CZĘŚĆ D UNIEWAŻNIENIE DZIAŁ 1 POSTĘPOWANIE W SPRAWIE UNIEWAŻNIENIA LUB STWIERDZENIA WYGAŚNIĘCIA

Transkrypt

1 WYTYCZNE DOTYCZĄCE ROZPATRYWANIA SPRAW ZWIĄZANYCH ZE WSPÓLNOTOWYMI ZNAKAMI TOWAROWYMI PRZEZ URZĄD HARMONIZACJI RYNKU WEWNĘTRZNEGO (ZNAKI TOWAROWE I WZORY) CZĘŚĆ D UNIEWAŻNIENIE DZIAŁ 1 POSTĘPOWANIE W SPRAWIE UNIEWAŻNIENIA LUB STWIERDZENIA WYGAŚNIĘCIA Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 1

2 Spis treści 1 Wstęp: ogólny przegląd postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia Osoby uprawnione do złożenia wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia Pisemna forma wniosku Uiszczenie opłaty Badanie dopuszczalności Względne wymogi dopuszczalności (zasada 37 RWWZT) Numer rejestracyjny zakwestionowanego WZT oraz nazwa i adres właściciela WZT (zasada 37 lit. a) pkt i) i ii) RWWZT) Zakres wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia (zasada 37 lit. a) pkt iii) RWWZT) Podstawy wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia oraz stan faktyczny, dowody i argumenty przedstawione na poparcie podstaw (zasada 37 lit. b) RWWZT) Identyfikacja wnioskodawcy (zasada 37 lit. c) RWWZT) Wezwanie do usunięcia braków Powiadomienie właściciela WZT o wniosku i dalsza korespondencja pomiędzy stronami Języki stosowane w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia Tłumaczenie wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia Tłumaczenie dowodów przedstawionych przez wnioskodawcę na poparcie wniosku Tłumaczenie uwag przedstawionych przez strony w toku postępowania Tłumaczenie dowodów przedstawionych przez właściciela WZT w toku postępowania Tłumaczenie dowodu używania Pozostałe kwestie Kontynuacja postępowania Zawieszenie Zrzeczenie się i wycofanie Zrzeczenie się obejmujące wszystkie zakwestionowane towary lub usługi Zrzeczenie się obejmujące tylko część zakwestionowanych towarów lub usług Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 2

3 7.3.3 Wycofanie Wnioski o stwierdzenie wygaśnięcia i o unieważnienie rejestracji tego samego WZT Zakwestionowane rejestracje międzynarodowe wskazujące UE Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 3

4 1 Wstęp: ogólny przegląd postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia Postępowania prowadzone przez Urząd w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia rejestracji wspólnotowego znaku towarowego ( WZT ) są określane ogólnym tytułem postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia i są prowadzone w pierwszej instancji przez Wydział Unieważnień. Podstawowe zasady prowadzenia tego typu postępowań określają przede wszystkim art. 56 i art. 57 RWZT oraz zasady RWWZT. Postępowanie w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia wszczyna się po złożeniu wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie rejestracji WZT ( wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia ). Wnioski o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia zgłoszenia WZT, który nie został jeszcze zarejestrowany, nie będą dopuszczane. Po otrzymaniu wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia Urząd sprawdza, czy została uiszczona odpowiednia opłata za unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia (wniosek nie będzie uznany za złożony w przypadku braku uiszczenia opłaty). Następnie Urząd przeprowadza wstępną ocenę spełnienia wymogów dopuszczalności, która obejmuje w szczególności wymagania określone w zasadzie 37 RWWZT. Urząd powiadamia również właściciela WZT o złożeniu wniosku. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek braków w spełnieniu względnych wymogów dopuszczalności Urząd zwraca się do wnioskodawcy z prośbą o ich uzupełnienie w wyznaczonym terminie. Po przeprowadzeniu badania dopuszczalności Urząd dokonuje wpisu zakwestionowanego WZT do rejestru toczących się postępowań w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia (zasada 84 ust. 3 lit. n) RWWZT). Ma to na celu poinformowanie osób trzecich o tego typu postępowaniach. Równolegle następuje otwarcie spornej części postępowania, przy czym strony zostają wezwane do przedstawiania uwag (oraz dowodu używania, jeśli dotyczy). Zwykle dopuszcza się dwie rundy uwag, po których część sporna zostaje zamknięta, a Urząd jest gotowy do podjęcia decyzji. Z chwilą, gdy decyzja stanie się prawomocna (tzn. nie zostanie złożone odwołanie w dozwolonym terminie lub po zamknięciu postępowania odwoławczego), Urząd dokonuje odpowiedniego wpisu do rejestru, zgodnie z art. 57 ust. 6 RWZT. Pod wieloma względami postępowanie w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia jest prowadzone zgodnie z takimi samymi lub analogicznymi procedurami, co postępowanie w sprawie sprzeciwu (np. w kwestiach takich, jak ugoda, ograniczenia dotyczące zakwestionowanego WZT i wycofanie wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia, korekta błędów i wygaśnięcie, terminy, kilka unieważnień lub wygaśnięć, zmiana stron, przywrócenie do stanu poprzedniego itp.). Wszystkie te kwestie opisano w odpowiednich częściach Wytycznych, w szczególności w części C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne. Niniejsza część wytycznych będzie więc koncentrować się jedynie na tych aspektach postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia, które różnią się od postępowania w sprawie sprzeciwu. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 4

