Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych

Transkrypt

1 Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych Scientific Works of Institute of Ceramics and Building Materials Nr 24 (styczeń marzec) Prace są indeksowane w BazTech i Index Copernicus ISSN Rok IX Warszawa Opole 2016

2 Prace ICiMB 2016 nr 24: 7 20 JERZY CZECHOWSKI * TAMARA POCHWAŁA ** TERESA WALA *** Słowa kluczowe: materiały z Cr 2 i korundowe, gazyfikacja węgla, korozja. Przeprowadzono próby spiekania Cr 2 i z wytypowanych spieków przygotowano wypalone w 1650 o C tworzywa ogniotrwałe. Równolegle wykonano próby betonów korundowych bez i z dodatkiem Cr 2 oraz z i bez mikrokrzemionki, które następnie wypalono w 1500 o C. Przedstawiono własności otrzymanych materiałów i ich mikrostruktury oraz wyniki przeprowadzonych testów korozyjnych na działanie zsyntetyzowanego żużla o składzie zbliżonym do występujących w procesach gazyfikacji węgla. Stwierdzono wysoką odporność korozyjną wytworzonych materiałów na bazie spiekanego Cr 2 w porównaniu z materiałami korundowymi. Polska energetyka bazuje na węglu. W 2010 r. 77% energii uzyskano ze spalania węgla, niespełna 16% w kogeneracji, a 7% z odnawialnych źródeł energii. Rośnie zapotrzebowanie na czystą energię i między innymi w związku z tym od ponad 15 lat rozwijane są w świecie procesy gazyfikacji, bazujące na różnych surowcach energetycznych. W Polsce procesy otrzymywania gazu syntezowego ( syngazu ) dla potrzeb energetyki są wciąż na etapie badań, ale stanowią istotną alternatywę dla rozwoju czystych technologii. * Dr inż., Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych w Warszawie, Oddział Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach, j.czechowski@icimb.pl ** Mgr inż., Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych w Warszawie, Oddział Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach, t.pochwala@icimb.pl *** Mgr, Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych w Warszawie, Oddział Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach

3 8 JERZY CZECHOWSKI, TAMARA POCHWAŁA, TERESA WALA Procesy gazyfikacji prowadzone są w reaktorach, w których temperatura może się wahać od 700 do 2000 o C, a ciśnienie od 1 do 800 barów [1]. Typowe warunki pracy reaktorów to temperatura ok o C i ciśnienie barów, a typowy skład gazu to 55 60% CO, 30 35% H 2, 10 15% CO 2 i 0,4 1,5% H 2 S [2 4]. Nowe technologie gazyfikacji umożliwiają ograniczenie temperatur do o C [3]. Materiały ogniotrwałe w wyłożeniu reaktorów poddawane są złożonemu oddziaływaniu zmiennej temperatury, atmosfery, ciśnienia gazów, erozji wywołanej przemieszczającym się paliwem stałym, a w szczególności reakcji z pyłami i żużlem, których skład zależny jest od zastosowanych paliw. Oddziaływanie korozyjne wywołane przez stopiony żużel może prowadzić do powstawania niskotopliwych eutektyk i rozpuszczenia materiału ogniotrwałego powodującego ciągły jego ubytek. W przypadku gdy materiał ogniotrwały nie reaguje z żużlem lub reaguje w sposób ograniczony, może następować infiltracja żużla przez pory w głąb materiału i w efekcie naprężeń spowodowanych wstrząsem cieplnym jego łuszczenie [4 7]. Badano możliwość zastosowania w warunkach pracy reaktorów do gazyfikacji różnych rodzajów materiałów ogniotrwałych, w tym wypalonych lub odlewanych materiałów glinokrzemianowych, wysokoglinowych, chromowo-glinowych, chromowo-magnezjowych, korundowych i magnezjowych oraz z węglika krzemu. Zachowanie się tych materiałów oceniano za pomocą testów korozji. Na tej podstawie i posiłkując się wynikami praktycznego zastosowania stwierdzono, że najkorzystniejszymi własnościami charakteryzują się materiały na bazie tlenku chromu, w tym Cr 2 -Al 2, Cr 2 -Al 2 -ZrO 2 i Cr 2 -MgO. Te ostatnie są eliminowane ze względu na możliwość występowania sześciowartościowego chromu. Za najlepsze uznano materiały o zawartości powyżej 75% Cr 2 [7]. Zaletą tych materiałów jest niska rozpuszczalność w żużlu z węgla brunatnego oraz reakcja tlenku chromu z żelazem zawartym w żużlu i tworzeniem się spinelu chromożelazowego, który ogranicza penetrację żużla w głąb wyrobu. W Polsce materiały tego typu nie są wytwarzane. W artykule przedstawiono wyniki badań laboratoryjnych nad otrzymywaniem spiekanego Cr 2 i tworzyw na jego bazie oraz porównawcze testy korozyjne tego materiału z wytworzonymi w oparciu o technologie ogniotrwałych betonów korundowych wypalanymi materiałami korundowymi bez i z dodatkiem tlenku chromu. Do badań spiekalności Cr 2 i wytworzenia spieków zastosowano techniczny tlenek chromu o zawartości 99% Cr 2 (Stachem), TiO 2 (99%) i Al 2 gatunku N0-115 (Nabaltec). Dodatkowo w badaniach otrzymywania tworzyw Cr 2 -ZrO 2 wykorzystano tlenek cyrkonu gatunek CS 10. Badania materiałów z udziałem

