapialności spełniającą wymagania zawarte w i Ze względów praktycznych mogą to być dwa oddzielne dokumenty Zależnie od typu statku, zakres wymaganej dokumentacji może być rozszerzony lub ograniczony w takich przypadkach szczegółowe wymagania podane są w rozdziałach poświęconych tym statkom.

13 14 Stateczność i niezatapialność 1.5 Zakres nadzoru W zakresie stateczności nadzór PRS obejmuje: Przed rozpoczęciem budowy statku:.1 rozpatrzenie dokumentacji stateczności statku i weryfikację obliczeń;.2 akceptację projektowej Informacji o stateczności; Podczas budowy i po zakończeniu budowy statku:.1 odbiór wyników pomiarów kadłuba (wymiary główne, położenie i przebieg linii stępki), i odbiór położenia znaków zanurzenia;.2 nadzór nad próbą przechyłów i akceptację protokołu z próby;.3 rozpatrzenie i zatwierdzenie Informacji o stateczności;.4 zatwierdzanie programów obliczeniowych do kontroli stateczności statku podczas eksploatacji;.5 przegląd i sprawdzenie działania urządzeń do obliczeń kontrolnych stateczności statku podczas jego eksploatacji;.6 sprawdzenie spełnienia wymagań w zakresie zapewnienia szczelności kadłuba;.7 dla statków przewożących niebezpieczne ładunki sypkie luzem: rozpatrzenie i zatwierdzenie planu załadowania na wniosek armatora W ramach przeglądów okresowych i doraźnych statku:.1 sprawdzenie ważności Informacji o stateczności oraz planów załadowania, z uwagi na ewentualne zmiany masy statku pustego;.2 przegląd i sprawdzenie działania urządzeń do obliczeń kontrolnych stateczności statku przed jego wyjściem z portu;.3 dla statków pasażerskich nadzór nad próbą i akceptacja wyników okresowej weryfikacji parametrów statku pustego, przeprowadzanej dla potwierdzenia ważności posiadanej na statku Informacji o stateczności i niezatapialności (patrz 1.7.4);.4 sprawdzenie spełnienia wymagań w zakresie zapewnienia szczelności kadłuba;.5 dla statków rybackich nadzór nad próbą przechyłów i akceptacja wyników okresowej próby przechyłów, przeprowadzonej dla potwierdzenia ważności informacji o stateczności (patrz ) W zakresie niezatapialności nadzór PRS obejmuje: Przed rozpoczęciem budowy statku:.1 rozpatrzenie dokumentacji, weryfikację obliczeń oraz akceptację podziału grodziowego lub podziału wewnętrznego statku;.2 akceptację wykresu minimalnej wysokości metacentrycznej GM min lub dopuszczalnej wartości pionowej współrzędnej środka masy statku nieuszkodzonego KG max, która zapewnia spełnienie kryteriów stateczności statku uszkodzonego podczas eksploatacji (patrz );

14 Postanowienia ogólne 15.3 rozpatrzenie projektowego planu zabezpieczenia niezatapialności;.4 rozpatrzenie i zatwierdzenie systemu wyrównywania przechyłu statku, jeżeli jest przewidziany Podczas budowy i po zakończeniu budowy statku:.1 przegląd środków konstrukcyjnych i urządzeń związanych z zapewnieniem szczelności przedziałów i stateczności statku po zatopieniu przedziału/przedziałów;.2 zatwierdzenie Informacji o stateczności i niezatapialności;.3 zatwierdzenie Planu zabezpieczenia niezatapialności i związanej z nim broszury;.4 sprawdzenie prawidłowości wyznaczenia i położenia linii ładunkowych odpowiadających podziałowej wodnicy ładunkowej z uwzględnieniem wymagań dotyczących wyznaczania wolnej burty. 1.6 Wymagania ogólne Ogólne założenia i zasady Spełnienie kryteriów statecznościowych nie jest warunkiem wystarczającym do zabezpieczenia statku przed wywróceniem. Warunkiem dodatkowym jest właściwe kierowanie statkiem, uwzględniające okoliczności, w jakich jest on eksploatowany, dlatego spełnienie kryteriów stateczności nie zwalnia kapitana od odpowiedzialności za bezpieczeństwo statku. Uwaga: Określenie stateczność używane w niniejszej części Przepisów oznacza stateczność statku nieuszkodzonego Przyjmuje się, że kapitan prowadzi statek rozważnie i zachowuje zasady dobrej praktyki morskiej mając na względzie porę roku, prognozę pogody i rejon żeglugi, oraz że podejmuje odpowiednie postępowanie odnośnie prędkości statku i jego kursu, uzasadnione zaistniałymi okolicznościami Przyjmuje się, że ładunek został odpowiednio rozmieszczony oraz zamocowany w celu zabezpieczenia przed wzdłużnym i poprzecznym przemieszczaniem się w morzu na skutek kołysania i kiwania Przyjmuje się, że statek jest tak załadowany oraz zabalastowany (jeżeli zachodzi potrzeba), że w każdym momencie podróży kryteria statecznościowe, właściwe dla danego statku, są spełnione Liczbę częściowo zapełnionych zbiorników należy ograniczyć do niezbędnego minimum, ze względu na niekorzystny wpływ takich zbiorników na stateczność statku.

