dysleksja EGZAMIN MATURALNY Z J ZYKA POLSKIEGO MAJ 2014 POZIOM PODSTAWOWY Czas pracy: 170 minut Liczba punktów do uzyskania: 70

Transkrypt

1 Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpocz cia egzaminu. Uk ad graficzny CKE 2013 WPISUJE ZDAJ CY KOD PESEL Miejsce na naklejk z kodem dysleksja EGZAMIN MATURALNY Z J ZYKA POLSKIEGO POZIOM PODSTAWOWY MAJ 2014 Instrukcja dla zdaj cego 1. Sprawd, czy arkusz egzaminacyjny zawiera 18 stron. Ewentualny brak zg o przewodnicz cemu zespo u nadzoruj cego egzamin. 2. Rozwi zania zada zamie w miejscu na to przeznaczonym. 3. Pisz czytelnie. U ywaj d ugopisu/pióra tylko z czarnym tuszem/atramentem. 4. Nie u ywaj korektora, a b dne zapisy wyra nie przekre l. 5. Pami taj, e zapisy w brudnopisie nie b d oceniane. 6. Mo esz korzysta ze s ownika poprawnej polszczyzny i s ownika ortograficznego. 7. Na karcie odpowiedzi wpisz swój numer PESEL i przyklej naklejk z kodem. 8. Nie wpisuj adnych znaków w cz ci przeznaczonej dla egzaminatora. Czas pracy: 170 minut Liczba punktów do uzyskania: 70 Cz I 20 pkt Cz II 50 pkt MPO-P1_1P-142

2 2 Cz I rozumienie czytanego tekstu Przeczytaj uwa nie tekst, a nast pnie wykonaj zadania umieszczone pod nim. Odpowiadaj na podstawie tekstu i tylko w asnymi s owami chyba e w zadaniu polecono inaczej. Udzielaj tylu odpowiedzi, o ile jeste proszona/y. O MI O CI 1. O mi o ci ju wszystko powiedzieli poeci. Pi knie te mówi o niej Platon. Chc zwróci uwag na to, e ten dialog Platona, w którym mówi si o mi o ci, nosi tytu Uczta 1. Tak wi c cielesne po danie i zaspokajanie g odu, dwie tak zwyk e, tak naturalne funkcje, bez których ycie trwa nie mo e, uzyska y w tym utworze wy szy sens. Cz owiek ma tak dziwn zdolno, a mo e tak e potrzeb, nadawania swoim funkcjom biologicznym, a nawet czysto fizjologicznym, sensu, który przekracza ich naturalne zakorzenienie, przenosz c je w sfer symboli i warto ci, powoduj c ich radykaln przemian. Jedzenie sta o si ceremoni, mniej lub bardziej uroczyst, o donios ym spo ecznym znaczeniu. Ju zwyk y obiad rodzinny, gdy wszyscy zasiadaj przy stole, dziel c si wra eniami dnia, ma donios y charakter spotkania pot guj cego wi. Podobnie posi ki dzielone z przyjació mi lub tak e z obcymi lud mi, czy oficjalne obiady maj ce niemal zawsze wymow polityczn, s u nie tylko zaspokojeniu apetytu. Maj one na celu wzmocnienie ludzkich kontaktów, cz sto uczczenie czego lub kogo. Przecie dobrze znamy uczty weselne, stypy, obiady wi teczne i wiemy, e ten ich podnios y sens wymaga zazwyczaj takich lub innych rytua ów. W ten sposób wzmacnia si uspo ecznienie i rodzi si kultura bycia. Plato ska uczta wznosi nas jeszcze wy ej, bo tam spo ywa si pokarm duchowy. 2. Analogiczne przetworzenie dotyczy snu i w ogóle odpoczynku, a wi c równie funkcji biologicznie koniecznych. Sen otrzyma ca kulturow otoczk, która go podnios a na wy yny czynno ci wa nej i wymagaj cej szczególnego starania nie byle awy lub wi zki siana, lecz sypialni i porz dnego ó ka. Nawet w wiejskiej chacie jest ono sprz tem o niema ym znaczeniu, zwykle przykrytym wzorzystymi poduszkami i pierzynami. 3. Podobnie uczyni cz owiek z mi o ci, u wi ci j. Nie mo na bowiem zaprzeczy, e to ona przede wszystkim rodzi i umacnia spo eczne wi zi. W a nie przez macierzy stwo i ojcostwo mi o buduje podstawowe spo eczne tkanki, bez których nasz gatunek by nie prze y. Biolog wi c dodaje, e jest to dostatecznie wa ny powód, by ceni mi o. Ma racj. Ale to nie wszystko. Chcia oby si powiedzie biologom, e mo e ona równie zmieni samego cz owieka, e czyni go innym, e potrafi w nim obudzi jak zdumiewaj c si. Wiemy dobrze, e z mi o ci mo na nawet zabi, mo na te ofiarowa w asne ycie i w takich wypadkach trudno si doszuka biologicznych przyczyn. Przeciwnie. Mi o dzia a nieraz tak, jakby w ogóle wzgl dy gatunkowe lekcewa y a, nie bra a ich pod uwag. Bywa ponad nimi. Niejedno ma imi. Czasem jest rozs dna, czasem szalona, czasem niszczy, czasem buduje, bywa lepa, ale i zdumiewaj co przewiduj ca, jakby otrzymywa a nagle przenikliwe widzenie przysz o ci. Jest jakim spot gowaniem nas samych, którego zwykle si nie docenia. Ma o jej jednak w wiecie, bowiem jej wzloty bywaj kruche, krótkotrwa e, gwa towne. 1 Uczta utwór Platona w formie dialogu na tematy filozoficzno-moralne; zapis dyskusji prowadzonej w gronie przyjació podczas uczty w domu poety Agatona. artobliwy dialog staje si pretekstem do przedstawienia drogi mi o ci wiod cej ku prawdzie i pi knu (od uwielbienia pi kna cia a, przez uwielbienie pi kna duszy, nauki, a do uwielbienia pi kna samego w sobie wiecznego i niezmiennego).