4 BADANIA NAD MATERIAŁAMI OGNIOTRWAŁYMI Z CR 2 I AL 2 DO ZASTOSOWANIA... 9 tego dodatku opierały się na doniesieniach literaturowych wskazujących na korzystny jego wpływ na odporność na działanie żużla z procesu gazyfikacji (7). W badaniach spiekania ujednorodnione na sucho mieszanki o założonych składach prasowano w postaci walców o wymiarach φ = h = 10 mm na prasie hydraulicznej pod naciskiem 500 MPa lub dwuetapowo na prasie hydraulicznej (500 MPa), a następnie przy użyciu prasy izostatycznej na zimno (180 MPa w czasie 20 sekund). Sprasowane próbki wypalano w 1650 o C z przetrzymaniem przez 5 godzin w tej temperaturze. Badano gęstość pozorną i porowatość otwartą i na tej podstawie oceniano spiekalność. Na podstawie przeprowadzonych badań spiekalności wytypowano składy, z których wykonano w opisany powyżej sposób spieki w ilości umożliwiającej wykonanie tworzyw ogniotrwałych. Spieki rozdrabniano i przesiewano, uzyskując ostatecznie kruszywo umożliwiające przygotowanie mieszanin o składzie ziarnowym zapewniającym odpowiednie zagęszczenie materiału. Przygotowano materiały na bazie samych spieków Cr 2 oraz z udziałem 5% dodatku ZrO 2, zastępując nim część frakcji poniżej 0,09 mm kruszywa chromowego. Wprowadzano dodatkowo 0,5% TiO 2, oczekując jego korzystnego wpływu na spieczenie osnowy. Z przygotowanych mieszanin z udziałem 2% roztworu dekstryny formowano walce o wymiarach φ = h = 50 mm na prasie hydraulicznej pod naciskiem 500 MPa, a następnie wypalano w temperaturze 1650 o C przez 2 godziny. Równolegle przygotowano próbki korundowych niskocementowych betonów ogniotrwałych bez i z udziałem mikrokrzemionki oraz z dodatkami tlenku chromu, stosując następujące surowce: tabularny korund spiekany o różnym uziarnieniu, reaktywne tlenki glinu CTC20 i RG4000 (wszystkie firmy Almatis GmbH), cement Górkal 70 (Górka Cement-Mapei), mikrokrzemionkę M971 (Elkem) oraz dodatek dyspergujący na bazie glikolu polietylowego. Składy próbek betonów przygotowano zgodnie z równaniem Andreasena przy współczynniku rozkładu wielkości ziaren 0,26. Przygotowane mieszanki intensywnie mieszano z dodatkiem 4,5% wody przy użyciu mieszadła Eiricha PV02. Wszystkie badane próbki miały rozpływy przekraczające 180 mm. Odlewano belki o wymiarach 40 x 40 x 160 mm i walce φ = h = 50 mm, które po pielęgnacji przez 48 godzin w komorze klimatyzacyjnej w 20 o C przy wilgotności 95% suszono w 110 o C, a następnie wypalano w 1500 o C przez 5 godzin. Po wypaleniu oznaczano gęstość pozorną, porowatość otwartą, wytrzymałość na ściskanie oraz badano mikrostrukturę i skład chemiczny w mikroobszarze w przypadku wytypowanych próbek. Testy korozyjne wykonano metodą tyglową w temperaturze 1400 o C przez 4 godziny w zasypce z koksiku. Oceniano zakres oddziaływania korozyjnego na przekroju makroskopowo oraz przy użyciu