15 16 Stateczność i niezatapialność W kryteriach stateczności podanych w rozdziałach 2 i 3 zawarte są wymagania dotyczące minimalnych wartości wysokości metacentrycznej. Nie określono wartości maksymalnych. Należy jednakże unikać zbyt dużych wartości wysokości metacentrycznej, przy których mogą pojawiać się duże przyspieszenia i siły szkodliwe dla statku, jego wyposażenia, załogi i przewożonego ładunku Metody obliczeń Zaleca się wykonywanie obliczeń programami uznanymi przez PRS na zasadach podanych w Publikacji Nr 14/P Zasady uznawania programów komputerowych Obliczanie krzywych hydrostatycznych i pantokaren Obliczenia krzywych hydrostatycznych i pantokaren należy wykonać dla projektowego przegłębienia statku. Jednakże, jeżeli wpływ przegłębień występujących podczas eksploatacji statku na wielkość ramion prostujących jest znaczny, to przegłębienia takie należy uwzględniać w obliczeniach W obliczeniach pantokaren można uwzględniać te kondygnacje zamkniętych nadbudówek, które spełniają wymagania punktu z Części III Wyposażenie kadłubowe. Nadbudówki nie powinny być traktowane jako zamknięte, jeśli nie jest przewidziane inne wejście dla załogi udającej się do siłowni oraz innych pomieszczeń w tych nadbudówkach, dostępne w każdej chwili, w czasie gdy otwory w grodziach są zamknięte (patrz Załącznik 1) Nadbudówki nie posiadające wejścia z wyżej położonego otwartego pokładu (zapewniającego załodze dostęp do pomieszczeń roboczych w ich wnętrzu oraz dostęp do maszynowni innymi ciągami w czasie, gdy otwory w grodziach nadbudówki są zamknięte) mogą być uwzględnione w obliczeniach pantokaren w pełnej wysokości, jeżeli w stanie pełnego zanurzenia statku dolne krawędzie zrębnic drzwi w nadbudówkach wchodzą do wody przy kącie przechyłu równym lub większym od wymaganego kąta zakresu krzywej stateczności statycznej. Jeżeli dolne krawędzie zrębnic drzwi w nadbudówkach wchodzą do wody przy kącie mniejszym od wymaganego kąta zakresu krzywej stateczności statycznej, to należy przyjąć umowną obliczeniową wysokość nadbudówek, równą połowie rzeczywistej wysokości W obliczeniach pantokaren można uwzględniać w pełnej wysokości pokładówki położone na pokładzie wolnej burty, jeżeli spełniają wymagania dla zamkniętych nadbudówek, określone w Jeżeli pokładówki nie mają wyjść na pokład wyższy, to takich pokładówek nie należy uwzględniać w obliczeniach pantokaren, jednakże otwory znajdujące się wewnątrz takich pokładówek można uznawać jako zamknięte niezależnie od tego, czy mają one zamknięcia Pokładówek, których drzwi nie spełniają wymagań określonych w podrozdziale 7.3 z Części III Wyposażenie kadłubowe, nie należy uwzględniać

16 Postanowienia ogólne 17 w obliczeniach, jednakże otwory w pokładzie, znajdujące się wewnątrz, należy uznawać jako zamknięte, jeżeli ich zrębnice i urządzenia zamykające spełniają wymagania określone w odpowiednich punktach Części II Kadłub i Części III Wyposażenie kadłubowe W obliczeniach pantokaren można uwzględniać objętości luków znajdujących się na pokładzie górnym i posiadających zamknięcia spełniające wymagania określone w podrozdziale 7.10 z Części III Wyposażenie kadłubowe Na rysunku lub tabelarycznym wydruku pantokaren należy umieścić schemat nadbudówek i pokładówek uwzględnionych w obliczeniach z zaznaczeniem otworów traktowanych jako otwarte oraz schemat części pokładu górnego, na którym uwzględniono pokrycie drewniane. Należy podać położenie punktu, względem którego obliczono pantokareny Parametry hydrostatyczne statku należy obliczać dla zanurzeń, w zakresie