5 2 Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia 2.1 Osoby uprawnione do złożenia wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia Artykuł 41 ust. 1 i art. 56 ust. 1 RWZT Urząd nie może wszczynać postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia z urzędu, a jedynie po otrzymaniu wniosku od strony trzeciej. Wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub o unieważnienie rejestracji, oparty na bezwzględnych podstawach (art. 51 i art. 52 RWZT) może być złożony przez: 1. każdą osobę fizyczną lub prawną, 2. każdy podmiot utworzony do celów reprezentacji interesów wytwórców, producentów, usługodawców, handlowców lub konsumentów, który na podstawie przepisów obowiązującego prawa posiada zdolność pozywania lub bycia pozwanym we własnym imieniu. W przypadku wniosków o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie rejestracji składanych w oparciu o bezwzględne podstawy wnioskodawca nie musi być osobiście zainteresowany wszczęciem postępowania (zob. wyrok z 08/07/2008 w sprawie T-160/07 COLOR EDITION, pkt 22-26, potwierdzony wyrokiem z 25/02/2010 w sprawie C-408/08 P COLOR EDITION, pkt 37 40). Dzieje się tak, ponieważ, podczas gdy względne podstawy odmowy rejestracji chronią interesy właścicieli niektórych wcześniejszych praw, bezwzględne podstawy odmowy rejestracji lub stwierdzenia wygaśnięcia rejestracji mają na celu ochronę interesów ogólnych (w tym w przypadku wygaśnięcia z powodu nieużywania znaku, interesów ogólnych związanych z wygaśnięciem rejestracji znaków towarowych, które nie spełniają kryterium używania). Z drugiej strony wnioski o unieważnienie oparte o względne podstawy (art. 53 RWZT) mogą być składane wyłącznie przez osoby określone w art. 41 ust. 1 RWZT (w przypadku wniosków składanych na podstawie art. 53 ust. 1 RWZT) lub osoby uprawnione zgodnie z ustawodawstwem danego państwa członkowskiego do wykonywania rzeczonych praw (w przypadku wniosków składanych na podstawie art. 53 ust. 2 RWZT). Wnioski o stwierdzenie wygaśnięcia lub o unieważnienie rejestracji na podstawie art. 73 lub art. 74 RWZT (szczególne wygaśnięcie i bezwzględne podstawy w przypadku znaków wspólnych) są składane na tych samych zasadach dotyczących uprawnienia, co wnioski o stwierdzenie wygaśnięcia lub o unieważnienie składane na bezwzględnych podstawach (art. 66 ust. 3 RWZT). 2.2 Pisemna forma wniosku Artykuł 56 ust. 2 RWZT Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia musi zostać złożony na piśmie. Nie ma obowiązku stosowania formularzy dostarczonych przez Urząd pod warunkiem, Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 5

6 że spełnione zostały wszystkie wymogi dopuszczalności. Korzystanie z oficjalnych formularzy jest jednak wysoce zalecane. 3 Uiszczenie opłaty Artykuł 8 ust. 3 i art. 56 ust. 2 ROWZT Zasada 39 ust. 1 RWWZT Ogólne zasady dokonywania płatności określono w Wytycznych, część A: Zasady ogólne, dział 3: Płatności z tytułu opłat, kosztów i należności. Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia nie zostanie przyjęty w przypadku braku uiszczenia stosownej opłaty. Dlatego przed zbadaniem dopuszczalności wniosku Urząd najpierw sprawdzi, czy dokonano odpowiedniej płatności. W przypadku stwierdzenia braku płatności Urząd wzywa wnioskodawcę do uiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie (w praktyce termin ten wynosi zwykle jeden miesiąc). Jeśli opłata nie zostanie uiszczona w tym terminie, Urząd informuje wnioskodawcę, że wniosek nie został przyjęty oraz że opłata uiszczona po upływie wyznaczonego terminu zostanie zwrócona. W przypadku gdy Urząd otrzyma opłatę po upływie wyznaczonego terminu, ale wnioskodawca przedstawi dowód potwierdzający, że przed upływem tego terminu zlecił płatność przelewem instytucji bankowej w państwie członkowskim, zastosowanie będzie miał art. 8 ust. 3 ROWZT, w tym obowiązek dokonania ewentualnej dopłaty (zob. Wytyczne, część A: Zasady ogólne, dział 3: Płatności z tytułu opłat, kosztów i należności). Data złożenia wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia nie zależy od daty uiszczenia opłaty, ponieważ obowiązują tu przepisy art. 56 ust. 2 RWZT w kontekście postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia, które nie przewidują żadnych konsekwencji w odniesieniu do daty złożenia wniosku. Dlatego w przypadku uiszczenia opłaty przed upływem terminu określonego w zasadzie 39 ust. 1 RWWZT wniosek zostanie uznany za złożony, a datą złożenia będzie data otrzymania przez Urząd oświadczenia na piśmie. Co do zasady opłata za unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia jest opłatą za wniosek, należną z tytułu złożenia wniosku niezależnie od wyniku postępowania. Z tego powodu w przypadku braku dopuszczenia wniosku opłata nie zostanie zwrócona. Opłata nie zostanie również zwrócona w przypadku, gdy wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia zostanie wycofany przed przeprowadzeniem badania dopuszczalności. W tym kontekście jedynym przepisem, który przewiduje zwrot opłaty z tytułu unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia jest zasada 39 ust. 1 RWWZT, która ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy wniosek nie zostanie przyjęty z powodu opóźnienia w dokonaniu płatności. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 6

7 4 Badanie dopuszczalności Artykuł 51, art. 53 ust. 4 i art. 56 ust. 3 RWZT Zasada 37 i zasada 38 ust. 1 RWWZT Po ustaleniu, że należna opłata została odpowiednio uiszczona, Urząd przeprowadza badanie dopuszczalności wniosku. W odróżnieniu od postępowania w sprawie sprzeciwu w przypadku postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia nie stosuje się okresu ugodowego ani nie określa się terminu dla przedstawienia uzasadnienia. To oznacza w szczególności, że w przypadku wniosku o unieważnienie rejestracji w oparciu o względne podstawy, dowód istnienia, ważności i zakres ochrony wszystkich wcześniejszych praw i dowód na uprawnienia wnioskodawcy do posiadania takich praw muszą być złożone razem z wnioskiem. Badanie dopuszczalności może skutkować określeniem bezwzględnych lub względnych braków dotyczących dopuszczalności wniosku. Bezwzględne braki dotyczące dopuszczalności wniosku to braki, których wnioskodawca nie może usunąć, i które automatycznie skutkują uznaniem wniosku za niedopuszczalny; są to następujące braki: wniosek dotyczy WZT, który jeszcze nie został zarejestrowany. Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia może być złożony jedynie w stosunku do zarejestrowanego WZT. Wniosek skierowany przeciwko zgłoszeniu WZT, które nie zostało jeszcze zarejestrowane, jest przedwczesny i powinien zostać odrzucony jako niedopuszczalny (zob. orzeczenie z 22/10/2007 w sprawie R 0284/ VISION ); istnieje orzeczenie kończące postępowanie w sprawie (art. 56 ust. 3 RWZT), tzn. Urząd lub sąd w państwie członkowskim podjął wcześniej ostateczną decyzję w sprawie w kontekście powództwa wzajemnego w odniesieniu do tego samego przedmiotu i podstawy roszczenia i przy udziale tych samych stron; w przypadku wniosku o unieważnienie rejestracji w oparciu o względne podstawy, gdy wnioskodawca jest właścicielem kilku wcześniejszych praw i już złożył wniosek o unieważnienie tego samego WZT (w tym wniósł o roszczenie wzajemne) na podstawie innego z tych wcześniejszych praw (art. 53 ust. 4 RWZT); wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia rejestracji dotyczy znaku towarowego, który nie był zarejestrowany od pięciu lat w dniu złożenia owego wniosku (art. 51 RWZT); wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia nie został złożony na oficjalnym formularzu, nie został również sporządzony we właściwym języku zgodnie z art. 119 RWZT ani przetłumaczony na taki język w ciągu miesiąca od jego złożenia (zasada 38 ust. 1 RWWZT). W przypadku stwierdzenia bezwzględnych braków dotyczących dopuszczalności Urząd wzywa wnioskodawcę do przedstawienia uwag dotyczących owych braków w ciągu dwóch miesięcy. Jeśli po wysłuchaniu wnioskodawcy Urząd podtrzyma zarzut Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 7