3 Czu o bywa jak pe ny wojen krzyk, I jak szemrz cych róde pr d, I jako wtór pogrzebny 2 pisa Norwid. 4. pieszmy si kocha ludzi, tak szybko odchodz 3 wszyscy znamy te s owa poety, ale ich nie s uchamy. Nie kochamy ludzi. Gdy patrz dooko a, to raczej widz twarze pe ne z o ci i nienawi ci, w najlepszym razie twarze oboj tne. Patrzymy na siebie wzajemnie z nieufno ci, niech ci i nie lubimy nie tylko obcych, cz sto równie ludzi, z którymi pracujemy, którzy powinni by jako bliscy lecz my gotowi jeste my wietrzy tylko zdrady. Opancerzamy si w swoim w skim kr gu, traktuj c innych niemal jak wrogów. Mówimy pi knie i wznio le o mi o ci, a nie sta nas na zwyk yczliwo. Nie umiemy si przyja ni, nie umiemy si porozumiewa, ale j trzy o, do tego jeste my wr cz uzdolnieni. 5. Nienawi jest atwa, mi o, przyja wymagaj niema ego wysi ku. Nie chodzi w nich bowiem tylko o zauroczenie, które przychodzi i odchodzi, czasem mija bezpowrotnie, niekiedy nawet potrafi si zmieni w nienawi. Jak e niewiele jest takiej mi o ci, która zdolna jest przeobrazi si w przywi zanie trwa e, wierne, silne. W mi o ci chodzi bowiem o co znacznie wi cej, chodzi, jak si kiedy wyrazi filozof Henryk Elzenberg 4, o rado z czyjego istnienia. Kochaj c, ciesz si, e jeste. Tylko tyle i a tyle, bo ta rado jest bezinteresowna. Ten, kto kocha, i ten, kto darzy przyja ni, nie oczekuje zap aty. Prawdziwie g boka mi o nie da nawet wzajemno ci, ona jest raczej ofiar, dawaniem a nie przyjmowaniem, czerpaniem, braniem, zach anno ci zatruwaj c jadem czysto uczu. Mo e dlatego jest taka trudna, mo e dlatego jest jej tak ma o. Na podstawie: Barbara Skarga, O mi o ci [w:] Cz owiek to nie jest pi kne zwierz. Wyk ady i artyku y Kraków Zadanie 1. (1 pkt) Na podstawie akapitu 1. (z przypisem) wyja nij, co stanowi o pokarm duchowy dla bohaterów utworu Platona Uczta. Zadanie 2. (1 pkt) Jak funkcj w kompozycji tekstu pe ni przywo anie Uczty Platona? 2 Wtór pogrzebny lament, p acz towarzysz cy pogrzebowi. 3 Pocz tek wiersza ksi dza Jana Twardowskiego. 4 Henryk Elzenberg ( ) polski filozof, historyk filozofii, etyk, autor dzie a Warto i cz owiek.

