Podstawowe informacje o apletach

Transkrypt

1 Podstawowe informacje o apletach 1

2 Co to są aplety? Aplety (ang. applets) są to programy napisane w Javie i uruchamiane w przeglądarce WWW po stronie klienta. Posiadają następujące cechy: wymagają obecności wirtualnej maszyny Java (ang. JVM Java Virtual Machine) potrafią komunikować się z przeglądarką i reagować na jej polecenia, obsługują graficzny interfejs użytkownika. W celu uruchomienia apletu należy go osadzić w dokumencie HTML za pomocą specjalnego znacznika. Jeśli w przeglądarce włączona jest obsługa Javy, po wejściu na stronę zawierającą aplet zostaje on automatyczne pobrany i uruchomiony. 2

3 Ograniczenia nałożone na aplety Względy bezpieczeństwa spowodowały, że aplety wykonywane są w tzw. piaskownicy (ang. sandbox) i podlegają wyższej kontroli przez obiekt SecurityManager. W szczególności apletom nie wolno na maszynie klienta: uruchamiać innych programów, odczytywać i zapisywać plików, tworzyć, usuwać i listować katalogów, wyszukiwać plików i odczytywać ich atrybutów, komunikować się z serwerem innym niż ten, z którego zostały ściągnięte, nasłuchiwać na portach po stronie klienta. Aplety mogą się dość wolno wyświetlać, gdyż za każdym razem muszą być najpierw w całości ściągnięte i dopiero potem interpretowane. 3

4 Cykl życia apletu W odróżnieniu od aplikacji aplet nie zaczyna działania od metody main(). Cykl życia apletu wyznaczają cztery metody: init() start() stop() destroy() Przy czym, każdy aplet musi dostarczać własnej implementacji jedynie dla metody init(), pozostałe metody są opcjonalne i można je pominąć. 4

5 Metoda init() Metoda init() służy do inicjalizacji danych używanych przez aplet, t.j. np. utworzenie obiektów interfejsu użytkownika, przetworzenie wartości przekazanych do apletu w postaci parametrów. Przeglądarka wywołuje ją automatycznie i dokładnie jeden raz w momencie pierwszego ładowania strony. Aplet musi zawierać implementację metody init(). 5

6 Metoda start() Metoda start() może być wywoływana podczas cyklu życia apletu wielokrotnie, np. zawsze po metodzie init(), przy każdym powrocie na stronę z apletem, gdy staje się ona stroną bieżącą w przeglądarce. Jest zazwyczaj używana do uruchamiania wątków, animacji, wysyłania odpowiednich komunikatów do obiektów pomocniczych lub odtwarzania dźwięków związanych z załadowaniem apletu. Aplet nie musi zawierać implementacji metody start(). 6

7 Metoda stop() Wywoływana jest w momencie, gdy użytkownik opuszcza stronę, na której znajduje się aplet. Metoda stop() podobnie jak metoda start() może być wielokrotnie wywołana podczas cyklu życia apletu. Używa się jej najczęściej do zatrzymania wątków i przeprowadzenia czynności porządkowych. Nie ma konieczności implementacji tej metody. 7

8 Metoda destroy() Metoda destroy() jest wywoływana, gdy aplet kończy swoje działanie. Odpowiedzialna jest za ostateczne zwolnienie zasobów. Jest ona jednak rzadko używana, ponieważ Java posiada mechanizm automatycznego uwalniania nieużywanych zasobów pamięci. 8

9 Osadzanie apletu na stronie HTML Zgodnie z rekomendacją W3C do osadzania apletu w dokumencie HTML powinien posłużyć znacznik <object> lub <embed>. Jednak najczęstszym i najprostszym sposobem osadzenia apletu na stronie HTML jest wykorzystanie znacznika <applet>. Znacznik ten jest powszechnie rozpoznawany i poprawnie interpretowany przez większość przeglądarek pomimo, że nie jest on częścią standardu języka HTML. 9