8 bezwzględnych braków dotyczących dopuszczalności, podejmie decyzję o odrzucenie wniosku jako niedopuszczalnego. Z kolei względne braki dotyczące dopuszczalności wniosku to braki, których usunięcie zasadniczo leży w mocy wnioskodawcy. Są to niezgodności z co najmniej jednym wymogiem dopuszczalności spośród przedstawionych w zasadzie 37 RWWZT (opisanych szczegółowo w pkt 4.1 poniżej). W takich przypadkach, zgodnie z zasadą 39 ust. 3 RWWZT, Urząd wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w ciągu dwóch miesięcy (zob. pkt 4.2 poniżej). W przypadku stwierdzenia co najmniej jednego względnego braku dotyczącego dopuszczalności i w przypadku jego/ich nieusunięcia w wyznaczonym terminie Urząd podejmuje decyzję o odrzuceniu wniosku (lub tej części wniosku, w której występują braki) jako niedopuszczalnego. Decyzja o całkowitym odrzuceniu wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia z powodu jego niedopuszczalności zostanie zakomunikowana wnioskodawcy oraz właścicielowi WZT (zasada 39 ust. 4 RWWZT), przy czym wnioskodawca może się od niej odwołać. Jeżeli jednak w wyniku badania dopuszczalności wniosek zostanie uznany za częściowo dopuszczalny (tj. dopuszczalny na pewnych podstawach lub na mocy wcześniejszych praw, na których został oparty), postępowanie będzie kontynuowane. W przypadku gdy jedna ze stron zakwestionuje wynik badania dopuszczalności, może się od niego odwołać razem z odwołaniem od ostatecznej decyzji kończącej postępowanie (art. 58 ust. 2 RWZT). 4.1 Względne wymogi dopuszczalności (zasada 37 RWWZT) Poniżej przedstawiono względne wymogi dopuszczalności określone w zasadzie 37 RWWZT Numer rejestracyjny zakwestionowanego WZT oraz nazwa i adres właściciela WZT (zasada 37 lit. a) pkt i) i ii) RWWZT) Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia musi zawierać numer rejestracji WZT oraz nazwę i adres właściciela WZT (inaczej niż w postępowaniu w sprawie sprzeciwu, gdzie zasada 15 ust. 2 wymaga od osoby wnoszącej sprzeciw podania numeru zakwestionowanego zgłoszenia WZT i nazwy zgłaszającego, ale nie jego adresu). Celem tego przepisu jest zapewnienie prawidłowej identyfikacji zakwestionowanego WZT. Urząd sprawdzi, czy nazwa i adres właściciela są zgodne z danymi określonymi w numerze rejestracji WZT. W przypadku rozbieżności (lub pominięcia jednej z tych informacji) do wnioskodawcy wysyłane jest powiadomienie o wystąpieniu braków z prośbą o ich uzupełnienie (zob. punkt dotyczący braków poniżej) Zakres wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia (zasada 37 lit. a) pkt iii) RWWZT) Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia musi wskazywać zarejestrowane towary i usługi, w stosunku do których wnioskuje się o stwierdzenie Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 8

9 wygaśnięcia lub unieważnienie rejestracji. Z tego względu wnioskodawca musi wskazać, czy wniosek dotyczy wszystkich towarów i usług objętych zakwestionowaną rejestracją, czy też ich części. Jeśli wnioskodawca zaznacza, że wniosek jest kierowany przeciwko niektórym towarom i usługom, których dotyczy zakwestionowany WZT, musi wyraźnie wskazać listę konkretnych towarów i usług. Należy zwrócić uwagę na różnicę w stosunku do postępowania w sprawie sprzeciwu, gdzie dla celów dopuszczalności zakres sprzeciwu jest jedynie opcjonalną wskazówką (zasada 15 ust. 3 RWWZT) Podstawy wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia oraz stan faktyczny, dowody i argumenty przedstawione na poparcie podstaw (zasada 37 lit. b) RWWZT) W RWZT oraz RWWZT istnieje wyraźne rozróżnienie między wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia rejestracji a wnioskiem o unieważnienie rejestracji. Dlatego podstawy uzasadnienia wygaśnięcia i unieważnienia nie mogą być połączone w ramach jednego wniosku, ale są przedstawiane w oddzielnych wnioskach i podlegają oddzielnym opłatom. Wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia może być jednak oparty na kilku podstawach stwierdzenia wygaśnięcia, natomiast wniosek o unieważnienie rejestracji może być oparty na łącznych podstawach bezwzględnych i względnych. Jeśli wnioskodawca złoży jeden wniosek oparty na podstawach stwierdzenia wygaśnięcia i podstawach unieważnienia, Urząd prześle zawiadomienie o brakach, wzywając wnioskodawcę do wybrania jednej z dwóch rodzajów podstaw, na których oparty będzie wniosek, a także poinformuje wnioskodawcę o możliwości złożenia kolejnego wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia na podstawie dodatkowej opłaty. Jeśli wnioskodawca nie wskaże wybranej podstawy wniosku, wniosek zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (zasada 39 ust. 3 RWWZT). Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia musi wskazywać podstawy, na których jest oparty, tj. określone przepisy RWZT uzasadniające unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia. Wnioskodawca może ograniczyć podstawy, na których pierwotnie został oparty wniosek, ale nie może rozszerzyć zakresu wniosku przez odwołanie się do dodatkowych podstaw w toku postępowania. Ponadto w przypadku gdy wniosek o unieważnienie rejestracji jest oparty na względnych podstawach (art. 53 RWZT), wniosek musi zawierać szczegółowe dane prawa, na którym się opiera, a także w razie potrzeby szczegółowe informacje wskazujące, że wnioskodawca jest uprawniony do powoływania się na wcześniejsze prawo jako podstawę unieważnienia (obejmując wszystkie dane określone w zasadzie 15 lit. b), lit. d), lit. e), lit. f), lit. g) i lit. h) RWWZT, stosowane odpowiednio). W przypadku wniosków składanych na podstawie art. 53 ust. 2 RWZT należy podać dokładne przepisy krajowego prawa, wykazując, że wnioskodawca jest uprawniony do roszczenia takiego prawa na podstawie przepisów prawa krajowego. Zgodnie z zasadą 37 lit. b) i iv) RWWZT wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia musi również wskazywać stan faktyczny, dowody i argumenty na poparcie podstaw unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia. To oznacza, że jeśli na formularzu wniosku zaznaczono wszystkie odpowiednie pola, ale nie umieszczono w nim lub przynajmniej nie wskazano stanu faktycznego, dowodów i argumentów na poparcie unieważnienia, zostaną stwierdzone braki dotyczące dopuszczalności. Jedynym wyjątkiem jest wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia rejestracji z powodu Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 9