5 10 JERZY CZECHOWSKI, TAMARA POCHWAŁA, TERESA WALA elektronowego mikroskopu skaningowego z mikroanalizatorem rentgenowskim EDS. Grubsze frakcje topionego Cr 2, jak również spiekane kruszywa na bazie Cr 2 nie są dostępne na rynku. Z tych względów, przystępując do opracowania podstaw technologii wytwarzania tworzyw z Cr 2, w pierwszym etapie przeprowadzono badania jego spiekalności; Cr 2 spieka się bardzo trudno. Jako dodatek ułatwiający spiekanie zastosowano TiO 2. Układ Cr 2 -TiO 2 był przedmiotem badań S. Somiya i in. [8] i ich wyniki uznawane są do chwili obecnej [9]. W obszarze bliskim TiO 2 występuje powyżej 1425 o C seria stabilnych faz o formule Cr 2 Ti n-2 O 2n-1, gdzie n = 6, 7, 8, a poniżej tej temperatury obecne są ciągłe roztwory stałe. Zgodnie z opracowanym diagramem fazowym dla temperatur o C ustalono obszar stabilności związku Cr 2 TiO 5 odpowiadającego n = 3. W szerokim obszarze od strony Cr 2 występuje faza E odpowiadająca formule Cr 2 Ti 2 O 7, której skład może się mieścić w przybliżeniu w granicach 3 < n < 5. Zgodnie z badaniami A.S. Bereżnoja i N.V. Gulko [10] w układzie TiO 2 -Cr 2 istnieją dwa punkty eutektyczne, jeden przy 64% Cr o C i drugi przy 8% Cr o C, natomiast faza Cr 2 Ti 2 O 7 topi się w 1980 o C. Dodatek TiO 2 obniża temperaturę topnienia Cr 2, jednak w dalszym ciągu jest to temperatura wysoka, przekraczająca 1760 o C. Przeprowadzone przez H. Nagai i K. Ohbayoshi [11] badania wpływu TiO 2 na spiekanie Cr 2 w 1200 o C wykazały, że dodatek ten bardzo korzystnie wpływa na stopień spieczenia przy ciśnieniach tlenu Pa > po 2. W tabeli 1 zestawiono wyniki prób spiekania Cr 2 z dodatkiem TiO 2 w 1650 o C przez 5 godzin. Przeprowadzone badania wykazały, że dodatek 3% TiO 2 w istotny sposób wpłynął na stopień spieczenia. Osiągnięto 93 i 97% gęstości teoretycznej oraz 0,52 i 0,34% porowatości otwartej odpowiednio przy jedno- i dwustopniowym formowaniu. Zwiększenie udziału TiO 2 nie wpłynęło w istotny sposób na wzrost stopnia spieczenia, natomiast przy 1% dodatku TiO 2 porowatość otwarta była wysoka (20,6 i 15,0%).