obejmującym od zanurzenia statku pustego do maksymalnego zanurzenia statku Obliczenia hydrostatyczne powinny zawierać następujące parametry: wyporność w wodzie słonej (o stałej gęstości), przyrost wyporności na jednostkę zanurzenia, jednostkowy moment przegłębiający, współrzędną metacentrum poprzecznego (mierzoną od płaszczyzny podstawowej), pionowe położenie środka wyporności (mierzone od płaszczyzny podstawowej), wzdłużne położenie środka wyporności, wzdłużne położenie geometrycznego środka wodnicy pływania Plany przedziałów ładunkowych, zbiorników i pokładów Plan przedziałów ładunkowych powinien obejmować dane dla każdej przestrzeni ładunkowej, zawierające zatwierdzone dopuszczalne obciążenia powierzchni ładunkowych, objętości (w tym objętości w zależności od wysokości zapełnienia ładowni przeznaczonych do przewozu ładunków masowych luzem), współrzędne środka objętości oraz dane umożliwiające określenie współrzędnych masy przyjętego ładunku w układzie współrzędnych statku Plan zbiorników powinien obejmować wszystkie zbiorniki inne aniżeli ładunkowe, tabele ich objętości i współrzędnych środka objętości oraz dane do określenia wpływu swobodnej powierzchni. Do planu zbiorników należy dołączyć aktualne skalowanie zbiorników Plan pokładów powinien zawierać wszystkie dane niezbędne dla ustalenia dopuszczalnych mas ładunków pokładowych i ładunków na pokrywach luków oraz współrzędnych środków mas ładunków w układzie współrzędnych statku.

17 18 Stateczność i niezatapialność Dla statków wymienionych w dodatkowo należy opracować plan pojemności ładunkowej statku, zawierający oznaczenie wolnej burty oraz: rysunek położenia linii pokładowej w stosunku do wysokości bocznej statku, oznaczenie zanurzenia do letniej wodnicy ładunkowej, oznaczenie zanurzenia do drzewnej, letniej wodnicy ładunkowej (jeśli jest wyznaczona), rysunek pomieszczeń przeznaczonych na ładunek wraz z ich charakterystykami geometrycznymi. Plan ten powinien również pokazywać relacje pomiędzy zanurzeniem statku, wypornością, przyrostem wyporności na jednostkę zanurzenia oraz nośnością statku. Powinno być także pokazane położenie znaków zanurzenia w stosunku do pionu dziobowego i pionu rufowego Plan rozmieszczenia drzwi, zejściówek i iluminatorów Plan rozmieszczenia drzwi i zejściówek powinien obejmować wszystkie drzwi i zejściówki prowadzące na otwarte pokłady oraz wszystkie drzwi i luki w poszyciu zewnętrznym kadłuba, z odpowiednimi odsyłaczami do ich rysunków konstrukcyjnych. Plan powinien obejmować również wszystkie iluminatory umieszczone poniżej ciągłego pokładu górnego oraz iluminatory w nadbudówkach i pokładówkach uwzględnianych w obliczeniach pantokaren Na planie należy oznaczyć otwory uznane za otwarte, dla których wyznaczono kąty zalewania statku Obliczenia powierzchni nawiewu wiatru Powierzchnię nawiewu wiatru F w i jej moment statyczny należy obliczać dla zanurzenia T min. Powierzchnię nawiewu wiatru przy pozostałych zanurzeniach można określić stosując interpolację liniową, przyjmując, jako następną, powierzchnię odpowiadającą zanurzeniu do letniej linii ładunkowej Położenie środka powierzchni nawiewu wiatru należy ustalać sposobem zwykle stosowanym do znalezienia współrzędnych środka figury płaskiej Powierzchnia nawiewu wiatru obejmuje rzuty na płaszczyznę symetrii statku wszystkich pełnych ścian i powierzchni kadłuba, nadbudówek i pokładówek, masztów, wentylatorów, łodzi, mechanizmów pokładowych, zakryć i przesłon, które mogą być rozpięte w sztormowej pogodzie oraz rzuty bocznych powierzchni ładunków przewidzianych do przewozu na pokładzie. Powierzchnię nawiewu niepełnych barier, olinowania stałego i ruchomego (bez masztów) statków nie wyposażonych w żagle oraz powierzchnię nawiewu różnych małych elementów zaleca się uwzględniać poprzez zwiększenie o 5% powierzchni nawiewu wiatru obliczonej dla zanurzenia T min, a momentu statycznego tej powierzchni o 10%.