10 nieużywania znaku (art. 51 ust. 1 lit. a) RWZT), gdzie ciężar dowodu spoczywa na właścicielu WZT. Na koniec należy dokonać istotnego rozróżnienia między wymogami dopuszczalności a wymogami uzasadnienia. Jak już wspomniano we wstępie do pkt 4, chociaż w postępowaniu w sprawie unieważnienia w oparciu o względne podstawy brak określonego terminu na uzasadnienie wcześniejszych praw, a dowód istnienia, ważności i zakresu ochrony wszystkich wcześniejszych praw, jak również dowody uprawnień wnioskodawcy do wykonywania takich praw muszą być przedłożone razem z wnioskiem, nie oznacza to, że nie ma rozróżnienia między wymogami dopuszczalności a wymogami uzasadnienia. Jeśli na przykład wnioskodawca jasno zidentyfikuje wcześniejszy znak, na którym oparty został wniosek (zasada 37 lit. b) pkt ii) RWWZT) i wskaże dowody na poparcie tych podstaw (zasada 37 lit. b) pkt iv) RWWZT), wniosek zostanie uznany za dopuszczalny. Jeśli dostarczone dowody okażą się później niewystarczające do tego uzasadnienia wcześniejszego prawa (np. zaświadczenie nie będzie pochodziło z oficjalnego źródła lub nie zostanie przetłumaczone na język, w którym prowadzone jest postępowanie), wniosek zostanie odrzucony z powodu braku uzasadnienia (zob. przez analogię zasada 20 ust. 1 RWWZT), a nie ze względu na jego niedopuszczalność. Jednakże brak wyznaczonego terminu na uzasadnienie wcześniejszych praw oznacza, że wnioskodawca może z własnej inicjatywy usunąć wszelkie braki w uzasadnieniu na dowolnym kolejnym etapie postępowania (przed zamknięciem części spornej). W przypadku wymogów uzasadnienia wcześniejszych praw zob. część niniejszych Wytycznych dotycząca dowodu istnienia wcześniejszych praw (część C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne), a także rozdział dotyczący postępowania w sprawie unieważnienia rejestracji w oparciu o względne podstawy, zawarty w Wytycznych, część D: Unieważnienie, dział 2: Przepisy prawa materialnego Identyfikacja wnioskodawcy (zasada 37 lit. c) RWWZT) Wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia musi zawierać nazwę (nazwisko) i adres wnioskodawcy oraz nazwisko i adres pełnomocnika w przypadku jego powołania. Wnioskodawcy, którzy nie mają stałego miejsca zamieszkania lub głównego miejsca prowadzenia działalności bądź rzeczywistego i poważnego przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego w Unii Europejskiej, muszą być reprezentowani przez zawodowego pełnomocnika (art. 92 ust. 2 RWZT). Więcej informacji znajduje się w Wytycznych, część A: Zasady ogólne, dział 5: Zawodowe pełnomocnictwo. W przypadku kilku wnioskodawców wnioski o unieważnienie oparte na względnych podstawach podlegają tym samym zasadom, co sprzeciwy (zob. Wytyczne, część C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne). Zasady te są bezpośrednio powiązane z wymaganiami dotyczącymi uprawnień, określonymi w art. 56 ust. 1 RWZT i art. 41 ust. 1 RWZT (patrz powyżej). Z kolei w przypadku wniosków o unieważnienie opartych na bezwzględnych podstawach oraz wniosków o stwierdzenie wygaśnięcia nie obowiązują żadne szczególne wymagania, jeżeli jest kilku wnioskodawców, oprócz konieczności wyraźnego zaznaczenia tego faktu we wniosku. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 10

11 We wszystkich przypadkach, w których występuje kilku wnioskodawców, zastosowanie ma zasada 75 i zasada 94 ust. 7 lit. e) RWWZT (dotyczące wyznaczenia wspólnego pełnomocnika i ustalenia kosztów). 4.2 Wezwanie do usunięcia braków Zasada 39 ust. 3 i ust. 4 RWWZT Zgodnie z zasadą 39 ust. 3 RWWZT, jeżeli Urząd stwierdzi, że wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia nie spełnia wymogów zasady 37 RWWZT, wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w wyznaczonym terminie (w praktyce są to zwykle dwa miesiące). Zawiadomienie zostanie przekazane bezzwłocznie po stwierdzeniu braku, bez względu na to, czy będzie to miało miejsce w kontekście badania dopuszczalności. Należy pamiętać, że dotyczy to tylko braków związanych z wymogami dopuszczalności, a nie braków dotyczących wymogów uzasadnienia, które wnioskodawca musi uzupełnić z własnej inicjatywy (zob. pkt powyżej). Jeśli braki nie zostaną usunięte przed upływem wyznaczonego terminu, Urząd wyda decyzję odrzucającą wniosek z powodu niedopuszczalności. W przypadku gdy wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia jest oparty na kilku podstawach lub wcześniejszych prawach, a stwierdzone braki dotyczą wyłącznie niektórych, można kontynuować postępowanie w odniesieniu do pozostałych podstaw czy wcześniejszych praw, w przypadku których nie stwierdzono braków (częściowa dopuszczalność). Tak jak wspomniano powyżej w związku z podstawami wniosku w kontekście zasady 39 ust. 3 RWWZT, fakt, że wnioskodawca został wezwany do usunięcia braków, nie może prowadzić do zwiększenia zakresu postępowania (w odniesieniu do wcześniejszych praw, towarów i usług itp.) ustalonego na podstawie pierwotnego wniosku. Przykładowo jeśli we wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia zaznaczono, że wniosek jest skierowany przeciwko części towarów i usług objętych zakwestionowaną rejestracją WZT, a Urząd wezwie wnioskodawcę, zgodnie z zasadą 39 ust. 3 RWWZT, do określenia, przeciwko którym konkretnie towarom i usługom związanym z WZT skierowany jest wniosek, do usunięcia braku nie wystarczy oświadczenie, że wniosek jest skierowany przeciwko wszystkim towarom i usługom, dla których zarejestrowano WZT (ponieważ zwiększa zakres wniosku). W takim przypadku Urząd wyjaśnia wnioskodawcy sytuację pod względem prawnym i wzywa go do złożenia w terminie dwóch miesięcy wyjaśnienia, które nie będzie odwoływało się do wszystkich towarów i usług. Jeśli wnioskodawca nie prześle prawidłowego dokumentu, Urząd wyda decyzję odrzucającą wniosek z powodu niedopuszczalności. Zasada 39 ust. 3 RWWZT ma zastosowanie wyłącznie do listy względnych wymogów dopuszczalności zawartej w zasadzie 37 RWWZT. Braki w zakresie bezwzględnych wymogów dopuszczalności (np. brak tłumaczenia wniosku zgodnie z zasadą 38 ust. 1 RWWZT, istnienie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie lub wcześniejszego wniosku o unieważnienie opierającego się na podstawie innego wcześniejszego prawa tego samego właściciela, czy też brak spełnienia wymagania dotyczącego upłynięcia pięciu lat pomiędzy datą wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia a datą rejestracji zakwestionowanego WZT) nie są objęte zasadą 39 ust. 3 RWWZT i nie mogą być usunięte (tzn. skutkują odrzuceniem wniosku z powodu niedopuszczalności). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 11