6 BADANIA NAD MATERIAŁAMI OGNIOTRWAŁYMI Z CR 2 I AL 2 DO ZASTOSOWANIA Wpływ dodatku TiO 2 na własności spieków T a b e l a 1 Próbka numer Cr 2 TiO Sposób formowania H H + i H H + i H H + i H H + i Skurczliwość [%] 97 3 h 8,7 11,6 15,3 15,2 14,1 15,2 14,8 15,7 φ 8,5 11,7 14,4 15,7 14,0 15,5 14,2 15,3 Gęstość pozorna [g/cm 3 ] 4,12 4,38 4,79 5,02 4,79 4,98 4,73 4,93 Gęstość w stosunku do gęstości teoretycznej [%] Porowatość otwarta [%] 20,60 15,00 0,52 0,34 0,51 0,59 0,61 0,26 Porowatość całkowita[%] 20,70 15,80 7,50 3,10 7,10 3,50 7,80 3,90 H prasa hydrauliczna 500 MP. H + i prasa hydrauliczna 500 MPa + prasa izostatyczna 180 MPa/20 s. Ź r ó d ł o: Tab. 1 5 opracowanie własne. Korzystny wpływ dodatku TiO 2 na proces spiekania można wiązać z tworzeniem się roztworu stałego TiO 2 w Cr 2 w temperaturze powyżej 1580 o C. Na podstawie przeprowadzonych badań spiekalności wytypowano składy wyjściowe mieszanek. W tabeli 2 zestawiono składy oraz gęstość pozorną i porowatość otrzymanych spieków. T a b e l a 2 Składy wyjściowe i własności spieków użytych jako kruszywo Własność Numer próbki 2/0 2/3 2/7 Cr 2 TiO 2 Al Gęstość pozorna [g/cm 3 ] 4,77 4,64 4,43 Porowatość otwarta [%] 0,4 1,4 4,3 W tabeli 3 zestawiono własności tworzyw otrzymanych z przygotowanych spieków w sposób zgodny z wcześniej przedstawionym opisem.

7 12 JERZY CZECHOWSKI, TAMARA POCHWAŁA, TERESA WALA Własności otrzymanych tworzyw na bazie tlenku chromu T a b e l a 3 Własność Skurczliwość [%] Próby z kruszywa 2/0 Próby z kruszywa 2/3 Próby z kruszywa 2/7 Próby z kruszywa 2/0 + 0,5% TiO 2 Próby z kruszywa 2/0 + 0,5% TiO 2 + 2,5% ZrO 2 h 0,8 1,2 0,6 0,6 0,9 φ 0,5 0,4 0,4 0,3 0,3 Gęstość pozorna [g/cm 3 ] 4,12 4,02 3,95 4,20 4,20 Porowatość otwarta [%] 17,6 18,8 19,4 17,3 17,0 Wytrzymałość na ściskanie [MPa] Ogniotrwałość pod obciążeniem [ o C]: T 0,1 T 0,5 T 5 70,3 82,5 76,0 30,3 23, Otrzymane tworzywa 2/0, 2/3 i 2/7, w przypadku których do osnowy wprowadzono 0,1%TiO 2 charakteryzowały się korzystnymi własnościami. Przy założeniu temperatury pracy ok o C własności każdego z tych tworzyw spełniają wymagania temperaturowe. Electron Image 6 O K series 50 цm Cr L series 50 цm Ti K series 50 цm 50 цm Ź r ó d ł o: Ryc. 1 8 opracowanie własne. Ryc. 1. Mikrostruktura tworzywa 2/0 i rozkład podstawowych pierwiastków w wyodrębnionym mikroobszarze

