Historia prawa karnego. Materiały opracowane przez Studentów, rok akademicki 2012/2013
|
|
- Roman Skiba
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 KODEKS MAKAREWICZA OGÓLNE ZASADY KODEKSU KARNEGO : Projekt wstępny Makarewicza za 1920 r. wszedł w zasadzie bez zmian do ostatecznej wersji kodeksu karnego z 1932 r. w dwóch pierwszych rozdziałach : zakres mocy obowiązującej ustawy i zasady odpowiedzialności. Ten nowoczesny kodeks karny wyraża zasady prawodawstwa karnego : należy do nich m.in. podstawowa zasada -> nie ma przestępstwa, nie ma kary jeśli nie zostało to wcześniej ujęte w żadnych przepisach. Dla Makarewicza nowoczesny kodeks karny powinien charakteryzować się jak najdalej posuniętym subiektywizmem i indywidualizmem w odpowiedzialności, dostosowaniem środków karnych do zasady humanitaryzmu, a także zabezpieczeniem społeczeństwa przed przestępcami za pomocą tzw. środków zabezpieczających. Kodeks ten przyjmując zasadę indywidualizmu zrywa ze wszystkimi postaciami winy zarówno kolektywnej jak i akcesoryjnej ( zwłaszcza w regulacjach dot. odpowiedzialności podżegacza i pomocnika ). Zasada subiektywizmu w tym kodeksie przejawia się w przepisach odnoszących się do poczytalności sprawcy i usiłowania. Art. 1 brzmi : odpowiedzialności karnej ulega ten, kto dopuszcza się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia taki zapis stanowi wyraz gwarancji obywatelskich. Ma to swoje potwierdzenie również w dwóch konstytucjach: Marcowej (art. 98 ściganie obywatela i wymierzanie kary jest dopuszczalne tylko na zasadzie obowiązującej ustawy ) i Kwietniowej (podstawą odpowiedzialności karnej jest czyn ludzki zewnętrzny). Z przepisów tych wynika,że nie podlegają odpowiedzialności same procesy psychiczne człowieka, dopóki nie zostaną one uzewnętrznione w jego zachowaniu. Doktryna oparta na nauce E. Belling a mówi, że na pojęcie czynu składają się takie pojęcia jak: wina sprawcy, działanie sprawcy i skutek. Natomiast tak rozumiane pojęcie czynu składa się na definicję przestępstwa. Aby móc mówić o przestępstwie musi być ono: zgodne z ustawową istotą czynu, bezprawne (czyli sprzeczne z porządkiem prawnym), zawinione i musi zachodzić związek przyczynowy między czynem a skutkiem. Kodeks karny Makarewicza wprowadza dwuczęściowy podział przestępstw na zbrodnie i występki. Podział ten uwzględnia wysokość i rodzaj zagrożenia karą. Zagrożenie karą może być: - bezwzględnie oznaczone, np. kara śmierci - względnie oznaczone. Co do zasady prawo nie działa wstecz stosuje się ustawę obowiązującą w momencie rozpatrywania sprawy, ale jako wyjątek można zastosować ustawę dawniejszą, jednak pod warunkiem, że jest ona względniejsza dla sprawcy a tym samym zabezpiecza jego interesy. Wykluczone jest natomiast stosowanie surowszej sankcji za czyn popełniony, gdy znajduje zastosowanie ustawa łagodniejsza. Aby stwierdzić która ustawa jest dla sprawcy względniejsza, należy wziąć pod uwagę całość okoliczności mających wpływa na odpowiedzialność karną. Nie można ponieść odpowiedzialności za zachowanie, które w momencie działania nie było karane. Art.2 - jeżeli w czasie wyrokowania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, wówczas stosuje się ustawę nową; jednakże należy stosować ustawę dawną, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy - kara już wymierzona, lecz jeszcze nie wykonana, nie ulega wykonaniu, jeżeli według nowej ustawy czyn, objęty wyrokiem, nie jest przestępstwem. Wyrok z dnia r., Syg. II 2K 987/32 Teza : - ustawa: określenie całego stanu prawnego - względniejsza jest ustawa która kształtuje najkorzystniejszy stan prawny dla przestępcy
2 - niedopuszczalne jest jednoczesne stosowanie dwóch ustaw w formie kombinowania przepisów - sąd obowiązany jest stosować tylko przepisy tej ustawy którą uznał za względniejszą Uzasadnienie: Sąd powinien najpierw zważyć na wszystkie faktyczne okoliczności konkretnego czynu, zweryfikować je pod kątem ustanowionej za nie sankcji, porównać rodzaj i rozmiar kary, wpływ obciążających i łagodzących okoliczności, wziąć pod uwagę postanowienia o recydywie, współsprawstwie, usiłowaniu, karach dodatkowych, warunkach usunięcia karalności itp. Na tej podstawie sędzia ma wybrać tą ustawę, która jest względniejsza, czyli taką przy której stan prawny a tym samym położenie prawne sprawcy będzie korzystniejsze. Niedopuszczalne jest stosowanie jednocześnie dwóch ustaw. STRONA PODMIOTOWA Kara jest wynikiem czynu zabronionego oraz winy (poczytalność głównym warunkiem). Wina oparta została na teorii woluntarystycznej, czyli teorii woli. Aby mógł zapaść wyrok o winie sąd musi wziąć pod uwagę postać winy. Podział postaci winy jest następujący Umyślność z zamiaru bezpośredniego sprawca skutku przestępnego pragnął i dążył do jego zaistnienia, z zamiaru ewentualnego sprawca dążył do innego skutku, ale przewidywał możliwość wywołania swoim zachowaniem skutku przestępnego i godził się na to. Nieumyślność lekkomyślność sprawca przewiduje, że swoim zachowaniem może wywołać skutek zakazany przez prawo, ale bezpodstawnie przypuszcza, że uda mu się go uniknąć, niedbalstwo sprawca w ogóle nie przewiduje możliwość wywołania swoim zachowaniem skutku przestępnego, chociaż mógł i powinien był go przewidzieć.! Podobieństwo konstrukcji przestępstwa umyślnego i nieumyślnego do Kodeksu rosyjskiego. Zasady odpowiedzialności karnej; - zasada subiektywizmu, - zasada winy indywidualnej. Nie zawsze można przypisać sprawcy winę, dzieje się to w sytuacji braku poczytalność. Metody badania niepoczytalności ; - psychologiczna, - psychiatryczna, - mieszana: psychologiczno-psychiatryczna (zastosowana w Kodeksie). Niepoczytalność ; anormalność stanu psychicznego, niedojrzałość wieku. Wyjątek! Gdy sprawca sam wprawił się w stan zakłócenia czynności psychicznej (np. wprowadził się w stan upojenia alkoholowego tylko po to, aby popełnić przestępstwo). Poczytalność świadomość znaczenia swojego czynu i skutku jakie może wywołać. Ograniczona poczytalność możliwość rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim zachowaniem była tylko ograniczona w znacznym stopniu (zawarta w Kodeksie). Dla stwierdzenia braku poczytalności wymagana jest opinia biegłych psychiatrów i psychologów, natomiast stwierdzenie ograniczonej poczytalności pozostawia się uznaniu sędziowskiemu.