12 5 Powiadomienie właściciela WZT o wniosku i dalsza korespondencja pomiędzy stronami Artykuł 57 RWZT Zasada 40 RWWZT Zasada 40 ust. 1 RWWZT stanowi, że o każdym wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia, który zostanie uznany za złożony, należy powiadomić właściciela zakwestionowanego WZT, oraz że w przypadku uznania wniosku za dopuszczalny Urząd wezwie właściciela WZT do przedstawienia w wyznaczonym terminie uwag. Dlatego po potwierdzeniu, że otrzymano płatność (i uznaniu wniosku za złożony), a także po przeprowadzeniu badania dopuszczalności Urząd powiadamia właściciela WZT o złożonym wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia. Jeśli podczas badania dopuszczalności nie stwierdzi się żadnych braków, powiadomienie właściciela WZT o wniosku będzie również zawierać wezwanie do przedłożenia uwag (a w przypadku wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia na podstawie art. 51 ust. 1 lit. a) RWZT również wezwanie do przedłożenia dowodu rzeczywistego używania znaku zob. zasada 40 ust. 5 RWWZT). W praktyce Urząd daje właścicielowi WZT trzy miesiące na przestawienie pierwszej odpowiedzi na wniosek. Jeżeli badanie dopuszczalności wykaże istnienie braków, które należy usunąć, właściciel WZT zostanie również powiadomiony o złożeniu wniosku, a także o brakach, które wnioskodawca musi usunąć. W takim przypadku Urząd wysyła jednak jedynie powiadomienie o wniosku, wzywając właściciela WZT do przedstawiania uwag (lub w razie potrzeby dowodu używania) dopiero po uzupełnieniu braków przez wnioskodawcę. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości z 18/10/2012 w sprawie C-402/11 P REDTUBE (zastosowanym przez analogię do postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia) powiadomienie wysłane stronom po badaniu dopuszczalności, informujące je o tym, że unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia jest dopuszczalne zgodnie z zasadą 37 RWWZT, stanowi decyzję, od której można się odwołać łącznie z ostateczną decyzją w sprawie, zgodnie z art. 58 ust. 2 RWZT. W rezultacie Urząd jest związany taką decyzją i może ją odwołać wyłącznie na późniejszym etapie postępowania, pod warunkiem, że spełnione zostaną wymagania dotyczące uchylenia decyzji określone w art. 80 RWZT. Zgodnie z art. 57 ust. 1 RWZT Urząd może wezwać strony do przedstawienia uwag tak często, jak uzna to za konieczne. W praktyce oraz w celu uniknięcia niepotrzebnego przedłużania postępowania Urząd zwykle dopuszcza dwie rundy składania uwag, przy czym zwykle na koniec uwagi składa właściciel WZT (tj. wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia uwagi właściciela WZT uwagi wnioskodawcy uwagi właściciela WZT). Niemniej jednak w sytuacjach, gdy jedna ze stron, w terminie przewidzianym na przedstawianie uwag, nie przedstawi żadnego dowodu ani uwag lub zaznaczy, że nie będzie przedstawiać dodatkowych komentarzy, Urząd może bezpośrednio przejść do zamknięcia części spornej postępowania, powiadamiając strony o zamiarze podjęcia decyzji. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 12

13 W wyjątkowych przypadkach Urząd może dopuścić kolejne rundy przedstawiania uwag, zwłaszcza gdy w ostatniej rundzie złożono dodatkowe istotne dowody, przy czym dowody te nie mogły być złożone wcześniej. Praktyką stosowaną przez Urząd jest udzielanie stronom terminu dwóch miesięcy na przedkładanie uwag (nie dotyczy to pierwszego przedłożenia uwag przez właściciela WZT zob. wyżej). W przypadku wniosków o unieważnienie opartych na względnych podstawach właściciel WZT może również złożyć wniosek o przedstawienie dowodu używania wcześniejszych znaków towarowych, na którym opiera się wniosek. Jeśli wniosek zostanie uznany za dopuszczalny (zasady dotyczące dopuszczalności wniosku o dowód używania zawarto w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 6: Dowód używania), Urząd wezwie wnioskodawcę do przedstawienia dowodu (art. 57 ust. 2 i ust. 3 RWZT i zasada 40 ust. 6 RWWZT). W odróżnieniu od postępowania w sprawie sprzeciwu (zasada 22 ust. 1 RWWZT) w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia wniosek o przedstawienie dowodu używania może przedłożyć właściciel WZT wraz z pierwszą odpowiedzią na wniosek lub w trakcie kolejnych rund przedstawiania uwag. Ponadto w przypadku gdy wniosek o unieważnienie jest składany na podstawie art. 53 ust. 1 RWZT w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) RWZT, nie ma przepisu, który wymagałby od wnioskodawcy stwierdzenia, że jego wcześniejsze znaki nabyły wzmocnionego charakteru odróżniającego przez ich używanie, bądź przedkładania odpowiednich dowodów wraz z wnioskiem. Dlatego roszczenie może być wniesione na późniejszym etapie części spornej postępowania (zob. wyrok z 07/02/2012. w sprawie T-424/10 Représentation d éléphants dans un rectangle, pkt 60 62). Należy jednak odróżnić je od roszczenia na podstawie art. 8 ust. 5 RWZT, które stanowi inną podstawę niż art. 8 ust. 1 lit. b) RWZT, i zgodnie z zasadą 37 lit. b) pkt ii) RWWZT powinno być zawarte we wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia (wraz z odpowiednim dowodem renomy). Po przedstawieniu przez strony uwag lub ewentualnego dowodu używania, część sporna zostaje zamknięta i Urząd może podjąć decyzję w sprawie. Jeśli na którymkolwiek etapie postępowania jedna ze stron nie przedstawi uwag w przewidzianym terminie, Urząd zamknie część sporną postępowania i podejmie decyzję na podstawie posiadanych dowodów (zasada 40 ust. 2 RWWZT, stosowana odpowiednio do obu stron). W kwestiach zasad dotyczących terminów, przedłużeń, powiadomień lub zmian stron w toku postępowania itp. zob. część dotyczącą kwestii proceduralnych zawartą w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne, ponieważ zasady te stosuje się odpowiednio. 6 Języki stosowane w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia Artykuł 119 ust. 5, ust. 6 i ust. 7 RWZT Zasada 38 ust. 1 i ust. 3, zasada 39 ust. 2 i ust. 3 oraz zasada 96 ust. 1 i ust. 2 RWWZT Szczegółowe zasady dotyczące języków stosowanych podczas postępowania znajdują się w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne. Ta część dotyczy Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 13

14 jedynie zasad obowiązujących w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia. Zgodnie z art. 119 ust. 5 RWZT wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia należy składać w jednym z języków Urzędu (tzn. angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim lub włoskim). Strony postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia mogą również uzgodnić, że językiem postępowania będzie inny oficjalny język Unii Europejskiej (art. 119 ust. 7 RWZT). O uzgodnieniu należy poinformować Urząd w ciągu dwóch miesięcy od powiadomienia właściciela WZT o wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia. W tym przypadku wnioskodawca musi przedstawić tłumaczenie wniosku na język wybrany przez obie strony (jeśli wniosek nie został już złożony w takim języku) w ciągu jednego miesiąca od dnia poinformowania Urzędu o uzgodnieniu. W przypadku gdy tłumaczenie nie zostanie przedstawione lub jeśli zostanie przedstawione z opóźnieniem, język postępowania pozostanie bez zmian (zasada 38 ust. 3 RWWZT). 6.1 Tłumaczenie wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia Artykuł 119 ust. 6 RWZT Zasada 38 ust. 1 i ust. 3, zasada 39 ust. 2 RWWZT Jeśli wniosek zostanie złożony w języku Urzędu, który będzie jednym z dwóch języków zakwestionowanego WZT, język ten stanie się automatycznie językiem postępowania. Jeśli wniosek zostanie złożony w języku Urzędu, który nie będzie jednym z dwóch języków zakwestionowanego WZT, przy czym wnioskodawca nie użyje oficjalnego formularza, wnioskodawca będzie musiał z własnej inicjatywy przedstawić tłumaczenie na właściwy język (na jeden z dwóch języków zakwestionowanego WZT, jeśli oba są oficjalnymi językami Urzędu, lub na drugi język zakwestionowanego WZT, jeśli pierwszy z nich nie jest oficjalnym językiem Urzędu) w ciągu jednego miesiąca od daty złożenia wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia. Język, na który został przetłumaczony wniosek, stanie się wówczas językiem postępowania. Jeśli wnioskodawca nie przedstawi tłumaczenia na odpowiedni język w przewidzianym terminie, wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia zostanie odrzucony jako niedopuszczalny (art. 119 ust. 6 RWZT, zasada 38 ust. 1 i zasada 39 ust. 2 RWWZT). Zasada 39 ust. 3 RWWZT nie odnosi się do zasady 38 ust. 1 RWWZT, dlatego w tych przypadkach Urząd nie będzie wysyłał pisma w sprawie braków, ale odczeka jeden miesiąc po terminie złożenia wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia na jego tłumaczenie. W przypadku gdy wnioskodawca użyje oficjalnego formularza wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie rejestracji, przy czym formularz będzie w niewłaściwym języku, istnieje możliwość zastosowania wyjątku w stosunku do tłumaczenia i wskazania języka postępowania. Zob. różne scenariusze przedstawione w Wytycznych, część C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne, s Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 14

15 6.2 Tłumaczenie dowodów przedstawionych przez wnioskodawcę na poparcie wniosku Zasada 38 ust. 2 i zasada 39 ust. 3 RWWZT Zgodnie z zasadą 38 ust. 2 RWWZT, jeżeli dowody na poparcie wniosku zostaną przedłożone w języku innym niż język postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia rejestracji, wnioskodawca musi złożyć z własnej inicjatywy tłumaczenie na taki język w ciągu dwóch miesięcy od daty przedłożenia dowodów na poparcie wniosku. Powyższe ma zastosowanie do wszystkich dowodów przedkładanych przez wnioskodawcę w toku postępowania bez względu na to, czy zostały przedstawione wraz z wnioskiem, czy na późniejszym etapie postępowania. Urząd nie będzie wysyłał pisma w sprawie braków, dlatego wnioskodawca powinien przedłożyć tłumaczenie dowodów na poparcie wniosku z własnej inicjatywy. Jeśli wnioskodawca nie przedstawi tłumaczenia dowodów na poparcie wniosku, które są wymagane w celu oceny dopuszczalności sprawy (np. nie przetłumaczono szczegółowych informacji dotyczących wcześniejszego prawa, na którym opiera się wniosek, czy też stanu faktycznego, dowodów i argumentów wskazanych na poparcie podstaw), Urząd wezwie wnioskodawcę do usunięcia tego braku zgodnie z zasadą 39 ust. 3 RWWZT (orzeczenie z 02/03/2007 w sprawie R 0300/ ACTILON/AC TELION ). W przypadku nieusunięcia braku wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia zostanie odrzucony jako całkowicie lub częściowo niedopuszczalny (art. 119 ust. 6 RWZT, zasada 38 ust. 2 i zasada 39 ust. 3 RWWZT). Jeśli wnioskodawca nie przedstawi tłumaczenia pozostałych dowodów, które nie wpłynęłyby na dopuszczalność sprawy, wszelkie dokumenty na poparcie wniosku, które nie zostały przetłumaczone przez wnioskodawcę na język postępowania w terminie określonym w zasadzie 38 ust. 2 RWWZT, zostaną uznane przez Urząd za nieotrzymane i w rezultacie nie zostaną uwzględnione (zasada 98 ust. 2 RWWZT) (zob. orzeczenie z 05/03/2012 w sprawie R 0826/ MANUFACTURE PRIM 1949 (FIG MARK), pkt 25). 6.3 Tłumaczenie uwag przedstawionych przez strony w toku postępowania Zasada 96 ust. 1 i zasada 98 ust. 2 RWWZT Strona, która przedstawi uwagi w języku Urzędu, który to język będzie inny niż język postępowania, musi złożyć tłumaczenie uwag w języku postępowania w ciągu jednego miesiąca od daty przedstawienia uwag (zasada 96 ust. 1 RWWZT). Urząd nie będzie wzywał do przedstawienia tłumaczeń, ale będzie kontynuował postępowanie. Wymagane tłumaczenia muszą być przedstawione z inicjatywy strony. Jeżeli tłumaczenia nie zostaną przedstawione w terminie jednego miesiąca, Urząd uzna, że uwagi nie zostały dostarczone i w związku z tym nie uwzględni ich podczas postępowania (zasada 98 ust. 2 RWWZT). Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 15

16 6.4 Tłumaczenie dowodów przedstawionych przez właściciela WZT w toku postępowania Zasada 96 ust. 2 i zasada 98 ust. 2 RWWZT Dokumenty przedłożone przez właściciela WZT w toku postępowania (z wyjątkiem dowodu używania patrz poniżej) podlegają wymogom zasady 96 ust. 2 RWWZT, dlatego mogą być przedłożone w wybranym oficjalnym języku Unii Europejskiej. Zgodnie z tym przepisem właściciel WZT nie jest automatycznie zobligowany do przedłożenia tłumaczenia, jednak Urząd może zażądać od niego przedstawienia tłumaczenia w określonym terminie. Przy podejmowaniu decyzji w tej kwestii w granicach swobodnego uznania Urząd uwzględni charakter dowodów oraz interesy stron. W przypadku gdy Urząd wezwie właściciela WZT do przedstawienia tłumaczenia dowodów, a właściciel nie przedstawi wymaganego tłumaczenia w przewidzianym terminie, nieprzetłumaczone dokumenty nie zostaną wzięte pod uwagę (zasada 98 ust. 2 RWWZT). 6.5 Tłumaczenie dowodu używania Zasada 22 ust. 6 RWWZT Chociaż zasada 40 ust. 5 i ust. 6 RWWZT odwołuje się wyraźnie jedynie do zasady 22 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 RWWZT, uważa się, że zasada 22 ust. 6 RWWZT powinna również być stosowana przez analogię w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia, ponieważ jest oparta na tych samych logicznych podstawach, tzn. aby żądać tłumaczenia dowodów, które może być dość obszerne w przypadku dowodu używania, tylko w przypadkach, gdy jest to uznane za konieczne (zob. orzeczenie z 11/03/2010 w sprawie R 0167/ INA/INA (figurative mark), pkt 24 25). W rezultacie zasada 22 ust. 6 RWWZT ma zastosowanie jako lex specialis w odróżnieniu od lex generalis określonego w zasadzie 38 ust. 2 RWWZT (dowody przedłożone przez wnioskodawcę) i w zasadzie 96 ust. 2 RWWZT (dowody złożone przez właściciela WZT) w odniesieniu do dowodu używania przedstawionego przez którąkolwiek ze stron. Zgodnie z zasadą 22 ust. 6 RWWZT, jeżeli dowód używania złożony przez jedną ze stron nie będzie sporządzony w języku postępowania, Urząd może zażądać od strony przedkładającej dowód przedstawienia tłumaczenia dowodu na taki język w terminie dwóch miesięcy. Przy podejmowaniu decyzji w tej kwestii w granicach swobodnego uznania Urząd uwzględni charakter dowodów i interesy stron. W przypadku gdy Urząd wezwie właściciela WZT do przedstawienia tłumaczenia dowodów, a właściciel nie przedstawi wymaganego tłumaczenia w przewidzianym terminie, nieprzetłumaczone dokumenty nie zostaną wzięte pod uwagę (z wyjątkiem tych uznanych za oczywiste). Dalsze wskazówki dotyczące zastosowania zasady 22 ust. 6 RWWZT zawierają Wytyczne, część C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne, oraz część C: Sprzeciw, dział 6: Dowód używania. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 16

17 7 Pozostałe kwestie 7.1 Kontynuacja postępowania Artykuł 82 RWZT Zgodnie z art. 82 ust. 1 RWZT strona postępowania prowadzonego przed Urzędem, która uchybiła terminowymi wyznaczonemu przez Urząd może na własny wniosek uzyskać od Urzędu zezwolenie na kontynuację postępowania, z zastrzeżeniem, że wraz ze złożeniem wniosku o kontynuację strona dokonała uchybionej czynności. Wniosek o kontynuację postępowania jest dopuszczalny jedynie wówczas, gdy zostanie złożony w terminie dwóch miesięcy po upływie wyznaczonego terminu i będzie rozpatrzony tylko pod warunkiem wniesienia stosownej opłaty. Przepis ten ma zastosowanie do każdego postępowania prowadzonego przed Urzędem. Szczegółowe informacje zawierają Wytyczne, część A: Zasady ogólne, dział 1: Środki komunikacji, terminy. Jednak powodem przywołania tego przepisu w kontekście postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia jest podkreślenie różnic w stosunku do postępowania w sprawie sprzeciwu. W przypadku sprzeciwu art. 82 ust. 2 RWZT stanowi, że kontynuacja postępowania nie ma zastosowania m.in. do terminów określonych w art. 41 i art. 42 RWZT (termin złożenia sprzeciwu, terminy wyznaczone przez Urząd na przedstawienie stanu faktycznego, dowodów i argumentów lub uwag). Z kolei w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia istnieje możliwość wniesienia o kontynuację postępowania w odniesieniu do dowolnych terminów w ramach postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia (z wyjątkiem terminu określonego w art. 60 RWZT na złożenie odwołania). 7.2 Zawieszenie Artykuł 104 RWZT W kwestiach dotyczących zawieszenia zob. Wytyczne, część C: Sprzeciw, dział 1: Kwestie proceduralne (jednak z zastrzeżeniem, że w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia nie ma okresu ugodowego). Zasadę 20 ust. 7 RWWZT stosuje się przez analogię. Główna kwestia w postępowaniu w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia w tym zakresie dotyczy szczególnych zasad dotyczących powiązanych powództw rozpatrywanych przed sądem w sprawach wspólnotowych znaków towarowych. Zgodnie z art. 104 ust. 2 RWZT, jeżeli nie wystąpią szczególne podstawy do kontynuacji postępowania, Urząd prowadzący rozprawę w sprawie wniosku o unieważnienie lub stwierdzenia wygaśnięcia zawiesza postępowanie z urzędu po wysłuchaniu stron lub na wniosek jednej ze stron po wysłuchaniu pozostałych stron w przypadku, gdy ważność zakwestionowanego WZT jest już przedmiotem postępowania przed sądem w sprawach wspólnotowych znaków towarowych z powodu roszczenia wzajemnego. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 17