8 BADANIA NAD MATERIAŁAMI OGNIOTRWAŁYMI Z CR 2 I AL 2 DO ZASTOSOWANIA Badania mikrostrukturalne wskazały, że tworzywa charakteryzowały się stosunkowo równomiernym rozmieszczeniem dużych polikrystalicznych ziarn spieków zrośniętych z drobnoziarnistą, porowatą osnową (ryc. 1). Kryształy Cr 2 w obrębie spieków zwykle kontaktują się ze sobą. Mapy rozmieszczenia pierwiastków wykazały podobny skład kryształów tworzących ziarna kruszywa i osnowy. Analiza punktowa w mikroobszarze wykazała, że kryształy Cr 2 zawierały ok. 3% TiO 2 w roztworze stałym. Obecny był w nich również w nieznacznych ilościach (poniżej 0,5% w próbce 2/0) Al 2, pochodzący z pierwotnych zanieczyszczeń surowców wyjściowych. Bardzo drobne skupienia pomiędzy kryształami Cr 2 tworzyły dwie fazy: jedna o składzie bliskim Cr 2 Ti 2 O 7 (Cr 2 Ti 1,7 O 6,4 ) i druga, w której obecne były Si, Ca, Cr, Al, Ti i Na, gromadząca zanieczyszczenia pochodzące ze składników wyjściowych. Materiały z dodatkiem 2,5% ZrO 2 charakteryzowały się wyraźnie niższą wytrzymałością na ściskanie w temperaturze otoczenia i wyraźnie niższą ogniotrwałością pod obciążeniem. Do badań odporności na działanie żużla wytypowano zatem pierwsze trzy materiały. W tabeli 4 zestawiono składy wyjściowe i własności po wypaleniu materiałów korundowych wytworzonych z betonów przygotowanych zgodnie z wcześniejszym opisem. Składy wyjściowe i własności otrzymanych tworzyw korundowych T a b e l a 4 Symbol próbki A B D E F Tabularny korund spiekany do 3 mm + Al 2 CTC RG Mikrokrzemionka 3 3 Górkal Cr Dodatek wody [%] 5 4,5 4,5 4,5 4,5 Własności po wypaleniu gęstość pozorna [g/cm 3 ] 3,20 3,06 3,04 3,15 3,00 porowatość otwarta [%] 13,3 18,4 19,5 16,6 20,0 wytrzymałość na ściskanie [MPa] ogniotrwałość pod obciążeniem [ o C] T 0,1 T 0,5 T 5 139,0 150,5 102,6 122,2 108,

9 14 JERZY CZECHOWSKI, TAMARA POCHWAŁA, TERESA WALA Po wypaleniu w 1500 o C wszystkie badane tworzywa charakteryzowały się wysoką, przekraczającą 100 MPa, wytrzymałością na ściskanie i porowatością otwartą poniżej 20%. Najwyższą wytrzymałość miała próbka bez udziału mikrokrzemionki i dodatku Cr 2 (próbka B), najniższą z udziałem Cr 3 (próbka D i E), natomiast pośrednie próbki A i E. Te ostatnie charakteryzowały się wysokim stopniem spieczenia i najniższą porowatością otwartą, odpowiednio 13,3 i 16,6%. Badania mikrostrukturalne wykazały, że tworzywo bez dodatku Cr 2 (próbka B) miało stosunkowo jednorodną budowę i składało się z dużych ziaren korundu spiekanego i osnowy, składającej się ze słupkowych lub płytkowych kryształów hibonitu CaO 6Al 2 (CA 6 ). Były one zrośnięte z drobnymi izometrycznymi kryształami korundu i dużymi ziarnami spiekanego korundu tabularnego, miejscami wrastając w kryształy α Al 2. Spiekanie materiału następowało bez udziału fazy ciekłej (temperatura topnienia CA 6 wynosi 1880 o C). Stwierdzona mikrostruktura tworzywa decydowała o wysokiej wytrzymałości w temperaturze otoczenia i zapewniła bardzo dobre własności termomechaniczne. Ryc. 2. Mikrostruktura tworzywa B (SEM) Tworzywo D (ryc. 3) z dodatkiem 3% Cr 2 i bez udziału mikrokrzemionki charakteryzowało się mikrostrukturą zbliżoną do próbki B, lecz analiza punktowa w mikroobszarach wykazała, że w kryształach hibonitu obecny był Cr 2 w ilości 7 10%. Ogólna uśredniona jego formuła może mieć postać CaO 6(Al 0,9 Cr 0,1 ) 2. Roztworów stałych w korundzie nie tworzył Cr 2.