3 KONCEPCJE WINY W KODEKSIE MAKAREWICZA Wina: (a) umyślna (b) nieumyślna ad.(a) czyn przestępny mógł być popełniony z 1. zamiarem bezpośrednim, 2. zamiarem ewentualnym (dolus eventualis), gdy sprawca dążył do innego skutku, ale przeiwdywał możliwość wywołania swoim zachowaniem skutku przestępczego i godził się z tym ad (b) nieumyślność 1. lekkomyślność (sprawca przewidywał skutek, ale bezpodstawnie uważał, że uda mu się go uniknąć), 2. niedbalstwo (sprawca nie przewiduje przestępczego skutku działania, choć może i powinien go przewidzieć) Zbrodnie mogły być popełnione TYLKO umyślnie. Występki umyślnie bądź nieumyślnie. Przypisanie sprawcy winy odbywało się w przypadku pełnej poczytalności, czyli rozpoznania przez sprawcę znaczenia czynu oraz całkowita możliwość kierowania swoim postępowaniem i rozpoznanie skutków, jakie czyn może wywołać. Wola = świadomość cech czynu i jego bezprawności. Zasady odpowiedzialności: (1) zasada subiektywizmu (2) zasada winy indywidualnej. Zaostrzenie kary ma zastosowanie tylko w stosunku do osób, których one dotyczą. Wyłączenie winy Badanie, czy sprawca mógł rozpoznać znaczenie czynu i kierować swoim postępowaniem. Niepoczytalność pełna bądź ograniczona przez (1) czynniki psychiczne (orzeczenie biegłego z zakresu psychiartii), (2) młodociany wiek. PODMIOTOWOŚĆ SPRAWCY PRZESTĘPSTWA: KWESTIA WINY (UMYŚLNOŚĆ I NIEUMYŚLNOŚĆ) Dla poniesienie przez sprawcę kary za popełniony czyn doszukiwano się związku pomiędzy skutkiem, a nastrojem psychicznym. Teoria woluntarystyczna- teoria woli, gdy sprawca chce je popełnić. Kodeks karny z 1932 r. wyróżniał: -culpa (lekkomyślność, niedbalstwo) kiedy sprawca nie przewidział skutków działania -dolus (umyślność), która składa się z: *zamiaru bezpośredniego (sprawca dąży do zaistnienia skutku przestępstwa) *zamiaru ewentualnego (sprawca dąży do innego skutku ale z zamiarem wywołania skutku przestępczego) Nie można przypisać sprawcy winy w przypadku: - braku poczytalności - anormalności stanu psychicznego - niedojrzałości wieku Trzy metody określenia niepoczytalności: - psychologiczna - psychiatryczna - mieszana (kodeks Makarewicza)
4 Przypisanie czynu karalnego w przypadku gdy sprawca jest w pełni poczytalny. FORMY STADIALNE POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA: PRZYGOTOWANIE Przygotowanie jest jedną ze stadialnych postaci przestępstwa. Jest pierwszym etapem uzewnętrzniającym zamiar dokonania przestępstwa polegającym na przygotowaniu środków do dokonania przestępstwa. Zgodnie z kodeksem karnym z 1997 roku przygotowanie jest definiowane przez art Kodeks karny z 1932 nie zawierał definicji przygotowania, ale znajdowały się one w doktrynie prawa karnego okresu międzywojennego. KK wprowadzał jednak odpowiedzialność za czynności przygotowawcze przy przestępstwach szczególnie niebezpiecznych. Teza wyroku z 5 maja 1938 r. Czynność przygotowawcza, zgodnie z art. 188 KK jest samoistnym przestępstwem dopóki nie popełniono przestępstwa, do którego ta czynność była przygotowaniem. Omawiany wyrok dotyczy przypadku fałszerstwa obrazu oraz podrobienia dokumentów wykazujących jego autentyczność. Sąd okręgowy skazał oskarżonego zarówno za podrobienie powyższych dokumentów (191, 187 KK) jak i przygotowanie do ich podrobienia. Oskarżony złożył kasację do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy nie przychylił się do orzeczeń niższych instancji uznając oskarżenie z art. 188 KK za błędną kwalifikację czynu. Argumentował to zasadą "lex consumens derogat legi consumptae", według której czynność poprzedzająca na drodze przestępstwa doznaje pochłonięcia przez czynność następną, pozostającą do niej w stosunku czynności stopnia wyższego. W tym wypadku nabycie pieczęci w celu podrobienia dokumentów zostało pochłonięte przez przestępstwo podrobienia dokumentów. FORMY STADIALNE POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA: USIŁOWANIE 1. Kodeks Karny z 1932r. rozszerzył odpowiedzialność poza granice dokonania przestępstwa Przestępca musi mieć zamiar przestępstwa i kierować się ku urzeczywistnieniu takiego zamiaru. Warunkiem odpowiedzialności za usiłowanie jest brak dokonania określonego przestępstwa Według kodeksu karnego działanie nie musi być początkiem wykonania danego przestępstwa. 2. Kodeks karny dzieli usiłowanie przestępstw na: Zupełne (uczynił wszystko aby popełnić dany czyn) i niezupełne (nie uczynił wszystkiego aby zrealizować dany czyn) Zatamowane (przestępstwo nie doszło do skutku niezależnie od woli sprawcy) i niezatamowane (dobrowolne odstąpienie sprawcy). W tym przypadku odpowiedzialność tylko za czyny zatamowane. 3. Podział według obiektywnej możliwości przestępstwa: Udolne (istniała taka możliwość) i nieudolne (istniała tylko w świadomości sprawcy, może odpowiadać tylko za ew. Szkodliwość dla społeczeństwa). Wyrok z 7 czerwca 1934r. Syg.: III K. 565/34 TEZA Zawarty w 1 art. 23 k.k. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia przestępstwa przedsiębierze działanie, skierowane bezpośrednio ku urzeczywistnieniu tego zamiaru, lecz zamierzonego przestępstwa nie dokonywa wyraz bezpośrednio, wiążąc się z wyrazem działanie, nie wskazuje na konieczność bezpośredniości zamiaru i nie wyłącza przyjęcia możliwości usiłowania także w przypadku dolus eventualis. UZASADNIENIE Uznanie oskarżonych winnymi usiłowania zadania pokrzywdzonym ciężkich uszkodzeń ciała, pomimo nieustalenia, czy oskarżeni wiedzieli lub przewidywali, że w chwili rzucania kamieniami i strzelania z rewolweru w stronę domu, pokrzywdzeni są na ganku. Sąd apelacyjny ustalił, że oskarżeni
5 przewidywali taki skutek. Rzucanie kamieniami i oddanie strzału z nieznacznej odległości świadczą dostatecznie o tym, iż sprawcy chcieli przestępstwo popełnić. Oceniając całość tych ustaleń, należy stwierdzić, iż oskarżeni chcieli pokrzywdzonych ciężko uszkodzić lub co najmniej przewidywali taki skutek swoich działań. Takie alternatywne określenie umyślności czynu oskarżonych nie zawiera w sobie żadnej sprzeczności i nie jest dotknięte żadnym błędem prawnym. Nie można też przyznać zarzutowi kasacji, jakoby usiłowanie było możliwe tylko w razie istnienia zamiaru bezpośredniego. Skoro zaś ten skutek przestępny tylko dzięki przypadkowi, niezależnie od ich woli, nie nastąpił, narzuca się, jako logiczna konsekwencja, iż oskarżeni winni odpowiadać za usiłowanie zrządzenia pokrzywdzonym uszkodzenia ciała za pomocą strzelania z rewolweru i rzucania kamieniami. OBRONA KONIECZNA Art Nie popełnia przestępstwa, kto działa w obronie koniecznej, odpierając bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro własne lub innej osoby. 2 W razie przekroczenia granic obrony koniecznej sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet od kary uwolnić. Instytucję obrony koniecznej (odparcie bezprawnego ataku, wyłączające bezprawność) rozumiano jako obronę ładu społecznego oraz prawa przed bezprawiem lub idei prawa i jej umocnienie. Jej przedmiotem mogło być dobro własne (osobiste lub majątkowe) jak też innej bliskiej lub obcej osoby. WAŻNE! Ustawa nie wymagała proporcjonalności między dobrem naruszonym a zagrożonym. Obronę konieczną można było zastosować w celu odparcia bezprawnego, bezpośredniego i nieurojonego zamachu: BEZPRAWNOŚĆ -> nie obejmowała działań przeciwko urzędowym czynnością władz państwowych oraz przeciwko obronie koniecznej innych osób; BEZPOŚREDNIOŚĆ -> zagrożenie zamachem lub jego trwanie musiało występować w chwili podjęcia obrony; NIEUROJONY ZAMACH -> oznaczało podjęcie obrony nie opierając się jedynie na podstawie subiektywnego wrażenia. Przekroczenie granic obrony koniecznej: 1. eksces intensywny - użycie nadmiernego środka obrony 2. eksces ekstensywny - przekroczenie czasu trwania zamachu Skutkiem przekroczenia granic obrony koniecznej był brak wyłączenia bezprawności. W tym wypadku jedynie sąd mógł złagodzić lub darować karę. WAŻNE! Działania o charakterze zemsty nie stanowią ani obrony koniecznej ani przekroczenia granic. Uzasadnienie z wyroku SN z 1934 roku:
6 Każde działanie konieczne dla odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na jakiekolwiek dobro własne lub inne osoby jest działaniem prawnym bez względu na to czy zmierza wprost do osiągnięcia skutku, który w braku warunków obrony koniecznej byłby skutkiem podlegającym karze. STAN WYŻSZEJ KONIECZNOŚCI Wg ustawy z 1932 r. polegał na bezkarności poświęcenia jednego dobra prawnego dla ratowania drugiego z niebezpieczeństwa, przy czym ani katalog dóbr podlegających ochronie ani rodzaj i charakter dobra poświęcanego nie był ograniczony. Wg kodeksu Makarewicza, stan wyższej konieczności to okoliczność wyłączająca jedynie karność czynu a nie jego bezprawność (czyn popełniony w stanie wyższej konieczności był przestępstwem). Działanie w stanie wyższej konieczności było dopuszczane, gdy dobro poświęcane było mniejszej wartości niż dobro ocalone (w przeciwnym wypadku działanie było bezprawne i karalne). Zjawisko to miało charakter subsydiarny mogło zachodzić, gdy dobro zagrożone można było ocalić poświęcając cudze dobro. Niebezpieczeństwo zagrażające dobru miało być rzeczywiste i bezpośrednie, źródło niebezpieczeństwa pozostawało bez znaczenia. Stan wyższej konieczności był wyłączony dla osób, które z ustawy lub umowy były narażone na niebezpieczeństwo (np. policjanci). Art Kodeksu Makarewicza, za przekroczenie granic stanu wyższej konieczności, dopuszczał nadzwyczajne złagodzenie kary, ale nie uwalniał sprawcy od odpowiedzialności karnej. W analizowanym orzeczeniu sąd apelacyjny uznał, że oskarżony (który zużył mienie zajęte w swoim gospodarstwie przez komornika) działał w stanie wyższej konieczności. Pokrzywdzony (w tym wypadku komornik) zarzucił w kasacji, że czyn oskarżonego był przestępstwem. Sąd Najwyższy stwierdził, że zarzut kasacji jest słuszny, a oskarżony nie działał w stanie wyższej konieczności. Interes dłużnika jest chroniony tylko w granicach ustalonych w ustawie cywilnej i za pomocą środków w niej przewidzianych. Nie jest stanem wyższej konieczności przypadek, gdy zagrożenie danego dobra jest oparte na prawie. W celu obrony dóbr przed działalnością egzekucyjną można jedynie używać środków legalnych. PODŻEGANIE I POMOCNICTWO Podżegania dopuszcza się ten, kto inną osobę nakłania do popełnienia przestępstwa. Zgodnie z wyrokiem z r. sygn.: 209/33 w rozumieniu art.26 k.k. podżeganiem jest działanie zmierzające do wywołania w innej osobie woli spełnienia czynu przestępnego, do którego sprawca podżega, np. przez zastosowanie prośby, groźby, obietnicy. Podżeganie jest karane nawet wówczas, gdy nie odniosło zamierzonego skutku. Podżeganie i pomocnictwo jako forma zjawiskowa popełnienia przestępstwa zalicza się do form niesprawnych. Kodeks z 1932 r. wprowadził zmiany w przepisach dotyczących podżegania i pomocnictwa. Mianowicie odchodzi on od zasady akcesoryjności (tj. od odpowiedzialności karnej podżegacza i pomocnika uzależnionej od sprawcy głównego, np. gdy sprawca główny z powodu niepoczytalności nie odpowiadał za swój czyn, nie odpowiadali też podżegacz, pomocnik lub gdy sprawca główny odpowiada za swoje czyny odpowiada też podżegacz i pomocnik) zastępując ją zasadą indywidualizacji odpowiedzialności karnej. Zgodnie z tą zasadą podżegacz i pomocnik byli sprawcami swojego własnego przestępstwa i ponosili odpowiedzialność niezależnie od odpowiedzialności sprawcy głównego (w granicach swego zamiaru art. 28) Zgodnie z art. 28 [ Podżegacz i pomocnik ponoszą odpowiedzialność w granicach swego zamiaru, niezależnie od odpowiedzialności osoby, która zamierzonego czynu dokonała lub zamierzała dokonać podżegacz i pomocnik w myśl tej konstrukcji nazwanej polską koncepcją podżegania i pomocnictwa nie ponosili także odpowiedzialności za ekces sprawcy głównego... ] podżegacz i pomocnik nie ponosili odpowiedzialności za ekcesy sprawcy głównego. Przykładem może być sytuacja, gdy namówiony do kradzieży opryszek nie tylko okradł swą ofiarę ale też ją zamordował podżegacz odpowie tylko za udział w kradzieży. Niezależnie od tego czy sprawca główny przestępstwa nie dokonał, podżegacz i pomocnik ponosili odpowiedzialność karną, ponieważ zgodnie z polską koncepcją podżeganie i
7 pomocnictwo stanowiły swoiste podstawy popełnienia przestępstwa. Juliusz Makarewicz uważał, iż podżeganie i pomocnictwo ograniczają się w swym zastosowaniu jedynie do przestępstw powszechnych, zaś w odniesieniu do przestępstw indywidualnych funkcjonuje w polskim prawie karnym zasada bezkarności podżegania i pomocnictwa do przestępstw indywidualnych. Podżeganie jest obok pomocnictwa jedną z form zjawiskowych popełnienia przestępstwa, zalicza się ono do form niesprawczych. Bardzo ważnym elementem dla zaistnienia przestępstwa jest nakłanianie. Nakłanianie to świadome działanie sprawcy z wolą wywołania zamiaru przestępczego u osoby podżeganej. Makarewicz twierdzi, że nie jest podżegaczem ten, kto mimowolnie powoduje powstanie u innej osoby zamiaru popełnienia przestępnego nie działa z zamiarem podżegania. Podżeganie zawsze musi być skierowane do konkretnej osoby. Według Makarewicza podżegać można zarówno do działania jak i zaniechania, możliwe jest także podżeganie do przestępstwa nieumyślnego. Podżeganie jest zawsze przestępstwem umyślnym. POSTĘPOWANIE Z NIELETNIMI Nie podlega karze : Nieletni który przed ukończeniem lat 13 popełnił czyn zabroniony, pod groźbą kary Nieletni który między 13 a 17 rokiem życia popełnił czyn zabroniony bez rozeznania, nie osiągnąwszy rozwoju umysłowego i moralnego w takim stopniu by mógł ocenić znaczenie czynu kierować swym postępowaniem Środki wychowawcze : Do tych nieletnich sąd stosuje tylko środki wychowawcze: upomnienia, oddanie pod dozór odpowiedzialnym rodzicom, dotychczasowym opiekunom, specjalnemu kuratorowi lub umieszcza w zakładzie wychowawczym Wyjątek: Wyjątkiem jest nieletni który po ukończeniu lat 13 a przed ukończeniem lat 17, popełnił z rozeznaniem czyn zabroniony, pod groźbą kary. Postępowanie zostało wszczęte po ukończeniu przez oskarżonego lat 17. Umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym nie miało sensu. W takim wypadku sąd powinien wymierzyć karę zgodną z obowiązującym prawem lecz stosując nadzwyczajne złagodzenie kary.
USTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.) /Wyciąg/ CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej
Dz.U.97.88.553 USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny. (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.) /Wyciąg/ CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej Art. 1. 1. Odpowiedzialności karnej podlega
Bardziej szczegółowoArt. 7. [Zbrodnia i występek] Art. 8. [Sposoby popełnienia przestępstwa] Art. 9. [Umyślność oraz nieumyślność]
Część ogólna Art. 7. [Zbrodnia i występek] 1. Przestępstwo jest zbrodnią albo występkiem. 2. Zbrodnią jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 albo karą surowszą.
Bardziej szczegółowoWINA jako element struktury przestępstwa
WINA jako element struktury przestępstwa Art. 1 k.k. 1 Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. 2. Nie
Bardziej szczegółowo- podżeganie - pomocnictwo
FORMY WSPÓŁDZIAŁANIA PRZESTĘPNEGO (ZJAWISKOWE FORMY POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA) sprawcze - sprawstwo pojedyncze - współsprawstwo - sprawstwo kierownicze - sprawstwo polecające niesprawcze - podżeganie -
Bardziej szczegółowoSPIS TREŚCI Wprowadzenie Testy Pytania testowe Odpowiedzi do testów Rozdział pierwszy Zagadnienia wstępne
SPIS TREŚCI Wprowadzenie... 11 Testy... 13 Pytania testowe... 15 Odpowiedzi do testów... 51 Rozdział pierwszy Zagadnienia wstępne... 57 1.1. Pojęcie i funkcje prawa karnego... 57 1.2. Zasady prawa karnego...
Bardziej szczegółowoRozdział 1. Pojęcie prawa wykroczeń i jego miejsce w systemie prawa str Prawo wykroczeń sensu largo str. 14
Spis treści Wykaz skrótów str. 9 Wstęp str. 11 Rozdział 1. Pojęcie prawa wykroczeń i jego miejsce w systemie prawa str. 13 1.1. Pojęcie prawa wykroczeń str. 13 1.2. Prawo wykroczeń sensu largo str. 14
Bardziej szczegółowoKLASYFIKACJA PRZESTĘPSTW
KLASYFIKACJA PRZESTĘPSTW - ze względu na wagę czynu - ze względu na formy winy - ze względu na formę czynu - ze względu na znamię skutku - ze względu na tryb ścigania - ze względu na typizację przestępstwa
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)
1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (sprost.: Dz.U. 1997, Nr 128, poz. 840; zm.: Dz.U. 1999, Nr 64, poz. 729, Nr 83, poz. 931; 2000, Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116,
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny skarbowy
1. Kodeks karny skarbowy z dnia 10 września 1999 r. (Dz.U. Nr 83, poz. 930) Tekst jednolity z dnia 27 listopada 2012 r. (Dz.U. 2013, poz. 186) 1 (zm.: Dz.U. 2013, poz. 1036, poz. 1149, poz. 1304; 2014,
Bardziej szczegółowoT: Lecznictwo sądowo - lekarskie
T: Lecznictwo sądowo - lekarskie 02.04.2007 KODEKS KARNY CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział I - Zasady odpowiedzialności karnej Art. 1 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod
Bardziej szczegółowoArt. 55. [Indywidualizacja kary] Okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.