4 4 Zadanie 3. (2 pkt) Sformu uj zawart w akapicie 1. tez zwi zan z istot cz owiecze stwa. Wymie przyk ady z ycia codziennego, zawarte w tek cie, które ilustruj t tez. Teza Przyk ad 1. Przyk ad 2. Zadanie 4. (2 pkt) Podaj dwa argumenty, którymi autorka uzasadni a pogl d, e mi o ci nie mo na ograniczy do biologii. Zadanie 5. (2 pkt) Uzupe nij tabel. A. Spo ród podanych rodków stylistycznych: personifikacja, apostrofa, antyteza, wyliczenie, inwersja wybierz trzy, które autorka zastosowa a w zdaniu: Czasem [mi o ] jest rozs dna, czasem szalona, czasem niszczy, czasem buduje, bywa lepa, ale i zdumiewaj co przewiduj ca, jakby otrzymywa a nagle przenikliwe widzenie przysz o ci. B. Okre l rol ka dego z nich w budowaniu obrazu mi o ci. A. rodek stylistyczny B. Rola rodka stylistycznego

5 Zadanie 6. (1 pkt) Jak funkcj pe ni sformu owania: w a nie, chcia oby si powiedzie, wiemy dobrze w zdaniach z akapitu 3.? Zadanie 7. (2 pkt) Autorka ukazuje mi o z punktu widzenia reprezentantów ró nych dziedzin my li ludzkiej. Przedstaw, na czym polega istota mi o ci zdaniem: A. naukowca biologa (akapit 3.) B. ksi dza poety (akapit 4.) C. filozofa etyka (akapit 5.) Zadanie 8. (2 pkt) Do ka dego z podanych zda dobierz funkcj j zykow, która w nim dominuje. A. fatyczna B. informacyjna C. impresywna D. ekspresywna 5 Lp. Zdanie z tekstu Funkcja j zykowa 1. Dialog Platona, w którym mówi si o mi o ci, nosi tytu Uczta. 2. pieszmy si kocha ludzi, tak szybko odchodz. 3. Kochaj c, ciesz si, e jeste.

6 6 Zadanie 9. (1 pkt) Zdanie: Nie umiemy si przyja ni, nie umiemy si porozumiewa, ale j trzy o, do tego jeste my wr cz uzdolnieni jest ironiczne, poniewa autorka A. typowym wadom ludzi przeciwstawia zalety. B. podkre la warto przyja ni i porozumienia. C. akceptuje w a ciw ludziom niedoskona o. D. o wadach ludzi mówi z pozornym podziwem. Zaznacz w a ciw odpowied. Zadanie 10. (2 pkt) Wyja nij celowo zastosowania w akapicie 4. czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej i liczby mnogiej. 1 os. l. poj os. l. mn.... Zadanie 11. (1 pkt) Okre l funkcj, któr pe ni w ca ym tek cie zdanie rozpoczynaj ce ostatni akapit. Zadanie 12. (1 pkt) Dlaczego prawdziwa mi o jest taka trudna i jest jej tak ma o? Odpowiedz zgodnie z pogl dami autorki wyra onymi w podsumowaniu tekstu. Zadanie 13. (2 pkt) Do podanych punktów planu tekstu dopisz odpowiadaj ce im numery akapitów. 1. Wy szy sens funkcji fizjologicznych. 2. Biologiczny i duchowy wymiar mi o ci. 3. Przewaga nienawi ci i potrzeba mi o ci.