18 Postanowienia ogólne 19 W celu uwzględnienia powierzchni nawiewu elementów niepełnych i małych w warunkach oblodzenia należy powierzchnię i moment statyczny powierzchni obliczonych dla T min zwiększyć odpowiednio o 10 % i 20 % lub o 7,5 % i 15 % w zależności od wielkości oblodzenia jednostkowego, podanego odpowiednio w i Tak obliczone wielkości powierzchni nawiewu elementów niepełnych i małych oraz ich momentów statycznych należy przyjmować jako stałe dla wszystkich zanurzeń eksploatacyjnych Wpływ swobodnych powierzchni cieczy Charakterystyki stateczności statycznej statku powinny uwzględniać, we wszystkich stanach załadowania, wpływ swobodnych powierzchni cieczy na położenie środka masy statku, początkową wysokość metacentryczną i krzywe ramion prostujących Wpływ swobodnych powierzchni cieczy powinien być uwzględniony, jeżeli poziom zapełnienia zbiornika jest niższy od poziomu odpowiadającego 98% całkowitego zapełnienia. Wpływ swobodnych powierzchni małych zbiorników może być pominięty na warunkach określonych w Jednakże poprawki dla nominalnie zapełnionych zbiorników ładunkowych powinny być obliczane dla poziomu napełnienia 98%. Poprawkę na początkową wysokość metacentryczną należy wyliczać dzieląc moment bezwładności powierzchni cieczy przy kącie przechyłu 5G przez wyporność, natomiast poprawki na wartości ramion prostujących powinny być określane na bazie rzeczywistego momentu przechylającego ładunku płynnego Zbiorniki, które powinny być uwzględnione przy określeniu poprawki na swobodne powierzchnie można podzielić na dwie grupy:.1 zbiorniki ze stałym poziomem zapełnienia (np. ładunek płynny, balast wodny);.2 zbiorniki ze zmiennym poziomem zapełnienia (np. paliwo, oleje, woda słodka, jak również ładunek płynny i woda balastowa podczas operacji zapełnienia/opróżnienia). Jako poprawkę, z wyjątkiem przypadków określonych w i należy przyjmować maksymalną wartość poprawki, jaka może wystąpić w granicach zapełniania każdego zbiornika, zgodnie z instrukcjami eksploatacyjnymi W przypadku zbiorników zawierających płynne zapasy należy założyć, że dla każdego rodzaju cieczy co najmniej jedna para zbiorników bocznych lub jeden zbiornik w płaszczyźnie symetrii ma swobodną powierzchnię, i w obliczeniach wpływu swobodnych powierzchni cieczy należy uwzględnić zbiorniki lub zestawy zbiorników, dla których wpływ swobodnych powierzchni jest największy Jeżeli zbiorniki balastowe oraz zbiorniki stabilizacji kołysań i zbiorniki wyrównywania przechyłu są napełniane lub opróżniane podczas podróży, to wpływ

19 20 Stateczność i niezatapialność swobodnych powierzchni cieczy powinien być obliczony dla najbardziej niekorzystnych stadiów takich operacji Dla statków zaangażowanych w operacjach przekazywania cieczy (na inny statek) poprawki na swobodne powierzchnie cieczy mogą być określane zgodnie z poziomem zapełnienia każdego zbiornika w rozpatrywanym stadium operacji Wpływ swobodnych powierzni cieczy na początkową wysokość metacentryczną dla zbiorników kategorii wymienionych w należy określić poprzez poprzeczny moment bezwładności, obliczony przy kącie przechyłu 0, podzielony przez wyporność statku w tonach Wpływ swobodnych powierzchni