10 BADANIA NAD MATERIAŁAMI OGNIOTRWAŁYMI Z CR 2 I AL 2 DO ZASTOSOWANIA Ryc. 3. Mikrostruktura tworzywa D z udziałem 3% Cr 2 (SEM) Tworzywa A i E, do których wprowadzono mikrokrzemionkę, charakteryzowały się po wypaleniu znacznie różniącą się mikrostrukturą w porównaniu z wyżej opisanymi. Duże ziarna spiekanego korundu zrośnięte były ze zrekrystalizowaną osnową, w której występowały stosunkowo szerokie rozgałęzione pory (ryc. 4). Granice dużych ziaren i osnowy były zatarte i tylko brak porów otwartych w niektórych obszarach wskazywał, że są to pierwotne ziarna spiekanego korundu. Ryc. 4. Mikrostruktura tworzywa E z udziałem 3% mikrokrzemionki i 3% Cr 2 (SEM)

11 16 JERZY CZECHOWSKI, TAMARA POCHWAŁA, TERESA WALA Analiza punktowa w obszarach pomiędzy rekrystalizowanymi kryształami korundu wskazała, że zawierają one ok. 20% CaO, 40% Al 2 i 40% SiO 2, ma zatem skład zbliżony do anortytu. W próbce E stwierdzono, że Cr 2 gromadził się w roztworze stałym Al 2, głównie w osnowie, gdzie kryształy korundu zawierały ok. 5,5 6,5% Cr 2. Można stwierdzić, że powstanie opisanej mikrostruktury tworzywa było wynikiem pojawienia się jej w czasie wypalania fazy ciekłej, która ułatwiała spiekanie i rekrystalizację Al 2 wprowadzonego do osnowy w postaci drobnych ziaren i reaktywnych proszków Al 2. Stwierdzona mikrostruktura z udziałem fazy krzemianowej nie sprzyjała osiągnięciu wysokich własności termomechanicznych, ogniotrwałość pod obciążeniem T 0,1 i T 0,5 była o ponad 200 o C niższa niż w przypadku materiałów bez krzemionki. Stwierdzona w odniesieniu do próbek A i E wartość T 5 powyżej 1700 o C wskazuje, że ich odkształcenie w warunkach testu następowało powoli ze wzrostem temperatury, osiągając wartość 5% powyżej tej temperatury. Obecność w osnowie zrekrystalizowanych różnokierunkowych słupkowych kryształów korundu mogła wpływać na ograniczenie postępu deformacji. Badania korozyjne przeprowadzono metodą statyczną tyglową z użyciem jako medium korozyjnego żużla syntetycznego o składzie zbliżonym do żużla występującego w procesach zgazowania węgla. Do jego syntezy wykorzystano popiół lotny z kotła fluidalnego, który z odpowiednimi dodatkami stopiono, po czym rozdrobniono i użyto w badaniach korozyjnych przeprowadzonych w warunkach wcześniej opisanych. W tabeli 5 zestawiono składy chemiczne popiołu i syntetycznego żużla. T a b e l a 5 Skład chemiczny popiołu lotnego i syntetycznego żużla Składnik Popiół lotny Żużel syntetyczny SiO 2 55,51 52,93 Al 2 26,90 24,60 Fe 2 6,30 9,98 TiO 2 1,11 1,03 CaO 2,98 5,73 MgO 2,76 2,40 K 2,00 2,57 Na 2 O 0,84 0,76 P 2 O 5 0,47 S 0,13 C/S B/A 0,05 0,19 0,11 0,20 Stosunek B/A = (Fe 2 +CaO+MgO +K 2 O+Na 2 O)/(SiO 2 +Al 2 +TiO 2 ) uważany za właściwszy dla określenia zasadowości żużla niż stosunek C/S (CaO:SiO 2 ) był poniżej 0,4, a zatem odpowiadał charakterowi żużla powstającego w procesach gazyfikacji węgla. Rycina 5 przedstawia przekroje próbek na bazie spiekanego Cr 2 po testach korozyjnych. Oznaczenia 1, 2 i 3 odnoszą się odpowiednio do próbek 2/0, 2/3 i 2/7, a drugi ich człon określa temperaturę, w której przeprowadzono test. Makroskopowo brak widocznej