7 Cz II pisanie w asnego tekstu w zwi zku z tekstem literackim zamieszczonym w arkuszu. Wybierz temat i napisz wypracowanie (co najmniej dwie strony, tj. oko o 250 s ów). Temat 1. o nierskie emocje bohaterów Potopu Henryka Sienkiewicza. Na podstawie przytoczonego fragmentu powie ci omów stany emocjonalne, zachowania i sytuacje ukazanych w nim postaci. POTOP (fragment) Pan Andrzej sta przed nim w wietle wiecznika. Ksi ce powieki pocz y si otwiera leniwie, nagle otworzy y si zupe nie i jakoby p omie przelecia mu przez twarz. Lecz trwa o to przez oka mgnienie, po czym znów zamkn oczy. Je li jest duch, nie boj si ciebie rzek ale przepadnij! Przyjecha em z pismem od hetmana odpowiedzia Kmicic. Bogus aw pocz czyta, a gdy sko czy, dziwne wiat a b ysn y mu w oczach. Dobrze! wyrzek do marudztwa!... Jutro bitwa... A e to nie ba si tu przyjecha?... Przyjecha em z pro b do waszej ksi cej mo ci... Prosz! Mo esz liczy, e dla ciebie wszystko uczyni... Jaka to pro ba? Jest tu schwytany o nierz, jeden z tych, którzy mi pomagali wasz ksi c mo porwa. Ja dawa em rozkazy, on dzia a jako lepe instrumentum 5. Tego o nierza zechciej wasza ksi ca mo na wolno wypu ci. Bogus aw pomy la chwil. Panie kawalerze rzek namy lam si, czy lepszy o nierz, czy te bezczelniejszy suplikant 6... Ja tego cz owieka darmo od waszej ksi cej mo ci nie chc. A co mi za niego dajesz? Samego siebie. Widzisz, panie Kmicic, si a razy chodzi em na nied wiedzia z oszczepem, nie dlatego, em musia, ale z ochoty. Lubi, gdy mi jakowe niebezpiecze stwo grozi, bo mi si ycie mniej kuczy 7. Owó i twoj zemst jako uciech sobie zostawuj, ile e ci przyzna musz, e z takowych nied wiedzi, co to same strzelca szukaj. Wasza ksi ca mo rzek Kmicic za ma e mi osierdzie cz sto Bóg wielkie grzechy odpuszcza. Nikt z nas nie wie, kiedy mu przed s dem Chrystusowym stan przyjdzie. Dosy! przerwa ksi. Ja te sobie psalmy mimo febry komponuj, eby jakow zas ug mie przed Panem, a potrzebowa bymli predykanta 8, to bym swego zawo a... Wa nie umiesz prosi do pokornie i na manowce leziesz... Ja ci sam podam sposób: uderz jutro w bitwie na pana Sapieh, a ja pojutrze tego gemajna 9 wypuszcz i tobie winy przebacz... Zdradzi e Radziwi ów, zdrad e Sapieh Wasza ksi ca mo! zakrzykn Kmicic, sk adaj c wprawdzie r ce jak do pro by, ale z twarz przez gniew zmienion. To prosisz, a grozisz?... rzek Bogus aw kark zginasz, a diabe ci zza ko nierza z by do mnie szczerzy?... To pycha ci z ócz b yska, a w g bie grzmi jak w chmurze? Czo em do radziwi owskich nóg przy pro bie, mopanku!... bem o pod og bi! wówczas ci odpowiem! Instrumentum (z j z. ac.) tu: urz dzenie s u ce do wykonania danej czynno ci, zadania; narz dzie. 6 Suplikant (z j z. ac.) b agaj cy; dawniej osoba wnosz ca pro b. 7 Kuczy si przykrzy si, nudzi si. 8 Predykant (z j z. ac.) kaznodzieja protestancki. 9 Gemajn (z j z. niem.) o nierz w wojsku polskim w XVII i XVIII wieku.