cieczy na krzywą ramion prostujących należy określać stosując jedną z poniższych metod:.1 poprawkę obliczoną na podstawie rzeczywistych momentów bezwładności swobodnych powierzchni cieczy w zbiornikach dla każdego kąta przechyłu;.2 poprawkę obliczoną na podstawie momentu bezwładności przy kącie 0, korygowaną dla każdego kąta przechyłu Poprawki mogą być obliczane zgodnie z zasadami podanymi w W Informacji o stateczności powinna być stosowana tylko jedna wybrana metoda. Jednak w przypadku, gdy w instrukcji obliczania i oceny stateczności podane zostały metody alternatywne wykonywania obliczeń w ładunkowych stanach eksploatacyjnych, to w instrukcji należy zamieścić przykłady obliczania poprawek według każdej z metod oraz zamieścić wyjaśnienie różnic, które mogą wystąpić między końcowymi wartościami poprawianych wielkości W obliczeniach wpływu swobodnych powierzchni można nie uwzględniać małych zbiorników, które spełniają podane niżej warunki: gdzie: Mfs / Dmin 0,01 m M fs moment swobodnej powierzchni cieczy w zbiorniku przy dowolnym kącie przechyłu [tm], D min wyporność przy minimalnym zanurzeniu T min [t], T min minimalne zanurzenie eksploatacyjne statku bez ładunku z 10% zapasów z niezbędnym balastem wodnym [m] Wpływu normalnych resztek płynów w pustych zbiornikach można nie brać pod uwagę przy obliczaniu poprawek zakładając, że sumaryczny efekt wszystkich resztek płynów nie ma znaczącego wpływu na stateczność.

20 Postanowienia ogólne Kąt zalewania statku i zapewnienie szczelności kadłuba Kąt zalewania statku nieuszkodzonego należy określić w oparciu o plan wymieniony w 1.6.5, przy uwzględnieniu niżej podanych wytycznych Otwory w burtach statku, pokładach, ścianach burtowych i grodziach nadbudówek oraz pokładówek uważa się za zamknięte, jeżeli ich urządzenia zamykające odpowiadają pod względem szczelności, wytrzymałości i skuteczności działania wymaganiom określonym w Części III Wyposażenie kadłubowe Otworów o małych wymiarach służących np. do prowadzenia przewodów i łańcuchów, talii i kotwic, a także otworów spływnikowych, rurociągów wylotowych i sanitarnych nie należy uważać za otwarte, jeżeli zanurzają się przy kącie przechyłu większym niż 30G. Otwory takie należy uważać za otwarte, jeżeli zanurzają się przy kącie przechyłu 30G lub mniejszym i jednocześnie prowadzą do znacznego zalania wewnętrznego przedziału statku, uwzględnionego w obliczeniach pantokaren Szczegółowe wymagania dotyczące zapewnienia szczelności kadłuba statku zestawione są w Załączniku Stany załadowania Stany załadowania, dla których należy sprawdzić stateczność statku, podane są w rozdziałach 3 i 4 dla różnych typów statków W przypadku typów statków, dla których w rozdziale 3 nie podano szczegółowych wymagań stateczność należy sprawdzać w następujących stanach załadowania:.1 statek całkowicie załadowany, z pełnymi zapasami;.2 statek całkowicie załadowany, z 10% zapasów;.3 statek bez ładunku, z pełnymi zapasami;.4 statek bez ładunku, z 10% zapasów Jeżeli przewiduje się, że w czasie normalnej eksploatacji statku mogą występować inne stany załadowania, bardziej niekorzystne pod względem stateczności od przewidywanych w lub wymienionych w rozdziałach 3 i 4, to dla każdego z tych stanów należy również sprawdzić stateczność statku Jeżeli na statku znajduje się balast stały, to jego masę należy wliczyć do masy statku pustego Jeżeli w jakimkolwiek stanie załadowania przewiduje się potrzebę lub możliwość balastowania statku wodą, to stateczność statku powinna być sprawdzona z uwzględnieniem tego balastu.