Część ogólna 2. Wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, nie orzeka się kary dożywotniego pozbawienia wolności. Art. 55. [Indywidualizacja kary] Okoliczności wpływające
Bardziej szczegółowoSTRONA PODMIOTOWA CZYNU ZABRONIONEGO
STRONA PODMIOTOWA CZYNU ZABRONIONEGO I. UMYŚLNOŚĆ Art. 9. 1 k.k. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość
Bardziej szczegółowoModuł 5. Ochrona prawna funkcjonariuszy Służby Więziennej
Autorka: Magdalena Markowiak Moduł 5 Ochrona prawna funkcjonariuszy Służby Więziennej Ochrona prawna Funkcjonariusz podczas i w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych korzysta z ochrony prawnej przewidzianej
Bardziej szczegółowoELEMENTY PRAWA KARNEGO Przestępstwo
Przestępstwo PRZESTĘPSTWO jest czynem zabronionym pod groźbą kary o znamionach ustawowych opisanych przez ustawę karną obowiązującą w czasie i miejscu popełnienia przestępstwa, czynem wywołującym niebezpieczeństwo
Bardziej szczegółowoPrawo karne intertemporalne obowiązywanie ustawy karnej w aspekcie czasowym. Pojęcie prawa intertemporalnego Obowiązywanie ustawy karnej
Prawo karne intertemporalne obowiązywanie ustawy karnej w aspekcie czasowym Pojęcie prawa intertemporalnego Obowiązywanie ustawy karnej Formy zmiany ustawy karnej Penalizacja Depenalizacja Depenalizacja
Bardziej szczegółowoSPIS TREŚCI WSTĘP... 7 WYKAZ SKRÓTÓW ZASTOSOWANYCH W PUBLIKACJI... 8
SPIS TREŚCI WSTĘP... 7 WYKAZ SKRÓTÓW ZASTOSOWANYCH W PUBLIKACJI... 8 ROZDZIAŁ I POJĘCIE I ZNAMIONA USTAWOWE PRZESTĘPSTWA... 9 Tablica nr 1. Źródła prawa karnego... 11 Tablica nr 2. Funkcje prawa karnego...
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Eugeniusz Wildowicz
Sygn. akt V KK 71/16 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 11 maja 2016 r. SSN Eugeniusz Wildowicz na posiedzeniu w trybie art. 535 3 k.p.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 11 maja 2016 r.,
Bardziej szczegółowoSpis treści. Część A. Pytania egzaminacyjne. Wykaz skrótów Literatura Przedmowa XI XIII XV
Wykaz skrótów Literatura Przedmowa XI XIII XV Część A. Pytania egzaminacyjne Rozdział I. Zagadnienia wstępne 1 Pytania 1 10 Rozdział II. Ustawa karna i jej obowiązywanie 12 Pytania 11 24 Rozdział III.
Bardziej szczegółowoTemat: Granice obrony koniecznej w orzecznictwie Sądu Najwyższego
Temat: Granice obrony koniecznej w orzecznictwie Sądu Najwyższego Obrona konieczna przez polski kodeks karny została ujęta na czołowym miejscu wśród okoliczności wyłączających odpowiedzialność karną. 1
Bardziej szczegółowo143 MATERIAŁY DYDAKTYCZNE
a ZAKŁAD SŁUŻBY KRYMINALNEJ 143 MATERIAŁY DYDAKTYCZNE Mirosław Śrubka FORMY POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA CENTRUM SZKOLENIA POLICJI Legionowo 2015 1 Zakład Służby Kryminalnej Korekta, skład i druk: Wydział
Bardziej szczegółowoUstawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń. opracowanie: redakcja ZapytajPrawnika.pl projekt okładki: Zbigniew Szeliga
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń opracowanie: redakcja ZapytajPrawnika.pl projekt okładki: Zbigniew Szeliga Copyright BBNET Bartosz Behrendt ul. Wiślana 40, 44-119 Gliwice biuro@zapytajprawnika.pl
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący) SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca) SSN Barbara Skoczkowska. Protokolant Anna Janczak
Sygn. akt II KK 384/18 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 8 listopada 2018 r. SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący) SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca) SSN Barbara Skoczkowska Protokolant Anna
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (sprost.: Dz.U. 1997, Nr 128, poz. 840; zm.: Dz.U. 1999, Nr 64, poz. 729, Nr 83, poz. 931; 2000, Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027,
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Dariusz Świecki
Sygn. akt III KK 388/14 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 10 grudnia 2014 r. SSN Dariusz Świecki na posiedzeniu w trybie art. 535 3 k.p.k. po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2014 r. sprawy M.
Bardziej szczegółowo3. Kodeks wykroczeń. z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 1 marca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.
KW 3 3. Kodeks wykroczeń z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 1 marca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz. 618) 1 (zm.: Dz.U. 2017, poz. 2361; 2018, poz. 79, poz. 911, poz. 2077)
Bardziej szczegółowoPODRĘCZNIKI PRAWNICZE. Lech Gardocki Prawo karne
PODRĘCZNIKI PRAWNICZE Lech Gardocki Prawo karne W sprzedaży: M. Królikowski, R. Zawłocki PRAWO KARNE Studia Prawnicze M. Królikowski, R. Zawłocki KODEKS KARNY. CZĘŚĆ OGÓLNA, T. 1, KOMENTARZ DO ARTYKUŁÓW
Bardziej szczegółowoPRAWO KARNE MATERIALNE POSTĘPOWANIE KARNE PRAWO KARNE WYKONAWCZE PRAWO KARNE SKARBOWE PRAWO WYKROCZEŃ POSTĘPOWANIE W SPRAWACH O WYKROCZENIA
PRAWO KARNE MATERIALNE POSTĘPOWANIE KARNE PRAWO KARNE WYKONAWCZE PRAWO KARNE SKARBOWE PRAWO WYKROCZEŃ POSTĘPOWANIE W SPRAWACH O WYKROCZENIA 1. Adwokat w postępowaniu przygotowawczym - przebieg czynności
Bardziej szczegółowoPYTANIA EGZAMINACYJNE Z PRAWA KARNEGO MATERIALNEGO CZĘŚĆ OGÓLNA
PYTANIA EGZAMINACYJNE Z PRAWA KARNEGO MATERIALNEGO 1. CO TO JEST PRAWO KARNE? CZĘŚĆ OGÓLNA 2. CZYM ZAJMUJE SIĘ PRAWO KARNE MATERIALNE, PROCESOWE I WYKONAWCZE? 3. WYMIEŃ I OMÓW PODSTAWOWE FUNKCJE, JAKIE
Bardziej szczegółowoKodeks karny skarbowy Ustawa o kontroli skarbowej Odpowiedzialność podmiotów zbiorowych
dwutygodnik MONITOR księgowego KODEKS KSIĘGOWEGO Kodeks karny skarbowy Ustawa o kontroli skarbowej Odpowiedzialność podmiotów zbiorowych Stan prawny na 20 kwietnia 2016 r. ISBN 978-83-7440-770-0 Publikacja
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (sprost.: Dz.U. 1997, Nr 128, poz. 840; zm.: Dz.U. 1999, Nr 64, poz. 729, Nr 83, poz. 931; 2000, Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027,
Bardziej szczegółowoOpinia do ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny oraz ustawy o Policji (druk nr 1009)
Warszawa, dnia 29 października 2010 r. Opinia do ustawy o zmianie ustawy Kodeks karny oraz ustawy o Policji (druk nr 1009) I. Cel i przedmiot ustawy Przedłożona Senatowi ustawa zmierza do zrealizowania
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)
1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (sprost.: Dz.U. 1997, Nr 128, poz. 840; zm.: Dz.U. 1999, Nr 64, poz. 729, Nr 83, poz. 931; 2000, Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116,
Bardziej szczegółowoODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA LEKARZA
ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA LEKARZA dr n. med. Marta Rorat Katedra Medycyny Sądowej, Zakład Prawa Medycznego UM we Wrocławiu ISTOTA ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ Art. 1. 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko,
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Danuta Bratkrajc
Sygn. akt IV KK 213/12 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 25 października 2012 r. SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Krzysztof Cesarz SSA del. do SN
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz. 1600) 1 Spis treści Art. Część ogólna....................................
Bardziej szczegółowoWYROK Z DNIA 5 MARCA 2002 R. III KKN 329/99
WYROK Z DNIA 5 MARCA 2002 R. III KKN 329/99 W procesie karnym stan psychiczny oskarżonego ma znaczenie dopiero przy ustaleniu, że dopuścił się on czynu zabronionego. Żaden przepis prawa nie zwalnia sądu
Bardziej szczegółowoKODEKS KARNY KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO KODEKS WYKROCZEŃ KODEKS KARNY WYKONAWCZY USTAWA O ŚWIADKU KORONNYM ODPOWIEDZIALNOŚĆ PODMIOTÓW ZBIOROWYCH
KODEKS KARNY KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO KODEKS WYKROCZEŃ KODEKS KARNY WYKONAWCZY USTAWA O ŚWIADKU KORONNYM ODPOWIEDZIALNOŚĆ PODMIOTÓW ZBIOROWYCH AKTY WYKONAWCZE INDEKS RZECZOWY 2. WYDANIE GRATIS testy-prawnicze.pl
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (sprost.: Dz.U. 1997, Nr 128, poz. 840; zm.: Dz.U. 1999, Nr 64, poz. 729, Nr 83, poz. 931; 2000, Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027,
Bardziej szczegółowoSpis treści. Wprowadzenie... Wykaz skrótów...
Spis treści Wprowadzenie Wykaz skrótów XIII XV Rozdział I Podstawowe problemy i pojęcia prawa karnego 1 1 Sens karania za zło 1 2 Podstawowe pojęcia związane z prawem karnym 4 I Odpowiedzialność karna
Bardziej szczegółowoTytuł I. Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
Tytuł I. Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe Dział I. Część ogólna Rozdział 1. Przepisy wstępne Warunki przestępności czynu. Zasada legalizmu, koincydencji. Przestępstwo skutkowe Art. 1. 1. Odpowiedzialności
Bardziej szczegółowoWYROK Z DNIA 4 MARCA 2009 R. III KK 322/08
WYROK Z DNIA 4 MARCA 2009 R. III KK 322/08 Przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w pierwotnym brzmieniu
Bardziej szczegółowoRozdział XI Przedawnienie
Część ogólna 60 Rozdział XI Przedawnienie Art. 101. [Przedawnienie karalności] 1. Karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat: 1) 30 gdy czyn stanowi zbrodnię zabójstwa,
Bardziej szczegółowoKodeks karny. Stan prawny: wrzesień 2014 roku. Wydanie 2
KK Kodeks karny Stan prawny: wrzesień 2014 roku Wydanie 2 SPIS TREŚCI KODEKS KARNY ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej
Bardziej szczegółowoc) sprawca musi obejmować swoją działalnością zajmowania się sprawami majątkowymi i działalnością gospodarczą innej osoby
15 11 Czy "pranie brudnych pieniędzy" zaliczane jest jako: a) paserstwo b) poplecznictwo, c) odrębne, szczególne przestępstwo według własnej kwalifikacji prawnej. 9 Czy korupcja w obrocie gospodarczym
Bardziej szczegółowo1. Kodeks wykroczeń. z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 11 marca 2013 r. (Dz.U. 2013, poz.
1. Kodeks wykroczeń z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 11 marca 2013 r. (Dz.U. 2013, poz. 482) 1 (zm.: Dz.U. 2013, poz. 829, poz. 1247, poz. 1446, poz. 1567; 2014, poz.
Bardziej szczegółowo1. Kodeks wykroczeń. z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 11 marca 2013 r. (Dz.U. 2013, poz.
1. Kodeks wykroczeń z dnia 20 maja 1971 r. (Dz.U. Nr 12, poz. 114) Tekst jednolity z dnia 11 marca 2013 r. (Dz.U. 2013, poz. 482) 1 (zm.: Dz.U. 2013, poz. 829, poz. 1247, poz. 1446, poz. 1567; 2014, poz.
Bardziej szczegółowoKODEKS karny Kontrola. skarbowa TEKSTY USTAW 15. WYDANIE
KODEKS karny skarbowy Kontrola skarbowa TEKSTY USTAW 15. WYDANIE KODEKS karny skarbowy Kontrola skarbowa TEKSTY USTAW Zamów książkę w księgarni internetowej 15. WYDANIE Stan prawny na 14 września 2016
Bardziej szczegółowo3) ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.
Art. 18. Karami są: 1) areszt, 2) ograniczenie wolności, 3) grzywna, 4) nagana. Art. 19. Kara aresztu trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni; wymierza się ją w dniach. Art. 20. 1. Kara ograniczenia wolności
Bardziej szczegółowoTekst ustawy + schematy. Kodeks karny. Stan prawny: wrzesień 2014 roku. Olga Sitarz. Wydanie 1
KK Tekst ustawy + schematy Kodeks karny Stan prawny: wrzesień 2014 roku Olga Sitarz Wydanie 1 SPIS TREŚCI KODEKS KARNY ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział
Bardziej szczegółowoKodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.
Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz. 2204) 1 (zm. Dz.U. 2018, poz. 20) Spis treści Część ogólna....................................
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca) SSA del. do SN Piotr Mirek. Protokolant Ewa Oziębła
Sygn. akt II KK 215/14 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 29 stycznia 2015 r. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca) SSA del. do SN Piotr Mirek Protokolant
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Henryk Gradzik (przewodniczący) SSN Józef Dołhy (sprawozdawca) SSN Zbigniew Puszkarski
Sygn. akt V KK 145/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 3 grudnia 2013 r. SSN Henryk Gradzik (przewodniczący) SSN Józef Dołhy (sprawozdawca) SSN Zbigniew Puszkarski
Bardziej szczegółowoart kks odpowiedzialnośd posiłkowa art kks odpowiedzialnośd za zwrot
Częśd ogólna: 1. Czyn zabroniony a) pojęcie czynu zabronionego (art. 53 art. 1 b) czyn c) znamiona czynu zabronionego a. podmiot art. 9 3 kks art. 24 1 kks odpowiedzialnośd posiłkowa art. 25 5 kks odpowiedzialnośd
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Józef Szewczyk (przewodniczący) SSN Rafał Malarski (sprawozdawca) SSN Andrzej Ryński
Sygn. akt III KK 349/14 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 21 listopada 2014 r. SSN Józef Szewczyk (przewodniczący) SSN Rafał Malarski (sprawozdawca) SSN Andrzej Ryński
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz.
1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz.U. 2018, poz. 1600) 1 (zm.: Dz.U. 2018, poz. 2077) Spis treści Część ogólna....................................
Bardziej szczegółowoWYROK Z DNIA 15 KWIETNIA 2010 R. III KO 83/09
WYROK Z DNIA 15 KWIETNIA 2010 R. III KO 83/09 1. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 kwietnia 2009 r., P 11/08, Dz. U. Nr 163, poz. 1363, w wyniku którego utracił moc przepis 2 art. 148 k.k., stanowi
Bardziej szczegółowoKW - Część ogólna - kary i środki karne. Katalog kar: 1. areszt 2. ograniczenie wolności 3. grzywna 4. nagana
Katalog kar: 1. areszt 2. ograniczenie wolności 3. grzywna 4. nagana Areszt: 1. wymiar - od 5 do 30 dni, wymierza się w dniach 2. nie można wymierzyć kary aresztu lub zastępczej kary aresztu, jeżeli warunki
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz. 2204) 1 (zm.: Dz.U. 2018, poz. 20, poz. 305, poz. 663) Spis treści
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz
Sygn. akt IV KK 155/15 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 3 lipca 2015 r. SSN Wiesław Kozielewicz po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 3 lipca 2015 r. sprawy A. S. skazanego z art. 55 ust. 3
Bardziej szczegółowoKODEKS KARNY SKARBOWY KONTROLA SKARBOWA. 10. wydanie
KODEKS KARNY SKARBOWY KONTROLA SKARBOWA 10. wydanie Stan prawny na 18 lutego 2013 r. Wydawca: Magdalena Przek-Ślesicka Redaktor prowadzący: Roman Rudnik Opracowanie redakcyjne: Ilona Iwko, Dorota Wiśniewska
Bardziej szczegółowooraz inne akty prawne KPK KKW KSKU Kodeks karny Kodeks postêpowania karnego Kodeks karny wykonawczy Koszty s¹dowe karne CHBECK.. 24.
24. WYDANIE 2014 E NOWOŒÆ!!! Publikacja obejmuje podwójny stan prawny KPK!!! 1.7.2015 r. DYCJA S DOWA KK Kodeks karny KPK Kodeks postêpowania karnego KKW Kodeks karny wykonawczy KSKU Koszty s¹dowe karne
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Dorota Rysińska SSN Andrzej Stępka (sprawozdawca)
Sygn. akt V KK 407/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 12 lutego 2014 r. SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Dorota Rysińska SSN Andrzej Stępka (sprawozdawca)
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz. 2204) 1 (zm.: Dz.U. 2018, poz. 20) Spis treści Art. Część ogólna....................................
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jerzy Grubba (przewodniczący) SSN Jarosław Matras SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Sygn. akt V KK 13/14 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 11 marca 2014 r. SSN Jerzy Grubba (przewodniczący) SSN Jarosław Matras SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca) Protokolant
Bardziej szczegółowoSpis treści. Wykaz skrótów... Wykaz najważniejszej literatury...
Wykaz skrótów... Wykaz najważniejszej literatury... Wstęp... XVIII XXI XXIII DZIAŁ I. PRAWO KARNE... 1 Część I. CZĘŚĆ OGÓLNA KODEKSU KARNEGO... 1 Rozdział 1. Zagadnienia wstępne... 1 Zagadnienie 1. Pojęcie
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca) SSN Włodzimierz Wróbel
Sygn. akt II KK 326/12 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 12 grudnia 2012 r. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca) SSN Włodzimierz
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon
Sygn. akt II KK 237/14 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 30 września 2014 r. SSN Małgorzata Gierszon po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 30 września 2014 r., sprawy D. F. oskarżonego
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. Protokolant Katarzyna Wełpa
Sygn. akt V KK 345/15 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 22 marca 2016 r. SSN Dariusz Świecki (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Dorota Rysińska SSN Jan Bogdan Rychlicki Protokolant Katarzyna
Bardziej szczegółowoUSTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw 1)
Kancelaria Sejmu s. 1/7 USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw 1) Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2004 r. Nr 93, poz. 889. Art. 1. W ustawie z dnia
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Józef Szewczyk SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca)
Sygn. akt V KK 252/14 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 5 listopada 2014 r. SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Józef Szewczyk SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca)
Bardziej szczegółowoWYROK Z DNIA 9 LUTEGO 2010 R. II KK 176/09
WYROK Z DNIA 9 LUTEGO 2010 R. II KK 176/09 Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy (art. 226 1 k.k. w brzmieniu nadanym art. 1 ustawy z dnia 9 maja 2008 r.
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jacek Sobczak (przewodniczący) SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca) SSA del. do SN Dariusz Czajkowski
Sygn. akt V KK 446/14 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 7 maja 2015 r. SSN Jacek Sobczak (przewodniczący) SSN Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca) SSA del. do SN Dariusz
Bardziej szczegółowoWYROK Z DNIA 8 GRUDNIA 2011 R. II KK 177/11
WYROK Z DNIA 8 GRUDNIA 2011 R. II KK 177/11 1. Przypisanie odpowiedzialności za przestępstwo określone w art. 160 1 k.k. wymaga indywidualizacji pokrzywdzonego, tj. wykazania konkretnej osoby, której w
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz.
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 30 października 2017 r. (Dz.U. 2017, poz. 2204) 1 (zm.: Dz.U. 2018, poz. 20) Spis treści Art. Rozdział I. Zasady
Bardziej szczegółowoUSTAWA. z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA. Rozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej
Kancelaria Sejmu s. 1/141 USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny CZĘŚĆ OGÓLNA Rozdział I Zasady odpowiedzialności karnej Art. 1. 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony
Bardziej szczegółowoKodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)
Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (sprost.: Dz.U. 1997, Nr 128, poz. 840; zm.: Dz.U. 1999, Nr 64, poz. 729, Nr 83, poz. 931; 2000, Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116,
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553)
1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (sprost.: Dz.U. 1997, Nr 128, poz. 840; zm.: Dz.U. 1999, Nr 64, poz. 729, Nr 83, poz. 931; 2000, Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116,
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Małgorzata Gierszon
Sygn. akt IV KK 210/13 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 27 września 2013 r. SSN Małgorzata Gierszon na posiedzeniu w trybie art. 535 3 k.p.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 27 września
Bardziej szczegółowoZAGADNIENIA PRAWNE DOTYCZĄCE PRACY RATOWNIKA WOPR
ZAGADNIENIA PRAWNE DOTYCZĄCE PRACY RATOWNIKA WOPR Ogólne założenia kodeksu karnego Art. 1.. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą
Bardziej szczegółowoumyślność i nieumyślność
umyślność i nieumyślność 57. Kodeks karny zawiera definicję: a. godzenia się; b. świadomości; c. nieświadomości; Odróżnij definicję zamiaru i definicję nieumyślności od definicji elementów składających
Bardziej szczegółowoPrawo. wykroczeń. 15. wydanie
Prawo wykroczeń 15. wydanie PRAWO WYKROCZEŃ Polecamy nasze publikacje z zakresu prawa karnego: KODEKS KARNY, wyd. 35 Twoje Prawo KODEKS POSTĘPOWANIA KARNEGO, wyd. 25 Twoje Prawo KODEKS KARNY WYKONAWCZY,
Bardziej szczegółowoKodeks karny skarbowy
Kodeks karny skarbowy z dnia 10 września 1999 r. (Dz.U. Nr 83, poz. 930) Tekst jednolity z dnia 27 listopada 2012 r. (Dz.U. 2013, poz. 186) 1 (zm.: Dz.U. 2013, poz. 1036, poz. 1149, poz. 1247; poz. 1304;
Bardziej szczegółowoRozdział I. Zasady odpowiedzialności karnej.
Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) (zm. Dz.U. 2011 Nr 240, poz. 1431, Dz.U. 2011 Nr 217, poz. 1280, Dz.U. 2011 Nr 191, poz. 1135, Dz.U. 2011 Nr 160, poz. 964, Dz.U. 2011 Nr 133,
Bardziej szczegółowoZbiór karny. Stan prawny na 1 września 2014 roku. Odpowiedzialność podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary. Opłaty w sprawach karnych
Zbiór karny Stan prawny na 1 września 2014 roku Kodeks karny Kodeks postępowania karnego Kodeks karny wykonawczy Kodeks karny skarbowy Kodeks wykroczeń Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia Postępowanie
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący) SSN Józef Dołhy (sprawozdawca) SSA del. do SN Dariusz Kala
Sygn. akt IV KK 162/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 7 października 2015 r. SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący) SSN Józef Dołhy (sprawozdawca) SSA del. do
Bardziej szczegółowo1. Kodeks karny. z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz. 1137) 1
KK 1 1. Kodeks karny z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 553) Tekst jednolity z dnia 5 lipca 2016 r. (Dz.U. 2016, poz. 1137) 1 (zm.: Dz.U. 2016, poz. 862, poz. 2138; 2017, poz. 244, poz. 768 i
Bardziej szczegółowoSpis treści. Od autora
Spis treści Od autora I. PODSTAWOWE WIADOMOŚ CI Z ZAKRES U PRAWA 1. Pojęcie prawa 1. Prawo a inne systemy normatywne w społeczeństwie 2. Cechy prawa jako systemu normatywnego 3. Poglądy na istotę prawa
Bardziej szczegółowoKodeks karny. Stan prawny: luty 2013 roku. Wydanie 14
Kodeks karny Stan prawny: luty 2013 roku Wydanie 14 Warszawa 2013 Tytuły do artykułów opracowały: Katarzyna Liżyńska i Katarzyna Łucarz Opracowanie redakcyjne: Joanna Pastuszka Opracowanie techniczne:
Bardziej szczegółowoNiepoczytalność i jej konsekwencje karnoprawne
NATALIA SOŁTYS Niepoczytalność i jej konsekwencje karnoprawne W obecnych czasach wszystkie cywilizowane systemy prawne normują kwestie odpowiedzialności karnej oraz pomocy osobom dotkniętym zaburzeniami
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Dorota Rysińska SSN Andrzej Stępka (sprawozdawca)
Sygn. akt V KK 392/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 12 lutego 2014 r. SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Dorota Rysińska SSN Andrzej Stępka (sprawozdawca)
Bardziej szczegółowoWYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący) SSN Rafał Malarski (sprawozdawca) SSN Eugeniusz Wildowicz
Sygn. akt IV KO 94/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 11 grudnia 2013 r. SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący) SSN Rafał Malarski (sprawozdawca) SSN Eugeniusz
Bardziej szczegółowoDr Barbara Janusz-Pohl
O okolicznościach niepozwalających na przypisanie winy policjantowi popełniającemu przewinienie dyscyplinarne (wybrane zagadnienia materialnoprawne i procesowe) Dr Barbara Janusz-Pohl Plan: 1) charakter
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Michał Laskowski
Sygn. akt II KK 193/13 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 22 sierpnia 2013 r. SSN Michał Laskowski na posiedzeniu w trybie art. 535 3 k.p.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 22 sierpnia 2013
Bardziej szczegółowoII. Nieumyślność Art k. k. z 1932 r. 7 2 k.k. z 1969 r. 9 2 k.k. z 1997 r.
II. Nieumyślność Art. 14. 2 k. k. z 1932 r. Przestępstwo nieumyślne zachodzi zarówno wtedy, gdy sprawca możliwość skutku przestępnego przewiduje, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że go uniknie, jak i wtedy,
Bardziej szczegółowoKODEKS wykroczeń KODEKS POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O WYKROCZENIA
KODEKS wykroczeń KODEKS POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O WYKROCZENIA TEKSTY USTAW 17. WYDANIE KODEKS wykroczeń KODEKS POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O WYKROCZENIA TEKSTY USTAW Zamów książkę w księgarni internetowej
Bardziej szczegółowoKodeks karny skarbowy
Kodeks karny skarbowy z dnia 10 września 1999 r. (Dz.U. Nr 83, poz. 930) Tekst jednolity z dnia 9 listopada 2017 r. (Dz.U. 2017, poz. 2226) 1 (zm.: Dz.U. 2018, poz. 201, poz. 771) Spis treści TYTUŁ I.
Bardziej szczegółowoOgólne założenia kodeksu karnego Istota przestępstwa co to jest przestępstwo? Wiek a odpowiedzialność karna Podżeganie i pomocnictwo Wyłączenie odpowiedzialności karnej Rodzaje kar Istota przestępstwa
Bardziej szczegółowoKarna Cywilna Dyscyplinarna
Karna Cywilna Dyscyplinarna ukończone 17 lat czyn zabroniony, bezprawny, zawiniony, o stopniu szkodliwości społecznej większym niż znikomy wina umyślna wina nieumyślna (lekkomyślność świadomie narusza
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Wiesław Kozielewicz
Sygn. akt IV KK 8/17 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 30 marca 2017 r. SSN Wiesław Kozielewicz po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 30 marca 2017 r. sprawy R.P. skazanego z art. 252 3 k.k.
Bardziej szczegółowoPOSTANOWIENIE. SSN Włodzimierz Wróbel
Sygn. akt II KK 262/14 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 16 października 2014 r. SSN Włodzimierz Wróbel na posiedzeniu w trybie art. 535 3 kpk po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 16 października
Bardziej szczegółowo