8 8 Twarz pana Andrzeja blada by a jak chusta, r k poci gn po mokrym czole, po oczach, po twarzy i odrzek tak przerywanym g osem, jak gdyby febra, na któr cierpia ksi, nagle rzuci a si na niego. Je eli wasza ksi ca mo tego starego o nierza mi wypu ci... to... ja... waszej ksi cej mo ci... pa do... nóg... gotów... Zadowolenie b ysn o w Bogus awowych oczach. Wroga upokorzy, dumny kark zgi. Lepszego pokarmu nie móg da zem cie i nienawi ci. Przy wiadkach! przy ludziach! Przez otwarte drzwi wesz o kilkunastu dworzan, Polaków i cudzoziemców. Za nimi pocz li wchodzi oficerowie. Mo ci panowie! rzek ksi oto pan Kmicic, chor y orsza ski i pose od pana Sapiehy, ma mnie o ask prosi i chce wszystkich waszmo ciów mie za wiadków!... Kmicic zatoczy si jak pijany, j kn i pad do nóg Bogus awowych. A ksi wyci gn je umy lnie tak, e koniec jego rajtarskiego buta dotyka czo a rycerza. Up yn o pó godziny, godzina. Mo ci pu kowniku, powsta waszmo! rzek grzecznie oficer. Kmicic popatrzy na niego b dnie. G owbicz... rzek, poznaj c oficera. Mam rozkaz odpar G owbicz zwi za waszej mo ci r ce i wyprowadzi za Janów. Na czas to wi zanie, pó niej odjedziesz wasza mo wolno... Dlatego prosz waszej mo ci nie stawia oporu... Wi! odrzek Kmicic. Oficer wyprowadzi go z komnaty i wiód piechot przez Janów. Za czym szli jeszcze z godzin. Po drodze przy czy o si kilku jezdnych. Orszak min brze niak i znalaz si w pustym polu, na którym ujrza pan Andrzej oddzia lekkiej polskiej chor gwi Bogus awowej. o nierze stali szeregiem w kwadrat, w rodku by majdan, na nim dwóch tylko piechurów trzymaj cych konie, ubrane w szleje 10, i kilkunastu ludzi z pochodniami. Przy ich blasku ujrza pan Andrzej pal wie o zaostrzony, le cy poziomo i przymocowany drugim ko cem do grubego pnia drzewa. Kmicica mimo woli dreszcze przesz y. To dla mnie pomy la ko mi mnie ka e na pal nawlec... Dla zemsty Sakowicza po wi ca! Lecz myli si, pal przeznaczony by przede wszystkim dla Soroki. Soroka... j kn wreszcie Kmicic. Wedle rozkazu! odpowiedzia o nierz. I znowu nasta o milczenie. Có mieli mówi w takiej chwili! Wtem oprawca zbli y si do niego. No, stary rzek czas na ci. A prosto naw óczcie! Nie bój si. Soroka nie ba si, ale gdy uczu na sobie rami oprawcy, pocz sapa szybko i g o no, nareszcie rzek : Ot! rzek o nierski los, za trzydzie ci lat s u by... Nu, czas to czas! Drugi oprawca zbli y si i pocz to go rozbiera. Nasta a chwila ciszy. Pochodnie dr a y w r kach trzymaj cych je ludzi. Wszystkim uczyni o si straszno. 10 Szleja (z j z. czes.) rodzaj uprz y.

9 Wtem pomruk zerwa si w ród otaczaj cych majdan szeregów i stawa si coraz g o niejszy. o nierz nie kat. Sam zadaje mier, lecz widoku m ki nie lubi. Milcze! krzykn G owbicz. Pomruk zmieni si w gwar g o ny, w którym brzmia y pojedyncze s owa: diabli!, pioruny!, poga ska s u ba!... Nagle Kmicic krzykn tak, jakby jego samego na pal naw óczono: Stój!! Oprawcy wstrzymali si mimo woli. Wszystkie oczy zwróci y si na Kmicica. o nierze! krzykn pan Andrzej. Ksi Bogus aw zdrajca przeciw królowi i Rzeczypospolitej! Was otoczono i jutro w pie wyci ci b dziecie! Zdrajcy s u ycie! Przeciw ojczy nie s u ycie! Ale kto s u b porzuci, zdrajc porzuci, temu przebaczenie królewskie, przebaczenie hetma skie!... Wybierajcie! mier i ha ba albo nagroda jutro! I k b ludzi bez adny ruszy z miejsca, potem wyci gn si w d ugiego w a. Soroka! rzek Kmicic. Wedle rozkazu! ozwa si obok g os wachmistrza. Kmicic nie mówi nic wi cej, tylko wyci gn wszy r k, wspar d o na g owie wachmistrza jakby si chcia przekona, czy jedzie obok. o nierz przycisn w milczeniu t d o do ust. Wtem ozwa si G owbicz z drugiego boku: Wasza mi o! dawnom to chcia uczyni, co teraz czyni. Nie po a ujecie! Ca e ycie b d waszej mi o ci wdzi czny! S uchaj, G owbicz, czemu to ksi was wys a, nie cudzoziemski regiment, na egzekucj? Bo chcia wasz mi o przy Polakach poha bi. Na podstawie: Henryk Sienkiewicz, Potop, Warszawa Temat 2. Na podstawie fragmentu Wesela Stanis awa Wyspia skiego porównaj pogl dy Poety i Gospodarza na temat poezji narodowej oraz przedstaw s dy bohaterów o Polakach. WESELE Akt I, Scena 24 POETA, GOSPODARZ POETA Taki mi si snuje dramat gro ny, szumny, posuwisty jak polonez; gdzie z kazamat 11 j k i zgrzyt, i wichrów wisty. Marz przy tym wichrów graniu o jakim wielkim kochaniu. Bohater w zbrojej, skalisty, kto, jakoby z om granitu, rycerz z czo a, kto ze szczytu w grze uczucia, ch op qui amat 12, przy tym historia weso a, a ogromnie przez to smutna. 11 Kazamaty forteczne lochy. 12 Qui amat (z j z. ac.) który kocha; w IV serii Poezyj K. Tetmajera znajdowa si cykl wierszy pt. Qui amant, czyli: którzy kochaj. 9