18 W art. 104 ust. 2 RWZT mowa również o tym, że w przypadku gdy jedna ze stron postępowania przed sądem w sprawach wspólnotowych znaków towarowych wystąpi z odpowiednim wnioskiem, sąd może zawiesić postępowanie po wysłuchaniu pozostałych stron w tym postępowaniu. W takim przypadku Urząd kontynuuje toczące się przed nim postępowanie. Wniosek o zawieszenie postępowania na podstawie art. 104 ust. 2 RWZT należy poprzeć odpowiednimi dowodami. Wnioski o zawieszenie będą uznawane za dotyczące postępowania i uwzględniane zgodnie z art. 104 ust. 2 RWZT w sytuacjach, gdy wnioski odwołują się do zakwestionowanego WZT, lecz nie wtedy, gdy odwołują się do innych WZT zakwestionowanych w równolegle toczących się postępowaniach w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia. 7.3 Zrzeczenie się i wycofanie Praktykę stosowaną przez Urząd w odniesieniu do zrzeczenia się WZT opisano w Wytycznych, część E: Czynności wykonywane w rejestrze, dział 1: Zmiany w rejestracji Zrzeczenie się obejmujące wszystkie zakwestionowane towary lub usługi W zasadzie konsekwencje całkowitego zrzeczenia się zakwestionowanego WZT dla postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia (lub częściowego zrzeczenia się obejmującego wszystkie towary lub usługi, w stosunku do których skierowany został wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia) są podobne do tych, jakie występują w przypadku wycofania zgłoszenia WZT w postępowaniu w sprawie sprzeciwu. Jednak w przeciwieństwie do konsekwencji wycofania zgłoszenia WZT konsekwencje zrzeczenia się zarejestrowanego WZT są inne niż skutki decyzji co do istoty sprawy, które powodują zakończenie postępowania. Zrzeczenie się WZT staje się skuteczne z datą jego zarejestrowania, natomiast decyzja o unieważnieniu WZT obowiązuje z wcześniejszą datą, przy czym może być to data rejestracji WZT (w przypadku wniosku o unieważnienie rejestracji) lub data złożenia wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia (w przypadku wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia rejestracji). W rezultacie z reguły i pomimo zrzeczenia się zakwestionowanego WZT przez właściciela, Urząd uznaje, że wnioskodawca nadal ma interes prawny w kontynuowaniu postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia w celu uzyskania decyzji co do istoty sprawy (zob. wyrok z 24/03/2011 w sprawie C-552/09 P TiMi KiNDERJOGHURT, pkt 39 i orzeczenie z 22/10/2010 w sprawie R 0463/ MAGENTA, pkt 25-27). W praktyce w przypadku zrzeczenia się WZT objętego postępowaniem w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia Urząd zawiesi rejestrację zrzeczenia się i równolegle Wydział Unieważnień powiadomi o zrzeczeniu się WZT wnioskującego o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia, wzywając go do przedstawienia uwag w terminie dwóch miesięcy oraz do określenia, czy zamierza kontynuować postępowanie, czy też zgadza się na jego zamknięcie bez podejmowania decyzji co do istoty sprawy. Pismo informuje wnioskodawcę również o tym, że w przypadku braku odpowiedzi postępowanie w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia zostanie zamknięte bez podjęcia decyzji co do istoty sprawy. Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 18

19 Jeśli wnioskodawca udzieli odpowiedzi i wyraźnie wyrazi zgodę na zamknięcie postępowania, zrzeczenie się zostanie odnotowane, powództwo w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia zostanie uznane za wycofane, a postępowanie zostanie zamknięte bez podjęcia decyzji co do istoty sprawy. Wnioskodawca będzie musiał również ponieść stosowne koszty (art. 85 ust. 3 RWZT). Jeśli wnioskodawca nie przedstawi żadnych uwag dotyczących zamknięcia postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia, Wydział Unieważnień prześle obu stronom pismo zamykające postępowanie, jednocześnie zawiadamiając wnioskodawcę o potencjalnej utracie praw dla celów zasady 54 ust. 2 RWWZT. Jeżeli wnioskodawca nie złoży osobnego wniosku o decyzję w sprawie w terminie przewidzianym w tej zasadzie, zrzeczenie się zostanie odnotowane w rejestrze. Jeśli wnioskodawca złoży wniosek o kontynuację postępowania w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia (w odpowiedzi na wezwanie Urzędu do składania uwag lub przy wnoszeniu o decyzję na podstawie zasady 54 ust. 2 RWWZT), postępowanie w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia będzie kontynuowane do momentu podjęcia ostatecznej decyzji co do istoty sprawy. W takich przypadkach koszty ponosi strona wygrywająca, niekoniecznie zaś strona kończąca postępowanie, zgodnie z art. 85 ust. 3 RWZT. Po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia zrzeczenie się zostanie zarejestrowane tylko dla tych towarów lub usług, dla których nie stwierdzono ewentualnego wygaśnięcia lub unieważnienia zakwestionowanego WZT Zrzeczenie się obejmujące tylko część zakwestionowanych towarów lub usług Właściciel WZT może dokonać częściowego zrzeczenia się WZT dla niektórych zakwestionowanych towarów lub usług. W takich przypadkach Urząd powiadomi wnioskodawcę, wzywając go do określenia, czy zamierza podtrzymać wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia. Jeśli wnioskodawca będzie chciał kontynuować postępowanie i podtrzyma wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia, postępowanie będzie kontynuowane pomimo częściowego zrzeczenia się WZT w rejestrze. Jeśli wnioskodawca nie wyrazi chęci podtrzymania wniosku o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia, Urząd zamknie postępowanie i wyda decyzję w sprawie kosztów zaznaczając, że każda ze stron ponosi własne koszty (art. 85 ust. 2 RWZT) Wycofanie Wnioskodawca może wycofać wniosek o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia na dowolnym etapie postępowania. Urząd poinformuje właściciela WZT o wycofaniu, a następnie zamknie postępowanie i wyda decyzję na temat kosztów, które poniesie właściciel WZT (art. 85 ust. 3 RWZT), chyba że wycofanie nastąpi bezpośrednio po zrzeczeniu się (patrz wyżej). Strony mogą zaznaczyć, że zrzeczenie się lub wycofanie jest konsekwencją porozumienia, które zawarły, oraz że decyzja w sprawie kosztów nie jest konieczna. Urząd nie wyda decyzji w sprawie kosztów, jeśli otrzyma taki wniosek, podpisany przez obie strony, wraz z wnioskiem o zrzeczenie się lub wycofanie. Wniosek taki może być Wytyczne dotyczące rozpatrywania spraw przez Urząd, Część D: Unieważnienie Strona 19