21 22 Stateczność i niezatapialność Wykresy ramion stateczności Dla wszystkich rozpatrywanych stanów załadowania należy wykonać wykresy ramion stateczności, z uwzględnieniem poprawek pochodzących od wpływu swobodnych powierzchni cieczy (patrz 1.6.7) Wykresy ramion stateczności uważa się za istniejące tylko do kąta przechyłu odpowiadającego kątowi zalewania. Przy przechyłach statku przekraczających kąt zalewania należy przyjąć, że statek nie ma w ogóle stateczności, a wykresy ramion stateczności urywają się przy tym kącie Jeśli rozprzestrzenianie się wody, dostającej się do nadbudówki przez otwory uznane za otwarte, jest ograniczone do obszaru określonej nadbudówki lub jej części, to taką nadbudówkę lub jej część należy traktować jako nie istniejącą przy kątach przechyłu większych od właściwego dla niej kąta zalewania. Wykres ramion stateczności statycznej powinien mieć w tym miejscu uskok, a wykres ramion stateczności dynamicznej załamanie Informacja o stateczności i środki kontroli stateczności Statek należy zaopatrzyć w dokładne i aktualne informacje oraz w odpowiednie środki pozwalające kapitanowi uzyskać w sposób prosty i szybki dane dotyczące stateczności statku w zmiennych warunkach eksploatacyjnych Każdy statek powinien posiadać Informację o stateczności, zatwierdzoną lub uznaną przez Polski Rejestr Statków zgodnie z postanowieniami zawartymi w 1.2.7, zawierającą wytyczne i zasady eksploatacji statku, nawiązujące do wymagań zawartych w niniejszej części Przepisów Informacja o stateczności i związana dokumentacja powinny być zredagowane w języku zrozumiałym dla załogi statku. Jeżeli nie jest to język angielski, a statek odbywa podróże międzynarodowe, to Informacja o stateczności powinna być przetłumaczona na język angielski i również zatwierdzona Forma i zakres Informacji o stateczności powinny być dostosowane do typu statku i warunków jego eksploatacji Podstawą oceny stateczności statku powinien być zatwierdzony wykres lub wydruk dopuszczalnych wartości pionowej współrzędnej środka masy statku (KG max ), wyznaczonych z uwzględnieniem wszystkich wymaganych kryteriów (określonych w niniejszej części Przepisów) i obejmujących pełny eksploatacyjny zakres wyporności lub zanurzenia statku Informacja o stateczności powinna ponadto zawierać:.1 dane statku umożliwiające identyfikację (nazwa statku, typ statku, stocznia budująca i nr budowy, rok budowy (przebudowy), wymiary główne, liczba

22 Postanowienia ogólne 23 załogi, liczba pasażerów, nośność, rejon żeglugi, symbol klasy, flaga, port macierzysty, numer IMO, typ wyznaczonej wolnej burty (np. typ A, B, B-60, B+), maksymalne zanurzenie wynikające z wyznaczonej letniej wolnej burty, maksymalne zanurzenie wynikające z wyznaczonej drzewnej, letniej wolnej burty (jeśli ma zastosowanie), wyporność w wodzie słonej dla ww. zanurzeń dla statku pływającego na równej stępce, maksymalne zanurzenie na pionie dziobowym wynikające z minimalnej wysokości dziobu, minimalne zalecane zanurzenie na pionie dziobowym;.2 zestawienie kryteriów statecznościowych przyjętych do oceny stateczności oraz krótką charakterystykę statecznościową statku;.3 wskazówki dotyczące ograniczeń eksploatacyjnych, pogodowych i innych, wynikających z cech konstrukcyjnych lub sposobu eksploatacji, a niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa statecznościowego statku;.4 dane o stateczności statku w stanach załadowania