12 BADANIA NAD MATERIAŁAMI OGNIOTRWAŁYMI Z CR 2 I AL 2 DO ZASTOSOWANIA penetracji żużla w głąb materiałów niezależnie od temperatury i składu próbek. Badania mikrostrukturalne wykazały, że na kontakcie z żużlem w próbkach wykonanych ze spieków Cr 2 występuje wąska strefa reakcyjna, w której żużel penetruje pomiędzy ziarnami tlenku chromu (ryc. 6). Jej szerokość była zbliżona w poszczególnych próbkach i wynosiła µm, a zmiany mikrostruktury uwidaczniały się maksymalnie do 250 µm. Nie stwierdzono wyraźnej zależności od temperatury testu. Ryc. 5. Przekroje próbek na bazie Cr 2 po testach korozyjnych w 1450 i 1550 o C Ryc. 6. Mikrostruktura próbki 2/0 na kontakcie z żużlem (w górnej części) SEM W przypadku próbek korundowych na przekrojach wyraźnie uwidoczniła się penetracja żużla (ryc. 7). Po teście w 1450 o C była ona mniejsza niż po teście w wyższej temperaturze, gdzie sięgała do ok. 10 mm. Brak było wyraźnej różnicy pomiędzy próbkami i tylko nieznacznie mniejszy był zasięg w próbkach z udziałem Cr 2. W próbce z udziałem krzemionki i 3% tlenku chromu (próbka E), w której makroskopowo była ona niewidoczna, analiza mikrostrukturalna wykazała zmiany sięgające 5 6 mm. W warstewce na kontakcie z resztkami żużla do ok. 250 µm występował spinel typu hercynitu (FeO Al 2 ) z podstawie-

13 18 JERZY CZECHOWSKI, TAMARA POCHWAŁA, TERESA WALA niami Cr, a głębiej pierwotne pory wypełnione były fazą bogatą w Si i Al oraz K, Ca i Fe pochodzącą z żużla (ryc. 8). Ryc. 7. Przekroje próbek korundowych po testach korozyjnych w 1450 i 1550 o C Ryc. 8. Mikrostruktura próbki E/1550 wysycona składnikami żużla. Po prawej, przy większym powiększeniu, widoczny fragment z porami wypełnionymi przez żużel SEM

14 BADANIA NAD MATERIAŁAMI OGNIOTRWAŁYMI Z CR 2 I AL 2 DO ZASTOSOWANIA Dodatek 3% TiO 2 umożliwia otrzymanie spieków Cr 2 o porowatości otwartej do ok. 4% (97 99% gęstości teoretycznej), które mogą być wykorzystane do wytwarzania materiałów ogniotrwałych. 2. Otrzymane z takich spieków oraz ze spieków zawierających dodatkowo do 7% Al 2 materiały ogniotrwałe charakteryzowały się dobrymi własnościami w temperaturze otoczenia (porowatość otwarta poniżej 20%, wytrzymałość na ściskanie MPa) oraz ogniotrwałością pod obciążeniem (T 0,1 pow o C, T 0,5 pow o C). 3. Wypalone w 1500 o C betony korundowe bez i z mikrokrzemionką wykazały istotne różnice własności, uwarunkowane ukształtowaną mikrostrukturą. Materiały bez krzemionki charakteryzowały się wysoką wytrzymałością i wysoką ogniotrwałością pod obciążeniem dzięki obecności CA 6 w osnowie. W procesie wypalania materiałów z udziałem krzemionki pojawienie się fazy ciekłej doprowadziło do rekrystalizacji korundu w osnowie oraz segregacji i rozrostu porów. Materiały te miały stosunkowo niską porowatość otwartą, ale również o blisko 200 o C niższą ogniotrwałość pod obciążeniem w porównaniu z wypalonymi betonami bez mikrokrzemionki. 4. Dodatek Cr 2 w wypalonych betonach korundowych bez mikrokrzemionki koncentrował się w CA 6 w osnowie, natomiast w materiałach z krzemionką występował w roztworze stałym w korundzie. Wytrzymałość na ściskanie obydwu rodzajów próbek była niższa niż bez tego dodatku, natomiast nie uwidaczniał się wpływ na własności termomechaniczne. 5. Testy korozyjne przeprowadzone w 1450 i 1550 o C wykazały wysoką odporność materiałów na bazie spieków z Cr 2 na oddziaływanie żużla o składzie zbliżonym do żużla powstającego w procesach gazyfikacji węgla. Badane materiały korundowe wykazały niższą odporność, szczególnie w 1550 o C i nie są zalecane do tego celu. 6. Ze względu na wysokie własności termomechaniczne wypalane betony korundowe bez udziału mikrokrzemionki mogą znaleźć zastosowanie w innych urządzeniach wysokotemperaturowych *. [1] S a t a n o w s k i K., N e b e U., F e l l i n e r M., S e l k r e g g K., Refractory solutions for coal gasification, RHI Bulletin 2012, No. 2, s [2] G e h r e P., A n e z i r i s Ch.G., Investigation of slag containing refractory materials for gasification processes, Journal of European Ceramic Society 2012, Vol. 32, s * Praca została sfinansowana ze środków na działalność statutową Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych.

15 20 JERZY CZECHOWSKI, TAMARA POCHWAŁA, TERESA WALA [3] G e h r e P., A n e z i r i s Ch.G., V e r e s D., P a r r C., F r y d a H., N e u r o t h M., Improved spinel containing refractory castables for slogging gasifiers, Journal of European Ceramic Society 2012, Vol. 33, s [4] H e r r m a n n M., S t a n d k e G., H ö h n S., H i m p e l G., G e s t r i c h T., High- -temperature corrosion of silica carbide ceramics by coal ashes, Ceramics International Journal 2014, Vol. 40, s [5] B e n n e t t J.P., K w o n g K.-S., P o w e l l C., K r a b b e R., T h o m a s H., P e t t y A., Low chrom/chrome free refractories for slagging gasifies, DOE/National Energy Technology Laboratory 2006, s [6] D o g a n C.P., B e n n e t t J.P., K w o n g K.-S., C h i n n R.E., Refractory loss in slagging gasifies, [w:] Procedings 7-th Biennale Unified International Technical Conference on Refractories ed. ALAFAR, Vol. 1, Concun, Mexico 2001, s [7] B e n n e t t J.P., K w o n g K.-S., Failure mechanisms in high chrome oxide gasifies refractories, Metallurgical and Materials Transactions A 2011, Vol. 42, s [8] S o m i y a S., H i r a n o S., K a m i y a S., Phase relations of the Cr 2 -TiO 2 system, Journal of Solid State Chemistry 1978, Vol. 25, Issue 3, s [9] B e r g e r H.L., S a a r o S., S t a h r C.C., T h i e l e S., W o y d t M., Entwicklung Keramischer Schichten in System Cr 2 -TiO 2 (Development of Ceramic Coatings in the system Cr 2 -TiO 2 ), Thermal Spray Bulletin 2009, No. 1, s [10] B e r e ż n o i A.S., G u l k o N.V., Dopovidi AN URSR.: Ser. B: Geologia, Geofizika, Khimia, Biologia, 1968, nr 3, s [11] N a g a i H., O h b a y o s h i K., Effect of TiO 2 on the sintering and electrical conductivity of Cr 2, Journal of the American Ceramic Society 1989, Vol. 72, s [12] C t i b o r P., P i š I., K o t l a n J., K h a l a k h a n Z., Š t e n g l V., H o m o l a P., Microstructure and properties of plasma sprayed mixture of Cr 2 and TiO 2, Journal of Thermal Spray Technology 2013, Vol. 22, No. 7, s JERZY CZECHOWSKI TAMARA POCHWAŁA TERESA WALA INVESTIGATIONS OF REFRACTORY MATERIALS WITH CR 2 AND AL 2 FOR APPLICATION IN THE COAL GASIFICATION PROCESS Keywords: Cr 2 and alumina refractories, coal gasification, corrosion. Investigation of Cr 2 sintering were carried out and prepared sinters were used to obtain fired at 1650 o C refractories. In parallel alumina castables with and without microsilica and with and without Cr 2 additions were made and obtained samples were fired at 1500 o C. The properties and microstructure of obtained materials were characterized. Corrosion tests using synthesized slag with the composition close to that of existed in gasifires has been carried out. Despite comparable thermo mechanical properties of alumina materials without silica higher corrosion resistance was found in case materials on the base of Cr 2 sinters.