10 10 GOSPODARZ To tak w ka dym z nas co wo a: jaka historia weso a, a ogromnie przez to smutna. POETA A wszystko bajka wierutna. Wyra nie si w oczy wciska, zbroj wieci, zbroj yska posta dawna, coraz bliska, dawny rycerz w pe nej zbroi, co niczego si nie l ka, chyba widma zbrodni swojej, a serce mu z b lów p ka, a on, z takim sercem w zbroi, zakl ty, u ród a stoi i do m tów studni patrzy, i przegl da si we studni. A gdy wody czerpnie r k, to mu woda si zabrudni. A pragnienie zdroju m k, wi c m tów czerpa ze studni; u ród a, jakby zakl ty: taki jaki polski wi ty. GOSPODARZ Dramatyczne, bardzo pi knie u nas wszystko dramatyczne, w wielkiej skali, niebotyczne a jak taki heros j knie, to po ca ej Polsce j czy, to po wszystkich borach szumi, to po wszystkich górach brz czy, ale kto tam to zrozumi. POETA Dramatyczny, rycerz b dny, ale pan, pan pierwszorz dny: w zamczysku sam, osm tnia y, a zamek opustosza y, i ten lud nasz, taki prosty, u stóp zamku, u stóp dworu, i ten pan, pe en poloru, i ten lud prosty, rubaszny, i ten hart rycerski, mia y, i gniew boski gromki, straszny. GOSPODARZ Tak si w ka dym z nas co burzy, na tak si burz zbiera, tak w nas ciska piorunami, dziwnymi wre postaciami:

11 dawnym strojem, dawnym krojem, a ze sercem zawsze swojem; to dawno tak z nami walczy. Coraz pami si zaciera tak si w ka dym z nas co zbiera. POETA Duch si w ka dym poniewiera, e czasami dech zapiera; tak by gdzie het gna o, gna o, tak by si nam serce mia o do ogromnych, wielkich rzeczy, a tu pospolito skrzeczy, a tu pospolito t oczy, w azi w usta, uszy, oczy; duch si w ka dym poniewiera i chcia by si wydrze, skoczy, r ce po pas w krwi ubroczy, rami rozpostrze szeroko, wielkie skrzyd a porozwija, lecie, a nie da si mija ; a tu pospolito niska w azi w usta, ucho, oko; daleko, co by o z bliska serce zaryte g boko, gdzie pod czwart g bn skib, e swego serca nie dosta. 11 GOSPODARZ Tak si orze, tak si zwala rok w rok, w ka dym pokoleniu; raz wraz dusza si ods ania, raz wraz wielko si wy ania i raz wraz gr y si w cieniu. Raz wraz wstaje wielka posta, e ino jej skrzyde dosta, rok w rok w ka dym pokoleniu i raz wraz przepada, ga nie, jakby czas jej przepa w a nie. Ka den ogie swój zapala, ka den swoj wi to wi ci... POETA My jeste my jak przekl ci, e nas mara, dziwo n ci, wytwór t sknej wyobra ni serce bierze, zmys y dra ni; e nam oczy zasz y mg ami; pie cimy si jeno snami, a to, co tu nas otacza, zdolno nasza przeinacza:

12 12 w oczach naszych ch op urasta do pot gi króla Piasta! GOSPODARZ A bo ch op i ma co z Piasta, co z tych królów Piastów wiele! Ju lat dziesi po ród siedz, s siadujemy o miedz. Kiedy sieje, orze, miele, taka godno, takie wzi cie; co czyni, to czyni wi cie; godno, rozwaga, poj cie. A jak modli si w ko ciele, taka godno, to przej cie; bardzo wiele, wiele z Piasta; ch op pot g jest i basta. [1901] Stanis aw Wyspia ski, Wesele Wroc aw WYPRACOWANIE na temat nr

13 13

14 14

15 15

16 16

17 17

18 18 BRUDNOPIS (nie podlega ocenie)