wymaganych przez Przepisy oraz w eksploatacyjnych stanach załadowania określonych przez armatora (plan statku przedstawiający rozmieszczenie ładunku, zapasów, balastu, itp., obliczenia parametrów statecznościowych, zanurzenia, krzywe ramion stateczności);.5 instrukcję obliczania i oceny stateczności statku w stanach załadowania innych aniżeli zamieszczone w Informacji (patrz ), zaleca się aby powyższa instrukcja zawierała przykład obliczeniowy;.6 materiały i dane umożliwiające wykonanie niezbędnych obliczeń i ocenę stateczności w sposób prosty i szybki;.7 instrukcje dotyczące właściwego stosowania systemu stabilizacji kołysań i systemu wyrównywania przechyłów w porcie oraz informację o ograniczeniach eksploatacyjnych, wynikających z zastosowania tych systemów;.8 plan balastu stałego, jeżeli taki balast został umieszczony;.9 protokół z próby przechyłów statku lub protokół z próby przechyłów statku siostrzanego, który był podstawą do przyjęcia parametrów statku pustego. Protokół z próby przechyłów może być wydany jako oddzielny dokument. Uwaga: Forma i jakość wydania Informacji o stateczności powinna uwzględniać jej przeznaczenie do wieloletniego użytkowania Jako alternatywę Informacji o stateczności zgodnej z , PRS może zaakceptować Informację o stateczności uproszczoną w formie i zakresie, ale zawierającą wystarczające informacje umożliwiające kapitanowi eksploatację statku zgodnie z mającymi zastosowanie wymaganiami niniejszej części Przepisów Informację o stateczności należy zestawić na podstawie danych statku pustego określonych w ważnym protokole z próby przechyłów; w przypadku statku zwolnionego zgodnie z lub z przeprowadzenia próby przechyłów, należy zamieścić obliczenia masy statku pustego i współrzędnych jej środka zgodnie z lub

23 24 Stateczność i niezatapialność Przy sporządzaniu wykresu (lub tabeli) GM min lub KG max (patrz ) dla statków, w stosunku do których obowiązują wymagania niezatapialności, należy uwzględnić określone w niniejszej części Przepisów kryteria stateczności statku uszkodzonego. Ww. wykres (lub tabela) powinien zawierać informację o ewentualnych ograniczeniach eksploatacyjnych statku. Dla statków pasażerskich ww. wykres powinien być sporządzony z uwzględnieniem przegłębień, które mogą wystąpić podczas eksploatacji W przypadku statku pasażerskiego odbywającego podróże międzynarodowe, Informacja o stateczności powinna zawierać wymóg określenia, przed każdym wyjściem w morze, przegłębienia i parametrów stateczności dla stwierdzenia spełnienia wymaganych kryteriów stateczności. Obliczenia, obejmujące co najmniej 10 ostatnich wyjść z portu, powinny być przechowywane na statku do celów kontrolnych Jako uzupełnienie zatwierdzonej Informacji o stateczności, dla ułatwienia obliczeń i kontroli stateczności, mogą być stosowane komputerowe programy obliczeniowe Programy obliczeń stateczności dla warunków eksploatacji oraz ewentualnych sytuacji awaryjnych powinny spełniać wymagania określone w Publikacji Nr 66/P Zastosowanie na statkach programów komputerowych do obliczeń stateczności. Programy te podlegają zatwierdzeniu przez PRS. Natomiast instalowany do tego celu na statku komputer powinien być uznanego przez PRS typu Dla ułatwienia oceny stateczności statku w warunkach eksploatacyjnych, mogą być zastosowane uznane przez PRS przyrządy do kontroli stateczności oraz przechyłu, przegłębienia i zanurzeń statku. Zastosowanie