10 Podstawowa forma znacznika <applet> Podstawowa forma znacznika <applet> wymaga podania trzech atrybutów: <applet code="plik_class" width="szerokość_w_pikselach" height="wysokość_w_pikselach"> </applet> Atrybut code określa nazwę pliku z rozszerzeniem.class będącym kodem bajtowym apletu. Atrybuty width i height definiują rozmiar obszaru wykorzystywanego przez aplet na stronie WWW. 10

11 Przekazywanie paramentów do apletów Apletom można przekazywać parametry za pomocą znacznika <param> umieszczonego między znacznikiem <applet> a </applet>. Znacznik <param> posiada dwa atrybuty: name - nazwa parametru, value - wartość parametru: <applet code="plik_class" width="szerokość_pikselach" height="wysokość_w_pikselach"> <param name="nazwa" value="wartość"> </applet> 11

12 Odczyt parametrów w aplecie Odczyt parametrów w aplecie odbywa się poprzez wywołanie metody getparameter(nazwa). Tak otrzymana wartość jest typowo ciągiem znaków (zmienną typu String), ale może mieć też wartość null (jeżeli np. omyłkowo nazwy parametrów w pliku HTML i w kodzie są różne). Dlatego przy odczycie parametrów w kodzie apletu warto stosować zabezpieczenia, aby ustrzec się niepotrzebnych błędów. 12

13 Graficzny interfejs użytkownika W Javie są dwie biblioteki wykorzystywane do tworzenia graficznego interfejsu użytkownika (ang. GUI Graphical User Interface). Są nimi: AWT Abstract Window Toolkit, Swing. Biblioteka AWT (pakiet java.awt) stanowi zbiór prostych komponentów wizualnych, których wygląd jest zależny od platformy systemowej. Obecnie jest ona praktycznie nieużywana ze względu na swoje ubogie możliwości. 13

14 Graficzny interfejs użytkownika Podstawową biblioteką do tworzenia GUI jest obecnie biblioteka Swing (pakiet javax.swing). Głównymi zaletami biblioteki Swing w stosunku do biblioteki AWT są: większa liczba komponentów wizualnych, rozbudowane właściwości odpowiedników komponentów dostępnych w AWT, możliwość ustalania wyglądu komponentów za pomocą mechanizmu "Look and Feel", możliwość wykorzystania przy tworzeniu aplikacji architektury "Model-View-Controller". 14

15 Aplety pisane w Swingu Aby napisać aplet przy użyciu biblioteki Swing należy utworzyć klasę rozszerzającą wbudowaną klasę JApplet z pakietu javax.swing. Wszystkie komponenty umieszcza się na formatce apletu stosując metodę add(component c). Swing wymaga, aby wszystkie komponenty były dodane do panelu z zawartością (ang. content pane) formatki, więc jako część procesu umieszczania trzeba wywołać metodę getcontentpane(). 15

16 Przykład prostego apletu "HelloWorld" import javax.swing.*; public class HelloWorld extends JApplet { JLabel etykieta; } public void init() { etykieta = new JLabel("Witaj świecie"); getcontentpane().add(etykieta); } 16

17 Model zdarzeń w Swingu 17

18 Delegacyjny model obsługi zdarzeń Programowanie aplikacji z graficznym interfejsem użytkownika jest programowaniem zdarzeniowym. W Javie wykorzystuje się tzw. delegacyjny model obsługi zdarzeń. Jego nazwa wzięła się stąd, że do obsługi zdarzeń generowanych przez źródło, mogą być delegowane dowolne obiekty, które implementują odpowiedni interfejs nasłuchujący (ang. listener interface). Na każde zdarzenie może reagować jeden lub więcej odbiorców. Zdarzenia są generowane przez komponenty interfejsu graficznego, mysz lub klawiaturę. 18

19 Schemat modelu delegacyjnego Ogólny schemat programowania obsługi zdarzeń w modelu delegacyjnym przedstawiają się następująco: deklaracja klasy implementującej odpowiedni interfejs nasłuchujący, rejestracja dla danego komponentu będącego źródłem zdarzenia obiektu klasy nasłuchującej, implementacja metod z interfejsu nasłuchującego. Każdy interfejs nasłuchujący dotyczy konkretnego rodzaju zdarzenia. 19

20 Zestawienie Interfejs nasłuchujący Metody interfejsu Rodzaj zdarzenia ActionListener actionperformed ActionEvent AdjustmentListener adjustmentvaluechanged AdjustmentEvent ComponentListener componenthidden componentmoved componentresized componentshown ComponentEvent ContainerListener FocusListener componentadded componentremoved focusgained focuslost ContainerEvent FocusEvent ItemListener ItemStateChanged ItemEvent KeyListener keypressed keyreleased keytyped KeyEvent 20

21 Zestawienie ciąg dalszy MouseListener MouseMotionListener mouseclicked mouseentered mouseexited mousepressed mousereleased mousedragged mousemoved MouseEvent MouseEvent MouseWheelListener mousewheelmoved MouseWheelEvent TextListener textvaluechange TextEvent WindowListener windowactivated windowdeactivated windowiconified windowdeiconified windowopened windowclosing windowclosed WindowEvent 21

22 Rejestracja i odłączanie obiektu nasłuchującego Rejestracja obiektu klasy nasłuchującej u źródła zdarzenia odbywa się za pomocą metody addxyzlistener() gdzie Xyz oznacza rodzaj nasłuchiwanego zdarzenia: źródłozdarzenia.addxyzlistener(obiektnasłuchujący); Jest również możliwość odłączenia obiektu klasy nasłuchującej u źródła zdarzenia za pomocą metody removexyzlistener(): źródłozdarzenia.removexyzlistener(obiektnasłuchujący); 22

23 Przykład import java.awt.*; import java.awt.event.*; import javax.swing.*; class Aplet extends JApplet implements ActionListener { private JButton b; public void init() { b = new JButton("Naciśnij mnie..."); b.addactionlistener(this); getcontentpane().add(b); } public void actionperformed(actionevent evt) { JOptionPane.showMessageDialog(this, "Naciśnięto przycisk!!!"); } } 23

24 Adaptery Implementacja w jakiejś klasie interfejsu nasłuchującego pociąga za sobą konieczność implementacji w tej klasie wszystkich metod tego interfejsu. Zastosowanie adapterów ułatwia w wielu przypadkach tworzenie klas obsługi zdarzeń. Dostarczają bowiem pustą implementację wszystkich metod z danego interfejsu nasłuchującego. Są dwa sposoby używania adapterów: poprzez dziedziczenie z klasy adaptera, poprzez zastosowanie tzw. klas anonimowych. 24

25 Dziedziczenie z klasy adaptera Jeśli klasa obsługi zdarzeń (klasa nasłuchująca) nie dziedziczy innych i jeśli interesuje nas w niej obsługa tylko jednego rodzaju zdarzeń, to można odziedziczyć ją po klasie adaptera i przedefiniować jego wybrane metody. Przykład: public class ClickAction extends MouseAdapter { public void mouseclicked(mouseevent e) { // obsługa kliknięcia we wnętrze apletu } } // zaś w aplecie: public void init() { addmouselistener(new ClickAction()); } 25

26 Zastosowanie klasy anonimowej Jeśli klasa nasłuchująca dziedziczy z jakiejś klasy, to wówczas pozostaje wykorzystanie anonimowej klasy wewnętrznej. Klasę anonimową charakteryzuje to, że nie ma nazwy i jest zdefiniowana wewnątrz innej klasy. Przykład: public class Aplet extends JApplet { public void init() { addmouselistener(new MouseAdapter() { public void mouseclicked(mouseevent evt) { // obsługa kliknięcia we wnętrze apletu } }); } } 26