wymienionych przyrządów nie stanowi podstawy do wyłączenia z Informacji o stateczności jakichkolwiek danych i zaleceń wymaganych w W Informacji należy zamieścić stwierdzenie, że spełnienie wymagań i zaleceń zawartych w Informacji o stateczności nie zabezpiecza statku przed utratą stateczności lub przewróceniem się, jeżeli nie będą właściwie uwzględnione warunki, w jakich statek jest eksploatowany; w tym zakresie kapitan nie jest zwolniony od obowiązku stosowania zasad dobrej praktyki morskiej i od odpowiedzialności za bezpieczeństwo statku (patrz 1.6.1) Oblodzenie Dla statków przeznaczonych do żeglugi w zimie w okresowych strefach zimowych, ustalonych w Konwencji LL 1966, należy oprócz sprawdzenia stateczności w podstawowych stanach załadowania sprawdzić również stateczność z uwzględnieniem oblodzenia, zgodnie z wymaganiami niniejszego rozdziału. Przy obliczaniu oblodzenia należy uwzględniać wywołaną oblodzeniem zmianę

24 Postanowienia ogólne 25 wyporności, wysokości środka masy i środka powierzchni nawiewu wiatru. Obliczenie stateczności z oblodzeniem powinno być wykonane dla stanu załadowania najgorszego pod względem statecznościowym. W obliczeniach stateczności statku masę lodu należy traktować jako masę dodatkową poza normalną nośnością statku Dla statków przeznaczonych do żeglugi w okresowych strefach zimowych na północ od równoleżnika 66G30 N i na południe od równoleżnika 60G00 S, przy obliczaniu momentów przechylającego i wywracającego, umowne normy oblodzenia należy przyjmować zgodnie z i Oblodzenie jednostkowe pokładów należy przyjmować jako równe 30 kg lodu na metr kwadratowy całkowitej powierzchni poziomego rzutu pokładów otwartych. Do poziomego rzutu pokładów otwartych należy wliczyć powierzchnie poziomych rzutów wszystkich nie zabudowanych pokładów i przejść, niezależnie od istnienia nad nimi nawisów. Moment od tego obciążenia względem płaszczyzny poziomej należy określać dla wysokości położenia środków mas odpowiednich części pokładów i przejść. Mechanizmy pokładowe, urządzenia, pokrywy lukowe itp. zalicza się do rzutu pokładów i nie należy uwzględniać ich oddzielnie Oblodzenie jednostkowe powierzchni nawiewu należy przyjmować jako równe 7,5 kg na metr kwadratowy rzutu powierzchni nawiewu każdej z burt, przy czym powierzchnia ta i położenie jej środka powinny być określone dla T min zgodnie z 1.6.6, lecz bez uwzględnienia oblodzenia Dla statków przeznaczonych do żeglugi w okresowych strefach zimowych innych od podanych w należy przyjmować oblodzenie jednostkowe dwa razy mniejsze od określonego w i , z wyjątkiem rejonów, dla których za zgodą PRS można zupełnie nie uwzględniać oblodzenia Masy lodu i moment względem płaszczyzny podstawowej, obliczone zgodnie z postanowieniami zawartymi do , należy uwzględnić jako stałe, niezależnie od stanu załadowania. 1.7 Próba przechyłów Próbę przechyłów należy przeprowadzić na:.1 każdym nowo zbudowanym statku;.2 statku po przebudowie zgodnie z 1.7.2;.3 statku po umieszczeniu lub dołożeniu balastu zgodnie z 1.7.3;.4 statku pasażerskim (w eksploatacji) okresowo, zgodnie z 1.7.4;.5 statku rybackim w eksploatacji okresowo co najmniej jeden raz w ciągu 10 lat Po przeprowadzeniu kapitalnego remontu statku, zmianie wyposażenia statku lub modernizacji statku należy wykonać próbę przechyłów, jeżeli zmiany konstrukcyjne stwierdzone obliczeniowo powodują choćby jedną z niżej podanych zmian: